Ze Frank'ın net oyunalanı

Nette, yeni bir ''Arkadaş'' belki de bir tık ötede, ama gerçek iletişimi yakalamak ve ifade etmek daha zor.Ze Frank, derin bir katılım gerektiren ve sonucunda kişiye katkı sağlayan birçok komik internet oyuncaklarını bir araya getirip sunuyor.Davetlisiniz, eğer paylaşacaksanız.

Her sunumda slayt olmak zorunda.

(Kahkahalar)

Bu güzel, değil mi?

Görüyor musunuz?

Bütün noktalar, bütün çizgiler.

Bu inanılmaz.

Bu, ağ.

Ve benim durumumda, bağ medyada önemli bir yere sahip,

çünkü insanlarla bağlantı kuruyorum.

Bu muhteşem değil mi?

Bunun sayesinde, insanlarla bağlantı kuruyorum.

Ve bunu yapış

şeklim çok yönlü.

Örnek olarak, insanların elektrik süpürgelerini giydirmelerini istedim.

(Kahkahalar)

Dünya Sandviçi gibi projeleri bir araya getiriyorum,

bu projede insanlardan ekmeğin

iki parçasını aynı anda

tam olarak dünyanın zıt olan iki yerinde

yere koymalarını istedim.

Ve insanlar ekmekleri yere koymaya başladılar,

ve eninde sonunda bir takım bunu yapabilmeyi başardı

Yeni Zelanda ile İspanya arasında.

Bu gerçekten inanılmaz.Videosunu bulabilirsiniz.

İnsanları projelerde birleştirmek, mesela

YoungmeNowme(KüçükbenŞimdikiben) gibi.

Bu projede topluluktan kendilerinin küçüklük fotoğraflarını

bulmalarını ve aynı sahneyi bir yetişkin olarak

canlandırmalarını istedik.

(Kahkahalar)

Bu aynı kişi--

üstteki fotoğrafta James altta (Julia).

Dokunaklı.

Bu anneler günü hediyesiydi.

(Kahkahalar)

Çok garip.

(Alkışlar)

(Kahkahalar)

Bu fotoğraflar içinde en sevdiğim, ki onu bulamadım,

onda 30 yaşında bir kadının kucağında

bebeği ile fotoğrafı vardı,

bir sonraki fotoğrafta ise 110 kg lık bir adam

ve sıska, küçücük bir yaşlı kadının adamın omuzundan gözüken kısmı vardı.

Ama bu proje insanları birleştirme hakkında

düşündüklerimi değiştirdi.

Bu projenin ismi Ray.

Bana bu ses dosyası gönderildi ve

kimin yaptığından haberim yok.

Birisi dedi ki, ''Bunu dinlemen lazım.''

Ve bu bana geldi.

Kayıt:Merhaba, benim adım Ray,

ve dün kızım beni aradı

çünkü işi ile ilgili sebepler yüzünden

çok stresliydi sonuçta kendini

haksızlığa uğramış hissediyordu.

Oldukça rahatsızdı, huzur istiyordu,

ve gerçekten ona ne diyeceğimi bilemedim,

çünkü toplumda birçok berbat durumla başa çıkmak lazım.

Bende onun için bu şarkıyı yazdım ki,

ona işindeki stres ve baskı ile boğuşurken

biraz cesaret verebileyim.

Ve düşündüm ki bunu bütün stres altındaki

insanlar için internete koymalıyım

işinizle ilgili sorunlara daha iyi müdahele edebilin diye.

Şarkı şöyle bir şey.

♫Birilerinin kıçını kırbaçlamak üzereyim♫

♫ Oh, birilerinin kıçını kırbaçlamak üzereyim♫

♫ Oh, eğer beni yalnız bırakmazsan,♫

♫ Beni eve yollamak zorunda kalacaksın ♫

♫ Çünkü birilerinin kıçını kırbaçlamak üzereyim♫

Bunu yüksek sesle söyleyemeyebilirsiniz,

ama bunu kendinize mırıldanabilirsiniz, ve sözleri biliyorsunuz.

ve size önünüzdeki anlar için biraz kuvvet verecektir.

