Het geheime wapen tegen pandemieën

De coronaviruspandemie zal niet de laatste crisis zijn die de volksgezondheidssystemen wereldwijd op de proef zal stellen, zegt arts en gezondheidsbeleidsleider Georges C. Benjamin. Hij beschrijft wat er nodig is om ons uit de pandemie te leiden en toekomstige te voorkomen -- inclusief een robuuste overheidsinstantie voor de gezondheidszorg die is uitgerust met bijgewerkte technologie en goed opgeleid personeel -- en legt uit hoe burgers, bedrijven en politieke leiders hun steentje kunnen bijdragen om openbare gezondheid de voorrang te geven. (Dit virtuele gesprek, georganiseerd door wetenschapscurator David Biello en hoofd van TED Chris Anderson, werd opgenomen op 20 mei 2020.)

David Biello: Het is nu
mijn grote eer en voorrecht

om Dr. Georges Benjamin voor te stellen.

Hij is uitvoerend directeur
van de American Public Health Association

en heeft een lange
en vooraanstaande carrière

zowel als medisch professional als
als professional in de volksgezondheid.

Hartelijk welkom dr. Georges Benjamin.

Georges Benjamin:
Hey, David, hoe gaat het?

DB: Met mij gaat het goed,
hoe gaat het, dr. Benjamin?

GB: Ik ben hier.
(Lacht)

DB: Lekker binnen. Goed.

GB: Binnen.

DB: We weten dat het thema van het moment
heropening is, zou ik zeggen.

Daar hebben we net
een mogelijkheid voor gehoord,

maar natuurlijk

hebben veel landen al heropend
op de een of andere manier,

en ik geloof dat vanaf vandaag

alle 50 staten hier in de VS
al min of meer heropend zijn.

Hoe doen we dat slim,
hoe doen we dat veilig?

GB: Ja, we moeten echt
veilig en voorzichtig heropenen,

en dat betekent dat we
niet mogen vergeten

welke maatregelen voor de volksgezondheid

die de curve in het begin
hebben doen dalen.

En dat betekent dingen als:

je neus en mond bedekken
wanneer je hoest of niest,

een masker dragen, je handen wassen,

jezelf fysiek zoveel mogelijk
distantiëren van anderen.

Nadenken over alles wat we doen,

weet je, voordat we
‘s ochtends aan het werk gaan

en terwijl we aan het werk zijn.

En zo voorzichtig zijn
als velen van ons zijn geweest

in de afgelopen twee maanden,

nu we de komende drie maanden ingaan,

omdat dit ding nog niet voorbij is.

DB: Precies.

Er is een kans op meer golven,
zoals Uri [Alon] zei.

Het lijkt erop dat het dan
op ons allemaal rust

om volksgezondheid als een soort
tweede baan te beschouwen.

Is dat juist?

GB: Weet je, ik heb er
zo veel voor gepleit

dat nu iedereen echt weet
wat volksgezondheid is,

dat iedereen altijd moet beseffen
dat volksgezondheid zijn tweede baan is,

of je nu het afval ophaalt
of in een supermarkt werkt,

of je bent een buschauffeur,

of je bent, zoals ik,
bezig met volksgezondheid,

een arts of verpleegkundige,

iedereen moet
aan volksgezondheid denken

bij wat ze elke dag doen.

DB: Wat denk je --

Nu we allemaal professionals
in de volksgezondheid zijn,

welke nieuw normaal
kunnen we verwachten, denk je,

als de landen heropenen?

Hoe gaat dat eruit zien,

of hoe hoop je dat het eruitziet
als professional in volksgezondheid?

GB: Als ik kon toveren,

zou ik duidelijk zien

dat mensen veel meer
aan volksgezondheid zouden doen,

wat betreft handen wassen

en nadenken over veiligheid
als ze buiten kwamen.

Weet je, het is nog niet zo lang geleden

dat je in de auto
je veiligheidsgordel niet omdeed.

Vandaag doen we het

automatisch.

De meesten van ons roken niet,

omdat we weten dat dat slecht voor ons is.

De meesten van ons kijken beide kanten op
voordat we een straat oversteken.

De meesten van ons, weet je,

voorzien dingen in ons huis
om struikelgevaar te vermijden.

