1
00:00:00,708 --> 00:00:01,976
[โอลิเวอร์ เจฟเฟอร์]

2
00:00:02,000 --> 00:00:03,833
[ชีวิตบนโลกที่น่ายินดี]

3
00:00:05,333 --> 00:00:06,601
สวัสดี!

4
00:00:06,625 --> 00:00:09,601
ผมมั่นใจว่า เมื่อผมพูดจบประโยคนี้

5
00:00:09,625 --> 00:00:11,101
ดูจากรูปแบบที่ผมสื่อสารน่ะนะ

6
00:00:11,125 --> 00:00:13,976
คุณจะรู้ได้ทันทีว่า
ผมมาจากสถานที่ที่มีชื่อว่า

7
00:00:14,000 --> 00:00:15,268
"ดาวโลก"

8
00:00:15,292 --> 00:00:17,018
โลกนั้นเจ๋งสุดๆ

9
00:00:17,042 --> 00:00:18,875
เป็นบ้านของ "เรา"

10
00:00:20,125 --> 00:00:21,393
และพวกเชื้อโรค

11
00:00:21,417 --> 00:00:23,726
ไอ้พวกที่ควรจะถอยได้แล้ว

12
00:00:23,750 --> 00:00:26,726
เพราะโลกไม่ได้เป็นบ้านของ
พวกมันเท่านั้น

13
00:00:26,750 --> 00:00:29,393
ดาวดวงนี้ยังมี
รถ กะหล่ำดาว

14
00:00:29,417 --> 00:00:32,018
พวกปลาแปลกๆ ที่มีโคมไฟส่วนตัว

15
00:00:32,042 --> 00:00:33,518
งานศิลป์ กองไฟ

16
00:00:33,542 --> 00:00:34,809
ถังดับเพลิง

17
00:00:34,857 --> 00:00:36,958
กฎหมาย นกพิราบ เบียร์สักขวด

18
00:00:36,958 --> 00:00:38,226
เลม่อน และหลอดไฟ

19
00:00:38,250 --> 00:00:39,893
ปิโน นัวร์ และพาราเซตามอล

20
00:00:39,917 --> 00:00:42,476
ผี ยุง นกฟลามิงโก ดอกไม้

21
00:00:42,500 --> 00:00:44,059
อูคูเลเล่ ลิฟต์ และแมว

22
00:00:44,083 --> 00:00:45,559
วิดีโอแมว อินเตอร์เน็ต

23
00:00:45,583 --> 00:00:47,351
คานเหล็ก ตึก และถ่ายไฟฉาย

24
00:00:47,375 --> 00:00:49,851
ความคิดที่น่าสนใจทัั้งหลาย
ทุกชีวิตบนโลก

25
00:00:49,875 --> 00:00:51,518
และอื่นๆ อีกมหาศาล

26
00:00:51,542 --> 00:00:54,059
ทุกอย่างที่เรารู้จัก และที่ไม่เคยพบเห็น

27
00:00:54,083 --> 00:00:56,059
เป็นสถานที่ที่ผมชอบนะ จริงๆ แล้ว

28
00:00:56,083 --> 00:00:57,643
ทรงกลม เล็กๆ นี้

29
00:00:57,667 --> 00:01:00,208
ลอยอยู่ในส่วนหนึ่งของจักรวาล
อันแสนหนาวเย็นและเดียวดาย

30
00:01:01,375 --> 00:01:04,434
อ้อ ผมพูดสำเนียงเบลฟาสต์น่ะ
ซึ่งก็คือ...

31
00:01:04,458 --> 00:01:05,726
ตรงนี้

32
00:01:05,750 --> 00:01:07,000
แถวนี้ๆ แหละ

33
00:01:07,875 --> 00:01:10,226
คุณ อาจ คิด ว่า 
คุณรู้จักดาวโลกดีพอ

34
00:01:10,250 --> 00:01:11,518
เพราะคุณอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

35
00:01:11,542 --> 00:01:12,809
แต่ในความเป็นจริง

36
00:01:12,833 --> 00:01:15,500
คุณอาจไม่ค่อยได้คิดถึงเรื่องราว
ที่แสนธรรมดาของดาวดวงนี้

