Avropalı müsəlman uşaqları haqqında biz nə bilmirik

Norveçdə böyüyən bir Əfqan ananın və Pakistanli atanın uşağə olan Diyah Xan toplumun və ölkənin arasında ilişib qalmiş gənc bir insan olmanın nə olduğunu bilir.Bu güclüemosional söhbətdə film produseri Qərbdə böyüyən bir çox müsəlman uşağın hiss etdiyi imtina və təcridi ortaya çıxarır vəextremist qrupun bizim gəncliyimizi bagrımıza basmamışdan öncəki ölümcül sonu

Mən uşaq olanda

Bilirdim ki, mənim supergüclərim var

Bu doğru idi.

(gülüş)

Düşünürdüm ki,mən tamamilə möhtəşəməm
Çünki mən hərşeyi başa düşə bilirdim

Və qaradərili insanların hisslərini,

Mənim babam kimi
Köhnə düşüncəli müsəlman insanı.

Və həmçinin mən əfqan anamı
Pakistanlı atamı başa düşürdüm,

Çox da dini deyil,
Vecinə almazcasına Daha çox liberal

Və əlbəttə,

Mən ağ insanların hisslərini başa düşürdüm

Ölkəmin ağ norveçliləri.

Bilirsiz,ag,qəhvəyi, nəysə nə

Mən hamsını sevirdim

Mən onların hamısını başa düşürdüm,

Hətta onlar bir-birlərini başa düşməyəndə

Onların hamısı mənim insanlarım idi.

Baxmayaraq ki,atam həmişə narahat idi

O deyirdi ki,hətta ən yaxşı təhsil ilə

Mən ədalət silkələnməsi əldə etməyəcəm

Mən hələdə ona uyğun olaraq ayri
seçkililiklə qarşılaşıram.

Və bu ağ insanlar tərəfindən qəbul edilən
yeganə yol

məşhur olmaqdır.

O bu danışığı mən 7 yaşımdaykən etmişdi

Mənim 7 yaşım olduğu müddətcə
O dedi ki,

Bax bu idman və yaxud musiqi ola bilər

O idman haqqında heçnə bilmirdi
Bu musiqi idi

Beləliklə 7 yaşımda o mənim bütün oyuncaqlarımı,gəlinciklərimi topladı

və tulladı.

Əvəzində o mənə keyfiyyətsiz
balaca Casio klaviaturası verdi --

(gülüş)

Və oxunan dərslər

Hər gün 1 saat mənə məşq etməyə məcbur etdi

Tezliklə,o mənə daha geniş auditoriyalarda çıxışi tapşırdı

Və qəribədir ki,

Mən hardasa bir növ Norveç multikultralizmi üçün poster uşağı olmağa başladım.

Təbii ki, qürurverici idi.

Çünki bu halda hətta qəzetlər də

qəhvəyi insanlar haqqında yaxşı şeylər yazmağa başladı

Beləliklə,mən hiss etdim ki,supergüclərimi böyüyür

12 yaşım olanda,dolaşıq yolla məktəbdən,

evə gəlirdim

Çünki mın sevimli şirniyyatım olan “duzlu ayaqlar” almaq istəyirdim

Qəribə səslənə bilər

Mən onları təmamilə sevirdim

Mən onları təmamilə sevirdim

Və mağazanın içində

Orda girişdə yolumu kəsən yetişkin ağ adam var idi

Beləki,mən onun yanından keçməyə çalışdım.Həmən anda o məni saxladı

Və gözünü mənə zillədi,

Üzümə tüpürdü və dedi

"Yolumdan çəkil

Sən Balaca qara exlaqsız.Sən balaca pakistanlı əxlaqsız.

Hardan gəlmisən ora get."

Mən təmamilə qorxu içində idim.

Ona baxırdım.

Mən tüpürcəyi üzümnən silməyə qorxurdum,

Hətta o tüpürcək mənim
gözyaşlarıma qarışmışdı.

