Dlaczego komfort zrujnuje ci życie| Bill Eckstrom | TEDxUniversityofNevada

Po udokumentowaniu i przebadaniu ponad 50 000 interakcji coachingowych w miejscu pracy, Bill Eckstrom dzieli się z nami pomysłami, które mogą zmienić życie osobiste i zawodowe poprzez wprowadzenie Kręgów Rozwoju. Kręgi obrazują, jak niebezpieczne może być pozostawanie w sferze komfortu i jak dyskomfort staje się jedyną drogą do rozwoju. Będziesz zaskoczony tym, jaki wpływ może mieć dyskomfort na twoje życie i na życie innych.

Bill Eckstrom to przedsiębiorca, autor, mówca, traper i ojciec trójki dzieci. Z pasją głęboko zakorzenioną w rozwoju, Billa od zawsze fascynowała rola trenera w działaniach indywidualnych i zespołowych. W wyniku tego założył EcSell Institute, którego głównym celem jest edukacja, śledzenie i pomiary efektywności trenerów dla liderów wewnątrz organizacji na całym świecie. Doprowadziło to do setek notatek, publikacji artykułów i e-booków opartych o wyniki badań i dokumentację wyników interakcji coachingowych. Możesz dowiedzieć się więcej o EcSell Institute tutaj: https://www.ecsellinstitute.com/

Prelekcja wygłoszona na konferencji TEDx. Konferencje TEDx korzystają z formatu TED, ale organizowane są niezależnie przez lokalnych ochotników. Więcej informacji pod adresem http://ted.com/tedx

Prowadziłem szczęśliwe życie.

Byłem kierownikiem z niezłymi zarobkami,

corocznymi premiami, opcjami na akcje

i wszelkimi dodatkami.

Wszystko szło jak po maśle.

W poniedziałek 7 stycznia 2008 roku

o trzeciej po południu

w małej sali konferencyjnej
na ostatnim piętrze naszego biurowca

prezes firmy chciał się
ze mną spotkać na chwilę.

Nie było w tym nic dziwnego,
bo w końcu był moim szefem.

Spotkanie okazało się
nawet krótsze, niż zakładałem.

Zwolnił mnie.

Nigdy nie zapomnę jego słów,
które odebrały mi mowę.

Jak oszołomiony
opuściłem salę konferencyjną.

Wróciłem do domu, zwinąłem się na łóżku
i leżałem tak trzy godziny.

Mógłbym opowiadać
szczegółowo, jak się czułem,

jak to wpłynęło
na moją samoocenę czy finanse.

Jednak teraz zdaję sobie sprawę,

że choć to wydarzenie przyniosło mi
największy dyskomfort w życiu,

to jednak ten dyskomfort

i porzucenie uporządkowanego życia

na zawsze zmieniło moje życie na lepsze.

Moi drodzy,

to, co daje komfort, może was zniszczyć,

a to, co wprowadza dyskomfort,
jest jedyną drogą do rozwoju.

Powiem jeszcze raz.

To, co zapewnia komfort,
może was zniszczyć,

a tylko w stanie dyskomfortu
można doświadczyć rozwoju.

Myślę, że gdyby ósmego stycznia
ktoś mi powiedział:

"Stary, dobrze, że cię zwolnili,
bo teraz wreszcie będziesz się rozwijał!",

to pewnie bym go uderzył.

Ale szybko zyskałem motywację
do rozpoczęcia nowej podróży

i po kilku latach pracy z nowym zespołem

i przyjacielem, doktorem
z Uniwersytetu Nebraska,

mieliśmy rodzaj objawienia,

jak zilustrować i zastosować
naukę o dyskomforcie i rozwoju.

Nazwaliśmy to zjawisko: "Kręgami rozwoju".

Reprezentują one środowiska,

które wzmacniają lub hamują rozwój.

Obejmują wszystko, od miejsca pracy

aż po akwarium.

O rozmiarze rybki

decyduje jej otoczenie.

Złota rybka żyje w bardzo
bezpiecznym środowisku,

które jednak znacznie ją ogranicza.

Umieszczenie jej w bardziej
zróżnicowanym środowisku,

na przykład w małym stawie,
może dać taki rezultat.

Teraz rybka może również być zjedzona.

Drodzy przyjaciele, to jesteście wy,

środowisko, w którym pracujecie,
żyjecie, bawicie się,

to przysłowiowe akwarium,
które wpływa na wasz rozwój.

Pierwszy krąg rozwoju reprezentuje
środowisko niskiego rozwoju,

zwane stagnacją.

Stagnacja jest rozumiana
jako konieczność dostosowania się

do zbyt wielu zasad, pozwoleń i niuansów.