37
00:01:15,524 --> 00:01:16,934
ผมเคยคิดว่าผมรู้จักโลกดี

38
00:01:16,958 --> 00:01:18,393
ผมคิดว่าผมก็เชียวชาญอยู่นะ

39
00:01:18,417 --> 00:01:20,267
จนวันนึง ผมต้องอธิบาย
เรื่องราวทั้งหมด

40
00:01:20,267 --> 00:01:22,851
เกี่ยวกับโลก
และความเป็นไปต่างๆ

41
00:01:22,875 --> 00:01:25,518
ให้กับใครบางคนที่ไม่เคยอยู่ที่นี่มาก่อน

42
00:01:25,542 --> 00:01:26,809
ไม่ใช่อย่างที่คิดครับ

43
00:01:26,833 --> 00:01:29,018
ถึงแม้ว่าพ่อผมมักจะพูดว่า

44
00:01:29,042 --> 00:01:31,059
สิ่งที่ยืนยันว่ามีมนุษย์ต่าวดาว
อยู่ข้างนอกนั่น

45
00:01:31,083 --> 00:01:33,476
คือการที่พวกเขาไม่คิดจะติดต่อเรา
ให้ลำบากเปล่าๆ

46
00:01:33,500 --> 00:01:37,143
อันที่จริง เป็นลูกชายผมที่เพิ่งเกิด
คือคนที่ผมพยายามจะอธิบายให้ฟัง

47
00:01:37,167 --> 00:01:38,809
พวกเราไม่เคยเป็นพ่อแม่มาก่อน

48
00:01:38,833 --> 00:01:40,101
ผมและภรรยา

49
00:01:40,125 --> 00:01:43,726
ผมเลยปฏิบัติต่อเขาเหมือนแขก
เมื่อเขามาถึงบ้านเป็นครั้งแรก

50
00:01:43,750 --> 00:01:45,018
โดยพาเขาเดินชมรอบๆ บ้าน

51
00:01:45,042 --> 00:01:46,643
นี่บ้านของลูกนะ

52
00:01:46,667 --> 00:01:48,351
ห้องนี้เราใช้ทำกับข้าว

53
00:01:48,375 --> 00:01:51,684
ห้องนี้เราไว้เก็บคอเล็กชั่นเก้าอี้
อะไรประมาณนี้

54
00:01:51,708 --> 00:01:52,976
ก็แปลกใหม่ดีนะ

55
00:01:53,000 --> 00:01:55,684
การที่ได้อธิบายว่าดาวที่เราอยู่
เป็นยังไงให้เด็กทารกฟัง

56
00:01:55,708 --> 00:01:56,976
ภายหลังความสนุกสนานเฮฮา

57
00:01:57,000 --> 00:02:00,184
เมื่อคุณตระหนักว่า
มนุษย์ตัวน้อยนี้แทบไม่รู้อะไรเลย

58
00:02:00,208 --> 00:02:03,226
และตัวคุณเองก็แทบจะไม่รู้อะไรเช่นกัน

59
00:02:03,250 --> 00:02:06,393
การเล่าเรื่องราวของโลกทั้งดวงกลาย
เป็นงานที่หินไม่เบา

60
00:02:06,417 --> 00:02:07,809
แต่สุดท้าย ผมก็ลองสักตั้ง

61
00:02:07,833 --> 00:02:10,893
ช่วงสัปดาห์แรกๆ ผมเดินสำรวจโลกภายนอก

62
00:02:10,917 --> 00:02:13,226
และบอกเล่าเรื่องราวที่พบเจอ

63
00:02:13,250 --> 00:02:16,393
ผมเริ่มจดบันทึก
เรื่องราวน่าขันที่ผมเล่าให้ลูกชายฟัง

64
00:02:16,417 --> 00:02:18,726
บันทึกเหล่านั้นค่อยๆ กลายมาเป็นจดหมาย

65
00:02:18,750 --> 00:02:21,059
ที่จะส่งถึงเขา เมื่อเขาโตพอที่จะอ่านมัน

66
00:02:21,083 --> 00:02:22,559
และจดหมายนั้นก็กลายเป็นหนังสือ

67
00:02:22,583 --> 00:02:25,268
เกี่ยวกับหลักการพื้นฐาน
และการเป็นมนุษย์

68
00:02:25,292 --> 00:02:27,852
ที่อยู่บนโลกในศตวรรษที่ 21

69
00:02:27,852 --> 00:02:30,726
บางอย่างที่เห็นชัดเจนอยู่แล้ว

70
00:02:30,750 --> 00:02:32,684
เช่น โลกประกอบด้วยสองส่วน

71
00:02:32,708 --> 00:02:35,101
ผืนดิน และผืนน้ำ

72
00:02:35,125 --> 00:02:38,393
บางสิ่งที่เราไม่ค่อยได้สนใจ
จนกว่าจะเริ่มคิดเกี่ยวกับมัน

