WEBVTT

00:00:00.708 --> 00:00:01.976
[โอลิเวอร์ เจฟเฟอร์]

NOTE Paragraph

00:00:02.000 --> 00:00:03.833
[ชีวิตบนโลกที่น่ายินดี]

NOTE Paragraph

00:00:05.333 --> 00:00:06.601
สวัสดี!

00:00:06.625 --> 00:00:09.601
ผมมั่นใจว่า เมื่อผมพูดจบประโยคนี้

00:00:09.625 --> 00:00:11.101
ดูจากรูปแบบที่ผมสื่อสารน่ะนะ

00:00:11.125 --> 00:00:13.976
คุณจะรู้ได้ทันทีว่า
ผมมาจากสถานที่ที่มีชื่อว่า

00:00:14.000 --> 00:00:15.268
"ดาวโลก"

00:00:15.292 --> 00:00:17.018
โลกนั้นเจ๋งสุดๆ

00:00:17.042 --> 00:00:18.875
เป็นบ้านของ "เรา"

00:00:20.125 --> 00:00:21.393
และพวกเชื้อโรค

00:00:21.417 --> 00:00:23.726
ไอ้พวกที่ควรจะถอยได้แล้ว

00:00:23.750 --> 00:00:26.726
เพราะโลกไม่ได้เป็นบ้านของ
พวกมันเท่านั้น

NOTE Paragraph

00:00:26.750 --> 00:00:29.393
ดาวดวงนี้ยังมี
รถ กะหล่ำดาว

00:00:29.417 --> 00:00:32.018
พวกปลาแปลกๆ ที่มีโคมไฟส่วนตัว

00:00:32.042 --> 00:00:33.518
งานศิลป์ กองไฟ

00:00:33.542 --> 00:00:34.809
ถังดับเพลิง

00:00:34.857 --> 00:00:36.958
กฎหมาย นกพิราบ เบียร์สักขวด

00:00:36.958 --> 00:00:38.226
เลม่อน และหลอดไฟ

00:00:38.250 --> 00:00:39.893
ปิโน นัวร์ และพาราเซตามอล

00:00:39.917 --> 00:00:42.476
ผี ยุง นกฟลามิงโก ดอกไม้

00:00:42.500 --> 00:00:44.059
อูคูเลเล่ ลิฟต์ และแมว

00:00:44.083 --> 00:00:45.559
วิดีโอแมว อินเตอร์เน็ต

00:00:45.583 --> 00:00:47.351
คานเหล็ก ตึก และถ่ายไฟฉาย

00:00:47.375 --> 00:00:49.851
ความคิดที่น่าสนใจทัั้งหลาย
ทุกชีวิตบนโลก

00:00:49.875 --> 00:00:51.518
และอื่นๆ อีกมหาศาล

00:00:51.542 --> 00:00:54.059
ทุกอย่างที่เรารู้จัก และที่ไม่เคยพบเห็น

00:00:54.083 --> 00:00:56.059
เป็นสถานที่ที่ผมชอบนะ จริงๆ แล้ว

00:00:56.083 --> 00:00:57.643
ทรงกลม เล็กๆ นี้

00:00:57.667 --> 00:01:00.208
ลอยอยู่ในส่วนหนึ่งของจักรวาล
อันแสนหนาวเย็นและเดียวดาย

00:01:01.375 --> 00:01:04.434
อ้อ ผมพูดสำเนียงเบลฟาสต์น่ะ
ซึ่งก็คือ...

00:01:04.458 --> 00:01:05.726
ตรงนี้

00:01:05.750 --> 00:01:07.000
แถวนี้ๆ แหละ

NOTE Paragraph

00:01:07.875 --> 00:01:10.226
คุณ อาจ คิด ว่า 
คุณรู้จักดาวโลกดีพอ

00:01:10.250 --> 00:01:11.518
เพราะคุณอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

00:01:11.542 --> 00:01:12.809
แต่ในความเป็นจริง

00:01:12.833 --> 00:01:15.500
คุณอาจไม่ค่อยได้คิดถึงเรื่องราว
ที่แสนธรรมดาของดาวดวงนี้