Tamam mı?.Güçlü kalın.Barış.

Ze Frank: Evet.

Hayır, hayır, hayır.Hızlı olmamız lazım.

Bu beni sürükledi.

Bu inanılmaz.Bu bağlantıyı oluşturuyor değil mi?

Bu, belli bir mesafede,

birilerinin birşeyler hissettiğinin farkına varmak,

belli bir yönde etki etmek istemek,

medya kullanarak, nete yüklemek

ve büyük bir etkisinin olduğunu görmek.

Bu muhteşemdi.İşte yapmak istediğim şey.

Öncelikle kendisine teşekkür etmeliyiz diye düşündüm.

ve takipçilerime sordum, dedim ki,''Bunu dinleyin.

yeniden düzenlemeliyiz.Adamın sesi çok güzel.

ve Si bemolde.

ve birşeyler yapmalıyız.''

Yüzlerce remix geri geldi -- bir çok farklı denemeler.

Bir tanesi farkını hissettirdi.

Goose denen bir adam tarafından yapıldı.

Remix:♫Birilerinin kıçını kırbaçlamak üzereyim♫

♫ Oh, birilerinin kıçını kamçılamak üzereyim♫

♫ Oh, eğer beni yalnız bırakmazsan,♫

♫ Beni eve yollamak zorunda kalacaksın ♫

♫ Çünkü birilerinin kıçını kırbaçlamak üzereyim♫

♫Birilerinin kıçını♫ --

ZF: Çok güzel.yani bu muhteşemdi.

Bu şarkı -- (Alkışlar) Teşekkürler.

Bu şarkı, birisinin dediğine göre bir basebol maçında

Kansas City'de.

Sonuçta,

bu birçok müzik yayın servisinin listesinde

en çok indirilenlerdeydi.

ve dedim ki.''Bunları bir albüme koyalım.''

Ve takip edenler bir araya geldiler, ve bir albüm kapağı tasarladılar.

Ve dedim ki, ''Eğer bütün bunları koyarsanız, ben de götürüp ona teslim edeyim,

eğer kim olduğunu bulursanız,''

çünkü bütün bildiğim ismi Ray'di,

ve de bu şarkı

ve de kızının üzgün olduğu.

İki hafta sonra, onu buldular.

Bir mail aldım ve diyordu ki,

''Merhaba, ben Ray.

Duydum ki beni arıyormuşsun.''

(Kahkahalar)

ve bende ''Evet, Ray ilginç

bir iki hafta geçirdim bunu yaparken.''

ve St.Louis'e uçtum

ve Ray ile tanıştım,

ve kendisi bir vaiz.

(Kahkahalar)

Bütün olanların dışında.

yani neyse, işte olay,

bu bana bu işareti hatırlattı,

Amsterdam'da her köşe başında görebileceğiniz bir işaret bu.

Ve de bu benim için sanal dünya ile ilgili bir çeşit metafor.

Bu fotoğrafa bakıyorum, ve eleman gerçekten o butonla

çok ilgili duruyor,

ama karşıya geçmekle ilgileniyor gibi gözükmüyor.

(Kahkahalar)

Ve bu bana şunu düşündürdü.

Cadde de her yerde, insanlar cep telefonlarına bakıyorlar,

ve bunu gerçekten görmezden gelmek kolay

insanlık kültüründeki bir çeşit

kötü trend gibi.

Ama gerçek şu ki,

hayat orada yaşanıyor.

Güldükleri zaman --

evet, insanların birden durduklarını gördünüz--

hayat orada yaşanıyor,

garip, yoğun ağın içerisinde bir yerlerde.

Ve bu doğru, hissetmek ve ona göre yaşamak.

Bu peşinden koştuğumuz temel

kuvvettir.

