Hans Rosling โชว์สถิติที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่คุณเคยเห็นมา

คุณไม่เคยเห็นการแสดงข้อมูลแบบนี้มาก่อน กับความรวดเร็วและน่าทึ่งของผู้สื่อข่าวกีฬา ผู้รอบรู้สถิติ Hans Rosling ได้หักล้างความคิดผิดๆเกียวกับ โลกที่กำลังพัฒนา

ราว 10 ปีก่อน ผมได้รับงานสอนวิชา global development

ให้กับนักศึกษาปริญญาตรีชาวสวีเดน ซึ่งเป็นช่วงหลังจากที่ผมได้ใช้เวลา

ประมาณ 20 ปี ร่วมกับสถาบันในแอฟริกาเพื่อศึกษาเรื่องความอดอยาก

ในแอฟริกา ผมจึงคาดหวังว่า จะรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกบ้าง

และผมได้เริ่มทำงานที่มหาวิทยาลัยแพทย์ Karolinska Institute ของเรา

ภาควิชาปริญญาตรีที่ชื่อ Global Health แต่เมื่อคุณมีโอกาสนั้น

คุณจะรู้สึกประหม่าอยู่บ้าง ผมคิดว่านักศึกษาเหล่านี้

ที่เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยของเรา มีผลการเรียนสูงสุด

ในระบบวิทยาลัยของสวีเดน พวกเขาน่าจะมีความรู้เต็มเปี่ยม

ในเรื่องที่ผมจะสอนพวกเขา ผมจึงได้ทำการทดสอบเมื่อพวกเขามาถึง

และหนึ่งในคำถามที่ผม ได้เรียนรู้อย่างมากก็คือคำถามนี้

"ประเทศใดในห้าคู่นี้มีอัตราการเสียชีวิต ของเด็กมากว่าคู่ของตน"

แล้วผมผมก็จับคู่ประเทศ เพื่อให้แต่ละคู่ของประเทศนั้น

มีประเทศหนึ่งที่มีอัตราการเสียชีวิตของเด็ก มากว่าคู่ของตนเป็นสองเท่าตัว

หมายความว่า มีความแตกต่าง มากกว่าความไม่แน่นอนของข้อมูล

ผมจะเฉลยให้เลยว่าคือประเทศตุรกี

ซึ่งมีอัตราสูงสุด รวมถึงโปแลนด์ รัสเซีย ปากีสถาน และ แอฟริกาใต้

และนี่เป็นผลการทดสอบ ของนักศึกษาชาวสวีเดน ซึ่งทำให้ผม

ได้ช่วงความเชื่อมั่นของข้อมูล ซึ่งค่อนข้างแคบ และผมก็ดีใจ

แน่นอน มีการตอบถูก 1.8 ข้อ จากความน่าจะเป็น 5 ข้อ ซึ่งหมายความว่า

มีตำแหน่งสำหรับศาสตราจารย์สอนภาควิชา international health --

(หัวเราะ) และสำหรับวิชาของผม

แต่กลางดึกคืนหนึ่ง เมื่อผมทำการรวบรวมรายงาน

ผมได้ตระหนักถึงสิ่งที่ผมค้นพบจริงๆ ผมพบว่า

นักศึกษาชาวสวีเดนระดับชั้นนำนั้น รู้เกี่ยวกับโลกในเชิงสถิติน้อยกว่า

ลิงชิมแปนซีอย่างมากมาย

(หัวเราะ)

เพราะว่าลิงชิมแปนซี จะตอบถูกสักครึ่งหนึ่งหากผมให้

กล้วย 2 ใบกับศรีลังกาและตุรกี ลิงคงจะตอบถูกซักครึ่งหนึ่ง

แต่นักเรียนตอบได้ไม่ถึงครึ่ง สำหรับผมแล้วปัญหาไม่ใช่ความไม่รู้

แต่เป็นเพราะความเชื่อผิดๆ

ผมยังได้ทำการศึกษาที่ผิดหลักศีลธรรม เกี่ยวกับศาสตราจารย์ที่ Karolinska Institute

(หัวเราะ)

-- ซึ่งเป็นผู้มอบรางวัลโนเบลสาขาอายุรศาสตร์

ซึ่งพวกเขาก็อยู่ในระดับเดียวกับชิมแปนซี

(หัวเราะ)

