Maz Jobrani: Saudyjczyk, Hindus i Irańczyk wchodzą do Katarskiego baru...

Irańsko-amerykański komik Maz Jobrani wchodzi na scenę TEDxSummit w Dosze, w Katar, by podjąć kwestię poważnych problemów na Bliskim Wschodzie... Jak, ile pocałunków dać na przywitanie, i czego nie mówić w amerykańskim samolocie.

Witaj, Doha!
Salaam alaikum!

Kocham przyjeżdżać do Dohy.
To takie międzynarodowe miejsce.

Można się tu poczuć, jak
w Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Na lotnisku wita cię Hinduska

i zabiera cię do Al Maha Services,
gdzie spotykasz Filipinkę,

która oddaje cię w ręce Południowej Afrykanki,

ta w ręce Koreanki,
która zabiera cię

z bagażem do Pakistańczyka,

który zabiera cię do auta
z kierowcą Lankijczykiem.

W hotelu melduje cię Libańczyk.

Rozumiecie?
A później Szwed zaprowadza cię do pokoju.

Pytam: "Gdzie są Katarczycy?"
(Śmiech)

(Brawa)

Odpowiadają ci: " Są sprytni.
Wychodzą później. Jest za gorąco."

"Wiedzą to." (Śmiech)

Miasto rozrasta się bardzo szybko,
co powoduje pewne problemy.

Podchodzisz do ludzi,
którzy w twoim przekonaniu

powinni znać miasto dobrze,
a tak nie jest.

Mój Hinduski taksówkarz podjechał pod hotel "W"

a ja poprosiłem by mnie zabrał do Sheratona.

"Nie ma problemu, proszę pana!"

I siedzieliśmy tak, w ciszy,
około dwóch minut.

Pytam: "Coś nie tak?"
Odpowiada: "Mały problem, proszę pana."

Ja na to: "Co takiego?"
A on: "Gdzie to jest?"

(Śmiech)

Mówię: "Jesteś taksówkarzem powinieneś wiedzieć!"
On na to: "Nie proszę pana, dopiero tu przyjechałem."

Pytam: "Właśnie przyjechałeś do W?"
"Nie, właśnie przyjechałem do Dohy!

Jechałem do mojego
nowego domu z lotniska

i dostałem od razu tę pracę.

Może pan poprowadzi?"

Ja na to: "Nie wiem gdzie jechać."

On: "Ja również. To będzie przygoda!"

To w istocie jest przygoda. Cały Bliski Wschód,
w ciągu ostatnich kilku lat jest jedną wielką przygodą.

Szaleństwa Arabskiej Wiosny,

rewolucji i wszystko inne.

Są tu jacyś Libańczycy? (Brawa)
Libańczycy.

Taak. Bliski Wschód szaleje.

To, że Bliski Wschód szaleje,

poznacie po tym, że Liban jest najspokojniejszym krajem regionu.

(Śmiech) (Brawa)

Kto by pomyślał?!
O mój Boże.

Mamy poważne problemy w tym regionie.

Niektórzy nie chcą o nich mówić.
Ja jestem tu właśnie po to.

Panie i panowie Bliskiego Wchodu,

oto poważny problem...

Ile razy powinniśmy się całować na przywitanie?

Każdy kraj jest inny w tym względzie.
To mylące, prawda?

W Libanie, całują się trzy razy.
W Egipcie dwa.

Będąc w Libanie
przyzwyczaiłem się do trzech.

Pojechałem do Egiptu, spotykam Egipcjanina...

Zaczynam całować raz, dwa, chce trzeci raz,
a on nie ma na to ochoty.

(Śmiech)

Mówię do niego: "Nie, nie!
Właśnie wróciłem z Libanu."

A on na to: "Nie interesuje mnie skąd wróciłeś.
Po prostu nie zbliżaj się do mnie."

Pojechałem do Arabii Saudyjskiej,
a tam raz i dwa,

a później po tej samej stronie policzka...
Trzy, cztery, pięć, sześć, siedem

siedem, osiem, dziewięć, dziesięć,
11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18.

(Śmiech)

Następnym razem kiedy spotkacie Saudyjczyka,
przyjrzyjcie się, są trochę przekrzywieni.

"Abdul, wszystko w porządku?"
"Tak, witałem się przez pół godziny.

Nic mi nie będzie."

Katarczycy!
Wy natomiast witacie się nosami.

Dlaczego?
Jesteś zbyt zmęczeni, by zrobić to jak należy?

"Habibi, jest tak gorąco.
Podejdź na sekundę się przywitać.

Witaj, Habibi.
Tylko się nie ruszaj.