Als deze uitbraak zich voortzet,

hoop ik dat mensen
veel meer aandacht zullen besteden

aan dingen die ons
een infectie kunnen bezorgen.

Zoals dingen schoonmaken
en dingen desinfecteren.

Wat nog belangrijker is:
niet naar je werk komen als je ziek bent.

Ik hoop dat werkgevers voor iedereen
betaald ziekteverlof zullen invoeren,

zodat mensen thuis kunnen blijven.

Ja, het is een extra kost,

maar ik kan je vertellen
dat we nu hebben geleerd

dat de kosten van zoiets niet doen

in de miljarden en miljarden
en miljarden dollars lopen.

Betaald ziekteverlof
is daarbij vergeleken vrij goedkoop.

DB: Ja, we zijn, denk ik,
jaloers in de Verenigde Staten

op alle landen die misschien

een alomvattender
gezondheidszorgsysteem hebben

dan wij.

Ben je het ermee eens
dat maskers een soort symbool zijn

om de mentaliteit van ‘volksgezondheid
als tweede baan’ aan te nemen?

GB: Nou, weet je, het is grappig.

Onze collega's in Azië
hadden een masker --

het dragen van maskers als cultuur
gedurende vele, vele jaren.

En, weet je, daar hebben we altijd
grinnikend om gelachen.

Toen ik naar het buitenland ging,

grinnikte ik altijd als ik
mensen met maskers zag rondlopen.

En natuurlijk, toen dit begon,

drongen we allen aan op maskers
voor mensen die besmet waren

of natuurlijk voor gezondheidswerkers,

waarvan we vonden
dat ze meer risico liepen.

Maar ik denk dat het dragen van maskers

waarschijnlijk deel gaat uitmaken
van onze cultuur.

We zagen al dat het waarschijnlijk
geen strandmode zal worden,

hoewel het voorlopig zou moeten.

Maar ik denk wel dat we steeds
meer mensen maskers zullen zien dragen

in verschillende omstandigheden.

Ik denk dat dat logisch is.

DB: Ja, draag je masker
om te laten zien dat je om anderen geeft.

En dat je een soort
volksgezondheidinstelling hebt.

Over Azië gesproken,

wie heeft het goed gedaan?

Als je over de hele wereld kijkt,
en je deed dit al een tijdje

en besprak je het met je collega's.

Wie heeft het goed gedaan

en wat kunnen we leren
van die goede voorbeelden?

GB: Ja, Zuid-Korea is
in veel opzichten het rolmodel.

Weet je dat China het uiteindelijk

redelijk goed deed.

Maar het geheim van al die landen

die minder morbiditeit
en mortaliteit hebben gehad dan wij,

is dat ze al heel vroeg
veel testen hebben gedaan,

ze deden contact opsporing,
en isolatie en quarantaine,

wat trouwens het fundament is
van de volksgezondheidspraktijk.

Ze deden het vroeg en ze deden het intens,

en trouwens, ook al
heropenen ze hun samenleving,

ze beginnen alweer
af en toe pieken te zien,

en hernemen dan de basispraktijken
voor volksgezondheid

van testen, isolatie, contacttracering

en transparantie
voor het publiek wanneer ze kunnen,

omdat het belangrijk is dat het publiek
begrijpt hoeveel gevallen er zijn,

waar de ziekte is,

als je wil dat het publiek het naleeft.

DB: Dus testen,
contacttracering en isolatie.

Dat lijkt geen hogere wiskunde,
om dat oude cliché te gebruiken.

Waarom is dat voor sommige landen
moeilijk uit te voeren?

Wat houdt ons tegen,

elektronische medische dossiers,

een of ander gadget

of misschien gewoon overmoed

door de successen in volksgezondheid

van de afgelopen 100 jaar?

GB: Weet je, we zijn een
echte pillensamenleving.

We denken dat er voor alles een pil is.

Als we je er geen pil voor kunnen geven,

dan kunnen we je opereren
en het repareren.

Preventie werkt.

En we hebben te weinig
geïnvesteerd in preventie.

We hebben veel te weinig geïnvesteerd
in een sterk, robuust

volksgezondheidssysteem.

Als je kijkt naar het feit
dat in het Amerika van vandaag,

je heel gemakkelijk kunt weten

wat er van de plank
van een supermarkt komt,

Amazon weet alles over jou,

maar je arts heeft niet
dezelfde hulpmiddelen.

