Even voorstellen: het nieuwe vlees - Mark Post op TEDxBrainport

Wat vind je van vlees dat in het lab is gemaakt? "Bah" is waarschijnlijk je eerste reactie. Termen als 'Frankenburger' en 'lablapjes' schieten je misschien te binnen. Post legt uit dat het vrij eenvoudig is om op basis van stamcellen van een dier nieuw spierweefsel te kweken. Het enige probleem is een nieuwe rol te vinden voor onze huisdieren ...

[Verlicht je brein]

[Mark Post – Even voorstellen: het nieuwe vlees]

(Applaus)

De inleiding van Bert [Meijer] was

op vele manieren bijzonder,
want ik ga jullie meenemen

naar een veel eenvoudiger vraag --
of we vlees kunnen maken in het lab.

Je onmiddellijke reactie is: "Bah."

Zo reageren vele mensen.
Ik ga je ervan proberen te overtuigen

dat dat echt nodig is,

als Bert die klus nog niet voor me heeft geklaard.

Dit zijn allerlei denkbeeldige namen:

Frankenburger, Lablapjes, Petri-vark,

maar het is echt nodig
om hier werk van te maken.

Vandaag gebruiken we varkens en koeien,
die erg inefficiënt zijn

in het omzetten van plantaardige eetbare proteïnen
in dierlijke eetbare proteïnen.

We eten allemaal vlees
en dat zullen we blijven doen.

De Wereldgezondheidsorganisatie
schat dat tegen 2050

de vleesconsumptie zal verdubbeld zijn.

Dat komt vooral door andere landen.

Op dit ogenblik gebruiken we al 70%
van onze bebouwbare grond

voor vleesproductie via vee.

Je kan het makkelijk uitrekenen:
dat is niet houdbaar.

De andere reden waarom we
van het vee afwillen,

is dat het erg belastend is voor het milieu:

koeien produceren 39% van het methaan,
één van de broeikasgassen,

en de hele veestapel produceert
zo'n 40% van alle broeikasgassen.

Dat leidde tot het gezegde

dat een vleeseter op de fiets

milieu-onvriendelijker is

dan een vegetariër met een Hummer.
(Gelach) (Applaus)

Er zijn nog een paar redenen

waarom we van het vee af willen.

We weten allemaal

dat de bio-industrie nogal
dieronvriendelijk is:

kalveren zonder ruimte,
zonder zonlicht, omdat hun vlees

wit moet zijn voor de export naar Italië,
waar ze wit kalfsvlees willen.

De vierde reden is dat er zoönosen bestaan --

dat hoorden we hier al eerder.

Er is Q-koorts, een goed voorbeeld:

het resultaat van intense begrazing
in de bio-industrie.

Het concept is erg simpel.

We maken geen leven,
we gebruiken leven --

een stamcel uit de spier van een dier.

Jij hebt een hoop stamcellen.
Wij hebben er ook veel in onze spieren.

Je kan ze uit de spier halen

en er vlees van kweken in het lab.

Omdat het stamcellen zijn

die bestemd zijn om spier te worden, niets anders,
vermenigvuldigen ze zich.

Uit één cel kunnen we er een miljoen maken,
soms zelfs een miljard.

In het lab gaan die cellen,
min of meer op eigen kracht,

een skeletspierweefsel maken,
de basis voor vlees.

Het is dus een heel eenvoudig concept.

Hier zie je die cel voortkomen
uit spierweefsel.

Op dit moment kan het 20 verdubbelingen ondergaan.

We kunnen dus --
en dat doen we

aan de Universiteit in Eindhoven --
stroken spier maken.

Kan je dat herhalen?
We maken hier stroken spier uit.

Zo'n strook begint te bewegen.

We kunnen ze elektrisch stimuleren,

zodat ze nog krachtiger beweegt.

Dat moet ook, op een bepaald punt.

We beginnen met heel eenvoudige
stroken, steigers:

Wim van Hanegem noemde dit 'Heugaveld-tapijt'.

Daar kweken we skeletspier op,
zodat je een 3D-structuur krijgt.

Dit is natuurlijk niet gratis.

Je moet suiker toevoegen
en proteïnen en vetzuren.

Maar je kan er wel mee spelen.

Je kan het veel efficiënter maken
dan een koe of een varken dat kan.

We kunnen de efficiëntie van dit proces verhogen.

Daar zit de echte winst.

We zouden ook kunnen spelen met

de voeding van deze cellen
om een gezonder product te krijgen.

Of we kunnen algensoep gebruiken,
zoals Bert al aangaf.

Met zon, wat stikstof en CO2

(die we uit de lucht halen)
ontstaan door fotosynthese

suikers en eventueel proteïnen.

We kunnen een mix daarvan
aan de skeletspier voeren

We moeten het vlees ook bewerken
om het steviger te maken.

Het kan strekken. Wij strekken onze spieren,
dat is gezond,

en de spier wordt er groter van.
We kunnen het ook elektrisch zappen

om het sterker te maken.
Dat noemen we in het lab de sportzaal.

We kunnen andere weefsels
dan skeletspieren maken.

We kunnen botten maken,
geen probleem.

Uiteindelijk is de visie
(hier weergegeven door een kunstenaar)

dat we vlees produceren
rondom die botten in het midden

en een draaiend systeem er omheen.

Dat zou de hele fabriek zijn,
met een algenvoorraad

en een celcultuur

en units waar deze dingen worden geproduceerd.

We hebben wat levenscyclus-analyses
gedaan waaruit blijkt,

mits allerlei veronderstellingen, dat we het
land-, water- en energieverbruik kunnen beperken.

Het zou er uiteindelijk zo uitzien.

Het verlost ons ook van de wroeging
als we vlees eten.

Ik sta voor een aantal uitdagingen.

We zijn er nog niet, maar als we er zijn,
wordt het probleem:

wat is dan nog de rol van de huisdieren?

Jullie zijn het vast met me eens

dat dit een veel betere plek is om te vertoeven
dan op de barbecue.

Hartelijk dank.
(Gelach)

(Applaus)