Het Ontwaken van de Geest Deel 1, "Ken Uzelve" (2023) - Complete HD Film

Ontwaken

is de volgende natuurlijke fase
in de ontwikkeling van de mens.

Ontwaken is het herkennen van
wat wij in essentie zijn.

Het is geen vreemde,
mystieke religieuze ervaring die

slechts voor sommigen
is weggelegd.

Het is voor beschikbaar voor iedereen.

Wat wij in wezen zijn is al
volledig wakker, volledig bewust.

En het is volkomen grenzeloos.

Wie je werkelijk bent is veel dichterbij

dan wie je denkt dat je bent.

Bewustzijn
is de ultieme realiteit van het universum.

De volgende stap voor de wetenschap is
te zeggen dat bewustzijn fundamenteel is.

Wat is ontwaken eigenlijk?

Kan iemand mij dat uitleggen?

Wat is ontwaken?

Of je het nu het Ware Zelf,
het onmetelijke zelf of "niet zelf" noemt

Boeddha natuur,
Tao of Christus Bewustzijn,

het maakt echt niets uit.

In deze film wordt het bewustzijn genoemd.

Bewustzijn

is geen eigendom van enigerlei religie.

Ontwaken of Zelfrealisatie

is als het wakker worden uit een droom.

De droom van jouw personage

in het theaterstuk van het leven.

Het is door onze personages,

dat we de wereld ervaren

in al haar schoonheid en lelijkheid.

Deze ervaring van leven en dood
noemen we dualiteit.

Heen en weer gaan we, gefixeerd op de
gedachten en sensaties

van onze personages.

Goed en slecht.

Oorlog en vrede.

Licht en donker.

Geboorte en dood.

Totdat we wakker worden
en erachter

komen dat we niet het personage zijn.

In deze film nodigen we je uit

om rechtstreeks je ware aard te ervaren.

Om direct te ontdekken,
niet intellectueel...

Wie ben je?

We zullen deze uitnodiging herhalen

op verschillende manieren.

Laat bij het onderzoeken naar wie je bent

alles precies zoals het is.

Probeer niet de geest te sturen om iets
te laten gebeuren

of een antwoord te vinden
op het niveau van de geest.

Maar probeer anderzijds ook niet de geest
weg te duwen.

Wees eenvoudigweg bereid te ervaren
wie je bent.

Laat de geest een "ik weet het niet geest"
zijn.

Ontwaken is het antwoord op alle
problemen in de wereld op elk niveau.

Alle problemen in de wereld komen voort
uit een waanidee.

De fundamentele verwarring van de geest.

En dat is de illusie dat ik dit
beperkte personage ben.

Wanneer we leven vanuit een beperkt,
afgescheiden zelf,

is er altijd een soort van voortdurende
ontevredenheid.

Het kan grote ontevredenheid zijn zoals
een trauma,

of het kan gewoon een
achtergrondgevoel zijn...

"Iets klopt er niet.

Er is iets fout. Ik mis iets."

Zelfs als ik wat plezier ervaar,
zelfs als ik iets bereik in de wereld,

zelfs als ik een goede relatie heb,

als ik even stil sta,

heb ik dat ontevreden gevoel alsof ik

geïsoleerd of ergens van afgesneden ben.

Dus dit gevoel, dat de meeste mensen

lijken te hebben, kan ons motiveren

om te ontwaken uit dat kleine,
afgescheiden zelf

waarvan de aard een soort verlatingsangst
is.

Dit beperkte personage heeft de neiging
om te grijpen wat het wil.

Het is slechts een verzameling
van geconditioneerde patronen

van verlangen naar wat het wil
en wegduwen van wat het niet wil.

Het is het eindeloze proces
van het plezier principe,

jagen op plezier en
het vermijden van pijn.

En als wij geloven dat we dit personage,

dit geconditioneerde patroon zijn,

zullen we lijden, en leed veroorzaken
in de wereld.

De wereld wordt een afspiegeling van
dat ego gedreven bewustzijn.

Het voordeel van ontwaken is

dat je minder lijdt

en dat de mensen om je heen minder lijden.

Ik twijfel er niet aan dat
mijn aanvankelijke verbinding

met mijn begrip van God een ontwaken
in mijn leven was,

het grootste ontwaken
dat ik ooit heb ervaren.

Het was alsof ik 50 jaar had geslapen.

Rondgelopen als een robot, de dingen
aan het doen die me geleerd waren

vanaf dat ik een jonge man was.
Ik had de formule onder de knie:

pak het meisje, de auto, de baan,
koop het huis, ga trouwen.

Een formule waarvan ik dacht
dat het zou werken

totdat ik ongeveer 53 jaar oud was.

En ik realiseerde me dat hoewel ik
de meeste van die dingen had gedaan

en tot op zekere hoogte
professioneel succesvol was,

ik tot de ontdekking kwam dat niks daarvan
ertoe deed.

Ik werd wakker rond mijn 53ste om me te
realiseren dat

niets ervan ertoe deed.

Ik was geschokt toen ik ontdekte
hoe weinig dit eigenlijk betekende

hoe zinloos het allemaal was.

Als je ophoudt het script te volgen

dat uitgeschreven is voor jouw personage.

Het verhaal dat je geërfd hebt van
ouders, samenleving

en biologische conditionering,

dan zullen nieuwe dimensies zich openen
in het spel.

Het pad opent zich,

maar het is geen pad om een bepaalde
bestemming te bereiken.

Het is het padloze pad,

een ontdoen van illusies om precies te
arriveren

waar je bent in het nu.

Mijn naam is Rupert Spira.

