William McDonough o projektowaniu "Cradle to Cradle"

Zainteresowany ekologią architekt i projektant William McDonough pyta, jak wyglądałyby nasze budynki i produkty, gdyby projektanci brali pod uwagę "wszystkie dzieci, wszystkie gatunki, przez cały czas"

W roku 1962, po wydaniu książki "Cicha wiosna" Rachel Carson,

sądzę, że dla ludzi takich jak ja, w świecie tworzenia różnych rzeczy,

kanarek w kopalni nie śpiewał.

I tak kwestia tego, że ptaki mogłyby nie istnieć

stała się niejako fundamentalna dla tych z nas, którzy wędrowali,

szukając ptaków zwanych wojakami, które, jak się wydawało, wszystkie zniknęły.

Stąd nasuwa się pytanie: czy te ptaki śpiewały?

Nie jestem naukowcem, więc będę mówił prosto.

Ale, wiecie, właśnie wróciliśmy z dyskusji o tym, czym mógłby być ptak.

Czym jest ptak?

Cóż, w moim świecie jest gumową kaczką.

W Kalifornii dołącza się do niej ostrzeżenie:

"Produkt zawiera substancje chemiczne znane w Stanie Kalifornia

jako rakotwórcze i prowadzące do powstania wad wrodzonych lub innych wad genetycznych".

Oto ptak.

Jaka kultura mogłaby wyprodukować coś takiego,

a potem oznaczyć go i sprzedać dzieciom?

Mamy tu chyba problem projektowy.

Jakaś osoba słyszała sześciogodzinny wykład, który wygłosiłem,

pod tytułem "Dialogi z Monticello" w NPR i wysłała mi to, jako wiadomość z podziękowaniami:

"Zdajemy sobie sprawę, że projekt to sygnał intencji,

ale musi on również wystąpić w świecie,

a my musimy zrozumieć ten świat,

aby nasycić nasze projekty nieodłączną inteligencją

i dlatego gdy spoglądamy na generalny stan rzeczy,

w którym projektujemy, w pewnym sensie potrzebujemy przejścia do stanu pierwotnego,

aby zrozumieć system operacyjny i ramowe warunki planety

i sądzę, że ekscytującym elementem tej kwestii jest dobra wiadomość,

wiadomość o nadmiarze,

a nie wiadomość o ograniczeniach,

więc sądzę, że teraz, gdy nasza kultura torturuje się

tyranią i troską o ograniczenia i strach,

możemy dodać ten kolejny wymiar nadmiaru, który jest spójny,

napędzany słońcem i zacząć wyobrażać sobie,

jak wyglądałoby dzielenie się".

Miło było to otrzymać.

To było jedno zdanie.

Pisarz Henry James byłby dumny.

Zapisałem to na dole,

ale to było oczywiście zaimprowizowane.

Kwestią fundamentalną jest to, że dla mnie

projekt jest pierwszą oznaką ludzkich intencji.

A więc jakie są nasze intencje i jakie byłyby nasze intencje...

jeśli budzimy się rano, mamy wobec świata pewne projekty...

więc jakie byłyby intencje nas jako gatunku,

teraz, gdy jesteśmy gatunkiem dominującym?

I nie chodzi tu tylko o dyskusję o rządzenie i dominację,

ponieważ tak naprawdę dominacja jest zawarta w rządzeniu...

bo jak można dominować nad czymś, co się zabiło?

A rządzenie jest zawarte w dominacji,

ponieważ nie można rządzić czymś, nad czym nie można dominować.

Pytanie brzmi więc: jakie jest pierwsze pytanie dla projektantów?

Jako strażnicy - przykładowo w przypadku państwa,

które zastrzega sobie prawo do zabijania, prawo do oszukiwania itp.,

pytanie jakie zadajemy w tym momencie strażnikowi brzmi:

czy mamy, lub jak mamy

zabezpieczyć lokalne społeczności, wprowadzić pokój na świecie

i uratować środowisko?

Ale nie wiem, czy ta dyskusja jest powszechna.

Natomiast handel jest stosunkowo szybki,

kreatywny w swojej istocie, wysoce efektywny i wydajny

oraz z założenia uczciwy, ponieważ nie możemy wymieniać

wartości przez dłuższy czas bez wzajemnego zaufania.

Używamy więc narzędzi handlu przede wszystkim w naszej pracy,

ale pytanie, jakie przy tym zadajemy, brzmi:

jak kochać wszystkie dzieci wszystkich gatunków przez cały czas?

