Τι συμβαίνει μέσα σε αυτές τις τεράστιες αποθήκες;

Καθημερινά πραγματοποιούμε εκατομμύρια αγορές μέσω διαδικτύου, αλλά ποιός (ή τι) στ' αλήθεια τοποθετεί τα αντικείμενα στις συσκευασίες; Σε αυτή την ομιλία, ο Μικ Μουντζ αφηγείται μια συναρπαστική και εκπληκτική ιστορία με ρομπότ για ό,τι συμβαίνει μέσα σε μια αποθήκη.

Θέλω να σας μιλήσω

ή να μοιραστώ μαζί σας
μια πρωτοποριακή νέα προσέγγιση

για τη διαχείριση αντικειμένων αποθέματος
μέσα σε μια αποθήκη.

Μιλάμε για διαλογή,
συσκευασία και αποστολή.

Για να σας δώσω μια ιδέα,

αυτή η λύση περιλαμβάνει
εκατοντάδες ρομπότ,

μερικές φορές και χιλιάδες ρομπότ

που κινούνται σε μια αποθήκη.
Θα έρθω και στη λύση.

Αλλά απλώς σκεφτείτε

πότε παραγγείλατε τελευταία
κάτι μέσω διαδικτύου.

Ήσασταν στον καναπέ σας

και αποφασίσατε ότι έπρεπε
να αποκτήσετε εκείνο το κόκκινο μπλουζάκι.

Οπότε, με ένα κλικ το βάλατε
στο καλάθι σας.

Μετά αποφασίσατε ότι
το πράσινο παντελόνι

είναι πολύ ωραίο και κλικ!

Ίσως ένα μπλε
ζευγάρι παπούτσια, κλικ!

Οπότε έχετε ολοκληρώσει
την παραγγελία σας.

Δεν σκεφτήκατε ούτε για μια στιγμή

ότι ίσως είναι αταίριαστα.

Αλλά πατήσατε
«Υποβολή αγοράς».

Δύο μέρες μετά,
το πακέτο βρίσκεται στην πόρτα σας.

Το ανοίγετε και βλέπετε
αυτά που παραγγείλατε!

Αναρωτηθήκατε ποτέ
πώς αυτά τα αντικείμενα

κατέληξαν στο δέμα
μέσα στην αποθήκη;

Είμαι εδώ για να σας πω
ότι βρίσκονται εξαιτίας του τύπου εκεί.

Στο βάθος στη μέση της εικόνας

βλέπετε έναν εργαζόμενο
που διαλέγει και πακετάρει,

σε ένα κέντρο διανομής
ή ολοκλήρωσης παραγγελίας.

Συνήθως, οι υπάλληλοι διαλογής
περνούν το 60 με 70% της μέρας τους

τριγυρνώντας στην αποθήκη.

Συχνά διανύουν αποστάσεις
8 έως 16 χιλιομέτρων

για να βρουν αυτά τα αντικείμενα
στην αποθήκη.

Όχι μόνο είναι μια αντιπαραγωγική
διαδικασία εκτέλεσης παραγγελιών

αλλά και ένας δυσάρεστος τρόπος
εκτέλεσης παραγγελιών.

Οπότε ας σας πω
πώς πρωτοσυνάντησα το πρόβλημα.

Ήμουν στο Μπέι του Σαν Φρανσίσκο
το '99 με την έκρηξη του διαδικτύου.

Εργαζόμουν για τη Webvan, μια
εκπληκτική εταιρεία που έκλεισε σύντομα.

(Γέλια)

Η εταιρεία έβγαζε εκατοντάδες
εκατομμύρια με το σκεπτικό

ότι θα εκτελούσαμε παραγγελίες τροφίμων
μέσω διαδικτύου.

Φάνηκε ότι δεν μπορούσε να γίνει
με κατάλληλο κόστος.

Αποδείχθηκε ότι το ηλεκτρονικό εμπόριο
ήταν πολύ δύσκολο και δαπανηρό.

