Stephen Ritz: South Bronx'ta yeşillenen bir öğretmen

Enerji ve fikir kasırgası... Stephen Ritz- o ve öğrencilerinin yiyecek, yeşillik ve iş için verimli bahçeler yetiştirdiği New York'un çetin Bronx kasabasında öğretmen. O, amorti edilmiş ya da sizin kendi bölgenizde umut yeşertmek için var olan pek çok yolu döndürdükçe, siz sadece bu New York hazinesini sürdürmeye çalışın.

Tünaydın.

Ben bir çiftçi değilim.

(Kahkahalar)

Değilim. Ben bir ebeveynim, bir yerli ve bir öğretmenim.

Ve bu benim dünyam.

Ve yol boyunca

üçüncü nesil çocuklarımın

gitgide büyüklerini fark ettim.

Daha da hasta olmaya başladılar.

Bu zorluklara ek olarak

öğrenme engelli olarak damgalandırıldıklarını gördüğüm

çocukların yüzde yetmişinin

doğum öncesi yeterli besin almadıklarını yeni öğrendim.

Benim halkımın gerçekleri basittir. Böyle gözükürler.

Çocuklar büyümek ve böyle görünen şeylere bakmak zorunda değiller.

İş olanaklarının toplumumu terk etmeye

ve içeri ithalat ve ihracatı devam ederken

gerçekten bazı insanların Güney Bronx'u çöl olarak görmelerine şaşmamak lazım.

Ancak ben taşınabileceğiniz en yaşlı altıncı sınıf öğrencisiyim.

Yani her gün, bugün de sizinle paylaşmayı umduğum

muazzam derecede yüksek bir enerji ile uyanıyorum.

Şunu da not etmek gerekirse, size çocukların yaşamak,

öğrenmek ve daha iyi kazanmak için kendi toplumlarını

terk etmek zorunda olmamaları inancı ile geldim.

Yani size kendim ve dışarıda tanışıp şu an içeri getirdiğim bu duvar

hakkında bir hikaye anlatmak için buradayım.

Ve hikaye üç kişiyle başlıyor.

Çılgın öğretmen -- soldaki benim

Şık giyindim, teşekkürler karıcığım iyi bir takım elbise seçtiğin için- seni seviyorum,

benim tutkulu kasaba başkanım

ve Yeşil Yaşam Teknolojileri'nden George Irwin diye adlandırılan

bana sınıfım konusunda ve

bu patentli teknolojiye dahil olmam konusunda yardım eden kişi.

Ancak bütün bunların hepsinin tohumları sınıfta başladı.

Böyle gözüken benim yerim- sınıfımda başladı.

Ve ulaştığım noktanın yapabileceğimden öteye gittiğini umarak bugün burada bulunuyorum.

Ve işte asıl mesele bu.

Bu iş bunun gibi inanılmaz çocuklarla başlar-

şu erken gelip geç çıkan çocuklar.

Bütün öğrencileri ya Kişisel Eğitim Programı ya da İngilizce Dil Öğrencileridir.

Çoğu birçok engelle geldiler,

çoğu evsiz veya koruyucu aile gözetimindedirler.

Neredeyse çocuklarımın hepsi yoksulluk içinde yaşıyor.

Fakat o tohumlarla, daha ilk günden biz sınıfımda yetişiyoruz

ve bu da sınıfımın görünüşü.

Ve bu çocukların bu tohumlara karşı ne kadar özenli olduklarını görüyorsunuz.

Ve sonra fark edeceksiniz ki o tohumlar, Bronx'ta böyle gözüken çiftliklere dönüşecekler.

Fakat yeniden, ben çiftçi değilim. Ben bir öğretmenim.

Yabani otları temizlemeyi, zor iş yapmayı sevmem.

Bu nedenle ben de bu tür bir başarıyı

böylesine küçük bir şey içine nasıl sığdırabileceğimi anlamak istedim.

Böylece onu sınıfıma taşıyabilirdim, engelli çocuklar,

dışarıda olmak istemeyen çocuklar bunu yapabilsin

ve herkes ona ulaşabilsin diye.

Ben de George Irwin'i aradım ve ne oldu biliyor musunuz?

Sınıfıma geldi ve ve içeride yenilebilir bir duvar inşa ettik.

Ve yaptığımız şey onu otantik öğrenme deneyimleriyle

kişiye özel-temelli öğrenmeyle ortak etmek oldu.

Ve bakı şu işe! New York'taki

ilk yenilebilir duvarı meydana getirdik.

Yani eğer açsanız kalkın ve yiyin.