สิ่งนี้ทำให้ผมรู้ว่า มีความจำเป็นที่จะต้องสื่อสารกันอย่างจริงจัง

เพราะข้อมูลของสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในโลกนี้

และสุขภาพของเด็กๆ ในทุกๆ ประเทศนั้น เป็นเรื่องสามัญที่ทุกคนรู้

เราพัฒนาโปรแกรมนี้ซึ่งแสดงผลออกมาดังนี้ วงกลมแต่ละวงคือประเทศ

ประเทศตรงนี้คือประเทศจีน ตรงนี้คือประเทศอินเดีย

ขนาดของวงกลมคือจำนวนประชากร และบนแกนนี้ผมใส่อัตราการเจริญพันธุ์

เนื่องจากนักศึกษาของผม สิ่งที่พวกเขาพูด

เมื่อพวกเขามองดูโลก แล้วผมได้ถามพวกเขาว่า

"คุณมีความคิดยังไงเกี่ยวกับโลก"

อันดับแรก ผมได้ค้นพบว่าตำราเรียน ก็คือหนังสือการ์ตูนดีๆ นี่เอง

(หัวเราะ)

แล้วพวกเขาตอบว่า "โลกนี้ยังคงแบ่งเป็น "เรา" กับ "เขา"

เราคือประเทศโลกตะวันตก และเขาคือประเทศโลกที่สาม

ผมถามว่า "ประเทศโลกตะวันตกที่คุณว่ามันคืออะไร"

"ก็คือประเทศที่มีอายุยืนและมีครอบครัวเล็ก ส่วนประเทศโลกที่สามมีอายุสั้นและครอบครัวใหญ่"

นี่คือสิ่งที่ผมแสดงได้ที่นี่ ผมจัดอัตราการเจริญพันธุ์ ไว้ที่นี่: จำนวนเด็กต่อผู้หญิงหนึ่งคน

จำนวนเด็ก 1 2 3 4 สูงถึง 8 คน ต่อผู้หญิงหนึ่งคน

เรามีข้อมูลที่ดีมากตั้งแต่ปี 1962 – 1960 ในเรื่องขนาดของครอบครัวในทุกประเทศ

ข้อมูลที่ผิดพลาดมีน้อย ผมใส่อายุขัยเฉลี่ยไว้ที่แกนนี้

ตั้งแต่ 30 ปีในบางประเทศ จนถึง 70 ปี

และในปี 1962 จริงๆ แล้ว มีกลุ่มประเทศอยู่ตรงนี้

เป็นประเทศอุตสาหกรรม และมีครอบครัวขนาดเล็กและมีอายุยืน

และประเทศเหล่านี้คือประเทศที่กำลังพัฒนา

พวกเขามีครอบครัวที่ใหญ่ และมีอายุค่อนข้างสั้น

มีอะไรเกิดขึ้นหลังนับจากปี 1962 เราต้องการจะเห็นความเปลี่ยนแปลง

นักศึกษาพูดได้ถูกต้องหรือไม่ ยังมีกลุ่มประเทศ 2 แบบอยู่หรือไม่

หรือประเทศที่กำลังพัฒนาเหล่านี้ มีครอบครัวเล็กลง และอยู่ตรงนี้

หรือพวกเขามีอายุยืนยาวขึ้น และย้ายมาอยู่ตรงนั้น

มาดูกัน เราหยุดโลกไว้ที่นี่ นี่คือสถิติทั้งหมดของสหประชาชาติ

ที่มีอยู่ เอาล่ะ คุณเห็นมั้ย

ประเทศจีนอยู่นั้น เคลื่อนที่ สู่ความมีสุขภาพดีตรงนั้น พัฒนาขึ้นตรงนั้น

ประเทศลาตินอเมริกาสีเขียวทั้งหมด กำลังเคลื่อนไปสู่ครอบครัวที่เล็กลง

และสีเหลืองทางนี้คือกลุ่มประเทศอาหรับ

พวกเขามีครอบครัวที่ใหญ่ขึ้น ไม่สิ พวกเขามีชีวิตยืนยาวขึ้น แต่ไม่มีครอบครัวใหญ่ขึ้น

กลุ่มประเทศแอฟริกาคือวงกลมสีเขียว ข้างล่างนี้ พวกเขายังคงอยู่ที่นี่

นี่คืออินเดีย ส่วนอินโดเนเซีย นั้นเคลื่อนไหวค่อนข้างเร็ว

(หัวเราะ)

