Nathalie Djurberg & Hans Berg Share Their Feelings | Art21 "Extended Play"

[NΑΤΑΛΙ ΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Χρειάζεται θάρρος για να

εκθέσεις στον κόσμο κάτι που έφτιαξες.

Είναι δύσκολο να διαφοροποιήσεις τον
εαυτό σου από την δουλειά.

Πού τελειώνει η δουλειά και πού αρχίζω
εγώ;

Ξέρω ότι ακούγεται κλισέ.

[Χανς Μπεργκ]
Όχι, αλλά ...

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΚ]
Παρόλο που είναι αλήθεια!

[ΓΕΛΙΑ]

[Η Ναταλί Ντζούμπεργκ και ο Χανς Μπεργκ
Μοιράζονται τα Συναισθήματά τους ]

[Σε έφαγα ολόκληρη]

[Σε καταβρόχθησα]

[ΜΠΕΡΓΚ] Υπήρχε μια αίσθηση λύπης
όσο έφτιαχνα τη μουσική της ταινίας.

Ένιωθα κάπως ευάλωτος.

[Σε άπλωσα αραιά]

[Δεν άφησα ούτε ένα ψίχουλο]

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Δεν ένιωθα το έργο τόσο προσωπικό

όταν το έφτιαχνα.

Αλλά όταν το είδα στην γκαλερί,

τότε το ένιωσα πολύ προσωπικό-

ένιωσα ντροπή, σαν να ήθελα να απολογηθώ.

[ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ]

[Ντροπή]

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Η ντροπή είναι ένα από τα
κυρίαρχα συναισθήματα μου.

Συνήθως υπάρχει μια αίσθηση ντροπής

κατά την διάρκεια της δημιουργίας.

Ξεκινάει ως ιδέα,

η οποία μοιάζει πολύ, πολύ στέρεα και
συμπαγής.

Όμως δεν είναι έτσι.

Χρειάζομαι πάντα χρόνο

για να το αποδεχτώ αυτό.

Αλλά όταν η δουλειά έχει ολοκληρωθεί,

το έργο δεν είναι τόσο τέλειο όσο
η ιδέα που είχα στο μυαλό μου.

Το συνειδητοποίησα κατά βάθος
εδώ και καιρό

[ΓΕΛΙΑ]

ότι το έργο έχει ξεφύγει από τον έλεγχο.

[Επιθυμία]

[ΜΠΕΡΓΚ] Στο "Πώς να Σφάξετε ένα
Δαίμονα"

σκέφτομαι πολύ για τον εθισμό,

το να θες κάτι πολύ

και μετά να μην το παίρνεις.

Ήθελα η μουσική να ακούγεται σαν την
φωνή του εθισμού.

Υπνωτική, θελκτική

σχεδόν σαν το τραγούδι μιας σειρήνας

που σε παρασύρει κάπου.

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Η επιθυμία για κάτι παραπάνω.

Η επιθυμία για κάτι διαφορετικό.

Η χαρά που νιώθεις όταν σκέφτεσαι
"Α να το, το απέκτησα, το έχω"

αλλά στο τέλος αυτό το κάτι δεν μένει.

Πόσες φορές αυτή η αίσθηση απόκτησης
καταρρέει και γίνεται κομμάτια;

[ΜΠΕΡΓΚ] Υπάρχει μια συσχέτιση
με το "Εδώ είναι ο Παράδεισος."

Αυτός νιώθει ότι του αξίζουν πράγματα.

Ήθελα η μουσική να δίνει την αίσθηση
του αδιάντροπου νικητή.

Είναι απλώς ο νικητής.

Απλώς του αξίζει η νίκη.

Ήθελα αυτή την ατμόσφαιρα της δεκαετίας
του '80 γιατί όλα μοιάζουν υπέροχα-

απλώς υπέροχα χωρίς παραπάνω σκέψη.

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Είναι ωραία μέχρι να
καταντήσει αηδιαστική.

Είναι η μόνη μουσική που με κάνει να
νιώθω ντροπή όταν την ακούω.

[ΓΕΛΙΑ]

[ΜΠΕΡΓΚ]
Το οποίο είναι τέλειο!

[ΓΕΛΙΑ]

[ΜΠΕΡΓΚ] Νομίζει ότι θα παραμείνει
χαρούμενος για πάντα.

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ]
Μέχρι να τον καταβάλει η απληστία του.

[ΜΠΕΡΓΚ]
Όταν αρχίσεις να θες πιο πολλά,

τότε δεν είναι πια παράδεισος.

[Ευτυχία]

[Ευτυχία και Απελπισία]

[ΜΠΕΡΓΚ] Η παράσταση λέγεται,
"Ένα Τελευταίο Ταξίδι στον Κάτω Κόσμο."

Δεν ξέρεις αν πρόκειται για ένα
τελευταίο ταξίδι

και μετά είσαι ελεύθερος να φύγεις,

ή αν είναι ένα τελευταίο ταξίδι,

και μετά δεν έχει επιστροφή.

[ΝΤΖΟΥΜΠΕΡΓΚ] Όταν αισθανόμαστε χαρά
νιώθουμε ολοκληρωμένοι,

γιατί στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η χαρά,

δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Απλά είναι ότι

διαρκεί τόσο λίγο.

Ενώ τα συναισθήματα που νιώθεις όταν
δεν είσαι καλά,

μένουν για πάντα.

Ο φόβος ότι θα παγιδευτείς σε αυτή την
απελπισία

είναι σαν ένα ψέμα τόσο πιστικό

που με ξεγελάει κάθε φορά-

Το να δεις την αλήθεια,

ειδικά μια αλήθεια σχετικά με τον
εαυτό σου,

μπορεί να είναι οδυνηρό,

αλλά είναι πολύ σημαντικό να το κάνεις
για μάλλον μετά θα σε οδηγήσει

σε μια μεγαλύτερη ελευθερία.