Waarom we doen wat we doen

Tony Robinson bespreekt de 'onzichtbare krachten' die achter ieders daden zitten -- en geeft een high-five aan Al Gore op de eerste rij.

(Applaus)

Bedankt. Ik voel mij
zowel uitgedaagd als opgewonden.

Mijn opwinding is: ik krijg een kans
om iets terug te geven.

Mijn uitdaging is: het kortste seminar
dat ik gewoonlijk geef, duurt 50 uur.

(Gelach)

Ik overdrijf niet.
Ik organiseer weekenden --

en coach natuurlijk ook mensen --

ik gebruik echt onderdompeling.
Want hoe heb jij je taal geleerd?

Niet door gewoon de beginselen te leren.

je zat er middenin,
zo vaak totdat het bleef hangen.

Waarom ik uiteindelijk hier ben,
behalve dat ik een mafkees ben...

Ik ben hier niet om jullie te motiveren,

dat hebben jullie niet nodig.

Vaak denken mensen dat ik dat doe,

verre van dat.

Mensen zeggen me wel eens:
"Ik heb geen motivatie nodig."

Dan zeg ik: "Interessant.
Dat doe ik ook niet."

Ik ben de 'Waarom-man'. Ik wil weten
waarom je doet wat je doet.

Wat zijn je beweegredenen?

Wat beweegt je nu in je leven?
Vandaag! Niet 10 jaar geleden.

Of zit je altijd in hetzelfde patroon?

Want ik geloof
dat je geactiveerde interne drive

het belangrijkste ding in de wereld is.

Ik ben hier omdat ik geloof
dat emotie de kracht van het leven is.

Ieder van ons hier heeft een grote geest.

De meesten van ons hier
hebben een grote geest.

Wij kunnen allemaal nadenken,
met ons verstand kunnen we

iets rationaliseren en alles voor elkaar krijgen.

Ik ben het eens met wat ik
een paar dagen geleden hoorde,

het idee dat mensen
in hun eigen belang handelen.

Maar we weten ook dat dat soms onzin is.

Je handelt niet altijd in je eigen belang.

Onze emotie neemt het soms over
en het spel verandert.

Het is geweldig om rationeel na te denken,

over hoe het leven in elkaar zit,

we kunnen dit spel in ons hoofd spelen.

Maar ik wil weten wat je echt beweegt,

en ik wil je uitnodigen om

aan het einde van deze talk
te onderzoeken waar jij vandaag staat,

om twee redenen.
Eén: zodat je meer kunt bijdragen.

En twee: zodat we niet alleen
andere mensen beter begrijpen,

maar ook meer waarderen
en de verbindingen creëren

die sommige uitdagingen
in onze huidige samenleving

kan oplossen.

Die worden alleen maar uitvergroot
door de technologie die ons verbindt

omdat we elkaar erdoor ontmoeten.

Die ontmoeting maakt niet altijd
dat iedereen elkaar nu begrijpt

en iedereen elkaar waardeert.

Ik heb al 30 jaar een obsessie:

"Wat maakt het verschil
in de levenskwaliteit van mensen

en in hun prestaties? "

Ik word ingehuurd
om nú resultaat te boeken.

Dat doe ik al 30 jaar.

Ik krijg het telefoontje wanneer de atleet
afgemaakt wordt in een live wedstrijd,

Ze staan opeens op achterstand,

en ik moet nú iets doen

resultaat boekt, anders is het voorbij.

Ik krijg het telefoontje wanneer het kind

zelfmoord gaat plegen,

dan moet ik nú iets doen.

Gelukkig heb ik in 29 jaar
nog nooit iemand verloren.

Het gebeurde nooit omdat ik

inzicht heb in de menselijke behoeften.

Bij zo'n telefoontje over prestaties

gaat het puur om verandering.

Maar ik kijk ook naar wat die persoon

in staat stelt om bij te dragen,

om iets te doen dat hem overstijgt.

Als ik naar het leven kijk
zie ik twee hoofdlessen.

Eén: er is de wetenschap van succes,

die bijna iedereen
in deze ruimte beheerst.

Dat is: "Hoe maak je
het onzichtbare zichtbaar?"

Hoe maak je je dromen waar?

Of het nu je bedrijf is,
je bijdrage aan de maatschappij, geld,

je lichaam, je familie...

