David Biello: Het is nu mijn grote eer en voorrecht om Dr. Georges Benjamin voor te stellen. Hij is uitvoerend directeur van de American Public Health Association en heeft een lange en vooraanstaande carrière zowel als medisch professional als als professional in de volksgezondheid. Hartelijk welkom dr. Georges Benjamin. Georges Benjamin: Hey, David, hoe gaat het? DB: Met mij gaat het goed, hoe gaat het, dr. Benjamin? GB: Ik ben hier. (Lacht) DB: Lekker binnen. Goed. GB: Binnen. DB: We weten dat het thema van het moment heropening is, zou ik zeggen. Daar hebben we net een mogelijkheid voor gehoord, maar natuurlijk hebben veel landen al heropend op de een of andere manier, en ik geloof dat vanaf vandaag alle 50 staten hier in de VS al min of meer heropend zijn. Hoe doen we dat slim, hoe doen we dat veilig? GB: Ja, we moeten echt veilig en voorzichtig heropenen, en dat betekent dat we niet mogen vergeten welke maatregelen voor de volksgezondheid die de curve in het begin hebben doen dalen. En dat betekent dingen als: je neus en mond bedekken wanneer je hoest of niest, een masker dragen, je handen wassen, jezelf fysiek zoveel mogelijk distantiëren van anderen. Nadenken over alles wat we doen, weet je, voordat we ‘s ochtends aan het werk gaan en terwijl we aan het werk zijn. En zo voorzichtig zijn als velen van ons zijn geweest in de afgelopen twee maanden, nu we de komende drie maanden ingaan, omdat dit ding nog niet voorbij is. DB: Precies. Er is een kans op meer golven, zoals Uri [Alon] zei. Het lijkt erop dat het dan op ons allemaal rust om volksgezondheid als een soort tweede baan te beschouwen. Is dat juist? GB: Weet je, ik heb er zo veel voor gepleit dat nu iedereen echt weet wat volksgezondheid is, dat iedereen altijd moet beseffen dat volksgezondheid zijn tweede baan is, of je nu het afval ophaalt of in een supermarkt werkt, of je bent een buschauffeur, of je bent, zoals ik, bezig met volksgezondheid, een arts of verpleegkundige, iedereen moet aan volksgezondheid denken bij wat ze elke dag doen. DB: Wat denk je -- Nu we allemaal professionals in de volksgezondheid zijn, welke nieuw normaal kunnen we verwachten, denk je, als de landen heropenen? Hoe gaat dat eruit zien, of hoe hoop je dat het eruitziet als professional in volksgezondheid? GB: Als ik kon toveren, zou ik duidelijk zien dat mensen veel meer aan volksgezondheid zouden doen, wat betreft handen wassen en nadenken over veiligheid als ze buiten kwamen. Weet je, het is nog niet zo lang geleden dat je in de auto je veiligheidsgordel niet omdeed. Vandaag doen we het automatisch. De meesten van ons roken niet, omdat we weten dat dat slecht voor ons is. De meesten van ons kijken beide kanten op voordat we een straat oversteken. De meesten van ons, weet je, voorzien dingen in ons huis om struikelgevaar te vermijden. Als deze uitbraak zich voortzet, hoop ik dat mensen veel meer aandacht zullen besteden aan dingen die ons een infectie kunnen bezorgen. Zoals dingen schoonmaken en dingen desinfecteren. Wat nog belangrijker is: niet naar je werk komen als je ziek bent. Ik hoop dat werkgevers voor iedereen betaald ziekteverlof zullen invoeren, zodat mensen thuis kunnen blijven. Ja, het is een extra kost, maar ik kan je vertellen dat we nu hebben geleerd dat de kosten van zoiets niet doen in de miljarden en miljarden en miljarden dollars lopen. Betaald ziekteverlof is daarbij vergeleken vrij goedkoop. DB: Ja, we zijn, denk ik, jaloers in de Verenigde Staten op alle landen die misschien een alomvattender gezondheidszorgsysteem hebben dan wij. Ben je het ermee eens dat maskers een soort symbool zijn om de mentaliteit van ‘volksgezondheid als tweede baan’ aan te nemen? GB: Nou, weet je, het is grappig. Onze collega's in Azië hadden een masker -- het dragen van maskers als cultuur gedurende vele, vele jaren. En, weet je, daar hebben we altijd grinnikend om gelachen. Toen ik naar het buitenland ging, grinnikte