Ik spreek over het essentiële

non-duale begrip dat ten grondslag ligt

aan alle grote religieuze
en spirituele tradities.

En ik schrijf en leid begeleide meditaties

en voer gesprekken
die tot doel hebben te leiden

tot een ervaringsgerichte herkenning

van dit begrip.

Weet dat

de vrede en het geluk

waar wij allen bovenal naar verlangen,

per definitie nooit gevonden

kan worden in
objectieve ervaring.

Het kan nooit ontleend worden aan
objecten, substanties,

activiteiten en relaties.

En ik zou willen voorstellen

om dat duidelijk te begrijpen

en niet de rest van je leven
door te brengen met het zoeken

naar vervulling waar die niet
gevonden kan worden.

Iedereen die naar deze film kijkt, doet
dit juist omdat ze hebben begrepen

of op zijn minst aanvoelden

dat de vrede en het geluk waarnaar
ze verlangen niet gevonden kan worden

in objectieve ervaring

en zijn begonnen aan de zoektocht
naar hun ware natuur.

Dat is het belangrijkste onderzoek

dat men kan doen,
en het is het onderzoek

waarvan ons geluk afhangt.

De grootste vraag van mijn leven,
uiteraard, waarvan ik geloof

dat het de vraag is die de meeste mensen
zich vroeg of laat gaan stellen is:

"Wat heeft het eigenlijk voor zin?"

"Wat is de zin van het leven?"

Tot mijn verbazing kreeg ik te horen
dat het doel van het leven

niets te maken had met iets
wat ik aan het doen was.

Het ging niet om mijn baan.

Het had niets met mijn carrière te maken.

Het ging om bijna niets
in mijn fysieke leven.

Dat waren slechts aspecten maar
niet de zin van mijn leven.

Ik ben gaan begrijpen dat het doel
van mijn leven was

dat ik mijn ware identiteit
moest ervaren,

uiten, demonstreren en vervullen.

Wie ik werkelijk ben.

Ik denk dat de grootste vraag

waarmee de meeste mensen
worden geconfronteerd,

een vraag is die bijna niemand zichzelf
ooit stelt of beantwoordt.

In mijn optiek is de grootste vraag

van het leven: wie ben ik?

Wie ben ik?

Ben ik eenvoudigweg een fysieke entiteit

zoals een vogel in de lucht of een
vis in de zee?

Je weet wel, misschien meer geraffineerd,
maar gewoon een fysieke entiteit.

Ik werd geboren, ik leef, ik sterf.

En dat is alles.

Of zou het misschien kunnen

dat ik meer ben dan dat?

Is het mogelijk dat ik een spiritueel
wezen ben

die een fysieke ervaring heeft?

Iedere ervaring in je leven

bracht je bij deze ene
universele vraag.

Wie ben je?

Zoek niet naar het antwoord met
het denken.

Laat alles precies zo zijn als het is.

Wie is het die zich gewaar is
van de geest?

Voel alles wat zich aandient.

Wie is het die zich gewaar
is van deze gevoelens?

Heb een totale ervaring van alles
wat er opkomt

als gevolg van je vraag.

Ik ben Donald Hoffman en ik ben
emeritus hoogleraar

cognitieve wetenschappen
aan de Universiteit van Californië in Irvine.

Mijn werk was studenten onderwijzen,
hoewel ik nu emeritus ben,

dus ik geef geen les meer. Ik doe
nu onderzoek.

Ik doe onderzoek naar bewustzijn,
wiskundige modellen

van bewustzijn, en hoe
fysica en ruimtetijd kunnen ontstaan uit

een bewustzijnstheorie die volledig
wiskundig nauwkeurig is.

Mijn eigen reis is zowel

spiritueel als wetenschappelijk
geweest.

Mijn vader was een dominee, een
fundamentalistisch christelijke predikant.

Dus dat kreeg ik mee op zondagen

en ik kreeg wetenschap op school,
en die twee conflicteerden uiteraard.

De verhalen die ik te horen kreeg
waren tegenstrijdig.

En dus besefte ik als tiener dat ik
dingen zelf moest uitzoeken.

En ik besloot dat de vraag

die ik wilde beantwoorden was:
zijn we machines?

Zijn mensen slechts machines of niet?

Ik bedoel, fysiek gezien, zijn we
gewoon machines.

Vanuit spiritueel standpunt niet.

Het was niet exact genoeg om te
bepalen wat we zijn.

En dus besloot ik wetenschappelijk de

vraag te stellen: zijn we slechts
machines?

En ik dacht dat de beste manier om dat
te doen zou zijn om AI te bestuderen.

En dus ging ik naar MIT

en bestudeerde AI in het laboratorium
voor artificiële intelligentie, en op de

afdeling hersenen en cognitieve
wetenschappen, onderzocht ik ook de

menselijke kant van de dingen,
want ik wilde

beide onderzoeken.
Ik wilde weten wat machines kunnen

doen en wat er eventueel uniek is
aan de mens en menselijke neurowetenschap.

Om te verifiëren of de spirituele
tradities het juist hebben,

dus zijn we meer dan slechts machines

of klopt het het fysicalistische,
wetenschappelijke standpunt.

Zijn we maar machines.

En is bewustzijn maar
een bijproduct

van hersenactiviteit.

Het wetenschappelijk materialistische
paradigma dat de vorige eeuw heeft

gedomineerd, ontkent het bestaan van
alles voorbij het fysieke.

Alles dat niet

geverifieerd kan worden door een
wetenschappelijke methode.

Wetenschap is een impasse.

Het komt niet voorbij de paradox die
fundamenteel is voor kwantumfysica,

waardoor het oog in oog kwam te staan
met de waarnemer,

met bewustzijn zelf.

