Czy można mówić o mapie świata, jeśli brak na niej miliarda ludzi?

Chcesz pomóc w tworzeniu mapy świata? Aktywistka społeczna Rebecca Firth wyjaśnia, w jaki sposób Humanitarian OpenStreetMap (HOT) używa otwartego oprogramowania działającego dzięki pracy wolontariuszy, aby pomóc miliardowi ludzi w znalezieniu się na mapie przez następne pięć lat. (Ten ambitny plan jest częścią Audacious Project, inicjatywy TED, której celem jest inicjowanie i finansowanie globalnych zmian.)

Kiedy huragan Maria
uderzył w Portoryko w 2017 roku,

wszyscy oglądaliśmy to na ekranach.

Przynajmniej 160 tysięcy osób
zostało bez dachu nad głową,

a prawie 3 tysiące ludzi zginęło.

Cała wyspa została bez prądu,

niektóre okolice na prawie rok.

Wielu widzów nie wiedziało, jak pomóc.

Niektórzy wpłacali datki
organizacjom pozarządowym.

Inni apelowali do polityków.

Ale, jak to bywa w kryzysie,

wielu po prostu się poddało z bezsilności.

Pomoc humanitarna w OpenStreetMap,

również zwana HOT,

oferowała inne podejście.

Zmobilizowaliśmy 6 tysięcy
wolontariuszy z całego świata,

którzy zaznaczyli każdy dom
i drogę w Portoryko.

Tutaj można zobaczyć,
jak powstawały mapy.

Ratownicy używali ich,
by ocenić stan budynków i dróg

oraz zapewnić doraźną pomoc,
WiFi i punkty ładowania telefonów

dla ludzi, których domy były zniszczone.

Każdy kryzys,

tak jak obecnie Covid-19,

jest niszczycielski.

Wiele z nich ma tę cechę wspólną,

że najbardziej poszkodowanych
dosłownie nie ma na mapie.

Ponad miliard ludzi żyje w miejscach,
których nie ma na mapie.

Szukając tych miejsc on-line,

zobaczysz jedynie pustkę.

Ta pustka nie jest tylko
oznaką braku szacunku

dla innych ludzi,

ale niesprawiedliwością,

powodującą cierpienie ludzkie,
którego łatwo można uniknąć.

Jak więc wygląda nieobecność
na wirtualnej mapie?

Mieszkam w Peru i parę miesięcy temu

pracownicy lokalnej służby zdrowia
poprosili nas o pomoc.

Oczywiście ich siedziby nie było na mapie,

więc aby tam dotrzeć,
poprosiliśmy burmistrza o wskazówki.

Naszkicował nam to.

Ciężko było z tym nawigować.

(Śmiech)

Nie bardzo wiedzieliśmy, co to za linie.

Zaznaczył jakieś cyfry,
oznaczające czas podróży,

które jak się okazało,

nie pasowały do czasu naszej podróży.

Ale tu nie chodzi o to, że się zgubiłam,

ani krytykowanie czyjegoś
talentu do rysowania.

Pomyślcie, jak trudno kierować zespołem,

który musi działać w tym miejscu,

nie mogąc wskazać na mapie, dokąd jechać.

Kiedy już dotrą na miejsce,

jak mają zebrać dane
i powiązać je z daną wioską?

Pracownicy służby zdrowia wiedzą,
że jest tam dużo problemów

jak anemia i niedożywienie u dzieci.

Nie wiedzą jedynie, gdzie one są

lub co powoduje ten problem.

Chcą móc znaleźć każdy dom
z dziećmi poniżej 5 lat,

ale jak to zrobić bez mapy?

Po krótkim szkoleniu
pojechaliśmy zrobić mapę

i to jest efekt pracy
pracowników służby zdrowia.

Ta mapa ma wszystko,
czego trzeba do nawigacji,

jak rzeki i mosty,

a także każdy ważny punkt,
szkołę, boisko, rynek.

Ku mojej radości, parę tygodni temu,

otrzymaliśmy telefon
od lokalnej służby zdrowia,

która używa tej mapy w walce z Covid-19.

Może zastanawia was,

czemu nie ma tych miejsc
na dostępnych mapach?

W skrócie, oznaczanie zagrożonych miejsc

nie jest priorytetem
dla komercyjnych firm,

zależnych od reklam i sprzedaży danych.

To wyklucza najbiedniejsze środowiska

i oznacza, że poszczególne organizacje

tworzą mapy dla małych obszarów,
w których pracują,

w systemach off-line,
które tracą szybko aktualność.

Brakuje nam danych,
które szybko można przesłać

i zaktualizować.

Ale mamy również rozwiązanie.

Tworzymy mapę narzędziem OpenStreetMap,

utworzonym w 2006 roku,

darmowym, otwartym
dla każdego, kto tworzy mapę.

Tak jak czytanie i edytowanie Wikipedii,

każdy może używać
lub edytować OpenStreetMap,

a ta mapa stanowi dobro publiczne,

darmowe i dostępne dla każdego,

do tworzenia jednej mapy dla wszystkich.

Działa to dwuetapowo.

Na mapie może nie być budynków i dróg,

ale widać je wyraźnie
na zdjęciach satelitarnych.