Tłamsi kreatywność,
niezależne myślenie i działanie.

Żeby wyobrazić sobie takie środowisko,

pomyślcie o stanowych
i federalnych rządach.

Przeciwieństwem stagnacji jest chaos,

również środowisko niskiego rozwoju.

Chaos może wynikać z wewnętrznych
lub zewnętrznych wydarzeń czy warunków.

Widzimy chaos przy fuzjach biznesowych,

klęskach żywiołowych i tragicznych
wydarzeniach, jak 11. września.

Chaos to zero przewidywalności i kontroli

nad przyczynami i skutkami.

Wracając do kręgów rozwoju,

obok stagnacji mamy najbardziej
pożądane środowisko - porządek.

Jest to wiedza, że to, co robisz,
co się dzieje w twoim środowisku,

prowadzi do przewidywalnego wyniku.

W przewidywalności znajdziemy komfort.

Ale komfort sprawia też,
że porządek jest tak niebezpieczny.

Nauka pokazuje,
że kiedy robisz coś ustawicznie

lub myślisz o czymś
ciągle w ten sam sposób,

przestajesz się rozwijać.

To dotyczy wszystkiego, co żyje,

nawet naszego psa.

Gdyby to od niej zależało,

Aspen zawsze wybrałaby komfort.

(Śmiech)

Zbyt wiele porządku ograniczającego rozwój

byłoby dla niej przeszkodą,
żeby zostać psem-terapeutą.

Gdyby na to pozwolono,

pomyślcie o tych, z którymi ta łagodna
duszyczka nie spotkałaby się.

Zanim porządek nadal będzie
ograniczał wasze myśli i działania,

pamiętajcie, co mówiłem wcześniej:

rozwój występuje
tylko w stanie dyskomfortu.

Pomyślcie o sile tego zdania:

rozwój występuje
tylko w stanie dyskomfortu.

Mogę jednoznacznie stwierdzić,
że nie stałbym dzisiaj na tej scenie,

gdyby nie niepomyślny, zakłócony dzień
sprzed dziewięciu lat.

Nie polecam zwolnienia z pracy,
żeby móc wystąpić na konferencji TED.

(Śmiech)

Kiedy poczujecie dyskomfort,

to znaczy, że wkroczyliście
w krąg komplikacji.

Komplikacja to nic więcej
niż zmieniony porządek,

ale kiedy porządek ulega zmianie,
wyniki nie są już przewidywalne,

a nieprzewidywalność wprowadza dyskomfort.

Choć zwykle instynkt każe nam

reagować na dyskomfort ostrym oporem,

można się nauczyć, jak inspirujące jest

świadome przyjmowanie dyskomfortu,

a potem, w odpowiednim czasie,
wybrać komplikację zamiast porządku.

Wiem, że poszukiwanie dyskomfortu
brzmi dziwnie i niewielu tak postępuje,

ale trzeba nauczyć się tego podejścia,

bo tylko w takich sytuacjach

może wystąpić trwały lub rosnący rozwój.

OK.

Można wpleść wysoko rozwojową
komplikację w tkaninę życia

na trzy główne sposoby.

Pierwszy to narzucenie komplikacji.

Kiedy zostałem zwolniony, nie miałem
szansy na utrzymanie porządku,

komplikacja została mi narzucona,
a kiedy tak się dzieje,

stopień rozwoju zależy od waszej reakcji.

Mogłem pozostać wściekły
i wykorzystać to jako wymówkę,

ale tak naprawdę zrozumiałem,
że jestem kiepskim pracownikiem

i będzie lepiej, jeśli zaakceptuję
ryzyko prowadzenia własnej firmy.

Drugi sposób na komplikację:
ktoś wam może w tym pomóc.

Taka jest rola rodziców,
nauczycieli, trenerów i szefów.

Bo pozostawieni sami sobie

ludzie będą wybierać, świadomie
lub nie, komfort porządku.

Trzeba ich potem wepchnąć w komplikacje,

żeby spowodować ich rozwój.

Moja najmłodsza córka
przez większość liceum

trenowała grę w tenisa.

Jej trener znał naszą pracę

nad komplikacjami i kręgami rozwoju.

Zadzwoniłem do niego,
żeby spytać o postępy Maddie,

i tak sformułowałem pytanie:

"Hej Lee, od jak dawna Maddie jest
w stanie głębokich komplikacji?".

Lee odpowiedział:

"Zabawne, że pytasz, Bill.
To się zdarzyło wczoraj.

Rozpłakała się na korcie".

"Aha".

