Το δικτυακό δωμάτιο παιχνιδιών μου

Στο διαδίκτυο, ένας νέος «Φίλος» μπορεί να είναι μόλις ένα κλικ μακρυά, αλλά η πραγματική σύνδεση είναι δυσκολότερο να βρεθεί και να εκφραστεί. Ο Ζε Φρανκ παρουσιάζει ένα πλήθος αστείων δικτυακών παιχνιδιών που απαιτούν όμως ενεργή συμμετοχή -- και την ανταμείβουν με κάτι περισσότερο χορταστικό. Είστε καλεσμένοι, αν υποσχεθείτε πως θα μοιραστείτε.

Κάθε παρουσίαση χρειάζεται
αυτή τη διαφάνεια.

(Γέλια)

Είναι όμορφο δε βρίσκετε;

Βλέπετε;

Όλες τα σημεία, όλες οι γραμμές --

είναι απίστευτο.

Είναι το διαδίκτυο

και στην περίπτωσή μου
το δίκτυο έχει συμβάλει στα Μέσα,

επειδή μπορώ και συνδέομαι με κόσμο.

Δεν είναι εκπληκτικό;

Μέσω αυτού, συνδέομαι με κόσμο.

Και ο τρόπος με τον οποίο το κάνω

είναι πολύπλευρος.

Για παράδειγμα, βάζω ανθρώπους
να ντύνουν την ηλεκτρική τους σκούπα.

(Γέλια)

Στήνω πρότζεκτ όπως το Σάντουιτς Γη,

όπου ρωτάω ανθρώπους

να δοκιμάσουν
και ταυτόχρονα να τοποθετήσουν

δυο κομμάτια ψωμί

ακριβώς αντίθετα το ένα με το άλλο στη Γη.

Και ο κόσμος άρχισε να τοποθετεί το ψωμί,

και τελικά μια ομάδα κατόρθωσε να το κάνει

ανάμεσα σε Νέα Ζηλανδία και Ισπανία.

Είναι πραγματικά απίστευτο
-το βίντεο είναι στο διαδίκτυο.

Συνδέοντας τον κόσμο σε προγράμματα

όπως το ΝέοςΕγώΤώραΕγώ για παράδειγμα.

Στο ΝέοςΕγώΤώραΕγώ, ζητήθηκε απο το κοινό

να βρει μια φωτογραφία
της παιδικής του ηλικίας

και να την ξανατραβήξουν ως ενήλικες.

(γέλιο)

Σε αυτή τη φωτογραφία
είναι το ίδιο άτομο -

επάνω ο Τζέιμς, κάτω [Τζένιφερ]

Καυστικότατο

Αυτό ήταν ένα δώρο
για τη γιορτή της Μητέρας.

(Γέλια)

ιδιαίτερα ανατριχιαστικό.

(Χειροκρότημα)

(Γέλια)

Η αγαπημένη μου από όλες αυτές τις
φωτογραφίες, την οποία δεν μπορούσα να βρω,

είναι μια εικόνα μιας 30χρονης γυναίκας

με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά,

και στην επόμενη φωτογραφία
είναι ένας άντρας 220 κιλών

με μία μικροσκοπική, ηλικιωμένη κυρία
να ξεπροβάλει πάνω από τον ώμο του.

Αλλά αυτό το πρότζεκτ αλλάξε τον τρόπο

με τον οποίο σκεφτόμαστε
να συνδεθούμε με τον κόσμο.

Αυτό το πρόγραμμα ονομάζεται Ρέι.

Αυτό που συνέβηκε είναι
ότι μου έστειλαν ένα ηχητικό κομμάτι

και δεν είχα ιδέα
ποιος παρήγαγε αυτόν τον ήχο.

Κάποιος μου είπε,
«Πρέπει να το ακούσεις αυτό».

Και έτσι έφτασε στα αυτιά μου.