Bütün çevreleri daha kolay olacak

şekilde inşa edebiliriz,

ama eninde sonunda, yapmak istediğimiz şey

bir insanı diğerine bağlamak.

Ve bu her zaman fiziksel ortamda olmuyor.

Bu şu sıralar sanal ortamda da oluyor,

ve de bunu daha iyi anlamalıyız.

Bence, ağın içerisindeki bu teknoloijyi inşa eden insanların,

bir çoğu insanları ilişkilendirmekte

çok iyi değil.

Bu üçüncü sınıfta yapıyor olduğum

bir şey.

(Kahkahalar)

İşte burada geçen birkaç senede

yakın ilişkilendirmeyi kolaylaştırmak

tarafından ilham aldığım

bir seri halinde projeler var.

Bazen bunlar çok çok basit şeyler oluyor.

A Childhood Walk(Çocukluk yürüyüşü) projesinde

insanlardan küçükken tekrar tekrar yürüdükleri

yolları hatırlamalarını istedim

biraz manasız gibi,

otobüs durağına giderken ya da komşuya giderken,

bunu Google Streetview'in içinde yapmalarını istedim.

Ve size söz veriyorum,

bunu Google Streetview'in içinde yaparken,

öyle bir ana geleceksiniz ki

bir şeyler gelip yüzünüzün

ortasına çarpacak.

Ve bu anları topladım--

Google Streetview'in içindeki fotoğrafları

ve de hatıraları, özel olarak.

''Konuşmamız benim 'sıkıldım' demem ile başladı,

sonra o cevapladı, 'sıkıldığımda pretzel yerim.'

bunu özellikle hatırlıyorum çünkü çok olurdu.''

''Bana ve kardeşime söyledikten hemen sonra

annemden ayrılacaktı,

markete doğru yürüyüşümü hatırlıyorum

ve vişneli kola alışımı.''

''Onlar marazi olarak görüntü alırlardı,

Otobanın ortasında Chad'in ayakkabılarına yakın çekim.

Tahminimce ayakkabılar çarpma anında çıktı.

O bir kere benim evimde uyumuştu ve yastığını bende bıraktı.

Üzerinde ışıkta görülen yazı ile Chad yazıyordu.

Yastığı evde bıraktıktan uzun bir süre sonra öldü,

ama hiç bir zaman geri götürmedik.''

Bazen daha soyut oluyorlar.

Bu acı paketi.

Geçen sene 11 Eylül'den sonra,

Acı hakkında düşünüyordum, onu dışa vurmayı,

vücudumuzdan kesip atışımızı.

Ben de ne yaptım, bir telefon hattı açtım,

insanların kendi acıları ile ilgili sesli mesaj bırakabilecekleri bir hat,

olayla ilgisi olmasa da olur.

Ve insanlar arayıp şöyle mesajlar bıraktılar.

Kayıt: Tamam, işte bir şeyler.

Yalnız değilim,

ve seviliyorum.

Gerçekten talihliyim.

Ama bazen gerçekten yalnız hissediyorum.

Ve ne zaman öyle hissetsem

en küçük bir naziklik örneği dahi

beni ağlatabiliyor.

Marketlerde insanların ''Güzel bir gün

geçirmeniz dileği ile'' demeleri gibi.

Ne zaman kazara gözlerimin içinde baksalar.

ZF:Bende bu sesli mesajları aldım,

ve onların izni ile MP3'e çevirdim,

ve ses editörlerine dağıttım

onlarda bu kısa sesli mesajlar ile

kısa sesler oluşturdular.

Sonra bunları da DJ'lere yolladık

bu kaynak malzemeyi kullanarak

yüzlerce şarkı yaptılar.

(Müzik)

Çalacak vakit yok.

İnternetten bakarsınız.

''52den 48e sevgilerle''

geçen seçim dönemi yapılan bir projeydi,

McCain ve Obama'nın seçimden sonra konuşmalarında

uzlaşma ile ile ilgili konuştular,

bende ''Bu nasıl gözükebilir?

dedim.''