ik altijd als ik mensen met maskers zag rondlopen. En natuurlijk, toen dit begon, drongen we allen aan op maskers voor mensen die besmet waren of natuurlijk voor gezondheidswerkers, waarvan we vonden dat ze meer risico liepen. Maar ik denk dat het dragen van maskers waarschijnlijk deel gaat uitmaken van onze cultuur. We zagen al dat het waarschijnlijk geen strandmode zal worden, hoewel het voorlopig zou moeten. Maar ik denk wel dat we steeds meer mensen maskers zullen zien dragen in verschillende omstandigheden. Ik denk dat dat logisch is. DB: Ja, draag je masker om te laten zien dat je om anderen geeft. En dat je een soort volksgezondheidinstelling hebt. Over Azië gesproken, wie heeft het goed gedaan? Als je over de hele wereld kijkt, en je deed dit al een tijdje en besprak je het met je collega's. Wie heeft het goed gedaan en wat kunnen we leren van die goede voorbeelden? GB: Ja, Zuid-Korea is in veel opzichten het rolmodel. Weet je dat China het uiteindelijk redelijk goed deed. Maar het geheim van al die landen die minder morbiditeit en mortaliteit hebben gehad dan wij, is dat ze al heel vroeg veel testen hebben gedaan, ze deden contact opsporing, en isolatie en quarantaine, wat trouwens het fundament is van de volksgezondheidspraktijk. Ze deden het vroeg en ze deden het intens, en trouwens, ook al heropenen ze hun samenleving, ze beginnen alweer af en toe pieken te zien, en hernemen dan de basispraktijken voor volksgezondheid van testen, isolatie, contacttracering en transparantie voor het publiek wanneer ze kunnen, omdat het belangrijk is dat het publiek begrijpt hoeveel gevallen er zijn, waar de ziekte is, als je wil dat het publiek het naleeft. DB: Dus testen, contacttracering en isolatie. Dat lijkt geen hogere wiskunde, om dat oude cliché te gebruiken. Waarom is dat voor sommige landen moeilijk uit te voeren? Wat houdt ons tegen, elektronische medische dossiers, een of ander gadget of misschien gewoon overmoed door de successen in volksgezondheid van de afgelopen 100 jaar? GB: Weet je, we zijn een echte pillensamenleving. We denken dat er voor alles een pil is. Als we je er geen pil voor kunnen geven, dan kunnen we je opereren en het repareren. Preventie werkt. En we hebben te weinig geïnvesteerd in preventie. We hebben veel te weinig geïnvesteerd in een sterk, robuust volksgezondheidssysteem. Als je kijkt naar het feit dat in het Amerika van vandaag, je heel gemakkelijk kunt weten wat er van de plank van een supermarkt komt, Amazon weet alles over jou, maar je arts heeft niet dezelfde hulpmiddelen. Om drie uur 's ochtends is het nog steeds erg moeilijk om je elektrocardiogram te krijgen, of je medisch dossier, of je lijst met allergieën als je de dokter niet kunt vertellen wat je mankeert. We hebben gewoon niet geïnvesteerd in robuuste systemen. Een van de interessante dingen van deze uitbraak is dat het een omgeving heeft gecreëerd waarin we nu afhankelijk zijn van telegeneeskunde, dat al een aantal jaren bestaat, maar we waren niet helemaal bij. Nu wordt het waarschijnlijk de nieuwe standaard. DB: Maar het lijkt ook -- Dus natuurlijk hebben de landen met een ongelooflijk robuust gezondheidszorgsysteem, zoals Taiwan, het goed gedaan, maar het lijkt erop dat zelfs landen die een minder robuust zorgsysteem lijken te hebben, zoals Ghana in Afrika, het eigenlijk goed hebben gedaan. Wat was zou het geheime recept zijn voor dat soort landen? GB: Ja, het is nog vrij vroeg in sommige van hun blootstellingen en hopelijk hebben ze geen golf die later komt, dat is nog steeds een mogelijkheid, maar uiteindelijk denk ik, voor zover je goed aan volksgezondheid hebt gedaan, dat alle landen die het goed hebben gedaan dat hebben gedaan. Nu zijn we een groot land, een complex land. En ja, we zijn niet goed begonnen met testen. Maar we mogen de fouten van de laatste drie maanden niet herhalen, omdat we nog wat maanden voor de boeg hebben. En nu we weten