Ηχογράφηση: Γεια το όνομα μου είναι Ρέι,

και χτες η κόρη μου, μου φώναξε

επειδή ήταν πιεσμένη

επείδη τα πράματα δεν πηγαίνουν
και τόσο καλά στη δουλειά της

και ένιωσε ότι αυτό που συνέβη ήταν άδικο

Όντας αρκετά ταραγμένη,
φώναξε για εκτόνωση,

και δεν ήξερα πραγματικά τι να της πω,

με όλο αυτό το χάος της κοινωνίας μας.

Έτσι οδηγήθηκα στο να της γράψω
ένα τραγούδι μόνο γι' αυτή,

για να την ενθαρρύνω λίγο

ενόσω θα πιέζεται
και θα στρεσάρεται στη δουλειά της.

Και σκέφτηκα να το βάλω στο διαδίκτυο

για όλους τους εργαζόμενους
που είναι υπό πίεση

να τους βοηθήσω να διαχειριστούν
αυτό που βιώνουν στη δουλειά τους.

Έτσι πάει το τραγούδι

♫ Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω
τον κώλο κάποιου♫

♫ Οο, είμαι έτοιμος να μαστιγώσω
τον κώλο κάποιου♫

♫ Οο, αν δεν μ'αφήσεις ήσυχο♫

♫ θα πρέπει να με στείλεις σπίτι♫

♫ Γιατί είμαι έτοιμος να μαστιγώσω
κάποιου τον κώλο♫

Τώρα, μπορεί να μην μπορείτε
να το τραγουδήσετε αυτό δυνατά,

αλλά μπορείτε να το σιγοτραγουδήσετε
στον εαυτό σας, και ξέρετε τους στίχους.

Αφήστε να σας δώσει δύναμη
να συνεχίσετε στη δουλειά σας.

Εντάξει. Μείνετε δυνατοί. Ήρεμα.

Ζε Φρανκ: Έτσι -- ναι

Όχι, όχι, όχι, σουτ.
Πρέπει να το κάνουμε γρήγορα.

Κινητοποιήθηκα τόσο πολύ από αυτό --

αυτό είναι απίστευτο.
Αυτό ήταν συνδετικό, σωστά.

Αυτό ήταν από μια άποψη,

η συνειδητοποίηση
ότι κάποιος αισθανόταν κάτι,

ήθελε να επηρεάσει με ένα ιδιαίτερο τρόπο,

χρησιμοποιώντας τα μέσα να το φτιάξει
και να το δημοσιεύσει δικτυακά

και να συνειδητοποιήσει
οτι είχε μεγαλύτερη επίδραση.

Αυτό ήταν απίστευτο, αυτό ήταν
αυτό που ήθελα να κάνω.

Τώρα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα
ήταν να τον ευχαριστήσουμε.

Ζήτησα από το ακροατήριο,
τους είπα «Ακούστε αυτό το κομμάτι.

Πρέπει να το συνθέσουμε.
Έχει μια εξαιρετική φωνή.

Είναι στην πραγματικότητα σε Ρε Ελάσσονα.

Και πρέπει να το κάνουμε κάτι».

Εκατοντάδες συνθέσεις γύρισαν πίσω
--πολλές διαφορετικές προσπάθειες.

Ένα ξεχώρισε ιδιαίτερα.

Φτιάχτηκε από ένα τύπο που λέγεται Γκουζ.

Σύνθεση: ♫ Είμαι έτοιμος
να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫

♫Οοο, Είμαι έτοιμος
να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫

♫ Οο, αν δεν μ'αφήσεις ήσυχο♫

♫Θα πρέπει να στείλετε σπίτι♫

♫'Γιατί είμαι έτοιμος
να μαστιγώσω κάποιου τον κώλο♫

♫ Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω κάποιον♫--

ΖΦ: Σπουδαία, είναι εκπληκτικό.

Αυτό το τραγούδι--
(Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ

Αυτό το τραγούδι, κάποιος μου είπε
ότι ήταν σε ένα παιχνίδι του μπέιζμπολ

στην πόλη του Κάνσας.

