Return to Video

การเป็นพลเมืองโลกมีหมายความว่าอะไรหรือ

  • 0:01 - 0:03
    ผมอยากแนะนำให้คุณรู้จักผู้หญิง
    ที่น่าทึ่งคนหนึ่ง
  • 0:04 - 0:06
    เธอชื่อ ดาวิเนีย
  • 0:06 - 0:11
    ดาวิเนียเกิดในประเทศจาไมกา
    เธออพยบมาจากสหรัฐอเมริกาตอนอายุ 18 ปี
  • 0:11 - 0:14
    และขณะนี้ อาศัยอยู่นอกกรุงวอชิงตัน ดีซี
  • 0:14 - 0:17
    เธอไม่ได้เป็นเจ้าพนักงานทางการเมือง
    ที่มีอำนาจมากมาย
  • 0:17 - 0:18
    ไม่ได้เป็นนักวิ่งเต้นเจรจา
  • 0:19 - 0:22
    เธออาจจะบอกคุณว่า เธอเป็นคนธรรมดา ๆ
  • 0:22 - 0:24
    แต่เธอทำให้เกิดกระแสที่น่าทึ่งที่สุด
  • 0:24 - 0:26
    สิ่งที่เหลือเชื่อเกี่ยวกับเธอ
  • 0:26 - 0:29
    คือ เธอยินดีที่จะใช้เวลาทุก ๆ สัปดาห์
  • 0:29 - 0:31
    ให้ความสนใจกับผู้คนซึ่งไม่ใช่เธอ
    กล่าวคือ
  • 0:31 - 0:36
    ผู้คนที่ไม่ใช่เธอ ในละแวกบ้านของเธอ
    ในรัฐของเธอ แม้แต่ในประเทศของเธอ --
  • 0:36 - 0:38
    ผู้คนที่เธอไม่น่าจะได้เคยพบปะ
  • 0:38 - 0:40
    กระแสที่เกิดจากดาวิเนียเริ่มขึ้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน
  • 0:40 - 0:43
    เมื่อเธอทาบทามเพื่อน ๆ ทั้งหมดของเธอ
    บนเฟสบุค
  • 0:43 - 0:45
    และขอให้พวกเขา บริจาคเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ
  • 0:45 - 0:47
    เพื่อที่เธอจะใช้เป็นทุนการศึกษา
    สำหรับบรรดาเด็กผู้หญิง
  • 0:47 - 0:50
    เธอไม่ได้คาดหวังว่า
    จะได้รับการตอบรับอย่างมากมาย
  • 0:50 - 0:53
    ในเวลาต่อมา แต่ด้วยเงิน 700,000 เพนนี
  • 0:53 - 0:56
    ตอนนี้เธอได้ส่งเด็กผู้หญิงกว่า 120 คน
    ไปโรงเรียน
  • 0:56 - 0:57
    เมื่อเราพูดกันสัปดาห์ก่อน
  • 0:57 - 1:00
    เธอบอกผมว่า เธอมีชื่อเสียงไม่ค่อยดีเท่าไร
    ต่อธนาคารท้องถิ่น
  • 1:00 - 1:05
    ทุกครั้งที่เธอเข้าไป
    พร้อมกับเหรียญเพนนีเต็มรถเข็น
  • 1:05 - 1:08
    ขณะนี้ -- ดาวิเนีย ไม่ได้ทำโดดเดี่ยว
  • 1:08 - 1:09
    แต่ตรงกันข้ามทีเดียว
  • 1:10 - 1:12
    เธอเป็นส่วนของการเคลื่อนไหว
    ที่กำลังเติบโตขึ้น
  • 1:12 - 1:14
    และเราเรียกคนแบบเดียวกับ ดาวิเนีย ว่า
  • 1:15 - 1:16
    พลเมืองโลก (global citizens)
  • 1:17 - 1:21
    พลเมืองโลก คือใครสักคน
    ที่ระบุตัวเองว่าสิ่งแรกและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ
  • 1:21 - 1:25
    พวกเขาไม่ได้เป็นคนของรัฐใด
    เผ่าใด หรือชาติใด
  • 1:25 - 1:27
    แต่เป็นสมาชิกคนหนึ่ง ของมวลมนุษย์
  • 1:27 - 1:32
    และเป็นใครสักคน
    ที่เตรียมพร้อมจะปฏิบัติตามความเชื่อนั้น
  • 1:32 - 1:35
    เพื่อต่อสู้กับความท้าทาย
    ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
  • 1:35 - 1:38
    งานของเรา มุ่งความสำคัญไปที่การค้นหา
  • 1:38 - 1:41
    การสนับสนุน และการกระตุ้นพลเมืองโลก
  • 1:41 - 1:43
    พวกเขาอยู่ในทุก ๆ ประเทศ
  • 1:43 - 1:44
    และในทุก ๆ กลุ่มประชากร
  • 1:45 - 1:47
    ผมอยากจะอภิปรายกับท่านในวันนี้
  • 1:47 - 1:50
    ว่าอนาคตของโลกนั้น ขึ้นอยู่กับพลเมืองโลก
  • 1:50 - 1:54
    ผมเชื่อมั่นว่า หากเรามีพลเมืองโลก
    ที่กระตือรือร้น ในโลกของเรามากกว่านี้
  • 1:54 - 1:57
    แล้วความท้าทายสำคัญ ๆ ทุกเรื่อง
    ที่เราเผชิญอยู่ --
  • 1:57 - 2:01
    จากความยากจน การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ
    ความไม่เท่าเทียมกันทางเพศ --
  • 2:01 - 2:03
    ปัญหาเหล่านี้ ก็ได้รับการแก้ไข
  • 2:03 - 2:05
    เรื่องเหล่านี้เป็นสุดยอดปัญหาระดับโลก
  • 2:05 - 2:07