Zostań tak, muszę odpocząć."

Każdy naród - Irańczycy, czasami robimy to dwa,
czasami robimy trzy razy.

Przyjaciel wyjaśnił mi, że przed rewolucją w '79,

było dwa, a po rewolucji trzy razy.

Zatem u Irańczyków,
po ilości pocałunków

łatwo poznać,
która opcję polityczną osoba popiera.

Dajesz całusa jeden, dwa, trzy...
"Nie mogę uwierzyć, że wspierasz reżim...

Tymi trzema całusami!"

Teraz serio.
To naprawdę ekscytujące być tutaj!

Jak już mówiłem,
wiele robicie dla kultury.

To wspaniałe
i do tego pomaga zmienić

wizerunek Bliskiego Wschodu.
Wielu Amerykanów

niewiele wie na nasz temat,
na temat Bliskiego Wschodu.

Jestem Irańczykiem i Amerykanem.
Mieszkam tam i wiem, bo podróżowałem tutaj.

Jest tyle rzeczy, które nas bawią!

Ludzie nie wiedzą, że lubimy się śmiać.
Po moim tournée, "Axis of Evil Comedy"

pojawiło się na Comedy Central.

Chcąc zobaczyć, co ludzie myślą na nasz temat w internecie, wylądowałem na stronie dla konserwatystów.

Jeden facet napisał do drugiego:
"Nigdy nie sądziłem, że ci ludzie potrafią się śmiać."

Pomyślcie o tym. W amerykańskiej telewizji
nie pokazuje się nas śmiejących, prawda?

Może tylko śmiejących się złowieszczo...
"Ha haha ha ha. (Śmiech)

Zabiję cię w imię Allacha! Ha ha ha haa."

Ale nigdy po prostu: "ha ha ha ha ha ha ha ha ha."

Lubimy się śmiać.
Celebrować życie.

Chciałbym, by więcej Amerykanów tu podróżowało.
Zachęcam do tego znajomych.

Podróżujcie na Bliski Wschód,
tak wiele tam do zobaczenia, tyle dobrych ludzi.

I vice versa.
A to pomaga w rozwiązywaniu problemu

niezrozumienia kulturowego i stereotypów.

Na przykład,
nie wiem, czy słyszeliście,

nie tak dawno w USA,
muzułmańska rodzina

przechodziła wzdłuż rzędu siedzeń w samolocie,

rozmawiając o najbezpieczniejszym
miejscu do siedzenia,

jacyś pasażerowie podsłuchali o czym mówili
i opacznie zrozumieli,

że to rozmowa terrorystów,
przez co wyrzucono ich z samolotu.

To była cała rodzina. Matka, ojciec,
dziecko, w przejściu

dyskutowali o siedzeniach.
Jako mężczyzna z Bliskiego Wschodu,

wiem, że są pewne rzeczy,
których nie powinienem mówić

w samolocie do USA.

Nie powinienem wchodzić korytarzem

i mówić: " Pozdrów Anię - Por Wanie!"

Nawet jeśli znam jakąś Anię, mówię:

"Pozdrowienia dla Ani,
uściski dla Ani."

Nigdy: " Pozdrów Anię."

(Śmiech)

Najwidoczniej nie możemy dyskutować

na temat najbezpieczniejszego
miejsca w samolocie.

Zatem, moja rada dla wszystkich pochodzących
z Bliskiego Wschodu i muzułmańskich znajomych,

oraz wszystkich podobnie wyglądających,

Hindusów, Latynosów, wszystkich,

lekko brązowych...

Moja rada brzmi:

"Następnym razem w samolocie do USA

po prostu mówcie w ojczystym języku."

W ten sposób nikt nie rozumie
co mówicie, a życie toczy się dalej.

Zgoda, pewne języki mogą brzmieć

trochę przerażająco dla przeciętnego Amerykanina.

Idąc wzdłuż przejścia w samolocie i mówiąc po arabsku

możecie ich wystraszyć...
(Udawany arabski)

Mogą pomyśleć:
"O czym oni mówią!?"

Kluczem do rozwiązania tej sytuacji,
moi arabscy bracia i siostry,

jest wtrącanie przypadkowych
ładnie brzmiących wyrazów, by ich uspokoić.

Idąc korytarzem...

Idąc korytarzem... "(Udawany arabski)...

Truskawka!"

(Śmiech)

"(Udawany arabski)... Tęcza!"

"(Udawany arabski)... Tutti Frutti!"

"Myślę, że ma zamiar porwać samolot... Lodem."

Dziękuję bardzo. Miłego wieczoru.

Dziękuję, TED.
(Wiwaty) (Śmiech)