Een veel lastiger levensles
is de kunst van vervulling.

Want wetenschap is makkelijk, niet?

We kennen de regels.
Je schrijft de code ...

en je krijgt de resultaten.

Als je het spel eenmaal kent,
wordt je inzet steeds groter.

Maar als het gaat over vervulling,
dat is een kunst.

Omdat het over waardering
en bijdragen gaat.

Samen voel je meer dan alleen.

Ik had een interessant laboratorium
om te proberen die vraag te beantwoorden:

wat maakt nu het verschil

in iemands leven als je kijkt naar iemand

aan wie je alles hebt gegeven?
Alles wat ze zeggen nodig te hebben.

Je gaf ze de beste computer.

Je gaf ze liefde en vreugde,
je was er om ze te troosten.

En die mensen brengen heel vaak

met al deze liefde, opvoeding,
geld en achtergrond

de rest van hun leven door
in verslavingsklinieken.

Dan ontmoet je mensen
die enorme pijn hebben doorleefd --

psychologisch, seksueel,
geestelijk, emotioneel misbruikt --

en, niet altijd,
maar vaak worden zij mensen

die het meest bijdragen
aan de maatschappij.

De vraag die we ons echt
moeten stellen is: wat vormt ons?

We leven in een therapiecultuur,

de meesten doen het niet,
maar het is wel de cultuur.

Ik bedoel daarmee het uitgangspunt
dat we ons verleden zijn.

Jullie zouden niet in deze ruimte zijn

als je dit geloofde.

Maar de meeste mensen denken
dat onze biografie ons lot is.

Het verleden is gelijk aan de toekomst.
Natuurlijk is dat zo als je daar leeft.

Maar de mensen hier weten,

en dit moeten we onthouden:

je kan met je verstand iets weten

en het vervolgens toch niet gebruiken.

We gaan onszelf eraan herinneren
dat beslissen de ultieme macht is.

Als je mensen vraagt:

Wie heeft ooit gefaald om iets
belangrijks te bereiken in zijn leven?

Zeg: "Ja."

Publiek: "Ja."

Bedankt voor die fantastische interactie.

(Gelach)

Maar als je mensen vraagt,
waarom heb je iets niet bereikt?

Iemand die voor je werkt,
of een partner... of zelfs jezelf.

Welke reden geven mensen
als iets niet lukt?

Wat vertellen ze je? Ik wist niet genoeg.

Had de -- kennis niet.
Had niet genoeg -- geld

Had niet genoeg -- tijd.
Had niet -- de juiste technologie,

Ik had niet de juiste manager.

Al Gore: het hooggerechtshof. (Gelach)

(Applaus)

Tony Robbins: En ---

(Applaus)

en ---

(Applaus)

Wat hebben ze, ook het hooggerechtshof,
met elkaar gemeen?

(Gelach)

Het zijn middelen die je zegt te missen
en dat kan kloppen.

Het kan zijn dat je het geld niet hebt,
of het hooggerechtshof,

maar dat is niet de bepalende factor.

(Applaus)

Corrigeer me als ik het fout heb.

Middelen zijn nooit de bepalende factor,
dat is vindingrijkheid.

Wat ik daarmee bedoel,

is als je emotie hebt, menselijke emotie,
iets dat ik eergisteren

op een heel diep niveau ervaren heb
tijdens de presentatie van Al Gore.

Als je met die emotie gecommuniceerd had,

had je de verkiezingen gewonnen!

(Applaus)

Maar, hoe makkelijk voor mij
om hem te vertellen wat hij moet doen.

(Gelach)

Idioot, Robbins... maar ik weet
dat toen wij het debat zaten te kijken,

emoties mensen het zicht ontnamen

op het intellect
en de mogelijkheden van deze man

en hoe dat die dag op mensen overkwam.

Ik ken mensen die op je wilden stemmen
maar het toch niet deden.

Ik was verbijsterd
maar er was een bepaalde emotie.

Wie weet wat ik bedoel? Zeg: "Ja."

Publiek: Ja.

TR: Dus, het gaat om emotie.
Als we de juiste emotie hebben,

kunnen we alles doen, komen er doorheen.

Als je creatief, speels, leuk genoeg bent,

kan je dan iedereen bereiken? Ja of nee?

