Sahte çantalarla, terörizmi ve organize suçu nasıl beslersiniz?

İmitasyon bir cüzdan ya da sahte bir tasarım saat almaktan ne zarar gelebilir? Sahtecilik araştırmacısı Alastair Gray'e göre, bu tür sahte ürünler terörizme ve organize suçlara kaynak oluşturuyor. Bu trilyon dolarlık kayıt dışı sahtecilik ekonomisi hakkında bu işleri yürüten suç örgütleri ve malların üretiminde kullanılan çocuk işçiliği gibi konularda ve bu durumu sonlandırmak için yapabilecekleriniz hakkında çok daha fazla şey öğrenebileceksiniz. Gray'in dediği gibi; "Haydi, gözümüzün önünde saklanan bu sahteciliğin karanlık güçlerini ortaya çıkaralım."

İki yıl önce, Londra merkezden
metroya bindim

ve şehrin doğusunda bir
yerde indim,

bir kiralık depo birimine
doğru yürüdüm

amacım 2.000 lüks polo gömleği
satan bir adamla buluşmaktı.

Ve koridorda ilerlerken,

kırık, yanıp sönen bir lamba
ortamı gangster filmlerindeki

klişe sahneye dönüştürmüştü.

Adamımız erken gelmişti,
beni bekliyordu,

alttan dört asma kilitle
kitlenmiş bir birimin önündeydi.

İlk konuşmamız,

sanki bir sözlü müsabaka gibiydi

ve ilk yumrukları savurmaya başladı.

Ben kimdim?
Kartvizitim var mıydı?

Ve bunları nerede satacaktım?

Daha sonra, güvenini kazanınca,

sıra bana geçmişti.

Bu polo gömlekleri nereden geliyordu?

Hangi belgelere sahipti?

Ve sıradaki en yakın sevkiyat ne zamandı?

Çok ince bir çizgideydim,

hem istediğimi alabilmek için
yeterince soru sormalıydım,

hem de benden
fazla şüphelenmemeliydi,

çünkü bilmediği şey, benim
sahte ürün araştırmacısı olduğumdu.

(Gülüşmeler)

Yaklaşık 20 dakika ürünü inceleyip

sahte ürün olduğunun
kanıtlarını gördükten sonra

- kötü dikilmiş etiketler
ya da paketin ön kısmında

her yere marka logosunun
basılması gibi -

çıkmak üzereydim

ama öncesinde durağa geri
dönerken sokakta benimle birlikte

yürümek istemişti.

Bunun gibi buluşmalardan sonra
hep aynı hissederim:

kalbim yerinden çıkacak gibi olur,

çünkü asla yalanınıza inanıp
inanmadıklarını ya da kim olduğunuzu

öğrenmek için sizi takip edip
etmeyeceklerini bilemezsiniz.

İlk köşeyi döndükten sonra
arkanıza bakıp

orada olmadıklarını gördüğünüzde
bir rahatlık gelir.

Ama sahte gömlekçimizin
kesinlikle fark etmediği şey ise

gördüğüm, duyduğum her şey evine
bir şafak baskını yaptırabileceği,

kapısına dayanan sekiz adamla
uykusundan uyandırılıp

mallarına el konabileceğiydi.

Ama bu yaptığımızla,
üç kıtaya yayılmış bir

sahtecilik ağının ucundaki
bir piyona ulaşırız sadece

ve tamamı sökülür umuduyla
çekmeye başladığım

ilk gevşek bir ilmektir bu.

Neden bunca zahmete girelim?

Belki de sahtecilik pek
kurbanı olmayan bir suçtur?

Büyük şirketler zaten
yeterince kazanıyorlar,

bu nedenle,

sahtecilik de bir tür
reklam sayılır, değil mi?

Tüketicilerin inandığı bu,

sahte ürünleri alıp satmak
çok büyük bir problem değildir.

Ancak şimdi sizlere durumun
bu şeklide olmadığını anlatacağım.

