Medytacja Pisma Świętego - Człowiek Ducha [#J 14, 15-21] 17.05.2020

Dobry wieczór wam wszystkim,
Daniel Wojda z tej strony.

Chciałbym przywitać przede wszystkim
wszystkie te osoby,

które bardzo odważnie zdecydowały się
na kurs medytacji Pisma Świętego

pt.: „Odkryj w sobie Ducha”.

Ten proces odkrywania Ducha,
który jest w nas,

będzie nas przygotowywał
do Zesłania Ducha Świętego,

które jest już za dwa tygodnie.

Przed nami pasjonujące
dwa tygodnie medytacji Pisma Świętego.

Bardzo się cieszę,
że jesteście z nami.

Pierwszy krok,
który jest teraz do zrobienia,

to jest wsłuchanie się
w krótką instrukcję

jak odbywają się
medytacje online.

To jest nasza pierwsza
wspólna medytacja,

no i oczywiście nie ostatnia,
więc mam nadzieję - udanego słuchania.

Witaj na medytacji online,

cieszymy się,
że jesteś z nami.

Jeśli to twój pierwszy raz,

teraz będziesz mógł
usłyszeć krótkie wyjaśnienie,

jak możesz modlić się razem
z naszą medytacyjną wspólnotą.

Jeśli jesteś tutaj systematycznie,

na pewno już wiesz
jak to wygląda.

Medytacje Pisma Świętego
rozpoczynamy zawsze o 21:30,

wcześniej trwa krótkie
wprowadzenie do medytacji.

W tym czasie przygotuj sobie miejsce,
w którym chcesz medytować.

Medytowanie przy komputerze
jest bardzo trudne,

najlepszym miejscem jest
wygodny fotel lub krzesło.

Pamiętaj, żeby wyłączyć Facebook
oraz inne strony internetowe,

tak żeby nic ci nie przeszkadzało.

Streaming medytacji jest
także na YouTube,

są tam lepsze warunki do medytowania,
link znajdziesz w opisie postu.

Komentowanie filmiku
zostaw na później,

będziemy to robić
po zakończeniu medytacji.

Przed medytacją możesz
wyłączyć monitor,

do modlitwy wystarczy
sam dźwięk.

Możesz również przygasić światło
lub zamknąć oczy.

W trakcie medytacji
nie musisz nic robić,

usiądź, zrelaksuj się i słuchaj delikatnej
muzyki oraz słów prowadzącego.

Po prostu pozwól sobie
na przeżywanie tego,

co rodzi się w twoich myślach,
wyobrażeniach i uczuciach.

Duch Święty sam poprowadzi
twoją modlitwę, możesz Mu zaufać.

Nasza medytacja potrwa ok. 40 minut.

Archiwalne medytacje znajdziesz
na stronie internetowej:

www.medytacja.online

A teraz rozpoczynamy
wprowadzenie do modlitwy.

Moi drodzy, na początku mamy taki zwyczaj,
że piszemy skąd jesteśmy,

Więc piszcie na Facebooku i na YouTube
w komentarzu, skąd jesteście,

z jakiego miasta połączyliście się
dzisiaj z nami.

Jeśli jesteście dzisiaj
z nami pierwszy raz,

dlatego że to jest kurs,
który rozpoczynacie,

to zapraszam - napiszcie,
że jesteście pierwszy raz z nami.

Wtedy inne osoby będą mogły
pomodlić się za was,

bo jeśli ktoś „zalajkuje” wasz komentarz,
to znaczy,

że po prostu wspomni
w modlitwie o was.

Dzisiaj trudny temat będziemy dotykać
w czasie naszej medytacji,

dlatego że droga do tego,
co chcemy osiągnąć,

czyli do spotkania z Duchem Świętym,
wiedzie przez różne rzeczy,

które trochę zamykają nam oczy
na Jego obecność w nas.

Z jednej strony jest coś takiego,
że wyczekujemy tego,

żeby Duch Święty przyszedł do nas,

ale większość z nas jest
po chrzcie i po bierzmowaniu,

czyli formalnie
ten Duch w nas jest.

Problem polega na tym,
że dzieją się w nas różne zjawiska,

które powodują, że nie dowierzamy
w Ducha, który jest w nas,

albo mamy takie mocne przekonanie,
że On nie może w nas być,

i nie pozwalają po prostu na to,
żeby do tego kontaktu doszło.