Więc nasze projekty rozpoczynamy od tego pytania.

Ponieważ obecnie rozumiemy, że współczesna kultura

najwyraźniej przyjęła strategię tragedii.

Jeśli przyjdziemy tu i powiemy: "No dobrze, ja nie zamierzałem

wywołać globalnego ocieplenia w drodze tutaj"

i powiemy: "Tego nie było w moim planie",

wtedy zrozumiemy, że de facto jest to w naszym planie .

Dzieje się to, bo nie mamy żadnego innego planu.

Byłem w Białym Domu za kadencji Prezydenta Busha,

spotykając się z każdym federalnym departamentem i agencją

i zauważyłem, że oni wydają się nie mieć żadnego planu.

Jeśli rozgrywką końcową ma być globalne ocieplenie, to radzą sobie świetnie.

Jeśli celem rozgrywki ma być zatrucie naszych dzieci rtęcią

nawiewaną od elektrowni węglowych po odrzuceniu Ustawy o Czystym Powietrzu,

w takim razie widzę, że nasze programy edukacji powinny być jasno określone jako:

"Śmierć mózgu dla wszystkich dzieci, nie zostawimy żadnego dziecka w tyle"

(Brawa)

Pojawia się więc pytanie, ilu urzędników federalnych

jest gotowych na przeprowadzkę do Ohio i Pensylwanii ze swoimi rodzinami?

Więc jeśli ostatni manewr nie jest zachwycający,

to zwyczajnie przesuwamy pionki po szachownicy,

jeśli nie wiemy, że bijemy króla.

Więc może moglibyśmy opracować strategię zmian,

co wymaga pokory. A w mojej działalności, jako architekta,

to pech, że słowo "pokora" i słowo "architekt"

nie pojawiły się w jednym akapicie od czasu książki "The Fountainhead".

Tak więc, jeśli ktokolwiek z was ma problem z koncepcją pokory w projektowaniu,

pomyślcie nad tym - potrzebowaliśmy 5000 lat,

żeby zamontować kółka na naszym bagażu.

Więc, jak to podkreślił Kevin Kelly, nie ma rozgrywki końcowej.

Istnieje niekończąca się gra i to my gramy w tą niekończącą się grę.

Nazywamy ją "cradle to cradle" ["od kołyski do kołyski"],

a nasz cel jest bardzo prosty.

Oto, co przedstawiłem Białemu Domowi.

Naszym celem jest cudownie zróżnicowany, bezpieczny, zdrowy i sprawiedliwy świat,

z czystym powietrzem, czystą wodą, glebą i energią...

ekonomicznie, sprawiedliwie, ekologicznie i elegancko przyjemny, koniec kropka.

(Aplauz)

Co wam się w tym nie podoba?

Która część wam się nie podoba?

Zrozumieliśmy więc, że chcemy pełnej różnorodności,

choć może to być trudne, pamiętacie, co powiedział De Gaulle,

gdy spytano go o to, jak to jest być Prezydentem Francji.

Powiedział "A jak myślisz, jak to jest próbować kierować krajem z 400 gatunkami sera?"

Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że nasze produkty nie są bezpieczne i zdrowe.

Zaprojektowaliśmy więc produkty

i przeanalizowaliśmy substancje chemiczne z dokładnością do milionowych części.

Oto kocyk dziecięcy firmy Pendleton, który zapewni waszemu dziecku odżywianie

zamiast choroby Alzheimera w późniejszym życiu.

Możemy zadać sobie pytanie: czym jest sprawiedliwość

i czy sprawiedliwość jest ślepa, czy może sprawiedliwość to ślepota?

I w którym momencie ten uniform zmienił się z białego w czarny?

Woda została ogłoszona prawem człowieka przez ONZ.

Jakość powietrza jest oczywistością dla każdego, kto oddycha.

Czy jest tu ktoś, kto nie oddycha?

Czysta gleba jest istotnym problemem - nitryfikacja, martwe strefy

w Zatoce Meksykańskiej.

Fundamentalna kwestia, której się nie porusza.

Widzieliśmy pierwszą formę energii słonecznej

obalającej hegemonię paliw kopalnych poprzez wiatr

tu, na Wielkich Równinach, przez co ta hegemonia odchodzi.