Στο τέλος,

ήταν ένα από τα κορυφαία κατεβάσματα

από όλες τις υπηρεσίες μουσικής παροχής.

Και έτσι πρότεινα,
«Ας τα βάλουμε όλα μαζί σε ένα άλμπουμ».

Το ακροατήριο συναντήθηκε, και αποφάσισαν
το σχεδιασμό του εξώφυλλου του άλμπουμ.

Και τους είπα, «Εάν τα βάλετε όλα σε αυτό,
θα πάω να του το παραδώσω ο ίδιος,

εάν μπορείτε να διευκρινήσετε
ποιο πρόσωπο είναι,"

γιατί το μόνο που είχα
ήταν ένα όνομα - Ρέι-

και αυτό το δείγμα ακουστικού κομματιού

και την πληροφορία
ότι η κόρη του ήταν αναστατωμένη.

Μέσα σε δυο εβδομάδες, τους βρήκαν.

Έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε,

«Γεια, είμαι ο Ρέι.

έμαθα ότι με γυρεύεις».

(Γέλια)

Και εγώ είπα, «Ναι Ρέι.

Είχε πολύ ενδιαφέρον
αυτές τις δυο εβδομάδες».

Και γι' αυτό πήγα στο Σαιντ Λιούις

και γνώρισα τον Ρέι,

και είναι ιεροκήρυκας--

(Γέλια)

μεταξύ άλλων.

Τέλος πάντων, αυτό είναι --

μου θυμίζει το εξής,

που είναι ένα σημάδι που βλέπεις
στο Άμστερνταμ σε κάθε γωνιά του δρόμου.

Είναι ένα είδος προσέγγισης
σε ένα εικονικό κόσμο.

Κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία,
και μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα

με αυτό που συμβαίνει με εκείνο το κουμπί

αλλά δεν μοιάζει να έχει ενδιαφέρον
στο να περνάει το δρόμο.

(Γέλια)

Με κάνει να το σκέφτομαι αυτό.

Σε γωνίες του δρόμου παντού, άνθρωποι
κοιτάζουν τα κινητά τους τηλέφωνα,

και είναι εύκολο να το ξεχάσεις αυτό

σαν ένα είδος κακής τάσης

της ανθρώπινης κουλτούρας.

Η αλήθεια είναι όμως

ότι η ζωή βιώνεται εκεί.

΄Οταν χαμογελούν --

σωστά, έχετε δει
ανθρώπους όταν σταματούν--

ξαφνικά, η ζωή βιώνεται εκεί,

κάπου εκεί πάνω
στο παράξενο, πυκνό δίκτυο.

Και αυτό είναι, ακριβώς,
να αισθάνεσαι και να σε αισθάνονται.

Είναι η θεμελιώδης δύναμη

που όλοι κυνηγάμε.

Μπορούμε να κατασκευάσουμε περιβάλλοντα

για να τα κάνουμε λίγο ευκολότερα

αλλά σε τελική ανάλυση αυτό
που προσπαθούμε να κάνουμε

είναι να συνδεθούμε με ένα άλλο άτομο.

Αυτό δεν πρόκειται να συμβαίνει
πάντοτε σε φυσικούς χώρους.

Πρόκειται τώρα να συμβεί
και σε εικονικούς χώρους,

και θέλουμε να γίνουμε
καλύτεροι στη διερεύνησή του.

Νομίζω, πως οι άνθρωποι που φτιάχνουν
όλη αυτή την τεχνολογία σε ένα δίκτυο,

πολλοί από αυτούς δεν είναι τόσο καλοί

στο να συνδέονται με ανθρώπους.

Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο
κάτι που συνήθιζα να κάνω

στην τρίτη τάξη.

(Γέλια)

Εδώ είναι μια σειρά από προγράμματα

που έγιναν τα τελευταία χρόνια

όπου εμπνεύστηκα
από την προσπάθεια να ξεδιαλύνω

πώς να πετύχω τη στενή επαφή.

