In vijf stappen naar een schone lucht in India

De grote steden in India hebben de slechtste luchtkwaliteit ter wereld. Hoe kunnen we deze volksgezondheidscrisis oplossen? In deze activerende talk legt sociaal ondernemer Arunabha Ghosh een vijfstappenplan voor om India op weg te helpen naar schonere, veiligere lucht -- en hij laat zien hoe elke burger hier een actieve rol in kan spelen.

Shah Rukh Khan: Er gaat iets mis met
de lucht die we vanzelfsprekend vinden.

Iedereen voelt de kwalijke gevolgen,

jong en oud, mensen in de stad
en op het platteland,

in het binnenland en aan de kust.

Niemand kan eraan ontsnappen.

Hoe geven we onze kinderen
de kans om op te groeien in een wereld

met schone lucht?

Onze volgende spreker
gaat in op deze essentiële vraag.

Geef hem samen met mij
een warm welkom:

expert openbaar beleid en auteur,

de veelzijdige dr. Arunabha Ghosh.

(Muziek)

Arunabha Ghosh: Ik begin
met een verhaal uit China.

In 2014 verklaarde China
de oorlog aan vervuiling.

In november van dat jaar

vond er een internationale top plaats.

Presidenten en premiers
uit veel landen kwamen ernaartoe.

Fabrieken rond Peking werden stilgelegd,

de helft van de auto's
mocht de baan niet op.

Die week nam ik een foto
van de ongewoon blauwe lucht in Peking.

Een paar dagen later,
toen de top voorbij was,

draaiden de fabrieken opnieuw

en zag de lucht er weer lichtgrijs uit.

Kranten drongen er bij de overheid op aan

om de hemel altijd blauw te maken.

Begin 2015 maakte een burger
een documentaire over luchtvervuiling,

getiteld 'Under the Dome'.

Op vier dagen tijd werd de docu
300 miljoen keer bekeken

en miljoenen mensen spraken erover
op de sociale media.

Uiteindelijk kwam de overheid in actie

en tegen 2018

ervoeren de meeste inwoners van China

een daling van de luchtvervuiling

van gemiddeld 32 procent.

Wanneer gaan we ook in India
schone lucht eisen?

Ik heb een dochtertje van zes.

Elke ochtend, wanneer ik haar
aan de bushalte afzet,

zeg ik dat ze haar mondmasker
niet mag afdoen.

Dat is de wereld waarin we leven.

Op een dag wees ze naar een advertentie

voor gezichtsverzorging

waarop stond dat de vervuilende deeltjes
die diep in onze huid zitten,

op miraculeuze wijze
konden worden weggewassen.

Maar wat met de deeltjes in onze longen?

Als we het verschil nog maar moeilijk zien

tussen de long van een roker
en die van een niet-roker,

dan is er een groot probleem.

Ik kan thuis een luchtreiniger plaatsen,

maar kan ik mijn dochter opsluiten?

Luchtvervuiling maakt geen onderscheid.

Iedereen wordt erdoor geraakt,

rijk en arm,

stadsmus of dorpeling,

zowel in het binnenland als aan de kust.

Het heeft gevolgen voor onze gezondheid,

onze economische groei
en onze levenskwaliteit.

In 2017 konden meer dan
1,2 miljoen sterfgevallen in India

worden toegeschreven aan luchtvervuiling.

Dat zijn meer doden dan door hiv/aids,

tuberculose, malaria of diarree.

Mijn collega's bij de 'Council on Energy,
Environment and Water'

hebben vastgesteld dat vandaag
één op twee Indiërs lucht inademt

die niet voldoet aan onze normen
voor luchtkwaliteit.

De economische impact
van deze crisis voor de volksgezondheid

bedraagt jaarlijks
meer dan 80 miljard dollar.

Mijn collega's bij de CEEW stelden vast

dat 80 procent van de Indiërs
schone lucht kunnen inademen

als we strenge controles
op vervuiling invoeren.

Dit is mijn visie voor India.

In 2027,

als we 80 jaar onafhankelijkheid vieren,

kunnen we er dan niet voor zorgen

dat 80 steden in India hun luchtvervuiling
met 80 procent hebben verminderd?

Laten we dit 'Mission 80-80-80' noemen.

We kunnen dit waarmaken,

maar de burgers zullen
een cruciale rol moeten spelen.

Om luchtvervuiling aan te pakken,

moeten we een democratische vraag creëren

naar schone lucht.

We kunnen dit verwezenlijken.

Eerst moeten we onszelf opleiden.

Goedkope sensoren geven ons
realtime gegevens over de luchtkwaliteit,

maar we hebben nog altijd informatie nodig

over de interpretatie van die gegevens
en hoe we moeten reageren.

We moeten informatie verstrekken
aan scholen en kinderen,

aan belangenverenigingen voor inwoners,

aan ouderen, die meer risico lopen.

