Return to Video

Hoe je ontevredenheid kan omzetten in actie

  • 0:01 - 0:03
    Soms
  • 0:03 - 0:05
    heb je een negatief gevoel bij iets.
  • 0:07 - 0:10
    Je bent niet tevreden met de manier
    waarop de dingen verlopen.
  • 0:10 - 0:13
    Je voelt je gefrustreerd en ontevreden,
  • 0:14 - 0:17
    en vaak kiezen we ervoor
    om daarmee te leven.
  • 0:18 - 0:21
    We maken onszelf wijs
    dat we iets negatiefs moeten verdragen.
  • 0:22 - 0:25
    En toch geloof ik oprecht
  • 0:25 - 0:27
    dat we allemaal in staat zijn
  • 0:27 - 0:30
    om dat negatieve gevoel
  • 0:30 - 0:31
    om te zetten in iets positiefs
  • 0:32 - 0:34
    door toe te laten dat onze ontevredenheid
  • 0:34 - 0:36
    leidt tot verandering.
  • 0:37 - 0:41
    Op 6 januari 1999
  • 0:41 - 0:42
    werkte ik in Londen
  • 0:42 - 0:45
    toen we nieuwsberichten hoorden
  • 0:45 - 0:48
    over de rebelleninvasie
    in mijn geboortestad
  • 0:48 - 0:50
    Freetown, in Sierra Leone.
  • 0:52 - 0:54
    Duizenden mensen stierven
  • 0:54 - 0:57
    en er lagen overal lichamen
    in de straten van Freetown.
  • 0:57 - 1:01
    De bejaarde tante van mijn man
    werd levend verbrand
  • 1:01 - 1:04
    en ik dacht aan mijn kind van twee
  • 1:04 - 1:08
    toen ik beelden zag van kleine kinderen
    met geamputeerde ledematen.
  • 1:09 - 1:11
    Collega's vroegen mij:
  • 1:11 - 1:13
    "Hoe kunnen we helpen?".
  • 1:13 - 1:15
    Ik wist het niet.
  • 1:15 - 1:19
    Dus ik begon te bellen naar de nummers
    die ik op mijn scherm zag
  • 1:19 - 1:22
    toen internationale hulporganisaties
    oproepen lanceerden
  • 1:22 - 1:25
    om geld in te zamelen voor deze tragedie.
  • 1:27 - 1:31
    De vaagheid van die gesprekken
    ontgoochelde mij.
  • 1:31 - 1:34
    Ik had het gevoel
    dat de mensen die geld inzamelden
  • 1:34 - 1:37
    heel ver afstonden van de crisis,
  • 1:37 - 1:39
    wat ook begrijpelijk was,
  • 1:39 - 1:41
    maar ik was niet tevreden
  • 1:41 - 1:42
    en ik was niet overtuigd
  • 1:42 - 1:46
    dat de interventies die zouden gebeuren
  • 1:46 - 1:49
    effectief de impact zouden hebben
    die overduidelijk nodig was.
  • 1:50 - 1:53
    Dagenlang keek ik vol onrust toe
  • 1:53 - 1:57
    hoe de verschrikkelijke gebeurtenissen
    zich ontrafelden op de televisie,
  • 1:57 - 1:59
    en ik vroeg me constant af
  • 1:59 - 2:01
    wat ik kon doen.
  • 2:01 - 2:03
    Wat zou ik moeten doen?
  • 2:03 - 2:07
    Wat ik wou doen, was de kinderen helpen
    die waren getroffen door de oorlog.
  • 2:07 - 2:08
    Dus dat was wat we deden.
  • 2:10 - 2:13
    Ikzelf, mijn zus en enkele vrienden
  • 2:13 - 2:17
    startten de Sierra Leone War Trust
    For Children, afgekort SLWT.