Καμιά φορά είναι πολύ, πολύ απλά πράματα.

΄Ενας Παιδικός Περίπατος,
που είναι ένα πρόγραμμα

όπου ζητώ από τους ανθρώπους
να θυμηθούν ένα περίπατο

που συνήθιζαν να κάνουν
σαν παιδιά ξανά και ξανά

που ήταν κάπως χωρίς νόημα --

όπως μια διαδρομή προς τη στάση λεωφορείου
προς το σπίτι ενός γείτονα,

και να το δω μέσα
από το πρόγραμμα Streetview της Google

Και σας υπόσχομαι,

εάν κάνετε τη βόλτα αυτή
μέσα στο Google Streetview,

μπορείς να βρεθείς σε μια στιγμή

όπου κάτι επανέρχεται

και σε χτυπά καταπρόσωπα.

Συνέλεξα αυτές τις στιγμές--

τις φωτογραφίες μέσα στο Google Streetview

και ειδικά με αυτές τις αναμνήσεις.

«Η συζήτηση μας ξεκίνησε λέγοντας, "Βαριέμαι",

και η απάντηση "Όταν βαριέμαι
τρώω αλμυρά μπισκότα".

Το θυμάμαι χαρακτηριστικά
επειδή συνέβαινε συχνά».

«Αμέσως αφού μου το είπε και ο αδερφός μου

θα χώριζε με τη μαμά μου,

θυμάμαι να περπατάω σε ένα ψιλικατζίδικο

και να αγοράζω μια τσέρυ κόλα».

«Χρησιμοποίησαν μερικά
από τα νοσηρά καλλιτεχνικά πλάνα,

ένα κοντινό πλάνο από τα παπούτσια
του Τσαντ στη μέση της εθνικής οδού.

Φαντάζομαι ότι τα παπούτσια
βγήκαν όταν χτυπήθηκε.

Κοιμήθηκε σπίτι μου μια φορά,
και άφησε το μαξιλάρι του.

Έγραφε «Τσαντ» με ένα μαγικό
μαρκαδόρο πάνω του.

Πέθανε αρκετά μετά από τότε
που άφησε το μαξιλάρι στο σπίτι μου,

αλλά δεν μπήκαμε
στον κόπο να το επιστρέψουμε».

Μερικές φορές είναι λίγο πιο αφηρημένα.

Είναι το Πακέτο Πόνου.

Αμέσως μετά την 11 Σεπτεμβρίου, πέρσυ.

Σκεφτόμουν τον πόνο και τον τρόπο
που τον διασκορπίζουμε,

τον τρόπο που τον αποκόβουμε
από τα σώματα μας.

Αυτό που έκανα ήταν
να ανοίξω μια τηλεφωνική γραμμή--

μια ανοιχτή γραμμή όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν
να αφήνουν μηνύματα για τον πόνο τους,

όχι απαραίτητα σχετιζόμενα
με εκείνο το περιστατικό.

Και ο κόσμος καλούσε
και άφηνε μηνύματα σαν αυτό.

Ηχογράφηση: Εντάξει, να κάτι.

Δεν είμαι μόνη,

και είμαι αγαπητή.

Είμαι πραγματικά τυχερή.

Αλλά κάποιες στιγμές νιώθω
πραγματικά πολύ μοναξιά.

Και όταν νιώθω έτσι

ακόμα και η μικρότερη ευγενική πράξη

μπορεί να με κάνει να κλάψω.

Όπως και ο κόσμος στα πολυσύχναστα μαγαζιά

λέει, "Να έχετε μια όμορφη μέρα,"

όταν τυχαία με κοιτούν στα μάτια.

ΖΦ: Αυτό που έκανα ήταν να πάρω αυτά τα ηχητικά μηνύματα,

και με την άδεια τους, τα μετατρέψα σε MP3s

και τα επεξεργάστηκα σε προγράμματα επεξεργασίας ήχου

που δημιούργησαν μικρούς ήχους

χρησιμοποιώντας τα ίδια τα ηχομηνύματα.