73
00:02:38,417 --> 00:02:40,184
อย่าง "เวลา"

74
00:02:40,208 --> 00:02:43,208
บางครั้งสิ่งต่างๆ บนโลก
ก็ดำเนินไปอย่างช้าๆ

75
00:02:44,042 --> 00:02:46,601
แต่หลายครั้ง ก็หมุนไปอย่างรวดเร็ว

76
00:02:46,625 --> 00:02:49,375
ฉะนั้น จงใช้เวลาให้ดี
เพราะมันจะหายไปก่อนที่คุณจะรู้ตัว

77
00:02:50,417 --> 00:02:51,976
หรือ "ผู้คน"

78
00:02:52,000 --> 00:02:55,559
ผู้คนมาในรูปร่าง ขนาด 
และสี ที่แตกต่างกัน

79
00:02:55,583 --> 00:02:56,976
เราอาจดูต่างกัน

80
00:02:57,000 --> 00:02:59,101
มีนิสัยต่างกัน และมีเสียงที่ต่างกันก็จริง

81
00:02:59,125 --> 00:03:00,393
แต่อย่าโดนหลอกล่ะ

82
00:03:00,417 --> 00:03:01,684
เราทุกคนก็เป็นคนเหมือนกัน

83
00:03:01,708 --> 00:03:04,934
และนั่นทำให้ผมเลี่ยงไม่ได้ที่จะยอมรับ
ว่าจากสถานที่ต่างๆ ในจักรวาล

84
00:03:04,958 --> 00:03:06,226
ผู้คนอาศัยบนโลกเท่านั้น

85
00:03:06,250 --> 00:03:07,851
"อยู่ได้" แค่บนโลกเท่านั้น

86
00:03:07,875 --> 00:03:10,059
และถึงแม้จะอยู่ได้แค่บนพื้นที่แห้ง
ส่วนเล็กๆ

87
00:03:10,083 --> 00:03:12,934
ซึ่งมีขนาดนิดเดียวบนผิวโลก

88
00:03:12,958 --> 00:03:14,934
ที่มนุษย์สามารถอยู่อาศัยได้จริงๆ

89
00:03:14,958 --> 00:03:17,309
และนี่คือพื้นที่เล็กๆ ที่พวกเรา
บีบรวมกันอยู่

90
00:03:17,333 --> 00:03:20,143
เราอาจหลงลืมไป
เวลาเรามองอะไรใกล้ๆ อย่าง พื้นดิน

91
00:03:20,167 --> 00:03:22,518
ก้อนหิน ใบไม้ ถนนคอนกรีต

92
00:03:22,542 --> 00:03:25,684
ว่าเรามีพื้นที่จำกัดเพียงใด
สำหรับการสำรวจ

93
00:03:25,708 --> 00:03:27,627
หากมองผ่านดวงตาคู่หนึ่ง
ใกล้กับพื้น

94
00:03:27,627 --> 00:03:30,684
เส้นขอบฟ้าก็ดูราวกับไม่มีที่สิ้นสุด

95
00:03:30,708 --> 00:03:32,782
จริงๆ แล้ว ก็ไม่ใช่ทุกวัน

96
00:03:32,782 --> 00:03:35,018
ที่เราจะมาพิจารณาว่าเราอยู่
ตรงไหนบนทรงกลมนี้

97
00:03:35,042 --> 00:03:37,018
และทรงกลมนี้อยู่ตรงไหนของอวกาศ

98
00:03:37,042 --> 00:03:39,976
ผมไม่ได้อยากเล่าเรื่องเดิมๆ 
เกี่ยวกับนานาประเทศให้ลูกผมฟัง

99
00:03:40,000 --> 00:03:42,893
เรื่องราวที่เราถูกสอนมา
ตอนผมโตมาในไอร์แลนด์เหนือ

100
00:03:42,917 --> 00:03:44,768
ว่าเรามาจากพื้นที่เล็กๆ

101
00:03:44,792 --> 00:03:47,143
ซึ่งทำให้เรามองข้ามชีวิตอื่นๆ
นอกเหนือไปจากเรื่องของเรา

102
00:03:47,167 --> 00:03:50,809
ผมอยากลองทำความเข้าใจความรู้สึก
ของการมองโลกของเรา