Ətrafa baxdığımı xatırlayıram,

Və gözləyirdim ki,başqa bir yetişkin insan
gələcək və bu adamı dayandıracaq.

Əvəzində isə,insanlar məni keçməyə
tələsirdi və görməməmiş kimi edirdilər

Ağlım qarışmışdı
Çünki düşünürdümki,yaxşı,

"Mənim ağ insanlarım başlayın?
Hardadi onlar? Nə baş verir?

Necə gəlib xilas etmirlər məni?"

Beləliklə,təbii ki,mən şirniyyatımı ala bilmədim.

Bacardığım qədər tez evə qaçdım.

Hər şeyə rəğmən düşünürdüm ki,
hər şey hələ də yaxşıdır.

Zaman keçdi,
Və mən daha uğurlu olmağa başladım

Nəhayət mən qəhvəyi insanlardan narahatçılıq cəlb etməyə başladım

Mənim valideynlərimin ətrafindan bəzi insanlar
hiss etdilər ki, bu qəbul edilməzdir

Və musiqidə və mediada olmaqolmaq

qadın üçün şərəfsizlikdir

Tezliklə,mən öz konsertimdə hücuma
məruz qalmaga başladım

Xatirlayiram konsertlərimin birində mən səhnədə idim,auditoriyaya əyildim.

Və gördüyüm sonuncu şey gən qəhvəyi sifət idi

Və növbəti şey gözümə tullanan bir
növ kimyəvi maddə idi

Və xatırlayıram ki,həqiqətən hecnə görə
bilmədim və gözüm sulanırdı

Lakin oxumağa davam etdim

Qəhvəyi adam səbəbindən Oslo küçələrində
üzumdə tüpürcəklə idim.

Onlar hətta məni qaçırmaga calışdılar.

Ölüm təhlükəsi sonsuz idi

Yadımdadır bir dəfə bir yaşlı saqqallı adam məni küçədə dayandırdı və dedı,

"Səndən ona görə zəhləm gedir ki,

sən bizim qizlarımızı nə istəyirlər edə bilərlər deyə

düşünməyə vadar edirsən."

Gənc adam mənə arxa
baxmagımı xəbərdarlıq etdi.

Musiqi islami deyil
Və fahişələrin işidir,

Və əgər sən buna davam etsən
Təcavüzə məruz qalacaqsan

Və sənin qarnın dayandırılacaq sənin kimi
daha bir fahişə dünyaya gəlməyəcək.

Yenidən,mən qarmaqarışıq idim.

Nə olduğunu başa düşə bilmirdim.

Mənim qəhvəyi insanlarım mənimlə
belə davranırdilar Necə oldu?

Iki dunyanı birləşdirmək yerinə,

Hiss etdim ki,mən iki
dünya arasına düşmüşəm.

Fərz edirdimki, tüpürmək kriptonitdir.

17 yaşım olanda,

Ölüm təhlükəsi sonsuz idi.
Təcavüz davamlı idi

Bu çox pis idi.Bir dəfə
anam məni əyləşdirdi və dedi

"Bax,biz səni daha artiq qoruya bilmərik,
Güvəndə saxlaya bilmərik,

sən getməli olacaqsan."

Və mən Londona bilet aldim
Çantamı yığdım və tərk etdim.

Həmin vaxtki qəlb ağrım
heckimin heçnə deməməyi idi.

Norveçə ictimai çıxışım var idi.

Mənim qəhvəyi,ağ insanlarım
Heçkim heçnə demirdi.

Heckim demirdi,
"Dayan bu səhvdir.

Dəstək olun,qoruyun bu qızı
Çünki bizlərdən biridir."

Heçkim bunu demədi.

əvəzində mən hiss etdim --
bilirsiz aeroportda,

yük karuselində müxtəlif çantaların var

ətrafda firlanırlar,

və orada həmişə
axıra qalan bir çanta olur,

hansıki, heçkim istəmir
və heçkim sahiblənməyə gəlmir

mən özümü elə hiss etdim.

heçvaxt yalnız hiss etməmişdim.
heçvaxt itmiş hiss etməmişdim.

