Toward a new understanding of mental illness

Bugün, erken teşhis sayesinde, birkaç on yıl öncesine göre %63 daha az kalp krizinden ölen insan var. Thomas Insel, Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü Direktörü soruyor: Depresyon ve şizofreni için aynı şey yapabilir miyiz? Bu yeni araştırma alanında ilk adım, diyor, yeni bir çerçeve oluşturmaktır: 'Akıl rahatsızlıkları'nı düşünmekten vazgeçip onları 'beyin rahatsızlıkları' şeklinde anlamaya başlamak.” (TEDxCaltech kaydedildi.)

Haydi, iyi haberlerle başlayalım

ve iyi haberler biyomedikal araştırmalara

dayalı öğrendiklerimizin

birçok ciddi hastalığın sonuçlarını

nasıl değiştirdiğiyle ilgili.

Lösemi ile başlayalım,

akut lenfoblastik lösemi, ALL,

çocuklar arasında en yaygın kanser.

Ben öğrenciyken

bu hastalıktan ölüm oranı yaklaşık yüzde 95'ti.

Bugün, 25-30 yıl sonra, ölüm oranının

yüzde 85 azalmış olduğunu görüyoruz.

Her yıl altı bin çocuk, önceden olsa

bu hastalıktan ölebilecekken, şimdi tedavi edilebiliyor.

Eğer büyük rakamlar görmek istiyorsanız,

kalp hastalığıyla ilgili şu rakamlara bir bakın.

Kalp hastalığı, eskiden, özellikle 40 yaşlarındaki

erkekler için en büyük ölüm sebebiydi.

Bugün, kalp hastalığına bağlı ölümlerde

yüzde 63 azalma görülüyor,

önemli biçimde, her yıl 1.1 milyon ölüm önleniyor.

AIDS, inanılmaz bir biçimde, henüz geçtiğimiz ay,

kronik hastalık olarak kabul edildi,

bu, 20 yaşında AIDS olan birisinin,

10 yıl önce söylediğimiz gibi, haftalar değil, aylar değil,

birkaç yıl değil, onlarca sene yaşayacağı

ve muhtemelen 60-70'lerine geldiğinde

bambaşka sebeplerden öleceği anlamına geliyor.

Bunlar öldürücü hastalıkların bazılarıyla ilgili

olağanüstü, olağanüstü değişiklikler.

Özellikle bir tanesi var ki,

muhtemelen bilmiyorsunuz, inme,

kalp hastalığı ile birlikte, bu ülkedeki

en öldürücü hastalıklardan biri.

bugünkü bilgilerimize göre

başlangıcından sonra üç saat içinde acile yetiştirilmiş

hastaların yüzde 30'unun,

herhangi bir sakatlık edinmeden

hastaneden ayrılabildiği bir hastalık.

Çarpıcı hikayeler,

iyi haber hikayeleri,

bütün bu hikayeler erken teşhis ve

erken müdahalede bulunmamıza izin veren

hastalıklar hakkında bize bir şey anlatıyor.

Erken teşhis, erken müdahale,

bu başarıların hikayesi budur.

Ne yazık ki, haberler o kadar da iyi değil.

Başka bir hikaye hakkında konuşalım,

intihar ile ilgili bir hikaye.

Şimdi bu, tabii ki, aslında bir hastalık değil.

Bu, ölüme yol açan bir durum

veya bir hal.

Farkında olmadığınız, bunun ne kadar yaygın olduğu.

ABD'de her yıl 38.000 intihar vakası oluyor.

Bu, yaklaşık her 15 dakikada bir kişi anlamına geliyor.

15 ve 25 yaş arası insanlar arasında

üçüncü en sık rastlanan ölüm nedeni.

bunun cinayetten iki kat fazla ve aslında bu ülkede

trafik kazalarından daha sık rastlanan bir ölüm

nedeni olduğunu anladığınızda, bu bir anlamda

sıra dışı bir hikayedir.

Şimdi, intihar hakkında konuştuğumuzda,

burada tıbbi katkı da söz konusudur,

çünkü intiharların yüzde 90'ı

bir akıl hastalığı ile ilişkilidir:

depresyon, bipolar bozukluk, şizofreni,

anoreksi, sınırda kişilik bozukluğu. Katkıda bulunan

ve daha önce de belirttiğim gibi

sıklıkla erken yaşta etkileyen uzun bir rahatsızlıklar listesi var.