wat we fout hebben gedaan, moedig ik ons aan om het de volgende keer goed te doen. DB: Dat lijkt me slim. GB: En de volgende keer is morgen. DB: Dat klopt. Het is al begonnen. Ik bedoel, het lijkt bijna, als ik deze metafoor mag gebruiken, dat sommige van deze landen al een soort antilichamen in hun systeem hadden, omdat ze ervaring hadden met misschien ebola of de eerste sars. Is dat de sleutel, eerdere blootstelling aan dit soort crises in de volksgezondheid? GB: Nou, dit is een heel ander virus. En hoewel er misschien al vroeg bewijs is dat we tegen mers en sars1 al vroegtijdig beschermd waren, wijzen enkele vroege studies erop, dat dat niet de oplossing is. Het geheime recept hiervoor is een goede, solide praktijk van volksgezondheid. Dat is het geheime recept hiervoor. We zouden niet naar iets moeten zoeken, geen mystiek, of naar iemand die ons komt redden met een speciale pil. Dit gaat om goede, solide praktijken op het gebied van de volksgezondheid, want trouwens, kijk, dit was een erge, maar het is niet de laatste. Dus moeten we ons voorbereiden op de volgende echt grote. We denken dat deze erg was, stel je voor wat er zou zijn gebeurd als ebola was verneveld, of mers was verneveld. Weet je, kies een tv-film. Ook al was het een slechte, we ontsnapten dit keer nog aan een heel, heel erge. DB: Ja, het Middle East Respiratory Syndrome is geen grap, en we mogen dankbaar zijn dat het zich niet gemakkelijker verspreidt, zoals sars-CoV. Is dit echter -- Al deze ziekten zijn dus zoönotisch, dat betekent dat ze naar ons oversprongen van de dieren daarbuiten. Het is duidelijk dat de mensheid inbreuk maakt op de natuur op een steeds indringender manier, of dat nu klimaatverandering is of de bossen intrekken, kies maar. Is dit gewoon het nieuwe normaal? Moeten we af en toe pandemieën verwachten ? GB: Nou, ze komen regelmatig. Dit is niet de eerste pandemie, toch? We hebben er verschillende gehad, 100 jaar geleden de griep van 1918, Sars was een significante infectie, ook al werd sars1 niet zo erg als deze. En we hadden de vogelgriep, een moeilijke, en de varkensgriep. We hadden zika. Dus nee, we hebben verschillende nieuwe uitbraken van ziekten gehad. Deze opkomende ziekten komen veel voor, en op veel manieren hebben we geluk gehad dat we ze al vroeg hebben kunnen identificeren en inperken. Maar we bevinden ons nu in een wereld waar mensen dit soort dingen kunnen uitvinden. Dit is niet gebeurd, voor zover we weten, het is niet door mensen gemaakt. Het ontsnapte waarschijnlijk niet uit een lab. Maar we weten dat toen ik op school zat, om een beestje te laten groeien, moest je behoorlijk geavanceerd zijn. Dat is vandaag niet het geval. We moeten onszelf beschermen tegen zowel van nature voorkomende infecties en tegen die die door mensen zijn gemaakt. DB: Bovendien hebben we andere soorten bedreigingsvermenigvuldigers, zoals klimaatverandering, die pandemieën zo veel erger maken. GB: Ik zei dat klimaatverandering de grootste bedreiging voor de mens was voor deze hier. Dit steekt klimaatverandering naar de kroon. Ik vertel je dat de grote uitdaging nu is dat we een pandemie hebben die we nog steeds niet de baas zijn nu we het orkaanseizoen ingaan, en met klimaatverandering, wat de hevigheid van de orkanen zal verergeren. We staan voor een interessante zomer. DB: En hier is Chris met, denk ik, een vraag van ons publiek. Chris Anderson: Eigenlijk veel vragen. Mensen zijn erg geïnteresseerd in wat je zegt, Georges. Hier gaan we. Hier is de eerste, van Jim Young: “Hoe gaan we om met mensen die niet geloven dat dit ernstig is?” GB: Weet je, je moet gewoon doorgaan met mensen de waarheid te vertellen. Een van de dingen over deze specifieke ziekte is dat ze niemand spaart. Ze erkent geen politieke partijen, ze erkent geen geografie, en we hadden veel mensen, vooral op het platteland, die het niet inzagen, omdat het nog niet tot bij hen was geraakt, en ze geloofden niet dat het echt was. En nu worden veel van die gemeenschappen geteisterd door deze ziekte. En dus moeten we gewoon -- weet je, het past niet om te zeggen: “Ik zei het je toch.” Je moet zeggen: "Kijk, nu je het inziet, kom aan boord en help ons om deze problemen op te lossen." Maar dit is iets dat nog een tijdje zal bestaan. En als het endemisch wordt, wat betekent dat het altijd op een laag niveau voorkomt, zal iedereen deze ervaring hebben. CA: Bedankt. Hier is er een van Robert Perkowitz. 