Düşündüm ki ''Tamam, bir deneyelim.

İnsanlara uzlaşı ile ilgili bir şeyler yapmalarını isteyelim.''

Ve bir çok güzel şey bir araya geldi.

''Maviye oy verdim.Kırmızıya oy verdim.

Birlikte, geleceğimiz için.''

Bunlar çok çok güzel küçük şeyler.

Bazıları kazananların partisinden geldi.

''Sevgili 48, Söz veriyorum seni dinleyeceğim, senin için kavga edeceğim,her zaman saygı duyacağım.''

Bazıları kaybedenlerin partisinden geldi.

''48den 52ye, partinizin liderliği sizin kadar şık olabilir,

bundan şüpheliyim.''

Ama gerçek şu ki bu olay popüler hale gelmeye başlayınca,

bir kaç sağ görüşlü blog ve bazı mesaj platformları

bunu patronluk taslama olarak algıladı,

benim de görebildiğim bir biçimde.

Ve bende çok büyük miktarda nefret mailleri almaya başladım,

hatta ölüm tehditleri.

Ve özellikle bir eleman bana bu baya iğrenç mesajları atmaya devam etti,

ve Batman gibi giyinmişti.

Ve dedi ki,''Batman gibi giyindim çünkü kimliğimi gizlemem lazım.''

Peşimden gerçekten de Batman

geliyor zannetmeyeyim diye.

Ki bu da beni biraz daha güzel hissettirdi.

''O değilmiş'' gibi.

Ben de maalesef bütün bu

kötü deneyimi ve içimdeki acıyı besleyip

barındırdım,

ve bu da beni bozmaya başladı.

Ve fark ettim ki projenin kendisi tarafından korunuyorum,fark ettim,korunuyordum.

Bunu özellikle istemedim, küçük ve bir şekilde lekelenmiş

fotoğrafları.

Bütün mailleri aldım,

ve Angrigami denen bir şeye dönüştürdüm,

ki bu da bir origami şablonuydu

bütün bu değersiz şeylerden oluşan.

Ve insanlardan Angrigami ile yaptıkları

güzel şeyleri göndermelerini istedim.

(Kahkahalar)

Ama bu çok duygusal bir andı.

Takipçilerimden birinin amcası o gün ölmüştü,

ve o da bunu bir parça nefretle hatıra haline getirmeyi seçti.

Bu muhteşem.

Bu projelerden sonuncusu ise

ismi Zaten bildiğiniz şarkılar,

fikir şuydu,

gruptaki insanların belli çeşitte duygularını tarif

edecek bir yol arıyordum.

Bir tanesi apaçıktı.

Bir adam kızının gece çok korktuğunu

ve onun için bir şarkı yazıp yazamayacağımı merak ettiğini söyledi.

Bende tabi ki dedim,

uyumasına yardımcı olmak için söyleyebileceği

bir mantra yazmayı deneyeceğim.

İsmi ''Korkmuş.''

(Video)♫Bu bir şeylerden korktuğum zaman söylediğim bir şarkı♫

♫Neden bilmem ama aşmamı sağlıyor♫

♫Şarkının sözleri yalnız ilerlememi sağlıyor♫

♫Ve bir şekilde bunun üstesinden geliyorum♫

♫En azından hayatta başarısız değilim♫

♫Bunun yanında denemeye devam ediyorum♫

♫En azından hayatta başarısız değilim♫

♫Bunun yanında denemeye devam ediyorum♫

♫Bu bir şeylerden korktuğum zaman söylediğim bir şarkı♫

Tamam bunu ben yazdım.Teşekkürler.

Bunun güzel yanı adam kızının odasına girip

bu şarkıyı kızına gerçekten söyledi.

Bende ''Bu muhteşem.Harika.'' dedim.

Ve bu maili aldım.Ve bunun bir de hikayesi var.

Ve çok vaktimiz yok.

Ama fikir şu ki bir noktada

Facebook ben sana eşittir isimli bir proje yaptım,

başka bir insan gibi yaşamak nasıl olur

onu deneyimlemek istiyordum.

