Zeitgeist: Moving Forward - ENG MultiSub [FULL MOVIE]

Σε μια παρακμάζουσα κοινωνία, η Τέχνη

εάν είναι ειλικρινής, θα πρέπει επίσης να αντανακλά την παρακμή.

Και, εκτός αν θέλει να προδώσει την κοινωνική της λειτουργία

η Τέχνη πρέπει να παρουσιάζει τον κόσμο ως ευμετάβλητο.

Και να βοηθάει στην αλλαγή του.

-Ernst Fischer

Θανάσιμες αναταραχές εξαιτίας του σχεδίου της κυβέρνησης

να αθετήσει τις πληρωμές των δανείων της...

είναι ότι η ανεργία συνεχίζει

να αυξάνεται, και πρέπει να συνεχίσει να αυξάνεται

απλώς επειδή υπάρχει μια πλεονασματική προσφορά αγαθών...

όλο αυτό είναι δανεικό χρήμα...

και αυτό το χρέος ανήκει σε τράπεζες άλλων χωρών...

Χ-Ρ-Η-Μ-Α υπό τη μορφή ενός βολικού προσωπικού δανείου...

...τσιγάρο με φίλτρο που εξασφαλίζει τη γεύση...

45άρα μπίρα... Είσαι καυτός;...

σχεδιάζουν οι Η.Π.Α. να βομβαρδίσουν το Ιράν;...

...Η Αμερική χρηματοδοτεί τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ιράν...

Τώρα, η γιαγιά μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος

μου έμαθε πώς να παίζω το παιχνίδι Monopoly.

Κατανοούσε ότι το όνομα του παιχνιδιού είναι "να αποκτάς".

Θα συσσώρευε όλα όσα μπορούσε και

τελικά, έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Και έπειτα θα μου έλεγε πάντα το ίδιο πράγμα.

Θα με κοίταζε και θα μου έλεγε:

"μία μέρα θα μάθεις να παίζεις το παιχνίδι".

Ένα καλοκαίρι έπαιζα Monopoly σχεδόν κάθε μέρα, όλη τη μέρα

και εκείνο το καλοκαίρι έμαθα να παίζω το παιχνίδι.

Κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις

είναι να δηλώσεις πλήρη αφοσίωση στην απόκτηση.

Κατάλαβα ότι τα χρήματα και οι ιδιοκτησίες...

αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο διατηρείς το σκορ.

Και μέχρι το τέλος αυτού του καλοκαιριού

ήμουν πιο ανηλεής από τη γιαγιά μου.

Ήμουν έτοιμος να παρακάμψω τους κανόνες αν χρειαζόταν, για να κερδίσω εκείνο το παιχνίδι.

και κάθισα μαζί της για να παίξω εκείνο το φθινόπωρο.

Της πήρα όλα όσα είχε. Την είδα

να δίνει και το τελευταίο της δολάριο και να εγκαταλείπει απόλυτα ηττημένη.

Και τότε, είχε ακόμα ένα πράγμα να με διδάξει.

Τότε, είπε:

"τώρα, όλα πηγαίνουν πίσω στο κουτί.

Όλα εκείνα τα σπίτια και τα ξενοδοχεία.

Όλοι οι σιδηρόδρομοι και οι εταιρείες κοινής ωφέλειας...

Όλη εκείνη η περιουσία και όλα εκείνα τα υπέροχα χρήματα...

τώρα, πηγαίνουν όλα πίσω στο κουτί.

Τίποτα απ' αυτά δεν ήταν πραγματικά δικό σου.

Τα πήρες όλα πολύ στα σοβαρά για λίγο.

Όμως, αυτά υπήρχαν πολύ πριν καθίσεις εσύ στο τραπέζι

και θα είναι εδώ και αφότου φύγεις - παίκτες έρχονται - παίκτες φεύγουν.

Σπίτια και αυτοκίνητα...

Τίτλοι και ρούχα...

ακόμα και το σώμα σου."

Διότι, η αλήθεια είναι πως όλα όσα αρπάζω και καταναλώνω και αποταμιεύω

πρόκειται να πάνε πίσω στο κουτί κι εγώ θα τα χάσω όλα.

Οπότε, πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου

όταν, τελικά, πάρεις την απόλυτη προαγωγή

όταν έχεις κάνει την απόλυτη αγορά

όταν αγοράσεις το απόλυτο σπίτι

όταν έχεις εξασφαλίσει την οικονομική σου ασφάλεια

και έχεις ανέβει τη σκάλα της επιτυχίας στο

υψηλότερο σκαλοπάτι που μπορείς πιθανότατα να ανεβείς...

Και η έξαψη εξασθενήσει

και θα εξασθενήσει...

τότε τι;

Πόσο μακριά πρέπει να περπατήσεις σε αυτόν το δρόμο

προτού να δεις πού οδηγεί;

Σίγουρα καταλαβαίνεις

ποτέ δε θα είναι αρκετό.

Γι' αυτό πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου την ερώτηση:

Τι έχει σημασία;

Είναι Καυτοί!

Είναι Πλούσιοι!

Και Είναι Κακομαθημένοι!

Το Ν° 1 Σόου της Αμερικής Επέστρεψε!

Η Gentle Machine Productions Παρουσιάζει

Μια Ταινία του Peter Joseph

Όταν ήμουν νέος

μεγαλώνοντας στη Νέα Υόρκη

αρνήθηκα να ορκιστώ πίστη στη σημαία.

Και φυσικά με έστειλαν στο γραφείο του διευθυντή.

Και αυτός με ρώτησε: "γιατί δε θέλεις να ορκιστείς πίστη;"

"Αφού όλοι το κάνουν!"

Του είπα ότι κάποτε όλοι πίστευαν πως η γη είναι επίπεδη

αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ίσχυε κάτι τέτοιο.

Του εξήγησα ότι η Αμερική οφείλει όλα όσα έχει

σε άλλους πολιτισμούς

και άλλα έθνη

και ότι θα προτιμούσα να ορκιστώ πίστη

στη Γη

και σε όλον τον κόσμο πάνω σε αυτή.

Περιττό να πω, πως δεν άργησα να

παρατήσω εντελώς το σχολείο

και να στήσω ένα εργαστήριο στο δωμάτιό μου.

Εκεί άρχισα να μαθαίνω για την επιστήμη

και τη φύση.

Τότε συνειδητοποίησα ότι

το σύμπαν διέπεται από νόμους

και ότι το ανθρώπινο ον

όπως και η ίδια η κοινωνία

δεν εξαιρούνται από αυτούς τους νόμους.

Τότε, ήρθε το Κραχ του 1929.

Το οποίο έφερε αυτό που σήμερα αποκαλούμε ως

"Η Μεγάλη Ύφεση".

Μου ήταν δύσκολο να καταλάβω γιατί εκατομμύρια άνθρωποι

ήταν άνεργοι, άστεγοι και πεινασμένοι

τη στιγμή που όλα τα εργοστάσια υπήρχαν ακόμα.

Οι πόροι ήταν αμετάβλητοι.

Τότε ήταν που συνειδητοποίησα

ότι οι κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού

ήταν εγγενώς λανθασμένοι.

Σύντομα ακολούθησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

όπου διάφορα κράτη ανέλαβαν εκ περιτροπής

να καταστρέψουν συστηματικά το ένα το άλλο.

Αργότερα υπολόγισα ότι όλη η φθορά

και οι κατασπαταλημένοι πόροι

που αναλώθηκαν για αυτόν τον πόλεμο

θα μπορούσαν εύκολα να είχαν καλύψει κάθε

ανθρώπινη ανάγκη στον πλανήτη.

Από τότε, παρακολουθώ την ανθρωπότητα

να προετοιμάζει την ίδια της την εξαφάνιση.

Παρακολουθώ καθώς πολύτιμοι και πεπερασμένοι φυσικοί πόροι

σπαταλούνται και καταστρέφονται συνεχώς

στο όνομα του κέρδους και της ελεύθερης αγοράς.

Έχω δει τις κοινωνικές αξίες να υποβαθμίζονται

σε έναν, κατά βάση, τεχνητό υλισμό

και απερίσκεπτο καταναλωτισμό.

Και παρακολουθώ καθώς οι δυνάμεις του χρήματος

ελέγχουν την πολιτική δομή

των υποτιθέμενων ελεύθερων κοινωνιών.

Είμαι πλέον 94 χρονών.

Και φοβάμαι ότι βρίσκομαι στην ίδια θέση

που ήμουν

και πριν από 75 χρόνια.

Αυτά τα σκατά πρέπει να φύγουν.

ZEITGEIST

ZEITGEIST: MOVING FORWARD

Ποτέ μην αμφιβάλλεις ότι μια μικρή ομάδα από σκεπτόμενους

αφοσιωμένους πολίτες, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Πράγματι, μoνάχα έτσι γινόταν πάντοτε.

- Margaret Mead

Μέρος 1: Ανθρώπινη Φύση

Ας πούμε ότι είστε ένας επιστήμονας

και κάπου στην πορεία, σφηνώνεται στο κεφάλι σας

το αναπόφευκτο ερώτημα "Φύση εναντίον Ανατροφής"

όπως λέμε Coke εναντίον Pepsi

ή Έλληνες εναντίον Τρώων.

Έτσι, φύση εναντίον ανατροφής, είναι, μέχρι τώρα

μια εντελώς υπεραπλουστευμένη οπτική

για το πού βρίσκονται οι επιρροές.

Επιρροές από το πώς ένα κύτταρο αντιμετωπίζει

μια ενεργειακή κρίση, μέχρι το

τι μας κάνει αυτό που είμαστε στα πιο εξατομικευμένα

επίπεδα της προσωπικότητάς μας.

Και αυτό που έχουμε, είναι αυτή η εντελώς λανθασμένη διχοτόμηση

που βλέπει τη φύση ως προκαθορισμένη

στον πυρήνα της αιτιότητας.

Η ζωή είναι DNA, και ο κώδικας των κωδίκων

και το Ιερό Δισκοπότηρο, και όλα παρακινούνται από αυτό...

από την άλλη, υπάρχει η

αντίληψη των κοινωνικών επιστημών η οποία υποδεικνύει

ότι είμαστε "κοινωνικοί οργανισμοί"

και ότι η βιολογία είναι για τους μύκητες.

Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι βιολογικά

και φυσικά, και οι δύο οπτικές είναι ανόητες.

Σε αντίθεση, αυτό που βλέπουμε είναι

ότι είναι φαινομενικά αδύνατον να καταλάβουμε

πώς λειτουργεί η βιολογία

έξω από τα πλαίσια του περιβάλλοντος

[Είναι γενετικό]

Μία από τις πιο τρελές

αλλά παράλληλα διαδεδομένη και

μάλλον επικίνδυνη αντίληψη είναι:

"Ε, αυτή η συμπεριφορά είναι γενετική".

Τώρα, τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει διάφορα επουσιώδη πράγματα, αν

γνωρίζεις σύγχρονη βιολογία, αλλά για

τους περισσότερους εκεί έξω, σε μια περίληψη σημαίνει:

μια προκαθορισμένη άποψη της ζωής

η οποία είναι ριζωμένη στη βιολογία και τη γενετική·

γονίδια σημαίνει πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν·

γονίδια σημαίνει πράγματα που είναι

αναπόφευκτα και ίσως να είναι άσκοπο

να σπαταλάς πόρους προσπαθώντας να τα φτιάξεις·

να μην προσπαθείς μέσω κοινωνικών μοντέλων

να τα βελτιώσεις διότι είναι αναπόφευκτο και αμετάβλητο...

και αυτό είναι μια τεράστια ανοησία

[Νόσος]

Είναι ευρέως διαδεδομένο ότι περιπτώσεις όπως η

υπερκινητικότητα (ADHD) είναι γενετικά προγραμματισμένες

περιπτώσεις όπως η σχιζοφρένεια είναι γενετικά προγραμματισμένες.

Η αλήθεια είναι το αντίθετο.

Τίποτα δεν είναι γενετικά προγραμματισμένο

Είναι πολύ σπάνιες οι νόσοι

μια μικρή μερίδα

με εξαιρετικά αραιή εμφάνιση στο γενικό πληθυσμό

που είναι πραγματικά γενετικά καθορισμένες.

Πιο περίπλοκες περιπτώσεις

ενδέχεται να έχουν προδιάθεση που έχει μια γενετική συνιστώσα

μια προδιάθεση όμως που δεν είναι συνώνυμο με τον προκαθορισμό.

Ολόκληρη η έρευνα για την πηγή των ασθενειών στο γονιδίωμα

ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, πριν καν το σκεφτεί κανείς

επειδή οι περισσότερες ασθένειες δεν είναι γενετικά προκαθορισμένες.

Καρδιακές παθήσεις, καρκίνοι, εγκεφαλικά επεισόδια

ρευματοειδείς συνθήκες, αυτοάνοσες καταστάσεις γενικά

ψυχικές ασθένειες, εθισμοί...

Τίποτα από αυτά δεν είναι γενετικά καθορισμένα.

Ο καρκίνος του μαστού, για παράδειγμα, από 100 γυναίκες με αυτόν

μόνο επτά θα φέρουν τα γονίδια του καρκίνου αυτού.

93 δεν το φέρουν

και από τις 100 γυναίκες που έχουν τα γονίδια

δεν προσβάλλονται όλες από καρκίνο.

[Συμπεριφορά]

Τα γονίδια δεν είναι πράγματα που απλά μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε

με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ανεξάρτητα από το περιβάλλον μας.

Τα γονίδια μας δίνουν διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης στο περιβάλλον μας.

Και, στην πραγματικότητα, φαίνεται πως ορισμένες από τις πρώτες

επιρροές της παιδικής ηλικίας και το είδος της ανατροφής του παιδιού

επηρεάζουν τη γονιδιακή έκφραση

ενεργοποιώντας ή απενεργοποιώντας διαφορετικά γονίδια

που σε βάζουν σε μια διαφορετική αναπτυξιακή τροχιά

η οποία μπορεί να ταιριάζει στο είδος του κόσμου που έχετε να αντιμετωπίσετε.

Έτσι, για παράδειγμα.

Μια μελέτη που έγινε στο Μόντρεαλ με θύματα αυτοκτονίας

εξέτασε αυτοψίες του εγκεφάλου αυτών των ανθρώπων

και αποδείχθηκε ότι όταν ένα θύμα αυτοκτονίας

(αυτά είναι συνήθως νεαροί ενήλικες)

είχε κακοποιηθεί ως παιδί, η κακοποίηση στην πραγματικότητα

προκάλεσε μια γενετική αλλαγή στον εγκέφαλο

που απουσίαζε από τον εγκέφαλο των ανθρώπων που δεν έχουν κακοποιηθεί.