  • 2:17 - 2:20
    We besloten ons te focussen
    op de duizenden mensen
  • 2:20 - 2:22
    die op de vlucht waren voor de gevechten
  • 2:22 - 2:25
    en nu in armoede en
    moeilijke omstandigheden leefden
  • 2:25 - 2:28
    in de kampen van Freetown.
  • 2:28 - 2:30
    We gingen van start
    met het Ross Road Camp
  • 2:30 - 2:32
    in het oosten van de stad.
  • 2:32 - 2:35
    We werkten samen met een lokale
    gezondheidsorganisatie
  • 2:35 - 2:40
    en identificeerden zo'n 130 van de
    meest kwetsbare alleenstaande moeders
  • 2:40 - 2:43
    met kinderen jonger dan vijf jaar.
  • 2:43 - 2:48
    We ondersteunden hen met business skills,
  • 2:48 - 2:50
    microkredieten,
  • 2:50 - 2:53
    om het even wat ze ons vroegen.
  • 2:53 - 2:55
    Werken in die moeilijke omstandigheden,
  • 2:56 - 2:59
    enkel nog maar de basisbehoeften
    in orde krijgen, was niet evident.
  • 2:59 - 3:02
    Maar ons collectieve gevoel
    van ontevredenheid
  • 3:02 - 3:05
    dat alles zomaar bij het oude zou blijven,
  • 3:05 - 3:08
    zorgde ervoor dat we focusten
    op wat we konden doen.
  • 3:09 - 3:12
    Sommige van de vrouwen
    openden een kleine onderneming,
  • 3:12 - 3:14
    betaalden hun leningen terug
  • 3:14 - 3:17
    en zorgden ervoor
    dat andere moeders en hun kinderen
  • 3:17 - 3:20
    dezelfde kansen kregen als zij.
  • 3:20 - 3:23
    En wij? Wij bleven verder doen.
  • 3:23 - 3:27
    In 2004 openden we
    een landbouwkundig trainingscenter
  • 3:27 - 3:29
    voor ex-kindsoldaten,
  • 3:29 - 3:31
    en toen de oorlog voorbij was,
  • 3:31 - 3:35
    lanceerden we studiebeurzen
    voor kwetsbare meisjes
  • 3:35 - 3:38
    die anders niet in staat zouden zijn
    om naar school te blijven gaan.
  • 3:39 - 3:42
    Vandaag staat Stella, een van die meisjes,
  • 3:42 - 3:45
    op het punt af te studeren als dokter.
  • 3:45 - 3:49
    Het is ongelooflijk wat een dosis
    ontevredenheid kan teweegbrengen.
  • 3:49 - 3:52
    (Applaus)
  • 3:52 - 3:55
    Tien jaar later, in 2014,
  • 3:55 - 3:57
    werd Sierra Leone geteisterd door ebola.
  • 3:57 - 4:02
    Ik werkte in die tijd in Freetown
    aan een bouwproject van een hotel
  • 4:02 - 4:05
    toen op 25 mei de eerste
    gevallen bekend werden,
  • 4:05 - 4:09
    maar ik was terug in Londen op 30 juli
  • 4:09 - 4:12
    toen de noodtoestand werd afgekondigd.
  • 4:12 - 4:17
    Op die dag besloten vliegmaatschappijen
    hun vluchten naar Sierra Leone te stoppen.
  • 4:18 - 4:21
    Ik huilde uren aan een stuk
  • 4:21 - 4:24
    en vroeg: "God, waarom dit? Waarom ons?".
  • 4:26 - 4:28
    Maar onder die tranen
  • 4:28 - 4:30
    begon ik weer
  • 4:30 - 4:33
    die diepe ontevredenheid te voelen.
  • 4:33 - 4:37
    Dus toen zes maanden
    na de bevestiging van de eerste gevallen
  • 4:37 - 4:41
    de ziekte zich nog steeds
    verder verspreidde in Sierra Leone
  • 4:41 - 4:46
    en het aantal besmettingen
    en sterfgevallen bleef stijgen,
  • 4:46 - 4:47
    begonnen mijn frustraties en boosheid
  • 4:47 - 4:51
    zodanig erg te worden
    dat ik wist dat ik niet kon thuisblijven
  • 4:51 - 4:54
    om de crisis van buiten
    Sierra Leone op te volgen.