Wolontariusze na całym świecie
zamieniają zdjęcia satelitarne na mapy,

rysując na nich budynki czy drogi.

Jest to mapa podstawowa.

Średnio, każdy zalogowany ochotnik

nanosi na mapę obszar
do 10 kilometrów kwadratowych,

ale jeżeli zebrać je razem,

można zrobić mapę miasta w parę dni.

Po drugie, mapy okolicy.

Osoby pracujące w mapowanych miejscach

zaznaczają kolorami na mapie podstawowej

rodzaje budynków, jak szkoła czy szpital.

Dodają informacje,
których brak na zdjęciach z satelity.

Znaleźliśmy ludzi, którzy chętnie
i sprawnie uzupełniają mapy

w najtrudniejszych warunkach,

a my udoskonaliliśmy narzędzia pracy

na smartfonach za zaledwie 30 dolarów.

Ponadto, urządzenia pracują bez sieci,

więc można pomagać bez sygnału,

dodając informacje do mapy
podczas codziennych czynności,

a wysyłać je wtedy,
gdy złapią sygnał czy WiFi.

Przez 10 lat obserwowaliśmy różnych ludzi.

Uchodźcy nanosili na mapę
zepsute punkty wodne.

Kobiety na wsiach dodawały
nazwy w rdzennych językach.

Robiąc to, ludzie stali się
aktywnymi inicjatorami zmian

w swoim otoczeniu.

Od 2010 roku HOT poruszył do działania
ponad 200 tysięcy wolontariuszy,

którzy zaznaczyli miejsca
zamieszkania 150 milionów ludzi

na OpenStreetMap.

Ekipy ratownicze korzystały z map,

aby uwolnić setki ludzi
uwięzionych w zawalonych domach

po huraganie na Haiti w 2010 roku.

Używano ich podczas szczepień na polio

u wiejskich dzieci w Nigerii.

Zaznaczali obozowiska, drogi
i nowe domy 8 milionów uchodźców

z południowego Sudanu, Syrii i Wenezueli

Pracujemy z największymi
organizacjami humanitarnymi,

aby zapewnić skuteczność tych map.

Niektóre z nich to Czerwony Krzyż, UNICEF,

a obecnie mamy w kolejce 2 tysiące miejsc

do zaznaczenia na mapie.

To jest nasza historia.

Ale czy nie byłoby świetnie,
gdyby te miejsca

były tam, zanim pojawiła się klęska?

Jesteśmy gotowi na zmiany.

Przez ostatnie parę lat zdobyliśmy dostęp

do aktualnych zdjęć satelitarnych świata.

Komputery i sztuczna inteligencja

pomagały ludziom pracować wydajniej.

Na całym świecie
więcej ludzi wykazuje chęć

do zaznaczania swoich miejsc.

Przez następne 5 lat

zbierzemy milion ochotników,
którzy zaznaczą obszar

zamieszkały przez miliard
najbardziej potrzebujących

z 94 krajów.

Aby to osiągnąć,

potrzebujemy trzech rzeczy.

Po pierwsze,

zwiększyć do miliona liczbę ochotników,

którzy stworzą świat
uwzględniający każdego.

Stworzymy sieć regionalnych ośrodków

szkolenia i wsparcia ochotników,

żeby dodać na mapie
miejsca w ich ojczyznach.

Po drugie, musimy
zainwestować w technologie.

Obecnie można dodać budynek
czy lokalny punkt orientacyjny

na mapę w zaledwie parę sekund,

ale uczenie się

i robienie tego łatwo i szybko na komórce

może stanowić problem.

Trzeba zainwestować w technologie,

żeby mobilne edytowanie map
było możliwe na dużą skalę.

Po trzecie, trzeba zwiększyć świadomość.

Organizacje na całym świecie
muszą wiedzieć,

że mapy są darmowe, dostępne do użytku,

i że można prosić
o mapy potrzebnych rejonów.

Dla mnie jest to kluczowa
cecha tego projektu.

Nie chodzi o HOT
czy jakąś jedną organizację.

Chodzi o stworzenie podstawy,

na której inne organizacje
będą prosperować.

Cokolwiek zrobimy,

kataklizmy i kryzysy
nadal będą się wydarzać,

a ratownicy będą musieli
ruszyć do działania.

Programy rozwoju nadal będą działać,

ale bez map zabraknie im informacji o tym,

czego oczekiwać na miejscu.

Z dostępnymi, darmowymi,
aktualnymi mapami

programy będą mogły dużo więcej zdziałać,

ratując lub polepszając ludzkie życie.

Ale chodzi o dużo więcej.

W 2020 roku nie widać
obecności miliarda ludzi.

To nie w porządku.

Dzięki temu narzędziu
każdy obywatel planety Ziemi

może zaistnieć,

dosłownie znaleźć się na mapie.

Moje pokolenie narzeka
na nadmiar połączeń,

więc jak to możliwe,
że ponad miliarda ludzi

nadal nie widać?

Na szczęście, jest to problem,
w którego rozwiązaniu

mogą pomóc nawet najleniwsi.

Jeżeli możesz przesuwać palcem po ekranie,

możesz pomóc.

Zaznaczaj na mapie rano

i wpłyń na ważne decyzje po południu.

Służba zdrowia i ochotnicy
czekają na ciebie.

Dziękuję.