และในยุค 80 นี้ประเทศบังคลาเทศยังคงอยู่ ในส่วนเดียวกับกลุ่มประเทศแอฟริกาทางนั้น

แต่ตอนนี้ ประเทศบังคลาเทศ ได้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 80

โต๊ะอิหม่ามเริ่มสนับสนุนการวางแผนครอบครัว

พวกเขาขยับไปอยู่ที่มุมนั่น และในช่วงทศวรรษ ที่ 90 เรามีการระบาดร้ายแรงของเชื้อ HIV

ซึ่งลดค่าอายุขัยเฉลี่ย ของกลุ่มประเทศแอฟริกาลง

และประเทศอื่นๆ ก็ขยับขึ้นไปสู่หัวมุม

ที่เรามีอายุยืนและมีครอบครัวเล็ก แล้วเราก็ มีโลกใบใหม่ที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง

(เสียงปรบมือ)

ขอให้ผมทำการเปรียบเทียบโดยตรง ระหว่างสหรัฐอเมริกาและเวียตนาม

ในปี 1964 อเมริกา มีครอบครัวเล็กและมีชีวิตยืนยาว

เวียตนามมีครอบครัวใหญ่และมีชีวิตสั้น และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

ข้อมูลในช่วงสงครามบ่งบอกว่า แม้จะมีจำนวนคนตายทั้งหมดมาก

แต่มีการพัฒนาของอายุขัยเฉลี่ย ในช่วงท้ายของปี

การวางแผนครอบครัวได้เริ่มต้นขึ้นในเวียตนาม และพวกเขามีครอบครัวที่เล็กลง

และสหรัฐข้างบนนั้นเริ่มมีอายุยืนยาวขึ้น

ด้วยการควบคุมขนาดครอบครัว และในยุค 80

พวกเขาเลิกการวางแผนแบบคอมมิวนิสต์ และเริ่มเข้าสู่เศรษฐกิจการตลาด

และระบบเคลื่อนที่เร็วกว่าชีวิตทางสังคม และในปัจจุบันนี้ เรามี

อายุขัยเฉลี่ยและขนาดครอบครัว

ในเวียตนาม ปี 2003 นี้เ ท่ากับในสหรัฐฯ ปี 1974 ช่วงสงครามสิ้นสุด

ผมคิดว่าเราทุกคน -- หากไม่ดูข้อมูลแล้ว --

เราประเมินการเปลี่ยนแปลง ขนานใหญ่ในเอเชียต่ำเกินไป ซึ่งมี

การเปลี่ยนทางสังคมก่อนที่เรา จะเห็นการเปลี่ยนทางเศรษฐกิจ

ลองไปอีกวิธีการหนึ่งทางนี้ ที่เราสามารถแสดง

การกระจายรายได้ในโลก นี่คือ การกระจายรายได้ของประชากรในโลก

1 ดอลลาร์ 10 ดอลลาร์ หรือ 100 ดอลลาร์ ต่อวัน

ไม่มีช่องว่างระหว่างคนจนกับคนรวยอีกต่อไป ความเชื่อนี้เป็นแค่ตำนาน

มีเนินอยู่ตรงนี้ แต่ทั้งหมดนี้คือผู้คนทั้งหมด

และถ้าเราดูที่ๆ รายได้ตกอยู่ -- รายได้ --

นี่คือรายได้ต่อปีของทั้งโลก 100% และคนรวยที่สุด 20%

ซึ่งมีรายได้เป็น 74% ของรายได้ทั้งโลก และคนจนที่สุดจำนวน 20%

มีรายได้เป็น 2% ของรายได้ทั้งโลก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลักการ

ของประเทศที่กำลังพัฒนานั้นไม่น่าเป็นไปได้ ซึ่งเราคิดถึงการให้ความช่วยเหลือ

เช่นคนส่วนนี้ให้ความช่วยเหลือคนตรงส่วนนี้ แต่ในระหว่างกลาง

เรามีประชากรของโลกมากที่สุด และพวกเขา มีรายได้เป็น 24% ของรายได้ทั้งโลก

เราเคยได้ยินในรูปแบบอื่น และคนเหล่านี้เป็นใครกัน

อยู่ในประเทศใดบ้าง ผมสามารถแสดงแอฟริกาให้คุณดูได้

นี่คือแอฟริกา มีจำนวนประชากรเป็น 10% ของโลกส่วนใหญ่อยู่ในความยากจน

นี่คือ OECD ประเทศที่ร่ำรวย สโมสรของสหประชาชาติ

พวกเขาอยู่ด้านนี้ มีความเหลื่อมล้ำกัน อย่างมากระหว่างแอฟริกากับ OECD

และนี่คือลาตินอเมริกา ซึ่งมีทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้

จากผู้คนที่จนที่สุดถึงผู้คนที่รวยที่สุด ในลาตินอเมริกา

และนอกเหนือจากนั้น เราสามารถ ใส่ยุโรปตะวันออก และเอเชียตะวันออก

แล้วเราใส่เอเชียใต้เข้าไป และเมื่อเรา ย้อนไปในอดีตแล้วจะเป็นอย่างไร

ถึงช่วงปี 1970 ตอนนั้นเนินจะค่อนข้างสูงกว่า

และเราเห็นว่าคนจนสาหัสส่วนใหญ่ คือชาวเอเชีย

ปัญหาของโลกคือความยากจนในเอเชีย และหากผมปล่อยให้เวลาในโลกผ่านไป

คุณจะเห็นว่าในขณะที่จำนวนประชากรเพิ่มขึ้น จะมี

ประชากรกว่าร้อยล้านคนในเอเชีย ที่พ้นจากความยากจน และบางราย

เข้าสู่ความยากจน และนี่คือรูปแบบ ที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน

และการคาดการณ์ที่ดีที่สุดจากธนาคารโลก ก็คือ สิ่งนี้จะเกิดขึ้น

และเราจะไม่มีโลกที่ถูกแบ่งแยก เราจะมีโลกที่ผู้คนส่วนใหญ่อยู่ตรงกลาง

แน่นอนนี่คือการวัดระดับแบบลอการิธึ่ม

แต่แนวคิดด้านเศรษฐกิจของเราคือ การเติบโตพร้อมเปอร์เซ็นต์ เมื่อเราดูข้อมูล

ในฐานะความเป็นไปได้ของการเพิ่มเปอร์เซ็นต์ ถ้าผมเปลี่ยนตรงนี้ แล้ว

เอาค่า GDP ต่อหัวแทนที่จะใช้รายได้ครอบครัว แลัวผมเปลี่ยน

ข้อมูลของแต่ละคนไปเป็นข้อมูลระดับภูมิภาค ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ

และนำภูมิภาคนี้มาไว้ที่นี่ ขนาดของวงกลม ยังคงเป็นจำนวนประชากรอยู่

คุณมีกลุ่มประเทศ OECD ตรงนั้น แล้วมีกลุ่ม ประเทศแอฟริกาต่อจากทะเลทรายซาฮาร่าตรงนั้น

และเราแบ่งชาติอาหรับออกมาไว้ตรงนั้น

ซึ่งมาจากทั้งแอฟริกาและเอเชีย แล้วเราเอาไปไว้แยกต่างหาก

เราสามารถขยายแกนนี้ได้ แล้วผมจะเพิ่มมิติใหม่ที่ตรงนี้

โดยการเพิ่มคุณค่าทางสังคมตรงนั้น คืออัตราการรอดชีวิตของเด็ก

ตอนนี้ ผมมีเงินอยู่บนแกนนั้น และมีความ เป็นไปได้ของการรอดชีวิตของเด็กตรงนั้น

ในบางประเทศ มีอัตราการรอดชีวิต ของเด็กจนกระทั่งอายุได้ 5 ปี สูงถึง 99.7%

ส่วนประเทศอื่นมีเพียง 70 และดูหมือนจะมีช่องว่างอยู่ตรงนี้

ระหว่าง OECD ลาตินอเมริกา ยุโรปตะวันออก เอเชียตะวันออก

ชาติอาหรับ เอเชียใต้ และกลุ่มประเทศแอฟริกา ต่อจากทะเลทรายซาฮาร่า

ค่าความคลาดเคลื่อนเชิงเส้นระหว่าง อัตราการรอดชีวิตของเด็กและเงินค่อนข้างชัดเจน

แต่เมื่อผมลองแยกกลุ่มประเทศแอฟริกา ต่อจากทะเลทรายซาฮาร่าออก ซึ่งมีสุขภาพที่ดีตรงนั้น