  • 4:55 - 4:58
    Dus rond midden november
  • 4:58 - 5:01
    nam ik afscheid van mijn lieve
  • 5:01 - 5:04
    en zeer begripvolle man en kinderen,
  • 5:04 - 5:06
    en stapte ik op een bijna leeg vliegtuig
  • 5:06 - 5:08
    richting Freetown.
  • 5:08 - 5:11
    Freetown was toen
    het epicentrum van de uitbraak.
  • 5:11 - 5:14
    Er waren elke week
    honderden nieuwe gevallen.
  • 5:14 - 5:17
    Ik sprak met verschillende
    medische experts,
  • 5:17 - 5:19
    epidemiologen
  • 5:19 - 5:21
    en gewone mensen, elke dag.
  • 5:21 - 5:23
    Iedereen was bang.
  • 5:24 - 5:29
    "We zullen niet slagen tot we
    met mensen praten onder de mangoboom."
  • 5:29 - 5:31
    Dat zei dokter Yoti,
  • 5:31 - 5:35
    een Ugandese dokter die werkte voor de WHO
  • 5:35 - 5:39
    en betrokken was geweest bij zowat alle
    voorgaande ebolacrises in Afrika.
  • 5:40 - 5:41
    Hij had gelijk
  • 5:41 - 5:44
    en toch was er geen plan
    om iets te ondernemen.
  • 5:45 - 5:48
    Dus tijdens een weekend begin december
  • 5:48 - 5:53
    ontwikkelde ik een plan dat later bekend
    werd als het Western Area Surge plan.
  • 5:53 - 5:56
    We moesten mét de mensen praten,
  • 5:56 - 5:58
    niet tegen de mensen.
  • 5:58 - 6:02
    We moesten samenwerken met de mensen
    die invloed hadden in de gemeenschap,
  • 6:02 - 6:05
    zodat men onze boodschap geloofde.
  • 6:05 - 6:07
    We moesten onder de mangoboom praten,
  • 6:07 - 6:09
    niet door luidsprekers.
  • 6:09 - 6:10
    En we hadden bedden nodig.
  • 6:11 - 6:14
    Het National Ebola Response Center,
    ook wel het NERC genoemd,
  • 6:14 - 6:17
    bouwde verder op dat plan
    en voerde het uit
  • 6:17 - 6:19
    en tegen de derde week van januari
  • 6:19 - 6:22
    was het aantal gevallen sterk gedaald.
  • 6:22 - 6:26
    Men vroeg mij Directeur Planning
    te worden voor het NERC,
  • 6:26 - 6:29
    waardoor ik het hele land doorkruiste
  • 6:29 - 6:31
    terwijl ik de uitbraak vóór wou blijven,
  • 6:31 - 6:33
    maar de ziekte ook volgde
  • 6:33 - 6:35
    naar afgelegen dorpen in de provincies
  • 6:35 - 6:39
    en in stedelijke sloppenwijken.
  • 6:39 - 6:42
    Op een dag stapte ik uit mijn auto
  • 6:42 - 6:44
    om hulp te halen voor een man
    die op straat was ingestort.
  • 6:45 - 6:48
    Ik stapte per ongeluk in vloeistof
  • 6:48 - 6:51
    die afkomstig was
    van de plaats waar hij lag.
  • 6:51 - 6:53
    Ik haastte mij naar mijn ouders
  • 6:53 - 6:55
    en waste bij hen thuis
    mijn voeten met chloor.
  • 6:55 - 7:00
    Ik zal nooit vergeten hoe ik wachtte
    op de testresultaten van die man,
  • 7:00 - 7:04
    terwijl ik constant mijn temperatuur mat,
    en dit bleef doen tijdens de uitbraak.
