دیوید بیلو: اکنون افتخار بزرگ و سرافرازی بنده است که دکتر جورج بنیامین را معرفی کنم، کسی که مدیر اجرایی انجمن بهداشت عمومی آمریکا است، که سابقه طولانی و برجسته‌ای، هم به عنوان یک متخصص پزشکی و هم به عنوان یک متخصص بهداشت عمومی دارد. به دکتر جورج بنیامین خوش آمد گرمی می‌گوییم. جورج بنیامین: سلام دیوید، حالت چطور است؟ دب: خوبم، حال شما چطور است دکتر بنیامین؟ ج‌ب: در خدمتم. (خنده) دب: آماده هستید، خوبه. ج‌ب: آماده‌ام. دب: می‌دانیم که موضوع جاری دوباره بازگشایی است. باید بگویم. فقط یک احتمال را برای آن شنیدیم، اما بدیهی است، که بسیاری از کشورها قبلاً به یک شکل یا شکل دیگر بازگشایی شده‌اند. و من معتقدم، از امروز، همه ۵۰ ایالت در ایالات متحده به شکل دیگری بازگشایی شده‌اند. چگونه این کار را هوشمندانه انجام دهیم، چگونه آن را با خیال راحت انجام دهیم؟ ج ب: بله، ما واقعاً باید با خیال راحت و با احتیاط بازگشایی کنیم. و این بدان معناست که ما نباید اقدامات بهداشت عمومی نادیده بگیریم که در ابتدا منحنی را پایین آورد. و آن یعنی مواردی مانند پوشاندن بینی و دهان شما هنگام سرفه یا عطسه، ماسک زدن، شستن دست‌ها، فاصله فیزیکی شما تا حد ممکن از دیگران است. به همه کارهایی که انجام می‌دهیم فکر می کنید، می‌دانید، قبل از اینکه صبح سر کار برویم. در حالی که سر کار هستیم، و بسیاری از ما به همان دقت که در دو ماه گذشته بوده‌ایم، درنتیجه در سه ماه آینده هستیم. زیرا این مورد تمام نشده است. دب: صحیح است. همانطور که یوری [آلون] اشاره کرد، احتمال امواج بیشتر وجود دارد. به نظر می‌رسد نوعی وظیفه همه ما است که بهداشت عمومی را به عنوان یک شغل دوم بدانیم. درست است؟ ج ب: می‌دانید، من زیاد بحث کرده‌ام که اکنون که همه واقعاً می‌دانند بهداشت عمومی چیست. همه باید همیشه تشخیص دهند که شغل دومشان بهداشت عمومی است. خواه زباله‌ها را بردارید یا در یک فروشگاه مواد غذایی کار کنید. یا شما راننده اتوبوس هستید، یا می‌دانید، مثل من، در حال انجام بهداشت عمومی، یک پزشک یا یک پرستار. همه باید هر روز پوشش بهداشت عمومی را در هر کاری که انجام می‌دهند قرار دهند. دب: نظرتان راجع به -- خب ما اکنون همه متخصص بهداشت عمومی هستیم. فکر می‌کنید با بازگشت دوباره کشورها، وضعیت طبیعی جدیدی که انتظار داریم چیست؟ چه شکلی قرار است شود، به عنوان متخصص بهداشت عمومی امیدوارید چگونه باشد؟ ج ب: اگر می‌توانستم یک عصای جادویی تکان دهم، به وضوح تشخیص می‌دادم که مردم می‌خواهند کارهای بهداشتی عمومی را از نظر شستن دست و تفکر در مورد ایمنی هنگام بیرون از منزل در اجتماع انجام ‌دهند، می‌دانید، دیر زمانی نیست که سوار اتومبیل خود می‌شدید و کمربند ایمنی خود را نمی‌بستید. امروز این کار را می‌کنیم. و راجع به آن هم فکر نمی‌کنیم. خیلی از ما سیگار نمی‌کشیم، زیرا می‌دانیم که این برای ما بد است. بیشتر ما قبل از عبور از یک خیابان به هر دو طرف نگاه می‌کنیم. می‌دانید، که اکثر ما، در خانه خود کارهایی انجام می‌دهیم، که -- خطرات سفر را برطرف می‌کند. بنابراین هرچه جلوتر از این شیوع پیش می‌رویم، امیدوارم که مردم توجه بیشتری به مواردی داشته باشند که باعث ابتلای ما می‌شود. بنابراین می‌دانید، تمیزکردن اجسام، ضدعفونی کردن اجسام، مهم‌تر، اگر بیمار هستید به سر کار نمی‌آیید. من امیدوارم که کارفرمایان مرخصی استعلاجی با حقوق را برای همه در نظر بگیرند. تا افراد بتوانند در منزل بمانند. بله، این یک هزینه اضافی است، اما می‌توانم به شما بگویم که ما اکنون یاد گرفتیم که عواقب انجام ندادن چنین کاری میلیاردها و میلیارد دلار است. مرخصی استعلاجی بیمار با انجام این کار بسیار ارزان است. دب: بله، فکر می‌کنم، در ایالات متحده از همه کشورهایی که شاید سیستم مراقبت‌های بهداشتی فراگیرتری نسبت به ما دارند،غبطه می‌خوریم. ایا موافقید که ماسک‌ها به نوعی نماد پذیرش ذهنیت«متخصص بهداشت عمومی به عنوان شغل دوم» هستند؟ ج ب: خب،می‌دانید، خنده دار است. همکاران ما در آسیا سال‌ها است که ماسک را -- به عنوان یک فرهنگ داشته‌اند. می‌دانید، ما همیشه به نوعی تبسم کرده‌ایم. وقتی به خارج از کشور می‌رفتم، وقتی افرادی را می‌دیدم که ماسک زده‌اند همیشه خنده‌ام می‌گیرد. و البته، وقتی این کار برای اولین بار آغاز شد، می‌دانید، ما فقط ماسک‌هایی را برای افرادی که آلوده بودند یا البته، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، که فکر می‌کردیم در یک محیط پرخطر قرار دارند، تبلیغ کردیم. اما من فکر می‌کنم که ماسک زدن احتمالاً بخشی از فرهنگ ما خواهد شد. قبلاً نیز دیده ایم که احتمالاً بخشی از فرهنگ ساحلی ما نخواهد بود. اگرچه احتمالاً اکنون نیز باید باشد. اما من فکر می‌کنم که ما بیشتر و بیشتر شاهد ماسک زدن در سطوح مختلف هستیم. و من فکر می‌کنم این منطقی است. دب: بله، ماسک خود را بزنید تا نشان دهید به دیگران اهمیت می‌دهید. و اینکه نوعی روحیه سلامت عمومی را دارید. بنابراین صحبت از آسیا است، چه کسی خوب عمل کرده است؟ با گشتن در دنیا، مدتی این کار را انجام داده‌اید و با همسالان خود ارتباط برقرار کرده‌اید، چه کسی عملکرد خوبی داشته است و از آن مثال‌های خوب چه چیزی می توان یاد گرفت؟ ج ب: بله، کره جنوبی از بسیاری جهات الگو است. می‌دانید، که در پایان روز چین واقعا، به طور منطقی خوب بود. اما راز همه کشورهایی که از مرگ و میر کمتری نسبت به ما برخوردارند، این است که آن‌ها خیلی زود آزمایش‌های زیادی انجام داده‌اند، آن‌ها ردیابی تماس و انزوا و قرنطینه را انجام داده‌اند، که اتفاقاً بستر عمل بهداشت عمومی است. آن‌ها این کار را زود انجام دادند، خیلی کارها را کردند. و اتفاقاً، اگرچه در حال بازگشایی جامعه خود هستند، و موج‌های اپیزودیک را می‌بینند، آن‌ها دوباره به سراغ همان اقدامات اساسی بهداشت عمومی آزمایش، قرنطینه کردن، ردیابی تماس و شفافیت برای مردم تا حد امکان می‌روند. چون برای مردم مهم است که بدانند چه تعداد موارد وجود دارد، بیماری کجا است. اگر می‌خواهید عموم مردم از شما راضی باشند دب: بنابراین آزمایش، ردیابی تماس و قرنطینه. به نظر نمی‌رسد استفاده از آن کلیشه قدیمی، علم موشک باشد. چرا اجرای آن برای برخی از کشورها سخت بوده است؟ چه چیزی مانع‌ ما می‌شود، آیا این پرونده‌های الکترونیکی پزشکی است، آیا این یک عروسک فانتزی است، یا شاید فقط اعتماد به نفس بیش از حد، بر اساس موفقیت‌های بهداشت عمومی ۱۰۰ سال گذشته باشد؟ ج ب: می‌دانید، ما بسیار جامعه قرص گرا هستیم. فکر می‌کنیم برای همه چیز یک قرص وجود دارد. اگر ما نتوانیم برای آن قرصی به شما بدهیم، می‌توانیم با جراحی آن را برطرف کنیم. می‌دانید، پیشگیری موثر است. و ما در زمینه پیشگیری کاملاً کم سرمایه گذاری کرده‌ایم. ما کاملاً سرمایه گذاری نکرده‌ایم در یک سیستم بهداشت عمومی قدرتمند و قوی. اگر به این واقعیت نگاه کنید که امروز در آمریکا، می‌توانید به راحتی بفهمید چه چیزی از قفسه یک فروشگاه مواد غذایی بیرون می‌آید، آمازون همه چیزهایی که باید درباره شما بداند، می‌داند اما پزشک شما ابزار مشابهی ندارد. سه صبح، گرفتن الکتروکاردیوگرام هنوز بسیار دشوار است، یا سوابق پزشکی، یا لیست آلرژی اگر نمی‌توانید به پزشک بگویید چه چیزی دارید. و ما فقط روی سیستم‌های قوی سرمایه گذاری نکرده‌ایم. یکی از نکات جالب در مورد این شیوع این است که محیطی ایجاد کرده است که ما در آن اکنون به پزشکی از راه دور وابسته هستیم. که چندین سال است وجود دارد، اما ما کاملاً درگیر آن نبودیم. اما اکنون، احتمالاً این استاندارد جدید خواهد بود. دب: اما به نظر می‌رسد -- بدیهی است، که کشورهایی که دارای سیستم مراقبت‌های بهداشتی فوق العاده قوی هستند، مانند تایوان، عملکرد خوبی داشته اند، اما به نظر می‌رسد حتی کشورهایی که شاید دارای یک سیستم مراقبت بهداشتی کمتر مقاوم باشند، مانند غنا در آفریقا، واقعا عملکرد خوبی داشته‌اند. حدس می‌زنم که رمز پیروزی این نوع کشورها چه بوده است؟ ج ب: بله، در بعضی از مواجه‌ها هنوز خیلی زود است، و امیدوارانه، آن‌ها ممکن است موجی نداشته باشد که بعداً بیاید، این هنوز یک احتمال است، اما در پایان روز، فکر می‌کنم تا آنجا که شما از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشید، همه کشورهایی که عملکرد خوبی داشته‌اند، آن را اجرا کرده‌اند. اکنون ما یک کشور بزرگ هستیم، ما یک کشور پیچیده هستیم. و بله، برای شروع درست آزمایش نکردیم. اما نباید اشتباهاتی را که طی سه ماه گذشته داشته‌ایم تکرار کنیم، زیرا هنوز چند ماه مانده ‌است. و حالا که دانستیم چه اشتباهی کرده‌ایم، خودمان را تشویق می‌کنم که دفعه بعد این کار را درست انجام دهیم. دب: هوشمندانه به نظر می‌رسد. ج ب: و دفعه بعد فردا است. دب: درست است. این در حال حاضر آغاز شده است. یعنی، تقریباً به نظر من میاد، اگر بشود از این استعاره استفاده کنم، که برخی از این کشورها قبلاً نوعی، آنتی بادی در سیستم خود داشته‌اند، زیرا آنها با ابولا یا اولین سارس تجربه داشته اند. آیا این عامل اصلی، مواجه قبلی به این نوع بحران‌های بهداشت عمومی است؟ ج ب: این یک ویروس بسیار متفاوت است. و گرچه ممکن است برخی شواهد اولیه مبنی بر اینکه مرس و سارس، وجود داشته باشد ما ممکن است برخی از محافظت‌های اولیه در برابر آن را داشته باشیم. بعضی مطالعات بسیار اولیه در حال بررسی آن هستند، این راه حل نیست. اینجا رمز پیروزی یک عمل بهداشتی خوب و محکم است. این عامل موفقیت اینجا است. ما نباید به دنبال چیزی، عرفانی یا کسی باشیم که با قرص مخصوص ما را نجات دهد. این همه درمورد عملکرد خوب و جامع بهداشت عمومی است، زیرا، به هر حال، نگاه کنید، این یک عمل بد بود، اما آخرین مورد نیست. بنابراین ما باید برای مورد بزرگ بعدی آماده شویم. ما فکر می‌کنیم این یکی بد بود. تصور کنید اگر ابولا هوا آویز بود، یا مرس هوا آویز می‌شد چه اتفاقی می‌افتاد. می‌دانید، یک فیلم تلویزیونی انتخاب کنید. اگرچه این یک مورد بد بود، ما این بار از یک کارواقعاً واقعاً بد طفره رفتیم. دب: بله، سندرم تنفسی خاورمیانه شوخی نیست. و باید سپاسگزار باشیم، که مانند سارس-کو راحت گسترش نمی‌یابد. با این وجود، گرچه -- همه این بیماریها مشترک انسان و دام هستند. به این معنی که آنها از حیواناتی که در آنجا هستند به سمت ما هجوم آوردند. بدیهی است که بشریت نوعی تعرض به طبیعت به روشی هرچه بیشتر، نوعی و فوری است، خواه این تغییر اوضاع باشد یا رفتن به جنگل‌ها، آیا این روال جدید است، مانند، ما باید هر چند وقت یک بار منتظر همه گیری جهانی باشیم؟ ج ب: خب، آنها به صورت دوره‌ای می‌آیند، بنابراین، این اولین همه گیری جهانی نیست، درست است؟ ۱۰۰ سال پیش چندین مورد داشتیم، آنفلوانزا در سال ۱۹۱۸، سارس یک عفونت قابل توجه بود، گرچه این یکی مانند سارس نبود. و ما آنفلوانزای طیور داشتیم، که یک چالش بود، و آنفلوانزای خوکی. ما زیکا داشتیم. بنابراین، نه، ما چندین شیوع بیماری جدید داشته ایم. این بیماری‌های در حال ظهور بسیار اتفاق می‌افتند. و از بسیاری جهات، خوشبختانه موفق به شناسایی زودهنگام آنها و مهار آنها شده‌ایم. اما ما اکنون در فضایی هستیم جاییکه اتفاقاً مردم می‌توانند، برخی از این موارد را تنظیم کنند. حالا، همانطور که می‌توانیم بگوییم، این اتفاق نیفتاده است، این ساخته دست بشر نیست. احتمالاً از نشت آزمایشگاهی خارج نشده است. اما ما می‌دانیم که، وقتی من در مدرسه بودم، برای رشد یک اشکال، شما باید بسیار پیچیده باشید. امروز اینطور نیست. و ما باید از خودمان در برابر عفونت‌های طبیعی و و عفونت‌هایی که توسط انسان ایجاد می‌شوند محافظت کنیم. دب: به علاوه، ما به نوعی ضرایب تهدید دیگری داریم، مانند تغییر آب و هوا، که همه