Αυτή είναι μια επιγενετική επιρροή

"Επί" σημαίνει "πάνω από", έτσι ώστε

η επιγενετική επιρροή είναι ό,τι συμβαίνει

στο περιβάλλον είτε για να ενεργοποιηθούν ή να απενεργοποιηθούν ορισμένα γονίδια.

Στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει μια μελέτη

που έγινε σε μια πόλη που ονομάζεται Dunedin

κατά την οποία λίγες χιλιάδες άτομα

μελετήθηκαν από τη γέννηση ως και την τρίτη δεκαετία της ζωής τους

Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι μπορούσαν να αναγνωρίσουν

μια γενετική μετάλλαξη, ένα ανώμαλο γονίδιο

που, όντως, είχε κάποια σχέση με

την προδιάθεση για άσκηση βίας

αλλά μόνο αν το άτομο είχε, επίσης

υποστεί έντονη κακοποίηση ως παιδί.

Με άλλα λόγια, παιδιά με αυτό το ανώμαλο γονίδιο

δε θα ήταν πιθανό να είναι πιο βίαια από οποιονδήποτε άλλον

και, στην πραγματικότητα, είχαν όντως χαμηλότερο ποσοστό βίας

από τους ανθρώπους με φυσιολογικά γονίδια

εφ' όσον δεν είχαν κακοποιηθεί ως παιδιά.

Ένα σπουδαίο πρόσθετο παράδειγμα των τρόπων

όπου τα γονίδια δεν είναι το Α και το Ω.

Μια προχωρημένη τεχνική, όπου μπορείτε να

αφαιρέσετε ένα συγκεκριμένο γονίδιο από ένα ποντίκι

και το ποντίκι και οι απόγονοί του δε θα το έχουν.

Έχετε "διαγράψει" αυτό το γονίδιο.

Επομένως, υπάρχει ένα γονίδιο που κωδικοποιεί

μια πρωτεΐνη, η οποία έχει να κάνει

με τη μάθηση και τη μνήμη, και με αυτήν την υπέροχη επίδειξη

"διαγράφεις" αυτό το γονίδιο, και

έχεις ένα ποντίκι που δε μαθαίνει τόσο καλά.

"Ω! Μια γενετική βάση για τη νοημοσύνη!".

Αυτό που εκτιμήθηκε πολύ λιγότερο σε αυτήν την ιστορικής σημασίας μελέτη

η οποία προβλήθηκε ευρύτατα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης

είναι ότι αν πάρουμε αυτά τα γενετικά εξασθενημένα ποντίκια

και τα μεγαλώσουμε σε ένα πολύ πιο εμπλουτισμένο

και διεγερτικό περιβάλλον από τα κανονικά ποντίκια του εργαστηρίου

τότε, αυτά ξεπερνούν πλήρως το έλλειμμα αυτό.

Άρα, όταν κάποιος λέει με τη σύγχρονη έννοια

"ω, αυτή η συμπεριφορά είναι γενετική"

στο βαθμό που αυτό είναι ακόμη ένα έγκυρο είδος φράσης προς χρήση

αυτό που σας λέει είναι: υπάρχει μια

γενετική συνεισφορά στο πώς αυτός

ο οργανισμός ανταποκρίνεται στο περιβάλλον·

τα γονίδια μπορεί να επηρεάσουν την

ευστροφία με την οποία ένας οργανισμός θα

χειριστεί μια ορισμένη περιβαλλοντική πρόκληση.

Ξέρετε, δεν είναι αυτή η εκδοχή που έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους

και να μην είμαστε υπερβολικά δραματικοί

αλλά λειτουργούν με την παλιά

εκδοχή του "είναι γενετικό"

και αυτή δεν απέχει πολύ από την ιστορία της ευγονικής

και πράγματα αυτού του είδους.

Πρόκειται για μια ευρέως διαδεδομένη παρανόηση

και είναι, ενδεχομένως, αρκετά επικίνδυνη.

Ένας λόγος που η

βιολογική εξήγηση για τη βία...

ένας λόγος που η υπόθεση αυτή είναι

εν δυνάμει επικίνδυνη, δεν είναι απλώς παραπλανητική

μπορεί, πραγματικά, να κάνει κακό...

είναι επειδή, εάν το πιστεύετε αυτό

θα μπορούσατε πολύ εύκολα να πείτε:

"Λοιπόν, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα

για να αλλάξει η προδιάθεση

οι άνθρωποι πρέπει να γίνονται βίαιοι·

το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους τιμωρούμε - να τους φυλακίζουμε

ή να τους εκτελούμε

αλλά δε χρειάζεται να ανησυχούμε για την αλλαγή

του κοινωνικού περιβάλλοντος ή των κοινωνικών προϋποθέσεων

που μπορεί να οδηγούν τους ανθρώπους να γίνουν βίαιοι, επειδή

είναι άσχετο."

Το γενετικό επιχείρημα μας επιτρέπει την πολυτέλεια να αγνοήσουμε

περασμένους, και τωρινούς ιστορικούς και κοινωνικούς παράγοντες

και σύμφωνα με τα λόγια του Louis Menand

που έγραφε στο περιοδικό New Yorker

Πολύ πανούργα, είπε:

"τα πάντα είναι στα γονίδια... μια εξήγηση για το πώς είναι τα πράγματα

η οποία δεν απειλεί το πώς είναι τα πράγματα.

Γιατί θα έπρεπε κάποιος να αισθάνεται δυστυχής

ή να επιδίδεται σε αντικοινωνική συμπεριφορά

όταν αυτό το άτομο ζει στην πιο

ελεύθερη κι ευημερούσα χώρα στη γη;

Δεν μπορεί να φταίει το σύστημα.

Πρέπει να υπάρχει ένα ψεγάδι κάπου μέσα του."

Που είναι ένας καλός τρόπος να το θέσουμε.

Επομένως, το γενετικό επιχείρημα είναι απλώς μια δικαιολογία

η οποία μας επιτρέπει να αγνοούμε

τους κοινωνικούς, και οικονομικούς, και πολιτικούς παράγοντες

οι οποίοι, ουσιαστικά, αποτελούν τη βάση

πολλών προβληματικών συμπεριφορών.

[Αντικείμενο Έρευνας: Εθισμός]

Οι εθισμοί, συνήθως

θεωρούνται ζήτημα σχετιζόμενο με τα ναρκωτικά

αλλά κοιτάζοντάς το ευρύτερα

ερμηνεύω τον εθισμό ως οποιαδήποτε συμπεριφορά

που σχετίζεται με έντονη επιθυμία

με προσωρινή ανακούφιση

και με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες

και μια εξασθένιση ελέγχου πάνω σ' αυτό, ώστε το άτομο

να εύχεται να το παρατήσει ή να υπόσχεται πως θα το κάνει

αλλά να μην μπορεί να ανταπεξέλθει

και μόλις το καταλάβετε αυτό, βλέπετε ότι

υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εθισμοί

πέρα αυτών που συνδέονται με τα ναρκωτικά.

Υπάρχει εθισμός στην εργασία· εθισμός στην κατανάλωση·

στο διαδίκτυο· στα ηλεκτρονικά παιχνίδια...

Υπάρχει ο εθισμός στην εξουσία. Άνθρωποι που έχουν εξουσία, αλλά

αποζητούν περισσότερο· τίποτα δεν είναι αρκετό γι' αυτούς.

Η απόκτηση - εταιρείες που πρέπει να κατέχουν όλο και πιο πολλά.

Ο εθισμός στο πετρέλαιο

ή, τουλάχιστον, στα πλούτη και στα προϊόντα που γίνονται

προσβάσιμα σε μας μέσω του πετρελαίου.

Κοιτάξτε τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Καταστρέφουμε την ίδια τη γη που

κατοικούμε, για χάρη αυτού του εθισμού.

Όμως, αυτοί οι εθισμοί είναι πολύ περισσότερο

καταστροφικοί ως προς τις κοινωνικές τους συνέπειες

από την εξάρτηση στην κοκαΐνη ή την ηρωίνη, των ασθενών μου στο κέντρο του Eastside.

Παρόλα αυτά ανταμείβονται, και θεωρούνται σεβαστοί.

Το διοικητικό στέλεχος που εμφανίζει υψηλότερα κέρδη σε μια εταιρεία καπνού

θα λάβει μια πολύ μεγαλύτερη αμοιβή.

Δεν αντιμετωπίζει νομικές ή άλλου τύπου επιπτώσεις.

Στην πραγματικότητα, είναι ένα σεβαστό μέλος

του διοικητικού συμβουλίου αρκετών άλλων εταιρειών.

Ωστόσο, οι ασθένειες που σχετίζονται με τον καπνό του τσιγάρου

σκοτώνουν 5 ½ εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο κάθε χρόνο.

Στις Η.Π.Α. σκοτώνουν 400.000 ανθρώπους τον χρόνο.

Και αυτοί οι άνθρωποι είναι εθισμένοι σε τι; Στο κέρδος.

Σε τέτοιο βαθμό είναι εθισμένοι

που βρίσκονται, στην ουσία, σε άρνηση

ως προς τον αντίκτυπο των δραστηριοτήτων τους

που είναι τυπικό για τους εθισμένους...να είναι σε άρνηση!

Και αυτό είναι κάτι το σεβαστό. Είναι σεβαστό

να είσαι εθισμένος στο κέρδος, όποιο κι αν είναι το κόστος.

Έτσι, τι είναι αποδεκτό και τι είναι σεβαστό

είναι ένα άκρως αυθαίρετο φαινόμενο στην κοινωνία μας

και φαίνεται πως όσο μεγαλύτερη

είναι η ζημιά, τόσο πιο σεβαστός γίνεται ο εθισμός.

[Ο Μύθος]

Υπάρχει ένας διαδεδομένος μύθος πως τα ναρκωτικά είναι από μόνα τους εθιστικά.

Στην ουσία, ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών στηρίζεται στην

ιδέα ότι αν απαγορεύσεις την πηγή των

ναρκωτικών μπορείς κατ' αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίσεις τον εθισμό.

Όμως, αν κατανοήσετε τον εθισμό υπό την ευρύτερη έννοια

βλέπουμε πως τίποτα δεν είναι εθιστικό από μόνο του.

Καμία ουσία, κανένα ναρκωτικό δεν είναι από μόνο του εθιστικό

και καμία συμπεριφορά δεν είναι εθιστική από μόνη της.

Πολλοί άνθρωποι μπορούν να αγοράζουν χωρίς να γίνονται εθισμένοι στις αγορές.

Δεν γίνονται όλοι εθισμένοι στο φαγητό.

Δε γίνεται αλκοολικός όποιος πίνει ένα ποτήρι κρασί.

Επομένως, το πραγματικό ζήτημα είναι τι κάνει τους ανθρώπους ευάλωτους

επειδή είναι ο συνδυασμός ενός ευάλωτου ατόμου

και της εν δυνάμει εθιστικής ουσίας ή συμπεριφοράς

που συντελεί στην ολοκληρωτική έξαρση του εθισμού.

Με δυο λόγια, δεν είναι το ναρκωτικό που είναι εθιστικό

είναι το πρόβλημα της ευπάθειας του ατόμου

να εθιστεί σε μια συγκεκριμένη ουσία ή συμπεριφορά.

[Περιβάλλον]

Αν θέλουμε, λοιπόν, να κατανοήσουμε

τι κάνει μερικούς ανθρώπους ευάλωτους

πρέπει να κοιτάξουμε στην εμπειρία της ζωής.

Η παλιά ιδέα που, αν και παλιά, παραμένει

ευρέως αποδεκτή, ότι οι εθισμοί οφείλονται σε κάποια γενετική αιτία

είναι, απλώς, επιστημονικά αβάσιμη.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ορισμένες εμπειρίες ζωής

κάνουν τους ανθρώπους ευάλωτους.

Εμπειρίες ζωής που όχι μόνο διαμορφώνουν την

προσωπικότητα και τις ψυχολογικές ανάγκες του ατόμου

αλλά, επίσης, το ίδιο του το μυαλό με συγκεκριμένους τρόπους.

Και αυτή η διαδικασία αρχίζει στη μήτρα.

[Πριν τη γέννηση]

Έχει αποδειχθεί, για παράδειγμα

ότι αν οι μητέρες αγχωθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

τα παιδιά τους είναι πιο πιθανό να έχουν

χαρακτηριστικά που τα προδιαθέτουν σε εθισμούς

και αυτό επειδή η ανάπτυξη διαμορφώνεται

από το ψυχολογικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Άρα η βιολογία των ανθρώπων επηρεάζεται πολύ και

"προγραμματίζεται" από τις εμπειρίες της ζωής αρχίζοντας από τη μήτρα.

Το περιβάλλον δεν αρχίζει με τη γέννηση.

Το περιβάλλον αρχίζει από τη στιγμή που έχεις ένα περιβάλλον

από τη στιγμή που είσαι έμβρυο, υποβάλλεσαι σε ό,τι

πληροφορία έρχεται μέσω του οργανισμού της μητέρας.

Οι ορμόνες, τα επίπεδα των θρεπτικών ουσιών...

Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα αυτού -

κάτι που ονομάζεται ο "Ολλανδικός Χειμώνας της Πείνας".

Το 1944 οι Ναζί είχαν καταλάβει την Ολλανδία

και για διάφορους λόγους αποφάσισαν να

πάρουν όλο το φαγητό και να το στείλουν στη Γερμανία·

για τρεις μήνες όλοι εκεί λιμοκτονούσαν

δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από την πείνα

Το φαινόμενο του "Ολλανδικού χειμώνα της πείνας" είναι:

αν ήσουν ένα έμβρυο στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης κατά τη διάρκεια του λιμού

το σώμα σου "έμαθε" κάτι μοναδικό σε αυτό το διάστημα.

Απ' ότι φαίνεται, στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο το σώμα σου

προσπαθεί να μάθει για το περιβάλλον:

Πόσο απειλητικό είναι το μέρος εκεί έξω;

Πόσο άφθονο; Πόσα θρεπτικά συστατικά παίρνω

από τον οργανισμό της μητέρας;

Αν είσαι ένα έμβρυο που λιμοκτονεί, το σώμα σου

προγραμματίζεται από εκεί και πέρα να είναι

πάρα πολύ φειδωλό με τα ζάχαρα και τα λίπη

και άρα αποθηκεύεις όσο περισσότερα μπορείς.