I jeśli pamiętamy, Szejk Yamani, kiedy stworzył OPEC,

był pytany: "Kiedy zobaczymy koniec epoki ropy naftowej?"

Nie wiem, czy pamiętacie jego odpowiedź, ale brzmiała ona:

"Epoka Kamienna nie skończyła się dlatego, że skończyły się nam kamienie."

Widzimy, że firmy działające etycznie na tym świecie

prześcigają firmy, które tak nie postępują.

Widzimy przepływy materiałów w dość przerażającej perspektywie.

Oto monitor szpitalny z Los Angeles, wysłany do Chin.

Ta kobieta będzie narażona na działanie toksycznego fosforu,

wypuści cztery funty toksycznego ołowiu do środowiska jej dzieci,

które jest z miedzi.

Z drugiej strony widzimy wielkie znaki nadziei.

Dr Venkataswamy w Indiach odkrył,

jak można produkować zdrowie na skalę masową.

Sprawił za darmo, że dwa miliony ludzi przejrzały na oczy.

Widzimy w naszym przepływie materiałów, że stal samochodowa nie staje się ponownie stalą samochodową,

ze względu na zanieczyszczenie powłoki...

bizmut, antymon, miedź itp.

Staje się ona stalą budowlaną.

Z drugiej strony pracujemy z Berkshire Hathaway,

Warren Buffett i Shaw Carpet,

największą firmą produkującą dywany.

Opracowaliśmy dywan, który jest ciągle przetwarzalny

aż do milionowych części.

Na górze jest Nylon 6, który może wrócić do kaprolaktamu,

na dole - poliolefina - nieskończenie przetwarzalny materiał termoplastyczny.

Gdybym był ptakiem, budynek po mojej lewej byłby odpowiedzialnością.

Budynek po mojej lewej, czyli nasz firmowy kampus dla The Gap,

z pradawną łąką, jest atutem przez swoje obszary do gniazdowania.

Stąd pochodzę. Wychowałem się w Hong Kongu,

z sześcioma milionami ludzi na 40 milach kwadratowych.

W porze suchej mieliśmy wodę na cztery godziny co czwarty dzień.

A związek z krajobrazem mieli rolnicy, którzy

uprawiali ten sam kawałek ziemi od 40 wieków.

Nie da się uprawiać tego samego kawałka ziemi przez 40 wieków

bez zrozumienia przepływu składników pokarmowych.

W dzieciństwie spędzałem lato nad Zatoką Puget w Waszyngtonie,

w czasie pierwszego wzrostu i wielkiego wzrostu.

Mój dziadek był drwalem podczas Olimpiady,

więc teraz wyładowuję sporo karmy drzewnej.

Studiowałem w Yale,

w budynku w tym stylu, stworzonym przez Le Corbusier,

pieszczotliwie określanym w naszej branży jako Brutalizm.

Jeśli spojrzymy na świat architektury,

widzimy, że w przypadku wieży Mies w Berlinie z 1928 roku

pytanie mogłoby brzmieć: "No dobrze, a gdzie jest słońce?"

I to mogłoby funkcjonować w Berlinie, ale zbudowaliśmy to w Houston,

a wszystkie okna są zamknięte. I w przypadku większości produktów

wyglądających na nieprzeznaczone do użytku w pomieszczeniach,

to jest właściwie pozioma komora gazowa.

Kiedy chodziłem do Yale przechodziliśmy pierwszy kryzys energetyczny,

a ja projektowałem pierwszy dom ogrzewany energią słoneczną w Irlandii,

jeszcze jako student, a potem zbudowałem ten dom...

co może dać wam pojęcie o mojej ambicji.

A Richard Meiers, jeden z moich nauczycieli,

ciągle podchodził do mojego biurka, aby mnie krytykować

i mawiał: "Bill, musisz zrozumieć,

energia słoneczna nie ma nic wspólnego z architekturą".

Pewnie nie czytał Witruwiusza.

W 1984 zorganizowaliśmy pierwsze tzw. "zielone biuro" w Ameryce

do spraw Ochrony Środowiska.

Zaczęliśmy pytać producentów, co było w ich materiałach.

Mówili: "To zastrzeżone, to legalne, idźcie sobie".

Jedyna wewnętrzna praca jakościowa prowadzona wtedy w tym kraju

była sponsorowana przez Firmę Tytoniową R. J. Reynolds

i miało to na celu udowodnić, że

palenie bierne w miejscu pracy nie jest niebezpieczne.