00:01:15.524 --> 00:01:16.934
ผมเคยคิดว่าผมรู้จักโลกดี

00:01:16.958 --> 00:01:18.393
ผมคิดว่าผมก็เชียวชาญอยู่นะ

00:01:18.417 --> 00:01:20.267
จนวันนึง ผมต้องอธิบาย
เรื่องราวทั้งหมด

00:01:20.267 --> 00:01:22.851
เกี่ยวกับโลก
และความเป็นไปต่างๆ

00:01:22.875 --> 00:01:25.518
ให้กับใครบางคนที่ไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อน

00:01:25.542 --> 00:01:26.809
ไม่ใช่อย่างที่คิดครับ

00:01:26.833 --> 00:01:29.018
ถึงแม้ว่าพ่อผมมักจะพูดว่า

00:01:29.042 --> 00:01:31.059
สิ่งที่ยืนยันว่ามีมนุษย์ต่าวดาว
อยู่ข้างนอกนั่น

00:01:31.083 --> 00:01:33.476
คือการที่พวกเขาไม่คิดจะติดต่อเรา
ให้ลำบากเปล่าๆ

00:01:33.500 --> 00:01:37.143
อันที่จริง เป็นลูกชายผมที่เพิ่งเกิด
คือคนที่ผมพยายามจะอธิบายให้ฟัง

00:01:37.167 --> 00:01:38.809
พวกเราไม่เคยเป็นพ่อแม่มาก่อน

00:01:38.833 --> 00:01:40.101
ผมและภรรยา

00:01:40.125 --> 00:01:43.726
ผมเลยปฏิบัติต่อเขาเหมือนแขก
เมื่อเขามาถึงบ้านเป็นครั้งแรก

00:01:43.750 --> 00:01:45.018
โดยพาเขาเดินชมรอบๆ บ้าน

00:01:45.042 --> 00:01:46.643
นี่บ้านของลูกนะ

00:01:46.667 --> 00:01:48.351
ห้องนี้เราใช้ทำกับข้าว

00:01:48.375 --> 00:01:51.684
ห้องนี้เราไว้เก็บคอเล็กชั่นเก้าอี้
อะไรประมาณนี้

00:01:51.708 --> 00:01:52.976
ก็แปลกใหม่ดีนะ

00:01:53.000 --> 00:01:55.684
การที่ได้อธิบายว่าดาวที่เราอยู่
เป็นยังไงให้เด็กทารกฟัง

00:01:55.708 --> 00:01:56.976
ภายหลังความสนุกสนานเฮฮา

00:01:57.000 --> 00:02:00.184
เมื่อคุณตระหนักว่า
มนุษย์ตัวน้อยนี้แทบไม่รู้อะไรเลย

00:02:00.208 --> 00:02:03.226
และตัวคุณเองก็แทบจะไม่รู้อะไรเช่นกัน

00:02:03.250 --> 00:02:06.393
การเล่าเรื่องราวของโลกทั้งดวงกลาย
เป็นงานที่หินไม่เบา

00:02:06.417 --> 00:02:07.809
แต่สุดท้าย ผมก็ลองสักตั้ง

NOTE Paragraph

00:02:07.833 --> 00:02:10.893
ช่วงสัปดาห์แรกๆ ผมเดินสำรวจโลกภายนอก

00:02:10.917 --> 00:02:13.226
และบอกเล่าเรื่องราวที่พบเจอ

00:02:13.250 --> 00:02:16.393
ผมเริ่มจดบันทึก
เรื่องราวน่าขันที่ผมเล่าให้ลูกชายฟัง

00:02:16.417 --> 00:02:18.726
บันทึกเหล่านั้นค่อยๆ กลายมาเป็นจดหมาย

00:02:18.750 --> 00:02:21.059
ที่จะส่งถึงเขา เมื่อเขาโตพอที่จะอ่านมัน

00:02:21.083 --> 00:02:22.559
และจดหมายนั้นก็กลายเป็นหนังสือ

00:02:22.583 --> 00:02:25.268
เกี่ยวกับหลักการพื้นฐาน
และการเป็นมนุษย์

00:02:25.292 --> 00:02:27.852
ที่อยู่บนโลกในศตวรรษที่ 21

00:02:27.852 --> 00:02:30.726
บางอย่างที่เห็นชัดเจนอยู่แล้ว

00:02:30.750 --> 00:02:32.684
เช่น โลกประกอบด้วยสองส่วน

00:02:32.708 --> 00:02:35.101
ผืนดิน และผืนน้ำ

00:02:35.125 --> 00:02:38.393
บางสิ่งที่เราไม่ค่อยได้สนใจ
จนกว่าจะเริ่มคิดเกี่ยวกับมัน