Τότε, προσπαθούσαμε να βάλουμε
30 αντικείμενα της αποθήκης

σε μερικούς σάκους, σε ένα φορτηγάκι
και να τα παραδώσουμε.

Αν το σκεφτείτε,
μας στοίχιζε 30 δολάρια.

Φανταστείτε ότι
για μια κονσέρβα αξίας 89 σεντ,

η διαλογή και η συσκευασία της
μας κόστιζε 1 δολάριο.

Και αυτό προτού καν
την παραδώσουμε στο σπίτι.

Εν ολίγοις, τον ένα χρόνο
που ήμουν στην Webvan

αυτό που κατάλαβα
συζητώντας με τους παρόχους διαχείρισης,

ήταν ότι δεν υπήρχε καμία λύση
σχεδιασμένη ειδικά για τη διαλογή.

Το να βάλεις το κόκκινο, το πράσινο
και το μπλε σε ένα κουτί.

Συνεπώς, είπαμε ότι πρέπει
να υπάρχει μια καλύτερη λύση.

Η υπάρχουσα διαχείριση υλικού
ήταν σχεδιασμένη για να τροφοδοτεί

παλέτες και καφάσια με προϊόντα
σε καταστήματα λιανικής.

Φυσικά η Webvan έκλεισε,
και ενάμιση χρόνο μετά

με απασχολούσε ακόμη το πρόβλημα.
Το είχα στο μυαλό μου.

Άρχισα να το επεξεργάζομαι ξανά.

Είπα, ας επικεντρωθώ λίγο
σ' αυτό που ήθελα ως υπάλληλος διαλογής

ή στο όραμά μου
για το πώς έπρεπε να λειτουργεί.

(Γέλια)

Είπα να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα.

Έχω μια παραγγελία
και θέλω να βάλω

το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε
σ' αυτό το κουτί.

Χρειάζομαι ένα σύστημα
που να βγάζω το χέρι μου και πουφ!

Εμφανίζεται το προϊόν
και το συσκευάζω,

και τώρα σκεφτόμαστε

ότι θα ήταν η προσέγγιση επίλυσης
από την πλευρά του χειριστή διανομής.

Αυτό χρειάζομαι. Ποια τεχνολογία
μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα;

Όπως μπορείτε να δείτε, οι παραγγελίες
και τα προϊόντα έρχονται και φεύγουν.

Έτσι εστιάζουμε στο να γίνει ο υπάλληλος
κέντρο του προβλήματος

και να του παρέχουμε τα εργαλεία
για να γίνει όσο πιο παραγωγικός μπορεί.

Πώς κατέληξα λοιπόν σ' αυτή τη θεωρία;

Βασικά, προέκυψε από μια
άσκηση καταγραφής ιδεών,

μια τεχνική που πιθανόν
χρησιμοποιείτε πολλοί.

Είναι η θεωρία της εξέτασης των ιδεών σας.

Πάρτε μια κόλλα χαρτί,

αλλά μετά εξετάστε τις ιδέες σας
στο μέγιστο, στο άπειρο.

Σ' αυτή την περίπτωση,
προκαλέσαμε τους εαυτούς μας με την ιδέα:

Αν έπρεπε να κατασκευάσουμε
ένα κέντρο διανομής στην Κίνα,

που είναι αγορά πολύ χαμηλού κόστους;

Ας πούμε ότι η εργασία είναι φτηνή
και η γη είναι φτηνή.

Είπαμε συγκεκριμένα:

«Αν η μία ώρα εργασίας
κόστιζε μηδέν δολάρια

και μπορούσαμε να φτιάξουμε
ένα τεράστιο κέντρο διανομής;»

Συνεπώς αυτό μας οδήγησε σε ιδέες όπως:

«Ας βάλουμε πολλά άτομα στην αποθήκη».

Είπα: «Σταθείτε,
με μηδέν δολάρια την ώρα,

θα «προσλάμβανα» 10.000 εργάτες

να είναι στην αποθήκη στις 8 κάθε πρωί,

να μπαίνουν στην αποθήκη,
να διαλέγουν ένα αντικείμενο

και μετά απλώς να στέκονται εκεί.