Londona gəldikdən sonra,Nəhayətki, musiqi
kareyerama yenidən başladım.

Müxtəlif yerlər,
lakin təəssüfki eyni köhnə hadisələr.

Bir mesajı xatırlayıram səni
öldürəcəm deyilirdi.

Qanın cay kimi axacaq

Və mən ölməmişdən öncə çoxlu
təcvüzlərə məruz qalacam.

Bu halda deməliydim ki,

Mən əslində belə mesajlar almışamT

Lakin fərqli nə oldu, Indi onlar mənim ailəmi
qorxutmağa başladılar.

...

kifayət qədər varim idi.

artıq heçnə etmək istəmirdim.

və dəqiq nəyəsə görə öldürülməyəcəkdim

hətta bu mənim arzum deyildi
atamın seçimi idi.

mən bir növ məğlub olmuşdum.

bir növ paramparça olmuşdum.

lakin qərar verdim ki,etmək istədiyim

həyatımın bir neçə ilini gənc
insanlara dəstək üçün

xərcləmək idİ

və bir şəkildə orda olmaq,

bacardığım hər hansı yolla.

beləliklə mən müxtəlif təşkilatlarda
könüllü olmaöa başladım ki,

avropadakı müsəlmanlarla çalışım

və mənə təəccüblü gələn

mən çoxlu əzab və əziyyət çəkən
gənc insanlar tapdım.

onlar ailələri və ətraflar ilə bağlı
çoxlu problemlərlə qarşılaşırdılar

kimlərki öz şərəf və namusunu
xoşbəxtliklərindən və

uşaqlarından çox önəmsəyirdilər.

və mən hiss etməyə başladım ki, bəlkədə
mən yalnız və qəribə deyiləm

bəlkə orada mənim insanlarımın
çoxu orada deyildi.

əksər insanların başa düşmədiyi şey

bizlərdən çoxu avropada böyüyür

kimlərki bizim özümüz kimi
olmağa azad deyil

biz özümüz kimi olmağa icazəli deyilik.

biz evlənmək üçün azad deyilik

və ya seçdiyimiz insanlarla
münasibətdə olmağa

hətta öz kareyarımız seçməyə.

bu avropanın mərkəzindı
müsəlmanlar üçün normadır.

hətta dünyanın ən azad cəmiyyətində
biz azad deyilik.

bizim həyatımız,xəyallarımız,gələcəyimiz
bizə aid deyil,

o bizim ailəmizə və ətraflarına aiddir.

mən gənc insanların sonsuz
sayda hekayələrini tapdım

kimlərki bizim hamımıza itmişdı,

kimlərki hamımıza görünməz idi

lakin kimki əzab çəkirdi
yalnız çəkirdi.

uşaqlar biz sizi evlənməyə məcbur etdikdə
itiririk namus əsaslı zorlamalar və təcavüzlər.

nəhayətki,mən bir neçə il gənc insanlarla
çalışdıqdan sonra anladım ki,

mən bu yarışı davam etdirə bilməyəcəm.

mən həyatımın geri qalan hissəsini
qorxaraq və gizlənərək keçirə bilməzdim

və mən əslində nəsə etməli olacaqdım.

və mən həmçinin anladım ki,
mənim səssizliyim bizim səssizliyimiz,

bu təcavüzün davam etməsinı icazə verir.

qərara gəldim ki,uşaqlıqdakı
supergüclərimi nə isə üçün istifadə edim

isanların bu məsələni müxtəlif
tərəflərdən başa düşmələri üçün çalışmaqla

gənc insanların ailəsi və
ölkəsi arasında qalmaq nədir.

beləliklə mən başladim film çəkməyə və
mən başladım bu hekayələri danışmağa.