Evenzo functioneren religies
grotendeels alleen op het

niveau van overtuiging.

Ze hebben hun oorspronkelijke doel
verloren - het leiden naar de directe

ervaring van waarheid
van wie wij werkelijk zijn.

De kloof tussen wetenschap
en spiritualiteit

heeft beide verarmd.

Religies en spirituele systemen hebben
dringend behoefte aan rigoreuze methoden,

die aantoonbaar voorwaarden scheppen voor
ontwaken.

En wetenschap heeft nodig behoefte aan
openheid voor de

mogelijkheid dat er meer is
dan het fysieke.

Het gaat niet om het opgeven van religie
of wetenschap,

maar om dieper te gaan, om bereid
te zijn onszelf te veranderen

zodat we een beter instrument voor
onderzoek worden.

Wij zijn degenen die het experiment doen,

en het experiment zelf.

Religie is de taal en de bewaarplaats
geweest

van deze tradities van meditatie
en spiritualiteit,

die zijn opgeschreven en van generatie

op generatie zijn doorgegeven.

En er zit zeker wat taal in die behoorlijk
letterlijk is,

en als dingen letterlijk worden
genomen verdeelt het religies

en verdeelt het culturen.

Maar als je de geest van religie voelt,

kun je de draad terug volgen

naar authentiek ontwaken.

Iedereen heeft dat potentieel,
of ze nu geloven of niet,

want ontwaken is inherent

aan ons menselijk bewustzijn,
het is ons geboorterecht.

Dus hoe je het ook noemt
en welke taal ook wordt gebruikt,

er zijn bepaalde principes die hetzelfde
lijken te zijn

in al deze verschillende religies

en tradities van
spiritualiteit en meditatie.

Toen ik jonger was, was deze kennis

voornamelijk beschikbaar in de oosterse
spirituele tradities.

Het was wel beschikbaar in de westerse

tradities, maar het was

zó vermomd en gecodificeerd

in deze tradities dat het bijna
ontoegankelijk was.,

Dus veel mensen van mijn generatie
gingen fysiek,

of op z'n minst intellectueel naar het
Oosten om dit begrip te vinden.

En de oosterse cultuur is exotisch

vergeleken met de westerse cultuur.

Dus dit begrijpen vereiste een gevoel
van het exotische

van deze culturen
waarin het werd uitgedragen.

En veel mensen, mezelf inbegrepen,

dachten daarom dat er iets

exotisch was aan het begrip
van het non-duale.

Dat het een bijzondere
manier van leven vereiste,

dat je het familieleven moest opgeven,

of je haren lang laten groeien,
een speciale naam aannemen of een

of andere leraar of traditie gaan volgen,
of je bezighouden met vreemde praktijken.

Al deze dingen hadden niets van doen

met het zuivere begrip.
Ze hadden te maken met de cultuur

waarin het in een bepaalde tijdsperiode
tot uiting kwam.

Dus nu is het volledig ontdaan van de
traditionele,

culturele verpakking waarin het omgeven
zat toen de meesten van ons ervan hoorden.

En nu is precies het essentiële begrip
beschikbaar op een manier

die ons in staat stelt ons leven precies
te leiden zoals het was.

Een gezinsleven, een carrière...

Het is niet nodig om uiterlijke
veranderingen aan te brengen in je leven.

De moeilijkheid die we hebben op
deze wereld is

dat we denken dat er meer dan één

essentie is.

Dus we leven in

een wereld

van dualiteit.

Er is man en vrouw, zwart en wit,

groot en klein, snel en traag, op
en neer, hier en daar, ervoor en erna,

maar in feite is er maar één ding.

Alle dingen zijn één ding.

Er is maar één ding.

Dus het blijkt dat als we

dieper naar de dingen kijken

we zien dat hier en daar, groot en klein,
boven en onder, links en rechts,

mannelijk en vrouwelijk, hetzelfde ding
zijn, slecht een andere uitingsvorm,

maar geenszins afgescheiden van elkaar.

Ik geloof dat wij allemaal

individuaties zijn

van God.

Ik geloof dat God bestaat in, en door

elk mens, en wat dat betreft, in
elk voelend wezen

in de kosmos.

Dus ik zie dat ik in relatie
tot God sta zoals de

golf staat tot de oceaan.

De golf is niet anders dan de oceaan.

Het is simpelweg een beweging van de
oceaan in individuele vorm.

En wanneer de individuatie voltooid is,

trekt de golf zich weer terug in de oceaan
vanwaar hij kwam.

Om weer op een nieuwe dag te verschijnen.

Ik geloof dat we allen individuaties
zijn van goddelijkheid,

en wanneer we alles zien als goddelijk,

kunnen we onze relatie met alles
veranderen.

En wordt alles

anders in onze ervaring.

Dat is hoe de wereld verandert.

Bewustzijn is de ultieme realiteit van het
universum,

dus we kunnen ons afvragen als bewustzijn
de ultieme realiteit van het universum is

en alles en iedereen is overduidelijk dat,
hoe het dan komt

dat de wereld verschijnt als een veelheid
en diversiteit van

afgescheiden en onafhankelijk
bestaande mensen

en dieren en dingen, allemaal gemaakt
van iets dat we materie noemen.

Hoe kunnen we de bewering verzoenen
dat bewustzijn de ultieme realiteit is

als het verschijnt als een veelheid
en diversiteit

van objecten gemaakt van materie?

Dus het bewijs dat ik gebruik om te
suggereren dat bewustzijn

fundamenteel is, heeft vele aspecten.