  • 7:05 - 7:10
    Het gevecht tegen ebola
    was waarschijnlijk de meest uitdagende,
  • 7:10 - 7:13
    maar ook de meest bevredigende
    ervaring in mijn leven.
  • 7:13 - 7:15
    En ik ben heel dankbaar
  • 7:15 - 7:17
    voor die ontevredenheid,
  • 7:17 - 7:19
    waardoor ik de kans kreeg
  • 7:19 - 7:20
    om anderen te helpen.
  • 7:21 - 7:25
    Ontevredenheid kan constant
    aanwezig zijn op de achtergrond,
  • 7:25 - 7:27
    of kan plots ontstaan
  • 7:27 - 7:28
    door een gebeurtenis.
  • 7:30 - 7:31
    Soms is het beide.
  • 7:32 - 7:35
    Met mijn geboortestad was dit het geval.
  • 7:36 - 7:40
    Onze stad was al jaren aan het veranderen
  • 7:40 - 7:43
    en het deed me pijn.
  • 7:44 - 7:45
    Ik herinner mij een kindertijd
  • 7:45 - 7:48
    waarin ik in de bomen klom,
  • 7:49 - 7:52
    mango's en pruimen plukte
  • 7:52 - 7:55
    op de campus van de universiteit,
    waar mijn vader lesgaf.
  • 7:56 - 8:00
    Ik ging vissen in de rivieren
    in de botanische tuinen.
  • 8:00 - 8:07
    De heuvels rond Freetown waren bedekt
    met weelderige begroeiing,
  • 8:07 - 8:09
    en de stranden waren mooi en onbezoedeld.
  • 8:09 - 8:13
    Toen de bevolking van Freetown verdubbelde
    in de jaren na de burgeroorlog
  • 8:14 - 8:17
    en er een gebrek was aan planning
    en controle op de aanleg van gebouwen
  • 8:17 - 8:19
    ontstond er grootschalige ontbossing.
  • 8:20 - 8:25
    De bomen, de natuurlijke schoonheid,
    werden vernietigd toen men plaats maakte
  • 8:25 - 8:28
    voor nieuwe gemeenschappen,
    formeel of informeel,
  • 8:28 - 8:30
    en om hout te kappen voor vuur.
  • 8:30 - 8:33
    Ik was erg bezorgd en ontevreden.
  • 8:34 - 8:37
    Het was niet enkel de vernietiging
    van de bomen en de heuvels
  • 8:37 - 8:39
    die me dwars zat.
  • 8:39 - 8:42
    Het was ook de impact op de mensen,
  • 8:42 - 8:47
    toen de infrastructuur de aangroei
    van de bevolking niet meer kon bijbenen.
  • 8:47 - 8:50
    Er was geen noemenswaardige riolering,
  • 8:50 - 8:55
    een vieze stad met tyfus,
    malaria en dysenterie.
  • 8:55 - 8:58
    In die tijd kende ik de statistieken niet,
  • 8:58 - 9:01
    maar achteraf bleek dat tegen 2017
  • 9:01 - 9:06
    slechts 6 procent vloeibaar afval
    en 21 procent vast afval
  • 9:06 - 9:07
    werd verzameld.
  • 9:07 - 9:10
    De rest bleef gewoon liggen,
  • 9:10 - 9:13
    in achtertuinen, velden, rivieren
  • 9:13 - 9:16
    of werd geloosd in de zee.
  • 9:17 - 9:22
    De stappen die ik moest zetten om dat
    diepe gevoel van boosheid kwijt te raken,
  • 9:22 - 9:25
    kwamen er niet zomaar op magische wijze.
  • 9:25 - 9:29
    Dat is niet hoe de kracht
    van ontevredenheid werkt.
  • 9:29 - 9:32
    Het werkt wanneer je beseft
    dat de dingen beter kunnen
  • 9:32 - 9:37
    en beslist om risico's te nemen
    om die verandering op gang te brengen.