və həmçinin istəyirdim ki,insanların bu
problemi ciddiyə almamaqla bizim ölümcül

sonumuzu anlasın.

ilk film Banaz haqqinda idi.

o Londondakı 17 yaşlı kürd qız idi.

o üzüyola, o valideynləri nə istəsə edirdi

o çalışırdı hər şeyi düzgün eləsin.

o valideynlərinin seçdiyi hər
hansı biri ilə evlənmişdi,

baxmayaraq ki,o onu həmişə
döyür və təcavüz edirdi.

o ailəsinə kömək üçün gedəndə
onlar dedi ki,

"sən geri dönməli və daha
yaxşı arvad olmalısan."

çünki onlar əllərində
boşanmış qız istəmirdilər

çunki bu onların ailəsinə
namussuzluq gətirirdi.

o çox pis döyülmüşdü
qulağından qan gəlirdi.

o tərk edəndə
nəhayətki öz seçdiyi gənc kişini tapdı

və eşqə düşdüyü

ətraf və ailə kəşf etdi

və o yoxa çıxdı.

3 ay sonra o tapıldı.

O çamadana yerləşdirilmişdi
Və evin altında basdırılmışdı.

O boğularaq öldürülmüşdü
Və ölümə tərk edilmişdi

3 kişi 3 kuzen tərəfindən atasının
və əmisinin sifarişi ilə

Banazın hekayəsinə əlavə
tragediya o idi ki,

O 5 dəfə london polisinə
kömək üçün getmişdi,

Demişdi ki,ailəsi tərəfindən öldürüləcək.

Polis ona inanmamışdı və beləliklə
kömək etməmişdi.

Problem bundadır ki,

Uşaqlarımızın çoxu bu problemlərlə üzləşir

Ailə və ailə ətraflarının içində,

Və həmçinin anlaşılmazlıqlarla
Və diqqətsizlikə

böyüdükləri ölkədə böyüdükləri ölkədə.

Öz ailələri onlara xəyanət edəndə
Onlar bizim qalanımıza baxırlar,

Və biz anlamayanda,

Biz onları itiririk.

Bu filmi çəkəndə bir neçə
insan mənə dedi ki,

"Bilirsən əzizim bu sadəcə onların mədəniyyətidir

Bu insanların uşaqlarına etdikləridir

Və biz həqiqətən qarışa bilmirik."

Sizi əmin edirəm ki,
Insan öldürmək mənim mədəniyyətimiz deyil.

Bilirsiz?

Və təbii ki,mənə bənzəyən insanlar,

Gənc qadınlar kimlərki,mənimki kimi bir
keçmişdən gəliblər

Bizim ölkədə hamı kimi eyni qaydalara,
eyni qorumalara məruz qalmalıdırlar

Niyədə yox?

Növbəti filmimdə
Mən istədim ki,çalışım və başa düşüm

Nəyə görə bəzi avropadakı
müsəlman uşaqlarımız

Extremizmə və zorakılığa məruz qalır.

Lakin bu mövzu ilə

Mən həmçinin qəbul etdim ki,
Mən ən pis qorxumla qarşılaşmalı olacam:

Qəhvəyi saqqalı kişilər.

Ona Oxşar kişilər,

həyatımın əksər hissəsində
məni izləyirdilər

Kişilər mənim həyatım boyunca qorxum olub

Mənim kişiləri sözün əsl mənasında xoşlamıram

Uzun uzun illər.

Beləliklə mən növbəti iki ilimi məhkum
olunmuş terrosristlərlə intervyuda keçirdim,

Cihadçilar və sabiq fanatiklər.

Mən artıq bilirdim ki,
Nə artıq açıq aşkar idi

Din,siyasət,Avropanın kolon təcrübələr,

Həmçinin son illərin
qərb siyasətinin məğlubiyyətləri

Hamsı Bu şəklin bir hissəsi idi.