Έτσι κράτα τη σοκολάτα,
εσύ το αναψυκτικό

κι εσύ το αναψυκτικό διαίτης.

Αν το χρειαστώ θα σου πω,
αλλιώς περίμενε εκεί.

Αλλά όταν χρειαστώ το αναψυκτικό διαίτης,
εσείς θα μιλάτε μεταξύ σας.

Το αναψυκτικό έρχεται, το παίρνετε,
το βάζετε στο σάκο και αυτό ήταν».

Ουάου, κι αν τα προϊόντα
μπορούσαν να περπατήσουν και να μιλήσουν;

Είναι ένας πολύ δυνατός τρόπος
με πολύ ενδιαφέρον,

που θα μπορούσαμε
να οργανώσουμε την αποθήκη.

Εννοείται φυσικά
ότι η εργασία δεν είναι δωρεάν,

από πρακτικής πλευράς
αντίθετα με την ιδανική περίπτωση.

(Γέλια)

Οπότε είπαμε, κινούμενα ράφια.
Θα τα βάλουμε σε κινούμενα ράφια.

Θα χρησιμοποιήσουμε ρομπότ
και θα μετακινούμε το απόθεμα.

Έτσι ξεκινήσαμε,
και βρίσκομαι στον καναπέ μου το 2008.

Είδε κανείς σας την τελετή έναρξης
των Ολυμπιακών του Πεκίνου;

Παραλίγο να πέσω από τον καναπέ
όταν είδα αυτό.

Σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η ιδέα!

(Γέλια) (Χειροκρότημα)

Θα βάλουμε χιλιάδες άτομα
να κάθονται στο πάτωμα της αποθήκης.

Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι
έχει ουσιαστική σχέση με την ιδέα

μιας και αυτοί οι τύποι δημιουργούσαν
απίστευτα εντυπωσιακή ψηφιακή τέχνη

χωρίς υπολογιστές.
Μου είπαν

ότι ήταν ομότιμος συντονισμός
και επικοινωνία.

Εσείς σηκώνεστε,
εγώ είμαι οκλαδόν.

Δημιούργησαν καταπληκτική τέχνη.

Μιλάει για τη δύναμη της εμφάνισης

σε συστήματα όπου επιτρέπεις
στα πράγματα να μιλούν μεταξύ τους.

Οπότε αυτό ήταν περίπου το ταξίδι.

Τώρα, τι προέκυψε πρακτικά
από αυτή την ιδέα;

Ορίστε μια αποθήκη.
Είναι ένα κέντρο

διαλογής, συσκευασίας και αποστολής
με 10.000 μονάδες αποθέματος.

Τα ονομάζουμε κόκκινα στιλό, πράσινα στιλό
και κίτρινα χαρτάκια σημειώσεων.

Στέλνουμε τα μικρά πορτοκαλί ρομπότ
να πάρουν τα μπλε ράφια.

Τα μεταφέρουμε στην άκρη του κτηρίου.

Έτσι οι υπάλληλοι διαλογής
βρίσκονται στην περίμετρο.

Το θέμα εδώ είναι
να διαλέξουν τα ράφια,

να τα πάνε στο διάδρομο και να
τα παραδώσουν απευθείας στον υπάλληλο.

Η δουλειά αυτής της υπαλλήλου
διαφέρει πολύ.

Αντί να περιφέρεται στην αποθήκη,
μένει στο πόστο της

σε έναν σταθμό διαλογής
όπως αυτός

και κάθε προϊόν στο κτήριο
πηγαίνει σ' αυτήν.

Συνεπώς η διαδικασία
είναι πολύ παραγωγική.

Απλώνεις το χέρι, παίρνεις ένα προϊόν,
το σκανάρεις και το συσκευάζεις.

Μέχρι να γυρίσεις
από την άλλη

υπάρχει άλλο προϊόν
έτοιμο να συσκευαστεί.