Om drie uur 's ochtends

is het nog steeds erg moeilijk
om je elektrocardiogram te krijgen,

of je medisch dossier,
of je lijst met allergieën

als je de dokter niet kunt
vertellen wat je mankeert.

We hebben gewoon niet geïnvesteerd
in robuuste systemen.

Een van de interessante dingen
van deze uitbraak

is dat het een omgeving heeft gecreëerd

waarin we nu afhankelijk zijn
van telegeneeskunde,

dat al een aantal jaren bestaat,

maar we waren niet helemaal bij.

Nu wordt het waarschijnlijk
de nieuwe standaard.

DB: Maar het lijkt ook --

Dus natuurlijk

hebben de landen met een ongelooflijk
robuust gezondheidszorgsysteem,

zoals Taiwan, het goed gedaan,

maar het lijkt erop dat zelfs landen

die een minder robuust zorgsysteem
lijken te hebben, zoals Ghana in Afrika,

het eigenlijk goed hebben gedaan.

Wat was zou het geheime recept zijn

voor dat soort landen?

GB: Ja, het is nog vrij vroeg
in sommige van hun blootstellingen

en hopelijk hebben ze geen
golf die later komt,

dat is nog steeds een mogelijkheid,

maar uiteindelijk

denk ik, voor zover je goed aan
volksgezondheid hebt gedaan,

dat alle landen die het goed hebben gedaan

dat hebben gedaan.

Nu zijn we een groot land,
een complex land.

En ja, we zijn niet goed
begonnen met testen.

Maar we mogen de fouten
van de laatste drie maanden niet herhalen,

omdat we nog wat maanden
voor de boeg hebben.

En nu we weten wat we fout hebben gedaan,

moedig ik ons aan om het
de volgende keer goed te doen.

DB: Dat lijkt me slim.

GB: En de volgende keer is morgen.

DB: Dat klopt.

Het is al begonnen.

Ik bedoel, het lijkt bijna,

als ik deze metafoor mag gebruiken,

dat sommige van deze landen

al een soort antilichamen
in hun systeem hadden,

omdat ze ervaring hadden
met misschien ebola of de eerste sars.

Is dat de sleutel, eerdere blootstelling

aan dit soort crises
in de volksgezondheid?

GB: Nou, dit is een heel ander virus.

En hoewel er misschien al vroeg bewijs is

dat we tegen mers en sars1

al vroegtijdig beschermd waren,

wijzen enkele vroege studies erop,

dat dat niet de oplossing is.

Het geheime recept hiervoor is een goede,
solide praktijk van volksgezondheid.

Dat is het geheime recept hiervoor.

We zouden niet naar iets
moeten zoeken, geen mystiek,

of naar iemand die ons komt redden
met een speciale pil.

Dit gaat om goede, solide praktijken
op het gebied van de volksgezondheid,

want trouwens, kijk,

dit was een erge,

maar het is niet de laatste.

Dus moeten we ons voorbereiden
op de volgende echt grote.

We denken dat deze erg was,

stel je voor wat er zou zijn gebeurd
als ebola was verneveld,

of mers was verneveld.

Weet je, kies een tv-film.

Ook al was het een slechte,

we ontsnapten dit keer
nog aan een heel, heel erge.

DB: Ja, het Middle East
Respiratory Syndrome is geen grap,

en we mogen dankbaar zijn dat het
zich niet gemakkelijker verspreidt,

zoals sars-CoV.

Is dit echter --

Al deze ziekten zijn dus zoönotisch,

dat betekent dat ze naar ons oversprongen
van de dieren daarbuiten.

Het is duidelijk dat de mensheid
inbreuk maakt op de natuur

op een steeds indringender manier,

of dat nu klimaatverandering is
of de bossen intrekken, kies maar.

Is dit gewoon het nieuwe normaal?

Moeten we af en toe
pandemieën verwachten ?

GB: Nou, ze komen regelmatig.

Dit is niet de eerste pandemie, toch?

We hebben er verschillende gehad,

100 jaar geleden de griep van 1918,

Sars was een significante infectie,

ook al werd sars1 niet zo erg als deze.

En we hadden de vogelgriep,

een moeilijke,

en de varkensgriep.