103
00:03:50,833 --> 00:03:53,184
เป็นหนึ่งระบบ และเป็นวัตถุหนึ่งเดียว

104
00:03:53,208 --> 00:03:54,643
แขวนอยู่กลางอวกาศ

105
00:03:54,667 --> 00:03:55,934
เพื่อที่จะเข้าใจมุมมองนี้

106
00:03:55,958 --> 00:03:58,434
ผมได้เปลี่ยนจากการ
วาดภาพลงหนังสือ

107
00:03:58,458 --> 00:03:59,976
เป็นการสร้างวัตถุสามมิติบนถนน

108
00:04:00,000 --> 00:04:01,809
และผมต้องการระยะประมาณ 200 ฟุต

109
00:04:01,833 --> 00:04:03,268
หรือหนึ่งช่วงตึกในนิวยอร์ค

110
00:04:03,292 --> 00:04:05,559
เพื่อสร้างรูปจำลองของดวงจันทร์

111
00:04:05,583 --> 00:04:07,809
โลก และ พวกเรา

112
00:04:07,833 --> 00:04:11,024
โครงการนี้จัดขึ้นที่
ฮายไลน์พาร์ก นิวยอร์ค

113
00:04:11,048 --> 00:04:12,268
ฤดูหนาวที่แล้ว

114
00:04:12,292 --> 00:04:15,309
ในโอกาศฉลองครบรอบ 50 ปี 
อะพอลโล 11 ไปดวงจันทร์

115
00:04:15,333 --> 00:04:16,684
ภายหลังการติดตั้ง

116
00:04:16,708 --> 00:04:19,226
ผมและลูกชาย
สวมหมวกนักบินอวกาศ

117
00:04:19,250 --> 00:04:22,184
และทะยานสู้อวกาศเหมือนยาน
อะพอลโล 11 เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว

118
00:04:22,208 --> 00:04:24,018
ไปยังดวงจันทร์

119
00:04:24,042 --> 00:04:25,309
เราโคจรรอบๆ

120
00:04:25,333 --> 00:04:27,809
และมองกับมาดู "เรา"

121
00:04:27,833 --> 00:04:29,309
สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือ

122
00:04:29,333 --> 00:04:31,809
เราดูเหงาๆ ในอวกาศอันมืดมิด

123
00:04:31,833 --> 00:04:33,559
ทั้งๆที่ผมแค่แกล้งเดินทางนะ

124
00:04:33,583 --> 00:04:35,101
ดวงจันทร์เป็นเพียงวัตถุเดียว

125
00:04:35,125 --> 00:04:37,351
ที่ถึงจะไกล แต่ก็ใกล้กับเรามากที่สุด

126
00:04:37,375 --> 00:04:39,268
และด้วยขนาดของโครงการนี้

127
00:04:39,292 --> 00:04:41,309
ที่ลูกโลกมีเส้นผ่านศูนย์กลาง
ขนาด 10 ฟุต

128
00:04:41,333 --> 00:04:43,893
ดาวอังคาร ดาวเคราะห์ดวงถัดไป
คงจะมีขนาดเท่าลูกบอลโยคะ

129
00:04:43,917 --> 00:04:46,434
และอยู่ไกลออกไปอีกหลายไมล์

130
00:04:46,458 --> 00:04:48,643
แม้ว่าเส้นเขตแดน
จะมองไม่เห็นจากอวกาศ

131
00:04:48,667 --> 00:04:49,976
แต่บนลูกโลกของผม

132
00:04:50,000 --> 00:04:51,572
เราวาดเส้นเขตแดนไว้ทุกเส้น

133
00:04:51,596 --> 00:04:54,601
แต่แทนที่จะเขียนชื่อประเทศ
บนผืนดินนั้น

134
00:04:54,625 --> 00:04:56,476
ผมกลับเขียนลงไปซ้ำๆ ว่า

135
00:04:56,500 --> 00:04:59,268
"มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ มีคนอาศัยอยู่ที่นี่"

136
00:04:59,292 --> 00:05:01,684
"มีคน อาศัยอยู่ ที่นี่"

137
00:05:01,708 --> 00:05:04,184
และบนดวงจันทร์ ผมเขียนลงไปว่า

138
00:05:04,208 --> 00:05:05,976
"ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่"