Οπότε αυτό που κάναμε
ήταν να αφαιρέσουμε

τις άσκοπες μετακινήσεις, αναζητήσεις
και τον χαμένο χρόνο,

και αναπτύξαμε έναν τρόπο
υψηλής πιστότητας για τις παραγγελίες

όπου το δείχνεις με ένα λέιζερ,
σκανάρεις τον κωδικό

και μετά υποδεικνύεις με ένα φως
σε ποιο κουτί πρέπει να πάει.

Συνεπώς αποδεικνύεται πιο παραγωγικό,
πιο ακριβές, και τελικά

πιο ενδιαφέρον εργασιακό περιβάλλον
για τους εργαζόμενους.

Ουσιαστικά ολοκληρώνουν
όλη την παραγγελία.

Έχουν κόκκινο, πράσινο, και μπλε
κι όχι ένα μέρος της παραγγελίας.

Και νιώθουν ότι ελέγχουν το χώρο τους
λίγο περισσότερο.

Τα παρελκόμενα αυτής της προσέγγισης

είναι που μας ξάφνιασαν.

Ξέραμε ότι θα ήταν πιο παραγωγικό.

Αλλά δεν συνειδητοποιήσαμε
πόσο πειστικά αυτός ο τρόπος σκέψης

επεκτάθηκε σε άλλες λειτουργίες
στην αποθήκη.

Αλλά το αποτέλεσμα που έχει
αυτή η προσέγγιση μέσα στον Η/Υ.

είναι να το μετατρέπει σε μια μηχανή
τεράστιας παράλληλης επεξεργασίας.

Οπότε πρόκειται πάλι
για γόνιμη ανταλλαγή ιδεών.

Εδώ είναι μια αποθήκη
και σκεφτόμαστε

αρχιτεκτονικές με υπερ-υπολογιστές
παράλληλης διεργασίας.

Το σκεπτικό εδώ είναι ότι έχεις

10 εργαζόμενους
στη δεξιά πλευρά της οθόνης

που είναι ανεξάρτητοι και αυτόνομοι.

Αν ο εργαζόμενος στον σταθμό τρία
θελήσει να πάει στην τουαλέτα

δεν επηρεάζει καθόλου την παραγωγικότητα
των υπόλοιπων εννέα υπαλλήλων.

Συγκρίνετέ το με την παραδοσιακή μέθοδο
της γραμμής παραγωγής.

Όταν κάποιος σας προωθεί μια παραγγελία,

εσείς βάζετε κάτι μέσα
και την προωθείτε.

Όλοι πρέπει να είναι στη θέση τους
για να δουλέψει η διαδικασία.

Έτσι σκεφτόμαστε με πιο δυναμικό τρόπο
την αποθήκη.

Και εσωτερικά αποκτά ενδιαφέρον

καθώς εντοπίζουμε
τη δημοφιλία των προϊόντων.

Χρησιμοποιούμε δυναμικούς
και προσαρμοστικούς αλγόριθμους,

για να συντονίσουμε
το πάτωμα της αποθήκης.

Αυτό που βλέπετε εδώ είναι ίσως
μία βδομάδα πριν του Αγίου Βαλεντίνου.

Τα ροζ ζαχαρωτά έχουν μετακινηθεί
στο μπροστινό μέρος του κτηρίου

και επιλέγονται σε πολλές παραγγελίες
στους σταθμούς διαλογής.

Ελάτε δύο μέρες μετά του Αγ. Βαλεντίνου
και το γλυκό που έχει απομείνει

έχει μετακινηθεί
στο πίσω μέρος της αποθήκης

και καταλαμβάνει την ψυχρότερη ζώνη
στο θερμικό χάρτη εκεί.

Ένα από τα παρελκόμενα της προσέγγισης
με τη χρήση παράλληλης επεξεργασίας

είναι ότι αυτά τα πράγματα
μπορούν να κλιμακωθούν σε θεόρατα.