Όντας έμβρυο με σύνδρομο Ολλανδικού Χειμώνα της Πείνας, μισό αιώνα μετά

και με όλους τους άλλους παράγοντες ίδιους

είναι πιο πιθανό να έχεις υψηλή αρτηριακή πίεση

παχυσαρκία ή μεταβολικό σύνδρομο.

Το περιβάλλον, λοιπόν, εμφανίζεται σε ένα πολύ αναπάντεχο μέρος.

Μπορείς να ασκήσεις ψυχολογική πίεση σε ζώα στο εργαστήριο όταν κυοφορούν

και οι απόγονοί τους θα είναι πιο πιθανό

να χρησιμοποιήσουν κοκαΐνη και αλκοόλ ως ενήλικες.

Μπορείς να ασκήσεις ψυχολογική πίεση στις μητέρες. Για παράδειγμα, σε μια βρετανική έρευνα

γυναίκες που είχαν κακοποιηθεί στην εγκυμοσύνη

είχαν υψηλότερα επίπεδα

της ορμόνης άγχους κορτιζόλης στον πλακούντα κατά τη γέννηση

και τα παιδιά τους ήταν πιο πιθανό να έχουν

προδιάθεση για εθισμούς στα 7 ή 8 τους χρόνια.

Άρα, το ενδομήτριο άγχος ετοιμάζει ήδη τη σκηνή

για κάθε είδους ψυχολογικά προβλήματα.

Μια ισραηλινή έρευνα έγινε σε παιδιά

γυναικών που ήταν έγκυες

πριν από την έναρξη του πολέμου του 1967.

Αυτές οι γυναίκες, φυσικά, ήταν πολύ αγχωμένες

και οι απόγονοί τους, τελικά, έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης σχιζοφρένειας

από τον μέσο πληθυσμό.

Συνεπώς, τώρα υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι οι προγεννητικές

επιδράσεις έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο αναπτυσσόμενο ανθρώπινο ον.

[Νεογνική ηλικία]

Το επιχείρημα περί ανθρώπινης ανάπτυξης

και συγκεκριμένα την ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου

είναι ότι είναι αποτέλεσμα κυρίως της επίδρασης του περιβάλλοντος

και κυρίως μετά τη γέννηση.

Τώρα, αν μας συγκρίνεις με ένα άλογο

που μπορεί να τρέξει την πρώτη μέρα της ζωής του

βλέπουμε ότι δεν έχουμε εξελιχθεί πολύ.

Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τόσο καλό νευρολογικό συντονισμό

ισορροπία, μυική δύναμη, οπτική οξύτητα

παρά μέχρι την ηλικία των ενάμιση ή δύο χρόνων.

Αυτό συμβαίνει επειδή η ανάπτυξη του εγκεφάλου στο άλογο

γίνεται μέσα στην ασφάλεια της μήτρας

και στο ανθρώπινο ον πρέπει να γίνει μετά τη γέννηση

και αυτό έχει να κάνει με μια απλή εξελικτική λογική.

Καθώς το κεφάλι μεγαλώνει, που είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπινα όντα

η ραγδαία ανάπτυξη του πρόσθιου εγκεφάλου είναι

αυτό που δημιουργεί το ανθρώπινο είδος στην πραγματικότητα.

Παράλληλα, περπατάμε σε δύο πόδια, έτσι η λεκάνη στενεύει

για να μας το επιτρέψει. Έτσι τώρα έχουμε

πιο στενή λεκάνη, μεγαλύτερο κεφάλι.

Μπίνγκο! πρέπει να γεννηθούμε πρόωρα.

Και αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου, που στα άλλα ζώα

συμβαίνει στη μήτρα

σε εμάς συμβαίνει μετά τη γέννηση

και μεγάλο μέρος αυτής υπό την επίδραση του περιβάλλοντος.

Η έννοια του Νευρωνικού Δαρβινισμού απλώς σημαίνει

ότι τα κυκλώματα που θα λάβουν το κατάλληλο ερέθισμα από το περιβάλλον

θα αναπτυχθούν τέλεια, κι εκείνα που δε

θα τη λάβουν, δε θα αναπτυχθούν τέλεια ή ίσως και καθόλου.

Αν πάρεις ένα παιδί με τέλεια όραση εκ γενετής

και το βάλεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για πέντε χρόνια

θα τυφλωθεί και θα παραμείνει έτσι ως το τέλος της ζωής του

διότι οι νευρωνικές συνάψεις της όρασης απαιτούν φως για να αναπτυχθούν

και χωρίς αυτό, ακόμα και το πιο στοιχειώδες

κύκλωμα, υφιστάμενο και ενεργό κατά τη γέννηση

θα ατροφήσει και θα πεθάνει, και δε θα αναπτυχθούν νέα κυκλώματα.

[Μνήμη]

Υπάρχει ένας σημαντικός τρόπος με τον οποίο

πρώιμες εμπειρίες διαμορφώνουν την ενήλικη συμπεριφορά

και ειδικότερα οι πρώιμες

εμπειρίες για τις οποίες δεν υπάρχει καμία ανάκληση μνήμης.

Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν δύο είδη μνήμης:

υπάρχει η δηλωτική μνήμη που είναι η ανάκληση

όταν δηλαδή μπορείς να θυμηθείς γεγονότα

λεπτομέρειες, επεισόδια, συνθήκες.

Αλλά η δομή του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος

ο οποίος κωδικοποιεί την ανάκληση της μνήμης

δεν αρχίζει καν να αναπτύσσεται πλήρως μέχρι τον πρώτο ενάμιση χρόνο

και δεν είναι ανεπτυγμένο πλήρως μέχρι πολύ αργότερα.

Γι'αυτό σχεδόν κανείς δεν

ανακαλεί μνήμες νωρίτερα από τους δεκαοχτώ μήνες.

Αλλά υπάρχει ένα άλλο είδος

μνήμης που ονομάζεται άδηλη μνήμη

η οποία, στην πραγματικότητα, είναι μια συναισθηματική μνήμη

όπου το συναισθηματικό αντίκτυπο και η ερμηνεία που δίνει το παιδί

σε αυτές τις συναισθηματικές εμπειρίες είναι ριζωμένη στον εγκέφαλο

με τη μορφή νευρωνικών κυκλωμάτων έτοιμα να ενεργοποιηθούν

χωρίς κάποια συγκεκριμένη ανάκληση.

Άρα, για να σας δώσω ένα σαφές παράδειγμα

άνθρωποι που έχουν υιοθετηθεί έχουν μία

δια βίου αίσθηση της απόρριψης πολύ συχνά.

Δεν μπορούν να θυμηθούν την υιοθεσία.

Δεν μπορούν να θυμηθούν τον διαχωρισμό από τη βιολογική μητέρα

διότι δεν υπάρχει κάτι για να θυμηθούν.

Αλλά η συναισθηματική μνήμη του διαχωρισμού και της απόρριψης

είναι βαθιά ριζωμένη στους εγκεφάλους τους.

Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιο πιθανό

να βιώσουν μια αίσθηση απόρριψης

και μία έντονη συναισθηματική διαταραχή

όταν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως απορριπτέους

σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε ανθρώπους

που είναι υιοθετημένοι, αλλά είναι ιδιαίτερα ισχυρό σε αυτούς

εξαιτίας της λειτουργίας της άδηλης μνήμης.

Οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι, με βάση την

ερευνητική βιβλιογραφία και την εμπειρία μου

οι σκληροπυρηνικοί εθισμένοι, σχεδόν όλοι

είχαν κακοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό όσο ήταν παιδιά

ή υπέστησαν κάποια σοβαρή συναισθηματική απώλεια.

Οι συναισθηματικές ή άδηλες αναμνήσεις τους

είναι εκείνες ενός κόσμου που δεν είναι ασφαλής

ούτε υποστηρικτικός, με κηδεμόνες που δεν μπορείς να εμπιστευθείς

και σχέσεις που δεν είναι

αρκετά ασφαλείς για να ανοιχτείς ενώ είσαι ευάλωτος

και, ως εκ τούτου, οι αντιδράσεις τους έχουν την τάση

να κρατούν τους εαυτούς τους μακριά από

πραγματικά στενές προσωπικές σχέσεις·

να μην εμπιστεύονται τους κηδεμόνες

ιατρούς και άλλους ανθρώπους που προσπαθούν να τους βοηθήσουν

και γενικά να βλέπουν τον κόσμο ως ένα μη ασφαλές μέρος...

και αυτό είναι αυστηρά μία λειτουργία της άδηλης μνήμης

όπου μερικές φορές σχετίζονται με γεγονότα που δε θυμούνται καν.

[Σωματική επαφή]

Βρέφη που έχουν γεννηθεί πρόωρα, συχνά, βρίσκονται σε θερμοκοιτίδες

και σε διαφόρων τύπων μηχανήματα

για εβδομάδες ή ίσως και μήνες.

Είναι πλέον γνωστό ότι εάν αυτά

τα παιδιά έρχονται σε σωματική επαφή και χαϊδευτούν στην πλάτη

για μόνο δέκα λεπτά τη μέρα, αυτό προάγει την εγκεφαλική τους ανάπτυξη.

Άρα, η σωματική επαφή είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη

και πράγματι, τα βρέφη που δεν έχουν αγγιχτεί ποτέ θα πεθάνουν.

Τόσο θεμελιώδης είναι η ανάγκη

της επαφής για τα ανθρώπινα όντα.

Στην κοινωνία μας, υπάρχει μια ατυχής τάση

να λέμε στους γονείς να μην παίρνουν τα παιδιά τους αγκαλιά, να μην τα κρατάνε

να μην παίρνουν αγκαλιά τα μωρά που κλαίνε, από φόβο μήπως τα καλομάθουν

ή για να τα ενθαρρύνουν να κοιμούνται το βράδυ

να μην τα παίρνουν αγκαλιά...

το οποίο είναι ακριβώς το αντίθετο από ό,τι χρειάζεται ένα παιδί

και αυτά τα παιδιά ίσως να ξαναπέσουν για ύπνο επειδή παραιτούνται

και τα μυαλά τους απλά "σβήνουν" βρίσκοντας τρόπο

να αντιμετωπίσουν την ευάλωτη θέση που βρίσκονται

αφού έχουν, στ' αλήθεια, εγκαταληφθεί από τους γονείς τους

αλλά αυτό που θα υποβόσκει στις μνήμες τους

θα είναι η εικόνα ενός κόσμου που δεν δίνει δεκάρα.

[Παιδική Ηλικία]

Πολλές από αυτές τις διαφορές, δομούνται πολύ νωρίς στη ζωή.

Κατά κάποιον τρόπο, η εμπειρία των γονέων στις αντίξοες συνθήκες

το κατά πόσον η ζωή είναι εύκολη ή δύσκολη

μεταδίδεται στα παιδιά

είτε μέσω της μητρικής κατάθλιψης

ή όταν οι γονείς κακομεταχειρίζονται

τα παιδιά τους επειδή είχαν μια δύσκολη μέρα

ή απλά επειδή είναι πολύ κουρασμένοι στο τέλος της μέρας...

και αυτά έχουν πολύ ισχυρές επιδράσεις στον "προγραμματισμό"

της παιδικής ανάπτυξης, για την οποία πλέον γνωρίζουμε πολλά.

Όμως, αυτή η πρώιμη ευαισθησία δεν είναι απλά εξελικτικό λάθος.

Υφίσταται, επίσης, σε πολλά διαφορετικά είδη.

Ακόμα και στα νεαρά φυτά, υπάρχει μια πρώιμη διαδικασία προσαρμογής

στο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν

όμως οι άνθρωποι προσαρμόζονται στην ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων.

Κι έτσι, από νωρίς στη ζωή:

το πόση φροντίδα, πόση σύγκρουση, πόση προσοχή λαμβάνεις

είναι μια πρόγευση για το είδος του κόσμου που θα μεγαλώσεις.

Μεγαλώνεις σε έναν κόσμο όπου

πρέπει να παλέψεις για αυτό που μπορείς να αποκτήσεις;

Να προσέχεις τα νώτα σου; Να προφυλάττεις τον εαυτό σου, να μάθεις να μην εμπιστεύεσαι άλλους...

Ή μήπως μεγαλώνεις σε μια κοινωνία που βασίζεται

στην ανταπόδοση, την αμοιβαιότητα και τη συνεργασία, όπου η κατανόηση είναι σημαντική

όπου η ασφάλειά σου εξαρτάται από τις καλές σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους...

και αυτό, προϋποθέτει μια πολύ διαφορετική

συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη

και με αυτό ακριβώς σχετίζεται η πρώιμη ευαισθησία

και η γονεϊκή προσοχή είναι, σχεδόν πάντα, αρκετά ασυναίσθητα

ένα σύστημα μετάδοσης αυτής της εμπειρίας στα παιδιά...

για το είδος του κόσμου στον οποίο βρίσκονται.

Ο μεγάλος Βρετανός παιδοψυχίατρος DW Winnicott, είπε

ότι, βασικά, δύο πράγματα μπορούν να πάνε στραβά κατά την παιδική ηλικία

Το ένα είναι, όταν συμβαίνουν πράγματα τα οποία δε θα έπρεπε να συμβαίνουν

και το δεύτερο, όταν έπρεπε να συμβούν πράγματα, αλλά δε συνέβησαν.

Στην πρώτη κατηγορία, είναι oι δραματικές και βάναυσες εμπειρίες

καθώς και αυτές της εγκατάλειψης που έχουν

οι ασθενείς μου από το κεντρικό Eastside και πολλοί εθισμένοι χρήστες.

Αυτό είναι το τι δεν έπρεπε να συμβεί, αλλά όμως συνέβη.

Από την άλλη υπάρχει, η εναρμονισμένη

και χωρίς πίεση, μη αποσπαστική προσοχή

από τον γονέα, την οποία κάθε παιδί έχει ανάγκη

και την οποία συχνά δε λαμβάνει.

Δεν κακοποιούνται. Δεν αμελλούνται

και δεν τραυματίζονται ψυχικά.

Αλλά τι αναμένεται να συμβεί

όταν η παρουσία ενός συναισθηματικά διαθέσιμου και στοργικού γονέα

απλά δεν είναι διαθέσιμη γι' αυτά, εξαιτίας

των κοινωνικών πιέσεων και του γονεϊκού περιβάλλοντος.

Ο ψυχολόγος Allan Schore το αποκαλεί "Άμεση Εγκατάλειψη"

όταν, δηλαδή, ο γονέας είναι φυσικά παρών

αλλά συναισθηματικά απών.

Έχω ξοδέψει...