139
00:05:06,000 --> 00:05:07,601
หลายครั้ง สิ่งที่เห็นๆ กันอยู่

140
00:05:07,625 --> 00:05:10,684
ก็ไม่ได้เป็นที่น่าสังเกตเท่าไหร่
จนกว่าคุณจะคิดถึงมันจริงๆ

141
00:05:10,708 --> 00:05:13,184
การมองภาพใหญ่จากระยะที่ไกลมากๆ

142
00:05:13,208 --> 00:05:14,643
เปลี่ยนมุมมองไปโดยสิ้นเชิง

143
00:05:14,667 --> 00:05:16,893
เหมือนกันที่นักบินอวกาศ
หลายคนได้สัมผัส

144
00:05:16,917 --> 00:05:19,309
และดวงตาของมนุษย์ 
ก็ได้มองโลกของเรา

145
00:05:19,333 --> 00:05:21,184
จากจุดที่ไกลที่สุดแล้ว คือดวงจันทร์

146
00:05:21,208 --> 00:05:22,476
คงอีกไกลมากอยู่

147
00:05:22,500 --> 00:05:24,934
กว่าที่เราจะไปถึง
ขอบของระบบสุริยะจักรวาล

148
00:05:24,958 --> 00:05:28,351
รวมไปถึง ดวงดาว หรือหมู่ดาวอื่นๆ

149
00:05:28,375 --> 00:05:31,518
จริงๆ แล้ว มีเพียงจุดเดียวเท่านั้น
ในจักรวาล

150
00:05:31,542 --> 00:05:34,393
ที่เรารู้ได้ว่ามีอยู่
ท่ามกลางหมู่ดาวทั้งมวล

151
00:05:34,417 --> 00:05:36,684
และการมีอยู่นั้นก็คือ

152
00:05:36,708 --> 00:05:39,059
ตรงนี้ บนดาวโลก

153
00:05:39,083 --> 00:05:41,703
ภาพของหมู่ดาว ที่เราได้สร้างขึ้นมา

154
00:05:41,727 --> 00:05:45,144
จะมีความหมายเมื่อมองจาก 
"ข้างล่างนี้" เท่านั้น

155
00:05:46,500 --> 00:05:48,684
เรื่องราวจะมีความหมาย
ก็เฉพาะบนโลก

156
00:05:48,708 --> 00:05:51,184
และก็มีเพียงบางสิ่ง
ซึ่งมีความหมายสำหรับพวกเรา

157
00:05:51,208 --> 00:05:52,559
สำหรับผู้คนทั้งหลาย

158
00:05:52,583 --> 00:05:55,268
"เรา" เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบเล่าเรื่อง

159
00:05:55,292 --> 00:05:56,893
เราเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราว
ที่เราเล่า

160
00:05:56,917 --> 00:05:59,143
และเราก็เป็นเรื่องราว
ที่ถูกเล่าขาน

161
00:05:59,167 --> 00:06:03,018
ลองคิดดูเล่นๆ เกี่ยวกับ
เรื่องราวของอารยธรรมมนุษย์บนโลก

162
00:06:03,042 --> 00:06:05,601
ที่บอกเล่า ธรรมชาติของมนุษย์
ความเฉลียวฉลาด งดงาม

163
00:06:05,625 --> 00:06:07,934
ความเอื้อเฟื้อ และเอาใจใส่
ซึ่งเป็นธรรมชาติของเผ่าพันธ์เรา

164
00:06:07,958 --> 00:06:10,768
รวมไปถึง การสนใจตนเอง 
และความอ่อนแอ ไม่มั่นคง

165
00:06:10,792 --> 00:06:12,601
และการสู้อย่างไม่ถอย
ในการปกป้องชีวิต

166
00:06:12,625 --> 00:06:15,559
มนุษย์อย่างพวกเราต่างปกป้องเปลวไฟ
แห่งการดำรงอยู่ของตัวเราเอง

167
00:06:15,583 --> 00:06:18,268
จากธรรมชาติดั้งเดิมอันยิ่งใหญ่
เกินกว่าเราจะควบคุม

168
00:06:18,292 --> 00:06:20,268
บางสิ่งที่ทรงอานุภาพ

169
00:06:20,292 --> 00:06:23,292
ถึงอย่างนั้น มนุษย์ก็ยังคงจ้องมอง
เฟลวไฟแห่งชีวิตอย่างไม่ลดละ

170
00:06:24,458 --> 00:06:26,059
"ด้วยความรู้ 'ทั้งหมด' ที่เรามี"