Ben de insanların kullanıcı adlarını ve şifrelerini bana yollamalarını istedim.

Ve yaklaşık yarım saatte 3o tane geldi.

Sonra o kısmı kapattım.

Ve yerine geçmek için iki insan seçtim,

ve onlara Facebook'ta nasıl davranmam

gerektiğin sordum.

Bir tanesi çok detaylı bir tarif gönderdi.

Diğeri bunu yapmadı.

Ve de yapmayan kişinin olayı açıklığa kavuştu,

yeni bir şehre taşınmıştı ve yeni bir işe girmişti.

Bilirsiniz, insanlar bana mesaj atıp ''Yeni işin nasıl gidiyor?'' diye soruyorlardı.

Bende, ''Bilmem'' diyordum.

''İşe girdiğimi bilmiyordum.''

Ama neyse, aynı kişi, Laura,

bu projenin sonunda bana mail attı.

Ve ben de iyi bir iş çıkaramadığım için üzüldüm.

Şöyle diyordu,''Çok kaygılıyım, şehre yeni taşındım, yeni işimden nefret ediyorum,

ve inanılmaz oranda endişem var.''

''Korkmuş'' şarkısını gördü ve onun için bir şeyler yapar mıyım diye sordu.

Ben de ona, ''Endişeye kapılınca nasıl hissediyorsun?'' dedim.

O da endişeli olunca nasıl olduğunu tarif edici

bir şeyler yazdı.

Ve ''Tamam bunu hakkında

düşüneceğim.'' dedim.

Ve hemen arka planda, insanlara şunu göndermeye başladım,

(Ses dosyası)♫Hey♫

♫İyisin♫

♫İyi olacaksın♫

Ses konusunda basit kabiliyeti

olanlardan şarkıyı tek başına ve mikrofon

açıkken söylemelerini istedim,

o zaman onları geri aldım.

Ve bu da elime geçen şeylerden birisi.

Kayıt:♫Hey♫

♫İyisin♫

♫İyi olacaksın♫

ZF:Bu içlerinden iyi olanlardandı, gerçekten.

Ama asıl muhteşem olan,daha çok kayıt geldikçe,

bütün dünyadan birden 30 40 tane kayıt geldi.

Bunları bir araya getirince, sihirli bir şeyler oldu,

gerçekten inanılmaz bir şey oldu,

birden bütün dünyanın söylediği bir nakarat ortaya çıktı.

Ve bununla ilgili gerçekten güzel olan bunları arka planda bir araya getirdim,

ve Laura bana bir takip maili attı çünkü iyi bir ayı geride bırakmıştı.

Ve dedi ki, ''Biliyorum beni unuttun.

Ama en azından düşündüğün için teşekkür ederim.''

Ve bir kaç gün sonra ona bunu yolladım.

(Ses dosyası)♫Şu an da,ışıkları açmayı unutmuşum gibi hissediyorum♫

♫Ve olaylar dün çok iyi gibi gözüküyor♫

♫şu an da ise grinin gölgesi gibi♫

♫Ve dünya dönüyor gibi gözüküyor♫

♫ben ayakta hareketsiz dururken♫

♫Ya da dönüyorum ama söyleyemiyorum♫

♫Sonra diyorsun ki♫

♫Hey♫

♫İyisin♫

♫Bir şeyin yok♫

♫Sadece nefes al♫

♫Ve şunları söyle♫

♫Hey♫

♫İyisin♫

♫İyi olacaksın♫

♫Sadece nefes al♫

♫Şimdi hep beraber♫

♫Hey♫

♫İyisin♫

♫İyi olacaksın♫

♫Sadece nefes al♫

♫Hey♫

♫İiyisin♫

♫İyi olacaksın♫

♫Sadece nefes al♫

♫Hey♫

♫İyisin♫

♫İyi olacaksın♫

♫Sadece nefes al♫

Teşekkürler.

(Alkışlar)