گیرهای این چنینی را بسیار بدتر می‌کند. ج ب: می‌دانید، من می‌گفتم که تغییرات آب و هوایی بزرگترین تهدید بقای انسان قبل از این خطر است. اما این رقابتی برای تغییر اقلیم است. اما بگذارید به شما بگویم، چالش بزرگی که اکنون برای ما پیش آمده این است که، یک همه گیری جهانی داریم، که هنوز هم آن را مهار نکرده‌ایم، همانطور که به فصل طوفان وارد می‌شویم، و تغییرات آب و هوایی داریم، که این باعث وخیم تر شدن طوفان‌هایی می‌شود که داریم. بنابراین، می‌دانید، ما در تابستان جالبی هستیم. دب: و اینجا کریس است با، فکر می‌کنم یک سوال از حضار. کریس اندرسون: سوالات بسیار، در واقع، جورج، مردم به آنچه شما می‌گویید بسیار علاقه مند هستند. بفرمایید، اولین مورد از جیم یانگ است: «چگونه با افرادی که اعتقاد ندارند این جدی است برخورد کنیم؟» ج ب: شما فقط باید به انتقال حقیقت به مردم ادامه دهید. یکی از مواردی که در مورد این بیماری خاص وجود دارد این است که به هیچ کس رحم نمی‌کند. این احزاب سیاسی را به رسمیت نمی‌شناسد، جغرافیا را به رسمیت نمی‌شناسد، و ما افراد زیادی داشتیم، به خصوص در جوامع روستایی، که آن را نمی‌دیدند، زیرا هنوز به آن‌ها نرسیده بود، و آن‌ها باور نمی‌کردند که واقعی است. و اکنون بسیاری از این جوامع به دلیل این بیماری در معرض نابودی قرار گرفته‌اند. و بنابراین ما فقط باید -- می‌دانید، مناسب نیست که بگوییم «من به شما چنین گفتم.» مناسب است که بگوییم، «ببینید، اکنون که آن را مشاهده کردید، به ما ملحق شوید و به ما کمک کنید تا این مشکلات را برطرف کنیم.» اما این چیزی است که قرار است مدتی وجود داشته باشد. و اگر بومی شود، به این معنی که تمام مدت در سطح پایین اتفاق می‌افتد، همه قرار است این تجربه را داشته باشند. سی آ: سپاسگذارم در اینجا یک گذاره از رابرت پرکوویتز آورده شده است. « به نظر می‌رسد که بهداشت عمومی را نادیده گرفته و کمبود اعتبار کرده‌ایم، و برای این ویروس آماده نبودیم.» ببینید اگر این سوال قرار است در آنجا مطرح شود، فکر می‌کنم باید معجزه‌ای باشد. «اولویت‌های ما اکنون برای آماده سازی برای بحران بعدی بهداشت عمومی باید چه باشد؟» ج ب: ما اکنون باید اطمینان حاصل کنیم که بودجه، منابع، آموزش، کارکنان را بررسی کرده‌ایم. و اتفاقاً، بحران بعدی بهداشت عمومی ما ۱۰ سال دیگر نیست، ۲۰ سال دیگر نیست، این احتمال وقوع آنفلوانزا است، که می‌دانیم این پاییز اتفاق می‌افتد، زیرا هر سال رخ می‌دهد، خواه با ادامه کوید یا جهش درکوید. و ما یک روند بیماری خواهیم داشت که تقریباً مشابه است، و باید کووید را از آنفلوانزا متمایز کنیم. از آنجا که ما واکسن آنفلوانزا داریم، ما هنوز واکسن کوید نداریم. امیدواریم حدود یک سال دیگر یکی داشته باشیم. اما هنوز باید دید. دب: لذا عکس‌های آنفولانزایتان بگیرید. سی آ: بله. البته، در واقع، دیوید کالینز دقیقاً این سوال را پرسید. «احتمال واکسن قبل از موج بعدی چقدر است؟» ج ب: خوب می‌دانید، ، سریعترین واکسنی که تاکنون تولید کرده‌ایم سرخک بود، و چهار سال طول کشید. حالا، بسیاری از چیزها متفاوت است، درست است؟ ما ساخت واکسن سارس وان را شروع کرده‌ایم. خب، آزمایشات زیادی روی حیوانات انجام شده است، و آزمایشات بسیار زود انسانی نیز انجام شده است. همانطور که می‌دانید، به تازگی اعلام کردیم که حداقل به نظر می‌رسد بر میمون‌ها، میمون‌های رزوس جواب می‌دهد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد حداقل در تعداد بسیار کمی از افراد می‌تواند موثر و ایمن باشد. وقتی می‌گویم تعداد بسیار بسیار کمی از مردم، تعداد انگشت شماری از مردم است. بنابراین اکنون باید به آزمایشات فاز دو و فاز سه بروید. بله، [دیود] دو دست را بالا بگیر، بله، بله، تعداد کمی از مردم هستند. آنچه به شما می‌گوید این است که یا این افراد بسیار خوش شانس بودند، یا کار می‌کند. و ما نمی‌دانیم تا زمانی که این را در دستان هزاران نفر قرار دهیم. سی آ: در اینجا یک سوال مهم از همراهان تد وجود دارد. «چگونه واقعاً مردم را در مورد معنای بهداشت عمومی آموزش می‌دهیم؟ به خصوص در زمینه افرادی که باور ندارند مسئولیت آنها در قبال مردم چیست؟» ج ب: می‌دانید، من به افراد یادآوری می‌کنم که وقتی بهداشت عمومی بهترین عمکرد را انجام دارد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. و البته، وقتی اتفاقی نیفتد، اعتباری برای آن نمی‌گیریم. بنابراین دلیل اینکه همه افراد در این کشور مجبور نیستند هر روز صبح از خواب برخیزند و آب آشامیدنی خود را بجوشانند به دلیل بهداشت عمومی است. دلیل اینکه اگر در یک تصادف اتومبیل باشید. می‌دانید، به یک اتومبیل برخورد کنید، و کمربند ایمنی خود را ببندید و ایربگ دارید، در اثر برخورد اتومبیل کشته نمی‌شوید، به دلیل بهداشت عمومی است. دلیل این که هوا برای تنفس ایمن است، غذا برای خوردن غذا ایمن است، به دلیل سلامت عمومی است. دلیل این که بچه‌های شما در لباس‌هایی که مشتعل می‌شوند نیستند به این دلیل است که ما لباس‌های ضد حریق داریم. و این یک الزام است. دلیل اینکه شما در حال قدم زدن از پله‌ها سر نمی‌خورید این است که ما در حقیقت نحوه ساختن پله‌ها را بررسی کرده‌ایم تا افراد هنگام بالا یا پایین آمدن از آن سر نخورند. در واقع این یک مداخله بهداشت عمومی است. بنابراین محیط ساخته شده داروها، انواع مختلف آن، واکسن‌ها، همه این‌ها بهداشت عمومی است، و به همین دلیل است که سلامت عمومی در آن‌جا وجود دارد، و شاید شما باور نکنید که این مسئله آنقدر مهم است، اما بدون آن نمی‌توانستیم زندگی کنیم. سی آ: شاید روزی همه ما بتوانیم یک سیستم مراقبت‌های بهداشتی در آمریکا را متصور شویم که در واقع انگیزه‌هایی دارد که به سمت سلامت عمومی است. خیلی خوب می‌شود. دیوید، من فقط با برخی از این سوالات ادامه دهم، اگر اشکالی ندارد. زیرا آن‌ها زیاد شدند. یک سوال اینجا از ژاکلین اشبی است. سوال مهم برای هر پدر و مادر. "توصیه‌های شما در مورد بازگرداندن کودکان به مدرسه چیست؟" ج ب: بله، من با این یکی دست و پنجه نرم می‌کنم. من سه نوه دارم. و خبر خوب این است که نوه‌های من از نظر فنی مهارت بیشتری نسبت به من دارند، و در حال حاضر از راه دور دروس را می‌خوانند. من فکر می‌کنم این یک چالش خواهد بود که در مورد بردن بچه‌ها به مدرسه فکر می‌کنیم. ما واقعاً می‌خواهیم بدانیم که کودکان آلوده چگونه هستند و هنگام ابتلا آنها چقدر خوب عمل می‌کنند. اکنون، درست الان، به نظر می‌رسد، به جز تعداد بسیار کمی از کودکان که به بیماری بسیار نادری مبتلا می‌شوند، این بیماری را به خوبی تحمل می‌کنند. اما سوال اصلی این است که، این بچه‌ها چه تعداد از این میکروب‌ها را به شما و به مادربزرگ و پدربزرگ برمی‌گردانند. بنابراین این مهم خواهد بود. و می‌دانید، تلاش برای گفتن به یک کودک هشت ساله که با دوستانشان ارتباط برقرار نکند، یک چالش واقعی است. درعین حال، تلاش برای گفتن به یک جوان ۱۷ ساله برای تعامل نداشتن با دوستانشان یک چالش واقعی است. بنابراین، ما باید به درستی به این بچه‌ها آموزش دهیم باید بفهمیم که چگونه برنامه آنها را متزلزل می‌کنیم. ایده یوری برای نیروی کار ممکن است یک مفهوم جالب برای مدارس باشد، زیرا این ایده تلاش برای فشار زدایی کردن تعداد بچه‌ها در کلاس است. ضمناً، اگر کلاس کمتری داشته باشید، به هر حال، تحصیلات بهتری خواهید داشت. اگرچه، ما باید معلمان کافی داشته باشیم. لذا ممکن است مرحله محدود کننده سرعت باشد. سی آ: خوب، آخرین سوال در حال حاضر از [استیون] پترانک اینجا است. ماسک‌ها. توصیه در مورد ماسک‌ها -- من تغییرش دادم، این هم ار این، به نظر می‌رسد مشاوره در مورد ماسک تغییر کرده است. بیشتر آمریکایی‌هایی که در شهرها زندگی و کار می‌کنند بهتر است از ماسک‌ها استفاده کنند تا به کاهش ذرات آلودگی هوا که