    และท้ายที่สุดแล้ว มันจะสามารถถูกแก้ไข
  • 2:07 - 2:12
    ได้ด้วยพลเมืองโลกที่เรียกร้อง
    การแก้ปัญหาระดับโลกจากผู้นำของพวกเขา
  • 2:13 - 2:15
    ครับ ปฏิกริยาที่บางคนมีต่อแนวคิดนี้
    ในทันทีทันใด
  • 2:15 - 2:19
    คือ มันออกจะเป็นดินแดนในอุดมคติไปหน่อย
    หรือแม้กระทั่งเป็นการขู่คุกคาม
  • 2:20 - 2:23
    ผมจึงอยากจะเล่าเรื่องของผม
    ให้ท่านฟังนิดหน่อยในวันนี้
  • 2:23 - 2:24
    ว่า ผมมาอยู่ ณ จุดนี้ได้อย่างไร
  • 2:24 - 2:26
    มันเกี่ยวโยงกับดาวิเนีย
  • 2:26 - 2:28
    และเกี่ยวกับท่านอย่างไร หวังว่านะครับ
  • 2:28 - 2:30
    ผมเติบโตในกรุงเมลเบิร์น ออสเตรเลีย
  • 2:30 - 2:33
    เป็นหนึ่งในพวกเด็กเล็ก ๆ
    ที่กวนประสาทน่ารำคาญ
  • 2:33 - 2:36
    ที่ไม่เคยเลย ที่จะหยุดถามคำถามว่า "ทำไม"
  • 2:36 - 2:37
    คุณก็อาจเคยเป็นเด็กแบบนั้น
  • 2:37 - 2:41
    ผมเคยถามคุณแม่
    ด้วยคำถามที่น่ารำคาญที่สุด
  • 2:41 - 2:44
    ผมถามเธอ เช่นว่า
    "แม่ครับทำไมผมแต่งตัวสวย ๆ
  • 2:44 - 2:46
    แล้วเล่นกับตุ๊กตาทั้งวันไม่ได้ล่ะ"
  • 2:46 - 2:48
    "ทำไมต้องกินมันฝรั่งทอดกับสิ่งนั้นด้วย"
  • 2:48 - 2:49
    "กุ้งคืออะไร และ
  • 2:49 - 2:52
    ทำไมเราต้องโยนมันใส่ตุ๊กตาบาร์บี้ด้วย"
  • 2:52 - 2:53
    (เสียงหัวเราะ)
  • 2:53 - 2:55
    "และแม่ครับ -- ทรงผมแบบนี้
  • 2:55 - 2:56
    ทำไมล่ะครับ"
  • 2:56 - 2:57
    (เสียงหัวเราะ)
  • 2:58 - 3:00
    มันเป็นทรงผลที่แย่ที่สุด ผมว่าอย่างนั้นนะ
  • 3:01 - 3:03
    และก็ยังคงแย่อยู่
  • 3:03 - 3:05
    ในฐานะเจ้าหนู "ทำไม"
    ผมเคยคิดว่าผมอาจเปลี่ยนแปลงนี้โลกได้
  • 3:05 - 3:08
    และเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผมเชื่อเป็นอย่างอื่น
  • 3:08 - 3:11
    และเมื่อผมอายุ 12 ขวบ
    และเป็นปีแรกในชั้นมัธยม
  • 3:11 - 3:14
    ผมเริ่มเรี่ยรายเงิน
    ให้กับชุมชนในประเทศที่กำลังพัฒนา
  • 3:14 - 3:16
    เราเป็นเด็กที่มีความกระตือรือร้นอย่างมาก
  • 3:16 - 3:19
    และเราก็เรี่ยรายเงินได้มากกว่า
    โรงเรียนใด ๆ ในออสเตรเลีย
  • 3:19 - 3:23
    และผมก็ได้รับโอกาสให้ไปฟิลิปปินส์
    เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติม
  • 3:23 - 3:25
    ตอนนั้นเป็นปี ค.ศ. 1998
  • 3:25 - 3:29
    เราถูกพาไปที่สลัมแห่งหนึ่ง
    ในเขตชานกรุงมนิลา
  • 3:29 - 3:32
    ที่นั่น ผมได้กลายเป็นเพื่อนกับ ซันนี่ บอย
  • 3:32 - 3:36
    ซึ่งอาศัยอยู่บนกองขยะที่ร้อนระอุ
  • 3:37 - 3:39
    "ภูเขาควัน"
    พวกเขาเรียกมันว่าอย่างนั้น
  • 3:39 - 3:41
    แต่อย่าให้ความโรแมนติกของชื่อ
    หลอกลวงคุณเอาได้ได้
  • 3:41 - 3:43
    เพราะมันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า
    หลุมฝังกลบขยะเหม็น ๆ
  • 3:43 - 3:48
    ซึ่งเด็ก ๆ อย่างเช่น ซันนี่ บอย
    ใช้เวลาหลายชั่วโมง ทุก ๆ วัน
  • 3:48 - 3:51
    คุ้ยเขี่ยเพื่อหาบางสิ่งบางอย่าง
    อะไรก็ตามที่มีมูลค่า
  • 3:51 - 3:55
    การที่ผมได้อยู่กับซันนี่ บอย และครอบครัวของเขา ในคืนนั้นเปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
  • 3:55 - 3:57
    เพราะ เมื่อถึงเวลาจะเข้านอน
  • 3:57 - 4:00
    เราก็เอนกายลงบนแผ่นคอนกรีต
    ขนาดครึ่งหนึ่งของห้องนอนของผม
  • 4:00 - 4:03
    ตัวผมเอง ซันนี่ บอย
    และคนในครอบครัวที่เหลือ
  • 4:03 - 4:05
    เราเจ็ดคน เรียงเป็นแถวยาว
  • 4:05 - 4:07
    ท่ามกลางกลิ่นขยะรอบ ๆ ตัวเรา
  • 4:07 - 4:10
    และแมลงสาป ก็คลานอยู่รอบ ๆ
  • 4:10 - 4:11