Bunu şimdi yapabilirsiniz. Çocuklarım her zaman inek oynuyorlar.

Tamam mı? Ama daha yeni başlıyoruz

çocuklar teknolojiyi sevdiler.

Böylelikle biz de George'u aradık ve "bizim daha çok öğrenmemiz lazım!" dedik.

Şimdi Belediye Başkanı Bloomberg'e çok teşekkürler

hisseler ve teminatlı taraflardan oluşan çalışma izinlerine artık ihtiyacımız yok.

Boston'a gitmeye karar verdik.

Ve Amerika'nın en fakir bölgesinden gelen çocuklarım

gerçek hayattan öğrenim araçlarıyla bir bilgisayar tarafından

tasarlanan 21 kat uzunluğundaki yeşil bir duvarı düzenleyen

ilk kişiler oldular -- eğer ziyaret edecekseniz

John Hancock binasının tepesinde duruyor.

Fakat eve daha yakın yerlerde biz bu duvarları okulların içine yapmaya başladık.

Işıklandırınca böyle gözüküyorlar.

Gerçek LED (ışık yayan diyot) malzemeler ve 21. yüzyıl teknolojisi.

Ve ne oldu biliyor musunuz? 21. yüzyıl parası elde ettik

ve bu çığır açıcı bir olaydı. Vay canına!

Millet bu benim mahsulüm.

Ve bu yiyeceklerle ne yapabilirsiniz? Pişirebilirsiniz!

Ve bunlar benim plastik çatallarla heirloom sosu yapan heirloom öğrencilerim

ve biz onu kafeteryaya koyduk.

Ürünlerimizi yetiştirip öğretmenlerimizi besledik.

İşte bu da Bronx kasaba başkanımızla birlikte

Amerika'daki ulusal olarak onaylı en genç iş gücü.

Ve sonra ne mi yaptık? Sizin gibi güzel insanlarla tanıştık

ve onlar bizi Hamptons'a davet ettiler.

Bu yüzde Bben de bunu "Güney Bronx'tan Güney Hampton'a" olarak adlandırdım.

Ve biz buna benzeyen çatılara monte etmeye başladık.

Yoksul çevrelerden gelerek

böyle manzaralar oluşturmaya başladık. Vay canına. İnsanlar fark etti.

Biz de geçtiğimiz yaz yeniden davet edildik

ve aslında Hamptons'a taşındık.

Bir ev için haftalık 3.500 dolar ödedik ve nasıl sörf yapılacağını öğrendik.

Ve bunun gibi işler yapabileceğiniz zaman--

Bunlar benim bu teknolojiyi için zaman harcayan çocuklarım

ve böyle görünen evlerin üzerine

buna benzer dam koruklarıyla

buna benzer çatılar inşa edebilirsiniz.

Bu yeni yeşil grafiti sanatı.

Yani, belki böyle bir duvarın bir çocuk için

etrafı ve zihniyeti değiştirmek dışında ne işe yaradığını merak edebilirsiniz.

Pekala, size ne olduğunu anlatacağım.

Bu iş benim Ellenberger Hizmetlerinden

Jim Ellenberger gibi inanılmaz girişimcilerle tanışmama neden oldu.

Ve bu, üçlü kar hanesinin ortaya çıktığı yerdir.

Çünkü Jim bu çocukların, benim gelecekteki çiftçilerimin,

New Yorklulara- aynı kendi çevrelerinde ekonomik evler inşa etmek için

gerçekten gereken yeteneğe sahip olduklarını fark etti.

Ve işte bu, benim çocuklarımın yaptığı şey kendi geçimlerini sağlayacak parayı kazanmak.

Şimdi benim gibi bir binada yaşıyorsanız, milyon dolarları

idare etmek için bekleyen yedi işsiz güçsüz adam vardır.

Benim yok. Ama tuvalet tamirine ihtiyacınız varsa

ya da bilirsiniz bazı raf işleri, benden daha güzel bir araba

kullanan birisiyle bir görüşme ayarlayabilmek için 6 ay beklemem gerekiyor.

İşte bu da bu ekonominin güzelliği.

Ama şimdi benim çocuklarım lisanlı ve ticarette teminatlı.

Ve bu, hem banka hesabı açan ilk öğrencim hem de ailesinde ilk hesaba sahip olan kişi.

Bu göçmen öğrenci ailesinde ilk defa ATM kullanan kişi.

İşte bu da üçlü kar bilançosudur.

Çünkü biz bu terk edilmiş ve yoksul mahalleleri aldık

ve içleri böyle gözüken yerlere dönüştürdük.

Vay canına, insanlar onların ne yaptığını fark etti.