00:02:38.417 --> 00:02:40.184
อย่าง "เวลา"

00:02:40.208 --> 00:02:43.208
บางครั้งสิ่งต่างๆ บนโลก
ก็ดำเนินไปอย่างช้าๆ

00:02:44.042 --> 00:02:46.601
แต่หลายครั้ง ก็หมุนไปอย่างรวดเร็ว

00:02:46.625 --> 00:02:49.375
ฉะนั้น จงใช้เวลาให้ดี
เพราะมันจะหายไปก่อนที่คุณจะรู้ตัว

00:02:50.417 --> 00:02:51.976
หรือ "ผู้คน"

00:02:52.000 --> 00:02:55.559
ผู้คนมาในรูปร่าง ขนาด 
และสี ที่แตกต่างกัน

00:02:55.583 --> 00:02:56.976
เราอาจดูต่างกัน

00:02:57.000 --> 00:02:59.101
มีนิสัยต่างกัน และมีเสียงที่ต่างกันก็จริง

00:02:59.125 --> 00:03:00.393
แต่อย่าโดนหลอกล่ะ

00:03:00.417 --> 00:03:01.684
เราทุกคนก็เป็นคนเหมือนกัน

NOTE Paragraph

00:03:01.708 --> 00:03:04.934
และนั่นทำให้ผมเลี่ยงไม่ได้ที่จะยอมรับ
ว่าจากสถานที่ต่างๆ ในจักรวาล

00:03:04.958 --> 00:03:06.226
ผู้คนอาศัยบนโลกเท่านั้น

00:03:06.250 --> 00:03:07.851
"อยู่ได้" แค่บนโลกเท่านั้น

00:03:07.875 --> 00:03:10.059
และถึงแม้จะอยู่ได้แค่บนพื้นที่แห้ง
ส่วนเล็กๆ

00:03:10.083 --> 00:03:12.934
ซึ่งมีขนาดนิดเดียวบนผิวโลก

00:03:12.958 --> 00:03:14.934
ที่มนุษย์สามารถอยู่อาศัยได้จริงๆ

00:03:14.958 --> 00:03:17.309
และนี่คือพื้นที่เล็กๆ ที่พวกเรา
บีบรวมกันอยู่

00:03:17.333 --> 00:03:20.143
เราอาจหลงลืมไป
เวลาเรามองอะไรใกล้ๆ อย่าง พื้นดิน

00:03:20.167 --> 00:03:22.518
ก้อนหิน ใบไม้ ถนนคอนกรีต

00:03:22.542 --> 00:03:25.684
ว่าเรามีพื้นที่จำกัดเพียงใด
สำหรับการสำรวจ

00:03:25.708 --> 00:03:27.627
หากมองผ่านดวงตาคู่หนึ่ง
ใกล้กับพื้น

00:03:27.627 --> 00:03:30.684
เส้นขอบฟ้าก็ดูราวกับไม่มีที่สิ้นสุด

00:03:30.708 --> 00:03:32.782
จริงๆ แล้ว ก็ไม่ใช่ทุกวัน

00:03:32.782 --> 00:03:35.018
ที่เราจะมาพิจารณาว่าเราอยู่
ตรงไหนบนทรงกลมนี้

00:03:35.042 --> 00:03:37.018
และทรงกลมนี้อยู่ตรงไหนของอวกาศ

NOTE Paragraph

00:03:37.042 --> 00:03:39.976
ผมไม่ได้อยากเล่าเรื่องเดิมๆ 
เกี่ยวกับนานาประเทศให้ลูกผมฟัง

00:03:40.000 --> 00:03:42.893
เรื่องราวที่เราถูกสอนมา
ตอนผมโตมาในไอร์แลนด์เหนือ

00:03:42.917 --> 00:03:44.768
ว่าเรามาจากพื้นที่เล็กๆ

00:03:44.792 --> 00:03:47.143
ซึ่งทำให้เรามองข้ามชีวิตอื่นๆ
นอกเหนือไปจากเรื่องของเรา