171
00:06:26,083 --> 00:06:27,351
ถ้อยคำนี้

172
00:06:27,375 --> 00:06:30,143
หมายถึง องค์ความรู้ทั้งมวล

173
00:06:30,167 --> 00:06:31,601
แต่ถ้าลองพูดอีกแบบ

174
00:06:31,625 --> 00:06:33,559
"ด้วยความรู้ทั้งหมดที่ 'เรา' มี"

175
00:06:33,583 --> 00:06:36,393
นั่นหมายถึง เราไม่รู้อะไรเลย

176
00:06:36,417 --> 00:06:40,518
สิ่งนี้คือความงามที่เปราะบาง
ของบทละครแห่งอาระธรรมของเรา

177
00:06:40,542 --> 00:06:42,851
เราเป็นทั้งผู้แสดงและผู้ชม
ของโรงละครแห่งจักรวาล

178
00:06:42,875 --> 00:06:44,518
ที่ทำให้โลก
มีความหมายสำหรับเรา

179
00:06:44,542 --> 00:06:46,684
แต่ไม่มีค่าอะไรสำหรับใครที่ไหน

180
00:06:46,708 --> 00:06:48,976
บางทีอาจไม่มีความหมาย
มากขนาดนั้นที่นี่เหมือนกัน

181
00:06:49,000 --> 00:06:51,684
หากเราฉุกคิดถึงความสัมพันธ์
ระหว่างเรา กับเรือของเรา

182
00:06:51,708 --> 00:06:52,976
ผมหมายถึงโลกของเราน่ะ

183
00:06:53,000 --> 00:06:55,875
มันอาจเป็นเพียงเรื่องราวของ
ความไม่แยแส และความละโมบ

184
00:06:57,208 --> 00:06:59,226
เหมือนกับเรื่องราวของ เฟาส์โต

185
00:06:59,250 --> 00:07:01,143
ชายที่เชื่อว่าตนครอบครองทุกสิ่ง

186
00:07:01,167 --> 00:07:03,726
และตระเวนไปทั่วเพื่อสำรวจ
ว่าอะไรเป็นของตัวเองบ้าง

187
00:07:03,750 --> 00:07:06,101
เขาอ้างอย่างหน้าตาเฉย
ว่าเป็นเจ้าของดอกไม้

188
00:07:06,125 --> 00:07:08,684
แกะ ต้นไม้ และท้องทุ่ง

189
00:07:08,708 --> 00:07:11,059
ทะเลสาบ และภูเขา
ที่ดูยากจะพิชิต

190
00:07:11,083 --> 00:07:13,101
แต่พวกมันก็ต้องยอมจำนนแต่โดยดี

191
00:07:13,125 --> 00:07:15,309
แต่เมื่อถึงตอนที่เขา
พยายามเป็นเจ้าของผืนทะเล

192
00:07:15,333 --> 00:07:17,768
ความโลภก็ได้นำพาหายนะมาสู่ตัวเขา

193
00:07:17,792 --> 00:07:19,851
ด้วยความยะโส

194
00:07:19,875 --> 00:07:22,851
เขาปีนข้ามกราบเรือ
เพื่อแสดงให้ทะเลเห็นว่า ใครใหญ่

195
00:07:22,875 --> 00:07:24,601
แต่เขาไม่รู้ว่า

196
00:07:24,625 --> 00:07:27,458
เขาจะหลุดเข้าไปใต้ท้องคลื่น
และจมลงก้นสมุทร

197
00:07:28,333 --> 00:07:30,090
แม้ท้องทะเลจะรู้สึกเสียใจ

198
00:07:30,090 --> 00:07:31,750
แต่ท้องทะเลก็คือท้องทะเล

199
00:07:32,917 --> 00:07:35,393
และสำหรับสิ่งต่างๆ
ที่ได้ถูกแสดงความเป็นเจ้าของ

200
00:07:35,417 --> 00:07:38,458
เรื่องน่าสลดของเฟาส์โต
ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรกับพวกเขา

201
00:07:39,583 --> 00:07:43,351
หากมนุษย์คิดว่า
ตนนั้นสำคัญสำหรับจักรวาล

202
00:07:43,375 --> 00:07:45,018
เราจะไม่มีอะไรเลย

203
00:07:45,042 --> 00:07:46,601
ถ้าไม่ใช่บนดาวโลกดวงนี้

204
00:07:46,625 --> 00:07:49,059
"โลก" จะยังคงหมุนต่อไปเรื่อยๆ
อย่างมีความสุข

205
00:07:49,083 --> 00:07:51,101
โดยไม่ต้องสนใจการมีอยู่ของมนุษย์

206
00:07:51,125 --> 00:07:53,375
บนดาวดวงนี้ มีผู้คนอาศัยอยู่

207
00:07:54,292 --> 00:07:55,643
เราใช้ชีวิตไปในแต่ละวัน

208
00:07:55,667 --> 00:07:57,726
บางครั้งเราแหงนมองขึ้นไป 
และเหม่อมองออกไป

209
00:07:57,750 --> 00:08:00,703
ส่วนใหญ่เราก้มลงมา และมองเข้าไป

210
00:08:00,703 --> 00:08:03,287
เราแหงนมองท้องฟ้ายามราตรี
และวาดเส้นต่อแสงสว่างเหล่านั้น

211
00:08:03,287 --> 00:08:06,726
เพราะเราพยายามที่จะสร้างความเข้าใจบางอย่างขึ้นจากความวุ่นวายนั้น

212
00:08:06,750 --> 00:08:10,268
หันกลับลงมา เราขีดเส้นแบ่งดินแดน
ที่เราคิดว่าเป็นพื้นที่ของตัวเอง

213
00:08:10,292 --> 00:08:11,559
และดินแดนที่ไม่ใช่ของเรา

214
00:08:11,583 --> 00:08:14,393
จริงๆ แล้วเราหลงลืมไปว่า
ทั้งเส้นที่เชื่อมดวงดาว

215
00:08:14,417 --> 00:08:16,184
และเส้นที่ขีดแบ่งเขตแดน

216
00:08:16,208 --> 00:08:18,518
นั้นมีอยู่แค่ในความคิดของเรา

217
00:08:18,542 --> 00:08:21,018
มันก็เป็นเพียงเรื่องราว

218
00:08:21,042 --> 00:08:23,393
เราดำเนินชีวิตตามกิจวัตรประจำวัน

219
00:08:23,417 --> 00:08:25,476
ตามเรื่องราวที่เราเชื่อถือ
มากที่สุด

220
00:08:25,500 --> 00:08:27,977
และทุกวันนี้ เรื่องราวก็กำลังเปลี่ยนไป
ในทุกขณะที่เราเขียน

221
00:08:28,001 --> 00:08:30,143
มีความหวาดกลัวอยู่มากมาย
ในเรื่องราวในปัจจุบัน

222
00:08:30,167 --> 00:08:31,434
และเมื่อไม่นานมานี้

223
00:08:31,458 --> 00:08:33,643
เรื่องราวที่เป็นที่พูดถึงกันมากที่สุด

224
00:08:33,667 --> 00:08:34,934
คือ ความขมขื่น

225
00:08:34,958 --> 00:08:38,101
ของชีวิตที่ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ควร
ทั้งสำหรับตัวเราเองและในสังคม

226
00:08:38,125 --> 00:08:41,434
แต่การได้เห็นสิ่งดีๆจากสิ่งร้ายๆ 
ก็สร้างแรงบันดาลใจได้อย่างมาก

227
00:08:41,458 --> 00:08:44,226
การที่ผู้คนทั่วโลกเริ่มตาสว่าง

228
00:08:44,250 --> 00:08:47,726
และตระหนักว่า 
ความเชื่อมโยงกันระหว่างเรา

229
00:08:47,750 --> 00:08:49,893
เป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญที่สุดที่เรามี

230
00:08:49,917 --> 00:08:51,184
แต่เมื่อมองย้อนกลับไป

231
00:08:51,208 --> 00:08:52,643
สิ่งที่น่าเศร้าก็คือ

232
00:08:52,667 --> 00:08:55,684
เราใช้เวลาน้อยมาก
ในการยินดีกับเรื่องราวที่แสนยิ่งใหญ่

233
00:08:55,708 --> 00:08:57,643
ที่เป็นจริงเสมอมา สำหรับพวกเรา

234
00:08:57,667 --> 00:08:59,393
เรื่องที่เราอาศัยอยู่บนโลก

235
00:08:59,417 --> 00:09:00,684
เรื่องที่เรามีชีวิตอยู่

236
00:09:00,708 --> 00:09:02,268
เรื่องที่เรายังไม่ตาย

237
00:09:02,292 --> 00:09:05,226
1.5 ล้านปีที่หลังจาก
มนุษย์ค้นพบกล่องไม้ขีด

238
00:09:05,250 --> 00:09:08,184
เราก็ยังไม่ถึงกับเผาบ้านเราไปจนสิ้น

239
00:09:08,208 --> 00:09:09,476
ยังอยู่

240
00:09:09,500 --> 00:09:11,726
การที่เราจะอยู่ตรงนี้
นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

