Jak obywatele mogą przejąć kontrolę nad internetem

Fadi Chehadé, architekt technologii, pomógł w zbudowaniu infrastruktury umożliwiającej działanie internetu - niezbędnych elementów, takich jak system nazw domen oraz standardy adresów IP. Obecnie koncentruje się na szukaniu sposobów, w jakie społeczeństwo mogłoby odnosić korzyści z technologii. Podczas krótkiej rozmowy z Bryn Freedman, kuratorką TED Institute, Chehadé omawia trwającą wojnę pomiędzy Zachodem a Chinami wokół sztucznej inteligencji, pokazuje, w jaki sposób nowoczesne firmy mogą zarządzać posiadaną władzą w celu kształtowania istnień i gospodarki oraz mówi, co jak obywatele mogą przejąć kontrolę nad internetem.

Bryn Freedman:
Powiedział pan, że w XX wieku

władza światowa należała do rządów.

Z początkiem obecnej epoki cyfrowej

przeszła w ręce korporacji,

a w przyszłości trafi do jednostek.

Zrobiłam wywiady z wieloma osobami,

które twierdzą, że nie ma pan racji,

i że stawiają na korporacje.

Dlaczego więc to pan ma rację

i dlaczego zwyciężą jednostki?

Fadi Chehadé:
Ponieważ firmy służą jednostkom

i my jako obywatele

musimy zrozumieć,
że odgrywamy ogromną rolę

w tworzeniu zarządzania
światem przyszłości.

Rzeczywiście, obecnie
walka toczy się między rządami,

które utraciły dużo kontroli
na rzecz firm,

gdyż internet nie jest zbudowany
wokół systemu państwowego,

nad którym rządy sprawują władzę.

Internet jest ponadpaństwowy.

Nie jest międzynarodowy, nie jest krajowy,

przez co firmy zyskały wielkie wpływy.

Kształtują naszą ekonomię.

Kształtują nasze społeczeństwo.

Rządy nie wiedzą, co robić.

Na chwilę obecną, reagują.

Obawiam się, że jeśli my, jako obywatele

będący, w moim rozumieniu,
najważniejszym elementem tej układanki,

nie podejmiemy naszej roli,

wtedy ma pani rację.

Krytycy albo ci, co mówią,
że firmy będą górą, mają rację.

Tak się stanie.

BF: Czyli mówi pan,
że jednostki zmuszą firmy,

czy też firmy zmuszone będą zareagować,

a może istnieje obawa,
że nikt ich nie zmusi?

FC: Myślę, że zmusi.

Proszę spojrzeć - dwa tygodnie temu

niewielka firma Skip pokonała Uber,
Lyft i wszystkich innych

w zdobyciu licencji
na skutery w San Francisco.

Dlaczego Skip wygrał?

Bo posłuchał mieszkańców San Francisco

zmęczonych faktem,
że skutery są wszędzie,

i powiedział władzom miasta:

"Wdrożymy usługi,

lecz sprostamy wymaganiom mieszkańców

i zorganizujemy się wokół pewnych zasad".

Sami się uregulowali i wygrali kontrakt,

pokonując kilka potężnych firm.

BF: Mówiąc o wytycznych i samozarządzaniu,

spędził pan całe życie
na tworzeniu wytycznych i norm

dla internetu.

Czy myśli pan, że te czasy minęły?

Kto będzie kierował,
kto będzie sprawował kontrolę

i kto stworzy te normy?

FC: Zasady rządzące
technicznymi sferami internetu

są już wdrożone

i kilka lat zajęło mi
ustanowienie tych zasad

wokół tej części internetu,
która spaja go w jedną sieć.

System nazw domen, adresy IP,

Wszystko to jest wdrożone.

Jednak gdy przejdziemy
na wyższe pokłady internetu,

kwestie, które dotyczą
pani i mnie na co dzień,

jak ochrona prywatności, bezpieczeństwo,

- nie ma systemu norm.

Tak więc mamy problem.

Mamy system współpracy i zarządzania,

który należy stworzyć właśnie teraz,

żeby firmy, rządy i obywatele
osiągnęli porozumienie

co do przyszłości nowego cyfrowego świata.

BF: W takim razie, co motywuje firmę?

Na przykład ludzie Facebooka mówią,

że bardzo dbają o dobro użytkowników,

ale myślę, że wiele osób
nie zgodziłoby się z tym.

FC: Trudno jest patrzeć
na reakcję nowoczesnych firm

na odzew społeczeństwa
wobec ich technologii.