We hadden zika.

Dus nee, we hebben verschillende
nieuwe uitbraken van ziekten gehad.

Deze opkomende ziekten komen veel voor,

en op veel manieren

hebben we geluk gehad

dat we ze al vroeg
hebben kunnen identificeren

en inperken.

Maar we bevinden ons nu in een wereld

waar mensen dit soort dingen
kunnen uitvinden.

Dit is niet gebeurd, voor zover we weten,
het is niet door mensen gemaakt.

Het ontsnapte waarschijnlijk
niet uit een lab.

Maar we weten dat toen ik op school zat,

om een beestje te laten groeien,
moest je behoorlijk geavanceerd zijn.

Dat is vandaag niet het geval.

We moeten onszelf beschermen tegen
zowel van nature voorkomende infecties

en tegen die die door mensen zijn gemaakt.

DB: Bovendien hebben we andere
soorten bedreigingsvermenigvuldigers,

zoals klimaatverandering,

die pandemieën zo veel erger maken.

GB: Ik zei dat klimaatverandering
de grootste bedreiging voor de mens was

voor deze hier.

Dit steekt klimaatverandering
naar de kroon.

Ik vertel je dat

de grote uitdaging nu

is dat we een pandemie hebben

die we nog steeds niet de baas zijn

nu we het orkaanseizoen ingaan,

en met klimaatverandering,

wat de hevigheid
van de orkanen zal verergeren.

We staan voor een interessante zomer.

DB: En hier is Chris met, denk ik,
een vraag van ons publiek.

Chris Anderson: Eigenlijk veel vragen.

Mensen zijn erg geïnteresseerd
in wat je zegt, Georges.

Hier gaan we. Hier is
de eerste, van Jim Young:

“Hoe gaan we om met mensen
die niet geloven dat dit ernstig is?”

GB: Weet je, je moet gewoon doorgaan
met mensen de waarheid te vertellen.

Een van de dingen
over deze specifieke ziekte

is dat ze niemand spaart.

Ze erkent geen politieke partijen,

ze erkent geen geografie,

en we hadden veel mensen,
vooral op het platteland,

die het niet inzagen, omdat het
nog niet tot bij hen was geraakt,

en ze geloofden niet dat het echt was.

En nu worden veel van die gemeenschappen
geteisterd door deze ziekte.

En dus moeten we gewoon --

weet je, het past niet
om te zeggen: “Ik zei het je toch.”

Je moet zeggen:
"Kijk, nu je het inziet,

kom aan boord en help ons
om deze problemen op te lossen."

Maar dit is iets
dat nog een tijdje zal bestaan.

En als het endemisch wordt,

wat betekent dat het altijd
op een laag niveau voorkomt,

zal iedereen deze ervaring hebben.

CA: Bedankt.

Hier is er een van Robert Perkowitz.

'We lijken de volksgezondheid
te hebben genegeerd en onderbetaald,

en we waren niet voorbereid op dit virus."

Kijk, als de vraag opduikt,

zou moeten, als bij toverslag.

“Wat moeten nu onze prioriteiten zijn

om ons voor te bereiden
op de volgende volksgezondheidscrisis?"

GB: Nou, we moeten er nu voor zorgen

dat we er de financiering
hebben ingestoken,

middelen, training, paraat personeel.

En trouwens, onze volgende
volksgezondheidscrisis

is niet over 10 jaar,
het is niet over 20 jaar,

het is de mogelijke co-gebeurtenis

met griep, waarvan we weten
dat die dit najaar komt,

omdat ze elk jaar komt,

met ofwel voortgezette COVID
of een piek in COVID.

En we krijgen een ziekteproces

dat zich als vrijwel hetzelfde voordoet,

en we zullen COVID moeten
onderscheiden van influenza.

Omdat we een vaccin
hebben tegen influenza,

maar nog niet tegen COVID.

We hopen er over een jaar een te hebben.

Maar dat valt nog te bezien.

DB: Haal dus je griepprikken.

CA: Ja.

In feite stelde David Collins
precies die vraag.

'Hoe groot is de kans op een vaccin
vóór de volgende golf?'

GB: Weet je, het snelste vaccin
dat we ooit hebben ontwikkeld was mazelen,

en dat heeft vier jaar geduurd.

