Jak rolnictwo może dać młodym Afrykanom pracę oraz wspierać pokój

Młodzi Afrykanie dorastają szybko, ale wzrost zatrudnienia za tym nie nadąża. W rezultacie finansowej niepewności niektórzy przyłączają się do grup buntowników. W pasjonującej prelekcji rolniczy przedsiębiorca Kola Masha przedstawia, jak wprowadzić zarządzanie i inwestycje dla małych farm oraz sprawić, żeby dorastające pokolenie znalazło zatrudnienie.

Od 1997 roku badacze
z Uniwersytetu w Sussex

monitorowali globalne trendy
w konfliktach zbrojnych.

Ich badania jasno pokazują,

że w Afryce przez ostatnie 10 lat

ilość konfliktów zbrojnych
wzrosła siedmiokrotnie.

Pomyślmy o tym:

siedmiokrotnie w jednej dekadzie.

Dlaczego tak jest?

Naszym zdaniem,
tak jak tlen podsyca ogień,

tak bezrobocie młodych prowadzi
do braku bezpieczeństwa.

Mamy dużo młodych w Afryce.

Takich jak Sandra,

która sobotnim rankiem w marcu 2014 roku

obudziła się podekscytowana
perspektywą zdobycia dobrej pracy

w Nigeryjskim Urzędzie Emigracyjnym.

Pocałowała córkę na do widzenia,

wyszła z domu

i nigdy nie wróciła.

Sandra i 15 innych młodych Nigeryjczyków
zginęło tego dnia, starając się o pracę,

zadeptana w tłumie

dziesiątek tysięcy ludzi
aplikujących na kilka tysięcy stanowisk.

W ostatnich 20 latach 20 milionów młodych
weszło na nigeryjski rynek pracy.

Dzisiaj połowa populacji
ma poniżej 18 lat.

To prawie 80 milionów ludzi,

którzy będą wchodzić na rynek pracy
w najbliższym dwudziestoleciu.

Moi drodzy,

jeśli fala 20 milionów ludzi
wchodzących na rynek pracy

wywołała kryzys w delcie Nigru,

kryzys pasterzy Fulani

i Boko Haram,

to pytam was:

co liczba cztery razy większa?

Aby zaradzić temu wyzwaniu,

w 2012 roku przeprowadziłem się
do małej wioski w północnej Nigerii,

w strefie rosnącego zagrożenia,

brutalnych zamachów bombowych i biedy,

z jednym pomysłem:

czy da się stworzyć ekonomiczny bufor,
aby zatrzymać zagrożenie

przez wykorzystanie rolnictwa
do kreowania miejsc pracy?

Robiono tak już wcześniej
w krajach takich jak Tajlandia,

która w 1980 roku zmagała się
z podobnymi wyzwaniami ekonomicznymi.

Dzisiaj Tajlandia produkuje
2 miliony samochodów rocznie,

więcej niż Zjednoczone Królestwo,

zatrudniając 30% ludzi

w dobrze prosperującym drobnym rolnictwie,

ze stopą bezrobocia poniżej 1%.

Jak to zrobili?

W latach 80. Tajlandia znacznie poprawiła
wydajność drobnych rolników,

dzięki czemu mogła zdominować

rynki eksportowe dla swoich produktów.

Budując na tej sile,
przyciągnęli inwestycje

i zaczęli przetwarzać,

mogąc eksportować wyroby
jak skrobia z manioku.

W połączeniu z inwestycjami w edukację

rozwinęli w kierunku
przetwórstwa przemysłowego.

Żeby wprowadzić w życie nasz pomysł
i podążać za Tajlandią,

wiedzieliśmy, że trzeba przekonać
młodych farmerów do rolnictwa.

Młody człowiek z północnej Nigerii,

dla celów dzisiejszej dyskusji
nazwijmy go "Saminu",

uświadomił mi, że to nie będzie proste.

Saminu dorastał w pięknej wiosce
w północnej Nigerii

Opowiada cudowne historie
o wielogodzinnych zabawach z kolegami,

o bieganiu po pięknych formacjach skalnych

wokół domu.

Pomimo tego piękna Saminu wiedział,

że wyjedzie przy pierwszej
nadarzającej się okazji.

Nie chciał być rolnikiem.