Een daarvan is dat de natuurkunde zelf

zegt dat ruimtetijd niet fundamenteel is

en dat de evolutietheorie het er ook over
eens is dat ruimtetijd

en fysieke objecten geen fundamentele
realiteit zijn.

Beide theorieën vertellen ons alleen maar
dat ruimtetijd niet fundamenteel is.

Ze verklaren niet wat er buiten
ruimtetijd is.

En dus is mijn argument dat wat de
natuurkundigen buiten ruimtetijd

vinden, ze vinden wiskundige structuren.

Maar waar die precies over gaan

is niet echt duidelijk. Wat is dit rijk
buiten ruimtetijd?

Dus ik stel ik dat het rijk voorbij
ruimtetijd ober bewustzijn gaat.

En ik zou willen suggereren dat oneindig
bewustzijn het vermogen

heeft zichzelf te lokaliseren als
vele afzonderlijke subjecten van ervaring,

dat wil zeggen, alle voelende wezens, alle
mensen en dieren.

Ieder van ons is een lokalisatie van
oneindig bewustzijn, in oneindig

bewustzijn, gemaakt van
oneindig bewustzijn,

vanuit wiens perspectief zijn eigen

activiteit als de buitenwereld beschouwt.

Dus wat vanuit onze gelokaliseerde
perspectieven aan ons verschijnt

als een wereld die bestaat uit materie,
is vanuit de realiteit bezien, simpelweg

de activiteit van het ene oneindige
bewustzijn.

In andere woorden, in de uiteindelijke
analyse zijn er geen afgescheiden of

onafhankelijk bestaande dingen
of mensen.

Er is één oneindig, ondeelbaar geheel.

De eenheid van zijn die slechts wordt
gebroken in een

schijnbare veelheid en diversiteit
van objecten.

Als het Ene naar zijn eigen activiteit
kijkt door

de waarnemende vermogens

van de eindige geest.

Als we wakker zijn,

we realiseren dat er één bewustzijn is

dat is vermomd als al deze verschillende
wezens op de planeet,

één bewustzijn dat schijnt door de ogen
van iedereen.

Dan zien we letterlijk onszelf in anderen.

En de neiging te opereren als een ego,

de neiging om voor zichzelf te nemen

valt weg,
want we realiseren direct de waarheid.

De waarheid is dat we allemaal
één bewustzijn zijn.

De ervaring van mijn spirituele zelf

was alleen mogelijk in het fysieke rijk

en wel voor een goede reden,

want alleen in de fysieke wereld is het
tegenovergestelde aanwezig.

In andere woorden, om een simpel voorbeeld
te gebruiken,

als ik mezelf zou willen ervaren,
metaforisch gesproken,

als het licht,

zou ik dat niet kunnen ervaren als ik
temidden van het licht was,

met niets dan licht om me heen,

wat de perfecte definitie is van het
spirituele rijk.

Om het licht te ervaren zou ik naar het
rijk van het fysieke gaan,

waar er nog iets anders is dan licht.

Want als ik mezelf wil ervaren als
het licht,

niet slechts kennen maar mezelf ervaren
als het licht,

zou ik dat alleen maar kunnen als er

tegenovergestelde is van het licht,
in dit geval het donker.

Dus bracht ik mezelf

naar het fysieke rijk, waar het licht en
het donker tegelijkertijd bestaan,

en in die uiterlijke expressie

van mezelf als het licht,
zou ik zijn wie ik echt ben.

En dit begrijpen suggereert dat

we onder onze verschillen allen
hetzelfde wezen zijn.

Niet een vergelijkbaar wezen, maar we
zijn letterlijk één... hetzelfde wezen.

En liefde is het gevoel van die ervaring

van eenheid of gedeeld wezen.

Het is de stelling van onze theorie dat
er uiteindelijk één bewustzijn is.

En dus hebben we deze dynamiek van vele,
vele bewuste voertuigen.

Maar de theorie vertelt ons dat al
deze bewuste voertuigen

waarlijk slechts projecties zijn
van één enkel bewustzijn.

Het huidige paradigma in de wetenschap is,

en dat is het al eeuwenlang,

dat ruimte en tijd de fundamentele
natuur zijn van de realiteit.

Ze zijn onherleidbaar en vormen
de basis van alles.

En vóór Einstein werden ruimte en tijd
als los van elkaar gezien.

Nu zijn ruimte en tijd samen,
verenigd in ruimtetijd,

als de basisnatuur van
de realiteit.

En de wetenschap heeft toen
aangenomen dat

ruimtetijd en alle objecten daarbinnen
de fundamentele realiteit zijn.

En dus, als we het bijvoorbeeld
over bewustzijn hebben,

moet bewustzijn zelf het product zijn
van objecten in ruimte en tijd.

Binnen dat fysicalistische raamwerk zijn
ruimte en tijd en fysieke objecten

zonder enig bewustzijn de
fundamentele realiteit.

En bewustzijn komt later in de evolutie
van het universum, nietwaar?

Dus bij de oerknal was er geen bewustzijn,
er was enkel

ruimtetijd en energie.

De energie vloeide samen tot
massieve deeltjes en

uiteindelijk ontstod er leven na wie
hoeveel miljoenen of

of honderden miljoenen of miljarden jaren.

Pas daarna kwam het bewustzijn.

Vanuit dat gezichtspunt, wanneer je sterft
lost de fysieke complexiteit die

bewustzijn tot leven bracht op,
en aldus lost jouw bewustzijn op.

En dus elimineert het fysieke raamwerk
bewustzijn werkelijk als een

fundamenteel iets. En beweert dat
als het

lichaam sterft,
je bewustzijn ook ophoudt te bestaan.