Ama mesele sadece bu rahatsızlıklar nedeniyle ölüm değil.

Aynı zamanda hastalık oranı.

Dünya Sağlık Örgütü tarafından

Yeti Kaybına Uyarlanmış Yaşam Yılları olarak

tanımlanarak ölçülen şekliyle engellilik durumuna bakarsanız,

bir ekonomist dışında kimsenin düşünmeyeceği

bir tür ölçü,

tıbbi nedenlerle engellilik durumlarında

kayıpların geri kazanılmasının bir yolu olması dışında

ve gördüğünüz gibi, tüm tıbbi rahatsızlıklardan

dolayı oluşan tüm engelliliğin neredeyse

yüzde 30'u ruhsal rahatsızlıklara,

nöropsikiyatrik sendromlara bağlanabilir.

Muhtemelen bunun bir anlamı yok diye düşünüyorsunuz.

Yani, kanser çok daha ciddi görünüyor.

Kalp hastalığı çok daha ciddi görünüyor.

Ama aslında onların bu listede çok daha alt sıralarda olduğunu görebilirsiniz

ve bu nedenle biz burada engellilik hakkında konuşuyoruz.

Şizofreni, duygu durum bozukluğu ve depresyonun

neden olduğu engelliliği ne harekete geçirir?

Bunlar neden bir numaralı nedendir?

Muhtemelen, üç nedeni var.

Birincisi oldukça yaygın olmaları.

Beş insandan biri yaşamı boyunca bu rahatsızlıkların

birinden çekmektedir.

İkincisi, tabii ki, bazı insanlar için bunlar gerçekten

engelleyicidir ve bu yaklaşık

yüzde dört-beş, belki de 20 kişide birdir.

Ancak gerçekten bu sayıları, bu yüksek ölüm oranlarını

ve bir ölçüde yüksek hastalık oranlarını

destekleyen gerçek, çok erken yaşta başlamasıdır.

Yüzde ellisi 14 yaşında başlar,

yüzde 75'i 24 yaşında,

kanser ya da kalp hastalığından, diyabet, hipertansiyon

gibi ölüm ve hastalık oranlarının kaynağı olduğu düşünülen

düşünülen başlıca hastalıklardan bahsediyorsanız

göreceğiniz resimden çok farklı bir resim bu.

Bunlar, aslında, genç insanların kronik rahatsızlıkları.

Şimdi, size bazı iyi haber hikayeleri var diyerek başlamıştım.

Açıkça görülüyor ki bu onlardan biri değil.

Bu belki de en zor olan parçası

ve bir anlamda, bu bir nevi itiraf benim için.

Benim işim, tüm bu rahatsızlıklar konusunda

ilerleme kaydettiğimizden emin olmak.

Ben Federal hükümet için çalışırım.

Aslında, sizin için çalışırım. Maaşımı siz ödüyorsunuz.

Ve belki bu noktada, ne yaptığımı bildiğinizde

ya da belki hangi konuda başarısız olduğumu,

muhtemelen kovulmam gerektiğini düşüneceksiniz.

Bunu kesinlikle anlayabilirim.

Ancak önermek istediğim ve burada olma sebebim,

bu rahatsızlıkları düşündüğümüz sırada

çok farklı bir dünyada olmak üzere olduğumuzu söylemek.

Size şimdiye kadar anlattıklarım zihinsel rahatsızlıklarla ve

zihnin hastalıklarıyla ilgili.

Bu aslında şu günlerde biraz popüler olmayan bir terim

ve insanlar, sebebi ne olursa olsun,

davranışsal rahatsızlıklar terimini kullanmanın ve bu konulardan

davranış rahatsızlıkları olarak bahsetmenin politik olarak daha iyi olduğunu düşünüyor.

Gayet makul. Bunlar davranış rahatsızlıklarıdır

ve zihin rahatsızlıklarıdır.

