Η υπόθεση ενός αποκεντρωμένου διαδικτύου

Ποιος ελέγχει το διαδίκτυο; Όλο και πιο συχνά, η απάντηση είναι οι μεγάλες εταιρείες κι οι κυβερνήσεις: μια τάση που απειλεί την ψηφιακή ιδιωτικότητα
και την πρόσβαση στην πληροφορία διαδικτυακά, λέει ο σχεδιαστής ιστοσελίδων Τάμας Κόκσις. Σε αυτή την ενημερωτική ομιλία, ο Κόκσις αναλύει τις διαφορετικές απειλές στη διαδικτυακή ελευθερία και μοιράζεται
το σχέδιό του να δημιουργήσει ένα εναλλακτικό, αποκεντρωμένο διαδίκτυο το οποίο επιστρέφει την εξουσία στους καθημερινούς χρήστες.

Πριν από τρία χρόνια,

άρχισα να κατασκευάζω
ένα αποκεντρωμένο διαδίκτυο

διότι ανησυχούσα σχετικά
με το μέλλον του διαδικτύου μας.

Το ισχύων διαδίκτυο που χρησιμοποιούμε
αφορά τους ελεγκτές πύλης.

Αν θέλετε να φτάσετε κάπου στον ιστό,

τότε πρέπει να περάσετε
από πολλαπλούς μεσάζοντες.

Πρώτα, μια υπηρεσία ονοματοδοσίας τομέων,

μετά μια εταιρεία φιλοξενίας διακομιστών,

η οποία συνήθως
σας κατευθύνει σε μια τρίτη,

σε μια υπηρεσία ιστοφιλοξενίας.

Κι αυτό συμβαίνει κάθε φορά που θέλετε
να μπείτε σε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο.

Αλλά αυτοί οι ελεγκτές πύλης
είναι ευάλωτοι σε διαδικτυακές επιθέσεις

κι αυτό διευκολύνει τη λογοκρισία
και την παρακολούθηση.

Και η κατάσταση χειροτερεύει.

Τα πάντα μετακινούνται στο σύννεφο,

όπου τα δεδομένα φιλοξενούνται
από τεράστιες εταιρείες.

Αυτή η μετακίνηση δημιουργεί
πανίσχυρους μεσάζοντες.

Τώρα, η μετακίνηση στο σύννεφο έχει νόημα

επειδή είναι ο πιο εύκολος
και πιο φθηνός τρόπος

για τους σχεδιαστές
και τους παρόχους υπηρεσιών.

Δεν χρειάζεται να ανησυχούν
για τη διατήρηση των φυσικών διακομιστών.

Δεν τους κατηγορώ, αλλά βρίσκω
αυτή την τάση πάρα πολύ επικίνδυνη,

διότι με αυτόν τον τρόπο,
αυτές οι τεράστιες εταιρείες

έχουν απεριόριστο έλεγχο
στις υπηρεσίες ιστοφιλοξενίας.

Και είναι πολύ εύκολο
να γίνει κατάχρηση αυτής της εξουσίας.

Για παράδειγμα, πέρυσι,
ένας γενικός διευθυντής μιας εταιρείας

που ενεργεί ως ελεγκτής πύλης
για εννιά εκατομμύρια ιστοσελίδες

αποφάσισε μετά από δημόσια πίεση

ότι μία από τις ιστοσελίδες
που διαχειρίζεται,

μια ακροδεξιά σελίδα,
πρέπει να μπλοκαριστεί.

Αργότερα έστειλε ένα εσωτερικό μήνυμα
στους συνεργάτες του.

«Αυτή ήταν μια αυθαίρετη απόφαση.

Ξύπνησα με κακή διάθεση σήμερα το πρωί

και αποφάσισα να τους διώξω
από το διαδίκτυο».

Ακόμα ομολόγησε,

«Κανένας δεν πρέπει
να έχει αυτή τη δύναμη».

Ως απάντηση, ένας από
τους υπαλλήλους του τον ρώτησε,

«Αυτή είναι η μέρα
που πεθαίνει το διαδίκτυο;»

Δεν νομίζω πως σκοτώνουμε το διαδίκτυο,
αλλά πιστεύω ότι είμαστε στη μέση

κάποιας ανεύθυνης
διαδικασίας συγκεντρωτισμού

που καθιστά πιο εύθραυστο
το διαδίκτυό μας.

Το αποκεντρωμένο δίκτυο
μεταξύ των ανθρώπων

λύνει αυτό το πρόβλημα
αφαιρώντας τα κεντρικά σημεία,

τις υπηρεσίες ιστοφιλοξενίας.

Ενδυναμώνει τους χρήστες

να φιλοξενούν ιστότοπους
που θέλουν να διατηρήσουν.