Lakin mən daha çox insanın
nə olduğunu tapmaq idi

Şəxsi səbəblər nədir

Nə üçün bizim bəzi gənclər
bu kimi qruplara həssasdılar

Və məni həqiqətən təəccübləndirən şey
Mən yaralı insanlar tapdım.

Qulyabanı əvəzinə
Mən axtarırdım

Mən tapmağı təmamilə
ürəkdən ümid edirdim

Çünki,bu kafi ola bilərdi

Mən incidilmiş insanlar tapdım.

Banaz kimi,

Tapdim ki,bu cavan kişilər
pərişan etmişdilər

Boşluqları doldurmağa çalışmaqla

Ailələri və doğulduqları ölkə arasında.

Və mən həmçinin öyrəndim ki,
Bu fanatik qruplar,terrorist qruplar

Bizim gənclərimizin bu hisslərindən
üstünlüklər əldə edirlər

Və bunu əlaqələndirirlər Nəticəsiz
Zorakılığa tərəf yönəldirlər.

Onlar deyirlər “bizə gəlin”.

"Hər iki tərəfi rədd edin
Ailənizi və ölkənizi

Çünki onlar size rədd etdi.

Ailəniz üçün şərəfləri sizdən daha vacibdir

Və ölkəniz üçün,

əsl norveçli,fransiz,ingilis həmişə
bəyaz olacaq siz yox."

onlar həmçinin gənclərə arzusunda
oldqları şeyləri vəd edirdilər

vaciblik,qəhrəmanlıq ,sahiblənmə hissi
və məqsəd,

onları sevən və qəbul edən ətraf.

onlar gücsüzü güclü hiss etdirir.

gözə görünməz və səssiz
sonunda görünür və eşdilir.

budur onların gənclər üçün etdikləri.

nə üçün olar bunu gənclər üçün
edir bizim üçün deyil?

mən haqlı göstərməyə çalışmıram

və ya zorakılıq üçün bəhanələr.

mənim deməyə çalışdığım
biz anlamalıyıq ki,

nəyə görə bəzi gənclərimiz
buna cəlb olunur.

mən həmçinin sizə göstərmək
istərdim ki,əslində --

bu filmdəki gənclərin uşaqlıq şəkilləridi.

məni həqiqətən yaralayan
onların çoxu

heç vaxt bunu düşünmık istəmızdim

lakin onlarin bir çoxunun atası
yox idi və ya zorba idi

vı bu gənclərdən bir neçəsi

bu extreme qrup içindı qayğı və
qayğıkeş ata modeli axtarırdılar

həmçinin mən irqçi vəhşilər tərəfindən
zalımlaşmış kişilər tapdım

lakin kim qurban hissini
dayandirmaq yolunu tapmışdı

özlərini zorakı etməklə.

faktiki olaraq
dəhşətimə səbən birşey tapdım

mən anladım ki mən 17 yaşımda Norveçdən
qaçanda eyni hissləri yaşamışdım

eyni caşqınlıq,eyni üzüntü

xəyanətin eyni hissi

və heçkimə məxsus olmamaq.

eyni itmişlik hissi
ənənə arasında qalmaq

deməliyəm ki,
mən bu məhv oluşu seçməmişdim,

mən silah yerinə kamera seçmişdim.

və bunu etməyimə səbəb
mənim supergülərim idi.

mın görürdüm ki,
anlayış çarədir zorakılıq yerinə.

insanı anlama

bütün üstünlükləri və zəiflikləri ilə

karikaturaları davam etdirmək yerinə:

bizə və onlara,
riyakarlar və qurbanlar.

və mən nəhayət həmçinin
bu nəticəyə gəldim

faktiki olaraq mənim 2 mədəniyyətim
bu toqquşma halında olmamalı idi

əvəzində mənim öz
səsimi tapdığım yer olmaliydı.

mən tərəf tutma hissimi dayandırdım,

lakin bu mənim uzun illərimi aldı.

bugün gənclərimizin çoxu

eyni məsələdən əziyyət çəkirlər,

və onlar tək başına əzab çəkirlər.