    ผมไม่ได้หลับแม้แต่งีบเดียว
  • 4:11 - 4:13
    รู้สึกตัวตื่นตลอดเวลา คิดกับตัวเองว่า
  • 4:13 - 4:15
    "ทำไมใครสักคน
    จะต้องมาใช้ชีวิตอยู่แบบนี้
  • 4:15 - 4:17
    ในขณะที่ตัวผมมีมากมายเหลือเกิน
  • 4:17 - 4:20
    ทำไมการที่ ซันนี่ บอย จะทำตามฝันของเขา
  • 4:20 - 4:22
    ต้องถูกกำหนดด้วยสถานที่ที่เขาเกิด
  • 4:22 - 4:25
    หรือที่ วาร์เร็น บัฟเฟ็ทท์ เรียกว่า
    "ถูกล็อตเตอรี่รังไข่"
  • 4:25 - 4:27
    ผมไม่เข้าใจมันเลย
  • 4:27 - 4:29
    และผมจำเป็นต้องเข้าใจให้ได้ว่าทำไม
  • 4:30 - 4:32
    ครับ ต่อมาไม่นาน ผมก็เข้าใจ
  • 4:32 - 4:34
    ว่าความยากจนที่ผมเห็นในฟิลิปปินส์นั้น
  • 4:34 - 4:39
    เป็นผลจากการตัดสินใจ หรือ
    การไม่ตัดสินใจ ของมนุษย์
  • 4:39 - 4:42
    โดยการสืบต่ออำนาจอาณานิคม
    และรัฐบาลที่คดโกง
  • 4:42 - 4:45
    ซึ่งลึก ๆ ลงไปแล้ว ไม่ได้ให้ความสนใจ
    ต่อ ซันนี่ บอย เลย
  • 4:45 - 4:49
    แน่นอน พวกเขาไม่ได้สร้างภูเขาควันขึ้นมา
    แต่ก็อาจทำให้มันเกิดขึ้น
  • 4:49 - 4:52
    และถ้าเราจะช่วยเด็ก ๆ อย่าง ซันนี่ บอย
  • 4:52 - 4:55
    มันคงจะไม่ได้ผล ถ้าเราแค่ส่งเงิน
    ไม่กี่ดอลลาร์ไปให้เขา
  • 4:55 - 4:58
    หรือแค่พยายามทำความสะอาด
    บริเวณที่ทิ้งขยะที่เขาอยู่อาศัย
  • 4:58 - 5:00
    เพราะว่าแก่นของปัญหาอยู่ที่อื่น
  • 5:00 - 5:04
    และเมื่อผมทำงานโครงการพัฒนาชุมชน
    ในหลายปีต่อมา
  • 5:04 - 5:06
    พยายามช่วยสร้างโรงเรียน
  • 5:06 - 5:09
    ฝีกครู และจัดการกับ HIV และเอดส์
  • 5:09 - 5:11
    ผมจึงเริ่มเห็นว่าการพัฒนาชุมชนนั้น
  • 5:11 - 5:14
    ควรจะถูกผลักดันด้วยชุมชนเอง
  • 5:14 - 5:18
    และแม้ว่าการกุศลนั้นจะจำเป็น
    มันก็ไม่เพียงพอ
  • 5:18 - 5:20
    เราจำเป็นต้องเผชิญกับสิ่งท้าทายเหล่านี้
  • 5:20 - 5:22
    ในระดับโลกและในแบบที่เป็นระบบ
  • 5:22 - 5:24
    และสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมทำได้
  • 5:24 - 5:27
    คือพยายามระดม
    ให้คนกลุ่มใหญ่ที่บ้านเกิดของผม
  • 5:27 - 5:31
    ยืนกรานให้ผู้นำของเราทำให้เกิด
    การเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นระบบ
  • 5:31 - 5:33
    และนั่นคือเหตุผลว่าทำไม
    ในไม่กี่ปีต่อมา
  • 5:33 - 5:36
    ผมร่วมกับเพื่อนมหาวิทยาลัยกลุ่มหนึ่ง
  • 5:36 - 5:39
    ในการนำเอาการรณรงค์
    "ทำให้ความจนเป็นอดีต" มาสู่ออสเตรเลีย
  • 5:39 - 5:43
    เรามีความฝัน
    ที่จะจัดเวทีคอนเสิร์ตเล็ก ๆ นี้ขึ้น
  • 5:43 - 5:47
    กับศิลปินท้องถิ่นออสซี่
    ในเวลาไล่เลี่ยกับการประชุม G20
  • 5:47 - 5:48
    และทันใดนั้น มันก็ปะทุขึ้นในวันหนึ่ง
  • 5:48 - 5:52
    เมื่อเราได้รับโทรศัพท์จากโบโน
    ดิเอ็จ และเพิร์ล แจม
  • 5:52 - 5:55
    ซึ่งได้ตกลงจะมาเป็นวงแสดงนำ
    ในคอนเสิร์ตของเรา
  • 5:55 - 5:58
    ผมรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างในวันนั้น
    อย่างที่คุณเห็น
  • 5:58 - 6:00
    (เสียงหัวเราะ)
  • 6:00 - 6:01
    แต่เราก็ต้องประหลาดใจ
  • 6:01 - 6:04
    เมื่อรัฐบาลออสเตรเลีย
    ได้ข่าวการเรียกร้องร่วมกันของเรา
  • 6:04 - 6:08
    และพวกเขาตกลงที่จะลงทุนเรื่อง
    สุขอนามัยโลกและการพัฒนาเป็นสองเท่า
  • 6:08 - 6:11
    เพิ่มเงินให้อีก 6.2 พันล้านดออลลาร์
  • 6:11 - 6:12
    มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่า --
  • 6:12 - 6:17
    (เสียงปรบมือ)
  • 6:17 - 6:20
    มันทำให้ผมรู้สึกว่า
    การตอบรับนี้ช่างน่าเหลือเชื่อ
  • 6:20 - 6:23