00:03:47.167 --> 00:03:50.809
ผมอยากลองทำความเข้าใจความรู้สึก
ของการมองโลกของเรา

00:03:50.833 --> 00:03:53.184
เป็นหนึ่งระบบ และเป็นวัตถุหนึ่งเดียว

00:03:53.208 --> 00:03:54.643
แขวนอยู่กลางอวกาศ

00:03:54.667 --> 00:03:55.934
เพื่อที่จะเข้าใจมุมมองนี้

00:03:55.958 --> 00:03:58.434
ผมได้เปลี่ยนจากการ
วาดภาพลงหนังสือ

00:03:58.458 --> 00:03:59.976
เป็นการสร้างวัตถุสามมิติบนถนน

00:04:00.000 --> 00:04:01.809
และผมต้องการระยะประมาณ 200 ฟุต

00:04:01.833 --> 00:04:03.268
หรือหนึ่งช่วงตึกในนิวยอร์ค

00:04:03.292 --> 00:04:05.559
เพื่อสร้างรูปจำลองของดวงจันทร์

00:04:05.583 --> 00:04:07.809
โลก และ พวกเรา

NOTE Paragraph

00:04:07.833 --> 00:04:11.024
โครงการนี้จัดขึ้นที่
ฮายไลน์พาร์ก นิวยอร์ค

00:04:11.048 --> 00:04:12.268
ฤดูหนาวที่แล้ว

00:04:12.292 --> 00:04:15.309
ในโอกาศฉลองครบรอบ 50 ปี 
อะพอลโล 11 ไปดวงจันทร์

00:04:15.333 --> 00:04:16.684
ภายหลังการติดตั้ง

00:04:16.708 --> 00:04:19.226
ผมและลูกชาย
สวมหมวกนักบินอวกาศ

00:04:19.250 --> 00:04:22.184
และทะยานสู้อวกาศเหมือนยาน
อะพอลโล 11 เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว

00:04:22.208 --> 00:04:24.018
ไปยังดวงจันทร์

00:04:24.042 --> 00:04:25.309
เราโคจรรอบๆ

00:04:25.333 --> 00:04:27.809
และมองกับมาดู "เรา"

00:04:27.833 --> 00:04:29.309
สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือ

00:04:29.333 --> 00:04:31.809
เราดูเหงาๆ ในอวกาศอันมืดมิด

00:04:31.833 --> 00:04:33.559
ทั้งๆที่ผมแค่แกล้งเดินทางนะ

00:04:33.583 --> 00:04:35.101
ดวงจันทร์เป็นเพียงวัตถุเดียว

00:04:35.125 --> 00:04:37.351
ที่ถึงจะไกล แต่ก็ใกล้กับเรามากที่สุด

00:04:37.375 --> 00:04:39.268
และด้วยขนาดของโครงการนี้

00:04:39.292 --> 00:04:41.309
ที่ลูกโลกมีเส้นผ่านศูนย์กลาง
ขนาด 10 ฟุต

00:04:41.333 --> 00:04:43.893
ดาวอังคาร ดาวเคราะห์ดวงถัดไป
คงจะมีขนาดเท่าลูกบอลโยคะ

00:04:43.917 --> 00:04:46.434
และอยู่ไกลออกไปอีกหลายไมล์

NOTE Paragraph

00:04:46.458 --> 00:04:48.643
แม้ว่าเส้นเขตแดน
จะมองไม่เห็นจากอวกาศ

00:04:48.667 --> 00:04:49.976
แต่บนลูกโลกของผม

00:04:50.000 --> 00:04:51.572
เราวาดเส้นเขตแดนไว้ทุกเส้น

00:04:51.596 --> 00:04:54.601
แต่แทนที่จะเขียนชื่อประเทศ
บนผืนดินนั้น

00:04:54.625 --> 00:04:56.476
ผมกลับเขียนลงไปซ้ำๆ ว่า

00:04:56.500 --> 00:04:59.268
"มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ มีคนอาศัยอยู่ที่นี่"

00:04:59.292 --> 00:05:01.684
"มีคน อาศัยอยู่ ที่นี่"

00:05:01.708 --> 00:05:04.184
และบนดวงจันทร์ ผมเขียนลงไปว่า

00:05:04.208 --> 00:05:05.976
"ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่"