Ve CNN aradı ve biz de onları pazarımızda görmekten memnun olduk.

Ve daha sonra, Rockefeller Merkezi, Nükleer Biyolojik Kimyasal merkezi

bunları duvarlara koyabilirsiniz dedi. Biz mutlu olduk.

Fakat, Amerika'nın en fakir bölgelerinde gelen çocukların

9 metreye 4 buçuk metre bir duvarı tasarlayıp, ekip

onu New York şehrinin kalbine kurdukları zamanı göstereceğim.

Bu gerçek bir "evet, mümkün" anı.

Bana sorarsanız oldukça eğitsel.

Ama bu bir Getty görüntüsü değil.

Bu, Bronx kasaba başkanında çektiğim bir fotoğraf-

hapishanede değil evinde çocuklarıma hitap ederken.

Onlara bu işin bir parçası olduklarını hissettirirken.

Bu da bizim eyalet senatörümüz Gustavo Rivera ve Bob Bieder.

Çocuklarıma önemli olduklarını göstermek için sınıfıma geldiklerinde.

Ve inanın bana, Bronx kasaba başkanı çıkageldiğinde ve

eyalet senatörü sınıfımıza gelince

Bronx hemen tutumunu değiştirebilir.

Yeteneğimizi ve çeşitliliğimizi daha önce hayal etmediğimiz şekillerde ihraç etmek

öz güvenli, hazır, istekliyiz ve yetenekliyiz.

Ve bu da, yerel senatörün halkın içinde tartıya çıktığı ve

kilo vermesinin gerektiğini söylediği an, benim de öyle!

Size söyleyeceğim şey bunu ben yapıyorum böylelikle çocuklar da.

Tamam mı? Ve sonra ünlüler başladı.

'Produce Pete' programı yetiştirdiğimiz şeylere inanamadı.

Lorna Sass geldi ve kitaplar bağışladı.

Tamam mı? Biz büyükleri doyuruyoruz.

Ve biz South Bronx'ta yiyecek adaleti için büyüdüğümüzü fark ettiğimizde

uluslararası toplum da fark etti.

Ve South Bronx'daki çocuklarım

ilk uluslararası yeşil çatı konferansında temsil edildi.

Bu oldukça harika.

Bunlar dışında yerel neler var?

Ground Up Kampanyasında bu bayanla tanıştık, Avis Richards.

İnanılmaz! Onun sayesinde haklarını kaybetmiş

ve dışlanmış çocuklarım

New York şehrinin devlet okullarına 100 bahçe açabildiler.

İşte bu üçlü bilanço! Tamam mı?

Bir yıl önce bugün, New York Tıp Akademisine davet edilmiştim.

Ben de özellikle kaynaklar bedavayken bu güçlü ve sağlıklı bir

New York ortaya çıkarma konseptinin anlamlı olacağını düşündüm.

Hepinize teşekkür ederim ve onları seviyorum.

Beni New York şehri Stratejik Sağlık Birliğine takdim ettiler,

yine bedava kaynaklar, onları boşa harcamayın.

Ve ne oldu bilin? Altı ay sonra

okulum ve çocuklarım sağlıklı bir okul ortamı oluşturdukları için

ilk kez yüksek okul üstün başarı ödülü aldılar.

New York şehrindeki en yeşil sınıf.

Ama daha da önemlisi çocuklarım kazanmayı

ve vermeyi öğrendiler.

Ve pazarımızdan elde ettiğimiz parayla

dünyadaki evsizler ve ihtiyacı olanlar için

hediyeler satın almaya başladık.

Yani geri vermeye başladık.

Ve Amerikanın yeşillenmesinin önce çukurlarla

sonra kalpler ve

zihinlerle başladığını fark ettim.

Yani bir şey biliyorduk ve hala bir şeyler biliyoruz.

Allah'a şükürler olsun ki Trinity Wall Street fark etti

ve Yeşil Bronx Makinasını meydana getirmemizi sağladılar.

3.000 kat daha güçlüyüz şimdi.

Ve bu ne işe mi yarıyor?

Bu çocuklara toplumlarını yeniden gözden geçirmeyi öğretti

böylece bunun gibi yerlerde yetişirken onu böyle hayal edebilirler.

Ve benim eğitimli ve sertifikalı çocuklarım

--Ma, vergi indirimini aldınız. Belediye Başkanı Bloomberg'e teşekkürler.--

Böyle gözüken toplumları alıp onları şöyle gözüken yerlere çevirebilirler.

Ve millet, bu benim için bir başka "evet, mümkün" anı.

Şimdi bu nasıl başlar? Bu okullarda başlar.