Tatildeyken turistlerin bu sahte
çantalar hakkında bilmedikleri şey

bu çantanın, ailesinden alınmış
bir çocukla

ilişkili olabileceği gerçeğidir.

Araba tamircisi de aldığı

sahte fren balataları ile

uyuşturucu ve fuhuşla uğraşan

bir suç çetesinin cebini
doldurduğunu fark etmez.

Bu bahsettiklerim kulağa
ne kadar korkunç gelse de,

daha da kötüleri olmakta,

çünkü sahtecilik, teröre
bile kaynak oluşturuyor.

Anlamaya çalışın.

Teröristler saldırıları karşılamak
için sahte mal satıyor,

sonra da şehirlerimize saldırıp
hepimizi birer kurban yapıyorlar.

Canlı bir akrep almazsınız,

çünkü yolda sizi sokma
ihtimali vardır,

peki eğer kazancıyla

altı ay sonra sizi ve diğer masumları
öldürebilecek mermilerin

alınabileceğini bilseniz,
sahte bir çanta alır mısınız?

Belki de almazsınız.

Peki, sadede geliyorum.

Gençliğimde

- evet, biliyorum hâlâ pek de
yaşlı görünüyor sayılmam -

Kanarya adalarında tatildeyken
sahte saatler almıştım.

Bunu neden anlatıyorum?

Çünkü, bunu hepimiz yapmışızdır

veya yapan bir tanıdığımız vardır.

Belki de şu ana kadar bu konu
üzerinde durup düşünmediniz bile,

ben de düşünmezdim,

ta ki 20 kelimelik fikri mülkiyet
araştırmacısı olmakla alakalı

üstü kapalı bir ilana cevap verene kadar.

İlanda "Dolu bir eğitim
ve yurt dışı seyahatleri" yazıyordu.

Bir hafta içerisinde, ilk sahte
adlarımı kullanmaya başlamıştım bile

ve işteki 10 yılım boyunca,
sahte araba parçaları,

alaşımlı jant, sahte hayvan
tımarlama aletleri,

sahte bisiklet parçaları

ve sahtecilerin en favorisi olan

sahte lüks deri mallar, kıyafetler
ve ayakkabılar peşinde koştum.

Bu 10 yılda sahteciliği araştırırken
öğrendiğim şuydu;

toprağı kazmaya
başladıktan sonra

köküne kadar
çürümüşlükle karşılaşırsınız,

bu işlerden para kazanan
insanları ve kurumları görürsünüz,

çünkü çok ama çok büyük
ölçüde kazanılan bir para vardır.

Sokaklarda uyuşturucu satarak
kazanacağınız yüzdelik

100-200 civarıdır.

Ama daha az risk ya da ceza ile
sahtelerini internette satarak

2.000 oranında
bir yüzdeliğiniz olur.

Bu hızlı ve kolay kazanç

sonrasında daha ciddi suçlar
için kaynak oluşturur,

böylece bu kurumları, bu suç örgütlerini

meşrulaştırmak için bir kaynak olur.

Bunu yaşanmış bir örnekle açıklayayım.

Bu yılın başında, en uzun
süreli yürüttüğüm

soruşturmaların birinde
bir dizi baskın yapıldı.

Türkiye'de beş tane depo basıldı

ve iki milyondan fazla sahte
tekstil ürünü ele geçirildi

ve bunların hepsinin taşınması
için 16 kamyon gerekti.

Ama bu çete kurnazdı.

Kendilerine ait bir moda markası
yaratacak kadar ileri gitmişlerdi,

hatta bu markayı tescil de ettirmişlerdi

ve hatta İtalya'da bir yatta fotoğraf
çekimi bile yapmışlardı.

Ve bu tamamen duyulmamış ve
şüphe uyandırmayan markaların amacı,

sahte mallarla dolu konteynırların,
Avrupa'da kurdukları

paravan şirketlere sevkiyatıydı.

Bu baskınlarla ele geçen belgeler de

sevkiyat belgelerini de değiştirdiklerini
ortaya koymuştu

böylece gümrük memurları,
bu malları

ilk kimin yolladığını
asla anlayamıyorlardı.