00:05:06.000 --> 00:05:07.601
หลายครั้ง สิ่งที่เห็นๆ กันอยู่

00:05:07.625 --> 00:05:10.684
ก็ไม่ได้เป็นที่น่าสังเกตเท่าไหร่
จนกว่าคุณจะคิดถึงมันจริงๆ

NOTE Paragraph

00:05:10.708 --> 00:05:13.184
การมองภาพใหญ่จากระยะที่ไกลมากๆ

00:05:13.208 --> 00:05:14.643
เปลี่ยนมุมมองไปโดยสิ้นเชิง

00:05:14.667 --> 00:05:16.893
เหมือนกันที่นักบินอวกาศ
หลายคนได้สัมผัส

00:05:16.917 --> 00:05:19.309
และดวงตาของมนุษย์ 
ก็ได้มองโลกของเรา

00:05:19.333 --> 00:05:21.184
จากจุดที่ไกลที่สุดแล้ว คือดวงจันทร์

00:05:21.208 --> 00:05:22.476
คงอีกไกลมากอยู่

00:05:22.500 --> 00:05:24.934
กว่าที่เราจะไปถึง
ขอบของระบบสุริยะจักรวาล

00:05:24.958 --> 00:05:28.351
รวมไปถึง ดวงดาว หรือหมู่ดาวอื่นๆ

00:05:28.375 --> 00:05:31.518
จริงๆ แล้ว มีเพียงจุดเดียวเท่านั้น
ในจักรวาล

00:05:31.542 --> 00:05:34.393
ที่เรารู้ได้ว่ามีอยู่
ท่ามกลางหมู่ดาวทั้งมวล

00:05:34.417 --> 00:05:36.684
และการมีอยู่นั้นก็คือ

00:05:36.708 --> 00:05:39.059
ตรงนี้ บนดาวโลก

00:05:39.083 --> 00:05:41.703
ภาพของหมู่ดาว ที่เราได้สร้างขึ้นมา

00:05:41.727 --> 00:05:45.144
จะมีความหมายเมื่อมองจาก 
"ข้างล่างนี้" เท่านั้น

00:05:46.500 --> 00:05:48.684
เรื่องราวจะมีความหมาย
ก็เฉพาะบนโลก

00:05:48.708 --> 00:05:51.184
และก็มีเพียงบางสิ่ง
ซึ่งมีความหมายสำหรับพวกเรา

00:05:51.208 --> 00:05:52.559
สำหรับผู้คนทั้งหลาย

00:05:52.583 --> 00:05:55.268
"เรา" เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบเล่าเรื่อง

00:05:55.292 --> 00:05:56.893
เราเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว
ที่เราเล่า

00:05:56.917 --> 00:05:59.143
และเราก็เป็นเรื่องราว
ที่ถูกเล่าขาน

NOTE Paragraph

00:05:59.167 --> 00:06:03.018
ลองคิดดูเล่นๆ เกี่ยวกับ
เรื่องราวของอารยธรรมมนุษย์บนโลก

00:06:03.042 --> 00:06:05.601
ที่บอกเล่า ธรรมชาติของมนุษย์
ความเฉลียวฉลาด งดงาม

00:06:05.625 --> 00:06:07.934
ความเอื้อเฟื้อ และเอาใจใส่
ซึ่งเป็นธรรมชาติของเผ่าพันธ์เรา

00:06:07.958 --> 00:06:10.768
รวมไปถึง การสนใจตนเอง 
และความอ่อนแอ ไม่มั่นคง

00:06:10.792 --> 00:06:12.601
และการสู้อย่างไม่ถอย
ในการปกป้องชีวิต

00:06:12.625 --> 00:06:15.559
มนุษย์อย่างพวกเราต่างปกป้องเปลวไฟ
แห่งการดำรงอยู่ของตัวเราเอง

00:06:15.583 --> 00:06:18.268
จากธรรมชาติดั้งเดิมอันยิ่งใหญ่
เกินกว่าเราจะควบคุม

00:06:18.292 --> 00:06:20.268
บางสิ่งที่ทรงอานุภาพ

00:06:20.292 --> 00:06:23.292
ถึงอย่างนั้น มนุษย์ก็ยังคงจ้องมอง
เฟลวไฟแห่งชีวิตอย่างไม่ลดละ

00:06:24.458 --> 00:06:26.059
"ด้วยความรู้ 'ทั้งหมด' ที่เรามี"

