Mutual Aid Final

Άλφα, όπως λέμε αναρχία

Αμοιβαία Βοήθεια

Η Αμοιβαία Βοήθεια είναι καθοδηγητικός παράγοντας της αναρχικής πρακτικής και ένα ουσιώδες πλαίσιο για την πιο ευρεία κατανόηση των αναρχικών απόψεων πάνω στη κοινωνική οργάνωση.

Οπότε... τι είναι ακριβώς;

Στη πιο απλή της μορφή, η αμοιβαία βοήθεια είναι το κίνητρο που υπάρχει κάθε φορά που δυό ή παραπάνω ανθρώποι δουλεύουν μαζι για να λύσουν ένα πρόβλημα για το κοινό όφελος όλων.

Με άλλα λόγια, σημαίνει συνεργασία για χάρη του κοινού καλού. Εάν το αντιληφθούμε έτσι προφανώς δεν είναι μια νέα ιδέα, ούτε είναι αποκλειστική για αναρχικούς.

Μάλιστα, οι πρώτες κοινωνίες ανθρώπων ασκούσαν αμοιβαία βοήθεια ως θέμα επιβίωσης, και μέχρι σήμερα υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα της λογικής αυτής εντός του φυτικού και ζωικού βασιλείου.

Για να καταλάβουμε το συγκεκριμένο εναγκαλισμό των αναρχικών με την αμοιβαία βοήθεια, πρέπει να πάμε πίσω πάνω απο 100 χρόνια στα γραπτά του διάσημου Ρώσου αναρχικού Πιότρ Κροπότκιν,

ο οποίος πέραν του οτι είχε ένα απο τα πιο γαμάτα μούσια όλων των εποχών, ήταν επίσης και καταξιωμένος ζωολόγος και εξελικτικός βιολόγος.

Την εποχή του Κροπότκιν, στο πεδίο εξελικτικής βιολογίας σε μεγάλο βαθμό κυριαρχούσαν οι ιδέες Κοινωνικού Δαρβινισμού όπως ο Τόμας Χ. Χάξλεϊ.

Με την ανελέητη εφαρμογή της διάσημης ρήσης του Καρόλου Δαρβίνου "επιβίωση του ισχυρότερου" στις ανθρώπινες κοινωνίες,

ο Χάξλεϊ και οι ομόλογοι του κατέληξαν στο οτι οι υπάρχουσες κοινωνικές ιεραρχίες ήταν το αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής,

ή του ανταγωνισμού μεταξύ ελεύθερων κυρίαρχων ατόμων, και ήταν άρα ένας σημαντικός και αναπόφευκτος παράγοντας στην ανθρώπινη εξέλιξη.

Δεν είναι έκπληξη οτι αυτές οι ιδέες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των πλούσιων και πολιτικά ισχυρών λευκών ανδρών, καθώς τους πρόσφερε μια ψευδό-επιστημονική αιτιολόγηση

των προνομιακών τους θέσεων στη κοινωνία, όπως επίσης και τη παροχή μιας ρατσιστικής εκλογίκευσης του Ευρωπαϊκού αποικισμού της Ασίας, Αφρικής και Αμερικής.

Ο Κροπότκιν επιτέθηκε σε αυτή τη συμβατική σοφία, όταν το 1902 δημοσιοποίησε το βιβλίο 'Αμοιβαία Βοήθεια: Ενας Παράγοντας της Εξέλιξης',

στο οποίο απέδειξε οτι υπήρχε κάτι πέραν του τυφλού, ατομικού ανταγωνισμού που λειτουργούσε στην εξέλιξη.

Ο Κροπότκιν έδειξε οτι είδη που ήταν σε θέση να συνεργαστούν ή που σχημάτιζαν συμβιωτικές συμφωνίες με άλλα είδη βασισμένες στο αμοιβαίο όφελος,

κατάφεραν να προσαρμοστούν καλύτερα στο περιβάλλον τους και τους παραχωρήθηκε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ειδών που ή δεν ήθελαν ή δε μπορούσαν.

Στις σημερινές μητροπολίτικες κοινωνίες, οι ανθρωποί κοινωνικοποιούνται για να δουν τους εαυτούς τους σαν ανεξάρτητα, αυτάρκη άτομα,

εξοπλισμένοι με τα δικά τους διαμερίσματα, τραπεζικούς λογαριασμούς, κινητά και προφίλ στο facebook.