σχεδόν τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής μου

δουλεύοντας με τους πιο βίαιους ανθρώπους που παράγει η κοινωνία μας·

φονιάδες, βιαστές και τα λοιπά

Στην προσπάθειά μου να κατανοήσω τι προκαλεί αυτήν τη βία.

Διαπίστωσα ότι οι πιο βίαιοι εγκληματίες στις φυλακές μας

έχουν υπάρξει και οι ίδιοι θύματα

ενός βαθμού παιδικής κακοποίησης, ο οποίος ξεπερνούσε κάθε μέτρο που

είχα σκεφτεί ως τότε να αποδώσω στον όρο παιδική κακοποίηση.

Δεν είχα καμία ιδέα του βάθους

της αθλιότητας με την οποία τα παιδιά της κοινωνίας μας

συχνά αντιμετωπίζονται.

Οι πιο βίαιοι άνθρωποι που είδα, ήταν οι ίδιοι επιζώντες

μιας δολοφονικής απόπειρας εναντίον τους, συχνά από τα χέρια των γονέων τους

ή άλλων ανθρώπων στο κοινωνικό τους περιβάλλον

ή ήταν οι επιζώντες από οικογένειες που σκοτώθηκαν

τα πιο κοντινά τους πρόσωπα από άλλους ανθρώπους.

Ο Βούδας υποστήριζε ότι τα πάντα εξαρτώνται από όλα τα άλλα.

Λέει ότι "το ένα περιέχει τα πολλά και τα πολλά περιέχουν το ένα".

Ότι δεν μπορείς να κατανοήσεις τίποτα σε απομόνωση από το περιβάλλον του.

Το φύλλο περιέχει, προφανώς, τον ήλιο, τον ουρανό και τη γη.

Αυτό, βέβαια, έχει πλέον αποδειχθεί ότι είναι αλήθεια

γενικά, και ειδικά όταν πρόκειται για την ανθρώπινη ανάπτυξη.

Ο σύγχρονος επιστημονικός όρος για αυτό

είναι η "βιο ψυχο κοινωνική" φύση της ανθρώπινης ανάπτυξης

που λέει ότι η βιολογία των ανθρώπινων όντων

εξαρτάται κατά πολύ από την αλληλεπίδρασή τους με

το κοινωνικό και ψυχολογικό περιβάλλον.

Συγκεκριμένα, ο ψυχίατρος και ερευνητής

Daniel Siegel στο Πανεπιστήμιο UCLA, του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια

έχει επινόησει τη φράση "Διαπροσωπική Νευροβιολογία"

με την οποία θέλει να πει ότι ο τρόπος

που λειτουργεί το νευρικό μας σύστημα

εξαρτάται κατά πολύ από τις προσωπικές μας σχέσεις.

Καταρχάς, με αυτούς που έχουν τη γονική μέριμνα

κατά δεύτερον, με άλλα σημαντικά, κοντινά μας πρόσωπα

και τρίτον, με το σύνολο της κουλτούρας μας.

Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την

νευρολογική λειτουργία ενός ανθρώπου

από το περιβάλλον στο οποίο αυτός ή αυτή μεγάλωσε

και στο οποίο συνεχίζει να βρίσκεται

και αυτό ισχύει καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής.

Ιδίως ισχύει όταν είμαστε

εξαρτώμενοι και ανήμποροι στη φάση που το μυαλό μας αναπτύσσεται

αλλά ισχύει ακόμη και για ενήλικες, ακόμα και προς το τέλος της ζωής.

[Πολιτισμός]

Τα ανθρώπινα όντα έχουν ζήσει σχεδόν σε κάθε είδους κοινωνία.

Από τις πιο ισότιμες... οι κοινωνίες κυνηγών τροφοσυλλεκτών

για παράδειγμα, φαίνεται ότι ήταν πολύ ισότιμες

βασισμένες στο μοίρασμα της τροφής, στην ανταλλαγή δώρων...

Μικρές ομάδες ανθρώπων που ζούσαν πρωτίστως

από την αναζήτηση τροφής και λίγο από το κυνήγι

κυρίως μεταξύ ανθρώπων που τουλάχιστον γνωρίζονταν

καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους

αν όχι μεταξύ τρίτων ή κοντινότερων ξαδέλφων·

σε έναν κόσμο στον οποίο υπάρχει μεγάλη

ρευστότητα μεταξύ των διαφόρων ομάδων·

σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν και

πάρα πολλά από άποψης υλικού πολιτισμού...

Έτσι έχουν περάσει οι άνθρωποι το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωποειδούς ιστορίας τους.

Και δίχως να μας εκπλήσσει, αυτό κάνει έναν κόσμο πολύ διαφορετικό.

Ένα από τα πράγματα που έχεις ως αποτέλεσμα είναι η πολύ λιγότερη βία.

Η οργανωμένη ομαδική βία δεν είναι

κάτι που συνέβαινε εκείνη την περίοδο

της ανθρώπινης ιστορίας, και αυτό είναι ξεκάθαρο.

Οπότε, πού κάναμε λάθος;

Η βία δεν είναι καθολική.

Δεν είναι συμμετρικά κατανεμημένη σε όλο το ανθρώπινο είδος.

Υπάρχει τεράστια διακύμανση στο μέγεθος της βίας σε διάφορες κοινωνίες.

Υπάρχουν ορισμένες κοινωνίες οι οποίες δεν έχουν σχεδόν καθόλου βία.

Υπάρχουν και άλλες που είναι αυτοκαταστροφικές.

Μερικές από τις Αναβαπτιστικές θρησκευτικές

ομάδες είναι εξ ολοκλήρου αυστηρά ειρηνιστές

όπως οι Amish, οι Mennonites, οι Hutterites...

μεταξύ κάποιων τέτοιων ομάδων, όπως στους Hutterites

δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρωποκτονιών.

Κατά τη διάρκεια των μεγάλων πολέμων μας, όπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

όπου οι άνθρωποι καλούνταν σε στράτευση

αυτοί θα αρνούνταν να υπηρετήσουν στον στρατό.

Θα προτιμούσαν να πάνε στη φυλακή παρά να υπηρετήσουν στον στρατό

Στα Κιμπούτσιμ, στο Ισραήλ

το επίπεδο της βίας είναι τόσο χαμηλό ώστε τα ποινικά δικαστήρια εκεί

στέλνουν συχνά βίαιους παραβάτες

ανθρώπους που έχουν διαπράξει εγκλήματα

να ζήσουν στα Κιμπούτσιμ προκειμένου να

μάθουν πώς να ζουν μια μη βίαιη ζωή...

επειδή έτσι ζουν οι άνθρωποι εκεί.

Συνεπώς, είμαστε πάρα πολύ διαμορφωμένοι από την κοινωνία.

Οι κοινωνίες μας, με την ευρύτερη έννοια, περιλαμβάνουν τις θεολογικές μας

τις μεταφυσικές μας, τις γλωσσικές μας επιρροές, κ.τ.λ.

Οι κοινωνίες συντελούν στη διάπλαση της εικόνας που έχουμε για τη ζωή

κατά πόσο πιστεύουμε ότι πρόκειται περί αμαρτίας ή περί ομορφιάς·

αν η μετά θάνατον ζωή φέρει κάποιο τίμημα για

το πώς ζούμε τη ζωή μας ή αν είναι άνευ σημασίας.

Γενικά, διάφορες μεγάλες κοινωνίες θα μπορούσαν

να χαρακτηριστούν ως ατομικιστικές ή

συλλογικές και "βγάζουν" πολύ διαφορετικούς ανθρώπους

και διαφορετικές νοοτροπίες, και υποψιάζομαι ότι ένα

διαφορετικό σύνολο μυαλών αναπτύσσεται μαζί τους.

Εμείς στην Αμερική βρισκόμαστε σε μία από τις πιο ατομικιστικές κοινωνίες

και με τον καπιταλισμό να είναι ένα σύστημα που σου επιτρέπει να ανέλθεις

ολοένα και πιο ψηλά στις βαθμίδες της πυραμίδας

το θέμα είναι ότι συνοδεύεται από ολοένα και λιγότερες δικλείδες ασφαλείας

εξ ορισμού, όσο πιο διαστρωματωμένη είναι μία κοινωνία

τόσο λιγότεροι άνθρωποι είναι ισότιμοι και τόσο λιγότεροι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους

έχεις μια συμμετρικη, αμοιβαία σχέση·

αντιθέτως, το μόνο που υπάρχει είναι διαβαθμίσεις και ατελείωτες ιεραρχίες...

και ένας κόσμος στον οποίον έχεις λιγότερους ισότιμους συνεργάτες

είναι ένας κόσμος με πολύ λιγότερο αλτρουισμό.

[Ανθρώπινη Φύση]

Έτσι, αυτό μας φέρνει σε μια εντελώς απίθανη συγκυρία, όπου

πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε από επιστημονικής άποψης...

ποια είναι αυτή η φύση της Ανθρώπινης Φύσης.

Ξέρετε, μέχρι ένα βαθμό

η φύση της φύσης μας δεν πρέπει να

περιορίζεται ιδιαίτερα από τη φύση μας.

To ανθρώπινο είδος έχει πολύ μεγαλύτερη κοινωνική

μεταβλητότητα από οποιοδήποτε άλλο είδος στη φύση.

Περισσότερα συστήματα πεποιθήσεων, συμπεριφορών, οικογενειακών δομών

τρόπων ανατροφής των παιδιών μας. Το μέγεθος

της ποικιλίας που έχουμε είναι καταπληκτικό.

Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στον ανταγωνισμό

και, πολύ συχνά, στην αδίστακτη εκμετάλλευση

ενός ανθρώπου από κάποιον άλλο.

Στην κερδοσκοπία πάνω στα προβλήματα των συνανθρώπων μας

και, πολύ συχνά, στη δημιουργία τέτοιων

προβλημάτων με σκοπό την κερδοσκοπία·

η επικρατούσα ιδεολογία πολύ συχνά θα δικαιολογήσει αυτήν τη συμπεριφορά

με την επίκληση κάποιας θεμελιώδους και αμετάβλητης ανθρώπινης φύσης.

Έτσι, ο μύθος της κοινωνίας μας είναι

ότι οι άνθρωποι είναι ανταγωνιστικοί από τη φύση τους

και ότι είναι ατομικιστές και εγωιστές.

Η αληθινή πραγματικότητα είναι αρκετά αντίθετη.

Όλοι έχουμε συγκεκριμένες ανθρώπινες ανάγκες.

Ο μόνος τρόπος για να μιλήσουμε βάσιμα για την ανθρώπινη φύση

είναι να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ανθρώπινες ανάγκες.

Όλοι έχουμε μια ανθρώπινη ανάγκη για συντροφικότητα και στενή επαφή

να μας αγαπάνε, να δενόμαστε, να γινόμαστε αποδεκτοί

να μας υπολογίζουν και να μας δέχονται γι' αυτό που είμαστε.

Αν αυτές οι ανάγκες καλυφθούν, αναπτυσσόμαστε

σε ανθρώπους συμπονετικούς

και συνεργατικούς, που νοιάζονται για άλλους ανθρώπους.

Άρα...

το αντίθετο, το οποίο συχνά βλέπουμε στην

κοινωνία μας είναι, στην πραγματικότητα, μια αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης

ακριβώς επειδή τόσο λίγοι άνθρωποι καλύπτουν τις ανάγκες τους.

Άρα, ναι, μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπινη φύση

άλλα μόνο σε σχέση με τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες

οι οποίες προκαλούνται ενστικτωδώς

ή μάλλον, συγκεκριμένες ανθρώπινες ανάγκες

οι οποίες οδηγούν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αν καλυφθούν

και σε ένα διαφορετικό σύνολο χαρακτηριστικών αν δεν καλυφθούν.

Άρα...

όταν αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ο ανθρώπινος οργανισμός

ο οποίος έχει πολύ μεγάλα περιθώρια προσαρμοστικής ευελιξίας

τα οποία μας επιτρέπουν να επιβιώνουμε σε πολύ διαφορετικές συνθήκες

είναι επίσης αυστηρά προγραμματισμένος για συγκεκριμένες περιβαλλοντικές απαιτήσεις

ή Ανθρώπινες Ανάγκες

μια κοινωνική ανάγκη ανακύπτει.

Ακριβώς όπως τα σώματά μας απαιτούν θρεπτικά συστατικά

ο ανθρώπινος εγκέφαλος απαιτεί θετικές μορφές περιβαλλοντικών ερεθισμάτων

σε όλα τα στάδια της ανάπτυξής του

ενώ, επίσης, χρειάζεται προστασία

από άλλες μορφές αρνητικών ερεθισμάτων.

Κι αν δεν συμβούν πράγματα που πρέπει...

ή αν συμβούν πράγματα που δεν πρέπει..

είναι πλέον εμφανές ότι ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου όχι μόνο για

μια πληθώρα διανοητικών και σωματικών ασθενειών

αλλά και για πολλές επιβλαβείς ανθρώπινες συμπεριφορές.

Έτσι, καθώς διευρύνουμε την αντίληψή μας

και λαμβάνουμε υπόψη την κατάσταση των σχέσεων σήμερα

πρέπει να κάνουμε την ερώτηση:

Η κατάσταση που έχουμε δημιουργήσει στον σύγχρονο κόσμο

βοηθάει στ' αλήθεια την υγεία μας;

Τα θεμέλια του κοινωνικοοικονομικού μας

συστήματος λειτουργούν, όντως, ως ένας θετικός παράγοντας

για την ανθρώπινη και κοινωνική ανάπτυξη και πρόοδο;

Ή μήπως η κοινωνία μας θεμελιωδώς

αντιβαίνει στις βασικές εξελικτικές απαιτήσεις

που χρειάζονται για τη δημιουργία και τη διατήρηση

της προσωπικής και κοινωνικής μας ευημερίας;

[Μέρος ΙΙ: Κοινωνική Παθολογία]

Έτσι, θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς από πού άρχισαν όλα;

Αυτό που έχουμε σήμερα... ουσιαστικά ένας κόσμος σε κατάσταση

συσσωρευτικής κατάρρευσης.

[Η Αγορά]

To όλο θέμα αρχίζει με τον John Locke.

Και ο John Locke εισάγει την έννοια της ιδιοκτησίας.

Κι έχει τρεις προϋποθέσεις για δίκαιο ιδιωτικό δικαίωμα και ιδιοκτησία.

Και οι τρεις προϋποθέσεις είναι:

Να υπάρχει περίσσευμα για τους υπόλοιπους

και να μην το αφήσεις να χαλάσει

και, πάνω απ' όλα, να έχεις εργασθεί γι'αυτό.