Publiek: Ja.

TR: Als je geen geld hebt,
maar je bent creatief en vastberaden,

dan vind je een weg.
Dit is de ultieme hulpbron.

Maar dit is niet het verhaal
dat mensen ons vertellen.

Dat zijn heel andere verhalen.

Ze zeggen dat we de middelen
niet hebben, maar eigenlijk...

als we hier naar kijken,

wat zijn de redenen dat ze falen?

Volgende slide alstublieft.
Hij heeft mijn ritme verbroken, de eikel.

(Gelach)

Maar ik waardeer de energie die het gaf.

(Gelach)

Wat bepaalt de middelen die je hebt?
Beslissingen geven vorm aan je lot.

Dat is mijn focus hier.
Als besluiten je lot vormgeven,

dan zijn er drie bepalende besluiten.
Waar ga jij je op richten?

Op dit moment moet jij
beslissen wat je focus zal zijn.

Nu, bewust of onbewust. Op het moment
dat je beslist wat je focus is,

geef het betekenis.

Die betekenis bepaalt de emotie.

Is dit het einde of het begin?
Is God me aan het straffen of belonen,

of is dit het lot?

Emotie bepaalt dan wat we gaan doen.

Denk na over je eigen leven.

De beslissingen die jouw lot vormden.

Dat klinkt heel zwaar
maar in de laatste vijf, tien jaar,

15 jaar, heb je bepaalde beslissingen genomen

die, als je een ander besluit had genomen,

je leven totaal anders zouden maken.
Hoeveel kan je er bedenken?

Eerlijk, beter of slechter? Zeg: "Ja."

Publiek: Ja.

TR: Misschien was het
de plaats waar je ging werken,

en werd je daar verliefd.

Misschien was het een loopbaanbesluit.
De Google-genieën die ik hier tegenkwam

wilden hun technologie eerst verkopen.

Wat als ze die beslissing
hadden genomen in plaats van

hun eigen cultuur uit te bouwen?
Zou de wereld er anders uit zien?

Hoe zou hun leven anders zijn?
Hun invloed?

De geschiedenis van onze wereld
bestaat uit deze besluiten.

Een vrouw zegt: "Nee, ik ga niet
achteraan in de bus."

Ze beïnvloedde niet enkel
haar eigen leven, maar ook onze cultuur.

Of iemand die voor een tank staat.

Of Lance Armstrong, die hoorde zeggen:

"Je hebt teelbalkanker."
Dat is al vrij moeilijk voor een man,

vooral als je fietst.

(Gelach)

"Het zit in je hersenen, het zit in je longen."

Waar besloot hij zich op te focussen?

Anders dan de meeste mensen.

Het was niet het einde, maar het begin.
Wat ga ik doen?

Hij wint zeven keer de Tour de France
die hij voor de kanker nooit eerder won.

Hij ontwikkelde emotionele fitheid,

psychologische kracht.
Dat is het verschil tussen

de drie miljoen mensen
waar ik mee gewerkt heb.

Want dat is mijn lab: drie miljoen mensen

uit 80 verschillende landen

de afgelopen 29 jaar.
Na een tijdje worden patronen duidelijk.

Je ziet dat Zuid-Amerika
en Afrika in elkaar passen.

Andere mensen zeggen:

"Oh, dat klinkt belachelijk."
Het is simpel. Wat vormde Lance?

Wat vormt jou? Twee onzichtbare krachten.

Eén: toestand.

Er zijn van die momenten.

Je doet iets en daarna denk je bij jezelf:

zei ik dat??

Ik kan niet geloven dat ik dat deed,
dat was zo dom -- wie kent dat?

Zeg: "Ja."

Publiek: Ja.

TR: Heb je wel eens iets gedaan,
waarna je zei: "Dat was ik!"

(Gelach)

Dat ging niet over wat je kon,
maar over je stemming.

Je beeld van de wereld is
wat jou op de lange termijn vormt.

Je beeld van de wereld is je filter.
Dat is wat ons vormt.

Ons doet beslissen.

Willen we iemand beïnvloeden,

moeten we weten wat hen al beïnvloedt.

Dat is drieledig.

Ten eerste: wat is je doel?
Wat probeer je te bereiken?

Voor mij zijn dat niet je verlangens.