Temat, którym chciałbym się dzisiaj zająć,
od razu jest poważny.

Od razu będziemy eksploatować
poważne rzeczy.

Mam nadzieję, że to nie zniechęci
nikogo z was.

Efekt końcowy będzie bardzo radosny,

ale dzisiaj wchodzimy w doświadczenia
straty, rozstań i przeżywania żałoby

po czymś, czego w moim życiu nie było,
a być może powinno być,

po kimś, kto w moim życiu
powinien być, a go brakło,

i po wszystkich rzeczach,
po których powinienem przeżyć stratę.

Jeśli widzieliście Zaprawę
- wprowadzenie do medytacji,

to tam mówiłem trochę więcej
o takiej psychologicznej drodze,

która ma doprowadzić do tego,
że nie będę żył przeszłością,

patrzył do tyłu, licząc na to,że coś,
co kiedyś w moim życiu się wydarzyło,

powinno się stać teraz
albo w jakiś sposób zostać odpracowane.

Przestaję liczyć na to,
że jakieś cechy albo rzeczy,

których nie dostałem od innych osób,
dostanę od kogoś w teraźniejszości.

To jest ważny proces, żeby to porzucić,
głównie ze względu na to,

że to przede wszystkim blokuje mnie
na bycie tu i teraz.

Na to, że jestem teraz dwiema nogami
w tym miejscu, w którym powinienem być.

Pana Boga traktuję niestety
w ten sam sposób,

że On staje się trochę koszem na śmieci,
koszem na moje oczekiwania

i że liczę na to, że coś,
co się nie stało, wydarzy się

- i jeszcze najlepiej
Ty, Panie Boże to załatw.

Potem jest dużo rozczarowań,
bo Pan Jezus tego nie załatwia,

albo taka przeciągająca się
wieczna frustracja,

że ciągle liczę, że coś się stanie.

Natomiast droga rozwoju
wcale nie jest po to, żeby to się stało,

bo wiecie jak to jest...
nie wszystko w życiu może się stać.

I jedną z takich ważnych umiejętności
jest przyjmowanie tego,

że to, co się stało, to się nie odstanie,

a to, co się nie stało, to się nie stanie.

Przyjmowanie tego,
że czegoś, kogoś brakło,

że czegoś nie ma, jest taką naturalną
umiejętnością człowieka.

I teraz: jeśli chcemy przyjąć Ducha
i być ludźmi Ducha,

to patrzenie w przeszłość
i liczenie na to,

że coś ,co się nie stało, się stanie,
utrudnia nam bycie człowiekiem Ducha.

Utrudnia nam niepretensjonalne
niepatrzenie na Boga.

Żeby odkryć tego Ducha w sobie,
że idę za Bogiem

i jestem taki lekki
jak tchnienie Boże,

nie mogę być przywiązany do przeszłości,
która przez cały czas mnie trzyma

i liczyć na to, że ta przeszłość
jakoś się odstanie.

I jest to wymagający kawałek drogi,
który na początku polega na tym,

żeby uświadomić sobie
za czym tęsknię w życiu,

czego w moim życiu brakło,
czego żałuję, że się stało,

i czego żałuję, że się nie stało.

Te wszystkie rzeczy,
które wywołują w nas ból, trud, tęsknotę.

Zazwyczaj tak jest, że niestety uciekamy
przed tymi emocjami,

przed bólem, trudem i tęsknotą,

bo trochę nam się wydaje,
że poza tym, że jest on nieprzyjemny,

to nie wiadomo co z tym zrobić, prawda?

Trzeba wytrwać i przeżyć,
uświadamiając sobie, że to już nie wróci.

To była lekcja,
może przeze mnie nieodrobiona, mój błąd,

a może nieodrobiona przez kogoś innego.

Może ktoś inny popełnił błąd, a ja ponoszę
konsekwencje czyjegoś opuszczenia?

Najważniejsze nie jest to,
żeby rozstrzygać, czyja to była wina,

najważniejsze jest to,
żeby wypuścić to z rąk.

Puścić z rąk przeszłość.

A robi się to przez uświadamianie sobie,
że tego nie będzie.