'We lijken de volksgezondheid te hebben genegeerd en onderbetaald, en we waren niet voorbereid op dit virus." Kijk, als de vraag opduikt, zou moeten, als bij toverslag. “Wat moeten nu onze prioriteiten zijn om ons voor te bereiden op de volgende volksgezondheidscrisis?" GB: Nou, we moeten er nu voor zorgen dat we er de financiering hebben ingestoken, middelen, training, paraat personeel. En trouwens, onze volgende volksgezondheidscrisis is niet over 10 jaar, het is niet over 20 jaar, het is de mogelijke co-gebeurtenis met griep, waarvan we weten dat die dit najaar komt, omdat ze elk jaar komt, met ofwel voortgezette COVID of een piek in COVID. En we krijgen een ziekteproces dat zich als vrijwel hetzelfde voordoet, en we zullen COVID moeten onderscheiden van influenza. Omdat we een vaccin hebben tegen influenza, maar nog niet tegen COVID. We hopen er over een jaar een te hebben. Maar dat valt nog te bezien. DB: Haal dus je griepprikken. CA: Ja. In feite stelde David Collins precies die vraag. 'Hoe groot is de kans op een vaccin vóór de volgende golf?' GB: Weet je, het snelste vaccin dat we ooit hebben ontwikkeld was mazelen, en dat heeft vier jaar geduurd. Nu zijn veel dingen anders, toch? We zijn begonnen met een sars1-vaccin. Het vroeg veel dierproeven, en een aantal zeer vroege proeven op mensen. Je weet dat we net een bericht kregen dat het tenminste lijkt te werken bij apen, bij resusapen, en er zijn aanwijzingen dat het in ieder geval doeltreffend en veilig kan zijn bij een heel, heel klein aantal mensen. Als ik heel, heel klein aantal mensen zeg, bedoel ik echt weinig. Dus nu moet het gaan naar fase twee- en fase drie-proeven. Dus, ja, [David] stak twee handen op, dus ja, ja, het is een klein aantal mensen. Wat dat je vertelt, is dat die mensen veel geluk hadden, of dat het werkte. We zullen het pas weten als we dit in duizenden armen hebben geprikt. CA: Hier is een belangrijke vraag van een TED-Fellow. 'Hoe leiden we mensen op over wat volksgezondheid betekent? Vooral in de context van mensen die denken dat ze geen publieke verantwoordelijkheid hebben?' GB: Nou, weet je, ik herinner mensen eraan dat wanneer volksgezondheid goed werkt, er niks gebeurt. Natuurlijk, als er niets gebeurt, krijgen we er geen krediet voor. De reden dat iedereen in dit land niet elke ochtend hoeft op te staan om zijn water te koken, is vanwege de volksgezondheid. De reden dat, als je een auto-ongeluk krijgt, weet je, een autobotsing, en je draagt je veiligheidsgordel en je hebt airbags, en je wordt niet gedood door die autobotsing, is dat vanwege de volksgezondheid. De reden dat je de lucht veilig kan inademen, dat het eten veilig is om te eten, is door volksgezondheid. De reden dat je kinderen geen brandbare kleding dragen, is omdat we brandvertragende kleding hebben. En dat is een vereiste. De reden dat je niet struikelt als je de trap afloopt, is omdat we er echt hebben op gelet hoe we de trap moesten bouwen zodat mensen niet struikelen wanneer ze hem op of af gaan. Dat is in feite een interventie van volksgezondheid. Dus de bebouwde omgeving, medicijnen, al dat soort dingen, vaccins, dat is allemaal volksgezondheid, en daarom is er volksgezondheid, en je gelooft misschien niet dat het zo belangrijk is, maar we zouden niet zonder kunnen. CA: Misschien kunnen we ons ooit een gezondheidssysteem in Amerika voorstellen met eigenlijk een aantal prikkels die verwijzen naar de