Je kan krijgen wat je wenst of wilt.
Wie heeft wel eens een doel bereikt

en dacht dan: is dit alles?

Wie van jullie? Zeg: "Ja."

Publiek: Ja.

TR: Het gaat dus om onze behoeften.
Ik geloof dat er zes zijn.

Ten tweede: als je eenmaal weet
wat je drijfveer is

en je ontdekt je ware drijfveer --

dan kom je bij je innerlijke kaart:

wat zijn de overtuigingen die je vertellen
hoe je die behoeften kan vervullen.

Sommigen denken dat je die behoeften
vervult door de wereld te vernietigen,

anderen door iets te bouwen,
te creëren, door van iemand te houden.

Dan is er nog de brandstof die je verkiest.
Dus nu snel: zes behoeften.

De eerste: zekerheid.

Dit zijn dus geen doelen of wensen,
dit zijn universele behoeften.

Zekerheid dat pijn wordt vermeden

en je op zijn minst prettig kunnen voelen.
Hoe bereik je dat?

Door iedereen te controleren?
Kwaliteiten te ontwikkelen?

Opgeven? Een sigaret roken?

Als je volledige zekerheid hebt, gek genoeg,

zelfs al hebben we dat allemaal nodig --

als je onzeker bent over je gezondheid
of over je kinderen,

of je geld, dan denk je
bijna nergens anders aan.

Als je denkt dat het dak zal instorten,

luister je naar niemand meer.

Maar, hoewel we allemaal zekerheid willen;
als we het hebben,

wat voel je als je volledige zekerheid hebt?

Als je weet wat er gaat gebeuren?
En wanneer?

Wat krijg je dan? Wat voel je dan?

Je verveelt je dood. En daarom gaf God,
in 'Haar' oneindige wijsheid,

(Gelach)

ons een tweede menselijke behoefte,
dat is onzekerheid.

We hebben variatie en verrassingen nodig.

Wie houdt er van verrassingen? Zeg: "Ja."

Publiek: Ja

TR: Onzin. Je houdt van
de verrassingen die je wilt.

(Gelach)

De verrassingen die je niet wilt,
noem je problemen, maar die heb je nodig.

Variatie is dus belangrijk.
Heb je wel eens een film gehuurd

die je al gezien had? Wie heeft dat
wel eens gedaan? Doe iets met je leven!

(Gelach)

Oké, waarom doe je dat?
Je weet zeker dat hij goed is

want je hebt het al gezien, maar je hoopt

dat het zo lang geleden was dat je
het weer vergeten bent, dat is variatie.

Derde menselijke behoefte: betekenis.
We hebben allemaal de behoefte

ons belangrijk, speciaal, uniek te voelen.
Dat kan door meer geld te verdienen.

Of door spiritueler te zijn.

Je kan het bereiken door

tatoeages en piercings te laten zetten
op plaatsen die niemand wil weten.

Wat er ook voor nodig is.
De snelste manier om het te bereiken,

als je geen achtergrond, cultuur hebt

en niet gelooft in creativiteit,
is door geweld.

Als ik een pistool tegen je hoofd zet
en ik woon in een achterbuurt, ben ik meteen belangrijk.

Hoe belangrijk, op een schaal
van nul tot tien? Tien.

Hoe zeker ben ik ervan
dat je reageert? Tien.

Hoeveel onzekerheid?
En daarna … ? Best spannend.

Alsof je een grot in klimt
en dat soort dingen.

Volstrekte variatie en onzekerheid.

En je betekent iets. Daarom
ben je bereid je leven te wagen.

En daarom is er altijd geweld geweest
en zal het altijd bestaan

tenzij het bewustzijn
van de hele mensheid verandert.

Je kan op duizend manieren
betekenis krijgen,

maar om belangrijk te zijn
moet je uniek en anders zijn.

Dit hebben we echt nodig:
verbinding en liefde -- de vierde behoefte.

Iedereen wil dat. De meesten
nemen genoegen met verbinding

omdat liefde te eng is.
Ze willen niet gekwetst worden.

Wie is er wel eens gekwetst
in een relatie? Zeg: "Ja."

(Gelach)

Als je je hand niet opsteekt, heb je
vast nog meer rotzooi meegemaakt.

(Gelach)

En je gaat opnieuw gekwetst worden.