Van de andere kant bekeken...

mijn collega's en ik hebben de
evolutietheorie gebruikt om

aan te tonen dat het een consequentie is

van de evolutietheorie, dat ruimte en
tijd niet fundamenteel zijn,

de fysieke interpretatie van evolutie
onjuist is.

Het idee dat ruimte en tijd
en deeltjes op een of andere

manier zijn geëvolueerd tot menselijke
organismen, is het verkeerde

gedachtengoed, want ruimtetijd zelf
is niet fundamenteel.

We stellen een dynamiek voorbij
ruimtetijd voor die veel rijker

is. De dynamiek van bewustzijn.

We gooien niet onze oude theorieën weg.

Wanneer natuurkundigen beweren dat
ruimtetijd

gedoemd is, betekent dat niet dat we
Einstein vergeten,

absoluut niet.
We letten wel degelijk op Einstein.

Elke nieuwe theorie buiten de ruimtetijd
die de natuurkundigen verzinnen, kan maar

beter vanuit ruimtetijd vertrekken en ons
Einstein en kwantumfysica teruggeven,

of het is onjuist.

Al onze oude theorieën zijn

dierbare vrienden en we zullen
ze bewaren als speciale zaken

van een diepere theorie.

Dus in onze theorie van bewustzijn
moeten we hetzelfde doen.

We kunnen niet zomaar alles stellen
wat we

willen. We moeten een theorie over
bewustzijn

hebben die ons ruimtetijd teruggeeft

en kwantumtheorie en de speciale
en algemene relativiteitstheorie,

en die ons evolutie door natuurlijke
selectie teruggeeft.

Als we dat niet in exact wiskundig detail
kunnen, dan is er geen

reden voor wetenschappers om onze
bewustzijnstheorie serieus te nemen.

Het is alsof oneindig bewustzijn een
VR-bril opzet. Oneindig bewustzijn zet

een VR-bril op gemaakt van
denken en waarnemen.

En daarmee lokaliseert het zichzelf

binnen zijn eigen activiteit.

En door de bril kijkt het door de
waarnemende instrumenten

van de eindige geest: horen, zien, voelen
ruiken en proeven.

En het fragmenteert de eenheid
van zijn eigen zijn en doet het

voorkomen als 10.000 verschillende dingen.

Wat ik bedoel is dat het universum

veel meer behelst dan de eindige geest.

Ik suggereer niet dat het universum alleen
verschijnt in onze eindige geest.

Het universum bestaat ook buiten onze
eindige geest, maar binnen bewustzijn.

Maar het zijn de beperkingen van onze
eindige geest

die het universum zijn verschijning geven.

Dus als we naar het universum kijken,
zien we de realiteit die bestaat

voordat deze wordt waargenomen.

Maar we zien het door de lens van ons
waarnemingsvermogen,

welke het zijn uiterlijk geeft.

Dus het concept van ontwaken in veel
spirituele tradities is het idee geweest

dat wat wij hebben waargenomen
als realiteit,

objecten in ruimte en tijd, onze fysieke
lichamen enzovoort,

niet de uiteindelijke realiteit is,
dat er een veel diepere realiteit is,

een realiteit van bewustzijn die ruimte,
tijd en fysieke objecten overstijgt,

en dat wij niet afgescheiden zijn
van die realiteit.

Die realiteit is, in zekere zin,
de essentie van wat wij zijn.

En dus is ontwaken wakker worden uit de
illusie dat ik slechts

dit kleine lichaam in ruimte en tijd ben
en besef dat ik daarbinnen in feite

de auteur ben van alles wat ik zie
in ruimte en tijd.

En ik creëer ter plekke terwijl
ik zie en waarneem.

Men ontwaakt door te herkennen dat

wat wij in essentie zijn al helemaal

wakker is, volledig gewaar,

compleet, heel, vervuld, in vrede is.

Het is als vragen hoe de

zon verlicht wordt.

Zijn natuur is licht.

Het is al volledig verlicht.

De aard van ons essentiële wezen
is al vrede en geluk.

We zien dat niet omdat ons werkelijke
wezen zo grondig vermengd is

met de inhoud van de ervaring
dat het de aangeboren

kwaliteiten van vrede en geluk
overschaduwd.

En om die reden denken we dat wie we
werkelijk zijn verlicht moet worden.

Ons werkelijke wezen heeft net zo min
verlichting nodig

als dat de zon in de ochtend
aangestoken moet worden.

De zon schijnt altijd met dezelfde
felheid.

Ons ware zelf schijnt altijd met dezelfde
vrede en vreugde.

Maar die vrede en vreugde worden gedimd
door de agitatie

en het gemis dat onze gedachten en
gevoelens kenmerkt.

Er is geen persoon die ontwaakt.

Dus het ik dat wakker werd,

ontwaakte uit deze Dan-structuur

in een meditatiecentrum.

Het was in een zen centrum.

We deden een zenretraite,

wat een lange periode van
intensieve beoefening is.

En zen is geweldig voor het
creëren van een systeem

waar geen ontsnapping mogelijk is.

Dus het Dan-personage die geleerd
had te mediteren,

Het Dan-personage die al deze
meditatie 'deed',

de doener van de meditatie,

realiseerde dat hij niet kon ontwaken.

It was alsof al de meditatie trucjes,

alle oefeningen die het had geleerd
geen enkel nut hadden.

Het kwam tot het punt dat het personage

dat trachtte te ontwaken, daarin faalde,

en het moest wel falen.

Het personage dat ik leefde,
dat ik mijn hele leven al speelde,

moest ik laten gaan, laten sterven.

En wat bleef er over?