Niektóre z nich, dwa lub trzy lata temu,
po prostu go zignorowały.

W wielu firmach słyszałem:
"Jesteśmy tylko platformą techniczną.

To nie mój problem,
jeśli przez moją platformę

rodziny mordują córki w Pakistanie.

To nie moja sprawa. To ich problem.

Ja tylko posiadam platformę".

Myślę, że wkraczamy w fazę,

w której firmy dostrzegają,
że to jest nie do utrzymania,

i dostrzegają negatywną reakcję

ze strony osób, użytkowników, obywateli,

ale również i rządów, które oznajmiają:

"Tak być nie może".

Myślę więc, że nastaje dojrzałość,

zwłaszcza w okolicach Doliny Krzemowej,

gdzie ludzie zaczynają
dostrzegać własną rolę.

Podczas rozmów z przywódcami mówię:

"Możesz być dyrektorem firmy
odnoszącym duże sukcesy,

ale również możesz być opiekunem".

A to jest słowo kluczowe.

Możesz opiekować się posiadaną władzą,

żeby kształtować gospodarkę
i życie miliardów osób.

Którym z nich chcesz być?".

Odpowiedź nie leży
jednoznacznie po żadnej stronie.

Właśnie tego teraz brakuje.

Gdy Brad Smith, prezydent Microsoftu,

powiedział kilka miesięcy temu:

"Potrzebujemy nowego zbioru
konwencji genewskich,

aby kierować bezpieczeństwem
przestrzeni cyfrowej",

część kadry kierowniczej
w Dolinie Krzemowej

opowiedziała się przeciwko niemu.

"Jaka konwencja genewska?

Nie potrzeba żadnych konwencji.
Regulujemy się sami".

Ale te nastroje się zmieniają.

Wielu liderów prosi teraz:

"Pomóż nam".

Ale tu mamy problem.

Kto pomoże tym przywódcom
dokonać właściwego wyboru?

BS: Kto im pomoże?

Bardzo chciałabym móc
rozmawiać z panem przez godzinę,

ale jaka jest pana największa obawa
i największa nadzieja

co do tego, jak się to potoczy?

FC: Mam nadzieję, że wszyscy
staniemy się opiekunami

w tym nowym cyfrowym świecie.

To moja największa nadzieja,

bo myślę, że często chcemy
zrzucić winę na innych.

"To ci dyrektorzy tak postępują".

"Te rządy nie robią wystarczająco dużo".

A my sami?

Jak podejmujemy opiekę

nad przestrzenią cyfrową, w której żyjemy?

Wpajam rektorom na uczelniach potrzebę,

żeby każdy student inżynierii,
nauk ścisłych czy informatyki,

który pisze kolejną linijkę kodu

lub projektuje kolejne urządzenie IoT,

poczuwał się do odpowiedzialności i opieki

nad tym, co buduje.

Zaproponowałem stworzenie nowej przysięgi,

na wzór przysięgi Hipokratesa,

żeby każdy student
rozpoczynający studia inżynierskie

złożył przysięgę technokraty
lub przysięgę mądrości

lub też jakieś uroczyste przyrzeczenie
wobec nas wszystkich.

To moja największa nadzieja,
że wszyscy powstaniemy.

Rządy i biznesy będą
toczyć wojnę o władzę,

ale gdzie my jesteśmy?

O ile nie zasiądziemy do stołu władzy,

uważam, że źle skończymy.

Moja największa obawa?

Moją największą obawą,
żeby ująć to taktycznie,

która nie daje mi zasnąć w nocy,

jest wojna między liberalnym Zachodem

i Chinami,

tocząca się wokół sztucznej inteligencji.

Ta wojna jest prawdziwa.

Dla tych z nas, którzy żyli w epoce
nierozprzestrzeniania jądrowego

i byli świadkami, jak uzgadniano

usunięcie pewnych bardzo
niebezpiecznych rzeczy,

- organizacja Carnegie Endowment
właśnie zakończyła badanie,

w którym państwom
produkującymi broń nuklearną

zadano pytanie:

"Jakiej broni cyfrowej
zgodzilibyście się nie używać

przeciwko szkołom
i szpitalom przeciwnika?".

Odpowiedź

każdego mocarstwa nuklearnego brzmiała:

"żadnej".

I to właśnie mnie martwi ...

Uzbrojenie przestrzeni cyfrowej

i związany z tym wyścig.

BF: Wygląda na to,
że ma pan przed sobą dużo pracy,

tak jak my wszyscy.

Fadi, bardzo dziękuję za rozmowę.

FC: Dziękuję.

(Brawa)