Ama benim önerdiğim şu,

yüz yıl belki daha fazla

bir zamandır kullanılan bu iki terimin,

aslında günümüzde gelişmeye ayak bağı olduğudur,

burada kavramsal olarak ilerleme kaydetmemiz gereken nokta

bu rahatsızlıkları beynin rahatsızlıkları olarak yeniden düşünmemiz gereğidir.

Şimdi, bazılarınız, diyeceksiniz ki,

"Tanrım, işte yeniden başlıyoruz.

Biyokimyasal bir dengesizlik hakkında şeyler duyacağız

veya ilaçlar hakkında

veya öznel deneyimimizi alacak ve moleküllere

ya da belki depresyon ya da şizofreni

hastası olmanın nasıl olduğuna dair

çok düz, tek boyutlu bir anlayışa dönüştürecek

çok basit bir düşünce hakkında duyacağız.

Beyin hakkında konuştuğumuzda, tek boyutlu

ya da basit ya da indirgemeci olmanın tam tersini yapıyoruz.

Bu, elbette, ne ölçüde ya da ne açıdan

düşünmek istediğinizle alakalıdır,

ama bu bir gerçeküstü karmaşıklık organıdır,

ve onun üzerinde nasıl çalışacağımızı bile

daha yeni anlamaya başlıyoruz, ister korteksteki

100 milyar nöronu, ister tüm bağlantıları

ister tüm bağlantıları gerçekleştiren 100 trilyon

100 trilyon sinapsı düşünün.

Bu inanılmaz türde bilgiyi işleyen

çok karmaşık makineyi anlamaya çalışmaya yeni başladık

yeni başladık ve zihinlerimizi destekleyen

bu çok karmaşık beyni anlamak için

zihnimizi kullanmaya yeni başladık.

Aslına bakarsanız kendini anlamaya yetecek kadar

iyi bir şekilde bağlantılarla kurulmamış

bir beyne sahip olmamız evrimin zalim bir oyunu olsa gerek.

Bir anlamda, davranış ve bilişselliği çalıştığın

güvenli alandayken gözlemlediğin bir şey,

bir açıdan anlamaya

yeni başladığımız bu çok karmaşık, gizemli organla

gizemli bir organla meşgul olmaya çalışmaktan daha basit ve indirgemeci

indirgemeci gibi hissetmene neden oluyor.

Şimdiye kadar bahsettiğim

depresyon, obsesif kompulsif bozukluk,

travma sonrası stress bozukluğu,

gibi beyin rahatsızlıkları durumunda,

nasıl anormal bir şekilde işlediklerine

ya da bu hastalıklarda beynin ne yaptığına dair

derin bir anlayışa sahip olmamakla birlikte,

bağlantıyla ilgili farklılıkları ya da

bu devre şemasının bu hastalıklara sahip insanlarda

nasıl farklılık gösterdiğine dair

bazı noktalar tespit ettik.

Buna insan konektomu diyoruz

ve konektomu beynin içerdiği tüm nöronları

ve sinir yollarını gösteren diyagram gibi düşünebilirsiniz.

Bu konuda birkaç dakika sonra konuşacağız.

Buradaki önemli nokta, bu hastalıklara sahip insanlara

baktığınızda, bir şekilde mücadele veren beş kişiden birine,

beynin bağlantılarının

oluşma şeklinin bir çok farklı

yolu olduğunu görürsünüz,

ama öngörülebilen bazı şablonlar vardır ve bu

şablonlar bu hastalıklardan birinin gelişmesi için risk faktörüdür.

Bu Huntington ya da Parkinson ya da Alzheimer hastalıkları

gibi korteksin bir bölümünün bombardımana uğradığı

hastalıkları düşündüğümüzden biraz daha farklıdır.

Burada trafik sıkışıklığından ya da bazen sapaklardan,

ya da bazen sadece bazı şeylerin birbiriyle bağlanma şeklinden

ve beynin işleme yolundan bahsederiz.

Bunu, isterseniz, diğer taraftan,

miyokard enfarktüs, bir kalp kriziyle,

kalbinizde ölü bir dokunun olacağı bir hastalıkla,

aritmi, organın içindeki sorunlar nedeniyle

basitçe çalışmadığı bir hastalıkla karşılaştırabilirsiniz.

Herhangi biri sizi öldürecektir, ancak sadece

birinde ana bir lezyon bulursunuz.