Artık küçük Knicks ve Nets yok.

Broccoli, en sevdiğiniz sebze

arzu ettiğiniz herhangi bir şeye göre gruplandır.

Tamam? Ve bunlar Amerika'daki en çok göçmenin olduğu yerde

Brook Park'ta 141. caddede yetişmiş

Amerika'nın gelecekteki çiftçileri.

Hırslı küçükler nasıl bunun gibi bahçıvanlık yapıldığını öğrendiklerinde

böyle meyveler elde etmemiz şaşılacak bir şey değil.

Ben bunu seviyorum. Ve onlar da.

Yanıp kül olan mahallelerde çadırlar inşa ediyoruz.

Ve bu gerçek bir "evet, mümkün" anı.

Ve yeniden Brook Park yemek fişi veya parmak izi olmaksızın

yüzlerce insanı besliyor.

Amerika'daki en fakir kongre bölgesi ve

en çok göçmenin olduğu toplum, biz bunu yapabiliriz.

Bissel Gardens destansı miktarlarda yiyecek üretip

çocukları asla hayal edemeyecekleri bir ekonominin içine taşıyor.

Dostlarım şimdi gök kuşağını ötesindeki o yer

Amerika'nın South Bronx'u. Ve bunu biz yapıyoruz.

Bu nasıl başladı? Pekala Jose'un detaylara nasıl dikkat ettiğine bakın.

Allah'a şükür Omar, havucun süpermarketteki 9. reyondan,

kurşun geçirmez bir pencere ya da plastik köpükten

değil de topraktan geldiğini biliyordu.

Ve Henry yeşilin iyi olduğunu bildiği zaman, ben de biliyordum.

Onların damak zevklerini genişlettiğinizde kelime dağarcıklarını da genişletmiş oluyorsunuz.

Ve en önemlisi, büyük çocukları küçük çocuklar ile bir araya getirdiğinizde

büyük şişman beyaz çocuğu ortadan kaldırıyorsunuz ki bu güzel

ve yaşıtlar arasında inanılmaz bir sorumluluk duygusu oluşturuyorsunuz.

Aman Allah'ım zamanım tükenmek üzere, öyleyse devam etmeliyim.

Fakat bu, çocuklar için haftalık maaş çekim; bu bizim yeşil grafitimiz.

İşte bu bizim yapmakta olduğumuz şey.

İşte görkem ve cömertliğini gördüğünüz Bronx kasabası.

Çocukların birbirleri yerine bitkileri tozlaştırmasını görmekten başka hiçbir şey beni bu kadar heyecalandıramaz.

Size söylemem lazım ki ben korumacı bir ebeveynim.

Ama bu çocuklar şimdi

trenlerin üstüne kabak parçaları koyan çocuklardır.

Aynı zamanda zengin ve varlıklılar için madeni para havuzları tasarlıyoruz.

Farkındalık için Fordham Road'un ortasında

çiftlikler ve şişeden pencereler yapan

tahılın çocukları haline geliyoruz.

Şimdi her çocuğun bir çiftçi olmasını beklemiyorum.

Ancak bunun hakkında okumanızı, yazmanızı, blog oluşturmanızı ve iyi bir müşteri servisi sunmanızı bekliyorum.

Ben onların bir şeylerle meşgul olmalarını istedim ve onlar da oldular!

Böylelikle işte bu benim inanılmaz sınıfım ve bunlar da yiyecekler.

Nereye gidiyor? Hiç yol kat etmiyor direkt aşağı kafeteryaya gidiyor.

Ya da daha önemlisi çocukları günde bir iki öğün

yemek yiyebildiği yerel raflara.

Ve bunu hızlandırıyoruz.

Hiçbir Air Jordans ayakkabı benim çiftliğimi bozmadı.

Ve onun gününde, milyon dolarlık bahçeler ve inanılmaz tesisatlar.

Millet, size bir şey söylememe izin verin.

Bu güzel bir an.

Siyah arazi, kahverengi arazi, zehirli atık arazisi, savaş arazisi --

Bronx'ta beton üzerinde her yerde büyüyebileceğinizi kanıtlıyoruz.

Ve çiçek için siparişler alıyoruz. Fırından satışları gölgede bırakıyorum.

Şimdi siparişler alıyoruz. İlkbahar için rezervasyon alıyorum.

Ve bunların hepsi tohumlardan meydana geldi. Her şeyi öğreniyoruz.

Ve yeniden, bu kadar çeşitli altyapılardan çocukları alıp

bu kadar özel bir iş yaptığınızda

gerçekten bir an oluşturuyoruz.