Więc nagle, kiedy ukończyłem liceum w 1969,

stało się to i zrozumieliśmy, że "gdzieś" gdzieś odeszło.

Pamiętacie, że kiedyś wyrzucaliśmy gdzieś rzeczy i wskazywaliśmy na "gdzieś"?

A jednak NOAA pokazało nam, na przykład...

Widzicie to małe niebieskie coś nad Hawajami?

To Wir Pacyfiku.

Ostatnio naukowcy poszukiwali tam planktonu

i znaleźli sześć razy więcej plastiku niż planktonu.

Pytani, stwierdzili: "To jakby wielka toaleta, w której nie spuszcza się wody".

Może to jest "gdzieś".

Więc szukamy dla tego reguł projektowania...

oto miejsce o największej bioróżnorodności drzew, Irian Jaya,

269 gatunków drzew, opisaliśmy to

w książce "Cradle to Cradle".

Sama książka jest polimerem. Nie jest drzewem.

To właśnie tytuł pierwszego rozdziału: "Książka to nie drzewo".

Ponieważ, mówiąc poetycko, jak wskazała Margaret Atwood,

"spisujemy naszą historię na skórze ryb

krwią niedźwiedzi".

I z taką ilością polimeru naprawdę potrzebujemy

technicznego odżywienia i zastosowania czegoś

tak eleganckiego, jak drzewo... wyobraźcie sobie takie zadanie projektowe:

Zaprojektujcie coś, co wytwarza tlen, oddziela węgiel,

naprawia azot, destyluje wodę, kumuluje energię słoneczną jako paliwo,

produkuje złożone cukry i żywność, tworzy mikroklimaty,

zmienia kolory w zależności od pór roku i replikuje się.

Może zetniemy coś takiego i będziemy na tym pisać?

(Śmiech)

Więc patrzymy na te same kryteria

co większość ludzi... wiecie - czy mnie na to stać?

Czy to działa? Czy to mi się podoba?

Dodajmy do tego jeffersońską agendę, a ja pochodzę z Charlottesville,

gdzie miałem zaszczyt mieszkać w domu zaprojektowanym przez Thomasa Jeffersona.

Dodajmy życie, wolność i dążenie do szczęścia.

A jeśli spojrzymy na słowo konkurencja [competition],

na pewno większość z was go używała.

Wiecie, większość ludzi nie wie, że słowo to wywodzi się

od łacińskiego "competere", co oznacza "wspólnie walczyć"

Oznacza to sposób, w jaki olimpijczycy trenują ze sobą.

Razem zdobywają siłę, a potem konkurują ze sobą.

Siostry Williams konkurują... jedna wygrywa Wimbledon.

Tak więc patrzymy na pojęcie konkurencji

jako na sposób współpracy w celu wspólnego zdobywania sił.

A chiński rząd...

teraz współpracuję z chińskim rządem...

podjął się tego.

Patrzymy również na przetrwanie najsilniejszych,

nie tylko pod kątem konkurencji w naszym współczesnym kontekście,

czyli: zniszcz innych lub rozłóż ich na łopatki,

ale by naprawdę wspólnie gromadzić siły i budować nisze.

i powodować dobry rozwój.

Większość ekologów nie mówi, że rozwój jest dobry,

ponieważ w naszym leksykonie asfalt oznacza dwa słowa: przypisywanie winy.

Ale jeśli spojrzymy na asfalt jako na nasz rozwój,

zrozumiemy, że wszystko, co robimy, to niszczenie

fundamentalnego, podstawowego systemu operacyjnego planety.

Więc kiedy widzimy E=mc kwadrat, z poetyckiej perspektywy,

widzimy energię jako fizykę, chemię jako masę

i nagle pojmujemy biologię.

I mamy dużo energii, więc rozwiążemy ten problem,

jednak problem biologii jest sprytny, ponieważ gdy przepchniemy

wszystkie te toksyczne materiały, które wyrzucamy,

nigdy nie będziemy w stanie tego odzyskać.

I, jak zauważył Francis Crick, dziewięć lat

po odkryciu DNA z panem Watsonem,

życie samo w sobie musi zawierać rozwój jako warunek...

musi posiadać wolną energię, światło słoneczne,

musi również być otwartym systemem substancji chemicznych.