Bolące i trudne, ale to jest ból,
który prowadzi do życia.

To jest choroba...,
a nie, to nie jest choroba,

to jest ból,
który prowadzi do życia.

To jest jakiś trud,
który jest po prostu konieczny.

Tego nie da się przeskoczyć,
a omijając go i próbując przeskoczyć,

to niestety dokładamy sobie
jeszcze więcej różnych trudów,

które wcale nie są potrzebne,

to jest jakieś przeciąganie na długie lata
bolącej struny we mnie.

Jest to klasyczne
wchodzenie w żałobę

po czymś, czego w moim życiu brakło,
po kimś, kogo w moim życiu brakło.

Przeżywanie żałoby,
czyli uświadamianie sobie,

że tego nie było, nie ma
i uczenie się układania życia bez tego,

bo życie bez tej osoby, bez tego czegoś,
co się nie wydarzyło, jest możliwe

i wcale nie znaczy,
że będzie gorsze.

Będzie zupełnie inne,
niż sobie wyobraziłem,

ale ono będzie i może być dużo piękniejsze
niż jestem w stanie sobie wyobrazić.

To, co mnie zatrzymuje i mi nie pozwala
wejść w ten tok myślenia,

to właśnie liczenie na to,
że to co było, stanie się jeszcze raz.

że coś mnie w życiu nie nakarmiło,
czegoś mi brakło,

i w innych okolicznościach ktoś inny
mnie nakarmi, ktoś inny mi coś da.

Trzeba przyjąć to,
że wtedy byłem głodny

i nie jestem w stanie najeść się dzisiaj
za to, jak kiedyś byłem głodny.

To kiedyś byłem głodny.

A pocieszające jest to,
że nie muszę być głodny całe życie,

kiedyś byłem, kiedyś potrzebowałem,
ale teraz już nie.

Teraz idę już swoimi nogami.

Więc moi drodzy, zapraszam was
w bardzo trudny,

ale jednocześnie pasjonujący
proces wchodzenia w głąb siebie.

Przeczytam teraz fragment Ewangelii,
w którym Jezus obiecuje Ducha.

To jest taki dobry początek
na nasz kurs medytacji

„Odkryj w sobie Ducha”,
który zapowiada Ducha.

Pierwszą przeszkodą, o którą Duch
potyka się, przychodząc do nas

jest właśnie nasza nieprzeżyta żałoba,

czyli niepogodzenie się z tym,
że czegoś brakowało, czegoś nie było.

Dzisiaj postaramy się z tym zmierzyć.

Usiądźcie sobie wygodnie,
napiszcie skąd jesteście,

jak chcecie, możecie udostępnić
naszą medytację i zaczynamy.

[muzyka]

Pomyśl teraz o tym,
co jest w tobie...

o tym, w jakim stanie
siadasz na tę modlitwę.

Czy jesteś zmęczony?

Zrelaksowany?

A może krążą w tobie
jakieś silne emocje?

[muzyka]

Co teraz czujesz?

O czym myślisz?

[muzyka]

Przyjrzyj się, w jakim rytmie oddychasz...

Czy są to głębokie czy płytkie oddechy?

Szybkie czy wolne?

[muzyka]

Przyglądanie się twoim wdechom

może pomóc ci zrozumieć,
w jakim jesteś stanie.

Nerwowe szybkie wdechy
mogą pomóc ci zrozumieć,

że jesteś podirytowany,
zdenerwowany lub przestraszony.

To nic złego.

Warto po prostu wiedzieć,
że tak jest.

[muzyka]

Możesz pomyśleć o tym,
że pomimo tego stanu, w którym jesteś,

Bóg chce się z tobą spotkać.

Dla Niego żaden twój stan
nie jest problemem.

[muzyka]

Pomyśl teraz,
że przy tobie jest Bóg.

Jest On teraz obecny
w twojej modlitwie.

On jest obecny w tobie.

[muzyka]

Teraz rozpoczyna się
twoje spotkanie z Bogiem.

Twój dialog z Nim.

Zaczyna się dość ważny czas.

[muzyka]

W imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen.

Panie Jezu, proszę Cię,
abyś poprowadził moją modlitwę.