هر روز با آنها روبرو می‌شوند نیز کمک کند؟" ج ب: این ممکن است به برخی کمک کند، صدالبته، اما بگذارید بگویم که ترجیح می‌دهم دیگر این کار را نکنیم: سوزاندن سوخت‌های فسیلی. و انجام همه کارهای وحشتناکی که ما برای از بین بردن آب و هوای خود انجام می‌دهیم. خب همه در مورد این واقعیت صحبت می‌کنند که ما این کاهش شگفت انگیز کربن دی اکسید را داشته‌ایم زیرا با ماشین رانندگی نمی‌کنیم. من باید به شما بگویم، این بهترین شواهد است که تغییرات اقلیمی را انسان ایجاد کرده است. همه آن افراد مشکوک به تغییرات آب و هوایی که فکر نمی‌کنند تغییرات اقلیم ساخت دست بشر است، ما فقط یک نمایش جهانی در رابطه با آنچه مردم برای ایجاد تغییرات آب و هوایی انجام می‌دهند داشته‌ایم. و خب آنچه باید انجام دهیم توقف و حرکت به سمت اقتصاد سبز است. دب: اینجا، اینجا. سی آ: بابت همه آن‌ها بسیار ممنونم، من بابت آن ممنونم. دب: بنابراین ما در حال بالایردن پرچم ماسک‌ها هستیم. اما همچنین، یکی از چیزهایی که از این امر روشن شد این است که کووید ۱۹ سطح مطلوبی نیست که شاید برخی امیدوار بودند که باشد. بعضی از جوامع نتایج بسیار بدتر، و بطرزقابل توجهی بدتر از جوامع دیگر را تجربه می‌کنند. چرا اینطور است؟ ج ب: ما اصولاً در مورد جوامع آفریقایی آمریکایی و لاتین صحبت می‌کنیم که به نظر می‌رسد در صورت ابتلا به این بیماری تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. و این به دلیل قرار گرفتن در معرض، در درجه اول است. این جمعیت‌ها دارای مشاغل عمومی بیشترهستند. بنابراین، می‌دانید، رانندگان اتوبوس، دفاتر مواد غذایی، کار در مراکز مراقبت طولانی مدت، خانه‌های سالمندان، در مراکز بسته بندی گوشت، مرغداری‌ها. خب به همین دلیل است که آنها خیلی بیشتر-- در معرض این بیماری قرار می‌گیرند. حساسسیت. آسیب پذیری. بسیاری از بیماری‌های مزمن. بنابراین می‌دانیم که به ویژه آفریقایی آمریکایی‌ها دارای مقادیر نامتناسب دیابت، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های ریوی هستند، و به دلیل بیماری‌های مزمن، در اوایل دریافتیم که ویروس برای آن دسته از جمعیت‌هایی که این بیماری‌ها را دارند آسیب می‌زند. و بنابراین مسئله اصلی اینجاست. این چیزی است که باعث ایجاد این تفاوت‌ها شده است و واقعاً یک چالش است، زیرا از بسیاری جهات، کسانی از آن مردم هستند که تصمیم گرفته‌ایم کارمندان ضروری هستند و مجبورهستند به محل کار خود بروند. دب: درست است. به نظر شما، مداخله بهداشت عمومی برای حمایت از این کارگران ضروری است، اگر ایده‌هایی در آن جبهه دارید؟ ج ب: کاملا موافق هستم. ما این کار را با یک استراتژی آزمایش بر اساس علائم شروع کردیم. اکنون که آزمایشات کافی داریم، باید اطمینان حاصل کنیم که نه تنها افراد به دلایل بالینی، و افراد علائم‌دار این آزمایشات را انجام می‌دهند، بلکه اولویت بندی افرادی که با مردم روبرو هستند، که کارگران ضروری هستند شروع کنیم. بنابراین، مطمئناً افرادی که در خانه‌های سالمندان، بیمارستان‌ها و غیره کار می‌کنند، اما رانندگان اتوبوس، نگهبانان امنیتی، کارمندان فروشگاه‌های مواد غذایی. آنها باید آزمایش شوند، و باید آزمایشاتی را دوره‌ای انجام دهند که امنیت آنها، خانواده‌هایشان را تأمین کند، و به همه این اطمینان را بدهد که دیگر آلوده نمی‌شوند و ما نیز آنها را آلوده نخواهیم کرد. افرادی که درصنعت بسته بندی گوشت کار می‌کنند. به عنوان مثال. ما فاجعه واقعی آنچه در صنعت بسته بندی گوشت، می‌گذرد را دیده‌ایم، زیرا آن‌ها در محیطی نزدیک به هم کار می‌کنند. کارهای دیگری نیز هست آنها باید از نظر اینکه چگونه می‌توانند به آنها فاصله فیزیکی در خط مونتاژ بدهند، انجام دهند این مهم خواهد بود. اما دوباره، ایده یوری برای این مردم که در نظر بگیرند، برای بسیاری از صنایع تا راجع به آن فکر کنند، فکر بدی نیست. دب: به نظر من باید اطمینان