Σε αυτό το δίκτυο, οι ιστοσελίδες
τηλεφορτώνονται από άλλους επισκέπτες.

Δηλαδή, αν έχετε μια ιστοσελίδα
με 100 επισκέπτες,

τότε φιλοξενείται από
100 υπολογιστές σε όλο τον κόσμο.

Βασικά είναι μια ισχυρή εκδοχή
του διαδικτύου από ανθρώπους.

Η ασφάλεια του δικτύου παρέχεται
από κρυπτογράφηση Δημοσίου Κλειδιού.

Αυτό διασφαλίζει ότι κανείς δεν μπορεί
να τροποποιήσει τις ιστοσελίδες

αλλά μόνο ο αρχικός ιδιοκτήτης.

Σκεφτείτε αντί να τραβάτε ηλεκτρισμό
από μεγάλους σταθμούς παραγωγής ενέργειας,

βάζετε ηλιακά πάνελ
στη στέγη του σπιτιού σας,

κι αν ο γείτονάς σας χρειάζεται
λίγη ενέργεια παραπάνω,

τότε αυτοί μπορούν να κατεβάσουν
μερική από το σπίτι σας.

Έτσι, με τη χρήση
του αποκεντρωμένου δικτύου

μπορούμε να διατηρήσουμε το περιεχόμενο
προσβάσιμο για άλλους επισκέπτες.

Και με αυτό σημαίνει

ότι μπορούμε επίσης να παλέψουμε
ενάντια σε πράγματα

που νιώθουμε πως είναι άδικα,

όπως η λογοκρισία.

Στην Κίνα, το διαδίκτυο ελέγχεται αυστηρά.

Δεν μπορούν να ασκήσουν
κριτική στην κυβέρνηση,

να οργανώσουν μια διαδήλωση,

κι επίσης απαγορεύεται να αναρτήσετε

κάποιο εμότικον για τη μνήμη των θυμάτων
της σφαγής της Πλατείας Τιανανμέν.

Με το αποκεντρωμένο διαδίκτυο
δεν είναι η κυβέρνηση που αποφασίζει

τι θα είναι ορατό και τι όχι.

Είναι ο λαός,

ο οποίος κάνει το διαδίκτυο
πιο δημοκρατικό.

Αλλά συγχρόνως, δύσκολα
χρησιμοποιούμε αυτό το δίκτυο

για να κάνουμε κάτι
το οποίο είναι εμφανώς παράνομο

σε όλο τον κόσμο,

καθώς οι χρήστες πιθανόν να μη θέλουν
να βάλουν σε κίνδυνο τους εαυτούς τους

φιλοξενώντας τέτοιου είδους
προβληματικό περιεχόμενο.

Άλλη μια αυξανόμενη απειλή

στην ελευθερία του διαδικτύου

είναι η υπερβολική ρύθμιση.

Έχω την εντύπωση ότι οι αντιπρόσωποί μας

οι οποίοι ψηφίζουν
τους κανόνες ρύθμισης του ίντερνετ

δεν γνωρίζουν πλήρως τις αποφάσεις τους.

Για παράδειγμα, το Ευρωκοινοβούλιο
έχει έναν νέο νόμο επί τάπητος,

έναν νέο νόμο πνευματικής ιδιοκτησίας,

ο οποίος έχει ένα σκέλος ονόματι Άρθρο 13.

Αν περάσει, θα απαιτήσει
σε κάθε μεγάλη ιστοσελίδα

να εφαρμόσει ένα φίλτρο

που μπλοκάρει αυτόματα περιεχόμενο

στηριζόμενο σε κανόνες ελεγχόμενους
από μεγάλες εταιρείες.

Η αρχική ιδέα είναι η προστασία
του δημιουργού υλικών,

αλλά θα έθετε σε κίνδυνο πολλά
άλλα πράγματα που κάνουμε στο διαδίκτυο:

την ιστολόγηση, την κριτική, τη συζήτηση,
τη σύνδεση και τον μερισμό.

Η Google και το YouTube
ήδη έχουν παρόμοια συστήματα

και λαμβάνουν 100.000
αιτήματα αφαίρεσης κάθε ώρα.

Φυσικά, δεν επεξεργάζονται
αυτόν τον όγκο δεδομένων με το χέρι,

έτσι χρησιμοποιούν μηχανική μάθηση

για να αποφασίσουν αν είναι
προσβολή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Αλλά αυτά τα φίλτρα πράγματι κάνουν λάθη.

Αφαιρούν τα πάντα από την τεκμηρίωση
της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

διαλέξεις για την πνευματική ιδιοκτησία

και αναζήτηση αποτελεσμάτων

που επισημαίνουν την κριτική
αυτού του νέου Άρθρου 13.