(Γέλια)

Οπότε, είτε εργάζεστε
σε δύο σταθμούς διαλογής,

σε 20 ή σε 200,
οι προγραμματισμένοι αλγόριθμοι

και οι άλλοι αλγόριθμοι
του αποθέματος λειτουργούν.

Σ' αυτό το παράδειγμα
βλέπετε ότι το απόθεμα

έχει καταλάβει ολόκληρη
την περίμετρο του κτηρίου,

επειδή εκεί βρίσκονταν
οι σταθμοί διαλογής.

Το ταξινόμησαν μόνοι τους.

Θα τελειώσω με ένα τελευταίο βίντεο

που δείχνει πώς λειτουργεί όλο αυτό

στην καθημερινότητα ενός εργαζόμενου.

Όπως αναφέραμε, η διεργασία
είναι η μετακίνηση του αποθέματος

και μετά βρίσκεις το δρόμο
για τους σταθμούς διαλογής.

Το λογισμικό μας στο παρασκήνιο

καταλαβαίνει τι συμβαίνει σε κάθε σταθμό,

κατευθύνουμε τα ράφια
κατά μήκος του διαδρόμου

και προσπαθούμε να μπούμε
σε ένα σύστημα ακολουθίας

για να παρουσιάσουμε τη δουλειά
στον εργαζόμενο.

Μπορούμε επίσης να προσαρμόσουμε
την ταχύτητα των εργαζομένων.

Οι πιο γρήγοροι παίρνουν περισσότερα ράφια
και οι αργοί λιγότερα.

Αλλά πλέον ο εργαζόμενος
κυριολεκτικά έχει την εμπειρία

που περιγράψαμε πριν.

Απλώνει το χέρι.
Το προϊόν εμφανίζεται.

Ή θα πρέπει να το πάρει ο ίδιος.

Το σκανάρει
και το τοποθετεί στον κουβά.

Η υπόλοιπη τεχνολογία
είναι στο παρασκήνιο.

Έτσι συγκεντρώνεται στο κομμάτι
της διαλογής και της συσκευασίας.

Δεν έχει νεκρό χρόνο,
ούτε χρειάζεται να αφήσει το πόστο του.

Βασικά σκεφτόμαστε
όχι μόνο έναν πιο παραγωγικό

και πιο ακριβή τρόπο
εκτέλεσης παραγγελιών.

Θεωρούμε ότι είναι ένας πιο ικανοποιητικός
τρόπος εκτέλεσης παραγγελιών.

Ο λόγος που μπορούμε να το πούμε
είναι επειδή οι εργαζόμενοι

σ' αυτά τα κτήρια
αγωνίζονται πλέον

για να έχουν το προνόμιο
να εργάζονται στη ζώνη Κίβα.

Μερικές φορές τους έχουμε σε βίντεο
να εξομολογούνται

και να λένε πράγματα όπως

ότι έχουν περισσότερη ενέργεια στο τέλος
της μέρας για παιχνίδι με τα εγγόνια τους

ή κάποτε κάποιος είπε:
«Στη ζώνη Κίβα δεν υπάρχει άγχος

και σταμάτησα να παίρνω
τα φάρμακά μου για την πίεση».

(Γέλια)

Ήταν διανομέας φαρμάκων και
μας είπαν να μην προβάλουμε το βίντεο.

(Γέλια)

Ήθελα να σας αφήσω σήμερα
με τη σκέψη ότι

όταν αφήσετε τα πράγματα
να κυλήσουν ομαλά

μπορεί να προκύψουν ενδιαφέρουσες
διεργασίες και πράγματα.

Τώρα, την επόμενη φορά
που θα πάτε στην πόρτα

και θα πάρετε το δέμα
που παραγγείλατε διαδικτυακά

το ανοίγετε και μέσα είναι
η παραγγελία σας,

θα αναρωτηθείτε αν κάποιο ρομπότ

βοήθησε στη διαλογή
και τη συσκευασία της παραγγελίας.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)