Ben je blij dat je vandaag naar dit
positieve verhaal bent gekomen?

(Gelach)

Maar zonder dollen -- we hebben het nodig.
Het kan door intimiteit,

door vriendschap, door gebed,
een natuurwandeling.

Als het niet anders lukt, neem een hond.
Geen kat, een hond,

want als je twee minuten weggaat,
is het net of je

een half jaar weg bent geweest
als je even later terugkomt.

(Gelach)

Ieder mens vindt wel een manier
om de eerste vier behoeften te vervullen.

Zelfs als je tegen jezelf liegt,
met een gespleten persoonlijkheid.

Maar de laatste twee behoeften --
de eerste vier noem ik

de behoeften van je persoonlijkheid --

de laatste twee zijn behoeften van de ziel.

Dat gaat om vervulling.
De eerste vier geven je geen vervulling.

Je vindt wel een manier --
roken, drinken -- om ze te vervullen

maar de laatste twee, nummer vijf:

persoonlijke groei. We weten het allemaal.

Als je je niet ontwikkelt, wat dan?
Als een relatie zich niet ontwikkelt,

een bedrijf, als jijzelf je niet ontwikkelt

dan maakt het niet uit hoeveel geld je hebt,

hoeveel vrienden je hebt,
wie er allemaal van je houdt,

dan voel je je klote.

Wij ontwikkelen ons, omdat we
iets waardevols te geven hebben.

Want de zesde behoefte
is bijdragen voorbij onszelf.

Hoewel oubollig, weten we allemaal
dat het geheim van het leven, geven is.

Het gaat niet over 'mij'.
Het gaat over 'wij'.

Deze cultuur weet dat. Deze zaal
weet dat. Het is spannend.

Als je Nicholas hier ziet praten
over zijn $100 laptop,

dan is het meest opwindende daaraan,
dat deze genie een roeping heeft.

Je voelt het verschil in hem
en het is prachtig.

Die roeping raakt andere mensen.

In mijn eigen leven, werd ik geraakt
toen ik 11 jaar oud was.

Thanksgiving: geen geld, geen eten.
We zouden niet verhongeren,

maar mijn vader was een puinhoop.

Mijn moeder liet hem weten
hoe erg hij het had verknald.

Iemand klopte aan de deur
en bracht ons te eten.

Mijn vader nam drie besluiten.

Ik weet heel kort welke dat waren.
Hij dacht alleen: "Dit is liefdadigheid.

Wat betekent dat? Ik ben waardeloos.

Wat kan ik doen? Mijn gezin verlaten."
En dat deed hij.

Eén van de meest pijnlijke
ervaringen in het leven.

Mijn drie besluiten
wezen mij een andere weg.

Ik zei: "Focus op 'er is te eten'"
-- het idee alleen al.

(Gelach)

Ten tweede -- en dit veranderde mijn leven,

vormde mij als mens: een geschenk
van iemand die ik niet eens ken.

Mijn vader zei altijd:
"Het kan niemand iets schelen."

Maar opeens, geeft iemand die ik niet ken,

ongevraagd en belangeloos
mijn gezin te eten, zorgt voor ons.

Het dwong mij te denken: "Wat betekent het
dat vreemden om ons geven? "

Ik besloot hieruit dat als vreemden

voor mij en mijn gezin geven, dan geef ik om hen.

Wat ga ik doen? Ik ga iets doen
om het verschil te maken.

Op mijn 17de op Thanksgiving,
ging ik erop uit.

Jarenlang was mijn doel: genoeg geld
om twee gezinnen te voeden.

Het leukste wat ik ooit heb gedaan
in mijn leven, het meest ontroerende.

Het volgende jaar zorgde ik
voor vier gezinnen. Niemand wist het.

Het volgende jaar, acht.

Na acht, dacht ik: shit,
ik kon wel wat hulp gebruiken.

(Gelach)

Ik ging er opnieuw op uit.

Ik betrok mijn vrienden
en ik startte eigen bedrijven

en toen ik er 11 had,
bouwde ik de stichting.

Nu, 18 jaar later kan ik jullie
trots vertellen dat wij vorig jaar

twee miljoen mensen in 35 landen
via onze stichting hebben gevoed,

tijdens de feestdagen: Thanksgiving,
Kerstmis -- (Applaus)

In diverse landen over de hele wereld.
Fantastisch!

