Neden çirkin olduğunuzu düşünüyorsunuz | Melissa Butler | TEDxDetroit

Lip Bar, ürünleri, fiyatları ve malzemeleriyle güzellik standardına meydan okuyor. Güzelliğin doğrusal olmadığı, kozmetiklerin ayrıcalıklılar için olması gerekmediği ve makyajın sizin tamamlanmanız için değil, yalnızca kim olduğunuzu geliştirdiğiniz bir şey olduğu inançlarına odaklanıyorlar! 2012 yılında Melissa, Lip Bar'ı piyasaya sürdü çünkü güzellik endüstrisinden inanılmaz derecede hayal kırıklığına uğramıştı. Kozmetiklerin çoğu neden gereksiz kimyasallarla dolduruluyordu? Rujlar neden yalnızca sınırlı bir renk yelpazesine sahipti? Daha da önemlisi, güzellik tasviri neden bu kadar doğrusaldı?

Melissa mutfağında ruj yapmaya başladı çünkü güzelliğin sağlıktan ödün vermemesi gerektiğine inandı ve bazı yüzeysel veya modaya uygun güzellik standardına uyma şeklini değiştirmeye kararlıydı.

Makyaj konusunda tutkulu değil. Güzelliğin ne olduğu hakkında kapsayıcı bir anlatı oluşturma ve kadınlara hiçbir şeyi kabullenmek zorunda olmadıklarını hatırlatma konusunda tutkulu.

Bugün, Lip Bar ürünleri ülke çapında perakendecilerde bulunuyor ve Melissa'nın işçilik, kalite ve renkte eşsiz bir ruj deneyimi yaratarak mevcut güzellik standardına meydan okuma misyonu devam ediyor.

Bu konuşma, TED konferans formatı kullanılarak bir TEDx etkinliğinde yapılmıştır, ancak yerel bir topluluk tarafından bağımsız olarak düzenlenmiştir. Daha fazla bilgi için: Https://www.ted.com/tedx

Ben bir güzellik yıkıcısıyım.

(Tezahüratlar)

Ben öz saygı savunucusuyum.

Ama her şeyden çok,

ben doğrusal güzellik
standartlarından bıkmış bir kadınım.

(Tezahüratlar)

Siyahi kızlar için ideal görünümün

uzun saçlı, açık tenli olmak olduğu
Detroit'te büyüdüm.

Kahverengi tenliyim.

Her zaman kıvrımlı hatlarım,

dişlerim arasında bir boşluk

ve düz bir popom vardı.

Hala da öyleler.

Ama bir adamın

beni sahip olmadığım niteliklerle tarif
ettiğini duyduğumu hatırlıyorum.

"Açık tenli bile değil."

"Düz bir poposu var."

Ama o zamanlar
bana bir şey söyleyemezdiniz.

Çok tatlı olduğumu düşünüyordum.

(Kahkahalar)

O gün bana değerli bir ders verdi.

Bana kendimi tamamen
nasıl seveceğimi öğretti.

Daha da önemlisi,

bir başkasının benim hakkımdaki
fikrinin değerimi belirlemesine

nasıl izin vermemem gerektiğini öğretti.

(Tezahüratlar) (Alkış)

Son altı yıldır, kendimiz için
güzellik hakkında düşünme şeklimizi

ve nihayetinde bunu bizden
farklı görünenlere kadar

nasıl genişlettiğimizi değiştirme fikrine
sahip bir kozmetik şirketi kurdum.

Mutfağımda ruj yapmaya başlamam,

makyaj konusunda tutkulu
olduğum için değildi - hayır.

Sebebi, çekiciliğe sürekli olarak

tekil bir açıdan bakılmasının
beni hayal kırıklığına uğratmasıydı.

Bugün "güzellik" kelimesini ararsanız,

aramanızda açık tenli, ince,
genç kadınlar göreceksiniz,

sanki iyi görünüm başka
bir şekilde olmazmış gibi.

Aklımızın bir yerinde bu fikirlere
sahip olduğumuzda,

gerçekten çirkin olduğumuzu
düşünmeye başlarız.

Güzel insanlara bakıyoruz
ve "vay canına, her şeyleri var!" diyoruz.

Zenginler, aşıklar, mutlular, başarılılar.

Eğer ben de... Değişseydim...
Ben de öyle olabilirdim.

Bir şeylerimizin eksik olduğunu,

bazı alanlarda yetersiz olduğumuzu
düşünmeye başlıyoruz.

Bu, kendimiz için fırsatları
bastırmamıza neden oluyor

çünkü kendimizi ait değilmiş
ve hak etmiyormuş gibi hissediyoruz.

Daha da kötüsü, bu güven eksikliğini
ve düşük öz saygıyı arttırıyoruz.

Bunu kız kardeşlerimize, dostlarımıza,
kuzenlerimize yayıyoruz.

Çünkü ben yeterli değilsem,
o kesinlikle değildir, değil mi?

Yıllar boyunca kadınlara,

değerin doğrudan bakışlarımızla,
evlenme yeteneğimizle,

çocuk sahibi olma yeteneğimizle
bağlantılı olduğu öğretildi.