Wat bleef er over als er geen doener,

geen persoon die mediteerde,

of iets deed dat we mediteren noemen,

wat overbleef was mijn ware natuur,

of ik, gewoon ik.

Als we ontwaken uit dit kleine,
afgescheiden zelfbewustzijn, is

het niet wat we het doden van het ego
noemen

of dat we het bevechten.

We zijn het eigenlijk toe om semi met
pensioen te gaan

van zijn carrière als ego identiteit

zodat het kan ontspannen
en deel kan zijn

van ons team, van ons bewustzijn.

En dat geeft ons onmiddellijk een
besef van vrijheid

dat we niet langer de wereld zien
door die kleine lens,

dat we met een open hart en open geest
zijn, op een manier die

expansief is en tegelijkertijd
inniger verbonden.

Verlichting gaat niet over ontwaken.

Niemand wordt wakker of verlicht.

Het is het herkennen van het licht,
het licht van puur weten,

waarvan de aard vrede en geluk is.

Maar dat zijn we altijd al geweest.

Mijn naam is Lisa Natoli,
en ik ben een spiritueel leraar.

Ik onderwijs over heling en ontwaken
en transformatie.

Ontwaken is het herkennen
van onze ware natuur,

en het is de realisatie van wat we
ten diepste zijn, namelijk bewustzijn.

En bewustzijn is slechts één benaming
van de vele benamingen die we gebruiken

voor gewaarzijn, leven, liefde, God,

licht.

Dus ontwaken tot de erkenning
dat ik niet het lichaam ben,

dat ik ben, dat wat nooit sterft en
nooit geboren is.

En dat was een moeilijk concept voor mij.

Ik ben op het spirituele pad sinds 1992.

Ik ben begonnen met
Een Cursus in Wonderen.

Welke ik religieus bestudeerde.

Ik was zo toegewijd om het zelf te kennen,

God te kennen, wakker te worden.
Ik kon het niet begrijpen

omdat ik in de veronderstelling verkeerde

dat ontwaken iets mystieks was,

dat er iets zou gebeuren,
dat er iets zou verschijnen,

en dat het zou zijn als Jezus

of Boeddha
of al deze verlichte meesters,

en het gebeurde niet voor mij.

Ik begreep niet waarom.

Waarom ben ik zo toegewijd en heb ik

diepe momenten van vrede en geluk
en vreugde en worstel ik nog steeds.

Ik begon me de eenvoud van onze ware aard

te beseffen, namelijk bewustzijn.

Dus voor degene die nu naar me luistert,

het gewaarzijn dat mijn stem nu hoort,
is wat wij zijn.

En het heeft geen locatie,
geen geslacht,

Het heeft geen kleur,
geen lichaam,

en het is absoluut ongelimiteerd.

Dus ontwaken is waar we wakker worden

tot onze ware natuur.

We worden wakker tot de realisatie dat
ik het gewaarzijn van deze ervaring ben,

zoals ik hier nu ben.

En het is zo gewoon

dat we het missen.

We denken dat het niet zo simpel
kan zijn.

De herkenning van onze ware natuur

leidt niet tot geluk.

het is geluk. De aard van ons wezen

is het geluk zelf.

Dus de herkenning van onze waren natuur
ís de ervaring van geluk.

Wie is het die bewust is van dit moment?

De geest zal naar iets zoeken,

of het proberen ingewikkeld te maken.

Je bent al hetgeen

waar de geest naar op zoek is.

De geest zal het altijd mislopen.

Dus zoek niet in de geest
naar een antwoord.

Duw je gedachten niet weg

en raak niet verstrikt in gedachten.

Laat simpelweg de interesse of
gehechtheid aan gedachten,

ideeën en overtuigingen los.

Heb de intentie om direct te ervaren

wie je bent.

Probeer niet de geest te negeren
of een bepaalde staat te bereiken.

Al het doen, het manipuleren,

alle beweging is alleen maar nog meer
controle uitoefenen door de geest.

Laat de geest zijn zoals hij is.

Soms kunnen mensen gewoon wakker worden
in het dagelijkse leven.

Ze hebben niet per se oefening nodig.

Soms gebeurt er iets in het leven waar er
een onderbreking is van het patroon

van jou. En kan er spontaan
ontwaken optreden.

Maar als iemands leven verloopt in een
soort van robotachtig patroon

of zich herhalend patroon, dan is er

een soort van interventie nodig.

Als iemand de roep voelt tot ontwaken
en het onderbreken van het patroon in jou,

wordt dat soms sadhana of spirituele
beoefening genoemd.

En deze beoefeningen zijn altijd

geconditioneerd.

Er is iets dat we leren met de
geconditioneerde geest.

Zodat ze de mogelijkheid van
ontwaken kunnen vergroten,

door het losser maken van de
zelfstructuur.

Soms zeggen ze dat ontwaken
willekeurig plaatsvindt,

maar de beoefening maakt je er meer
ontvankelijk voor.

De technieken, de beoefeningen kunnen
uitermate nuttig zijn

je hiervoor ontvankelijk te maken.

Maar op een bepaald moment moet je ze
ook weer loslaten.

Want als de geest zich constant bezighoudt
met bepaalde oefeningen

of iets anders, dan heeft de geest het
voor het zeggen,

en zit de geest achter het stuur.

Dus de oefeningen zijn erg nuttig

als opstapjes om de zelfstructuur

losser te maken of te verlichten,

zodat deze beter doordringbaar wordt voor

onze ware natuur.

De paradox van deze oefeningen
is dat als je uiteindelijk ontwaakt,

je beseft dat al deze oenigen gedaan

werden door het valse zelf,

het personage in het VR-spel,
en dat JIJ,

het ware zelf, nooit gebonden was.