حاصل کنیم که این‌ها واقعاً افرادی هستند که به عنوان کارگران ضروری، و نه کارگران فداکار آموزش دیده می‌شوند. و بدیهی است که این فقط به ایالات متحده محدود نمی‌شود. ج ب: اوه، کاملا. ما این اختلافات را نه تنها در ایالات متحده، بلکه در سایر کشورها نیز مشاهده می‌کنیم. و آنها ارتباط زیادی با نژاد و کلاس و انواع مشاغلی که شما انجام می‌دهید، دارند، مشاغلی که انجام می‌دهید. و صادقانه بگویم، وقتی اولین داده‌ها را دیدیم باید در مورد این فکرمی‌کردیم که در چین نشان داد افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن بسیار بیشتر در معرض خطر بودند و نتایج بدتری در سلامت داشتند. ما باید سریعاً اقدامات خود را سرعت می‌بخشیدیم، زیرا، ببینید، این با هر بیماری جدیدی که به کشور وارد می‌شود، اتفاق می‌افتد. دب: بنابراین به نظر می‌رسد که بسیاری از این موارد به همان پتانسیل برمی‌گردد -- این یک اکسی مورون نیست، بهداشت عمومی وظیفه همه است، و ما باید آن را بپذیریم. از نظر شما، زیرساخت‌های بهداشت عمومی قوی چگونه است؟ آن شبیه چیست؟ ج ب: خب، می‌دانید، هر وقت که تهدیدی جدید برای سلامتی وارد جامعه ما شود، باید بتوانیم به سرعت آن را شناسایی کنیم، مهار کنیم، و اگر می‌توانستیم آن را کاهش دهیم، برای اطمینان و در صورت امکان می‌بردیم، و سپس تمام اقدامات محافظتی را که قبلاً داشتیم اعمال کنیم. بنابراین این بدان معنی است که یک نهاد بهداشت عمومی دولتی، کاملاً کارمند و کاملاً آموزش دیده، دقیقاً مانند آنچه در پلیس، آتش نشانی و اورژانس داریم. این بدان معناست که به آن‌ها باید خوب پرداخت، این بدان معنی است که باید از منابع خوبی برخوردار شوند. می‌دانید، ما هنوز برخی از ردیاب‌های تماس خودمان را با استفاده از قلم وپدها در خارج از انجا داریم. ومواردی را به صفحه گسترده اکسل می‌فرستیم. نه، ما به همان فناوری قوی نیاز داریم که مردم دارند، می‌دانید، هیچ یک از خرده فروشان آنلاین از آمازون و غیره استفاده نمی‌کنند، و غیره، ما هنوز در حال بررسی داده هایی هستیم که دو سال عقب هستند تا تصمیمات داده محور را بگیریم. ما باید بتوانیم بلافاصله تصمیم بگیریم. به هر حال، تایوان، شما قبلاً به آن‌ها اشاره کردید، من به یاد دارم که در تایوان بودم و مشاهده می‌کردم که اطلاعات مربوط به بیماری‌های عفونی، به صورت واقعی از سیستم سوابق پزشکی الکترونیکی آن‌ها می‌اید. خب، می‌دانید، می‌توانیم این کار را انجام دهیم، این فناوری وجود دارد. دب: تصور کنید که. وای، اطلاعات سلامتی در زمان واقعی چه تفاوتی ایجاد می‌کند. فکر می‌کنید این فناوری می‌تواند در اینجا به ما کمک کند، چه این همکاری گوگل اپل باشد یا هر چیز دیگری؟ ج ب: فناوری می‌تواند به ما کمک کند، اما قرار نیست جای ما را بگیرد. ما در هیچ کجای جایی نیستیم که بتوانیم آرام بنشینیم و از آواتار الکترونیکی خود بخواهیم کار خودمان را برای ما انجام دهد. اما این فناوری می‌تواند از کار ما پیشی بگیرد. این می‌تواند به ما آگاهی موقعیتی بدهد. این می تواند به ما اطلاعات زمان واقعی بدهد. به ما امکان می‌دهد اطلاعات را از نقطه A به نقطه B برای تجزیه و تحلیل داده‌ها ارسال کنیم. این به ما امکان می‌دهد فکر دوم را بکنیم، لذا همه این مدلسازی را انجام می‌دهیم، به دیگران امکان می‌دهد شماره‌های ما را بلافاصله بررسی کنند. بنابراین می‌تواند تحقیقات را تسریع کند. اما ما باید روی آن سرمایه گذاری کنیم، و باید آن را ادامه دهیم، زیرا کهنه شدن همیشه قسمت منفور فناوری است. دب: و به مظر می‌رسد کریس با سوالات بیشتری برگشته است. سی آ: بله، حدس می‌زنم که به پایان نزدیک هستیم، اما سوالات مدام مطرح می‌شوند، یک سوال اینجا از نایل بات وجود دارد. چه نقشی شما در پارک ها، مسیرهای پیاده روی و فضای باز در کمک به اهداف بزرگتر بهداشت عمومی می‌بینید؟ ج ب: می‌دانید، فضای سبز کاملاً ضروری است، و توانایی بیرون رفتن و پیاده‌روی و ورزش داشتن پیاده رو، به طوری که می توانید جوامعی را برای پیاده روی، دوچرخه سواری و شاداب برای استفاده در هر سنی داشته باشید، برای سلامت روان ما و سلامتی جسمی ما مفید است. می‌دانید، و من همیشه به مردم می‌گویم، وقتی کسی شما را عصابی کرده‌ است مکانی عالی برای رفتن است. سی آ: قطعا. در اینجا ما یک سوال ناشناس داریم. در صورت امکان ناشناس نروید، زیرا در نهایت همه ما در اینجا دوست هستیم. احتمالاً کسی ... به هر حال. بیایید ببینیم، اما سوال خوبی است. "بسیاری از افراد به آنچه متخصصان واقعی می‌گویند بسیار مشکوک هستند. به نظر شما چه چیزی در کمک به بسیارمشکوک بودن موثر است. کمتر مشکوک بودن و اعتماد بیشتری داشتن؟ ج ب: حقیقت را بگویید. اگر اشتباه کردید، آن را بپذیرید و بلافاصله آن را اصلاح کنید. مقاوم باشید. و چیزهای احمقانه نگویید. و خیلی اوقات این اتفاق می‌افتد. و می‌دانید، یکی از موارد جالب، ما قبلاً با بحث ماسک این موضوع را پشت سر گذاشتیم. می‌دانید، دانش سنتی این بود ما افرادی داشتیم که ماسک می‌زدند درصورتی که عفونی بودند. یا در یک محیط بهداشتی هستید که احتمال ابتلا به این بیماری در آنها زیاد بود. و سپس می‌گوییم، نه، ماسک زدن برای همه اشکالی ندارد. و این به این دلیل است که ما در نهایت آموختیم، و بسیار باورپذیرتر شدیم. در علمی که گسترش بدون علامت داشتیم. اما ما خیلی خوب با آن ارتباط برقرار نکردیم. گفتیم، اوه، نه، ما تصمیم خود را تغییر می‌دهیم، همه می‌توانند ماسک بزنند، بعد از اینکه به مردم گفتند ماسک نزنند. و سپس ما وقت کافی را برای توضیح دادن به چرایی مردم صرف نکردیم. بنابراین اعتمادمان را از دست دادیم. لذا باید کار بهتری در این زمینه انجام دهیم. و سپس رهبران ما ما باید بسیار مراقب باشند که وقتی شما بلندگو دارید، چه می‌گویند و اتفاقاً، من اشتباهاتی مرتکب شده‌ام، در تلویزیون چیزهایی گفته‌ام که اشتباه بوده‌اند. زیرا من اشتباه کرده‌ام. و من خیلی تلاش کرده‌ام که سعی کنم هرچه سریعتر آنها را اصلاح کنم. همه ما این کار را می‌کنیم، اما شما باید به اندازه کافی قوی باشید و شخصیت کافی داشته باشید تا بتوانید بگویید وقتی اشتباه می‌کنید و سپس آن را اصلاح کنید. زیرا در پایان روز، هرگاه اعتماد خود را از دست دادید، همه چیز را از دست داده‌اید. سی آ: خب اگر من ممکن‌ است چنین بگویم، فقط راه ارتباطی شما را در حال حاضر می‌گویم، منظورم، برای من، به معنی معاشرت است. که اعتماد را پدید می‌آورد. من نمی‌دانم چه چاشنی جادویی آنجا دارید، اما گوش دادن به شما بسیار بسیار جذاب است. از شما بسیار سپاسگزارم برای این. آیا نشانه دیگری دارید؟ ج ب: من اشتباهات زیادی مرتکب شده‌ام. دب: بله، خیر، اما واقعا لذت بخش هست که به ما پیوستید، و از این بابت متشکرم. اگر ممکن است سوال آخرفقط. مدتی است که این کار را انجام می‌دهید، امید چه چیری را در شما مشتاق‌تر می‌کند؟ ج ب: خب، بگذارید چیزی را به شما بگویم. چیزی که امید به من می‌دهد. این است که وقتی می‌بینم مردم از دوستان و اعضای خانواده خود مراقبت می‌کنند. منظورم این است، ماشین‌های جشن تولد امروز آن را در اخبار دیدم. افرادی که با دوستان خود تماس می‌گیرند. من از افرادی شنیده‌ام که سال‌ها با آن‌ها صحبت نکرده‌ام، فقط تماس می‌گیرند که بگویند، من مدت زیادی است که با شما صحبت نکرده‌ام. خوب هستید؟ بنابراین بیشتر از آن کار کنید. و اعتمادی که به یکدیگر داشته‌ایم، عشقی که از خود نشان داده‌ایم، کاملاً شگفت‌آور بوده است، لذا باعث امیدواری من می‌شود. دب: انسانیت برای پیروز شدن به عنوان کلام آخر. ج ب: بله. دب : خب، از شما بسیار سپاسگذارم دکتر بنجامین، از اینکه به ما ملحق شدید و اندیشه‌هایتان را به اشتراک گذاشتید. ج ب: باعث افتخار است. سی آ: بله، ممنونم. ج ب: ایمن باشید. خانواده شما ایمن باشند. دب: ممنونم، همچنین شما.