Nu zijn veel dingen anders, toch?

We zijn begonnen met een sars1-vaccin.

Het vroeg veel dierproeven,

en een aantal zeer vroege
proeven op mensen.

Je weet dat we net een bericht kregen

dat het tenminste lijkt te werken
bij apen, bij resusapen,

en er zijn aanwijzingen dat het in ieder
geval doeltreffend en veilig kan zijn

bij een heel, heel klein aantal mensen.

Als ik heel, heel klein
aantal mensen zeg,

bedoel ik echt weinig.

Dus nu moet het gaan naar fase twee-
en fase drie-proeven.

Dus, ja, [David] stak twee handen op,

dus ja, ja, het is een klein
aantal mensen.

Wat dat je vertelt, is
dat die mensen veel geluk hadden,

of dat het werkte.

We zullen het pas weten als we dit
in duizenden armen hebben geprikt.

CA: Hier is een belangrijke vraag
van een TED-Fellow.

'Hoe leiden we mensen op
over wat volksgezondheid betekent?

Vooral in de context van mensen

die denken dat ze geen
publieke verantwoordelijkheid hebben?'

GB: Nou, weet je, ik herinner mensen eraan

dat wanneer volksgezondheid goed werkt,

er niks gebeurt.

Natuurlijk, als er niets gebeurt,
krijgen we er geen krediet voor.

De reden dat iedereen in dit land

niet elke ochtend hoeft op te staan
om zijn water te koken,

is vanwege de volksgezondheid.

De reden dat,
als je een auto-ongeluk krijgt,

weet je, een autobotsing,

en je draagt je veiligheidsgordel
en je hebt airbags,

en je wordt niet gedood
door die autobotsing,

is dat vanwege de volksgezondheid.

De reden dat je de lucht
veilig kan inademen,

dat het eten veilig is om te eten,

is door volksgezondheid.

De reden dat je kinderen
geen brandbare kleding dragen,

is omdat we brandvertragende
kleding hebben.

En dat is een vereiste.

De reden dat je niet struikelt als
je de trap afloopt,

is omdat we er echt hebben op gelet
hoe we de trap moesten bouwen

zodat mensen niet struikelen
wanneer ze hem op of af gaan.

Dat is in feite een interventie
van volksgezondheid.

Dus de bebouwde omgeving,

medicijnen, al dat soort dingen,

vaccins, dat is allemaal volksgezondheid,

en daarom is er volksgezondheid,

en je gelooft misschien niet
dat het zo belangrijk is,

maar we zouden niet zonder kunnen.

CA: Misschien kunnen we ons ooit

een gezondheidssysteem
in Amerika voorstellen

met eigenlijk een aantal prikkels

die verwijzen naar de volksgezondheid.

Dat zou heel fijn zijn.

David, ik moet wat
vragen stellen, als het goed is,

omdat ze binnenstromen.

Er is er een van Jacqueline Ashby.

Belangrijke vraag voor elke ouder.

“Wat zijn je aanbevelingen
om kinderen terug naar school te sturen?”

GB: Ja, ik heb hier moeite mee;
ik heb drie kleinkinderen.

Maar mijn kleinkinderen
zijn technisch vaardiger dan ik,

en nu krijgen ze
hun lessen op afstand.

Ik denk dat het een uitdaging gaat worden

nu we kinderen terug
naar school willen sturen.

We moeten echt weten
hoe besmettelijk kinderen zijn

en hoe goed ze het doen
als ze besmet raken.

Nu lijkt het erop,

behalve voor een heel klein aantal
kinderen met een zeer zeldzame ziekte,

dat ze deze ziekte heel goed verdragen.

Maar de centrale vraag is:

hoeveel van deze ziektekiemen
zullen deze kinderen bij je terugbrengen

en bij oma en opa.

Dus dat wordt belangrijk.

Aan een achtjarige
proberen uit te leggen

waarom hij geen interactie
met zijn vrienden mag hebben,

is een echte uitdaging.

Trouwens, een 17-jarige vertellen

dat hij geen interactie
met zijn vrienden mag hebben,

gaat een echt probleem zijn.

Dus moeten we
deze kinderen goed opvoeden,

we moeten uitzoeken
hoe we hun schema's spreiden.

