Opowieść o doktorze, który przeciwstawił się Śmierci - Iseult Gillespie

Zobacz całą lekcję: https://ed.ted.com/lessons/the-tale-of-the-doctor-who-defied-death-iseult-gillespie

Mąż i żona byli zrozpaczeni. Kobieta właśnie urodziła trzynaste dziecko, a powiększającej się rodzinie szybko kończyło się jedzenie i pieniądze. Wędrując po lesie, ojciec napotkał kościotrupią postać z podkrążonymi oczami i wychudzoną twarzą. Była to Śmierć we własnej osobie, która przyszła zaoferować pełnienie funkcji ojca chrzestnego. Iseult Gillespie snuje opowieść o Śmierci i doktorze.

Lekcja: Iseult Gillespie, reżyseria: Yael Reisfeld

W rozpadającej się chacie na skraju lasu

znajdowali się zrozpaczeni małżonkowie.

Kobieta właśnie urodziła
trzynaste dziecko,

a powiększającej się rodzinie
kończyło się jedzenie i pieniądze.

Ojciec wyszedł do lasu,
żeby przemyśleć problem.

Po godzinach spędzonych
na wędrówce pośród drzew,

napotkał dwie niewyraźne sylwetki.

Pierwszą okazał się być Bóg mężczyzny,

podczas gdy druga przypominała Diabła.

Obie chciały odciążyć
mężczyznę od problemów

i zaoferowały pełnienie roli
ojca chrzestnego jego najmłodszego syna.

Mężczyzna odrzucił jednak ich propozycję.

Nie powierzyłby syna tym,
którzy wydali wyrok na ludzki żywot.

Zapuścił się głębiej w splątane zarośla.

Tutaj, w najciemniejszej części lasu,
ojciec rozpoznał trzecią postać.

Podkrążone oczy wyzierały z chudej twarzy,
która zmieniła się w krzywy uśmiech.

Była to Śmierć oferująca
pełnienie funkcji ojca chrzestnego.

Obiecała powrócić, gdy dziecko dorośnie,

by przynieść mu szczęście i dobrobyt.

Ojciec, wiedząc, że w oczach Śmierci
wszyscy ludzie są równi,

przyjął jej ofertę.

Lata później, kiedy dziecko wyrosło
na ambitnego młodzieńca,

jego kościotrupi ojciec chrzestny
przybył z obiecaną wizytą.

W swej wykrzywionej dłoni
trzymał fiolkę z lekarstwem

na wszelkie ludzkie dolegliwości.

Śmierć przyniosła fiolkę
swemu chrześniakowi,

obiecując, że dzięki niej
zostanie cenionym lekarzem.

Jednakże eliksir o tak wielkiej mocy
miał ściśle określone zasady działania.

Jeśli syn chrzestny napotka chorego,

a Śmierć będzie unosić się
nad jego łóżkiem,

będzie mógł go uzdrowić
dzięki samym oparom antidotum.

Jednak jeśli Śmierć
będzie siedziała w nogach łóżka,

pacjent będzie należał już do niej

i lekarz nic już nie będzie mógł zrobić.

Z czasem skuteczny w działaniu eliksir
i niesamowity instynkt doktora

stały się znane w całym kraju.

Stał się bogaty i sławny, wyzbywając się
trudów wcześniejszego życia.

Kiedy król zachorował, wezwał
znanego lekarza, by ten go wyleczył.

Doktor wkroczył do pałacu,
gotowy popisać się swoimi umiejętnościami.

Lecz kiedy wszedł do komnaty króla,

przeraził się, widząc Śmierć
siedzącą w nogach królewskiego łoża.

Doktor desperacko pragnął chwały,
która spotkałaby go po uratowaniu króla,

nawet jeśli oznaczałoby to
oszukanie swojego ojca chrzestnego.

Szybko obrócił łóżko
i odwrócił pozycję Śmierci,

co pozwoliło mu na podanie antidotum.

Śmierć była wściekła.

Ostrzegła swego aroganckiego
syna chrzestnego,

że jeśli jeszcze raz oszuka Śmierć,
zapłaci za to życiem.

Śmierć i doktor
kontynuowali swoje podróże.

Po jakimś czasie królewski posłaniec
znów przybył po doktora.

Księżniczka była ciężko chora,

a król obiecał niewiarygodne bogactwa
każdemu, kto ją wyleczy.

Doktor nadciągnął do komnaty księżniczki,
myśląc już o bogactwach, jakie dostanie.

Lecz widząc śpiącą księżniczkę,
jego żądza złota zniknęła.

Jej wdzięk uderzył go do tego stopnia,

że nie zauważył Śmierci
czającej się u jej stóp.

Szybko uzdrowił księżniczkę,

lecz nawet nie zdążyła mu podziękować,

kiedy Śmierć odciągnęła od niej
chorego z miłości syna chrzestnego.

W mgnieniu oka
pałac wokół nich się rozpłynął.

Doktor znalazł się w olbrzymiej jaskini
wypełnionej setkami płonących świec,

z których każda reprezentowała
czas trwania życia.

Jako karę dla syna chrzestnego za niemądrą
próbę opanowania śmiertelności,

Śmierć zmniejszyła jego świeczkę,
aż do samego knota.

Widząc własne przygasające światło,

doktor poczuł strach, który tak często
widział w oczach swoich pacjentów.

Desperacko błagał Śmierć o przeniesienie
jego gasnącego światła na nową świecę.

Ojciec chrzestny rozważył prośbę,
jednak zdrada doktora była zbyt wielka.

Rozluźnił swój kościsty uścisk, a świeczka
jego syna chrzestnego upadła na podłogę.

Śmierć znieruchomiała.

Jej nieprzenikniona twarz nieruchomo
spoglądała na dławiący się ogień,

aż z doktora pozostała tylko smużka dymu.