Και αυτά μετά χρησιμοποιήθηκαν από DJs

που έφτιαξαν εκατοντάδες τραγούδια

χρησιμοποιώντας εκείνο το πηγαίο υλικό.

(μουσική)

Δεν έχουμε το χρόνο να παίξουμε πολύ από αυτό.

Μπορείτε να το ακούσετε δικτυακά.

"Από το 52 μεχρι το 48 με αγάπη"

ήταν ένα πρόγραμμα την περίοδο του τελευταίου γύρου των εκλογών,

όπου μαζί ΜακΚειν και Ομπάμα

στους λόγους τους μετά την εκλογή τους, μίλησαν για συμφιλίωση,

και ήμουν κάπως "Μα τι στο καλό

μοιάζει αυτό;»

Έτσι σκέφτηκα, «Λοιπόν ας προσπαθήσουμε.

Ας βάλουμε τους ανθρώπους
να υπογράψουν για συμφιλίωση».

Και έτσι προέκυψαν κάποια αληθινά ωραία πράματα.

«Ψήφισα μπλε. Ψήφισα κόκκινο.

Μαζί, για το κοινό μας μέλλον».

Αυτά είναι μερικά, πολύ πολύ
χαριτωμένα μικρά πράματα, σωστά.

Μερικά προέκυψαν από το κόμμα που νίκησε.

«Αγαπητέ 48, σου υπόσχομαι να σε ακούω,
να πολεμάω για σένα και να σε σέβομαι πάντα».

Κάποια ήρθαν από το κόμμα
που μόλις είχε χάσει.

«Από το 48 στο 52, ας είναι η διακυβέρνηση
του κόμματός σας τόσο αριστοκρατική όπως εσείς,

αλλά αμφιβάλλω».

Αλλά η αλήθεια ήταν ότι καθώς
αυτό άρχισε να γίνεται δημοφιλές,

μερικά δεξιά μπλογκ
και κάποιοι πίνακες ανακοινώσεων

ξαφνικά το βρήκαν λίγο προστατευτικό,

κάτι που και εγώ μπορούσα να δω.

Έτσι άρχισα να λαμβάνω
μεγάλο όγκο μηνυμάτων μίσους,

μέχρι απειλές για τη ζωή μου.

Ένας τύπος συγκεκριμένα μου έγραψε
αυτό το αρκετά απαίσιο μήνυμα,

και ήταν ντυμένος Μπάτμαν.

Και μου έγραφε, «Είμαι ντυμένος Μπατμαν
για να κρύψω την ταυτότητά μου».

Για την περίπτωση που νόμιζα
ότι με κυνηγούσε ο πραγματικός Μπάτμαν,

κάτι το οποίο με έκανε
να νιώσω αρκετά καλύτερα --

κάτι σαν, «Ευτυχώς, δεν είναι αυτός».

Αυτό που έκανα --

δυστυχώς, υπέθαλπα όλες αυτές

τις απαίσιες εμπειρίες
και τον πόνο μέσα μου,

και άρχισε να μου ροκανίζει την ψυχή.

Και προστάτευα το έργο από αυτό,
συνειδητοποίησα. Το προστάτευα --

δεν ήθελα αυτό το ξεχωριστό,
μικρό σετ φωτογραφιών

να αμαυρωθεί με κάποιο τρόπο.

Έτσι αυτό που έκανα,
πήρα όλα αυτά τα μηνύματα,

και να τα βάλω μαζί σε κάτι
που ονομάζεται Θυμο-γκάμι,

το οποίο ήταν μια μορφή οριγκάμι

που είναι φτιαγμένο
από αυτού του είδους τα άθλια πράματα.

Ζήτησα από τον κόσμο
να μου στείλει όμορφα πράματα

που φτιάχτηκαν απο το Θυμο-γκάμι.

