(r) TROM - 2.5 Kar

http://tromsite.com - Çok kapsamlı ve çok iyi organize edilmiş bir belgesel. (indir, youtube'dan izle, altyazılar, jenerik, paylaş, katkıda bulun, ve daha pek çok şey)

Belgeselin içeriği :
-------------------------------------------------------------------------
TROM (Benim Gerçekliğim), şimdiye kadar yapılmış en kapsamlı belgeseldir. Ayrıca, şimdiye kadar her şeyi analiz etmeye çalışan tek belgeseldir: bilimden parasal sisteme kadar herşeyi içeren TROM, herkesin hayatını iyileştirecek somut çözümler de sunuyor.

Dünyayı görmenin yeni ve 'gerçekçi' bir yolu.

"Büyük Patlamadan bugüne ve geleceğe."
-------------------------------------------------------------------------

[Belgeler / Eğitim Sistemi / İş]

Parasal sisteme girmen, sana belgeler yoluyla dayatılan değerleri kabul etmeni

ve de verimsiz bir eğitim sistemini takip etmeni veya takip etmiş olmanı gerekli kılıyor.

Seni işe hazrılayan bir eğitim sistemi.

Bu sebepten ötürü sahip olduğun iş doğası itibariyle çok içeriksiz.

Çünkü insanı gerçekten motive eden şey işin amacı, para değil.

Artık parasal sistemin içinde olduğun için

bu sistemin yarattığı ve sürdürdüğü

fikir ve durumları inceleyelim.

[ 1. Zorunluluklar 2. Yaratılan/Sürdürülen Fikirler/Durumlar 3.Sorular/Çöküş]

KAR

Kar, parasal sistemin bir parçasıdır ve içgüdüsel olarak bencilliği doğurur.

Bu da insan ırkının tür olarak değil birey bazında evrildiği anlamına geliyor.

Benim güçlü arkadaşları olan bir adama ihtiyacım var.

Benim bir milyon dolar nakte ihtiyacım var.

Don Corleone, benim senin cebinde taşıdığın politikacılara ihtiyacım var.

Onları cebinde bozuk para gibi taşıyorsun.

Benim ailemin bundan ne karı olacak?

%30.

Ve ilk yıl verdiğin kira 3-4 milyon dolar olmalı.

Sonra da artmalı.

Peki, Tartaglia ailesinin bundan karı ne?

İltifat.

Ben, Tartaglia ailesinin ödemesini

kendi payımdan yaparım.

Yani ben, finansman, politik güç ve hukuki koruma karşısında %30 alıyorum, doğru mu?

Evet.

Oraya gidip insanları incelemeleye gerek yok.

Sadece bir resim çek. New York'un, Chicago'nun, Los Angeles'ın bir resmini çek.

Her şehirde insanların kendileri için inşa ettikleri farklı boylarda binalar var.

Bu da, kültürün bencil ve ben-merkezli olduğu anlamına geliyor.

Chicago'daki insanların nasıl olduklarını sormama gerek yok.

Şehre ve var olmasına izin verdikleri şeylere bakarak bilmem gerekeni biliyorum.

Kendi başına yaşayamazsın. Vermeye çalıştığım mesaj bu.

Kendimiz dahil, herkesin ihtiyaçlarına karşılık veremiyoruz.

Savaş, fakirlik ve açlıktan arınmış bir dünya yaratamıyoruz.

Bunların hepsi dinlerce vadedildi, ancak dinler bunları nasıl elde edeceğimiz söylemedi.

Düşündüler ki insanlar iyi ve adil davranması yeterli olur.
Ancak rekabetin varolduğu bir dünyada bu mümkün değil.

Çorap yapıyorsan ve çoraplarında sökük varsa, insanlar başka çorap almak durumunda kalacak.

Larry, söküksüz bir çorap icat ederse o zaman ya seni işsiz bırakacak,

veya bu buluşun patentini alacak, ve çorap satmak istiyorsan onun çoraplarını üretmeyeceksin.

Rekabetçi bir dünyada nasıl iyi ve ahlaklı olabilirsin?

Kardeşinden faydalanıyorsan onu nasıl sevebilirsin?

Nasıl onun diğer insanlara yardım etmesini sağlayacak bir ürünü üretmesine engel olacak bir patente sahip olabilirsin?

Eğer koltuk değneği veya tekerlekli sandalyenin patentini alırsan, insanlar sana para vermeden bunları kullanamazlar.

Birlikte çalışırsak herkesin hayatını güzelleştirebiliriz.

Bu sistemde başkalarına karşı çalışıyorsan

hep başkalarıyla rekabet içindeysen, esasen kendine karşı çalışıyorsun.

Belki çok para biriktirebilirsin. Ancak etrafındaki insanlar açsa,

açlıktan ölüyorsa, durum yeterince kötü hale gelince senin evini işgal edecekler.

Eğer iyi frenleri olan pahalı bir araba kullanmıyorlarsa

yolda sana çarpabilirler. Bu sistemde güvenlik ve emniyet yok.

Biz Amerika olarak dünyadaki kaynakların çoğunu kontrol etsek

diğer ülkelerin kaynakların bitmesiden endişe etmesine sebep oluruz.

Tarıma uygun toprak, su...Sonra da hayatta kalmak için gerekli olan kaynakları edinebilmek için

bu ülkeyi işgal edebilirler.

