Yay yapma sanatı

Dong Woo Jang'ın okul sonrası uğraşları biraz farklı. Jang, Seul'ün beton ormanındaki yaşamının onu mükemmel yay yapmaya nasıl yönlendirdiğini anlatıyor. 15 yaşındaki bu çocuğun kendi el yapımı zarif yaylarından biriyle yaptığı gösteriyi izleyin.

Çitin diğer tarafındaki çimenliğin

her zaman daha yeşil olduğu söylenir,

bunun doğruluğuna inanıyorum.

Özellikle de Başkan Obama'nın

Kore eğitim sistemiyle ilgili başarı

kıyaslamaları yaptığını duyduğumda.

Size şunu söyleyebilirim,

sert yapısıyla ve oldukça rekabetçi doğasıyla

Kore okul sistemi,

düdüklü tencere olarak da bilinen ve

herkesin başarılı olamadığı bir yerdir.

Herkesin farklı yollarla tepkisini gösterdiği

eğitim sistemimize,

bu baskıcı çevreye benim tepkim ise

apartman kenarında bulduğum

birkaç odun parçasından yay yapmak oldu.

Neden yaylar?

Çok da emin değilim.

Belki, daimi baskı karşısında,

hayatta kalmaya dair ilkel içgüdülerim

yaylarla bağlantıya geçmiştir.

Eğer yayı düşünecek olursak,

tarih öncesi çağlardan beri yay, insanların gerçekten

hayatta kalmalarına yardımcı olmuştur.

Evimin etrafındaki üç kilometrelik alan

bir zamanlar dut ormanıydı.

Joseon hanedanlığının

ipek böcekleri burada beslenirdi.

Bu duruma dair tarihsel bilinci artırmak için,

hükumet bölgeye dut ağaçları dikti.

Bu ağaçlarda oluşan tohumlar

kuşlar tarafından oraya buraya ve

1988 Olimpiyatlarında inşa edilen ses geçirmez

otoban duvarlarının yanına saçıldı.

Bu duvarların yanındaki alan,

kimsenin dikkat etmeyi önemsemediği,

müdahaleden özgür bir yerdi ve

ben ilk hazinelerimi burada buldum.

Yay yapma fikri konusunda derinleştikçe,

çevreden uzaklaşmaya, aradıklarımı uzakta aramaya başladım.

Okul gezilerine gittiğimde,

aile tatillerinde ve ya müfredat dışı derslerden

eve dönerken

ağaçlık alanlarda gezindim

ve okul çantamda gizlice

taşıdığım aletlerle ağaç parçaları topladım.

Bir parça havluyla sakaladığım o şeyler,

testere, bıçak,

balta ve orak gibi aletlerdi.

Topladığım dalları elimde zar zor tutarak

otobüslerde ve metroda

binbir güçlükle eve getirebilirdim.

Long Beach' e gelirken aletleri getirmedim.

Havaalanı güvenliği.

(Kahkaha)

Talaşla dolu olan kendime ait odamda,

ağaç parçasını yay şeklini alana kadar, gece boyunca

keser, düzeltir ve cilalardım.

Bir gün, bambu parçasının şeklini değiştiriyordum

ve ortalığı ateşe vermemle çalışmam son buldu.

Nerede? 96 ailenin evi olarak nitelendirdiği

apartmanımızın çatı katında.

Apartmanın karşısındaki mağaza dükkanından bir müşteri

911'i aradı

ve yarısı yanmış saçlarımla merdivenlerden

aşağıya inip anneme olayı anlattım.

Bugün huzurlarınızda, anneme

şunu söyleme fırsatı yakaladım:

Anne, gerçekten üzgünüm

bundan sonra ateş yakarken daha dikkatli olacağım.

Annem, oğlunun önceden tasarlanmış

bir kundakçılık suçu işlemediği hakkında

çokça açıklama yapmak zorunda kaldı.