Proszę Cię, aby wszystkie moje zamiary,
decyzje i czyny

były skierowane jedynie do służby
i chwały Twojego Boskiego Majestatu.

Przez tę modlitwę chcę się
powierzyć Tobie, Panie.

Chcę Ci powierzyć siebie,
czyli Ci zaufać

w tej mojej pielgrzymce
w głąb siebie.

Schodzę tam razem z Tobą,
żeby być bardziej wolnym człowiekiem.

Schodzę do mojego serca,
do mojego wnętrza

po to, żeby odkryć,
co to serce blokuje,

co je zatrzymuje...

Powierzam Ci siebie na tę drogę.

[muzyka]

W czasie dzisiejszej medytacji
proszę Cię, Panie, o to,

abym zrozumiał, jakie wspomnienia,
jakie braki wciąż przywiązują moje serce,

na jaki brak wciąż się nie zgodziłem,

na brak jakiej osoby, jakiej rzeczy
wciąż nie ma we mnie zgody.

[muzyka]

Proszę Cię, Panie, także
za wszystkich członków naszej wspólnoty,

za te wszystkie osoby,
które teraz się do Ciebie zwracają.

Zwłaszcza za tych, którzy nie dowierzają,
że mogą należeć do nas,

że mogą należeć do
jakiejś większej częsci.

Daj im odczuć,
że są częścią nas

niezależnie od tego, gdzie są
i kiedy tego słuchają.

[muzyka]

Wyobraź sobie teraz, że ty i uczniowie
stoicie przed Jezusem,

który zmartwychwstał
i wam się pokazał.

[muzyka]

Jest On trochę uniesiony nad ziemią.

Wpatrujecie się w Niego.

Niektórzy są przestraszeni,
inni nie dowierzają.

Są tacy, którzy się zachwycają.

[muzyka]

Wyobraź sobie scenerię,
w której to się odbywa.

[muzyka]

Niektórzy chcą podejść
do Jezusa,

niektórzy chcą Go
o coś dopytać.

Popatrz na reakcje tych ludzi,
co oni robią?

[muzyka]

Co ty robisz?

Czy podchodzisz do Jezusa?

Przepuszczasz innych?

Czekasz?

A może odchodzisz?

[muzyka]

Kiedy tak patrzysz na Jezusa,
to jakie emocje w tobie się pojawiają?

Jakie nadzieje się w tobie pojawiają?

[muzyka]

Jakie emocje, oczekiwania
i jakie nadzieje budzi w tobie Jezus?

Co miałby tobie dać?

Przed czym miałby cię ochronić?

Co takiego miałby zmienić
w twoim życiu?

[muzyka]

Być może jest coś,
za czym tęsknisz w swoim życiu,

co widzisz w Jezusie...

[muzyka]

Być może nie pogodziłeś się
z odejściem lub brakiem

jakiejś konkretnej osoby
w twoim życiu?

Może zazwyczaj ciągle
ci czegoś brak?

Czego?

[muzyka]

Z brakiem czego
trudno ci się pogodzić?

[muzyka]

W swojej wyobraźni
możesz się teraz schylić.

Wziąć do ręki jakiś kamień...

kij, gałąź...

Weź do ręki i mocno ściśnij.

[muzyka]

Ściśnij ten kamień,
tę gałąź tak mocno,

jak trzymasz w sobie nadzieję,
że coś jeszcze się stanie,

że ktoś wróci,

że to, co nie zostało mi w życiu dane,
jakoś do mnie przyjdzie.

[muzyka]

Poczuj, jak bardzo mocno
ściskasz w dłoniach tę nadzieję,

że to, czego było ci brak,
nie okaże się prawdziwym brakiem.

[muzyka]

Ściśnij ten kamień,
tę gałąź tak mocno,

żeby przenieść na nią
całą twoją nadzieję,

która nie może się spełnić.

[muzyka]

Mimo trudu postaraj się
dopuścić myśl,

że być może to,
na co tak bardzo liczysz...

być może to się nie stanie.

[muzyka]

Popatrz na Jezusa,
który stoi przed tobą...

On doskonale rozumie
twój trud, twój ból.

Zobacz Jego przenikliwy wzrok.

Tak jakby wiedział,
za czym tęsknisz.

Tak jakby wiedział,
czego ci brak.