Polis sadece tek bir banka
hesabına ulaştığında,

iki yıldan az bir sürede
İspanya dışında aklanan

yaklaşık üç milyon euro buldu.

Ve bu baskınlardan sadece iki gün sonra

çete stoklarını geri almak için bir hukuk
bürosuna rüşvet vermeye çalıştı.

Şuan bile, bu paraların
nereye ya da kime gittiğini

hiç bilmiyoruz,

ama benim ya da sizin gibi insanların
yararına kullanılmadığı kesin.

Bunlar hiç de basit
sokak serserileri değiller.

Bunlar uçakta birinci sınıfta oturan,
büyük işletme patronları.

Meşru işletmeleri, sahte faturalarla

ve evraklara inandırarak
kandırıyorlar,

böylece her şey gerçekçi
görünüyor,

ardından eBay ve
Amazon hesapları açıp

önceden taklit mal sattıkları
kişilerle rekabet edebiliyorlar.

Bu durum sadece internette yaşanmıyor.

Birkaç yıldır, devasa fuar
alanlarında gerçekleşen

otomotiv fuarlarına katılıyorum,

fakat Ferrari, Bentley ve
yanıp sönen ışıklardan çok

sahte ürün satan şirketler oluyor:

tezgahlarının üzerlerinde
bazı broşürler var, ancak

doğru soruları sorunca tezgah
altındaki broşürleri görebiliyorsunuz.

Böylece bu sahte, kusurlu araba
parçalarını satın alarak

her yıl yollarımızdaki tahmini
36.000 ölümcül kazaya

ve ölümlere sebebiyet veriyoruz.

Sahtecilik, yer altı ekonomisinde
2.3 trilyon dolar kazanca denk geliyor

ve böylesine bir miktarla
yapabilecekleriniz

gerçekten de korkutucu.

Çünkü sahte mallar,
teröre kaynak demek.

Paris'teki sahte spor ayakkabıların,

Batı Afrika'daki sahte sigaraların

veya ABD'deki korsan müziğin

hepsi silah ve cephane ya da
patlayıcı malzemeleri satın alan

eğitim kamplarının masraflarını
karşılamak için kullanılıyor.

2014 Haziran'da,
Fransız güvenlik hizmetleri,

Said ve Cherif Kouachi'nin
iletişimini dinlemeyi bıraktılar,

bunlar üç yıldır terörist izleme
listesinde bulunan iki kardeşti.

Ama o yaz, tek duydukları,

Cherif'in Çin'den
sahte ayakkabı aldığıydı,

ve bu da aşırıcılıktan,

alt düzey, adi suçlara bir
geçiş olarak algılandı.

Tehlike söz konusu değildi.

Yedi ay sonra,

bu iki kardeş, Charlie Hebdo
dergisinin ofislerine daldı

ve 12 kişiyi öldürüp 11 kişiyi yaraladı,

silahları ise bu sahte malların
kazancıyla alınmıştı.

Bu bahsettiklerim Çin gibi bize
çok uzak yerlerde yaşanmıyor.

Tam da burada yaşanıyor.

Ve Paris bir istisna değil.

On yıl öncesinde, 2004'te,
Madrid'deki bir banliyo treni bombalandı

ve 191 kişi hayatını kaybetti.

Saldırının maddi kaynaklarının
bir kısmı ABD'deki korsan müziktendi.

Bundan da iki yıl önce,
bir El Kaide eğitim talimatına göre

terör birimlerini desteklemek için

açıkça, sahte mal satmaları önerilmişti.

Ama buna rağmen, terörizm ve sahteciliğin
ilişkisini gösteren bu kanıtlara rağmen,

hâlâ bu malları alıyoruz
ve talebi arttırıyoruz,

hatta Türkiye'de şu isimde
bir dükkan bile var:

"I Love Genuine Fakes"
(Gerçekçi Sahteleri Severim)

Dükkanın TripAdvisor'daki
fotoğraflarında poz veren turistler

beş yıldızlı yorumlar yazmışlar.