    โดยการเรี่ยรายพลเมืองเข้ามาร่วมกัน
    เราได้ช่วยชักจูงรัฐบาลของเรา
  • 6:23 - 6:24
    ให้ทำในสิ่งที่ไม่คาดคิด
  • 6:24 - 6:28
    และปฏิบัติเพื่อแก้ปัญหา
    ที่ห่างไกลออกไปมากจากเรา
  • 6:29 - 6:30
    แต่เรื่องของเรื่องก็คือ
  • 6:31 - 6:32
    มันไม่ได้คงทนถาวร
  • 6:33 - 6:35
    ครับ มีการเปลี่ยนรัฐบาล
  • 6:35 - 6:38
    หกปีต่อมา เงินทั้งหมดที่จะได้มาใหม่นั้น
  • 6:38 - 6:39
    ก็หายวับไปกับตา
  • 6:40 - 6:41
    เราได้เรียนรู้อะไรบ้างน่ะหรือครับ
  • 6:42 - 6:45
    เราได้เรียนรู้ว่า การทำอะไรสุดโต่ง
    เพียงครั้งเดียวนั้นมันยังไม่พอ
  • 6:45 - 6:48
    เราต้องการการเคลื่อนไหวที่ยั่งยืน
  • 6:48 - 6:52
    ไม่ใช่เพียงการทำให้นักการเมือง
    เกิดความอ่อนไหวเพียงครั้งเดียว
  • 6:52 - 6:54
    หรือ การทำให้เกิดการระแคะระคาย
    เรื่อง เศรษฐกิจถดถอย
  • 6:54 - 6:56
    และมันจำเป็นต้องเกิดขึ้นในทุก ๆ ที่
  • 6:56 - 7:00
    ไม่เช่นนั้นแล้ว รัฐบาลแต่ละรัฐบาล
    ก็จะมีกลไกเพื่อแก้ตัว
  • 7:00 - 7:04
    ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะแบกภาระ
    การปฏิบัติงานระดับโลกตามลำพัง
  • 7:05 - 7:08
    สิ่งนี้จึงเป็นสิ่งที่เราเริ่มลงมือทำ
  • 7:08 - 7:11
    และเมื่อเราเริ่มลงมือทำสิ่งท้าทายนี้
    เราได้ถามตัวเองว่า
  • 7:11 - 7:15
    เราจะทำอย่างไรเพื่อหาแรงกดดัน
    และสร้างกลุ่มคนได้มากพอ
  • 7:15 - 7:17
    เพื่อชนะการต่อสู้นี้ในระยะยาว
  • 7:17 - 7:19
    เราสามารถคิดได้เพียงทางเดียว
  • 7:20 - 7:23
    เราจำเป็นต้องเปลี่ยน
    ความตื่นเต้นช่วงสั้น ๆ
  • 7:23 - 7:26
    ของคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับการรณรงค์
    "ทำให้ความจนเป็นอดีต"
  • 7:26 - 7:27
    ไปเป็นความปรารถนาแรงกล้าระยะยาว
  • 7:28 - 7:30
    มันต้องเป็นส่วนหนึ่ง
    ของเอกลักษณ์ของพวกเขา
  • 7:30 - 7:35
    ปีค.ศ. 2012 เราจึงร่วมก่อตั้งองค์กร
    ที่มีสิ่งนั้นแหละเป็นเป้าหมายของมัน
  • 7:36 - 7:38
    และก็มีเพียงชื่อเดียว
  • 7:38 - 7:40
    พลเมืองโลก
  • 7:40 - 7:43
    แต่นี่ไม่ได้เป็นเรื่อง
    เกี่ยวกับองค์กรใดองค์กรหนึ่ง
  • 7:43 - 7:46
    นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับพลเมือง
    ที่ออกมามีปฏิบัติการ
  • 7:46 - 7:48
    และข้อมูลวิจัยบอกเราว่า
  • 7:48 - 7:52
    ประชากรทั้งหมดที่สนใจปัญหาของโลก
  • 7:52 - 7:56
    เพียง 18 เปอร์เซ็นเท่านั้น
    ที่ลงมือทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับมัน
  • 7:56 - 7:59
    มันไม่ใช่ว่า ผู้คนไม่ต้องการจะลงมือทำ
  • 7:59 - 8:01
    แต่พวกเขามักจะไม่รู้ว่า
    จะลงมือทำอย่างไร
  • 8:01 - 8:04
    หรือไม่ก็ พวกเขาเชื่อว่า
    การลงมือทำของเขาจะไม่มีผลอะไร
  • 8:04 - 8:08
    เราจึงต้องทำอย่างไรก็ได้ เพื่อเกณฑ์
    และกระตุ้นประชากรหลายล้านคน
  • 8:08 - 8:09
    ในหลายสิบประเทศ
  • 8:09 - 8:13
    ให้กดดันผู้นำของพวกเขา ให้ปฏิบัติ
    โดยเห็นแก่ประโยชน์ของผู้อื่น
  • 8:13 - 8:16
    และขณะที่เราทำเช่นนั้น เราค้นพบ
    บางอย่างนั้นตื่นเต้นเร้าใจมาก
  • 8:16 - 8:19
    ว่าเมื่อคุณทำให้การเป็นพลเมืองโลก
    เป็นหน้าที่ของคุณ
  • 8:19 - 8:23
    ทันใดนั้น คุณก็พบว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่ง
    ของกลุ่มพันธมิตรที่ไม่ธรรมดา
  • 8:23 - 8:27
    ความยากจนสุดขั้วไม่ได้เป็นปัญหาพื้นฐาน
    เพียงปัญหาเดียวของโลก
  • 8:27 - 8:28
    การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