ผมไปที่นี่ แล้วแยกกกลุ่มประเทศแอฟริกาต่อจากทะเลทรายซาฮาร่าออกเป็นแต่ละประเทศ

ซึ่งเมื่อแตกออก ขนาดของวงกลมประจำประเทศ คือขนาดของจำนวนประชากร

ประเทศเซียร์ราลีโอนอยู่ข้างล่างนี้ มอริเทียสอยู่บนนั้น มอริเทียสเป็นประเทศแรก

ที่รอดพ้นจากการกีดกั้นการค้า และพวกเขาสามารถขายน้ำตาลได้

พวกเขาสามารถขายสินค้าสิ่งทอได้ในข้อตกลง ที่เท่าเทียมกับผู้คนในยุโรปและในอเมริกาเหนือ

มีความแตกต่างใหญ่หลวงระหว่างประเทศในแอฟริกา และมีประเทศกาน่าอยู่ตรงกลาง

ในเซียร์ราลีโอน ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม

ในอูกานด้า การช่วยเหลือด้านการพัฒนา เหมาะแก่การลงทุนตรงนั้น

กลายเป็นประเทศท่องเที่ยวไป มีความแตกต่างมหาศาล

ภายในแอฟริกาซึ่งเราไม่ค่อยจะทำ นั่นคือ เท่าเทียมกันทุกอย่าง

ผมแยกเอเชียใต้ตรงนี้ อินเดียคือวงกลมใหญ่ตรงกลาง

แต่ความแตกต่างอย่างมากระหว่าง ประเทศอัฟกานิสถานและประเทศศรีลังกา

ผมสามารถแยกชาติอาหรับออกจากกัน พวกเขาเป็นอย่างไร ภูมิอากาศแบบเดียวกันวัฒนธรรมเดียวกัน

ศาสนาเดียวกัน แต่มีความแตกต่างกันมาก แม้กระทั่งระหว่างประเทศเพื่อนบ้าน

ในประเทศเยเมน เกิดสงครามกลางเมือง สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ มีเงินระดับเท่าๆ กันและนำไปใช้อย่างฉลาด

ต่างจากในความเชื่อ และนั่นรวมถึงลูกๆ ของคนงานต่างด้าวที่อยู่ในประเทศด้วย

ข้อมูลมักจะดีกว่าที่คุณคิด หลายๆ คน บอกว่าข้อมูลเป็นสิ่งไม่ดี

มันมีช่วงข้อมูลที่ไม่แน่นอน แต่เรา ก็สามารถเห็นความแตกต่างได้ดังนี้

กัมพูชา สิงคโปร์ มีความแตกต่างมากกว่า

ความอ่อนแอของข้อมูล ทางด้านยุโรปตะวันออก

เศรษฐกิจของโซเวียตเป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็หลุดพ้นออกมาหลังจาก 10 ปี

แตกต่างจากเดิมมากๆ ส่วนนี่คือลาตินอเมริกา

ในปัจจุบันเราไม่ต้องไปถึงคิวบา เพื่อหาประเทศที่มีสุขภาพดีในลาตินอเมริกา

ชิลีจะมีอัตราการเสียชีวิตของเด็ก ต่ำกว่าคิวบาในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

และที่นี่เรามีประเทศที่มีรายได้สูงในกลุ่ม OECD

แล้วเราก็จะได้รูปแบบของทั้งโลกมา

ซึ่งไม่น่าต่างจากที่นี่เท่าไหร่ และเมื่อเราดู

ว่าเป็นอย่างไร ในช่วงปี 1960 เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง 1960

นี่คือประธานเหมาเจ๋อตง เขานำสุขภาพที่ดี มาสู่จีนหลังจากนั้นเขาก็ตายไป

หลังจากนั้น เติ้งเสี่ยวผิงเข้ามาดำรงตำแหน่ง และนำความมั่งคั่งมาสู่จีน และพาจีนเข้าสู่เวทีโลกอีกครั้ง