(Applaus) Dankjewel.

(Applaus)

Dit zeg ik niet om op te scheppen,
maar omdat ik trots ben op de mensen,

omdat ze dolgraag willen bijdragen

zodra ze het ervaren hebben,
niet om erover te praten.

Tenslotte -- mensen verschillen
in het doel dat hen vormt ---

We hebben dezelfde behoeften.

Maar ben je een zekerheidsfanaat?
Is dat het meeste waard, of onzekerheid?

Deze man kan geen zekerheidsfanaat zijn

als hij door die grotten klauterde.

Word je gedreven door betekenis of liefde?
We hebben ze alle zes nodig,

maar wat je hoofdsysteem is,
stuurt je in een bepaalde richting.

Zodra je je in een richting verplaatst,
heb je een bestemming of een lot.

Het tweede gedeelte is je innerlijke kaart.
Zie het maar als het besturingssysteem

dat jou vertelt hoe je er geraakt.
Voor sommige mensen is dat:

"Ik ga mensenlevens redden,
al moet ik ervoor sterven."

dat zijn brandweerlui. Voor anderen:

"Ik dood mensen om er te komen."

Ze bevredigen dezelfde behoeften
van belang, of ze willen God eren

of de eer van hun familie,
maar ze hebben een andere kaart.

Er zijn zeven verschillende overtuigingen.
Ik kan ze niet doornemen, geen tijd.

Het laatste stuk is emotie.

Eén van de delen van de kaart
is net als de tijd.

Sommigen vinden 100 jaar een lange tijd.

Anderen drie seconden
... wat ik nu nog over heb.

(Gelach)

De laatste die je aangaat,
heb ik al vermeld.

Als je een doel en een kaart hebt--

ik kan Google Maps niet gebruiken,
omdat ik van Macs houd

en het daarop nog niet bruikbaar is --
dus als je MapQuest gebruikt--

hoevelen hebben de fatale fout gemaakt
om ooit MapQuest te gebruiken?

(Gelach)

Je gebruikt het en je komt er niet.
Nou, stel je voor dat jouw overtuigingen

je garanderen dat je nooit komt
waar je naartoe wilt?

(Gelach)

Het laatste is emotie.

Ik kan je vertellen dat er 6000 emoties zijn.

We hebben er woorden voor in het Nederlands,

dat is slechts een taalkundige weergave
die per taal verschilt.

Maar als je dominante emoties ---

als ik meer tijd zou hebben, zou ik 20.000 mensen of 1000,

alle emoties van een gemiddelde
week laten opschrijven.

Ze krijgen zoveel tijd
als ze nodig hebben.

Aan de ene kant versterkende emoties,

en aan de ander kant verzwakkende.

Raad eens hoeveel emoties
mensen ervaren? Minder dan 12.

Van de helft ervan, voelen ze zich beroerd.
Dan resten er vijf, zes goeie?

Ze voelen zich: 'gelukkig, gelukkig,

opgewonden, oh verdorie, gefrustreerd,
gefrustreerd, overweldigd, depressief.'

Wie van jullie kennen iemand
die, wat er ook gebeurt,

een manier vindt om zich te ergeren?
Wie kent zo iemand? (Gelach)

Of, wat er ook gebeurt, ze vinden altijd een manier om er gelukkig of opgewonden van te worden.

Wie kent zo iemand? Kom op.

Tijdens de aanslagen van 11 september
-- ik zal hiermee eindigen -- was ik in Hawaï.

Ik was met 2000 mensen uit 45 landen.

We vertaalden simultaan vier talen
voor een programma.

Ik begeleidde de groep een week lang.

De titel van de avond ervoor was:
"Meester van je emoties".

Ik stond op, had niets gepland en ik zei ---

we hadden al het vuurwerk --
ik doe gekkigheid, leuke dingen ---

en opeens stopte ik --
ik was van plan om iets te zeggen

maar ik voer nooit uit
wat ik plan. Plots zei ik:

"Wanneer beginnen mensen echt te leven?
Als ze met de dood worden geconfronteerd."

Ik legde hun het volgende voor:

stel dat je Hawaï niet verlaat
en binnen negen dagen sterf je.

Wie zou je bellen? Wat zou je zeggen?
Wat zou je doen?