    ก็เช่นกัน
  • 8:29 - 8:31
    สิทธิมนุษยชน
    ความเท่าเทียมกันทางเพศ
  • 8:31 - 8:33
    แม้กระทั่ง ความขัดแย้ง
  • 8:33 - 8:35
    เราพบว่าพวกเราร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่
  • 8:35 - 8:39
    กับคนที่มีความปรารถนาแรงกล้า
    ในการจัดการกับปัญหาที่เกี่ยวข้อง
  • 8:39 - 8:41
    แต่เราไปเกณฑ์คน
  • 8:41 - 8:43
    และให้พวกเขามาร่วมกัน
    ทำหน้าที่พลเมืองโลกได้อย่างไร
  • 8:43 - 8:47
    ครับ เราใช้ภาษาสากล
  • 8:47 - 8:48
    ซึ่งก็คือ ดนตรี
  • 8:48 - 8:51
    เราจัดงานเทศกาลพลเมืองโลก
  • 8:51 - 8:53
    ในใจกลางกรุงนิยอร์ค ในเซ็นทรัล ปาร์ค
  • 8:53 - 8:57
    เราชักชวนศิลปินยิ่งใหญ่ระดับโลก
    บางคนมาเข้าร่วม
  • 8:57 - 9:00
    เราจัดการให้แน่ใจว่างานเทศกาลนี้
    จะมีขึ้นพร้อม ๆ กับ
  • 9:00 - 9:02
    การประชุมสมัชชาสหประชาชาติ
  • 9:02 - 9:04
    เพื่อให้ผู้นำซึ่งเราต้องการให้ได้ยิน
    เสียงเรียกร้องของเรา
  • 9:04 - 9:06
    ไม่สามารถเพิกเฉยต่อเสียงเหล่านั้นได้
  • 9:07 - 9:08
    แต่มันก็มีจุดเปลี่ยน
  • 9:09 - 9:11
    คุณซื้อตั๋วไม่ได้
  • 9:11 - 9:12
    คุณต้องมีคุณสมบัติที่คู่ควรจะได้รับมัน
  • 9:12 - 9:15
    คุณต้องปฏิบัติภาระกิจตามจุดประสงค์เพื่อโลก
  • 9:15 - 9:19
    เมื่อคุณได้ทำสิ่งนั้นจนได้คะแนนพอเท่านั้น
    จึงจะมีคุณสมบัติรับตั๋วได้
  • 9:19 - 9:21
    การเคลื่อนไหวเหมือนเป็นอัตราแลกเปลี่ยนเงิน
  • 9:22 - 9:26
    ผมไม่มีความสนใจความเป็นพลเมือง
    ในฐานะที่มันเป็นเพียงสิ่งที่ทำให้รู้สึกดี
  • 9:27 - 9:31
    สำหรับผม ความเป็นพลเมือง
    หมายถึงคุณต้องลงมือทำ นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ
  • 9:31 - 9:33
    และก็น่าแปลก มันได้ผล
  • 9:33 - 9:37
    ปีที่แล้ว พลเมืองมากกว่า 155,000 คน
    ในบริเวณกรุงนิวยอร์คแห่งเดียว
  • 9:38 - 9:39
    ทำคะแนนได้มากพอจนได้คุณสมบัตินั้น
  • 9:39 - 9:44
    ขณะนี้เรามีพลเมืองกลุ่มนี้
    ในกว่า 150 ประเทศทั่วโลก
  • 9:44 - 9:47
    ปีที่แล้ว เราได้สมาชิกใหม่
    มากกว่า 100,000 คน
  • 9:47 - 9:49
    ในทุก ๆ สัปดาห์ตลอดทั้งปี
  • 9:50 - 9:54
    เห็นไหมครับ เราไม่จำเป็นต้องสร้างพลเมืองโลก
    ขึ้นจากการไม่มีอะไรเลย
  • 9:54 - 9:56
    มีพวกเราอยู่แล้วทุกหนทุกแห่ง
  • 9:56 - 9:58
    เราแค่เพียงต้องจัดระบบขึ้นมา
  • 9:58 - 10:00
    และสร้างแรงจูงใจให้เริ่มมีปฏิบัติการ
  • 10:00 - 10:03
    และนี่คือสิ่งที่ผมเชื่อว่า เราสามารถเรียนรู้
    ได้มากมายจาก ดาวิเนีย
  • 10:03 - 10:07
    ผู้ที่เริ่มลงมือในฐานะเป็นพลเมืองโลก
    ย้อนกลับไปในปี ค.ศ. 2012
  • 10:08 - 10:09
    นี่คือสิ่งที่เธอได้ทำ
  • 10:10 - 10:11
    มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย
  • 10:12 - 10:14
    เธอเริ่มจากการเขียนจดหมาย
  • 10:14 - 10:16
    ส่งอีเมลไปที่สำนักงานของนักการเมือง
  • 10:16 - 10:19
    เธอสละเวลาในชุมชนท้องถิ่นของเธอ
  • 10:19 - 10:22
    นั่นเป็นตอนที่เธอสร้างความเคลื่อนไหว
    ในสื่อสังคมออนไลน์
  • 10:22 - 10:24
    และเริ่มเก็บสะสมเงิน --
  • 10:24 - 10:25
    เงินจำนวนมากมาย
  • 10:26 - 10:30
    ถึงตรงนี้ ฟังดูอาจจะไม่มากสำหรับคุณ
  • 10:30 - 10:32
    มันจะเอาไปทำอะไรได้อย่างนั้นหรือ
  • 10:33 - 10:36
    ครับ มันทำอะไรได้มากมาย
    เพราะว่าเธอไม่ได้เดียวดาย
  • 10:36 - 10:41
    การกระทำของเธอพร้อมกับ
    พลเมืองโลกคนอื่น ๆ 142,000 คน
  • 10:41 - 10:43
    ทำให้รัฐบาลสหรัฐให้ลงทุนเป็นสองเท่า