Uri's idee voor het personeel

is misschien een interessant
concept voor scholen,

omdat het de bedoeling is om te proberen

het aantal kinderen
per klas te verminderen.

Met kleinere klassen
krijg je trouwens beter onderwijs.

We moeten dus wel
genoeg leraren hebben.

Dat kan de snelheidsbeperkende stap zijn.

CA: Oké, de laatste vraag hier voorlopig
van [Steven] Petranek.

Maskers. Advies over maskers --

Uitgeschakeld, hier gaan we.

Advies over maskers
lijkt te zijn veranderd.

“Zijn de meeste Amerikanen
die in steden wonen en werken

beter af met maskers,

omdat het ook helpt
tegen de luchtvervuiling

waar ze elke dag mee te maken hebben?“

GB: Het kan sommigen absoluut helpen.

Maar laat me je vertellen
dat ik liever zag

dat we stopten met fossiele brandstoffen.

En met al die vreselijke dingen

waarmee we ons klimaat vernietigen.

Weet je, iedereen heeft het
over het feit

dat we een geweldige reductie hebben gehad

in CO2 omdat we geen auto rijden.

Ik moet je vertellen,

dat is het beste bewijs
dat klimaatverandering van de mens komt.

Al die klimaatsceptici

die denken dat klimaatverandering
niet door mensen is veroorzaakt,

hebben net een wereldwijde
demonstratie gehad

over wat mensen doen
om klimaatverandering te veroozaken.

En dus moeten we stoppen

en naar een groene economie gaan.

DB: Akkoord.

CA: Heel erg bedankt daarvoor,

aan het eind kom ik terug
met nog een paar vragen.

Bedankt hiervoor.

DB: Dus we gaan voor maskers.

Maar ook een van de dingen

die duidelijk werden:

COVID-19 is niet de grote gelijkmaker
waarop sommigen misschien hoopten.

Sommige gemeenschappen
hebben veel ergere,

significant ergere resultaten dan andere.

Waarom is dat?

GB: We hebben het voornamelijk
over de Afro-Amerikaanse

en Latino gemeenschappen

die onevenredig hard getroffen
worden door de ziekte.

Het komt voornamelijk
door de blootstelling.

Bij die bevolkingsgroepen vind je
meer banen met menselijk contact.

Buschauffeurs,

kruideniers,

werken in instellingen
voor langdurige zorg,

verpleeghuizen,

in vleesverpakking, kippenboerderijen.

Daarom worden ze veel meer
blootgesteld aan de ziekte.

Gevoeligheid.

Veel chronische ziekten.

Dus we weten dat vooral Afro-Amerikanen

onevenredig veel gevallen van
diabetes, hartaandoeningen hebben,

longziekte,

en vanwege die chronische ziekten,

ontdekten we al vroeg dat dat virus

schadelijker is voor de populaties
die deze ziekten hebben.

En dat is dus het grote probleem hier.

Dat is de oorzaak van die verschillen

en het is echt een uitdaging,

omdat op veel manieren

dat vaak de mensen zijn

waarvan we besloten
dat het essentiële werkers zijn

en ze moesten gaan werken.

DB: Dat klopt.

Wat moeten we volgens jou doen

om deze essentiële
arbeiders te beschermen,

als je daar ideeën voor hebt?

GB: Zeker.

We zijn begonnen met een teststrategie
op basis van symptomen.

En nu we genoeg tests hebben,

moeten we zorgen dat niet alleen mensen
die tests om klinische redenen krijgen,

en mensen met symptomen,

maar ook prioriteit gaan geven aan mensen
die met publiek te maken hebben,

die essentiële werkers zijn.

Dus zeker mensen die werken
in verpleeghuizen, ziekenhuizen, etc.,

maar ook buschauffeurs, bewakers,

bedienden van supermarkten.

Ze moeten worden getest,

en vaak genoeg getest,

om hen en hun families te beschermen

en iedereen het vertrouwen te geven

dat ze niet besmet zullen raken

en dat wij hen niet gaan infecteren.

Mensen in vleesverwerkingsfabrieken,

bijvoorbeeld.

We zagen een echte tragedie

in de vleesverpakkingsfabrieken,

omdat ze werken in een omgeving
waar ze schouder aan schouder staan.