Πέρα από αυτό, αφαιρούν επίσης
πολλά άλλα πράγματα.

Μερικές φορές, αυτά τα φίλτρα

δεν αφαιρούν απλώς
συγκεκριμένο περιεχόμενο,

αλλά μπορούν και να οδηγήσουν στην απώλεια
των συνδεδεμένων λογαριασμών σας:

της διεύθυνσης email, των εγγράφων σας,
των φωτογραφιών σας

ή στο ανολοκλήρωτο βιβλίο σας,

το οποίο συνέβη
με τον συγγραφέα Ντένις Κούπερ.

Δεν είναι δύσκολο να δούμε πως σε ένα
τέτοιο σύστημα μπορεί να γίνει κατάχρηση

από πολιτικούς
και εταιρικούς ανταγωνιστές.

Αυτό το Άρθρο 13,

η επέκταση αυτών των αυτοματοποιημένων
φίλτρων σε όλο το ίντερνετ,

δέχτηκε μια ισχυρή αντίδραση

από τη Βικιπαίδεια, το Github,
τη Mozilla, και πολλές άλλες,

συμπεριλαμβανομένου των αρχικών ιδρυτών
του ίντερνετ και του Παγκοσμίου Ιστού,

του Βιντ Σερφ και του Τιμ Μπέρνερς Λι.

Αλλά παρά την ισχυρή αντίδραση,

στην τελευταία ψήφο του Ευρωκοινοβουλίου,

τα δύο τρίτα των αντιπροσώπων
υποστήριξαν αυτόν τον νόμο.

Η τελευταία ψήφος
θα είναι στις αρχές του 2019.

Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό,

αλλά ό, τι και να γίνει,

είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθείται
από πολλές άλλες παρόμοιες προτάσεις

σε όλο τον κόσμο.

Αυτού του είδους οι ρυθμίσεις
θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβληθούν

μέσω ενός αποκεντρωμένου διαδικτύου,
όσο δεν υπάρχουν εταιρείες φιλοξενίας.

Οι ιστοσελίδες εξυπηρετούνται
από τους ίδιους τους επισκέπτες.

Άρχισα να κατασκευάζω
αυτό το δίκτυο πριν από τρία χρόνια.

Έκτοτε έχω σπαταλήσει χιλιάδες,
δεκάδες χιλιάδες ώρες στην ανάπτυξη.

Γιατί;

Γιατί να σπαταλήσει
κανείς χιλιάδες ώρες για κάτι

που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αντιγράψει
ελεύθερα, μετονομάσει ή και να πουλήσει;

Στην περίπτωσή μου,

ένας από τους λόγους
ήταν για να κάνω κάτι σημαντικό.

Στην καθημερινή μου δουλειά
ως σχεδιαστής ιστοσελίδων,

δεν είχα την αίσθηση ότι δουλεύω σε κάτι

το οποίο είχε την τύχη
να είναι μεγαλύτερο από μένα.

Απλά ήθελα να κάνω τη σύντομη παρουσία μου

σε αυτόν τον κόσμο να είναι σημαντική.

Πέρυσι, το Μεγάλο Τείχος Προστασίας
της Κίνας άρχισε να μπλοκάρει

το δίκτυο που δημιούργησα.

Αυτή η κίνηση με έκανε επισήμως τον εχθρό

της διαδικτυακής λογοκρισίας
που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση.

Έκτοτε ήταν ένα παιχνίδι
γάτας και ποντικιού.

Δημιουργούν νέους κανόνες
στο τείχος προστασίας

κι εγώ προσπαθώ να αντιδρώ
όσο πιο γρήγορα μπορώ σε αυτό

για να μπορούν οι χρήστες να φιλοξενούν
περιεχόμενο και να δημιουργούν ιστοσελίδες

όπου διαφορετικά θα λογοκρίνονταν
από το συγκεντρωτικό κινεζικό διαδίκτυο.

Το άλλο μου κίνητρο για να δημιουργήσω
αυτό το δίκτυο ήταν η ανησυχία.

Φοβάμαι ότι το μέλλον του διαδικτύου
είναι πέρα από τον έλεγχό μας.

Ο αυξανόμενος συγκεντρωτισμός
κι οι προτεινόμενοι νόμοι

απειλούν την ελευθερία του λόγου μας

και μέσω αυτού, τη δημοκρατία μας.

Συνεπώς για μένα, η κατασκευή
ενός αποκεντρωμένου διαδικτύου

σημαίνει τη δημιουργία
ενός ασφαλούς καταφυγίου,

έναν χώρο που οι κανόνες δεν γράφονται

από μεγάλες εταιρείες
και πολιτικά κόμματα,

αλλά από τους ανθρώπους.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)