  • 10:43 - 10:45
    กับ โกโบล พาร์ทเนอร์ชิพ ฟอร์ เอ็ดดูเคชัน
  • 10:45 - 10:47
    และคนนี้ คือ ดร. ราจ ชาห์ (Raj Shah)
  • 10:47 - 10:49
    หัวหน้าองค์กร USAID
    กำลังประกาศเรื่องนั้น
  • 10:49 - 10:53
    เห็นไหมครับ เมื่อพลเมืองหลายพันคน
    ได้แรงบันดาลใจจากกันและกัน
  • 10:53 - 10:56
    มันน่าทึ่งที่ได้เห็นพลังที่มารวมกัน
    ของพวกเขา
  • 10:56 - 10:59
    พลเมืองโลกอย่าง ดาวิเนีย
    ได้ช่วยชักจูงธนาคารโลก
  • 10:59 - 11:02
    เพื่อสนับสนุนเงินลงทุน
    ในเรื่องนํ้าและสุขอนามัย
  • 11:02 - 11:06
    นี่คือ จิม คิม (Jim Kim) ประธานของธนาคาร
    กำลังประกาศเรื่องเงิน 15 พันล้านดอลล่าร์
  • 11:06 - 11:07
    บนเวทีพลเมืองโลก
  • 11:07 - 11:11
    และนายกรัฐมนตรี โมดี่ (Modi) ของอินเดีย
    ก็ยืนยันคำสัญญาของเขา
  • 11:11 - 11:16
    ที่จะให้มีส้วม ในทุก ๆ ครัวเรือน
    และโรงเรียนทั่วอินเดีย ตอนปี ค.ศ. 2019
  • 11:16 - 11:21
    พลเมืองโลกได้แรงสนับสนุนจากพิธีกรรายการตอนดึก
    สตีเฟน โคแบร์ (Stephen Colbert)
  • 11:21 - 11:24
    ที่เปิดการโจมตีทางทวิตเตอร์ต่อนอร์เวย์
  • 11:24 - 11:27
    เออร์นา ซอลเบิร์ท (Erna Solbert)
    นายกรัฐมนตรีของประเทศทราบเรื่อง
  • 11:27 - 11:30
    และให้คำมั่นสัญญาจะลงทุนเป็นสองเท่า
    ในการศึกษาสำหรับเด็กหญิง
  • 11:30 - 11:34
    พลเมืองโลกพร้อมกับสมาชิกสโมสรโรตารี่
    เข้าพบรัฐบาล แคนาดา อังกฤษ
  • 11:34 - 11:36
    และรัฐบาลออสเตรเลีย
  • 11:36 - 11:39
    เพื่อกระตุ้นสนับสนุนการลงทุน
    ในเรื่องการกำจัดโรคโปลิโอ
  • 11:39 - 11:43
    พวกเขามาพบกัน และสัญญา
    จะให้เงินจำนวน 665 ล้านดอลลาร์
  • 11:44 - 11:46
    แต่ถึงแม้ว่าจะมีแรงกระตุ้นทั้งหมดนี้
  • 11:47 - 11:49
    เราก็เผชิญกับสิ่งท้าทายบางเรื่องที่ใหญ่มาก
  • 11:50 - 11:52
    ครับ คุณอาจจะกำลังคิดกับตัวเองว่า
  • 11:52 - 11:54
    เราจะชักชวนบรรดาผู้นำของโลก
  • 11:54 - 11:57
    ให้ยังคงจดจ่อกับปัญหาของโลก
    อย่างต่อเนื่องได้หรือ
  • 11:57 - 12:03
    แต่นอนครับ ทิพ โอนีล (Tip O'Neill)
    นักการเมืองชื่อดังชาวอเมริกันเคยกล่าวว่า
  • 12:03 - 12:05
    "การเมืองทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องท้องถิ่น"
  • 12:06 - 12:09
    นั่นคือ สิ่งที่ทำให้นักการเมือง
    ได้รับการเลือกตั้งเสมอมา
  • 12:09 - 12:12
    เพื่อแสวงหา ไขว่คว้ามา
    และยึดถืออำนาจไว้
  • 12:12 - 12:15
    ผ่านทางการพยายามเพื่อผลประโยชน์
    ของท้องถิ่น หรือที่ดีที่สุดคือของชาติ
  • 12:16 - 12:20
    ผมมีประสบการณ์เรื่องนี้เป็นครั้งแรก
    เมื่ออายุ 21 ปี
  • 12:21 - 12:22
    ผมเข้าไปประชุม
  • 12:23 - 12:27
    กับผู้ที่ต่อมาเป็นดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีต่างประเทศ
    ออสเตรเลีย คนเราจะไม่กล่าวชื่อ --
  • 12:28 - 12:29
    [อเล็กซานเดอร์ ดาวเนอร์]
  • 12:29 - 12:31
    (เสียงหัวเราะ)
  • 12:32 - 12:33
    และในห้องที่ปิด
  • 12:33 - 12:35
    ผมบอกเขาถึงแรงบันดาลใจ
    ที่จะกำจัดความยากจน
  • 12:35 - 12:39
    ผมบอก "ท่านรัฐมนตรี --
    ออสเตรเลียมีโอกาสครั้งเดียวในชั่วชีวิตนี้
  • 12:39 - 12:42
    ที่จะช่วยให้เป้าหมายการพัฒนา
    แห่งสหัสวรรษสำเร็จได้
  • 12:42 - 12:43
    เราทำสิ่งนี้ได้ครับ"
  • 12:44 - 12:45
    และเขาก็หยุดชงัก
  • 12:45 - 12:48
    มองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชาไม่ไยดี
  • 12:48 - 12:50
    และพูดว่า "ฮิวจ์
  • 12:50 - 12:52