Şimdi bu çocuklarla ilgili soru sorabilirsiniz.

%40 katılımından %93'e ilerledik.

Hepsi yaşı geçmiş ve borç altındayken başladı.

Şimdi onlar benim ilk grubum olarak kendi geçimlerini kazanıyorlar.

Geri kalanı ise bu haziranda mezun olacak.

Mutlu çocuklar, mutlu aileler, mutlu iş arkadaşları.

Şaşkın insanlar. Görkem ve cömertlik bu Bronx Eyaleti.

Haydi nane hakkında konuşalım. Benim nanem nerede?

Sınıfımda yedi çeşit nane yetiştirdim.

Mojito isteyen? Daha sonra Telepan'da olacağım.

Ama anlayın, bu benim için fikirsel Viagra..

Bayanlar ve baylar hızlı olmam lazım ama şunu anlayın:

Bize bol pantolonlar ve yeni kalp atışları veren kasaba

organik olanlara eve dönüşüyor.

Benim yeşil(Belirsiz) 25.000 paundluk sebzelerim,

ben organik vatandaşlar bir işle meşgul olan çocuklar yetiştiriyorum.

Bize buradan şuraya gitmemize yardım edin.

Kendi kendine devam eden oluşumlar, yatırımlarda 18 aylık kazanç

buna ek olarak insanları neredeyse bedavaya beslerken

onlara kazançlarını ve sağlık yardımı veriyoruz.

Martin Luther King insaların gururla yüceltilmeye ihtiyacı olduğunu söylemişti.

Öyleyse burada- New York'da- Amerikalı arkadaşlarım

bize Amerikayı yeniden harika yapmamız için yardım etmenizde ısrar ediyorum.

Çok kolay. Tutkunuzu paylaşın.

bu gerçekten kolay. Gidin ve bu iki videoyu izleyin lütfen.

Biri Beyaz Saraya davet edilmemiz, diğeri ise en son canlanma.

Ve en önemlisi, en büyük zorbayı okullardan çıkarın.

Bu yarına çıkmak zorunda.

Dostlarım bunun hepsini yapabilirsiniz.

Çocukları böyle gözüken dükkanların dışında tutun.

Onlara sağlıklı bir tabak hazırlayın

özellikle bunları sınıfınızdaki duvardan toplayabiliyorsanız harika!

İyi örnek olun. Yeşil kart almalarını sağlayın.

Büyük çocuklar çilekleri ve muzları sever.

Onlara girişimciliği öğretin. GrowNYC(New York Şehri İlerle) için Allah'a şükürler olsun.

Yemek pişirmelerine izin verin. Bugün harika öğle yemeği, aşçılık işleri yapmalarına izin verin.

Ama en önemlisi onları sadece sevin.

Hiçbir şey karşılıksız sevgi kadar etkili olamaz..

Yakın arkadaşım Kermit'in de dediği gibi yeşil olmak kolay değil.

Evet değil. Ben çocukların günün her saati

35 farklı tatta sarılmış ot alabileceği,

dondurma dolaplarının sulu malt likörleriyle dolu olduğu bir yerden geliyorum.

Anlaşıldı mı? Değerli arkadaşım Majora Carter bir keresinde

bana kazanacak çok şeyimiz olduğunu kaybedecek hiçbir şeyimiz olmadığını söylemişti.

Burası, umut için cesaret etmekten

biraz cesaret için umut etmeye geçtiğimiz zaman.

Bir şeyler yapmanız konusunda ısrar ediyorum.

Bir şeyler yapmanız konusunda ısrar ediyorum.

Şu an hepimiz birer kurbağa yavrusuyuz.

Ancak ben sizin büyük bir kurbağaya dönüşmeniz ve büyük yeşil bir sıçrayış yapmanız konusunda ısrar ediyorum.

Solda, sağda, ortada veya nerede olduğunuz umurumda değil.

Bana katılın. Çok enerjim var. Bunu kullanmakta bana yardım edin.

Burada bir şey yapabiliriz.

Ve yol boyunca özellikle yetiştiren siz ve öğrencilerinizse

lütfe çiçekleri koklamak için biraz zaman ayırın.

Ben Steve Ritz, bu da Yeşil Bronx Makinası.

Eşime ve aileme her gün geldikleri için çocuklarıma

ve bana inanıp destek verdikleri için

meslektaşlarıma teşekkür ederim.

Yeni eknomiye doğru olan yolumuzda büyüyoruz.

Teşekkürler, Allah sizi korusun ve günün tadını çıkarın. Ben Steve Ritz.

Evet, mümkün!

(Alkışlar)