Die avond gebeurden de aanslagen.

De vorige vriend van een vrouw die het seminar volgde,

was ontvoerd en vermoord.

Haar nieuwe vriend wilde
met haar trouwen en ze zei nee.

Hij zei: "Als je toch naar dat
Hawaï-gedoe gaat, is het uit tussen ons."

Ze zei: "Het is uit." Toen we voor die dag
klaar waren, belde ze hem op

en sprak een bericht in -- waargebeurd --
hoog in het WTC gebouw waar hij werkte.

Ze zei: "Schat, ik hou van je, ik wil dat je weet

dat ik met je wil trouwen. Het was stom van me."

Ze sliep -- het was 3 uur 's nachts voor ons
-- toen hij haar terugbelde

hoog vanuit het gebouw, antwoordde hij:
'Schat, ik kan je niet vertellen wat dit betekent.

Ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen,

maar je hebt mij het grootste geschenk
gegeven want ik ga sterven."

Ze speelde de opname bij ons af.
Later was ze bij Larry King.

Hij zei: "Je vraagt je waarschijnlijk af

hoe je zoiets tot twee keer toe
kan overkomen.

Ik kan alleen zeggen dat dit
Gods boodschap aan jou moet zijn.

Geef vanaf nu elke dag alles,
hou van alles.

Laat niets je ooit nog tegenhouden."

Wanneer ze klaar is, staat een man op
en zegt: "Ik ben Pakistaan en moslim.

Ik zou graag je hand willen vasthouden
en tegen je zeggen het spijt me,

maar, eerlijk gezegd, is dit vergelding."

Ik kan je niet de rest vertellen
want ik heb geen tijd meer.

(Gelach) (Applaus)

10 seconden.

(Applaus)

10 seconden, niet meer.
Ik wil respectvol zijn.

Ik vroeg deze man op het podium te komen

samen met een man uit New York
die werkte in het World Trade Center,

want er zaten zo'n 200 New Yorkers zitten.

Meer dan 50 verloren hun complete bedrijf,
hun vrienden. Ze pasten hun PDA aan.

-- een financiële handelaarster,
vrouw van staal, huilde oorverdovend ---

ze verwijderde 30 dode vrienden
uit haar PDA.

Ik vroeg het publiek:
"Waar gaan we op focussen?

Wat betekent dit en wat gaan we doen? "

Ik sprak de groep toe
en dwong de mensen zich te focussen.

Als je vandaag niemand hebt verloren,

richt je dan op het ondersteunen
van iemand anders.

Een vrouw stond woedend op.
Ze schreeuwde en gilde.

Ze was geen Amerikaanse, geen New Yorkse.
Ze kende niemand hier.

Ik vroeg: "Word je altijd boos?"
Ze zei: "Ja."

Schuldige mensen voelden zich schuldig,
trieste mensen voelden zich verdrietig.

Ik bracht twee mannen samen en
we deden een 'indirecte onderhandeling'.

Joodse man met familie in bezet gebied,

iemand uit New York die overleefde
omdat hij niet naar zijn werk ging die dag,

en de man die heel duidelijk terrorist wilde zijn.

De integratie die plaatsvond, werd gefilmd.

Die film wil ik je graag toesturen,
zodat je zelf kan zien wat er gebeurde.

Niet alleen kwamen die twee tot elkaar

en veranderden hun normen
en waarden over de wereld,

maar ze werkten samen, bijna vier jaar nu.

Ze brengen in moskeeën en synagogen,
het idee hoe vrede te creëren.

Hij schreef een boek:

"My Jihad, My Way of Peace"
[Mijn Jihad, mijn manier van vrede]

Transformatie is mogelijk.

Ik nodig je uit... om je web te verkennen.

Je innerlijke web --- de behoeften,
overtuigingen en emoties die jou sturen.

Om twee redenen: zodat je meer van jezelf
kan geven ... en kan bereiken,

dat willen we allemaal.
Maar vooral: geven,

want dat is wat jou gaat vullen. Ten tweede,

zodat je kan waarderen --
niet alleen intellectueel begrijpen --

maar kan waarderen wat anderen drijft.

Alleen zo zal onze wereld veranderen.
God zegene je.

Bedankt. Ik hoop dat dit jullie helpt.

(Applaus)