    ไม่มีใครจะมาจริงใจ
    เรื่องการช่วยเหลือต่างชาติหรอก"
  • 12:53 - 12:54
    แต่เขาไม่ได้ใช้คำว่า "จริงใจ"
  • 12:56 - 12:57
    แล้วเขาก็พูดต่อ
  • 12:57 - 12:59
    เขาบอกว่า เราจำเป็นต้องดูแล
    หลังบ้านของเราเองก่อน
  • 13:00 - 13:01
    นี่มัน ผมเชื่อนะ
  • 13:01 - 13:04
    มันล้าสมัยไปแล้ว
    และเป็นแนวคิดที่อันตราย
  • 13:04 - 13:06
    อย่างที่คุณตาของผมที่เสียไปแล้ว
    อาจบอกว่า
  • 13:06 - 13:07
    มันโคตรไร้สาระ
  • 13:08 - 13:11
    ความใจแคบ
    ทำให้เกิดมีการแบ่งขั้วที่ผิด ๆ นี้
  • 13:11 - 13:14
    เพราะว่ามันเอาคนยากจนในประเทศหนึ่ง
    ไปเทียบกับคนยากจนในอีกประเทศหนึ่ง
  • 13:15 - 13:18
    มันเป็นการเสแสร้งว่าเราสามารถแยกตัวเราเอง
    และชาติของเราออกจากกัน
  • 13:19 - 13:21
    โลกทั้งโลก คือหลังบ้านของเรา
  • 13:21 - 13:23
    และการที่เราไม่เอาใจใส่มัน
    ก็จะเป็นอันตรายกับเรา
  • 13:23 - 13:25
    เห็นไหมครับ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
    เมื่อเราไม่สนใจรวันดา
  • 13:25 - 13:26
    เมื่อเราไม่เอาใจใส่กับซีเรีย
  • 13:26 - 13:28
    เมื่อเราไม่สนใจ
    การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
  • 13:28 - 13:31
    ผู้นำทางการเมืองควรจะให้ความจริงใจ
  • 13:31 - 13:33
    เพราะผลกระทบของการเปลี่ยนสภาพภูมิอากาศ
    และความยากจน
  • 13:33 - 13:35
    ได้มาตั้งอยู่ต่อหน้าเราแล้ว
  • 13:35 - 13:38
    ครับ พลเมืองโลก --
    พวกเขาเข้าใจเรื่องนี้
  • 13:38 - 13:41
    เราใช้ชีวิตอยู่ในช่วงเวลา
    ที่เอื้อต่อพลเมืองโลก
  • 13:41 - 13:44
    อยู่ในยุคที่ทุก ๆ เสียงนั้น
    ได้ยินได้ฟังถึงกันได้
  • 13:44 - 13:45
    ครับ พวกคุณจำได้ไหม
  • 13:45 - 13:49
    เมื่อเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ
    ได้ถูกลงนาม ย้อนกลับไปในปี ค.ศ. 2000
  • 13:49 - 13:52
    ที่สุดที่เราทำได้ในเวลานั้น
    คือรีบส่งจดหมายออกไป
  • 13:52 - 13:53
    แล้วก็คอยการเลือกตั้งครั้งต่อไป
  • 13:54 - 13:55
    ตอนนั้นไม่มีสื่อสังคมออนไลน์
  • 13:56 - 13:59
    วันนี้ ประชากรหลายพันล้าน
    มีเครื่องมือเพิ่มมากขึ้น
  • 13:59 - 14:01
    เข้าถึงข้อมูลได้มากขึ้น
  • 14:01 - 14:04
    มีความสามารถที่จะชักจูงมากกว่าแต่ก่อน
  • 14:04 - 14:08
    ทั้งปัญหาและเครื่องมือที่จะแก้ปัญหานั้น
    มาอยู่ตรงหน้าเราแล้ว
  • 14:08 - 14:10
    โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว
  • 14:10 - 14:13
    และพวกเราทั้งหลาย
    ซึ่งมองเลยไปกว่าชายแดนของเรานั้น
  • 14:13 - 14:15
    เลือกข้างทางประวัติศาสตร์ที่ถูกต้อง
  • 14:16 - 14:17
    แล้วเราอยู่ตรงไหนน่ะหรือครับ
  • 14:18 - 14:20
    เราจัดทำเทศกาลที่น่าทึ่งนี้
  • 14:20 - 14:23
    เราได้ทำชัยชนะเชิงนโยบายใหญ่ ๆ มาบ้าง
  • 14:23 - 14:25
    และประชากรทั่วโลกก็กำลังเข้ามาร่วม
  • 14:26 - 14:28
    แต่เราบรรลุเป้าหมายแล้วใช่ไหมครับ
  • 14:29 - 14:30
    ยังไม่ใช่
  • 14:30 - 14:32
    เรายังมีเส้นทาอีกยาวไกล
  • 14:33 - 14:35
    แต่นี่เป็นโอกาสที่ผมเห็น
  • 14:36 - 14:39
    แนวคิดของความเป็นพลเมืองโลก
  • 14:40 - 14:45
    ที่เป็นพยานในตรรกะของมันเอง แต่จนถึงเดี๋ยวนี้
    ยังไม่เป็นไปในทางปฏิบัติในหลายเรื่อง
  • 14:45 - 14:50
    เข้ากันสนิทกับช่วงเวลาตอนนี้
    ที่เราได้สิทธิพิเศษในการมีชีวิตอยู่
  • 14:50 - 14:51
    พวกเรา ในฐานะพลเมืองโลก
  • 14:51 - 14:56
    ขณะนี้มีโอกาสที่หาไม่ได้ที่ไหน