Alles wat je dient te doen is het opgeven
van de voorkeuren van het ego,

het gefixeerd zijn op dingen.

Alles dat aan verandering onderhevig is,
is niet het ware zelf,

en de jij die je dent te zijn, het jij
waar je altijd mee geïdentificeerd

bent geweest, heeft nooit bestaan.

Je ontwaakt uit dat personage.

Je ontwaakt uit de illusie dat je dit
geconditioneerde personage bent geweest.

Dus als mensen naar deze retraites komen,
denken ze dat dit 'ik',

deze kleine 'mij' zal ontwaken,
dat er iets groots zal gebeuren.

Op een gegeven moment zal dit kleine ik
het nooit bereiken.

Het zal moeten opgeven, moeten falen.

En het is enkel in dat falen dat we ons

realiseren dat wie we zijn, dat we dat
altijd waren, we waren altijd al bewust.

We waren slechts verstrengeld geraakt in
het personage en we geloofden

dat we dat waren.

Ik begon mijn spirituele zoektocht in de
klassieke Advaita Vedanta traditie,

welke een devotioneel pad is waarbij

mantra-meditatie gebruikt wordt.

Welke ik 20 jaar lang zeer ijverig
beoefend heb.

Bij mantra-meditatie richt je

je aandacht op een geluid dat

geleidelijk aan wegebt.

Het was echter pas toen ik in contact kwam

met het directe pad,
dat mijn spirituele

zoektocht echt tot zijn hoogtepunt kwam.

Want in deze directe benadering,
schenken we onze aandacht niet

aan enigerlei object, hoe subtiel ook,

bijvoorbeeld een mantra, een geluid,
de adem..

we keren onze aandacht naar binnen

of terug naar de bron ervan.

Laten we een analogie gebruiken.

Stel je voor dat je naar je leven kijkt
op een televisiescherm.

Je raakt geïdentificeerd met het personage
op het scherm.

Dag in dag uit,

jaar in jaar uit ben je betrokken bij het
verhaal van het personage,

wanneer je plotseling wakker wordt
uit het verhaal

en het scherm opmerkt waarop het
personage verschijnt,

en je je beseft dat je niet het personage
bent waarnaar je hebt zitten kijken.

Objecten kunnen komen gaan op het scherm.

Personages kunnen komen en gaan,

maar het scherm blijft hetzelfde.

Het personage kan nat worden,

maar het scherm wordt niet nat.
Het personage kan gestoord worden,

maar het scherm niet.

Zonder het scherm zou het
personage niet bestaan,

en toch blijft het scherm onopgemerkt.

De personages gaan verder met hun
voorgekauwde leventjes.

Bewustzijn is als het scherm.

Het is als de ruimte waarin
alle gedachten,

bewegingen, alle staten van bewustzijn
komen en gaan.

Gedachten, gewaarwordingen en de gehele

buitenwereld verschijnen op het scherm,
voortdurend veranderend.

Maar het scherm verandert niet.
Het is de geest

die gedurende de menselijke ervaring
verschillende staten ervaart.

Maar er is iets in jou, dat wat jij
werkelijk bent, dat altijd blijft.

Iets dat altijd aanwezig is,

altijd bewust van die veranderende
toestanden,

en dat is bewustzijn, of onze ware aard.

Zolang er gehechtheid is aan het personage
op het scherm,

het gevoel dat ik dat personage ben,
dan zal er lijden zijn;

Maya, de illusie van het zelf.

Er is niets dat het droompersonage
doen kan

om je te helpen te bevrijden.
Of je nu het script volgt van het

drama van je leven of ertegen rebelleert,

zolang je handelt vanuit het standpunt
van het personage,

zit je gevangen in de illusie.

Om wakker te worden,
houd ermee

op jezelf te identificeren met wat
er op het scherm gebeurt.

Erken dat het allemaal vergankelijk is.

Stop met reageren op gedachten en het
televisieprogramma te behandelen als echt.

Als ik de aandacht terugtrek van het
scherm, en het bewustzijn naar

zichzelf richt, gebeurt er iets
ondoorgrondelijks.

Bewustzijn zelf wordt wakker.

Dit is geen gebeuren.

Het gebeuren is dat wat plaatsvindt op
het scherm.

Ontwaken is slechts het scherm herkennen

dat er altijd al was.

Geloof niet je volgende
gedachte.

Richt in plaats daarvan bewustzijn
op het bewustzijn zelf.

Ik ben altijd al mezelf geweest.

Mijn zelfbesef loopt door mijn hele leven.

Het blijft mijn hele leven consequent
aanwezig.

De aanwezigheid in mij op dit moment,

was er gisteren ook, en vorig jaar,
tien jaar geleden,

en toen ik nog maar een tweejarig
kind was.

Wat is dit ware 'ik' of zelf?

Aan wie verschijnen mijn ervaringen?

Het herkennen van de natuur

van dat ene, is het grote geheim
van het leven.

Het is het directe pad naar vrede
en geluk.

Het is niet iets dat iemand initieert.

Het is iets dat herkent wordt.

Te her-kennen.

Dat is opnieuw weten.

Wat we vanaf het begin hebben geweten

maar het is gewoon vergeten, ontkent of
niet geloofd.

Dus we kunnen nabijheid tot God niet
initieren.

We kunnen het simpelweg herkennen.
Te her-kennen wat er altijd al is geweest

en er altijd zal zijn.

Het was enkel deze directe benadering
tot ontwaken, dit openen tot

wat er al was, dat me toestond een nieuwe

manier van zijn te vinden,

een nieuwe fase van ontwikkeling.