volksgezondheid. Dat zou heel fijn zijn. David, ik moet wat vragen stellen, als het goed is, omdat ze binnenstromen. Er is er een van Jacqueline Ashby. Belangrijke vraag voor elke ouder. “Wat zijn je aanbevelingen om kinderen terug naar school te sturen?” GB: Ja, ik heb hier moeite mee; ik heb drie kleinkinderen. Maar mijn kleinkinderen zijn technisch vaardiger dan ik, en nu krijgen ze hun lessen op afstand. Ik denk dat het een uitdaging gaat worden nu we kinderen terug naar school willen sturen. We moeten echt weten hoe besmettelijk kinderen zijn en hoe goed ze het doen als ze besmet raken. Nu lijkt het erop, behalve voor een heel klein aantal kinderen met een zeer zeldzame ziekte, dat ze deze ziekte heel goed verdragen. Maar de centrale vraag is: hoeveel van deze ziektekiemen zullen deze kinderen bij je terugbrengen en bij oma en opa. Dus dat wordt belangrijk. Aan een achtjarige proberen uit te leggen waarom hij geen interactie met zijn vrienden mag hebben, is een echte uitdaging. Trouwens, een 17-jarige vertellen dat hij geen interactie met zijn vrienden mag hebben, gaat een echt probleem zijn. Dus moeten we deze kinderen goed opvoeden, we moeten uitzoeken hoe we hun schema's spreiden. Uri's idee voor het personeel is misschien een interessant concept voor scholen, omdat het de bedoeling is om te proberen het aantal kinderen per klas te verminderen. Met kleinere klassen krijg je trouwens beter onderwijs. We moeten dus wel genoeg leraren hebben. Dat kan de snelheidsbeperkende stap zijn. CA: Oké, de laatste vraag hier voorlopig van [Steven] Petranek. Maskers. Advies over maskers -- Uitgeschakeld, hier gaan we. Advies over maskers lijkt te zijn veranderd. “Zijn de meeste Amerikanen die in steden wonen en werken beter af met maskers, omdat het ook helpt tegen de luchtvervuiling waar ze elke dag mee te maken hebben?“ GB: Het kan sommigen absoluut helpen. Maar laat me je vertellen dat ik liever zag dat we stopten met fossiele brandstoffen. En met al die vreselijke dingen waarmee we ons klimaat vernietigen. Weet je, iedereen heeft het over het feit dat we een geweldige reductie hebben gehad in CO2 omdat we geen auto rijden. Ik moet je vertellen, dat is het beste bewijs dat klimaatverandering van de mens komt. Al die klimaatsceptici die denken dat klimaatverandering niet door mensen is veroorzaakt, hebben net een wereldwijde demonstratie gehad over wat mensen doen om klimaatverandering te veroozaken. En dus moeten we stoppen en naar een groene economie gaan. DB: Akkoord. CA: Heel erg bedankt daarvoor, aan het eind kom ik terug met nog een paar vragen. Bedankt hiervoor. DB: Dus we gaan voor maskers. Maar ook een van de dingen die duidelijk werden: COVID-19 is niet de grote gelijkmaker waarop sommigen misschien hoopten. Sommige gemeenschappen hebben veel ergere, significant ergere resultaten dan andere. Waarom is dat? GB: We hebben het voornamelijk over de Afro-Amerikaanse en Latino gemeenschappen die onevenredig hard getroffen worden door de ziekte. Het komt voornamelijk door de blootstelling. Bij die bevolkingsgroepen vind je meer banen met menselijk contact. Buschauffeurs, kruideniers, werken in instellingen voor langdurige zorg, verpleeghuizen, in vleesverpakking, kippenboerderijen. Daarom worden ze veel meer blootgesteld aan de ziekte. Gevoeligheid. Veel chronische ziekten. Dus we weten dat vooral Afro-Amerikanen onevenredig veel gevallen van diabetes, hartaandoeningen hebben, longziekte, en vanwege die chronische ziekten, ontdekten we al vroeg dat dat virus schadelijker is voor de populaties die deze ziekten hebben. En dat is dus het grote probleem hier. Dat is de oorzaak van die verschillen en het is echt een uitdaging, omdat op veel manieren dat vaak de mensen zijn waarvan we besloten dat het essentiële werkers zijn en ze moesten gaan werken. DB: Dat klopt. Wat moeten we volgens jou doen om deze essentiële arbeiders te beschermen, als je daar ideeën voor