และเราได้เห็นประเทศที่เคลื่อนไป ในทิศทางที่แตกต่างกันแบบนี้

ซึ่งทำให้เป็นการยาก

ที่จะยกตัวอย่างประเทศที่แสดงรูปแบบของโลก

ผมขอพาคุณกลับมาที่นี่ ประมาณปี 1960

ผมอยากเปรียบเทียบเกาหลีใต้ ซึ่งก็คือตรงนี้ กับบราซิล

ซึ่งคืออันนี้ สลากอยู่ห่างจากผมมาก แล้วผมอยากจะเปรียบเทียบอูกานด้า

ซึ่งอยู่ตรงนั้น แล้วพอผมเร่งเวลาต่อไปแบบนี้

คุณจะเห็นได้ว่าเกาหลี มีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมาก

ในขณะที่บราซิลจะช้ากว่ามาก

และหากเราย้อนกลับมาอีกครั้ง ตรงนี้ แล้วเราลองจับตาการเคลื่อนไหวของพวกเขาแบบนี้

คุณจะเห็นอีกครั้งว่าความเร็วของการพัฒนา

นั้นต่างกันมาก และทั้ง 2 ประเทศเคลื่อนที่ไปใน

ในอัตราที่ค่อนข้างเหมือนกันในด้านเงิน และสุขภาพ แต่ดูเหมือนว่าคุณจะ

เคลื่อนได้เร็วกว่า หากคุณมีสุขภาพดี ก่อนแทนที่จะมีความร่ำรวยก่อน

และเพื่อแสดงให้เห็น คุณสามารถใช้วิธีเดียวกัน กับสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

พวกเขามาจากจุดนี้ โดยที่เป็นประเทศ ผู้ส่งออกแร่ และส่งออกน้ำมัน

พวกเขาร่ำรวย แต่สุขภาพไม่สามารถ หาซื้อได้จากซุปเปอร์มาเก็ต

คุณต้องลงทุนในเรื่องสุขภาพ คุณต้องให้การศึกษาแก่เด็กๆ

คุณต้องฝึกพนักงานดูแลสุขภาพ คุณต้องให้การศึกษาแก่ประชากร

และ Sheikh Sayed ก็ทำได้ดีเลยทีเดียว

และถึงแม้ว่ามีราคาน้ำมันที่ตกลง เขาก็พาประเทศของเขาขึ้นมาอยู่ที่นี่

ดังนั้น เราได้มีรูปแบบหลักในโลกมากขึ้น

เมื่อทุกประเทศมักจะใช้เงินงบประมาณ

ได้ดีกว่าที่พวกเขาเคยใช้มาในอดีต ซึ่งในปัจจุบันก็ไม่แตกต่างกันมาก

เมื่อคุณดูที่ข้อมูลเฉลี่ยของประเทศ ข้อมูลจะเป็นแบบนี้

นี่เป็นสิ่งอันตรายมากที่จะใช้ข้อมูลเฉลี่ย เพราะมีความแตกต่าง

มากภายในประเทศเหล่านั้น ดังนั้นถ้าผมดูที่นี่ เราจะเห็น

ว่าอูกานด้าในปัจจุบันอยู่ในตำแหน่ง ที่เกาหลีใต้เคยอยู่เมื่อปี 1960 และหากผม

แยกอูกานด้าออกก็จะเห็นความแตกต่างมากภาย ในอูกานด้า นี่คือลำดับชั้นของเศรษฐานะของอูกานด้า

กลุ่มประขากรที่ร่ำร่วยที่สุดจำนวน 20% ของอูกานด้าอยู่นั่น

กลุ่มที่จนที่สุดอยู่ที่นี่ หากผมแยก แอฟริกาใต้ออกจะเป็นอย่างนี้

และหากลงไปดูไนเจอร์ ซึ่งมึความอดอยากแร้งแค้นมาก

ท้ายที่สุด จะเป็นแบบนี้ กลุ่มที่ยากจน ในไนเจอร์จำนวน 20% อยู่ตรงโน้น

และ 20% ที่รวยที่สุดของแอฟริกาใต้จะอยู่ที่นั่น

แต่เรามักจะอภิปรายกันถึงวิธีแก้ไขปัญหาในแอฟริกา

แอฟริกามีทุกอย่างในโลกนี้ และคุณไม่สามารถ

ปรึกษาถึงการแจกจ่ายยาสำหรับโรค HIV สำหรับลำดับชั้นของเศรษฐานะบนนี้

ด้วยยุทธศาตร์เดียวกันกับที่ด้านล่างนี้ การพัฒนาของโลก

ต้องทำแบบดูตามความเป็นจริงโดยละเอียด และไม่ถูกต้องที่จะทำ

ในระดับภูมิภาค เราจะต้องลงลึก ในรายละเอียดมากกว่านั้น

เราพบว่านักศึกษาตื่นเต้นมาก เมื่อมีโอกาสได้ใช้สิ่งนี้

โดยเฉพาะนักวางแผนนโยบาย และกลุ่มธุรกิจก็อยากที่จะเห็น

ว่าโลกกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร แล้วทำไมมันถึงไม่เกิดขึ้น