Aynı zamanda yaylar hakkında dünya çapında geniş araştırmalar yaptım.

Bu süreçte, en etkili yayı oluşturmak için

farklı zamanlarda ve mekanlarda kullanılan en etkili

yayları birleştirmeye çalıştım.

Ayrıca birçok farklı türde odun ile çalıştım

akçaağaç, porsuk ağacı, dut bunlardan birkaçıydı.

Size daha önce de gösterdiğim

otoyol kenarındaki ağaçlık alanda çok sayıda

atış denemesi yaptım.

Benim için en etkili yay

bu şekilde olurdu.

Bir: Kıvrık uçlar sayesinde esneklik,

oku çekip attığınızda maksimum olur.

İki: İç kısım çekim gücünün daha fazla olması için içe kıvrıktır.

Bu da daha fazla güç demektir.

Üç: Dalın dış kısmında kullanılan sinirler,

sayesinde en fazla gerilime ulaşılır.

Ve dört: Enerji basıncını tutmak için kullanılan boynuzlar.

Sabitleme, kırma, yeniden tasarlama,

tamir etme, bükme ve değiştirmeden sonra

en sonunda hayalimdeki yay şekil almaya başlardı.

Ve nihayet tamamlanınca,

böyle görünürdu.

Kendimle epey gurur duydum,

çünkü kendi kendime mükemmel bir yay yapmıştım.

Bu, Kore geleneksel yaylarının sergilendiği

bir müzede çekilen bir resim.

Benim yayıma nasıl da benzediklerine bakın.

Atalarıma icadımı çaldıkları için

teşekkür ediyorum. (Kahkaha)

Yay yapımcılığı yoluyla

tarihimle bir etkileşime girebilmiştim.

Yıllar boyu birikmiş bu bilgiyi öğrenmek,

ve atalarımın bıraktığı mesajı okumak,

bütün teselli terapilerinden ya da

yaşayan bir yetişkinin verebileceği bir öğütten daha iyiydi.

Gördüğünüz gibi, uzağı ve uzaktakini aramış,

fakat hiç yakınımda ve yanımdakilere bakmaya tenezzül etmemiştim.

Bunu anlamamla birlikte,

Kore tarihi hiç ilgimi çekmezken,

bir anda ilham kaynağım olmuştu.

Sonuçta, çimen çoğunlukla,

çitin bu yanında daha yeşil.

Her ne kadar farkında olmasak da.

Şimdi, size yayımın nasıl çalıştığını göstereceğim.

Ve, bakalım bu nasılmış.

Bu yay bambudan yapılma

ve 20 kiloluk bir çekiş kapasitesi var.

(Okun fırlama sesi)

(Alkış)

Bir yay basit bir mekanizmayla çalışabilir,

ama iyi bir yay yapmak için

büyük miktarda duyarlılık gereklidir.

Ahşap malzeme ile iletişim kurmalı

ve onu rahatlatmalısınız.

Akşaptaki her bir lifin

kendi varolma nedeni ve işlevi vardır.

Ve ancak aralarındaki uyum ve işbirliği yoluyla

muhteşem yay oluşur.

Ben garip bir öğrenci olabilirim,

sıradışı ilgi alanlarım olabilir.

Ama hikayemi sizlerle paylaşarak,

bir katkıda bulunduğumu umuyorum.

Benim için ideal dünya,

hiçkimsenin geride bırakılmadığı,

herkesin tam da olduğu yerde istenildiği bir yer.

Tıpkı bir yaydaki lifler ve tendonlar gibi.

Güçlü olanın esnek

ve savunmasız olanın dayanıklı olduğu bir yer.

Yay bana benziyor,

ve ben de yaya benziyorum.

Şimdi, size bir parçamı atıyorum.

Hayır, daha iyisi, zihnimin bir parçasını

az önce sizin zihninize attım.

Sizi vurdu mu?

Teşekkür ederim.

(Alkış)