hebt? GB: Zeker. We zijn begonnen met een teststrategie op basis van symptomen. En nu we genoeg tests hebben, moeten we zorgen dat niet alleen mensen die tests om klinische redenen krijgen, en mensen met symptomen, maar ook prioriteit gaan geven aan mensen die met publiek te maken hebben, die essentiële werkers zijn. Dus zeker mensen die werken in verpleeghuizen, ziekenhuizen, etc., maar ook buschauffeurs, bewakers, bedienden van supermarkten. Ze moeten worden getest, en vaak genoeg getest, om hen en hun families te beschermen en iedereen het vertrouwen te geven dat ze niet besmet zullen raken en dat wij hen niet gaan infecteren. Mensen in vleesverwerkingsfabrieken, bijvoorbeeld. We zagen een echte tragedie in de vleesverpakkingsfabrieken, omdat ze werken in een omgeving waar ze schouder aan schouder staan. Er zijn nog andere dingen nodig zoals uitzoeken hoe ze fysieke afstand aan de assemblagelijn kunnen krijgen, dat wordt belangrijk. Maar nogmaals, Uri's idee is niet slecht voor deze natie om te overwegen. Veel van die industrieën zouden daarover moeten nadenken. DB: Ja, we moeten ervoor zorgen dat dit echt mensen zijn die worden gezien als essentiële werkers, niet als opgeofferden, denk ik. En uiteraard beperkt dit zich niet alleen tot de VS. GB: Oh, absoluut. We zien deze verschillen niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in andere landen. En ze hebben veel te maken met ras en klasse en de soorten banen die je doet, de beroepen die je doet. En eerlijk gezegd, hadden we hieraan moeten denken toen we de eerste gegevens zagen die toonden dat in China mensen met chronische ziekten veel meer risico liepen en slechtere gezondheidsresultaten hadden. We zouden onze acties meteen hebben versneld, want dat is bij elke nieuwe ziekte gebeurd die het land binnenkwam. DB: Dus lijkt het erop dat veel hiervan erop neer komt -- het is geen onzin -- dat volksgezondheid de taak is van iedereen, en dat moeten we overnemen. Hoe ziet volgens jou een robuuste infrastructuur voor de volksgezondheid eruit? Hoe zou dat eruit zien? GB: Nou, weet je, elke nieuwe bedreiging voor de gezondheid moeten we snel kunnen identificeren, ze inperken, en als we het kunnen, ze verzachten en indien mogelijk ze elimineren, en neem dan alle beschermende maatregelen die we eerder hadden. Dus dat betekent een goed bemande, goed opgeleide overheidsinstantie voor volksgezondheid, net zoals we dat hebben voor politie, brandweer, spoeddienst. Het betekent dat ze goed betaald moeten worden, het betekent dat ze over voldoende middelen moeten beschikken. Weet je, we hebben nog steeds contacttracers die met pen en notitieboekjes werken. En dingen naar Excel spreadsheets verzenden. Nee, we hebben dezelfde soort robuuste technologie nodig die de mensen bij online retailers gebruiken, zoals bij Amazon, etc. We kijken nog steeds naar gegevens die twee jaar achterlopen om datagedreven beslissingen te nemen. We moeten onmiddellijke beslissingen kunnen nemen. Trouwens, Taiwan, je noemde hen eerder, Ik herinner me dat ik in Taiwan keek naar gegevens over infectieziekten, in realtime, van hun elektronisch medisch dossiersysteem. Weet je, we kunnen dit, de technologie bestaat. DB: Stel je voor. Wauw, realtime gezondheidsinformatie, wat een verschil zou dat maken. Denk je dat technologie ons hier kan helpen, of dat nu kan door samenwerking tussen Google en Apple of wat dan ook? GB:Technologie kan ons helpen, maar het zal ons niet vervangen. We zijn nog lang niet zover dat we kunnen achteroverleunen en onze elektronische avatar het werk voor ons laten doen. Maar de technologie kan ons werk overtreffen. Ze kan ons inzicht in de situatie geven. Ze kan ons in realtime informatie geven. Hiermee kunnen we informatie verzenden van punt A naar punt B voor data-analyse. Ze stelt ons in staat om na te denken, zodat we al deze modellen maken, en anderen in staat stellen om onze cijfers meteen te