ทำไมเราถึงไม่ใช้ข้อมูลที่เรามี เรามีข้อมูลอยู่ในสหประชาชาติ

ในสำนักสถิติแห่งชาติ

และในมหาวิทยาลัยและองค์กรเอกชนอื่นๆ

เพราะว่าข้อมูลถูกซ่อนลึกอยู่ในฐานข้อมูล

เรามีสาธารณชนและอินเตอร์เน็ตแล้ว แต่เราไม่ได้ใช้สิ่งเหล่านี้อย่างเต็มประสิทธิภาพ

ข้อมูลที่เราได้เห็นที่เปลี่ยนแปลงในโลก

ยังไม่รวมถึงข้อมูลทางสถิติที่สาธารณะ ให้การสนับสนุน มีหน้าเว็บไซต์บางหน้า

เช่นหน้านี้ แต่ข้อมูลได้รับการหล่อเลี้ยง มาจากฐานข้อมูล

แต่พวกเขากลับตั้งราคากับข้อมูล รหัสผ่านที่งี่เง่า และข้อมูลสถิติที่น่าเบื่อ

(เสียงหัวเราะ) (ปรบมือ)

และวิธีนี้ไม่ได้ผล แล้วอะไรคือ สิ่งที่จำเป็นล่ะ เรามีฐานข้อมูล

คุณไม่ต้องการฐานข้อมูลใหม่ เรามีเครื่องมือช่วยออกแบบที่วิเศษ

และหลายๆ สิ่งถูกเพิ่มเข้าไป เราจึงได้เริ่ม

การลงทุนที่ไม่หวังผลกำไรที่เราเรียกว่า เชื่อมข้อมูลเข้ากับการออกแบบ --

เราเรียกว่า Gapminder ได้ชื่อมาจาก รถไฟใต้ดินของลอนดอนซึ่งเขาเตือนคุณว่า

"mind the gap" ซึ่งเราคิดว่า Gapminder เหมาะสมดี

เราได้เริ่มพัฒนาซอฟท์แวร์ที่สามารถ เชื่อมโยงข้อมูลได้แบบนี้

ไม่ได้เป็นการยากนัก แต่เราต้องใช้เวลาเป็นปีๆ และเราได้ทำสื่ออนิเมชั่น

คุณสามารถนำชุดข้อมูลมาไว้ที่นี่

เราปลดปล่อยข้อมูลของสหประชาชาติ องค์กรของสหประชาชาติบางแห่ง

บางประเทศยินยอมว่าฐานข้อมูล ของเขาสามารถออกสูสายตาชาวโลกได้

แต่สิ่งที่เราต้องการจริงๆ คือ ฟังชั่นการหาข้อมูล

ฟังชั่นการหาข้อมูลที่เราสามารถคัดลอกข้อมูล ได้ถึงรูปแบบที่สามารถทำการหาได้

และเผยแพร่ข้อมูลสู่โลก และเมื่อเราลองไปถามความเห็นจากแหล่งข้อมูลต่างๆ

ผมได้ทำการศึกษาทางมนุษยวิทยา กับหน่วยสถิติหลัก ทุกคนพูดว่า

"เป็นไปไม่ได้ ไม่สามารถทำได้ ข้อมูลของเรานั้นเฉพาะเจาะจง

ในรายละเอียดอย่างมาก จึงไม่สามารถ ทำการค้นหาเหมือนอย่างข้อมูลอื่นๆ ได้

เราไม่สามารถให้ข้อมูลฟรีแก่นักศึกษา แก่ผู้ประกอบการของโลกได้"