Φαίνεται δικαιολογημένο- εργάζεσαι με τον κόσμο

και άρα δικαιούσαι την κυριότητα του προϊόντος

και όσο υπάρχει περίσσευμα για τους υπόλοιπους

και εφόσον δεν χαλάσει

και δεν επιτρέπεις να πεταχτεί τίποτα, τότε είναι εντάξει.

Και ξοδεύει πολύ χρόνο στη διάσημη πραγματεία του για την κυβέρνηση

και από τότε έχει γίνει ο κανόνας

για την οικονομική, πολιτική και νομική κατανόηση

και ακόμα είναι το κλασσικό κείμενο που μελετάται.

Λοιπόν - αφού δίνει τις προϋποθέσεις

και προς στιγμή σκέφτεσαι για το αν είσαι

υπέρ ή κατά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας

έχει προχωρήσει σε μια πολύ εύλογη και ισχυρή υπεράσπιση

της ιδιωτικής ιδιοκτησίας μετά...

Τις παρατάει!

Τις παρατάει έτσι απλά. Σε μία μόνο πρόταση.

Λέει, "λοιπόν, αφού η εισαγωγή

του χρήματος έγινε με τη σιωπηρή συγκατάθεση των ανθρώπων"

μετά έγινε...

και δε λέει ότι όλες οι προϋποθέσεις ακυρώνονται ή διαγράφονται-

αλλά αυτό είναι που συμβαίνει.

Οπότε, τώρα δεν έχουμε

το προϊόν και η ιδιοκτησία σου κερδήθηκε από την εργασία σου-

ω, όχι - τώρα το χρήμα αγοράζει εργασία.

Δεν τίθεται πλέον θέμα

για το αν υπάρχει περίσσευμα για τους υπόλοιπους·

δεν τίθεται πλέον θέμα για το αν χαλάσει

διότι λέει ότι το χρήμα είναι σαν το

ασήμι και το χρυσό, και ο χρυσός δε χαλάει

και γι' αυτό το χρήμα δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για τη σπατάλη...

το οποίο είναι γελοίο. Δεν μιλάμε για το χρήμα

και το ασήμι, αλλά για τις επιπτώσεις τους.

Το ένα παράλογο μετά το άλλο.

Απλά, το πιο εντυπωσιακό

ταχυδακτυλουργικό της λογικής με το οποίο ξεγλιστρά εδώ

αλλά ταιριάζει στα συμφέροντα των κεφαλαιούχων.

Έπειτα, έρχεται ο Adam Smith, και αυτό που προσθέτει

σε αυτό είναι η θρησκεία...

Ο Locke άρχισε με το ότι ο θεός τα έφτιαξε όλα έτσι

ότι είναι δικαίωμα του θεού

και τώρα έχουμε και τον Smith

να λέει, "δεν είναι μόνο δικαίωμα του θεού..."

καλά, δεν το λέει ακριβώς έτσι, αλλά

αυτό είναι που συμβαίνει φιλοσοφικά, βασικά

λέει ότι "δεν είναι μόνο θέμα ιδιωτικής περιουσίας..."

όλα αυτά έχουν "ήδη υποτεθεί" - Είναι Δεδομένα!

Και ότι υπάρχουν "επενδυτές χρημάτων που αγοράζουν εργασία" - Δεδομένο!

"Δεν υπάρχει όριο στην ποσότητα εργασίας των άλλων που μπορούν ν' αγοράσουν

στο πόσα να συσσωρεύσουν, στο πόση ανισότητα υπάρχει"-

Όλα αυτά είναι πλέον δεδομένα.

Κι έτσι μας έρχεται με την μεγάλη του ιδέα

η οποία ξανά εισηγείται μέσα σε παρενθέσεις- παρεμπιπτόντως...

Ξέρετε, όταν οι άνθρωποι πουλάνε προϊόντα, δηλαδή η προσφορά

και άλλοι άνθρωποι τα αγοράζουν - δηλαδή η ζήτηση, και ούτω καθ' εξής

πώς μπορούμε να έχουμε την προσφορά να ισούται με τη ζήτηση

ή τη ζήτηση να ισούται της προσφοράς;

Πώς μπορούν να έρθουν σε μια ισορροπία;

Και αυτό είναι μία από τις κεντρικές έννοιες των οικονομικών

το πώς μπορούν να ισορροπήσουν μεταξύ τους...

και αναφέρει(ο Smith): είναι το "Αόρατο Χέρι της Αγοράς"

που τις φέρνει σε ισορροπία.

Έτσι, "στην πραγματικότητα επίκειται ο Θεός".

Απλώς δεν έδινε δικαιώματα στην ιδιοκτησία

και σε όλα τα απαιτούμενα και τα "φυσικά δικαιώματά" της

σχετικά με τα όσα είπε ο Locke...

τώρα έχουμε το ίδιο το σύστημα ως "Θεό".

Στην πραγματικότητα, ο Smith, όταν μιλά

και πρέπει να διαβάσεις όλο το βιβλίο

"Ο Πλούτος των Εθνών" για να βρεις αυτήν τη φράση.

Λέει: "Η έλλειψη ζωτικών πόρων

θέτει όρια στην αναπαραγωγή των φτωχών

και η φύση δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, παρά

μόνο με την εξόντωση των παιδιών τους"

Οπότε αντιπαρέθεσε μια επαναστατική θεωρία με τη χειρότερη έννοια...

αυτό, πολύ πριν τον Δαρβίνο.

Και τους ονόμασε "Το Γένος των Εργατών"

Οπότε, μπορείτε να δείτε: Υπήρχε ένας εγγενής ρατσισμός σε αυτήν τη λογική

υπήρχε εγγενής αντι-ανθρωπισμός στο να σκοτωθούν

αμέτρητα παιδιά

και σκέφτηκε "αυτό είναι το Αόρατο Χέρι που κάνει την προσφορά

να καλύπτει τη ζήτηση, και η ζήτηση την προσφορά.

Οπότε, βλέπετε πόσο σοφός είναι ο "Θεός";

Οπότε, μπορείτε να δείτε πολλά από τα πραγματικά νοσηρά

καταστροφικά για τη ζωή πράγματα, μια οικολογική γενοκτονία

που συμβαίνει τώρα, έχει κατά κάποιον τρόπο

ένα "γονίδιο σκέψης" με αναφορά στον Smith.

Όταν σκεφτόμαστε την αρχική έννοια

την αποκαλούμενη και "ελεύθερη αγορά - καπιταλιστικό σύστημα"

όπως εισήχθη από τους πρώτους πολιτικούς φιλοσόφους

όπως ο Adam Smith

βλέπουμε ότι ο αρχικός σκοπός μιας "αγοράς"

βασιζόταν σε πραγματικά, χειροπιαστά, υποστηρικτικά για τη ζωή αγαθά του εμπορίου.

O Adam Smith ποτέ δεν αντιλήφθηκε ότι ο πιο

οικονομικά κερδοφόρος τομέας στον πλανήτη

θα ήταν τελικά στην "αρένα" του τραπεζικού-χρηματιστηριακού εμπορίου

ή αλλιώς αποκαλούμενου ως "επενδυτικού εμπορίου"

όπου τα χρήματα αυτά καθ'αυτά απλώς

κερδίζονται από την "κίνηση" άλλων χρημάτων

σε ένα αυθαίρετο παιχνίδι το οποίο δεν έχει

κανένα προοδευτικό όραμα για την κοινωνία

Παρολά αυτά, άσχετα με την πρόθεση του Smith

η πόρτα για τέτοια φαινομενικά ανώμαλα γεγονότα

αφέθηκε ορθάνοιχτη από μία θεμελιώδη αρχή αυτής της θεωρίας:

Το χρήμα αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα από μόνο του.

Σήμερα, σε κάθε οικονομία του κόσμου

άσχετα με το κοινωνικό σύστημα το οποίο επικαλούνται

το κυνήγι του χρήματος γίνεται μόνο και μόνο επιδιώκοντας κι άλλο χρήμα και τίποτε άλλο.

Η υποβόσκουσα ιδέα η οποία μυστηριωδώς προωθήθηκε

από τον Adam Smith με τη θρησκευτική διακήρυξη του

"Αόρατου Χεριού"

είναι ότι η στενή, ιδιοτελής αναζήτηση

αυτού του φανταστικού εμπορεύματος

θα αναδείξει με κάποιον μαγικό τρόπο

την ανθρώπινη και κοινωνική ευημερία και πρόοδο.

Η πραγματικότητα είναι ότι το χρηματικό ατομικό συμφέρον

ή αυτό που κάποιοι ονόμασαν "Το Χρήμα ως Προσδιορισμός της Αξίας"

έχει πλεόν αποσυνδεθεί πλήρως από το θεμελιώδες

"συμφέρον στη ζωή", το οποίο θα μπορούσε να οριστεί ως

"Η Ζωή ως Προσδιορισμός της Αξίας"

Αυτό που έχει συμβεί είναι μια πλήρης σύγχυση

στο οικονομικό δόγμα

μεταξύ αυτών των δύο προσδιορισμών.

Πιστεύουν ότι "Το Χρήμα ως Προσδιορισμός της Αξίας"

φέρνει το "Η Ζωή ως Προσδιορισμός της Αξίας"

και γι' αυτό λένε ότι αν πουληθούν περισσότερα αγαθά

αν το ΑΕΠ ανέβει κ.ο.κ...

θα υπάρχει πιο μεγάλη ευημερία

και ότι θα πρέπει να θεωρούμε το ΑΕΠ σαν το βασικό δείκτη

της κοινωνικής υγείας...

Βλέπετε, λοιπόν, τη σύγχυση.

Μιλάει για χρηματικούς προσδιορισμούς της αξίας

δηλαδή, όλες οι αποδείξεις και τα κέρδη τα οποία

παράγονται από την πώληση αγαθών

και το συγχέουν με την αναπαραγωγική διαδικασία της ζωής

Άρα, έχεις ενσωματώσει από την αρχή

μια πλήρη ανάμειξη του χρήματος

και της ζωής ως προσδιορισμού της αξίας.

Οπότε, έχουμε μια μορφή δομικής απάτης

η οποία γίνεται όλο και πιο θανατηφόρα

όσο ο χρηματικός προσδιορισμός αποσυνδέεται από το να παράγεται

οτιδήποτε.

Άρα, είναι μια δυσλειτουργία του συστήματος

και αυτή η δυσλειτουργία φαίνεται να είναι μοιραία.

[Καλωσήλθατε στη Μηχανή]

Στη σημερινή κοινωνία, σπάνια ακούς κάποιον να μιλά

για την πρόοδο της χώρας του ή της κοινωνίας

με όρους προσωπικής ευημερίας, επιπέδου ευτυχίας

εμπιστοσύνης ή κοινωνικής σταθερότητας.

Αντιθέτως, τα μεγέθη μάς παρουσιάζονται

μέσω αφηρημένων οικονομικών εννοιών.

Έχουμε το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, το δείκτη τιμών καταναλωτή

την τιμή του χρηματιστηρίου, τα ποσοστά του πληθωρισμού...

και ούτω καθ' εξής.

Αλλά, μας λέει αυτό κάτι που να αξίζει

ως προς την ποιότητα ζωής των ανθρώπων;

Όχι. Όλα αυτά τα μεγέθη έχουν να κάνουν με

την αλληλουχία του ίδιου του χρήματος και τίποτε άλλο.

Για παράδειγμα, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μιας χώρας

είναι ένα μέτρο της αξίας των αγαθών και των υπηρεσιών που πωλήθηκαν.

Αυτό το μέτρο φέρεται να αντιστοιχεί στο

"βιοτικό επίπεδο" των ανθρώπων μιας χώρας.

Στις Η.Π.Α. η υγειονομική περίθαλψη αντιπροσώπευε πάνω από

το 17% του ΑΕΠ το 2009

που ανέρχεται σε δαπάνες άνω των 2,5 τρις δολαρίων.

Δημιουργώντας, έτσι, μια θετική επίδραση σε αυτό το οικονομικό μέγεθος.

Και, με βάση αυτή τη λογική

θα ήταν ακόμα καλύτερα για την οικονομία των Η.Π.Α.

αν οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης αυξάνονταν περισσότερο...

ίσως σε 3 τρις... ή 5 τρις δολάρια.

αφού αυτό θα δημιουργούσε περισσότερη ανάπτυξη

περισσότερες δουλειές και, συνεπώς, όπως καυχιούνται οι οικονομολόγοι

μια άνοδο στο βιοτικό επίπεδο της χώρας τους.

Αλλά, περιμένετε ένα λεπτό.

Τι εκπροσωπούν στην πραγματικότητα οι υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης;

Λοιπόν, ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Ακριβώς - όσο περισσότεροι μη υγιείς άνθρωποι υπάρχουν στην Αμερική

τόσο καλύτερη είναι η οικονομία.

Τώρα, αυτό δεν είναι υπερβολή ή μια κυνική άποψη.

Στην πραγματικότητα, εάν δούμε τη γενική εικόνα

θα συνειδητοποιήσουμε ότι το ΑΕΠ

όχι μόνο δεν αντανακλά την πραγματική δημόσια ή κοινωνική υγεία

σε οποιοδήποτε πραγματικό επίπεδο

είναι, στην πραγματικότητα, κυρίως ένα μέτρο

βιομηχανικής ανεπάρκειας

και κοινωνικής υποβάθμισης.

Και όσο το βλέπεις να "ανεβαίνει", τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα

όσον αφορά την ατομική, κοινωνική

και περιβαλλοντική ακεραιότητα.

Πρέπει να δημιουργήσεις προβλήματα για να δημιουργήσεις κέρδος.

Δεν υπάρχει κέρδος υπό το σημερινό πρότυπο

στο να σώζεις ζωές, να φέρνεις ισορροπία στον πλανήτη

να έχεις δικαιοσύνη και ειρήνη, ή οτιδήποτε άλλο.

Απλώς, δεν υπάρχει κανένα κέρδος σε αυτό.

Υπάρχει ένα παλιό ρητό-

"ψήφισε ένα νόμο και δημιούργησε μια επιχείρηση".

Είτε δημιουργείς επιχείρηση για ένα δικηγόρο ή ό,τι άλλο.

Οπότε, η εγκληματικότητα όντως δημιουργεί

επιχειρήσεις, όπως ακριβώς η καταστροφή δημιουργεί

επιχειρήσεις στην Αϊτή.