    ในการเร่งการเปลี่ยนแปลงเชิงบวกระดับใหญ่
  • 14:56 - 14:57
    ไปทั่วโลก
  • 14:58 - 15:00
    ดังนั้น ในอีกหลายเดือนหรือหลายปีข้างหน้า
  • 15:00 - 15:03
    พลเมืองโลกจะให้ผู้นำของโลกรับผิดชอบ
  • 15:03 - 15:06
    เพื่อให้แนใจได้ว่าเป้าหมายของโลก
    เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนนั้น
  • 15:06 - 15:08
    จะได้รับการติดตามและปฏิบัติ
  • 15:08 - 15:11
    พลเมืองโลกจะจับร่วมทำงาน
    กับองค์กรเอ็นจีโอชั้นนำของโลก
  • 15:11 - 15:14
    เพื่อให้โรคภัยไข้เจ็บ เช่นโปลิโอ
    และมาลาเรีย หมดสิ้นไป
  • 15:14 - 15:17
    พลเมืองโลกจะเข้ามารวมตัวกัน
    ในทุกมุมของโลก
  • 15:17 - 15:20
    เพื่มความถี่ คุณภาพ
  • 15:20 - 15:22
    และผลกระทบจากปฏิบัติการของเขา
  • 15:23 - 15:25
    ความฝันเหล่านี้อยู่ไม่เกินเอื้อมมือของเรา
  • 15:26 - 15:28
    ลองคิดถึงกองทัพหลายล้านคน
  • 15:28 - 15:30
    ที่เติบโตขึ้นจนกลายเป็นหลายหมื่นล้านคน
  • 15:30 - 15:34
    เชื่อมโยงกัน รู้เรื่องราว ทำงานต่อเนื่อง
  • 15:35 - 15:37
    และไม่เต็มใจที่จะรับคำตอบที่ว่า ไม่
  • 15:38 - 15:40
    ตลอดเวลาหลายปี
  • 15:41 - 15:43
    ผมได้พยายามติดต่อ ซันนี่ บอย
  • 15:45 - 15:47
    น่าเศร้าใจ ที่ผมไม่สามารถติดต่อกับเขาได้
  • 15:49 - 15:51
    เราพบกันก่อนที่จะมีสื่อสังคมออนไลน์นานมาก
  • 15:51 - 15:54
    และที่อยู่ของเขาตอนนี้
    ก็ถูกย้ายไปที่อื่นโดยรัฐ
  • 15:54 - 15:56
    อย่างที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ กับสลัม
  • 15:58 - 15:59
    ผมอยากจะนั่งลงจับเข่าคุยกับเขามาก
  • 15:59 - 16:01
    ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม
  • 16:01 - 16:05
    และเล่าให้เขาฟังว่า ตอนที่ผมอยู่บนภูเขาควัน
    ผมได้แรงบันดาลใจ
  • 16:07 - 16:08
    ขอบคุณเขาและคุณอื่น ๆ อีกมากมาย
  • 16:08 - 16:12
    ผมได้เข้าใจถึงความสำคัญ
    ในการมีส่วนต่อการเคลื่อนไหวของผู้คน --
  • 16:13 - 16:16
    เด็กหนุ่มที่เต็มใจละสายตาจากจอ
    และมองออกไปยังโลกภายนอก
  • 16:17 - 16:18
    ไปสู่การเป็นพลเมืองโลก
  • 16:19 - 16:21
    พลเมืองโลกที่ยืนหยัดอยู่ด้วยกัน
  • 16:22 - 16:24
    ผู้ที่ถามคำถามว่า "ทำไม"
  • 16:25 - 16:26
    ผู้ไม่ยอมรับคนที่คิดว่าจะทำไม่ได้
  • 16:27 - 16:30
    และโอบอุ้มความเป็นไปได้ที่น่าทึ่ง
    ของโลกที่เราอยู่ร่วมกัน
  • 16:31 - 16:33
    ผมเป็นพลเมืองโลก
  • 16:33 - 16:34
    แล้วคุณล่ะครับ
  • 16:35 - 16:36
    ขอบคุณครับ
  • 16:36 - 16:44
    (เสียงปรบมือ)
Title:
การเป็นพลเมืองโลกมีหมายความว่าอะไรหรือ
Speaker:
ฮิวจ์ อีแวนส์ (Hugh Evans)
Description:

ฮิวจ์ อีแวนส์ เริ่มต้นการเคลื่อนไหวที่ระดมพล "พลเมืองโลก" หรือคนที่ระบุตัวเองว่าสิ่งแรกและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาไม่ใช่สมาชิกของรัฐ ชาติ หรือเผ่าพันธ์ุใด แต่เป็นสมาชิกของมวลมนุษย์ ในการบรรยายที่ให้ข้อคิดและเป็นกันเองนี้ มาเรียนรู้เพิ่มเติมว่า ความเข้าใจใหม่ต่อ บทบาทของเราในโลกใบนี้กำลังกระตุ้นให้ผู้คนต่อสู้กับความยากจน การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ความไม่เท่าเทียมกันทางเพศ และสิ่งอื่น ๆ ที่แสนจะสุดโต่งได้อย่างไร
อีแวนส์บอกว่า "เรื่องเหล่านี้เป็นสุดยอดปัญหาระดับโลก และท้ายที่สุดแล้ว มันจะสามารถถูกแก้ไขได้ด้วยพลเมืองโลกที่เรียกร้องการแก้ปัญหาระดับโลกจากผู้นำของพวกเขาเท่านั้น"
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
16:56

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.