แต่นี่คือสิ่งที่เราอยากจะเห็นใช่ไหม

ข้อมูลสถิติที่สาธารณะสนับสนุน ทุนจะอยู่ข้างล่างนี้

และเราอยากให้ดอกไม้แห่งความรู้ เจริญงอกงามในอินเตอร์เน็ต

และหนึ่งในสิ่งสำคัญยิ่งคือการที่จะ ทำให้ข้อมูลถูกค้นหาได้ จากนั้นผู้คนสามารถใช้

เครื่องมือออกแบบที่แตกต่างกัน เพื่อแสดงข้อมูลแบบนั้น

และผมมีข่าวดีมากมาบอกคุณ ผมมีข่าวดีว่าในตอนนี้

หัวหน้ากองสถิติของสหประชาขาติ ไม่ได้บอกว่าเป็นไปไม่ได้

เขาแค่บอกว่า "เราไม่สามารถทำได้"

(เสียงหัวเราะ)

ต้องนับว่าเขาเป็นคนฉลาดมากคนหนึ่งเลย ใช่ไหม

(เสียงหัวเราะ)

ดังนั้น เราจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นมากมาย กับข้อมูลในอนาคตอันใกล้

เราจะสามารถดูการกระจายรายได้ ในวิธีที่ใหม่โดยสิ้นเชิง

นี่คือการกระจายรายได้ของจีนในปี 1970

การกระจายรายได้ของสหรัฐฯ ในปี 1970

แทบจะไม่มีการเหลื่อมล้ำกันเลย แล้วได้เกิดอะไรขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ จีนกำลังเจริญเติบโต ไม่ได้เท่าเทียมกันอีกต่อไป

และได้มาปรากฏอยู่ตรงนี้ คอยตามหลังสหรัฐฯ ไป

เหมือนผีเลยว่ามั้ย

(เสียงหัวเราะ)

มันค่อนข้างน่ากลัว แต่ผมคิดว่า การมีข้อมูลทั้งหมดนี้เป็นสิ่งสำคัญ

เราจำเป็นต้องดูข้อมูลจริงๆ และแทนที่จะดูที่นี่

ในที่สุด ผมอยากจะแสดงต่อ ผู้ใช้งานอินเตอร์เน็ตนับพัน

ในซอฟท์แวร์นี้ เราเข้าถึงตัวแปรประมาณ 500 ตัว จากประเทศทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ถึงจะใช้เวลาพอสมควรในการเปลี่ยน

แต่บนแกนเหล่านี้ คุณสามารถจะได้ตัวแปรใดๆ ที่ต้องการได้ค่อนข้างง่ายดีเดียว

โดยการตั้งฐานข้อมูลที่เข้าถึงได้ฟรี

การทำให้ฐานข้อมูลสามารถถูกค้นหาได้ และด้วยการคลิกครั้งที่สอง

จะนำมาอยู่ในรูปแบบกราฟิกที่คุณ สามารถเข้าใจข้อมูลได้ทันที

นักสถิติกลับไม่ชอบวิธีนี้ เพราะพวกเขาบอกว่า

วิธีนี้จะไม่แสดงความเป็นจริง เราจำเป็น ต้องมีกรรมวิธีวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ

แต่นี่เป็นการสร้างข้อมูลสมมุติฐาน

ผมจะจบด้วยโลกของเรา ตรงนั้น อินเตอร์เน็ตกำลังมา

จำนวนผู้ใช้อินเตอร์เน็ตเพิ่มขึ้นแบบนี้ และนี่คือ GDP ของประชากรต่อหัว

และเป็นเทคโนโลยีแบบใหม่ที่เข้ามา แต่ก็น่าแปลกใจที่เทคโนโลยีนี้

เข้ากันได้กับเศรษฐกิจของประเทศ เพราะฉะนั้น คอมพิวเตอร์ราคาประหยัด

จึงมีความสำคัญมาก แต่ก็ถือเป็นแนวโน้มที่ดี

เหมือนกับว่าโลกแบนลงใช่ไหม ประเทศเหล่านี้

พัฒนามากกว่าเพียงด้านเศรษฐกิจ และเป็นสิ่งน่าสนใจอย่างยิ่ง

ที่จะติดตามสถานการณ์ในปีต่อไป ซึ่งผมอยากทำได้

ด้วยข้อมูลที่สาธารณะออกทุน ขอบคุณทุกคนมากครับ

(เสียงปรบมือ)