Prosimy więc o to, by ludzki pomysł wszedł w życie

i chcemy rozwoju, wolnej energii ze światła słonecznego

i otwartego metabolizmu dla substancji chemicznych.

Następnie pojawia się pytanie nie o rozwój czy brak rozwoju,

ale tego, co chce się rozwinąć.

Więc zamiast zwykłego rozwijania zniszczenia,

chcemy rozwinąć rzeczy, które mogą nam się podobać

i kiedyś FDA pozwoli nam na wytwarzanie francuskiego sera.

Tak więc mamy te dwa rodzaje metabolizmu

i pracowałem z niemieckim chemikiem, Michaelem Braungartem

i zidentyfikowaliśmy dwa fundamentalne rodzaje metabolizmu.

Rodzaj biologiczny jest na pewno dla was zrozumiały,

ale jest też techniczny, gdzie zbieramy materiały

i układamy je w zamkniętych cyklach.

Nazywamy to odżywianiem biologicznym i odżywianiem technicznym.

Odżywianie techniczne uporządkuje znaczenie odżywiania biologicznego.

Odżywianie biologiczne może wystarczyć dla ok. 500 ludzi,

co oznacza, że gdybyśmy wszyscy nosili buty Birkenstock i bawełnę,

na świecie skończyłby się korek i świat by wysechł.

Potrzebujemy więc materiałów w zamkniętych cyklach,

ale musimy je przeanalizować co do milionowych części

pod względem raka, wad wrodzonych, działania mutagennego,

zaburzeń naszego układu odporności, biodegradacji, trwałości,

zawartości metali ciężkich, wiedzy o tym jak się je robi,

ich produkcji itd.

Naszym pierwszym produktem była tkanina, w której przeanalizowaliśmy 8 tys. substancji chemicznych

w przemyśle włókienniczym.

Używając tych inteligentnych filtrów wyeliminowaliśmy 9762.

Zostało nam 38 substancji.

Od tej pory sporządziliśmy bazę 4000 najczęściej używanych substancji chemicznych

w produkcji i za sześć tygodni opublikujemy tę bazę danych.

Tak więc projektanci z całego świata mogą przeanalizować swoje produkty

aż do milionowych części pod względem zdrowia ludzkiego i ekologicznego.

(Aplauz)

Opracowaliśmy protokół, dzięki któremu firmy mogą przesyłać

te same wiadomości przez całe swoje łańcuchy dostaw,

ponieważ, kiedy spytaliśmy większość firm, z którymi pracujemy... ok. trylion dolarów...

i powiedzieliśmy: "Skąd pochodzą wasze rzeczy?", oni mówili: "Od dostawców."

"A dokąd one idą?"

"Do klientów."

Potrzebujemy więc tutaj trochę pomocy.

Więc biologiczne substancje odżywcze, pierwsze materiały...

wypływająca woda była wystarczająco czysta do spożycia.

Techniczne substancje odżywcze - te są dla Shaw Carpet, nieskończenie przetwarzalny dywan.

Tutaj nylon wraca do kaprolaktamu, a potem do dywanu.

Biotechniczne substancje odżywcze - Model U dla Ford Motor

samochód "cradle to cradle" - samochód z koncepcją.

Buty dla Nike, gdzie górna warstwa jest z poliestru, nieskończenie przetwarzalna,

a u dołu są biodegradowalne podeszwy.

Zakładasz stare buty, znosisz nowe.

Nie ma końca.

Pomysł samochodu polega tu na tym, że niektóre materiały

wracają wciąż do przemysłu, niektóre materiały wracają do gleby...

a to wszystko jest zasilane energią słoneczną.

Oto zaprojektowany przez nas budynek w Oberlin College,

który wytwarza więcej energii niż potrzebuje do pracy i oczyszcza własną wodę.

Oto budynek dla The Gap, gdzie stare trawy

z San Bruno w Kalifornii są na dachu.

A to nasz projekt dla firmy Ford Motor,

to odtworzenie River Rouge w Dearborn.

To oczywiście kolorowe zdjęcie.

To są nasze narzędzia. Tak sprzedaliśmy je Fordowi.

Oszczędziliśmy w ten sposób Fordowi 35 mln dolarów pierwszego dnia,

co jest równowartością Forda Taurusa

przy czteroprocentowej marży zamówienia na równowartość samochodów w wysokości 900 mln dolarów.

Oto on. Największy zielony dach na świecie, 10 i pół ara.