Σήμερα έχουμε, περίπου, 2.000.000 ανθρώπους στη φυλακή

σε αυτήν τη χώρα (ΗΠΑ)

και πολλοί από αυτούς είναι σε φυλακές

ιδιωτικών εταιρειών:

Corrections Corporation of America, Wackenhut

που εμπορεύονται τις μετοχές τους στη Wall Street

βασιζόμενες στο πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή.

Λοιπόν, αυτό είναι αρρώστια.

Αλλά αυτό είναι μια αντανάκλαση του τι

απαιτεί αυτό το οικονομικό πρότυπο.

Οπότε, τι ακριβώς απαιτεί αυτό το οικονομικό πρότυπο;

Τι είναι αυτό που διατηρεί το οικονομικό μας σύστημα σε λειτουργία;

Η κατανάλωση.

Ή ακριβέστερα- Κυκλική Κατανάλωση

Όταν αποδομήσουμε τα

θεμέλια των κλασσικών οικονομικών της αγοράς

μένουμε με ένα σχέδιο χρηματικής ανταλλαγής

που, απλώς, δεν μπορεί να του επιτραπεί να σταματήσει

ή ακόμα και να επιβραδυνθεί σημαντικά

εάν η κοινωνία, όπως την γνωρίζουμε

είναι να παραμείνει λειτουργική.

Υπάρχουν τρεις βασικοί πρωταγωνιστές στην οικονομική σκηνή:

ο εργαζόμενος, ο εργοδότης

και ο καταναλωτής.

Ο εργαζόμενος πουλάει εργασία στον εργοδότη για εισόδημα.

Ο εργοδότης πουλάει τις υπηρεσίες παραγωγής του, και συνεπώς εμπορεύματα

στον καταναλωτή για εισόδημα

και ο καταναλωτής, φυσικά, είναι απλά ένας άλλος ρόλος

του εργοδότη και του εργαζόμενου

ξοδεύοντας πάλι πίσω στο σύστημα

ώστε να επιτραπεί στην κυκλική κατανάλωση να συνεχίσει.

Με άλλα λόγια, το παγκόσμιο σύστημα αγοράς βασίζεται

στην υπόθεση ότι πάντα θα υπάρχει αρκετή

ζήτηση προϊόντων στην κοινωνία

ώστε να κυκλοφορούν αρκετά χρήματα, με ρυθμό

που να μπορεί να διατηρήσει τη διαδικασία κατανάλωσης.

Και όσο ταχύτερος είναι ο ρυθμός κατανάλωσης

τόσο μεγαλύτερη "οικονομική ανάπτυξη" υποτίθεται ότι έχουμε

κι έτσι ο κύκλος συνεχίζεται...

Αλλά, για στάσου -

Είχα την εντύπωση πως μια οικονομία έχει σκοπό να, δεν ξέρω...

"Εξοικονομεί";

Δεν έχει ο ίδιος ο όρος να κάνει με τη συντήρηση

και την αποδοτικότητα, και μείωση της σπατάλης;

Οπότε, πώς το σύστημά μας που απαιτεί κατανάλωση

και όσο περισσότερη τόσο καλύτερα, μπορεί να διατηρήσει αποδοτικά

ή να "Εξοικονομήσει", έστω και λίγο;

Λοιπόν... δεν το κάνει.

Η πρόθεση του συστήματος αγοράς είναι, στην πραγματικότητα, το ακριβώς αντίθετο

απ' αυτό που υποτίθεται ότι κάνει μια πραγματική οικονομία -

που είναι να προσανατολίσει αποδοτικά και συντηρητικά

τα υλικά για την παραγωγή και τη διανομή

των αγαθών που υποστηρίζουν τη ζωή.

Ζούμε σε έναν πεπερασμένο πλανήτη, με πεπερασμένους πόρους

όπου, για παράδειγμα, το πετρέλαιο που χρησιμοποιούμε πήρε

εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί...

όπου τα ορυκτά που χρησιμοποιούμε χρειάστηκαν δισεκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν.

Έτσι... το να έχουμε ένα σύστημα που σκοπίμως προωθεί

την επιτάχυνση της κατανάλωσης

για χάρη της λεγόμενης "οικονομικής ανάπτυξης"

είναι ξεκάθαρη παραφροσύνη οικολογικής γενοκτονίας.

Απουσία σπατάλης, αυτό είναι αποδοτικότητα.

Απουσία σπατάλης;

Αυτό το σύστημα είναι πιο σπάταλο απ' όλα τ' άλλα

συστήματα που υπήρξαν στην ιστορία του πλανήτη.

Κάθε επίπεδο οργάνωσης ζωής και συστήματος ζωής

βρίσκεται σε μια κατάσταση κρίσης και πρόκλησης

και παρακμής ή κατάρρευσης.

Κανένα επιστημονικό περιοδικό τα τελευταία 30 χρόνια

δε θα σας πει κάτι διαφορετικό:

που είναι ότι, κάθε σύστημα ζωής βρίσκεται σε μαρασμό

όπως και τα κοινωνικά προγράμματα...

όπως και η πρόσβασή μας στο νερό.

Προσπαθήστε να ονομάσετε κάποιο μέσο ζωής που

δεν απειλείται και δεν βρίσκεται σε κίνδυνο...

Δεν μπορείτε.

Στην ουσία δεν υπάρχει κάποιο, και αυτό είναι πολύ, πολύ απελπιστικό.

Αλλά, ακόμα δεν έχουμε υπολογίσει τον αιτιώδη μηχανισμό.

Δε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον αιτιώδη μηχανισμό.

Θέλουμε απλά να συνεχίσουμε. Ξέρετε, εκεί είναι που βρίσκεται η τρέλα

εκεί που συνεχίζεις να κάνεις το ίδιο ξανά και ξανά

ακόμα και όταν προφανώς δε λειτουργεί.

Έτσι, δεν έχετε πραγματικά

να κάνετε με ένα οικονομικό σύστημα

αλλά θα έφτανα και στο σημείο να πω, ένα αντι-οικονομικό σύστημα.

[Η Aντι-Οικονομία]

Υπάρχει ένα παλιό ρητό, ότι το ανταγωνιστικό

μοντέλο της αγοράς επιδιώκει να

"δημιουργήσει τα καλύτερα δυνατά αγαθά στις χαμηλότερες δυνατές τιμές".

Αυτή η δήλωση είναι ουσιαστικά η αντίληψη του κινήτρου

που δικαιολογεί τον ανταγωνισμό στην αγορά

βασιζόμενη στην υπόθεση ότι το αποτέλεσμα

είναι η παραγωγή αγαθών υψηλότερης ποιότητας.

Εάν επρόκειτο να κατασκευάσω από μόνος μου ένα τραπέζι από το μηδέν

θα το έφτιαχνα, φυσικά, με τα καλύτερα

πιο ανθεκτικά υλικά, σωστά;

Με την πρόθεση να αντέξει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Γιατί να θέλω να φτιάξω κάτι κακής ποιότητας

γνωρίζοντας ότι, τελικά, θα πρέπει να το ξαναφτιάξω

και να ξοδέψω περισσότερα υλικά και περισσότερη ενέργεια;

Λοιπόν, όσο λογικό κι αν φαίνεται αυτό στο φυσικό κόσμο

όταν περνάμε στον κόσμο της αγοράς

δεν είναι μόνο κατηγορηματικά παράλογο

δεν υπάρχει καν ως επιλογή.

Είναι τεχνικά αδύνατον να παραχθεί

το καλύτερο απ' οτιδήποτε

εάν μια εταιρεία είναι να διατηρήσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα

και να παραμείνει προσιτή στον καταναλωτή.

Κυριολεκτικά οτιδήποτε φτιάχνεται και πωλείται

στην παγκόσμια οικονομία, γίνεται απ'ευθείας κατώτερο

τη στιγμή που παράγεται

καθώς είναι μαθηματικά αδύνατο

να φτιάξεις τα πιο επιστημονικώς προηγμένα, αποδοτικά

και στρατηγικώς βιώσιμα προϊόντα.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το σύστημα της αγοράς

προϋποθέτει την "Αποδοτικότητα Κόστους"

ή την ανάγκη μείωσης των δαπανών

σε όλα τα στάδια της παραγωγής.

Από το κόστος της εργασίας, στο κόστος

των υλικών και συσκευασίας και ούτω καθεξής.

Αυτή η ανταγωνιστική στρατηγική, φυσικά

έχει σκοπό να διασφαλίσει ότι το κοινό αγοράζει τα δικά τους προϊόντα

και όχι αυτά ενός παραγωγού ανταγωνιστή

...οι οποίοι κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα

ώστε επίσης να κάνουν τα αγαθά τους τόσο ανταγωνιστικά όσο και προσιτά.

Αυτή η αμετάβλητα σπάταλη συνέπεια του συστήματος

θα μπορούσε να οριστεί ως: Εγγενής Βραχυβιότητα.

Ωστόσο, αυτό αποτελεί μόνο ένα μέρος ενός εκτεταμένου προβλήματος:

Ένα θεμελιώδες κυρίαρχο αξίωμα της οικονομίας της αγοράς

το οποίο, παρεπιπτόντως, δε θα βρείτε σε κανένα εγχειρίδιο

είναι το ακόλουθο:

"Κανένα προϊόν δεν επιτρέπεται να έχει διάρκεια ζωής

μεγαλύτερη από το επιτρεπτό

προκειμένου να διατηρηθεί η κυκλική κατανάλωση"

Με άλλα λόγια, είναι κρίσιμο τα πράγματα να χαλάνε

να αχρηστεύονται και να λήγουν μετά από συγκεκριμένο διάστημα.

Αυτό ορίζεται ως -"Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα".

Η προγραμματισμένη βραχυβιότητα είναι η ραχοκοκκαλιά της υποκείμενης στρατηγικής

της αγοράς για κάθε εταιρεία παραγωγής αγαθών.

Ενώ πολύ λίγοι, φυσικά

θα παραδέχονταν απερίφραστα μια τέτοια στρατηγική

αυτό που κάνουν είναι να την καμουφλάρουν με

αυτό που ήδη αναφέραμε ως φαινόμενο της Εγγενούς Βραχυβιότητας

ενώ συχνά αγνοούν ή ακόμα και αποκρύπτουν

νέα τεχνολογικά ευρήματα

τα οποία ίσως και να έφτιαχναν ένα πιo ανθεκτικό και μακρόβιο αγαθό.

Έτσι, εάν δεν ήταν τόσο σπάταλο

αφού το σύστημα δεν μπορεί εγγενώς να επιτρέψει

την παραγωγή πιο ανθεκτικών και αποδοτικών προϊόντων

η Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα εσκεμμένα

αναγνωρίζει ότι όσο περισσότερο είναι κάθε προϊόν σε λειτουργία

τόσο χειρότερο είναι για τη διατήρηση της κυκλικής κατανάλωσης

άρα και του ίδιου του συστήματος της αγοράς.

Με άλλα λόγια, η ανθεκτικότητα των προϊόντων

είναι, στην πραγματικότητα, το αντίστροφο της οικονομικής ανάπτυξης

και συνεπώς υπάρχει ένα άμεσο, ενισχυόμενο κίνητρο

να εξασφαλιστεί η περιορισμένη διάρκεια ζωής

για οποιοδήποτε αγαθό παράγεται.

Και, στην πραγματικότητα, το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει με κάποιον άλλον τρόπο.

Μια ματιά στις ατελείωτες χωματερές που πλέον εκτείνονται

σε όλο τον κόσμο μας δείχνει την πραγματικότητα της βραχυβιότητας.

Υπάρχουν πλέον δισεκατομμύρια φθηνά κατασκευασμένα κινητά τηλέφωνα

υπολογιστές και άλλα προϊόντα τεχνολογίας

το καθένα γεμάτο με πολύτιμα και δύσκολα να εξορυχθούν υλικά

όπως χρυσός, κολουμβίτης-τανταλίτης, χαλκός...

που πλέον αποσυντίθενται σε απέραντους σωρούς

συνήθως εξαιτίας κάποιας απλής δυσλειτουργίας ή της βραχυβιότητας

μικρών εξαρτημάτων, τα οποία σε μια συνετή κοινωνία

θα μπορούσαν να επιδιορθωθούν ή να αναβαθμιστούν

και η ζωή του προϊόντος να επιμηκυνθεί.

Δυστυχώς, όσο αποδοτικό και αν φαίνεται αυτό

για τη φυσική μας πραγματικότητα, ζώντας σε έναν

πεπερασμένο πλανήτη με πεπερασμένους πόρους

είναι ιδιαίτερα μη αποδοτικό όσον αφορά την αγορά.

Για να τα βάλουμε όλα σε μια φράση:

"Η Αποδοτικότητα, η Αειφορία, και

η Συντήρηση είναι οι εχθροί του οικονομικού μας συστήματος".

Επιπλέον, όπως ακριβώς τα υλικά αγαθά χρειάζεται

συνεχώς να παράγονται και να αναπαράγονται

ασχέτως της περιβαλλοντικής επίπτωσης

η βιομηχανία των υπηρεσιών λειτουργεί με την ίδια λογική.

Το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει χρηματικό όφελος

από την επίλυση προβλημάτων

τα οποία τώρα επιδιορθώνονται.

Στο κάτω κάτω της γραφής

το τελευταίο πράγμα που θέλει το ιατρικό κατεστημένο

είναι η θεραπεία ασθενειών όπως ο καρκίνος

το οποίο θα εξάλειφε αμέτρητες θέσεις εργασίας και τρισεκατομμύρια έσοδα.

Και αφού είμαστε στο θέμα...

Το έγκλημα και η τρομοκρατία σε αυτό το σύστημα είναι κάτι καλό!

Τουλάχιστον για την οικονομία...

επειδή προσλαμβάνονται αστυνομικοί

και παράγει προϊόντα υψηλής αξίας για την ασφάλεια

χωρίς να αναφέρουμε την αξία των φυλακών

οι οποίες ανήκουν σε ιδιώτες με σκοπό το κέρδος.

Και τι γίνεται με τον πόλεμο;

Η πολεμική βιομηχανία στην Αμερική είναι ένας τεράστιος οδηγός του ακαθάριστου εγχώριου προιόντος

μία από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες

η οποία παράγει όπλα θανάτου και καταστροφής.

Το αγαπημένο παιχνίδι αυτής της βιομηχανίας είναι να ανατινάζει πράγματα

και μετά να πηγαίνει και να τα ξαναφτιάχνει για κέρδος.

Αυτό το είδαμε με τα απροσδόκητα συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων

τα οποία έγιναν απο τον πόλεμο του Ιρακ.