Bu konuda düşünürken, muhtemelen belirli bir hastalık

konusuna biraz daha eğilmek iyi olur ve bu şizofreni,

çünkü bunu bir beyin hastalığı olarak

düşünmenin anlamaya yardımcı olacağına dair iyi bir durum.

Bunlar Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü'nde

şizofreninin erken dönemindeki çocuklarla

çalışan Judy Rappoport ve arkadaşlarının taramaları,

gördüğünüz gibi şimdiden üstte

kırmızı ya da turuncu, sarı alanlar var,

bunlar gri maddenin olduğu alanlar

ve onları beş yıl boyunca izlediklerinde,

onları yaş eşlemeli kontrollerle karşılaştırdıklarında,

göreceğiniz gibi, özellikle dorsolateral

prefrontal korteks gibi alanlar

ya da süperior temporal girus, yoğun bir gri madde kaybı var.

Ve bu önemli, bunu modellemeye çalışırsanız,

normal gelişimi kortikal kütlenin kaybı,

kortikal gri maddenin kaybı olarak görürsünüz

ve şizofrenide olan bu işareti kaçırmış olmanızdır

ve bir noktada, hedefi kaçırdığınızda

bir eşiği aşarsınız ve tam da bu eşik

şizofrenisi olan bir insanı tanımlar.

çünkü halüsinasyon ve deluzyon gibi

davranışsal semptomları olduğunu görürüz.

Bu bizim gözlemleyebildiğimiz bir şey.

Ama buna yakından baktığınızda aslında farklı bir eşikten geçtiklerini görebilirsiniz.

Beyin eşiğini çok daha önce geçmişler,

belki de 22 ya da 20 yaşında değil,

ama 15 ya da 16 yaşlarında beyin düzeyinde

gelişme gidişatı oldukça farklıdır ancak

davranış düzeyinde farklılık yoktur.

Bu neden önemli? Öncelikle çünkü,

beyin rahatsızlıkları için, davranış en son değişen şeydir.

Bunu Alzheimer, Parkinson, Huntington hastalıklarından biliyoruz.

Beyinde on yıl ya da daha fazla sürede değişiklik vardır

vardır ancak siz ilk olarak davranışsal değişiklikleri görürsünüz.

Şu anda sahip olduğumuz araçlar beyindeki

bu değişiklikleri, semptomlar ortaya çıkmadan çok önce, daha erken tespit etmemize izin veriyor.

Ama en önemlisi, başladığımız yere dönelim.

Tıptaki iyi haber hikayeleri

erken teşhis, erken müdahaledir.

Eğer kalp krizine kadar beklersek,

bu ülkede her yıl 1.1 milyon insanı

kalp hastalığına kurban etmemiz gerekir.

Bugün yaptığımız tam da bu,

bu beyin rahatsızlıklarından, beyin bağlantı rahatsızlıklarından

birine sahip olan herkesin davranışsal rahatsızlığı olduğuna karar veriyoruz.

Davranış kendini gösterene kadar bekliyoruz.

Bu erken teşhis değil. Bu aslında erken müdahale değil.

Şimdi net olalım, bunu yapmaya hazır değiliz.

Bütün gerçeklere sahip değiliz. Aslına bakarsanız

araçların ne olacağını bilmiyoruz,

davranış farklı bir şekilde ortaya çıkmadan önce her vakada

gidip tam olarak neye bakacağımızı da bilmiyoruz.

Ancak bu bize nasıl düşünmeye ihtiyacımız olduğunu gösteriyor

ve ne yönde gitmemiz gerektiğini.

Oraya yakın zamanda ulaşabilecek miyiz?

Sanıyorum gelecek birkaç yıl içinde olacak bir şey bu,

olacak bir şey bu, ama teknolojideki kavramlar

ve değişiklikler hakkında çokça düşünen biri tarafından

neler olacağını tahmin etmeye çalışan birinden

bir alıntıyla bitirmek istiyorum.

'Biz her zaman gelecek iki yıl içinde olacak değişiklikleri

gözümüzde büyütüyoruz ve gelecek on yılda

olacak değişiklikleri hafife alıyoruz.' Bill Gates.

Çok teşekkürler.

(Alkışlar)