Er zijn nog andere dingen nodig

zoals uitzoeken hoe ze fysieke afstand
aan de assemblagelijn kunnen krijgen,

dat wordt belangrijk.

Maar nogmaals, Uri's idee is niet slecht

voor deze natie om te overwegen.

Veel van die industrieën
zouden daarover moeten nadenken.

DB: Ja, we moeten ervoor zorgen
dat dit echt mensen zijn

die worden gezien als essentiële werkers,
niet als opgeofferden, denk ik.

En uiteraard beperkt dit
zich niet alleen tot de VS.

GB: Oh, absoluut.

We zien deze verschillen
niet alleen in de Verenigde Staten,

maar ook in andere landen.

En ze hebben veel te maken
met ras en klasse

en de soorten banen die je doet,

de beroepen die je doet.

En eerlijk gezegd,

hadden we hieraan moeten denken
toen we de eerste gegevens zagen

die toonden dat in China

mensen met chronische ziekten
veel meer risico liepen

en slechtere gezondheidsresultaten hadden.

We zouden onze acties
meteen hebben versneld,

want dat is bij elke nieuwe ziekte gebeurd

die het land binnenkwam.

DB: Dus lijkt het erop
dat veel hiervan erop neer komt --

het is geen onzin --

dat volksgezondheid
de taak is van iedereen,

en dat moeten we overnemen.

Hoe ziet volgens jou

een robuuste infrastructuur
voor de volksgezondheid eruit?

Hoe zou dat eruit zien?

GB: Nou, weet je,

elke nieuwe bedreiging voor de gezondheid

moeten we snel kunnen identificeren,

ze inperken,

en als we het kunnen, ze verzachten
en indien mogelijk ze elimineren,

en neem dan alle beschermende maatregelen

die we eerder hadden.

Dus dat betekent een goed bemande,

goed opgeleide overheidsinstantie
voor volksgezondheid,

net zoals we dat hebben
voor politie, brandweer, spoeddienst.

Het betekent dat ze
goed betaald moeten worden,

het betekent dat ze over voldoende
middelen moeten beschikken.

Weet je, we hebben
nog steeds contacttracers

die met pen en notitieboekjes werken.

En dingen naar Excel
spreadsheets verzenden.

Nee, we hebben dezelfde soort
robuuste technologie nodig

die de mensen

bij online retailers gebruiken,
zoals bij Amazon, etc.

We kijken nog steeds naar gegevens
die twee jaar achterlopen

om datagedreven beslissingen te nemen.

We moeten onmiddellijke
beslissingen kunnen nemen.

Trouwens, Taiwan,

je noemde hen eerder,

Ik herinner me dat ik in Taiwan

keek naar gegevens
over infectieziekten, in realtime,

van hun elektronisch
medisch dossiersysteem.

Weet je, we kunnen dit,
de technologie bestaat.

DB: Stel je voor.

Wauw, realtime gezondheidsinformatie,

wat een verschil zou dat maken.

Denk je dat technologie
ons hier kan helpen,

of dat nu kan door samenwerking
tussen Google en Apple of wat dan ook?

GB:Technologie kan ons helpen,

maar het zal ons niet vervangen.

We zijn nog lang niet zover
dat we kunnen achteroverleunen

en onze elektronische avatar
het werk voor ons laten doen.

Maar de technologie
kan ons werk overtreffen.

Ze kan ons inzicht in de situatie geven.

Ze kan ons in realtime informatie geven.

Hiermee kunnen we informatie verzenden
van punt A naar punt B

voor data-analyse.

Ze stelt ons in staat om na te denken,

zodat we al deze modellen maken,

en anderen in staat stellen
om onze cijfers meteen te controleren.

Het kan dus het onderzoek versnellen.

Maar we moeten erin investeren,

en we moeten ermee doorgaan,

omdat veroudering altijd
het slechte deel van technologie is.

DB: Het lijkt erop dat Chris
terug is met meer vragen.

CA: Ja, ik denk dat we
het einde naderen,

maar de vragen blijven binnenkomen.

Er is er een van Neelay Bhatt.

“Welke rol zie je parken,
paden en open ruimte spelen

bij het helpen van grotere
volksgezondheidsdoelen?"