Peki bu turistler
"Gerçekçi Sahte Viagraları Seviyorum"

veya "Paramla Terörü Finanse
Etmeyi Cidden Seviyorum"?

dükkanlara da girerler miydi?

Pek sanmam.

Çoğumuz, organize suça ve
terörizme karşı

tamamen çaresiz olduğumuzu,

bir sonraki saldırıyı
önleyemeyeceğimizi düşünüyor,

ama ben yapabileceğinizi düşünüyorum.

Sizler de birer araştırmacı olabilirsiniz.

Bu ağları yok etmenin yolu,
onların para kaynaklarını kesmek,

bu da talebi kesmek ve bunun

kurbanı olmayan bir suç
olduğu fikrini değiştirmek demek.

Gelin, sahteciliği ortaya çıkaralım,

bunlara para kazandırmayalım.

Bir araştırmacıdan diğerine,
başlangıç olarak sizlere

birkaç tavsiye verebilirim.

İlk tavsiyem şöyle:

işte sahtecilere ait tipik
bir internet sayfası.

URL'ye dikkat edin.

Güneş gözlüğü ya da kamera
merceği almak istiyorsunuz,

ve "medical-insurance-bankrupcy.com"
gibi bir siteyle karşılaştınız,

şüphelenmeye başlayın.

(Gülüşmeler)

Sahteciler, Google arama
sıralamasında üstlerde

görünebilmek için sıralama değeri
yüksek eski alan adlarını kullanır.

İkinci tavsiyem:

baktığınız site size her şeyin
%100 orijinal olduğunu söylüyor,

ama en yeni koleksiyon ürününü
%75 indirimle mi satıyor?

Şu kelimelere dikkat edin:
"oriijnal kopya,"

"ihracat fazlası," "fabrika satışı".

Ve tüm bunları Comic Sans yazı tipi
ile yazması yeterince komik.

(Gülüşmeler)

Üçüncü tavsiyem:

ödeme yapma sayfasına kadar gelirseniz,

ve hala "https" uzantısı ya da URL'ye
bitişik bir kilit simgesi görünmüyorsa,

o sayfadan çıkma zamanınız
gelmiş demektir,

çünkü bunlar aktif güvenlik
önlemi simgeleridir,

kişisel ve kredi kartı bilgileriniz
bunlarla güvence altındadır.

Ve son olarak:

Sayfanın "İletişim" sayfasını
inceleyin.

Sadece genel bir web formu
görüyorsanız,

hiçbir şirket adı, telefon numarası,
e-posta adresi, posta adresi yoksa,

hepsi bu, olay çözülmüş demektir.

Bir sahteciyi yakaladınız.

Maalesef, Google'a tekrar girip,
alışveriş için

tekrar arama yapmak zorunda
kalabilirsiniz,

ama en azından dolandırılmadınız,
buna sevinebilirsiniz.

Dünyanın en ünlü kurgusal
dedektifinin söylediği gibi,

"Wattson, burada bir oyun dönüyor."

Ama bu sefer,
sevgili araştırmacı arkadaşlarım,

bu oyun acı bir gerçek.

Bu yüzden bir daha internet
üzerinden ya da

herhangi bir yerden alışveriş yaparken,

iyi inceleyin, daha yakından sorgulayın
ve cüzdanınıza uzanmadan

ya da "Satın Al" butonuna basmadan
önce kendinize şunu sorun:

"Bu cidden gerçek mi?"

Sahte saatler satın alan arkadaşınıza

sıradaki saldırıyı ne kadar
yaklaştırdığını söyleyin.

Instagram'da bir sahte ürün
tanıtımı gördüğünüzde,

sadece bakıp geçmeyin,

sahtekarlık olarak platforma
şikayet edin.

Gelin, gözümüzün önünde saklanan
sahteciliğin karanlık güçlerini

ortaya çıkaralım.

İşte bu yüzden, lütfen duymayan kalmasın

ve araştırmayı bırakmayın.

Teşekkürler.

(Alkışlar)