00:06:26.083 --> 00:06:27.351
ถ้อยคำนี้

00:06:27.375 --> 00:06:30.143
หมายถึง องค์ความรู้ทั้งมวล

00:06:30.167 --> 00:06:31.601
แต่ถ้าลองพูดอีกแบบ

00:06:31.625 --> 00:06:33.559
"ด้วยความรู้ทั้งหมดที่ 'เรา' มี"

00:06:33.583 --> 00:06:36.393
นั่นหมายถึง เราไม่รู้อะไรเลย

00:06:36.417 --> 00:06:40.518
สิ่งนี้คือความงามที่เปราะบาง
ของบทละครแห่งอาระธรรมของเรา

00:06:40.542 --> 00:06:42.851
เราเป็นทั้งผู้แสดงและผู้ชม
ของโรงละครแห่งจักรวาล

00:06:42.875 --> 00:06:44.518
ที่ทำให้โลก
มีความหมายสำหรับเรา

00:06:44.542 --> 00:06:46.684
แต่ไม่มีค่าอะไรสำหรับใครที่ไหน

00:06:46.708 --> 00:06:48.976
บางทีอาจไม่มีความหมาย
มากขนาดนั้นที่นี่เหมือนกัน

NOTE Paragraph

00:06:49.000 --> 00:06:51.684
หากเราฉุกคิดถึงความสัมพันธ์
ระหว่างเรา กับเรือของเรา

00:06:51.708 --> 00:06:52.976
ผมหมายถึงโลกของเราน่ะ

00:06:53.000 --> 00:06:55.875
มันอาจเป็นเพียงเรื่องราวของ
ความไม่แยแส และความละโมบ

00:06:57.208 --> 00:06:59.226
เหมือนกับเรื่องราวของ เฟาส์โต

00:06:59.250 --> 00:07:01.143
ชายที่เชื่อว่าตนครอบครองทุกสิ่ง

00:07:01.167 --> 00:07:03.726
และตระเวนไปทั่วเพื่อสำรวจ
ว่าอะไรเป็นของตัวเองบ้าง

00:07:03.750 --> 00:07:06.101
เขาอ้างอย่างหน้าตาเฉย
ว่าเป็นเจ้าของดอกไม้

00:07:06.125 --> 00:07:08.684
แกะ ต้นไม้ และท้องทุ่ง

00:07:08.708 --> 00:07:11.059
ทะเลสาบ และภูเขา
ที่ดูยากจะพิชิต

00:07:11.083 --> 00:07:13.101
แต่พวกมันก็ต้องยอมจำนนแต่โดยดี

00:07:13.125 --> 00:07:15.309
แต่เมื่อถึงตอนที่เขา
พยายามเป็นเจ้าของผืนทะเล

00:07:15.333 --> 00:07:17.768
ความโลภก็ได้นำพาหายนะมาสู่ตัวเขา

00:07:17.792 --> 00:07:19.851
ด้วยความยะโส

00:07:19.875 --> 00:07:22.851
เขาปีนข้ามกราบเรือ
เพื่อแสดงให้ทะเลเห็นว่า ใครใหญ่

00:07:22.875 --> 00:07:24.601
แต่เขาไม่รู้ว่า

00:07:24.625 --> 00:07:27.458
เขาจะหลุดเข้าไปใต้ท้องคลื่น
และจมลงก้นสมุทร

00:07:28.333 --> 00:07:30.090
แม้ท้องทะเลจะรู้สึกเสียใจ

00:07:30.090 --> 00:07:31.750
แต่ท้องทะเลก็คือท้องทะเล

00:07:32.917 --> 00:07:35.393
และสำหรับสิ่งต่างๆ
ที่ได้ถูกแสดงความเป็นเจ้าของ

00:07:35.417 --> 00:07:38.458
เรื่องน่าสลดของเฟาส์โต
ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรกับพวกเขา

NOTE Paragraph

00:07:39.583 --> 00:07:43.351
หากมนุษย์คิดว่า
ตนนั้นสำคัญสำหรับจักรวาล

00:07:43.375 --> 00:07:45.018
เราจะไม่มีอะไรเลย

00:07:45.042 --> 00:07:46.601
ถ้าไม่ใช่บนดาวโลกดวงนี้

00:07:46.625 --> 00:07:49.059
"โลก" จะยังคงหมุนต่อไปเรื่อยๆ
อย่างมีความสุข

00:07:49.083 --> 00:07:51.101
โดยไม่ต้องสนใจการมีอยู่ของมนุษย์

NOTE Paragraph

00:07:51.125 --> 00:07:53.375
บนดาวดวงนี้ มีผู้คนอาศัยอยู่

00:07:54.292 --> 00:07:55.643
เราใช้ชีวิตไปในแต่ละวัน

00:07:55.667 --> 00:07:57.726
บางครั้งเราแหงนมองขึ้นไป 
และเหม่อมองออกไป

00:07:57.750 --> 00:08:00.703
ส่วนใหญ่เราก้มลงมา และมองเข้าไป

00:08:00.703 --> 00:08:03.287
เราแหงนมองท้องฟ้ายามราตรี
และวาดเส้นต่อแสงสว่างเหล่านั้น

00:08:03.287 --> 00:08:06.726
เพราะเราพยายามที่จะสร้างความเข้าใจบางอย่างขึ้นจากความวุ่นวายนั้น

00:08:06.750 --> 00:08:10.268
หันกลับลงมา เราขีดเส้นแบ่งดินแดน
ที่เราคิดว่าเป็นพื้นที่ของตัวเอง

00:08:10.292 --> 00:08:11.559
และดินแดนที่ไม่ใช่ของเรา

00:08:11.583 --> 00:08:14.393
จริงๆ แล้วเราหลงลืมไปว่า
ทั้งเส้นที่เชื่อมดวงดาว

00:08:14.417 --> 00:08:16.184
และเส้นที่ขีดแบ่งเขตแดน

00:08:16.208 --> 00:08:18.518
นั้นมีอยู่แค่ในความคิดของเรา

00:08:18.542 --> 00:08:21.018
มันก็เป็นเพียงเรื่องราว

00:08:21.042 --> 00:08:23.393
เราดำเนินชีวิตตามกิจวัตรประจำวัน

00:08:23.417 --> 00:08:25.476
ตามเรื่องราวที่เราเชื่อถือ
มากที่สุด

00:08:25.500 --> 00:08:27.977
และทุกวันนี้ เรื่องราวก็กำลังเปลี่ยนไป
ในทุกขณะที่เราเขียน

NOTE Paragraph

00:08:28.001 --> 00:08:30.143
มีความหวาดกลัวอยู่มากมาย
ในเรื่องราวในปัจจุบัน

00:08:30.167 --> 00:08:31.434
และเมื่อไม่นานมานี้

00:08:31.458 --> 00:08:33.643
เรื่องราวที่เป็นที่พูดถึงกันมากที่สุด

00:08:33.667 --> 00:08:34.934
คือ ความขมขื่น

00:08:34.958 --> 00:08:38.101
ของชีวิตที่ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ควร
ทั้งสำหรับตัวเราเองและในสังคม

00:08:38.125 --> 00:08:41.434
แต่การได้เห็นสิ่งดีๆจากสิ่งร้ายๆ 
ก็สร้างแรงบันดาลใจได้อย่างมาก

00:08:41.458 --> 00:08:44.226
การที่ผู้คนทั่วโลกเริ่มตาสว่าง

00:08:44.250 --> 00:08:47.726
และตระหนักว่า 
ความเชื่อมโยงกันระหว่างเรา

00:08:47.750 --> 00:08:49.893
เป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดที่เรามี

NOTE Paragraph

00:08:49.917 --> 00:08:51.184
แต่เมื่อมองย้อนกลับไป

00:08:51.208 --> 00:08:52.643
สิ่งที่น่าเศร้าก็คือ

00:08:52.667 --> 00:08:55.684
เราใช้เวลาน้อยมาก
ในการยินดีกับเรื่องราวที่แสนยิ่งใหญ่

00:08:55.708 --> 00:08:57.643
ที่เป็นจริงเสมอมา สำหรับพวกเรา

00:08:57.667 --> 00:08:59.393
เรื่องที่เราอาศัยอยู่บนโลก

00:08:59.417 --> 00:09:00.684
เรื่องที่เรามีชีวิตอยู่

00:09:00.708 --> 00:09:02.268
เรื่องที่เรายังไม่ตาย

00:09:02.292 --> 00:09:05.226
1.5 ล้านปีที่หลังจาก
มนุษย์ค้นพบกล่องไม้ขีด

00:09:05.250 --> 00:09:08.184
เราก็ยังไม่ถึงกับเผาบ้านเราไปจนสิ้น

00:09:08.208 --> 00:09:09.476
ยังอยู่

00:09:09.500 --> 00:09:11.726
การที่เราจะอยู่ตรงนี้
นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

