Sirena Huang kemanla göz kamaştırıyor

Kemancı Sirena Huang teknik olarak parlak ve duygusal olarak farklı bir performans sergiliyor. Verdiği şirin arada, 11 yaşındaki sanatçı enstrumanının ebedi dizaynını övüyor.

(Müzik)

(Alkış)

Herkese selam. Ben Sirena.

11 yaşındayım ve Conncecticut'tan geliyorum.

(Alkış)

Aslından neden burada olduğumdan tam olarak emin değilim.

(Gülüşmeler)

Demek istediğim, bunun

teknoloji, eğlence ve dizaynla ne alakası olabilir ki?

Ben teknoloji diye iPod'uma, cep telefonuma ve bilgisayarıma derim,

ama bunun onlarla hiç bir alakası yok.

Bu yüzden de küçük bir araştırma yaptım.

Ve bakın ne buldum.

Bu arada umarım aklımda tutabilmişimdir.

Keman basit olarak ahşap bir kutu ve

dört ana telden oluşur.

Telleri çalarken, teller titreşir

ve ses dalgalarını oluşturur.

Ses köprü adı verilen ahşap parçadan geçer

ve aşağıya ahşap kutuya ulaşır ve güçlenir

ama...izin verin düşüneyim.

(Gülüşmeler)

Tamam. Diğer bir taraftan,

parmaklarınızı klavyede değişik yerlere yerleştirince

tel uzunluğunu değiştirip

böylece farklı frekanslarda ses dalgaları elde edersiniz.

Oh, aman tanrım!

(Gülüşmeler)

Tamam. Bu da bir çeşit teknoloji

fakat 16. yüzyıl teknolojisi olarak adlandırayım.

Fakat gerçekte, bulduğum en heyecan verici şey

günümüz ses sistemleri yada dalga yayım

sistemleri

temelde aynı ses üretim ve yansıtma kuralı

üzerine kuruluydular.

Harika değil mi?

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Dizayn - Dizaynını seviyorum.

Küçükken annemin bana

şunu sorduğunu hatırlıyorum:

Keman mı çalmak istersin yoksa piano mu?

Şu koca canavara bakıp kendime

şunu dedim -

Kendimi bütün gün bu bank üzerine

hapsetmeyeceğim.

Bu ise küçük ve hafif.

Ayakta dururken, otururken yada yürürken çalabilirim.

Ve biliyor musunuz?

Hepsinden iyisi, eğer canım çalışmak istemezse,

onu saklayabilirim.

(Gülüşmeler)

Keman çok güzel bir şey.

Kimileri şeklini bi bayana benzetiyor

ama ister hoşunuza gitsin, ister gitmesin

günümüzün çabucak eskiyen modern

eşyalarının aksine en az 400 yıldır varlığını sürdürüyor.

Fakat tüm kemanların birbirine

oldukça benzemesine rağmen, iki kemanın

sesinin aynı olmamasını çok kişisel ve özel buluyorum.

Aynı üreticiden

yada aynı modelden olsalar bile.

Eğlence - eğlenceyi severim.

ama aslında, bu enstrüman kendi başına

çok eğlenceli değildir.

Demek istediğim, ilk kemanımı aldığımda

çalmaya çalıştım,

ve bu aslında gerçekten kötüydü,

sesi diğer çocuklarınki gibi çıkmadı,

çok korkunç ve kulak tırmalayıcıydı,

yani hiç de eğlenceli değildi.

Fakat diğer bir taraftan, kardeşim bunu çok eğlenceli buldu.

Al sana, al, al.

(Gülüşmeler)

Bir kaç sene sonra, büyük bir kemancı

Jascha Heifetz hakkında bir espri duydum.

Heifetz'in konserinden sonra bir bayan

yanına gelip kendisini tebrik etmiş,

Oh, Bay Heizfetz, kemanınız bu gece muhteşem sesler çıkarttı.

Ve çok serinkanlı olan Bay Heifetz

kemanını kaldırıp şöyle dedi,

ilginç, ben hiç bir ses duymuyorum.

(Gülüşmeler)

Ve şimdi, bir müzisyen olarak

anlıyorum ki, biz insanların, 16. yüzyıl teknolojisini ve efsanevi dizaynını değiştirip

muhteşem bir eğlenceye

dönüştürebilecek harika bir zihin,

sanatsal bir kalp ve

yetenekleri var.

Şimdi, neden burada olduğumu biliyorum.

(Müzik)

(Alkış)

En başta, burada sadece çalacağımı düşünüyordum.

ama beklemediğim bir şekilde, çok eğlendim ve öğrendim.

Fakat... yine bazıları benim için hala biraz zordu.

(Gülüşmeler)

Çok boyutlu şeyler gibi.

Cidden, okuldaki iki boyutlu

doğrumu alabilseydim de yeterince mutlu olurdum.

(Gülüşmeler)

Fakat aslında, benim için en etkileyici şey

hmmm, aslında...

Burada durup bütün çocuklar adına siz büyüklere

bize değer verdiğiniz ve

bizim geleceğimiz olan dünyayı daha güzel yaptığınız için

teşekkür etmek isterim.

Teşekkürler.

(Alkış)

(Müzik)

(Alkış)

(Müzik)

(Alkış)