Η ουσία είναι ότι τα αρνητικά

κοινωνικά χαρακτηριστικά

έχουν μετατραπεί σε θετικώς ανταμοιβόμενες επενδύσεις για τη βιομηχανία

και κάθε ενδιαφέρον για την επίλυση προβλημάτων

ή για τη διατήρηση και τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος

είναι εξαρχής αντίθετο με την οικονομική βιωσιμότητα.

Και για αυτόν το λόγο

κάθε φορά που το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξάνεται σε κάποια χώρα

παρατηρούμε αύξηση των αναγκών

πραγματική ή τεχνητή

και εξ ορισμού, μια ανάγκη ριζώνει από την αναποτελεσματικότητα.

Ως εκ τούτου, αυξημένες ανάγκες σημαίνουν αυξημένη αναποτελεσματικότητα.

[Διαταραχή του Συστήματος Αξιών ]

Το αμερικάνικο όνειρο βασίζεται στον

αχαλίνωτο καταναλωτισμό.

Βασίζεται στο γεγονός ότι

τα κύρια μέσα ενημέρωσης και

ιδιαίτερα οι εμπορικές διαφημίσεις

- όλα εταιρείες που χρειάζονται αυτήν την επ' άπειρο ανάπτυξη -

μας έχουν πείσει ή κάνει πλύση εγκεφάλου

στους περισσότερους ανθρώπους στην Αμερική και ανά τον κόσμο

ότι πρέπει να έχουμε ένα Χ αριθμό από υλικά αγαθά

και τη δυνατότητα να αποκτήσουμε απείρως περισσότερα

υλικά αγαθά, ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια.

Οπότε, γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να αγοράζουν κατ' αυτόν τον τρόπο

ο οποίος είναι η έσχατη οικολογική γενοκτονία

ως προς τις αθροιστικά συστηματικές του επιπτώσεις;

Είναι απλά μια κλασική εξαρτημένη μάθηση.

Απλώς βάζεις "ενισχυτές" μάθησης στον οργανισμό

και έχεις τα αποτελέσματα των επιθυμητών συμπεριφορών

στόχων ή σκοπών

Και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα της τεχνολογίας

και καμαρώνουν για το πώς

εισχωρούν στα μυαλά των νηπίων.

Αυτό που ακούν τα κάνει λοιπόν

να μαθαίνουν να συνηθίζουν τη μάρκα.

Άρα καταλαβαίνετε, ότι κατ'αυτόν τον τρόπο

οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο ανόητοι.

Εκπαιδεύτηκαν να είναι ανόητοι.

Είναι μια διαταραχή του συστήματος αξιών.

Ξέρετε, αν υπάρχει κάποια μαρτυρία για την πλαστικότητα

του ανθρώπινου μυαλού.

Αν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη για το πόσο εύπλαστη

είναι η ανθρώπινη σκέψη και πόσο εύκολα

οι άνθρωποι μπορούν να συνηθίσουν συμπεριφορές και να καθοδηγηθούν

εξαρτώμενοι από τη φύση των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων τους

και από το τι αυτή ενισχύει:

ο κόσμος της εμπορικής διαφήμισης είναι η απόδειξη.

Δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με δέος

μπροστά στο επίπεδο της πλύσης εγκεφάλου

όπου αυτά τα προγραμματισμένα ρομπότ γνωστά ως "καταναλωτές"

περιπλανώνται στο τοπίο

μόνο για να μπουν σε ενα μαγαζί και να ξοδέψουν, ας πούμε

4000$ σε μια τσάντα

που πιθανότατα κοστίζει 10 δολάρια για να φτιαχτεί

σε ένα σκλαβοπάζαρο στο εξωτερικό.

Μόνο και μόνο για το γόητρο που υποθετικά

έχει η μάρκα στην κουλτούρα.

Ή ίσως οι αρχαίες κοινωνικές παραδόσεις

οι οποίες ενισχύουν την εμπιστοσύνη και την συνεκτικότητα στην κοινωνία

οι οποίες έχουν γίνει τώρα όμηροι της πλεονεξίας

και των υλιστικών αξιών, όπου ετησίως πλέον

ανταλλάσσουμε άχρηστα σκουπίδια αρκετές φορές το χρόνο.

Και ίσως αναρωτηθούμε γιατί τόσοι πολλοί σήμερα

είναι εθισμένοι στα ψώνια και στις αγορές

όταν είναι ξεκάθαρο ότι έχουν διαμορφωθεί από παιδιά

να προσμένουν υλικά αγαθά

ως ένδειξη του γοήτρου τους με τους φίλους και την οικογένεια.

Είναι γεγονός πως τα θεμέλια της κάθε κοινωνίας

είναι οι αξίες που στηρίζουν τη λειτουργία της

και η κοινωνία μας, όπως υφίσταται

μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν οι αξίες μας στηρίζουν

τον επιδεικτικό καταναλωτισμό που

απαιτεί για τη διαιώνιση του συστήματος αγοράς.

Πριν από 75 χρόνια, η κατανάλωση στην Αμερική

και σε πολλές χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου ήταν η μισή

απ' ότι βλέπουμε σήμερα, ανά άτομο.

Η νέα καταναλωτική κουλτούρα του σήμερα

έχει κατασκευαστεί κι επιβληθεί

εξαιτίας της ίδιας της υπαρκτής ανάγκης για

όλο και μεγαλύτερα επίπεδα κατανάλωσης.

Και αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότερες εταιρείες, σήμερα, ξοδεύουν

περισσότερα χρήματα στη διαφήμιση, παρά στην πραγματική διαδικασία

της ίδιας της δημιουργίας του προϊόντος.

Εργάζονται επιμελώς για να σας δημιουργήσουν μια τεχνητή ανάγκη προς ικανοποίηση.

Και αυτό φαίνεται να έχει αποτελέσματα.

[Οι "Οικονομολόγοι"]

Ξέρετε, οι οικονομολόγοι, στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου οικονομολόγοι.

Είναι προπαγανδιστές της αξίας του χρήματος

και θα ανακαλύψετε ότι όλα

τα μοντέλα τους, βασικά, καταπιάνονται με συμβολικές

συναλλαγές, που είναι πιστές στο κέρδος

της μιας πλευράς, ή και των δύο, ή όποιας άλλης

αλλά είναι τελείως ξεκομμένα από

τον υφιστάμενο κόσμο της αναπαραγωγής.

Στο Οχάιο, ένας ηλικιωμένος δεν μπόρεσε να πληρώσει το λογαριασμό του ηλεκτρικού

μπορεί να γνωρίζετε την περίπτωση

και η εταιρεία ηλεκτρισμού "έκοψε" το ρεύμα και αυτός πέθανε.

Ο λόγος που το "έκοψαν" ήταν

επειδή δε θα ήταν επικερδές

γι' αυτούς να συνεχίσουν την παροχή, επειδή δεν πλήρωσε τον λογαριασμό.

Πιστεύετε ότι αυτό ήταν σωστό;

Η ευθύνη δεν βαρύνει πραγματικά

την εταιρεία ηλεκτρισμού για τη διακοπή της σύνδεσης

αλλά εκείνους τους γείτονες και φίλους

και οικείους του ανθρώπου

οι οποίοι δεν ήταν αρκετά συμπονετικοί

ώστε να του δώσουν τη δυνατότητα, ως άτομο

να αποπληρώσει το λογαριασμό του ηλεκτρικού.

Χμμμμ...

Το άκουσα καλά αυτό;

Μόλις είπε ότι ο θάνατος του ανθρώπου

που προκλήθηκε από την έλλειψη χρημάτων

ήταν ευθύνη...

άλλων ανθρώπων...

ή, ουσιαστικά, φιλανθρωπίας;

Καλώς, τότε, υποθέτω ότι πρόκειται να χρειαστούμε

ένα σωρό ενημερωτικές καμπάνιες, μικρές ελεεινές

δωρεές σε κερματοδέκτες για πάγκους οινοπωλείων

κι ένα μάτσο βάζα με τουρσί

για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που πεθαίνουν σήμερα από την πείνα

σ' αυτόν τον πλανήτη...

εξαιτίας του ίδιου του συστήματος που ο Milton Friedman προωθεί.

Είτε έχετε να κάνετε με τις φιλοσοφίες του

Milton Friedman, του F.A. Hyack

του John Maynard Keynes, του Ludwig von Mises

είτε όποιου άλλου σημαντικού οικονομολόγου της αγοράς

η βάση του σκεπτικού

σπανίως εγκαταλείπει τη χρηματική ακολουθία.

Είναι σαν μια θρησκεία.

Ανάλυση κατανάλωσης, πολιτικές σταθεροποίησης

δαπάνες του ελλείμματος, συνολική ζήτηση...

υπάρχει ως ένας ατέρμων, αυτο-αναφερόμενος

αυτο-αιτιολογούμενος κύκλος πραγμάτευσης

όπου η καθολική ανθρώπινη ανάγκη, οι φυσικοί πόροι

και όποια μορφή αποδοτικότητας που υποστηρίζει τη ζωή

αποκλείεται εκ των προτέρων

και αντικαθίσταται από την ιδιόμορφη αντίληψη ότι οι άνθρωποι

που επιζητούν το πλεονέκτημα επί των άλλων για τα χρήματα και μόνο

παρακινούμενοι από το δικό τους, στενό προσωπικό συμφέρον

θα δημιουργήσουν ως δια μαγείας μια βιώσιμη, υγιή, ισορροπημένη κοινωνία.

Δεν υπάρχει κάποια σύνδεση με τη ζωή σε όλη αυτήν τη θεωρία

σε όλο αυτό το δόγμα.

Τι κάνουν;

Αυτό που κάνουν είναι να παρακολουθούν τις ακολουθίες του χρήματος.

Αυτό είναι όλο, παρακολουθούν τις ακολουθίες του χρήματος.

κάνοντας υποθέσεις για ό,τι τους απασχολεί.

Ένα: Δεν υπάρχουν μεταβλητές σχετικές με τη ζωή...

Ουάου... καθόλου ζωτικές μεταβλητές;

Δύο: ότι όλοι οι παράγοντες

κυνηγούν να μεγιστοποιήσουν τα προνόμια προς όφελός τους.

Αυτό είναι, δε σκέφτονται παρά τον εαυτό τους

και πώς να αρπάξουν τα περισσότερα γι'αυτούς.

Αυτή είναι η κυρίαρχη ιδέα του ορθολογισμού:

Η επιλογή της αυτο-μεγιστοποίησης

και αυτό που ενδιαφέρονται μόνο να μεγιστοποιήσουν

είναι το χρήμα ή τα εμπορεύματα.

Μα καλά, πού έχουν θέση οι κοινωνικές σχέσεις;

Πουθενά, μόνο στη συναλλαγή για το προσωπικό τους όφελος.

Πού έχουν θέση οι φυσικοί μας πόροι;

Πουθενά, εκτός κι αν είναι προς εκμετάλλευση.

Πού έχει θέση η οικογένεια και η δυνατότητά της να επιβιώσει;

Πουθενά. Οφείλουν να έχουν λεφτά

για να αγοράσουν αγαθά.

Μα καλά, δε θα έπρεπε μια οικονομία

να ασχοληθεί κάπως με τις ανθρώπινες ανάγκες;

Αυτό δεν είναι και το ουσιαστικό θέμα εδώ;

Αα, η "ανάγκη" δεν είναι καν στο λεξιλόγιο.

Τη διαλύετε σε "επιθυμίες"...

και τι είναι μια επιθυμία; Σημαίνει

χρηματική ζήτηση που θέλει να αγοράσει.

Αν η χρηματική ζήτηση είναι εκείνο που θέλει να αγοράσει

αυτό δεν έχει καμμία σχέση με την ανάγκη

γιατί ίσως ο άνθρωπος να μην έχει απαίτηση για χρήματα

και να χρειάζεται απεγνωσμένα, ας πούμε, παροχή νερού.

Ή, μπορεί η χρηματική ζήτηση να θελήσει ένα χρυσό κάθισμα τουαλέτας.

Και λοιπόν, πού θα πήγαινε όλο;

Στο χρυσό κάθισμα τουαλέτας.

Και το λέτε αυτό οικονομία;

Πραγματικά, αν το καλοσκεφτείς

πρέπει να είναι η πιο αλλόκοτη

παραίσθηση στην ιστορία της ανθρώπινης σκέψης.

[Νομισματικό Σύστημα]

Έως τώρα επικεντρωνόμασταν στο σύστημα της αγοράς.

Αλλά αυτό το σύστημα είναι στην πραγματικότητα μόνο

το ήμισυ του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου.

Το άλλο μισό είναι το "Νομισματικό Σύστημα".

Ενώ το Σύστημα της Αγοράς ασχολείται με τη διάδραση των ανθρώπων

που "παίζουν" για κέρδος στο φάσμα της εργασίας

της παραγωγής και της διανομής

το Νομισματικό Σύστημα είναι ένα σύνολο πολιτικών γραμμών

που έχουν καθοριστεί από πιστωτικά ιδρύματα

και, μεταξύ άλλων, δημιουργούν προϋποθέσεις

για το σύστημα της αγοράς.

Περιλαμβάνει όρους που ακούμε συχνά

όπως επιτόκια, δάνεια, χρέος, προσφορά χρήματος

πληθωρισμός κτλ.

Κι ενώ θα ήθελες να τραβήξεις τα μαλλιά σου

ακούγοντας τις ασυναρτησίες που λένε οι οικονομολόγοι:

"Μέτριας εντάσεως προληπτικά μέτρα μπορούν να εμποδίσουν την ανάγκη

για πιο δραστικά μέτρα, στο μέλλον."

η φύση και η ουσία αυτού του συστήματος

είναι βασικά αρκετά απλή:

Η οικονομία μας έχει...

μάλλον η παγκόσμια οικονομία έχει

τρία βασικά πράγματα που την κυβερνούν.

Ένα είναι το Κλασματικό Αποθεματικό Σύστημα

οι τράπεζες εκτυπώνουν χρήμα από το πουθενά.

Βασίζεται επίσης στον Ανατοκισμό.

Όταν δανείζεσαι χρήματα, πρέπει να επιστρέψεις περισσότερα

απ' όσα δανείστηκες, που σημαίνει ότι εσύ, στην ουσία

ξαναδημιουργείς χρήμα από κοπανιστό αέρα

το οποίο πρέπει να συντηρηθεί δημιουργώντας κι άλλο χρήμα.

Ζούμε σε ένα μοντέλο άπειρης ανάπτυξης.

Το οικονομικό μοντέλο στο οποίο ζούμε τώρα είναι ένα σχήμα Ponzi.

Τίποτα δεν αναπτύσσεται για πάντα.