00:09:11.750 --> 00:09:13.018
แต่เราก็อยู่ตรงนี้

00:09:13.042 --> 00:09:14.351
มีทั้งเรื่องร้ายและดี

NOTE Paragraph

00:09:14.375 --> 00:09:16.768
ไม่เคยมีคนอาศัยอยู่บนโลก
มากขนาดนี้มาก่อน

00:09:16.792 --> 00:09:18.226
ใช้ทรัพยากรมากขึ้น

00:09:18.250 --> 00:09:20.768
และสิ่งที่ชัดเจนก็คือ ระบบเก่าๆ

00:09:20.792 --> 00:09:22.726
ที่เราสร้างขึ้นเพื่อตัวเราเอง

00:09:22.750 --> 00:09:24.018
นั้นล้าสมัยไปแล้ว

00:09:24.042 --> 00:09:25.976
และเราต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่

00:09:26.000 --> 00:09:27.434
ถ้าไม่ใช่เพราะเชื้อโรคร้าย

00:09:27.458 --> 00:09:30.559
ไม่ช้าก็เร็ว เฟลวไฟแห่งมนุษยชาติ
อาจทำให้เราหายใจไม่ออก

00:09:30.583 --> 00:09:33.643
เราได้เห็นวงล้อระบบอุตสาหกรรม
หยุดชะงัก

00:09:33.667 --> 00:09:35.726
เครื่องจักรแห่งความก้าวหน้า
ที่เงียบลง

00:09:35.750 --> 00:09:38.143
เรามีโอกาสมากมาย

00:09:38.167 --> 00:09:40.059
ที่จะกดปุ่มเริ่มต้นใหม่

00:09:40.083 --> 00:09:41.934
เพื่อเลือกเส้นทางที่ต่างไปจากเดิม

NOTE Paragraph

00:09:41.958 --> 00:09:44.434
เรา อยู่ตรงนี้ บนโลก

00:09:44.458 --> 00:09:47.059
และชีวิตบนโลกนั่นน่าอัศจรรย์

00:09:47.083 --> 00:09:48.351
โลกที่แม้จะดูกว้างใหญ่

00:09:48.375 --> 00:09:50.226
แต่พวกเรามากมาย
ก็อาศัยอยู่ทุกหนทุกแห่ง

00:09:50.250 --> 00:09:52.809
7.5 ล้านคน จากสถิติล่าสุด

00:09:52.833 --> 00:09:55.601
และจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆวัน

00:09:55.625 --> 00:09:56.893
ถึงอย่างนั้น

00:09:56.917 --> 00:09:58.643
ก็ยังมีพื้นที่เพียงพอสำหรับทุกคน

00:09:58.667 --> 00:10:00.560
หากเราแบ่งปันกันคนละเล็กละน้อย

00:10:01.000 --> 00:10:02.684
เพราะฉะนั้น ได้โปรด

00:10:02.708 --> 00:10:03.958
เห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์

NOTE Paragraph

00:10:04.745 --> 00:10:06.768
หากคุณลองคิดในอีกมุม

00:10:06.792 --> 00:10:09.018
หากโลกเป็นเพียง "สถานที่เดียว"
ที่ผู้คนอาศัยอยู่

00:10:09.042 --> 00:10:12.250
โลกก็คงเป็นสถานที่
ที่เดียวดายน้อยที่สุดในจักรวาลเป็นแน่

00:10:13.375 --> 00:10:15.601
มีคนมากมายที่
พร้อมจะมอบความรักให้คุณ

00:10:15.625 --> 00:10:17.684
และมีคนอีกมากมาย
ที่พร้อมจะให้คุณรัก

00:10:17.708 --> 00:10:19.809
เรา ต้องการ กันและกัน

00:10:19.833 --> 00:10:21.750
และเราก็ได้รู้ซึ้งแล้ว ในตอนนี้

NOTE Paragraph

00:10:22.958 --> 00:10:24.208
หลับฝันดีครับ