Wiedząc, jak twarda jest moja córka
i że nigdy nie płacze,

zrozumiałem, że stanęła
wobec poważnej komplikacji.

W takim momencie podejmowane są
kluczowe decyzje rozwojowe,

bo stary Bill, sprzed kręgów rozwoju,

zainterweniowałby, chciałby wiedzieć,
co sprawiło jej taki dyskomfort.

Potem zrobiłbym wszystko,
co w mojej mocy, żeby ją uszczęśliwić.

Tak naprawdę

to usunąłbym komplikacje
i przywrócił jej porządek,

a zatem ograniczałbym jej rozwój.

Lecz nowy Bill, po kręgach rozwoju,
cieszył się dyskomfortem swojej córki.

(Śmiech)

Następne słowa trenera
powiedziały mi wszystko:

"Bill, muszę ci powiedzieć,
że w tym miesiącu

o wiele dłużej dochodziła
do stanu skrajnych komplikacji

niż w zeszłym miesiącu".

Dyskomfort sprawiał, że się rozwijała.

A co, jeśli nie masz tyle szczęścia,

żeby żyć lub pracować w stymulującym
środowisku wysokiego rozwoju?

Co, jeśli tkwisz w porządku
albo nawet gorzej, w stagnacji?

Cóż, dobre wieści są takie,

że zawsze możemy wyzwolić komplikacje.

Trzeci sposób na komplikacje:
wyzwól je sam.

Wybierzmy się w podróż
do Montgomery w Alabamie

w latach 50.

Wyobraźcie sobie młodą czarną dziewczynę

chodzącą do szkoły dla Afroamerykanów.

Do szkoły i domu jeździ
miejskim autobusem,

typowe w tych czasach.

2 marca 1955 roku
jedzie autobusem ze szkoły do domu,

siada z tyłu,

w pierwszym rzędzie
przeznaczonym dla Afroamerykanów.

Autobus wypełnia się białymi ludźmi

i nie ma już miejsc z przodu.

Zgodnie z lokalnym prawem

dziewczyna musi się przesiąść do tyłu,
żeby zwolnić miejsce białym.

W Montgomery był porządek.

Kiedy był przestrzegany,
prowadził do przewidywalnego wyniku:

opresji ludzi bez większych przeszkód.

Lecz 15-letnia Claudette Colvin

spędziła ostatni miesiąc liceum,
ucząc się historii Afroamerykanów,

i miała dosyć historycznych
i istniejących ówcześnie okropności.

Tego dnia zdecydowała, że porządek
w Montgomery jej się nie podoba,

i odmawiając zmiany miejsca,

wciągnęła społeczność, nasze prawo
i cały kraj w komplikacje.

Dziewięć miesięcy zanim Rosa Parks
pozostała na swoim miejscu,

ta 15-letnia dziewczyna

została zakuta w kajdanki,
wyciągnięta z autobusu i uwięziona.

To panna Colvin, nie Rosa Parks,
pierwsza walczyła z prawem,

i przy okazji

była główną powódką zeznającą
w słynnej sprawie sądowej,

która dotarła aż do Sądu Najwyższego USA.

Więc,

przytaczam historię Claudette,
nie żeby podkreślić kwestie rasowe,

choć to też dobry powód,

ale żeby podać przykład różnych kwestii

czy sytuacji w uporządkowanym środowisku.

To prawdziwy i idealny przykład,
jak komplikacja zmusza ludzi,

społeczności i sądy do dyskomfortu

i jaki efekt może przynieść,

kiedy ktoś decyduje się zburzyć porządek.

Doktor Serene Jones w ostatniej książce
podsumowuje to zjawisko bardzo dobitnie:

"Stała fasada porządku skrywa dzikość,

która chce się uwolnić i nauczyć nas,

że życie nie jest takie,
jak nam się zdaje.

Bez wątpienia musimy doświadczyć dzikości,

żeby nauczyć się tego,
czego inaczej byśmy nie poznali".

Przyjaciele,

to nie dyskomfortu utraty pracy
trzeba się obawiać

ani załamania się dziecka
na korcie tenisowym,

tylko porządku, bo to on jest zagrożeniem.

Ludzie burzący porządek

jak Jezus, Galileo,
Claudette Colvin, treserka Aspen

i może kilkoro z was, już udowodnili,

pomyślcie o tym,

że to nie osoby czy wydarzenia,
które wyzwalają komplikacje

powinny budzić obawy,

lecz wasza wola akceptacji
i poszukiwania dyskomfortu,

co wpłynie na rozwój nie tylko wasz,

ale całego świata.

Bardzo dziękuję za możliwość
uczestniczenia w tym wydarzeniu.

(Brawa)