[muzyka]

Zobacz, że On wyciąga
swoją rękę w twoją stronę.

Chce odjąć ci tego bólu,

tego ciężaru, który ci towarzyszy
przez tak wiele lat.

Wyciąga swoją rękę po to,
co trzymasz w swojej dłoni.

Po ten kamień, kij...

[muzyka]

Czy jesteś w stanie
oddać Jezusowi

nadzieję na spełnienie się tego,
na co liczysz?

Czy jesteś w stanie
zostać z pustką?

[muzyka]

To bardzo trudny krok
zgodzić się na pustkę i brak,

ale ten kamień, ta gałąź
nie da ci tego,

na co liczysz od tylu lat.

[muzyka]

Oddanie Jezusowi tego,
co masz w rękach,

jest trudnym, ale jedynym krokiem,

który może doprowadzić cię
do wolności.

który może odebrać ci ten ciężar.

Pomyśl, czy jesteś gotów
dać to Jezusowi?

Oddać Mu swoją nadzieję?

[muzyka]

Ta iluzja, którą trzymasz
w swoim sercu,

w swoich dłoniach...

nie jest w stanie dać ci tego,
czego pragniesz.

Jedyną drogą jest
oddanie iluzji Jezusowi.

Czy jesteś w stanie to zaryzykować?

Jeśli tak, spróbuj to zrobić.

[muzyka]

Oddając Jezusowi to,
co masz w rękach, twoją nadzieję,

opowiedz Mu o pustce,
która jest w tobie.

Opowiedz Mu o tym,
co zostaje w twoim sercu.

[muzyka]

Oddając Jezusowi fałszywe nadzieje,
które są w tobie

porozmawiaj z Nim szczerze
o tym, co teraz jest w twoim sercu.

[muzyka]

Popatrz na Jezusa,
który mówi:

„Dziecko, dzięki tej pustce,
która w tobie pozostała,

będę mógł zaprowadzić cię
do prawdziwego i głębokiego życia”.

[muzyka]

Ojcze mój,
który jesteś w niebie,

niech się święci imię Twoje,
niech przyjdzie Twoje królestwo,

niech będzie Twoja wola
jako w niebie tak i na ziemi.

Chleba naszego powszedniego
daj nam dzisiaj

i odpuść nam nasze winy jako i my
odpuszczamy naszym winowajcom

i nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. Amen.

W imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego. Amen.

[muzyka]

Moi drodzy,
bardzo wam dziękuję

za tę medytację,
którą właśnie zrobiliśmy.

Jeśli ktoś z was wszedł
w tę medytację

i teraz czuje pustkę, smutek,
może coś w rodzaju porzucenia nadziei,

i jest mu teraz dziwnie

to chciałbym powiedzieć,
że jest to bardzo adekwatny stan

do porzucania jakiejś nadziei,
która jest złudna w nas.

To jest stan bardzo delikatny
i bardzo delikatnie trzeba

w tym momencie siebie traktować.

Takie porzucanie różnych nadziei,
które są w nas i które ciągną się długo,

ono po prostu trwa trochę.

Taki okres może
potrwać nawet rok,

ale jest jedyną drogą,
która może nas doprowadzić

do zdrowia, do życia i do rozpoczęcia
jakichś nowych etapów w naszym życiu.

I mamy nadzieję, że to będzie
etap pełen Ducha Bożego,

a nie pełen nadziei na spełnienie się
przeszłości, która już odeszła.

Teraz was zapraszam na chwilę refleksji,

z dużym szacunkiem do tego,
co jest teraz we mnie.

Nawet jeśli to jest trudne,
to nie znaczy, że to jest złe.

W tym smutku i trudzie trzeba wytrwać,
bo właśnie to wytrwanie w tym,

przyznanie się przed sobą,
że tak trzeba zrobić,

to jest coś, co prowadzi
ten proces zdrowienia.

Dajmy sobie teraz chwilę
na zrobienie refleksji,

a za chwilę trochę ogłoszeń

o naszych ciekawych
aktywnościach i propozycjach,

które będą już w tym tygodniu,
więc do zobaczenia.

[muzyka]

Teraz mnie słychać.

Chciałbym wam powiedzieć kilka ogłoszeń.

Jeśli ktoś z was
jeszcze nie zdążył zrobić refleksji,

to zaraz będzie na to czas.