241
00:09:11,750 --> 00:09:13,018
แต่เราก็อยู่ตรงนี้

242
00:09:13,042 --> 00:09:14,351
มีทั้งเรื่องร้ายและดี

243
00:09:14,375 --> 00:09:16,768
ไม่เคยมีคนอาศัยอยู่บนโลก
มากขนาดนี้มาก่อน

244
00:09:16,792 --> 00:09:18,226
ใช้ทรัพยากรมากขึ้น

245
00:09:18,250 --> 00:09:20,768
และสิ่งที่ชัดเจนก็คือ ระบบเก่าๆ

246
00:09:20,792 --> 00:09:22,726
ที่เราสร้างขึ้นเพื่อตัวเราเอง

247
00:09:22,750 --> 00:09:24,018
นั้นล้าสมัยไปแล้ว

248
00:09:24,042 --> 00:09:25,976
และเราต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่

249
00:09:26,000 --> 00:09:27,434
ถ้าไม่ใช่เพราะเชื้อโรคร้าย

250
00:09:27,458 --> 00:09:30,559
ไม่ช้าก็เร็ว เฟลวไฟแห่งมนุษยชาติ
อาจทำให้เราหายใจไม่ออก

251
00:09:30,583 --> 00:09:33,643
เราได้เห็นวงล้อระบบอุตสาหกรรม
หยุดชะงัก

252
00:09:33,667 --> 00:09:35,726
เครื่องจักรแห่งความก้าวหน้า
ที่เงียบลง

253
00:09:35,750 --> 00:09:38,143
เรามีโอกาสมากมาย

254
00:09:38,167 --> 00:09:40,059
ที่จะกดปุ่มเริ่มต้นใหม่

255
00:09:40,083 --> 00:09:41,934
เพื่อเลือกเส้นทางที่ต่างไปจากเดิม

256
00:09:41,958 --> 00:09:44,434
เรา อยู่ตรงนี้ บนโลก

257
00:09:44,458 --> 00:09:47,059
และชีวิตบนโลกนั่นน่าอัศจรรย์

258
00:09:47,083 --> 00:09:48,351
โลกที่แม้จะดูกว้างใหญ่

259
00:09:48,375 --> 00:09:50,226
แต่พวกเรามากมาย
ก็อาศัยอยู่ทุกหนทุกแห่ง

260
00:09:50,250 --> 00:09:52,809
7.5 ล้านคน จากสถิติล่าสุด

261
00:09:52,833 --> 00:09:55,601
และจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆวัน

262
00:09:55,625 --> 00:09:56,893
ถึงอย่างนั้น

263
00:09:56,917 --> 00:09:58,643
ก็ยังมีพื้นที่เพียงพอสำหรับทุกคน

264
00:09:58,667 --> 00:10:00,560
หากเราแบ่งปันกันคนละเล็กละน้อย

265
00:10:01,000 --> 00:10:02,684
เพราะฉะนั้น ได้โปรด

266
00:10:02,708 --> 00:10:03,958
เห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์

267
00:10:04,745 --> 00:10:06,768
หากคุณลองคิดในอีกมุม

268
00:10:06,792 --> 00:10:09,018
หากโลกเป็นเพียง "สถานที่เดียว"
ที่ผู้คนอาศัยอยู่

269
00:10:09,042 --> 00:10:12,250
โลกก็คงเป็นสถานที่
ที่เดียวดายน้อยที่สุดในจักรวาลเป็นแน่

270
00:10:13,375 --> 00:10:15,601
มีคนมากมายที่
พร้อมจะมอบความรักให้คุณ

271
00:10:15,625 --> 00:10:17,684
และมีคนอีกมากมาย
ที่พร้อมจะให้คุณรัก

272
00:10:17,708 --> 00:10:19,809
เรา ต้องการ กันและกัน

273
00:10:19,833 --> 00:10:21,750
และเราก็ได้รู้ซึ้งแล้ว ในตอนนี้

274
00:10:22,958 --> 00:10:24,208
หลับฝันดีครับ