  • 9:37 - 9:41
    En zo gebeurde het dat ik me in 2017
  • 9:41 - 9:43
    kandidaat stelde als burgemeester,
  • 9:43 - 9:45
    omdat ik wist dat het beter kon.
  • 9:45 - 9:49
    Blijkbaar waren de mensen het eens met me,
    want ik won de verkiezing.
  • 9:49 - 9:52
    (Applaus)
  • 9:52 - 9:57
    Vandaag voeren we een ambitieus plan uit
  • 9:57 - 9:59
    om onze stad te transformeren.
  • 10:00 - 10:02
    En als ik zeg 'wij' --
  • 10:02 - 10:04
    en hier word ik echt enthousiast van --
  • 10:04 - 10:08
    dan bedoel ik de hele
    gemeenschap van Freetown,
  • 10:08 - 10:14
    of het nu gaat om wedstrijden
    waarbij de buurten worden beloond
  • 10:14 - 10:17
    die de grootste vooruitgang boeken
    op het vlak van netheid,
  • 10:17 - 10:19
    of om onze programma's
  • 10:19 - 10:24
    die mensen en afvalinzamelaars
    samenbrengen en aansturen
  • 10:24 - 10:25
    via onze apps.
  • 10:27 - 10:31
    Freetown is vandaag een veel nettere stad.
  • 10:32 - 10:35
    En die bomen waar we zo bekend om stonden,
  • 10:35 - 10:39
    daar hebben we er 23.000 van geplant
    in het vorige regenseizoen
  • 10:39 - 10:43
    En in 2020 willen we
    een miljoen bomen planten
  • 10:43 - 10:48
    voor onze campagne
    'Freetown the Tree Town'.
  • 10:48 - 10:51
    (Applaus)
  • 10:51 - 10:56
    Soms hebben we
    een negatief gevoel bij iets.
  • 10:57 - 11:00
    We zijn niet gelukkig
    met hoe de zaken ervoor staan.
  • 11:00 - 11:02
    We zijn ontevreden
  • 11:02 - 11:03
    en gefrustreerd.
  • 11:05 - 11:08
    We kunnen dat negatieve
    in iets positiefs omzetten.
  • 11:10 - 11:14
    Als je gelooft dat het beter kan,
  • 11:14 - 11:20
    dan heb je de keuze om iets te doen
    in plaats van niets te doen.
  • 11:20 - 11:24
    De schaal en de context van onze situatie
    zullen misschien verschillen,
  • 11:24 - 11:26
    maar we hebben allemaal
  • 11:27 - 11:30
    één ding gemeen.
  • 11:31 - 11:34
    We kunnen risico's nemen
    om het verschil te maken.
  • 11:34 - 11:36
    En ik sluit af met het volgende:
  • 11:36 - 11:38
    ga naar buiten,
  • 11:38 - 11:39
    neem een risico.
  • 11:39 - 11:42
    Als we onze krachten bundelen
    op basis van gedeelde ontevredenheid,
  • 11:42 - 11:44
    zal de wereld er beter van worden.
  • 11:44 - 11:46
    Bedankt.
  • 11:46 - 11:48
    (Applaus)
Title:
Hoe je ontevredenheid kan omzetten in actie
Speaker:
Yvonne Aki-Sawyerr
Description:

Na de verwoestende invasie van rebellen in Freetown in 1999 en de ebola-epidemie in 2014 weigerde Yvonne Aki-Sawyerr, burgemeester van de stad, zich te laten verlammen door haar frustraties over het status quo. Ze gebruikte haar woede als een katalysator voor actie. In deze inspirerende talk vertelt ze hoe ze haar stad heeft getransformeerd door de risico's te nemen die nodig waren om drastische verandering teweeg te brengen. Ze toont ons hoe je kracht kan putten uit je ontevredenheid.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
12:01

Dutch subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.