Ten dach oszczędza pieniądze,

a to pierwszy gatunek, jaki się tu pojawił. To sieweczki krzykliwe.

Pojawiły się po pięciu dniach.

I teraz producenci samochodów pracujący za 350 funtów

uczą się w Internecie o śpiewie ptaków.

Obecnie opracowujemy protokoły dla miast...

to jest dom technologicznych substancji odżywczych.

Państwo - to dom biologicznych substancji odżywczych. I łączymy je razem.

Tak więc zakończę pokazując wam miasto,

które projektujemy dla chińskiego rządu.

Pracujemy teraz nad 12 miastami dla Chin,

w oparciu o "cradle to cradle" jako wzorce.

Naszym zadaniem jest opracowanie protokołów dla zakwaterowania

400 mln ludzi w ciągu 12 lat.

Wprowadziliśmy równowagę masowej energii... jeżeli używają cegieł,

stracą całą swoją glebę i wypalą cały węgiel.

Będą mieć miasta bez energii i jedzenia.

Podpisaliśmy Memorandum Zrozumienia...

oto Madam Deng Lan, córka Denga Xiaopinga...

dla Chin, w celu przyjęcia "cradle to cradle."

Bo jeśli zatrują się, będąc najtańszymi producentami,

wyślą to do najtańszej dystrybucji... Wal-Mart...

a potem wysyłamy im wszystkie nasze pieniądze i odkrywamy, że

mamy to co, efektywnie, w moich czasach studenckich,

nazywano współdzielonym zniszczeniem.

Robimy to za pomocą molekuł. To nasze miasta.

Budujemy nowe miasto obok tego miasta; spójrzcie na ten krajobraz.

To jest plac budowy.

Zwykle nie zajmujemy się polami zieleni, ale to ma być zbudowane,

więc sprowadzono nas, żebyśmy zainterweniowali.

To ich plan.

To pieczątka, którą przybili dokładnie na ten krajobraz.

I sprowadzili nas i powiedzieli: "Co byście zrobili?"

Na koniec dostaną to - następna kolorowa fotografia.

Więc to jest istniejący plac budowy, tak wygląda obecnie

a to jest nasza propozycja.

(Aplauz)

Podeszliśmy do tego w taki sposób,

że uważnie zbadaliśmy hydrologię.

Zbadaliśmy biotę, pradawną biotę,

aktualne rolnictwo i protokoły.

Zbadaliśmy wiatry i słońce, aby upewnić się, że wszyscy w mieście

będą mieć świeże powietrze, świeżą wodę i bezpośrednie światło słoneczne

w każdym mieszkaniu o pewnej porze dnia.

Potem zabieramy się za parki i planujemy je jako infrastrukturę ekologiczną.

Planujemy tereny budowy.

Zaczynamy integrować zastosowanie komercyjne i mieszane,

aby wszyscy ludzie mieli swoje centra i swoje miejsca.

Transport jest generalnie bardzo prosty,

wszyscy są w odległości pięciominutowego spaceru.

Mamy 24-godzinną ulicę, tak więc zawsze jakieś miejsce tętni życiem.

Systemy oczyszczania ścieków wszystkie łączą się ze sobą.

Jeśli spuści się wodę w ubikacji, odchody przejdą do oczyszczalni ścieków,

które są sprzedawane jako aktywa, nie pasywa.

Bo kto chce fabryki nawozu produkującej gaz ziemny?

Wszystkie wody są zbierane, aby utworzyć tereny podmokłe dla odnowienia siedlisk.

I wtedy tworzy się gaz ziemny, który następnie wraca do miasta,

aby dać energię dla gotowania całemu miastu.

Tak więc są to gazownie nawozowe.

Następnie z powrotem jest zabierany kompost

na dachy miasta, gdzie rozwija się rolnictwo,

ponieważ podnieśliśmy miasto,

krajobraz, w górę - aby odnowić pierwotny krajobraz

na dachach budynków.

Energia słoneczna wszystkich centrów fabrycznych

i wszystkich stref przemysłowych z ich lekkimi dachami zasila miasto.

I to jest koncepcja dla górnej części miasta.

Podnieśliśmy ziemię na dachy.

Rolnicy mogą przechodzić po dachach po małych mostach.

Zamieszkujemy miasto przestrzenią do pracy/życia na wszystkich parterach.

Tak więc to jest istniejące miasto, a to jest nowe miasto.

(Aplauz)