controleren. Het kan dus het onderzoek versnellen. Maar we moeten erin investeren, en we moeten ermee doorgaan, omdat veroudering altijd het slechte deel van technologie is. DB: Het lijkt erop dat Chris terug is met meer vragen. CA: Ja, ik denk dat we het einde naderen, maar de vragen blijven binnenkomen. Er is er een van Neelay Bhatt. “Welke rol zie je parken, paden en open ruimte spelen bij het helpen van grotere volksgezondheidsdoelen?" GB: Weet je, groene ruimte is absoluut essentieel en buiten kunnen komen, lopen en oefenen, met wandelpaden, zodat je gemeenschappen krijgt die beloopbaar zijn, befietsbaar en groen voor gebruik door alle leeftijden, het is goed voor onze mentale gezondheid, het is goed voor onze fysieke gezondheid. En ik zeg altijd tegen mensen, weet je, het is geweldig om ernaartoe te kunnen als iemand je op de zenuwen werkt. CA: Inderdaad. Hier hebben we een anonieme vraag. Ga waar mogelijk niet anoniem, want we zijn hier uiteindelijk allemaal vrienden. Waarschijnlijk iemand ... Hoe dan ook. Laten we eens kijken, maar het is een goede vraag. “Velen zijn zeer wantrouwend over wat de echte experts zeggen. Wat heb je bedacht om de meest wantrouwige mensen te helpen minder wantrouwend en meer vertrouwend zijn?" GB: Vertel de waarheid. Als je een fout maakt, erken deze dan en corrigeer ze meteen. Wees consistent. En zeg geen domme dingen. Dat gebeurt veel te vaak. En weet je, een van de interessante dingen, die we al hebben doorgemaakt, is de discussie over maskers. De traditionele wijsheid was dat mensen alleen maskers moesten dragen als ze besmettelijk waren of als je je bevond in een zorgomgeving waar er een hoog risico was om de ziekte te krijgen. En toen zeiden we: Nee, iedereen mag een masker dragen. En dat is omdat we uiteindelijk hebben geleerd, en het veel geloofwaardiger werd, dat asymptomatische verspreiding bestond. Maar we hebben het niet goed gecommuniceerd. We zeiden, oh, nee, we veranderen van gedachten, iedereen mag een masker op, nadat we vertelden om er geen te dragen. We besteedden niet genoeg tijd aan het uitleggen waarom. Dus verloren we het vertrouwen. Dat moeten we dus beter doen. En onze leiders moeten heel voorzichtig zijn met wat ze zeggen als je een megafoon hebt. Ik heb ook fouten gemaakt. Ik heb dingen op tv gezegd die gewoon verkeerd waren, omdat ik het mis had. En ik heb erg mijn best gedaan om die te corrigeren zo snel als ik kon. Dat doen we allemaal, maar je moet sterk genoeg zijn en een sterke persoonlijkheid hebben om je ongelijk te kunnen toegeven en het dan te corrigeren. Want als je eenmaal het vertrouwen hebt verloren, ben je alles kwijt. CA: Als ik het zo mag zeggen, de manier waarop je nu communiceert, is voor mij een communicatiemiddel dat vertrouwen geeft. Ik weet niet welk magisch recept je daarvoor hebt, maar het is heel erg overtuigend om naar je te luisteren. Heel erg bedankt hiervoor. David, heb je nog andere laatste aanwijzingen? GB: Ik heb veel fouten gemaakt. DB: Ja, nee, maar het was echt een waar genoegen om je bij ons te hebben en daarvoor bedankt. Nog een laatste vraag als ik mag. Je doet dit al een tijdje, wat geeft je hoop voor de toekomst? GB: Laat me je iets vertellen. Het enige dat me hoop geeft, is wanneer ik mensen zie die voor hun vrienden en familieleden zorgen. Ik bedoel drive-by verjaardagsfeestjes. Ik zag dat vandaag op het nieuws. Mensen die hun vrienden bellen. Ik hoorde van mensen die ik al jaren niet meer had gesproken, die me opbellen en zeggen: “Ik heb lang niet met je gepraat. Gaat het?” Doe dat meer. En het vertrouwen dat we in elkaar hadden, en de liefde die we hebben getoond, was gewoon geweldig, dus dat geeft me hoop. DB: Uiteindelijk wint de menselijkheid. GB: Ja. DB: Nou, heel erg bedankt, Dr. Benjamin, voor je deelname en voor het delen van je wijsheid. GB: Blij er te zijn. CA: Ja, dank je. GB: Hou jullie veilig. Hou je families veilig. DB: Bedankt, jij ook.