və bu onlar üçün açıq yara kimidir.

və bəziləri üçün
radikal islamın dünya görüşü

açıq yaranı pisləşdirən infeksiya kimidi.

bir afrika atalar sözündə deyilir ki,

"əgər gənc kənddə qəbul edilməyibsə,

istiliyi hiss etmək üçün
onu yandırıb kül edəcəklər."

mən istərdim soruşum

müsəlman valideynlərdən və cəmiyyətdən

uşaqlarınızı sevəcək və
qayğısına qalacaqsınızmı

güc tətbiq etməməklə öz gözləntilərinizi gormək üçün

şərəfiniz yerinə onları seçəcəksinizmi

anlayacaqsınızmı onlar niyə əsəbi və
unudulmuşdular

siz öz şərəfinizi onların xoşbəxtliyindən öncə qoyanda

uşağınızla dost olmağa çalışacaqsınızmı

beləliklə onlar sizə inana biləcək

və təcrübələrini sizinlə
bölüşmək istəyəcək

onları başqa yerdə gizləmək yerinə

və gənclərimiz üçün extremizmə aldanmaq

siz təsdiq edərsiniz ki,
sizin qəzəbiniz ağridan doğur?

siz buyaşlı riyakar insanlara qarşı
dirənmə gücü tapacaqsınız

kim öz karı üçün sizin qanınızı
istifadə etmək istəyir

yaşamaq üçün yol taparsınız?

siz bu şirin intiqami görürsünüz

sizing xoşbəxt,
tox və azad həyat yaşamanız üçün

həyat siz tərəfindən müəyyənləşir
başqa heçkim.

nəyə görə siz başqa bir ölü müsəlman
uşaq olmaq istəyirsiniz?

və bizim digərlərimiz üçün
biz nəvaxt gəncləri dinləyəcəyik?

biz onlara necə dəstək ola bilərik

onların agrılarını daha faydalı
birşeyə yöməltməklə

onlar düşünür ki,
biz onları sevmirik.

onlar düşünür ki,onlara nə olmağı
bizim vecimizə deyil.

onlar düşünür ki,
biz onları qəbul etmirik.

biz onları daha fərqli hiss
etdirməyi düşünə bilərik?

onları görmək və fərq
etmək bizdən nə alacaq

onlar zulmkarlığın zalımı və ya
qurbanı olmadan öncə?

ozümüzü onları vecinı alan və
düşüunən edə bilərik?

və qəzəbli olmamaq
vəhşiliyin qurbanı özümüzə oxşayanda?

biz nifrəti rədd etməyi və ayrıseçkiliyi
düzəltməyin yolunu tapa bilərik?

biz bir-birimizdən və
uşaqlarımızdan ayrila bilmirik,

hətta onlar bizdən keçəndə.

biz hamımız birlikdəyik.

və uzun müddət qisas və vəhşilik
radikallara qarşı işləməyəcək.

terroristlər bizi qorxu içində
evimizə soxmaq istəyirlər,

qapimızı və ürəyimizi bağlamaq istəyirlər,

Onlar cəmiyyətimizdə daha açıq
yaralar aşmaq istəyir

və onlar infeksiyani daha geniş yaymaq
üçün onları istifadə edirlər.

onlar istəyirki onlar kimi olaq:

dözümsüz,nifrətcil və kobud.

paris hücumundan bir gün sonra,

dostum qizinın bu şəklini göndərdi,

bu ağ və ərəb qızdır.

onlar dostdurlar.

bu şəkil fanatiklər üçündür

bu iki balaca qız supergücləri ilə

irəliyə olan yolu göstərirlər

cəmiyyətə qarşı ki,
bizim birlikdə qurmağa ehtiyacımız var,

cəmiyyət daxil edir və dəstəkləyir

uşaqlarımızı rədd etməkdən çox.

dinlədiyiniz üçün təşəkkürlər.

(alqışlar)