Dorastając, widział ciężką pracę rodziców,

którzy ledwie wiązali koniec z końcem.

Jak mówi - mieli "babu"- nic.

Młodzi rolnicy jak Saminu

nie mają dostępu do gotówki,

żeby kupić odpowiednie produkty rolnicze,

niezbędne, żeby ciężka praca
przyniosła owoce.

Ich skromne plony z potrzeby gotówki

sprzedawane są za bezcen,

podczas gdy 6 miesięcy później
mogliby zarobić 50% więcej.

Więc Saminu wyjechał do miasta,

uświadomił tam sobie,
że życie nie jest proste.

Pożyczył bardzo stary motocykl,

z połatanymi oponami,

aby zostać motocyklowym taksówkarzem.

Żył w ciągłym strachu,

że jego cenny, obszarpany motocykl,
zostanie skradziony,

co go już raz spotkało.

Szczęśliwie go odzyskał,

ale wiedział, że inni
nie mieli tyle szczęścia.

Innych młodzi ludzie stracili motocykle

i zostali bez środków do życia.

Ci zagniewani ludzie postanowili
zemścić się na społeczeństwie,

które, ich zdaniem,
odwróciło się do nich plecami.

Saminu powiedział mi,
że przyłączyli się do grup buntowników,

działając jako kierowcy
w atakach bombowych i porwaniach.

Aby skończyć z tym cyklem zagrożenia,

trzeba sprawić, by rolnictwo
stało się realnym wyborem.

Trzeba zapewnić młodym rolnikom

zarobek starczający na życie;

na budowanie przyszłości.

Pytanie: jak?

Zważywszy, że Afryka rządzi się oddolnie,

zwyczajnie rozwinęliśmy model

profesjonalnego zarządzania i inwestowania

dla lokalnych liderów.

Nazwaliśmy to "Babban Gona"
- "wielka farma" w języku Hausa.

Po przenosinach na wieś w 2012 roku,

podróżowałem od wsi do wsi,

próbując przekonać ludzi
do naszego pomysłu,

próbując rekrutować farmerów.

Przegraliśmy żałośnie tamtego roku,

rekrutując zaledwie 100 dzielnych ludzi.

Jednak brnęliśmy dalej,

nadal spełnialiśmy obietnice,

powoli zdobyliśmy ich zaufanie.

Dołączyło do nas więcej rolników.

Pięć lat później,

z zaangażowanym zespołem

i ogromnym wsparciem partnerów,

bardzo rozwinęliśmy się,

i pomagamy obecnie
20 000 drobnych rolników.

Umożliwiamy im podwojenie plonów
i potrojenie dochodów

w stosunku do innych rolników.

Jesteśmy z tego dumni

(Brawa)

Trzy lata później

Saminu zarobił dość pieniędzy,

aby kupić matce trzy kozy
i zacząć hodowlę,

ma własny sklep detaliczny

i kupił nie jeden, ale dwa motocykle

z tablicami rejestracyjnymi "Babban Gona".

(Brawa)

Moi drodzy,

przez najbliższe 20 lat

ponad 400 milionów młodych Saminu
wejdzie na afrykański rynek pracy,

potencjalnie połowa z nich
ma szanse na pracę w rolnictwie.

Aby odblokować tę szansę
poprzez model podobny do naszego,

będą potrzebować rocznie
150 miliardów dolarów dofinansowania.

To duża kwota.

Ale gdyby dało się wejść na rynek
wierzytelności handlowych

- to mała kwota, ledwie 0,1%
zadłużenia światowego,

10 centów na każde 100 dolarów.

Dlatego właśnie nasz model

różni się od konwencjonalnych
programów rozwojowych rolnictwa.

W kilka lat pokazaliśmy,
że nasz model działa,

ma duży wpływ i jest zyskowny,

przyciąga inwestorów,

którzy zazwyczaj nie inwestują
w małe farmy w Afryce.

Wyobraźcie sobie świat,
w którym miliony młodych Afrykanów,

ciężko pracujących młodych ludzi,

ma wybór.

Wiem, że ci zmotywowani,
ambitni, młodzi ludzie

dokonają słusznego wyboru.

Możemy zrealizować to marzenie,

jeśli damy im wybór.

Dziękuję

(Brawa)