Artık kadınlar iş kuruyor,
göreve başlıyorlar

-esasen dünyayı ele geçiriyorlar-

ama güzelliğin ve görünüşümüzün

en önemli olduğu fikrine hâlâ kapılıyoruz.

Bunu her sektörde,

tenis kortuna hakim olan Serena'dan
Başkanlık için yarışan Hillary'ye,

küçük bir kızın
örgülü saç modeli nedeniyle

okula gitmesine izin verilmediği

Louisiana'ya kadar görüyoruz.

Saç örgüleri, Afrika ve Afrikan-Amerikan
güzellik kültürünün

uzun süredir devam eden
bir parçası olmuştur.

Bilmediğiniz için, kabul edemeyeceğiniz

veya saygı duyamayacağınız
anlamına gelmez.

Sizi bilmem ama en son kontrol ettiğimde

saç stilim öğrenmemi engellemiyordu.

Tenis kortunda giydiğim tütü,

Grand Slam kazanmamı engellemiyor.

Giydiğim renkli takım elbise,

beni bir ülkeyi yönetmek için
eksik donanımlı yapmıyor.

Zaten çekicilik nedir?

Öznel olması gerekmiyor mu?

Evet veya hayır.

Çekici olan, kültürel ayak izimizin

popüler bir anlayışı haline geldi.

Birey olarak çekici olduğuna
inandığımız şey

doğrudan çevremizden gelir.

Bu yüzden erkekler gerçekten sadece
anneleri gibi kadınlarla evlenmek ister.

Bunun için onlardan
nefret etmek istesek de

onların elinde değil.

Çünkü güzellik ve sevgiye olan
ilk bakış açıları bu.

Gana'da büyümüş olsaydım,

kalın baldırlarıma

ABD'de büyüdüğümden çok daha
fazla değer verirdim.

Dünya her zamankinden daha fazla
birbirine bağlı hale gelirken,

küresel güzellik standardının hızla

Batı güzellik standardı
haline geldiğini görüyoruz,

öyle ki Güney Afrika
veya Çin gibi ülkelerde

nüfusun büyük çoğunluğu olan
renkli, beyaz kadınlar

hala bu ticari kampanyaların
başında geliyor.

Bu yüzden Nijerya'nın Lagos
kentindeki kadınların %70'inin,

cilt beyazlatmanın kanser ile bağlantılı
olmasına rağmen

bunu yaptıklarını duymak beni şaşırtmıyor.

Bunu, 10 milyar dolarlık endüstrinin,

güzelliğin doğrusal olduğu fikriyle
desteklenmesinden anlıyorum.

O kadınlar sadece iyi olmaya çalışıyorlar.

Bu fikir, büyük bedenli
kadınların geçersiz,

olgun kadınların çocuk doğurma
yaşlarından sonra

güzelliklerinin geçmiş gibi hissetmelerini

ve etnik kadınların
istenmiyor gibi hissetmelerini sağlıyor.

Beni yanlış anlamayın.

En çok kadınları etkilerken,
bu konuda tek canı yanan biz değiliz.

Fortune 500 şirketlerinin
erkek CEO'larının çoğu,

uzun boy, çekiciliğe ve güce bağlı
olduğu için ortalamadan daha uzundur.

Bu çok kuşaklı, toplumsal cinsiyetten
bağımsız bir konudur.

Çocuklarımız kendilerine
değer vermeyerek büyüyorlar

ve kesinlikle bu sevgiyi ve kabullenmeyi
akranlarına yayamıyorlar.

Bu çocuklar düşük öz saygı ile büyür

ve sonuçta plastik cerrahi
ve kilo kaybı hevesinin

tüketicisi olurlar.

Plastik cerrahi trendini fark ettiniz mi?

2000 yılından bu yana kalça ve baldır
ameliyatı oranı %4.200 arttı.

Ne kadar çılgınca, değil mi?

Bu yüzden küçük bir kız olduğum zamanı

ve kalçam olmadığı zamanları düşünmeme
sebep oluyor.

Eğer devam etmek için
bu kadar güvenim olmasaydı,

bu istatistiklerin birinden olabilirdim.

Peki nasıl değiştiririz?

Kendimizi sevmeye nasıl başlarız?

Her şeyden önce, bizi daha az
hissettiren bu tetikleyicilerin

ne olduğunu bulmalıyız.

Sosyal medyada gezmek mi?

Belki ara vermeniz gerekiyordur.

Alışveriş yapmak mı?

Ya da büyükannenize gittiğinizde

en son gördüğünden beri
kilo aldığınızı söylemesi mi?

Bunlardan hangisi olduğunu bulun
ve bunlara son verin.

Eğer sıkıntı büyükanne ise,

gitmesi gerekiyor.

(Kahkahalar)

Bu pop kültür odaklı toplumda
kimliğinizin yardımına koşmaya

hazır olmalısınız.

Her birinize meydan okuyorum,

bugün eve gittiğinizde

aynada kendinize bakın,

her şeyinizi görün,

kucakladığınız bütün güzelliklere bakın,

kabullenin ve sevin.

Son olarak, yarın evden ayrıldığınızda,

aynı sevgiyi ve kabulü

size benzemeyen birine yaymaya çalışın.

Teşekkür ederim.

(Alkış) (Tezahüratlar)