Bence ülkelerin kendilerini savunmaları veya sadece kendi topraklarında

sürdürülebilirliği sağlamaya çalışmaları akıllıca değil. Çünkü diğer ülkelerin insanlarını

köleleştirmek veya asgari ücretle çalıştırmak için kaynaklarını kontrol etmeye çalışmaları

ve kendi ülkemizin bencil amaçları için istediğimiz her şeyi almak

kıskançlığa ve nefrete yol açar.

Biz, küresel fayda yerine milli fayda istiyoruz.

Milli faydayı gözetmek bir süre işe yarayabilir

ve hayat tarzımızı, ve de mal ve hizmetlerin üretkenliğini bir süreliğine artırabilir.

Ancak bu uzun sürmez. Beni endişelendiren de bu.

Kısa vadede farklı ülkeler için sürdürülebilirlik istemek mümkün, ancak uzun vadede

bu, olumsuz bir şekilde geri teper.

Bu tehlikeli, çünkü önceliğini kişisel tatminin olarak belirlemeye meyillisin.

İkinci tehlike de gezegenin kaynaklarından, insanlardan, iklimden ve diğer faktörerden ileri geliyor.

Bunlara bağımlısın.

[ALTERNATİF ÇÖZÜMLER 1) Bolluk 2)Otomasyon]

Kar fikrinden kurtulmak için birincil amacını bolluk olarak belirlemen gerekiyor.

Eğer insanların artık ihtiyaç duymadıkları mallarını götürebildikleri,

ve istediklerini bedavaya ödünç alabildikleri merkezler yapılsa

sadece parası olanlar değil herkes daha iyi durumda olurdu.

Eğer üretim otomasyonunun iyileştirsek, bol miktarda mal ve hizmete sahip olabilirdik.

Eğer herkesin ödünç alabileceği laptoplar olsa

her sene bunlardan milyarlarcasını üretmek için kaynaklarımızı israf etmemize gerek kalmazdı.

Zamanımızı daha iyi teknolojiler üretmeye ayırabilirdik.

Ve laptoplar vazifelerini gördükten sonra onları geri dönüştürmenin bir yolunu bulmak gibi.

Mal ve hizmetlerin bol miktarda üretilmesi karı ortadan kaldırır

çünkü hava gibi kolayca edinilen şeyleri satamazsın.

Çoğumuz, ihtiyacımız olan her şeye sahip değiliz.

Mesela Cindy, bu akşam bir parti vermek istiyor

Ama hiç mobilyası yok.

Ekstra bir masaya, bir kaç sandalyeye ve bir ses sistemine ihtiyacı var.

Cindy, bunları nereden edineceğini merak ediyor.

Bunları satın mı almalı?

Bu çok pahalıya gelirdi.

Ayrıca, parti bittikten sonra bunların hepsini nerede saklayacak?

Aldığı ekstra şeyleri senede iki kere kullanabilir.

Onları kiralamalı mı?

Ancak bu kadar çeşitli şeyi nereden kiralayabilir? Hem, kiralamak istese bile

epey pahalıya gelecek. Ayrıca, bunları kiralayacak yerler tatil günlerinde veya Pazarları kapalı olabilir.

Bunları neden ödünç almasın?

Bu, bedavaya gelirdi!

Ve Cindy, eşyaları nerede saklayacağını düşünmek zorunda kalmazdı!

Ve bunu Pazar günü de yapabilirdi!

Müthiş!

Ama Cindy bunları kimden ödünç alacak?

Telefon defterindeki herkesi arayarak mı?

Aradığı şeyleri bulduğunu bilebilecek mi?

Buna bir çözüm var, ve adı happysharing.com

Cindy, happysharing.com'a gidip ihtiyaç duyduğu şeylerin bir listesini verebilir.

Happysharing.com'da arkadaşlarından, aile bireylerinden veya meslektaşlarından neler ödünç alabileceğini görebilir.

Happysharing.com'da herkes, arkadaşlarına, komşularına, aile bireylerine veya meslektaşlarına ödünç vermeye gönüllü oldukları şeyleri gösterebilir.

Bunların hepsi bir tık uzakta.

Bu yolla kullanabileceğin veya ulaşabileceğin her şeyi bir düşün.

Kuruş ödemeden!

Hepsi happysharing.com sayesinde.

Bu tür bir çözüm, parasal sistemde bir yere varamaz

çünkü parasal sistemin bağımlı olduğu tüketim döngüsüne ters.

Eğer insanlar sadece kendileri için çalışsalardı, elektrikli ampul olmazdı.

Arabaları çalıştıran motorlar olmazdı.

Elektrik, su rezervuarları veya arıtma sistemleri olmazdı.

Bunlar, hep insanlara yardımcı olan süreçler.

İnsanlara bireysel olarak yardımcı olan süreçlerin hepsinin sadece ilkel bir değeri vardır.

Ve biz bunları, artık bunlara ihtiyaç duyulmayan yeni yüzyıla taşıdırk.

Hayatta kalmak için yiyeceğe, suya ve oksijene ihtiyacın var.

Kişisel başarılarına, mesela parasal sistemdeki statüne odaklanıyorsan

doğa kanunlarını ve doğayla olan bağlarını unutabilirsin.

Bu da zaten düşük yiyecek kalitesinden ve de hava ve sudaki kirlilikten belli.