Als het buiten 30 graden is of 40 graden,

weten we hoe we ons moeten kleden,

of wat we moeten doen of laten.

We hebben soortgelijke informatie nodig
over voorzorgsmaatregelen

wanneer de luchtkwaliteit
buiten slecht is,

of erg slecht, ernstig of gevaarlijk.

Ten tweede moeten we
actieve waarnemers worden.

In de meeste steden
en grote delen van het platteland

wordt de luchtkwaliteit
nu niet gemonitord.

We moeten eisen dat
sensoren voor luchtkwaliteit

worden geïnstalleerd in elk kiesdistrict.

Wie zal vandaag voor ons opkomen
in het Parlement

als voorvechter van de luchtkwaliteit?

Als handhavingsdiensten
vervuilende locaties

of stoffige bouwwerven inspecteren,

werkt hun aanpak niet altijd,

want zodra ze hun aandacht verschuiven,

doen de overtreders voort
alsof er niets is gebeurd.

Wij moeten als burgers
het brandalarm worden.

We moeten noodnummers eisen

en gespecialiseerde eenheden

die meteen kunnen optreden
tegen vervuilende locaties.

We moeten zowel de bevoegdheid
als de handhavingsmacht hebben

om hiertegen op te treden.

Ten derde

moeten we bereid zijn
om een prijs te betalen,

of het nu voor auto's is
met een lagere uitstoot

of voor duurdere stroom
van schonere energiecentrales.

Vorig jaar, net voor het Diwali-feest,

deed ik een onaangekondigde inspectie
van vervuilende industrieën

in een niet-erkende industriezone
net buiten Delhi,

en ik ontdekte dat er vervuilende
voetzoekers werden verkocht.

Het Hooggerechtshof had de verkoop
van milieuvriendelijke rotjes verplicht,

maar die waren nergens te bespeuren.

De vervuilende waren wel beschikbaar.

Waarom?

Omdat we ze wilden kopen.

Als burgers moeten we de vraag
naar vervuilende producten verminderen

of bereid zijn meer te betalen
voor schonere alternatieven.

Vierde stap: laten we wat empathie tonen
voor onze medeburgers.

Wat is er nodig om een nachtwaker
wat warmte te bieden

in plaats van hem te dwingen afval
te verbranden in de winter tegen de kou?

Of neem nu de landbouwers.

Ze krijgen vaak de schuld
voor het verbranden van stoppels

op de rijstvelden elke winter,
wat vervuiling veroorzaakt.

Het is veel moeilijker te begrijpen

dat het de combinatie is
van ons landbouwbeleid

en onze grondwatercrisis

die de boeren geen andere keuze laat
dan de stoppels te verbranden.

We moeten dus de arme stadsarbeider

of de arme landbouwer

betrekken bij onze collectieve vraag
naar schone lucht.

Landbouwers vertellen ons
dat ze aan duurzame landbouw willen doen,

maar ze hebben hulp nodig.

En ten vijfde moeten we
onze levensstijl veranderen.

Ja, openbaar vervoer is vaak geen optie,

maar de keuze voor een schonere,
minder vervuilende auto is aan ons.

De keuze om huishoudelijk afval
te scheiden en recyclen is aan ons.

Sinds de uitbraak van de pest
in Surat in 1994

zijn de burgers er trots op

dat hun stad een van de schoonste
van het land is.

In de zuidelijke stad Mysore

slaan publiek-private samenwerkingen

en door burgers geleide ecoclubs
de handen in elkaar

om afval te verminderen,
scheiden en recyclen

zodat stortplaatsen overbodig worden.

Ik zeg niet dat de overheid hier
geen verantwoordelijkheid draagt,

maar het is onze collectieve apathie

die de druk wegneemt
bij onze parlementairen,

de bureaucraten

of de handhavingsdiensten.

'Mission 80-80-80' zal pas beginnen

als wij het eisen.

We moeten een democratische vraag
creëren naar schone lucht,

want burgers, jullie en ik,

kunnen beslissen welke lucht we inademen.

Dank jullie wel.

(Applaus)

SRK: Hartelijk dank.

Kan je me zeggen of India, ons thuisland,

bepaalde voordelen heeft?

Zijn we ons er vroeger bewust van geworden

door alle inbreng van mensen zoals jij?

AG: Onze grootste sterkte:

onze mensen en ons vermogen
om te veranderen

zonder altijd noodzakelijk
een beroep te doen op de overheid.

En die sterkte van de burgermaatschappij
en de vraag van de burgers

naar een beschaafde leefomgeving

is volgens mij onze grootste troef.

Dan kunnen we dit alles
en nog veel meer realiseren.

(Applaus)

SRK: Bedankt, dr. Ghosh.
Fantastisch dat je hier was.

Het was erg verhelderend.

Heel erg bedankt
en veel succes met 80-80-80.

Dr. Ghosh, beste mensen.
AG: Dank.

(Applaus)