Veel mensen denken dat het een onmogelijk
doel is of buiten ons bereik om

het zelf te kennen.
En mijn eigen soort doel

als een leraar,
gevoed door mijn eigen ontwaken,

is om het echt heel praktisch te maken,
en nuchter.

Ik hou ervan om mensen dit te leren. Het
is beschikbaar voor iedereen.

Als wij denken en het gevoel hebben

dat we een tijdelijk, eindig,
afgescheiden zelf zijn,

dan zijn we altijd,
of we het nu weten of niet,

op zoek naar vrede en geluk.

Met andere woorden, het is niet mogelijk
een afgescheiden zelf te zijn,

jezelf als een losstaand wezen te ervaren
en niet op zoek te zijn naar geluk.

Dus wat in dit geval nodig is,

is om iemands zoektocht naar geluk
te heroriënteren.

In plaats van het geluk te zoeken in de
objectieve inhoud van ervaring,

het geluk in zichzelf ge zoeken.

Dus de spirituele oefening die is vereist,

is om iemands aandacht te richten,
of beter gezegd, om iemands aandacht

te laten ontspannen in de bron,
puur bewustzijn.

In plaats van het te richten op een

object, substantie, activiteit, relatie,
enzovoort.

Dus de spirituele beoefening,
als we het zo kunnen noemen,

zou dit ontspannen van

de aandacht zijn,
het indalen van de aandacht

in het hart van bewustzijn.

Rustend in zijn, als zijn.

Liefde.

Ware liefde is mijn ware zelf.

Het is mijn ware aard.

Pure liefde voor alles en iedereen.

Voor elk aspect van het leven.

Zelfs de dingen waar ik het niet mee eens ben.

Iemand die zijn ware natuur herkent heeft,
kent het als de bron

van vrede en geluk

waar zij naar verlangen.

Dan is de wereld niet langer een plek

waarin zij geluk en voldoening zoeken.

Dat wil niet zeggen dat zo iemand geen
verlangens meer heeft,

maar de verlangens zijn er niet om het
gevoel van gebrek te vervullen

dat kenmerkend is voor
het afgescheiden zelf.

Als zodanig heeft een persoon de bron
van geluk in

zichzelf gevonden en zijn verlangens
komen voort uit dat gevoel van geluk.

Er wordt niet naar gestreefd.

Op het gebied van relaties maakt het
bijvoorbeeld

een groot verschil in onze relaties.

We zoeken niet langer een ander

om onze behoeften te vervullen.

We zoeken de ander om de
ervaring van geluk

die we reeds ervaren te delen.

En dat verlost onze vrienden van de
onmogelijke last

om geluk te bieden aan een vraatzuchtig,

ontevreden zelf.

Niets gebeurt in mijn leven

dat me geen voordeel heeft gebracht
of voordeel zal brengen,

in de zin dat elk moment, elke activiteit,
elke uitkomst

me vooruit helpt

in het proces
van de evolutie van mijn ziel.

En daarvoor kwam ik hier naar het
fysieke rijk,

om te evolueren.

Blijf open.

Voel je innerlijke levendigheid.

Laat de energie vrij stromen.

Probeer niet iets te laten gebeuren.

Wie is bewust van deze energie,

die innerlijke levendigheid?

Wees bewust van de neiging van de geest
om controle uit te oefenen,

te manipuleren,
om zich ermee te bemoeien.

Zonder het gebruik van je geheugen
of van taal,

wie ben je dan?

Voorbij de geest en de zintuigen,

wie ben jij?

Wie is het die zich bewust is?

Veel mensen die deze ideeën
voor het eerst horen,

hebben zelfs nooit gehoord van
het concept van het zelf.

In mijn beleving zijn er twee
verschillende kampen van mensen.

Er zijn mensen die op een spiritueel pad
zijn en bekend zijn met dit idee.

Zij trachten het zelf te realiseren,
het zelf te zijn.

Ze zijn zoekende.

En er zijn mensen die gewoon
hun leven leiden.

Ze hebben nooit van deze ideeën gehoord.

Ze hebben 'Ken Uzelve' nog nooit gehoord.

Veel mensen denken dat het betekent
dat je het lichaam kent.

Ken jezelf, wees jezelf,
wees authentiek.

Wat het echt betekent is te weten wie
je bent, wat je bent,

om te weten wat je in waarheid bent,
je ware aard te kennen.

De woorden 'Ken Uzelve' stonden geschreven

bij de ingang van de Tempel van Apollon
in Delphi, en staan als zodanig

als een uitnodiging bij het begin van de
westerse beschaving.

Suggererend dat het kennen van onszelf
het fundament is

van alle beschaving. Waarom?

Omdat ons zelf het middelpunt is
van al wat wij ervaren.

Wat wij ook ervaren, het zijn
wij die het ervaren.

Wat we ook denken en voelen,
onze gedachten en gevoelens

komen op uit naam van ons zelf.

In welke activiteiten of relaties we
ook betrokken zijn,

we gaan die activiteiten en relaties aan
in dienst van ons zelf.

Dus ons zelf staat centraal in
onze ervaring.

Wat zou er dus belangrijker kunnen zijn
dan het kennen van de ware natuur van

het zelf, en zou het mogelijk zijn om

iets echt te kennen als we niet

eerst de aard begrijpen van hetgeen
het dat kent?

Ik denk dat ontwaken gaat

over het beëindigen van de nachtmerrie

om vervolgens in de droom te stappen.

Daarmee bedoel ik

dat we de nachtmerrie verbannen van wat

ons verteld is over het leven, over God
en over onszelf.

En we betreden de droom van
onze grootste