A ogłoszenia są takie, że:

Nie wiem, czy wiecie, ale Pogłębiarka
działa nie tylko na YouTube i Facebooku,

ale też na Instagramie,

Jeśli nie śledzicie nas na Instagramie,
to pewnie nie wiecie o tym,

ale już jutro o godz. 19:30

mamy takiego spontanicznego live Q&A,
pytania i odpowiedzi na żywo.

Będzie można zadawać wszelkie pytania,
jakie przychodzą tylko do głowy,

i postaram się na nie odpowiedzieć.

Jeśli chcielibyście
wziąć w tym udział,

albo chcielibyście zobaczyć
nasze różne propozycje,

które pojawiają się tylko na Instagramie,

to wejdźcie na Instagrama,
jest tam Pogłębiarka.

Oczywiście linki są w opisie filmu
na Facebooku i YouTube.

Na nasz pogłębiarkowy kurs,
z którym teraz ruszyliśmy

można się jeszcze zapisać
do poniedziałku do godz. 20:00.

Więc jak macie znajomych,
którym chcielibyście polecić

takie niezobowiązujące
dwa tygodnie medytowania

- jak komuś się nie uda, to się nie uda -
to zaproście ich na ten kurs,

Dzięki temu te wszystkie osoby
będą dostawały informacje na maila.

Natomiast ważne jest to,
że zbiorowa wysyłka

- a jest nas tutaj grubo
ponad 3 tysiące osób -

ma to do siebie,
że czasami maile wpadają do spamu,

więc jeśli się zapisaliście
na jakiekolwiek korespondencje z nami,

albo co do medytacji powtórkowych,
pogłębiających i nie macie tych maili,

to najprawdopodobniej
one do spamu wpadły.

Jeśli nie ma ich w spamie,
piszcie do nas.

Teraz przez najbliższe dwa tygodnie
będzie codzienna medytacja,

dlatego te pogłębiające,
które wprowadziliśmy,

na ten czas zostają wstrzymane
i odnowimy je po dwóch tygodniach,

dlatego że nie ma co
dublować tych medytacji.

Jeśli ktoś z was chce dołączyć
do medytacji,

to wszystkie medytacje
będą publiczne,

więc będzie można sobie medytację zrobić,
no, nie pogłębiającą, w innym temacie,

ale wszystko i tak idzie
do zesłania Ducha Świętego.

Tak patrzę, czy wszystko powiedziałem...

No chyba wszystko,
tak mi się wydaje.

Bardzo wszystkim dziękuję,
całej mojej ekipie,

wszystkim tym osobom, które się trudzą
przy kursach i nie tylko,

wszystkim tym, którzy są stałą ekipą
i pomagają w funkcjonowaniu Pogłębiarki.

Bardzo dziękujemy wam wszystkim,
którzy finansowo nas wspieracie.

Dziękuję też całej Teobańkologii,
zapraszam na Pogłębiarkę,

a całą Pogłębiarkę
zapraszam na Teobańkologię.

Bardzo lubię współpracę
z ekipą Teobańkologii,

bardzo fajne rzeczy tam są,
dlatego polecam.

Codzienne live, teraz różańcowe,
więc zapraszam wszystkich, korzystajcie.

A jeśli nie subskrybowaliście jeszcze
naszego kanału na YouTube,

to bardzo zapraszam
do jego subskrybowania.

Żeby dostawać powiadomienia,
trzeba dzwonek nacisnąć.

Jeszcze raz bardzo
wam dziękuję i...

zapomniałem podziękować
fundacji Dziesięć Talentów,

dzięki której
odbywa się ten kurs.

Ta fundacja Dziesięć Talentów
jest głównym organizatorem.

Jak ktoś jest zainteresowany
bardzo fajną fundacją,

która wspiera wiele
edukacyjno-religijnych rzeczy,

organizuje wiele różnych wydarzeń,
to zapraszam,

wschód Polski - mój ukochany -
tam znajduje się ta fundacja.

Więc serdeczne dzięki
dla fundacji

i wszystkich osób,
które są w niej zaangażowane.

Do następnych naszych akcji.

Zostańcie z Bogiem, widzimy się
w poniedziałek wieczorem. Bye.