Ωστόσο, αυτή η έννοια της ανθρώπινης ανεξαρτησίας είναι μύθος, που προωθείτε απο εταιρείες και κράτη που επιδιώκουν να μας πλάσουν σε ατομικιστικούς,

και εύκολα ελεγχόμενους καταναλωτές, που μας νοιάζει πρωτίστως η δική μας βραχυπρόθεσμη ευημερία.

Η αλήθεια είναι οτι τα ανθρώπινα όντα είναι εξαιρετικά αλληλοεξαρτώμενα. Στη πραγματικότητα αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας μας ως είδος.

Σκέφτεστε ποτέ απο που προέρχεται το φαϊ που τρώτε και τα ρούχα που φοράτε; Ή τα υλικά και την εργασία που χρησιμοποιήκαν για τη κατασκευή του σπιτιου ή του αμαξιού σας;

Εάν αφεθούμε στη τύχη μας, χωρίς τις ανέσεις του πολιτισμού, λίγοι απο μας θα επιζούσαμε μια βδομάδα,

πόσο μάλλον να είμαστε σε θέση να παράγουμε ένα κλάσμα απ'τα μυριάδες αγαθά που καταναλώνουμε κάθε μέρα.

Απο τις πυραμίδες που ανατέθηκαν απο τους Φαραώ της Αρχαίας Αιγύπτου, στη σημερινή παραγωγή που εκτείνεται σε όλο το πλανήτη και αλυσίδες εφοδιασμού,

η πρωταρχική λειτουργία της άρχουσας τάξης ήταν πάντα να οργανώνει την ανθρώπινη δραστηριότητα.

Και όπου το έχουν κάνει αυτό, στηρίχθηκαν στον καταναγκασμό.

Υπο τον καπιταλισμό αυτή η δραστηριότητα οργανώνεται είτε μέσα απο άμεση βία, ή με την εσωτερικευμένη απειλή λιμοκτονίας

που δημιουργήθηκε απο ένα σύστημα βασισμένο στην ιδιωτική ιδιοκτησία πλούτου και περιουσίας.

Ο Καπιταλισμός μπορεί να εμπνεύσει ανθρώπους να κάνουν πολλά καταπληκτικά πράγματα, εφ'όσον θα υπάρξει κέρδος.

Αλλά εν τη απουσία ενός κινήτρου κέρδους, υπάρχουν πολλά σημαντικά καθήκοντα που δε πρόκειται και δε μπορεί να επιτύχει ποτέ,

απο την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας και προλαμβανόμενων ασθενειών, μέχρι την αφαίρεση τοξικών πλαστικών απο τους ωκεανούς.

Για την εκτέλεση αυτών των μνημειακών καθηκόντων, χρειαζόμαστε μια αλλαγή στο ήθος που μας συνδέει μεταξύ μας και με το κόσμο που μας συντηρεί.

Μια μετατόπιση απο τον καπιταλισμό... προς την αμοιβαία βοήθεια.

Εικόνες του Αναρχικού ιδανικού αμοιβαίας βοήθειας μπορεί να δει κανεις σήμερα σε κοινότητες προγραμματιστών λογισμικού ανοικτού κώδικα,

και με προγραμματιστές που βρίσκουν νέες μορφές κρυπτογράφησης για να ανατρέψουν την επιτήρηση του NSA.

Σε γείτονες που μαζεύονται για να οργανώσουν μια βρεφονηπιακή κολλεκτίβα και στον απόηχο καταστροφών όπως οι τυφώνες Κατρίνα και Σάντι,

όταν εν τη απουσία κρατικών θεσμών, ξένοι ανθρώποι μεταξύ τους σπεύδουν στη βοήθεια άλλων.

Στην γενναιότητα των λευκών κρανών του Χαλεπίου, που ρισκάρουν τις ζωές τους για να βγάλουν παιδιά απο τα ερήπια κτηρίων που έχουν χυπηθεί απο βόμβες του Ασσάντ.

Φανταστέιτε ένα κόσμο όπου η ανθρώπινη δραστηριότητα δεν οργανώνονταν με βάση τον αδιάκοπο ανταγωνισμό για λιγοστούς τεχνητούς πόρους,

αλλά η επιδίωξη της ικανοποίησης των ανθρωπίνων αναγκών... και θα καταλάβετε το όραμα του κόσμου που οι αναρχικοί επιδιώκουν να δημιουργήσουν.