(Γέλιο)

Αλλά αυτή ήταν μια συγκινητική στιγμή.

Κάποιος θείος ενός θεατή μου
πέθανε μια συγκεκριμένη μέρα

και επέλεξε να τον τιμήσει
με ένα κομμάτι μίσους.

Είναι εκπληκτικό.

Το τελευταίο πράμα που
θα σας πω είναι για μια σειρά έργων

που λέγονται Τραγούδια Που Γνωρίζετε Ήδη,

όπου η ιδέα ήταν,

Προσπαθώντας να καταλάβω την αντιμετώπιση

συγκεκριμένου είδους αισθημάτων
με διάφορες ομάδες έργων.

Μια απο αυτές ήταν αρκετά άμεση.

Ένας τύπος είπε
ότι η κόρη του φοβάται το βράδυ

και αν μπορούσα να γράψω
ενα τραγούδι για αυτή, την κόρη του.

Και είπα, «Α ναι,

Θα προσπαθήσω να γράψω ένα μάντρα
που θα μπορεί να τραγουδά η ίδια

για να βοηθηθεί στο να κοιμηθεί».

Αυτό ήταν "Φοβισμένος."

(Βίντεο)♫ Αυτό είναι ένα τραγούδι
που τραγουδώ όταν φοβάμαι κάτι♫

♫ δεν ξέρω γιατί αλλά
με βοηθά να το ξεπεράσω♫

♫ Οι λέξεις του τραγουδιού με πάνε μπροστά♫

♫Και κάπως έτσι το ξεπερνώ♫

♫Τουλάχιστον δεν σιχαίνομαι τη ζωη♫

♫Συνεχίζω να προσπαθώ παραταύτα♫

♫Τουλάχιστον δε σιχαίνομαι τη ζωή♫

♫Συνεχίζω να προσπαθώ παραταύτα♫

♫Αυτό είναι ένα τραγούδι
που τραγουδώ όταν φοβάμαι κάτι♫

Εντάξει, έτσι έγραψα αυτό το κομμάτι,
σωστά. Σας ευχαριστώ.

Το ωραίο με αυτό ήταν ότι πέρασε
από το δωμάτιο της κόρης του κάποια στιγμή,

και στην πραγματικότητα τραγουδούσε
αυτό το τραγούδι στο εαυτό της.

Και ήμουν κάπως, "Απίστευτο. Είναι σπουδαίο."

Μετά πήρα αυτό το μήνυμα. Και υπάρχει και μικρή ιστορία πίσω από αυτό.

Δεν έχω και πολύ χρόνο.

Αλλά η ιδέα ήταν αυτή σε ένα σημείο

Έκανα ενα πρόγραμμα που λέγεται
το Facebook Μου είναι Ίσο με Σένα,

όπου ήθελα να πειραματιστώ πως είναι να

ζεις σαν ένας άλλος άνθρωπος.

Έτσι ζήτησα από ανθρώπους να μου στείλουν
τα ονομάτα χρήσης και τους κωδικούς τους.

Και πήρα πολλά, περίπου
30 σε λιγότερο από μισή ώρα.

Και έκλεισα αυτό το κομμάτι.

Και διάλεξα δυο ανθρώπους,

και τους ζήτησα να μου στείλουν περιγραφές

πώς να φέρομαι σαν αυτούς στο Facebook.

Ένα άτομο μου έστειλε
μια πολύ λεπτομερή περιγραφή,

το άλλο άτομο δεν το έκανε.

Και το άτομο που δεν το έκανε, προέκυψε πως,

είχε μόλις μετακομίσει
σε νέα πόλη και βρήκε νέα δουλειά.

Άνθρωποι μου έγραφαν και έλεγαν,
«Πώς είναι η νέα σου δουλειά;»

Απαντούσα, «Δεν ξέρω.

Δεν ήξερα ότι είχα».