GB: Weet je, groene ruimte
is absoluut essentieel

en buiten kunnen komen,
lopen en oefenen,

met wandelpaden, zodat je
gemeenschappen krijgt die beloopbaar zijn,

befietsbaar en groen
voor gebruik door alle leeftijden,

het is goed voor onze mentale gezondheid,
het is goed voor onze fysieke gezondheid.

En ik zeg altijd tegen mensen, weet je,

het is geweldig om ernaartoe te kunnen
als iemand je op de zenuwen werkt.

CA: Inderdaad.

Hier hebben we een anonieme vraag.

Ga waar mogelijk niet anoniem,

want we zijn hier uiteindelijk
allemaal vrienden.

Waarschijnlijk iemand ... Hoe dan ook.

Laten we eens kijken,
maar het is een goede vraag.

“Velen zijn zeer wantrouwend
over wat de echte experts zeggen.

Wat heb je bedacht om de meest
wantrouwige mensen te helpen

minder wantrouwend
en meer vertrouwend zijn?"

GB: Vertel de waarheid.

Als je een fout maakt, erken deze dan
en corrigeer ze meteen.

Wees consistent.

En zeg geen domme dingen.

Dat gebeurt veel te vaak.

En weet je, een
van de interessante dingen,

die we al hebben doorgemaakt,
is de discussie over maskers.

De traditionele wijsheid was
dat mensen alleen maskers moesten dragen

als ze besmettelijk waren

of als je je bevond in een zorgomgeving

waar er een hoog risico was
om de ziekte te krijgen.

En toen zeiden we:

Nee, iedereen mag een masker dragen.

En dat is omdat we
uiteindelijk hebben geleerd,

en het veel geloofwaardiger werd,

dat asymptomatische verspreiding bestond.

Maar we hebben het
niet goed gecommuniceerd.

We zeiden, oh, nee,
we veranderen van gedachten,

iedereen mag een masker op,

nadat we vertelden
om er geen te dragen.

We besteedden niet genoeg tijd
aan het uitleggen waarom.

Dus verloren we het vertrouwen.

Dat moeten we dus beter doen.

En onze leiders

moeten heel voorzichtig zijn met
wat ze zeggen als je een megafoon hebt.

Ik heb ook fouten gemaakt.

Ik heb dingen op tv gezegd
die gewoon verkeerd waren,

omdat ik het mis had.

En ik heb erg mijn best gedaan
om die te corrigeren

zo snel als ik kon.

Dat doen we allemaal,

maar je moet sterk genoeg zijn

en een sterke persoonlijkheid hebben
om je ongelijk te kunnen toegeven

en het dan te corrigeren.

Want als je eenmaal
het vertrouwen hebt verloren,

ben je alles kwijt.

CA: Als ik het zo mag zeggen,

de manier waarop je nu communiceert,

is voor mij een communicatiemiddel

dat vertrouwen geeft.

Ik weet niet welk magisch recept
je daarvoor hebt,

maar het is heel erg overtuigend
om naar je te luisteren.

Heel erg bedankt hiervoor.

David, heb je nog
andere laatste aanwijzingen?

GB: Ik heb veel fouten gemaakt.

DB: Ja, nee, maar het was echt
een waar genoegen

om je bij ons te hebben
en daarvoor bedankt.

Nog een laatste vraag als ik mag.

Je doet dit al een tijdje,

wat geeft je hoop voor de toekomst?

GB: Laat me je iets vertellen.

Het enige dat me hoop geeft,

is wanneer ik mensen zie die voor
hun vrienden en familieleden zorgen.

Ik bedoel drive-by verjaardagsfeestjes.

Ik zag dat vandaag op het nieuws.

Mensen die hun vrienden bellen.

Ik hoorde van mensen die ik
al jaren niet meer had gesproken,

die me opbellen en zeggen:

“Ik heb lang niet met je gepraat.
Gaat het?”

Doe dat meer.

En het vertrouwen dat we in elkaar hadden,

en de liefde die we hebben getoond,
was gewoon geweldig,

dus dat geeft me hoop.

DB: Uiteindelijk wint de menselijkheid.

GB: Ja.

DB: Nou, heel erg bedankt, Dr. Benjamin,

voor je deelname
en voor het delen van je wijsheid.

GB: Blij er te zijn.

CA: Ja, dank je.

GB: Hou jullie veilig.

Hou je families veilig.

DB: Bedankt, jij ook.