Αλλά τέλος πάντων,
αυτό το πρόσωπο, η Λάουρα

κατέληξε να μου στέλνει μηνύματα
λίγο μετά από εκείνο το έργο.

Και ένιωσα άσχημα που
δεν είχα κάνει μια καλή δουλειά.

Είπε, «Είμαι πολύ αγχωμένη, μόλις μετακόμισα
σε νέα πόλη, έχω αυτή τη νέα δουλειά,

και έχω μια απίστευτη ποσότητα άγχους».

Μόλις είχε δει το τραγούδι "Φοβισμένη"
και αναρωτιόταν εάν μπορούσα να κάνω κάτι.

Τη ρώτησα τότε,
«Πώς είναι όταν αισθάνεσαι έτσι;»

Και μου έγραψε ένα σύνολο περιγραφών

πώς ήταν όταν είχε αυτό το άγχος.

Αυτό που αποφάσισα να κάνω.

Είπα, «Εντάξει, θα το σκεφτώ».

Και έτσι σιωπηρά στο παρασκήνιο,
άρχισα να το στέλνω στον κόσμο.

(Ήχος)♫ Γεια♫

♫Είσαι καλά♫

♫Θα είσαι καλά♫

Ρώτησα τον κόσμο

αν είχαν βασικές δυνατότητες ήχου,

έτσι ώστε να μπορέσουν να τραγουδήσουν
το τραγούδι με ακουστικά,

και να μπορούσα να λάβω τις φωνές τους.

Και αυτό είναι που μου επιστράφηκε.

Ηχογράφηση:♫ Γεια♫

♫Είσαι καλά♫

♫Θα είσαι καλά♫

ΖΦ: Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα, αλήθεια.

Αλλά αυτό είναι σπουδαίο, καθώς άρχισα
να παίρνω όλο και περισσότερα από αυτούς,

εντελώς ξαφνικά είχα
30, 40 φωνές από όλο τον κόσμο.

Και όταν τις έβαλα μαζί,
κάτι μαγικό συμβαίνει,

κάτι απίστευτο συμβαίνει,

και όλως παραδόξως έχω
μια χορωδία από όλο τον κόσμο.

Ήταν πολύ σημαντικό αυτό, έβαλα
αυτή τη δουλειά μαζί στο παρασκήνιο,

και η Λάουρα μου έστειλε ένα δεύτερο μήνυμα
γιατί ένας ολόκληρος μήνας είχε περάσει.

Μου είπε, «Ξέρω ότι με έχεις ξεχάσει

Θέλω μόνο να σε ευχαριστήσω
που το κοίταξες».

Μετά από μερικές ημέρες
της έστειλα το παρακάτω

(Τραγούδι) ♫Τώρα, νιώθω
σα να ξέχασα να ανάψω το φως♫

♫Και όλα αυτά που έμοιαζαν τόσο καλά χτες♫

♫τώρα είναι γκρι σκιές♫

♫Και μοιάζει σαν η γη να γυρίζει♫

♫ενώ στέκομαι όρθιος ακόμα♫

♫Ή μπορεί και να στριφογυρίζω
δε μπορώ να πω με σιγουριά♫

♫Και μετά μου λες♫

♫Γεια♫

♫Είσαι καλά♫

♫Θα είσαι μια χαρά♫

♫Μόνο ανέπνεε♫

♫Και τώρα οι λέξεις τραγουδούν♫

♫Γεια♫

♫ είσαι καλά♫

♫ Θα είσαι καλά♫

♫ Απλά ανέπνευσε♫

♫ Τώρα όλοι τραγουδούν♫

♫ Γεια♫

♫ Είσαι καλά♫

♫ Θα είσαι καλά♫

♫Ανέπνευσε♫

♫Γεια♫

♫ Είσαι καλά♫

♫Θα είσαι καλά♫

♫Ανέπνευσε♫

♫Γεια♫

♫Είσαι καλά♫

♫Όλα θα πάνε καλά♫

♫Ανέπνευσε♫

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)