Δεν είναι δυνατό.

Όπως έγραψε ένας σπουδαίος ψυχολόγος ο James Hillman:

"Το μόνο πράγμα που αναπτύσσεται στο ανθρώπινο σώμα

μετά από κάποια ηλικία είναι ο καρκίνος".

Και δεν είναι μόνο το χρήμα που πρέπει να αυξάνεται συνεχώς

αλλά και το πλήθος των καταναλωτών.

Οι καταναλωτές πρέπει να δανείζονται χρήμα με τόκο

για να δημιουργούν πιο πολλά χρήματα και, φυσικά, δεν είναι δυνατό

σε έναν πεπερασμένο πλανήτη.

Οι άνθρωποι είναι απλά μέσα παραγωγής χρημάτων

που πρέπει να δημιουργούν περισσότερα χρήματα

για να μην καταρρεύσει το όλο οικοδόμημα

που είναι αυτό που συμβαίνει τώρα.

Ουσιαστικά υπάρχουν μόνο 2 πράγματα που πρέπει κάποιος να ξέρει

για το νομισματικό σύστημα:

1: Όλα τα χρήματα δημιουργούνται από το Χρέος

Τα χρήματα είναι "χρηματοποίηση" των χρεών

είτε υλοποιείται από ομόλογα

στεγαστικά δάνεια ή από πιστωτικές κάρτες.

Με άλλα λόγια, αν όλα τα εκκρεμή χρέη

αποπληρώνονταν τώρα

δε θα έμενε ούτε ένα δολάριο σε κυκλοφορία.

Και 2: Οι τόκοι χρεώνονται ουσιαστικά σε όλα τα δάνεια που συνάπτονται

και τα χρήματα για να πληρώσουν αυτούς τους τόκους

δεν υπάρχουν άμεσα στο κυκλοφορούν χρήμα.

Μόνο το κεφάλαιο δημιουργείται από τα δάνεια

και το κεφάλαιο αυτό είναι η ποσότητα κυκλοφορούντος χρήματος.

Έτσι, αν όλα τα χρέη έπρεπε να αποπληρωθούν τώρα

όχι μόνο δεν θα έμενε ούτε ένα δολάριο σε κυκλοφορία

θα υπήρχε και ένα τεράστιο ποσό οφειλόμενων χρημάτων

που είναι κυριολεκτικά αδύνατον να πληρωθούν, αφού δεν υπάρχουν.

Η συνέπεια όλων αυτών είναι ότι δύο πράγματα είναι αναπόφευκτα:

Πληθωρισμός

και Πτώχευση.

Όσο για τον πληθωρισμό, φαίνεται σαν μια ιστορική τάση

σχεδόν σε κάθε χώρα σήμερα

και εύκολα συνδέεται με την αιτία του

που είναι η διαρκής αύξηση του χρήματος σε κυκλοφορία

που απαιτείται

για την κάλυψη των τόκων και τη διατήρηση του συστήματος.

Όσο για την Πτώχευση

έρχεται με τη μορφή της κατάρρευσης λόγω χρέους.

Η κατάρρευση αυτή θα συμβεί αναπόφευκτα σε ένα άτομο

μια εταιρεία ή μια χώρα

και συνήθως συμβαίνει όταν οι πληρωμές των τόκων

δεν είναι πλέον δυνατόν να γίνουν.

Αλλά υπάρχει μια θετική πλευρά σε όλα αυτά...

τουλάχιστον όσον αφορά το σύστημα των αγορών.

Επειδή το χρέος δημιουργεί πίεση.

Το χρέος δημιουργεί μισθωτούς σκλάβους.

Ένας άνθρωπος με χρέος είναι πιο πιθανό να δεχθεί έναν χαμηλό μισθό

απ' ότι ένας άνθρωπος χωρίς

κι έτσι να μετατραπεί σε ένα φτηνό εμπόρευμα·

είναι τέλειο για τις εταιρίες να έχουν μια εφεδρεία ανθρώπων

που δεν έχουν οικονομική άνεση.

Αλλά βέβαια - η ίδια ιδέα ισχύει και για ολόκληρες χώρες...

η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

που κυρίως χρησιμεύουν σαν πληρεξούσιοι για

τα διακρατικά επιχειρηματικά συμφέροντα

δίνουν τεράστια δάνεια σε προβληματικές χώρες

με πολύ υψηλά επιτόκια

και μετά, όταν οι χώρες

είναι βαθισμένες στο χρέος και δεν μπορούν να πληρώσουν

εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας

οι επιχειρήσεις αρπάζουν την ευκαιρία

στήνουν σκλαβοπάζαρα και παίρνουν τους φυσικούς πόρους.

Αυτό είναι πράγματι αποδοτικότητα των αγορών.

Αλλά περιμένετε - υπάρχουν κι άλλα:

βλέπετε - υπάρχει αυτό το μοναδικό

υβρίδιο του νομισματικού συστήματος και των αγορών

που ονομάζεται χρηματιστηριακή αγορά

η οποία αντί στην πραγματικότητα να παράγει κάτι πραγματικό

γίνεται απλά αγοραπωλησία χρημάτων.

Και όταν πρόκειται για το χρέος, ξέρετε τι κάνουν;

Σωστά - το εμπορεύονται.

Στην πραγματικότητα, αγοράζουν και πουλάνε χρέος για κερδοσκοπικούς λόγους.

Από τα ασφάλιστρα κινδύνου από χρεωκοπία

και τις εξασφαλισμένες χρεωστικές υποχρεώσεις για το καταναλωτικό χρέος

σε σύνθετα παράγωγα που χρησιμοποιούνται

για να καλύψουν το χρέος ολόκληρων κρατών

όπως είναι η συμπαιγνία της

επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs και της Ελλάδας(2001)

που έφερε κοντά στην κατάρρευση όλη την Ευρωπαϊκή οικονομία.

Έτσι, σχετικά με τη χρηματιστηριακή αγορά και τη Wall Street

έχουμε ένα εντελώς νέο επίπεδο παραφροσύνης

γεννημένο από το "Χρήμα σαν προσδιορισμό της Αξίας".

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις αγορές

γράφτηκαν σε ένα άρθρο της Wall Street Journal

πριν από μερικά χρόνια

ονομαζόταν "Μαθήματα του Εγκεφαλικά Κατεστραμμένου Επενδυτή"

Και σε αυτό το κύριο άρθρο εξήγησαν το λόγο που

άνθρωποι με ελαφρά εγκεφαλική βλάβη

αποδίδουν καλύτερα σαν επενδυτές

απ΄ ότι άνθρωποι με κανονική λειτουργία του εγκεφάλου.

Γιατί; Επειδή το άτομο με ελαφρά εγκεφαλική βλάβη

δεν έχει καθόλου ενσυναίσθηση.

Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν δεν έχεις καθόλου ενσυναίσθηση

αποδίδεις καλύτερα σαν επενδυτής

και άρα η Wall Street αναπαράγει ανθρώπους χωρίς ενσυναίσθηση.

Το να πάνε εκεί, να πάρουν αποφάσεις

και να κάνουν συναλλαγές σημαίνει ότι δεν έχουν ηθικές αναστολές

στο ότι αυτό που κάνουν μπορεί να

επηρεάσει το συνάνθρωπό τους.

Και έτσι αναπαράγουν αυτά τα ρομπότ.

Αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν ψυχή

και αφού δεν θέλουν ούτε να πληρώνουν αυτούς τους ανθρώπους πια

δημιουργούν τώρα ρομπότ - πραγματικά ρομπότ -

πραγματικούς αλγοριθμικούς χρηματιστές.

Η Goldman Sachs στο σκάνδαλο με τις συναλλαγές υψηλής συχνότητας:

βάζουν έναν υπολογιστή δίπλα στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Αυτός ο υπολογιστής, ο "συστεγαζόμενος" υπολογιστής όπως τον αποκαλούν

εκτελεί μεγάλο όγκο μικρών συναλλαγών για τη Goldman

φορτώνοντας τις συναλλαγές με μεγάλο όγκο εντολών

και με αυτόν τον τρόπο ληστεύει

κάθε φορά μικροποσά από το χρηματιστήριο.

Είναι σαν να διοχετεύουν λαθραία χρήματα όλη τη μέρα.

Πέρυσι, και για ένα τρίμηνο, είχανε 30 ή 60

συνεχόμενες μέρες χωρίς να χάσουν

και έβγαζαν εκατομμύρια δολάρια κάθε μέρα;

Αυτό είναι στατιστικά αδύνατο!

Όταν δούλευα στη Γουόλ Στριτ, ο τρόπος που ήταν οργανωμένη

ήταν ότι όλοι έδιναν μίζες στους ανωτέρους.

Οι χρηματομεσίτες δωροδοκούν τον διευθυντή του γραφείου

ο διευθυντής του γραφείου δωροδοκεί τον υπεύθυνο πωλήσεων της περιοχής.

Ο υπεύθυνος πωλήσεων της περιοχής

δωροδοκεί τον υπεύθυνο πωλήσεων της χώρας.

Είναι μια κοινή, άτυπη συμφωνία.

Τα Χριστούγεννα, ποιος παίρνει το μεγαλύτερο μπόνους

σε μια μέση δουλειά χρηματομεσίτη; Ο νομικά υπεύθυνος.

Ο νομικά υπεύθυνος κάθεται εκεί όλη μέρα·

υποτίθεται ότι φροντίζει ώστε εσύ

να μην παραβαίνεις τον παραμικρό κανόνα

και ότι συμμορφώνεσαι με το νόμο.

Φυσικά εφόσον μπορείς

να δωροδοκήσεις τον νομικά υπεύθυνο

ουσιαστικά συμμορφώνεσαι με το νόμο!

Πώς λοιπόν η απάτη έγινε το σύστημα;

Δεν είναι πια ένα υποπροϊόν του συστήματος.

Είναι το σύστημα.

Είναι σαν τα παλιά ανέκδοτα του Woody Allen. Λέει:

"Γιατρέ, ο αδερφός μου νομίζει ότι είναι κοτόπουλο."

Και ο γιατρός λέει "πάρε ένα χάπι

και αυτό θα θεραπεύσει το πρόβλημα."

Και λέει "όχι γιατρέ, δεν καταλαβαίνεις

χρειαζόμαστε τα αυγά".

Εντάξει;

Συνεπώς, οι συνεχείς συναλλαγές ψευδών αξιώσεων

μεταξύ τραπεζών

για να δημιουργήσουν προμήθειες

για να δημιουργήσουν μπόνους

έχουν γίνει η μηχανή ανάπτυξης του ΑΕΠ

της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών

αν και εμπορεύονται κατ' ουσίαν ψευδείς αξιώσεις

που δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα αποπληρωμής.

Επεξεργάζονται, δημιουργούν και ξανα-εγγυοδοτούν το τίποτα.

Αν γράψω "$20 δισεκατομμύρια" σε μία χαρτοπετσέτα κοκτέιλ

και την πουλήσω στη J.P Morgan και η J.P.Morgan

γράψει "$20 δισεκατομμύρια" σε μία χαρτοπετσέτα κοκτέιλ

και ανταλλάξουμε τις χαρτοπετσέτες σε ένα μπαρ

και πληρώνουμε ο ένας τον άλλον προμήθεια 1%

βγάζουμε πολλά λεφτά για το μπόνους των Χριστουγέννων.

Έχουμε και οι δύο στα βιβλία μας μια χαρτοπετσέτα κοκτέιλ

των $20 δισεκατομμυρίων που δεν έχει πραγματική αξία μέχρις ότου

το σύστημα δεν μπορεί πλέον να απορροφήσει ανυπόστατες

χαρτοπετσέτες κοκτέιλ, και σε αυτήν την περίπτωση

πάμε στην κυβέρνηση να μας σώσει.

Και εξαιτίας της Γουόλ Στριτ και της παγκόσμιας χρηματιστηριακής αγοράς

υπάρχουν, με συντηρητική εκτίμηση, περίπου 700 τρις δολάρια

αυτήν τη στιγμή, εκκρεμών ψευδών αξιώσεων

γνωστών ως παράγωγα

που περιμένουν να καταρρεύσουν.

Μια αξία που ισοδυναμεί με 10

φορές το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν

όλου του πλανήτη.

Κι ενώ είδαμε τις οικονομικές διασώσεις

πολυεθνικών και τραπεζών από τις κυβερνήσεις...

οι οποίες, φυσικά, κατά κωμικό τρόπο δανείζονται

τα χρήματα αυτά από τις ίδιες τις τράπεζες.

Βλέπουμε τώρα απόπειρες διάσωσης ολόκληρων χωρών

από συνασπισμούς άλλων χωρών

μέσω των διεθνών τραπεζών.

Μα πώς ακριβώς διασώζεις οικονομικά τον πλανήτη;

Δεν υπάρχει χώρα που να μην έχει βυθιστεί τώρα στο χρέος.

Η κλιμάκωση αθέτησης δημόσιων χρεών που βλέπουμε

δεν είναι παρά μόνο η αρχή, όταν εξετάσουμε τα μαθηματικά των πραγμάτων.

Έχει υπολογιστεί ότι για τις Η.Π.Α. μόνο

ο κατά κεφαλήν φόρος εισοδήματος πρέπει να αυξηθεί κατά 65%

μόνο και μόνο για να καλύψει τους τόκους στο προσεχές μέλλον.

Οικονομολόγοι προβλέπουν ότι μέσα σε μερικές δεκαετίες

το 60% των χωρών του πλανήτη θα έχουν πτωχεύσει.

Μα μισό λεπτό-- για να το ξεκαθαρίσουμε.

Ο κόσμος οδηγείται στην πτώχευση

ό,τι διάολο κι αν σημαίνει αυτό

εξαιτίας αυτής της ιδέας που ονομάζεται "χρέος"

που ούτε καν υφίσταται στη φυσική πραγματικότητα.

Είναι κομμάτι μόνο ενός παιχνιδιού που επινοήσαμε...

και την ίδια στιγμή το βιοτικό επίπεδο δισεκατομμυρίων ανθρώπων

βρίσκεται σε κίνδυνο.

Μαζικές απολύσεις - παραγκουπόλεις - επιταχυνόμενη φτώχεια

Μέτρα λιτότητας εφαρμόζονται - σχολεία κλείνουνε -

παιδιά υποσιτίζονται...και τόσοι άλλοι δείκτες ανέχειας

όλα χάριν αυτού του περίτεχνου μύθου...

Είμαστε τόσο ηλίθιοι ρε γαμώτο;!

Γειά! Γειά! Άρη, φίλε μου.

Θα βοηθήσεις έναν αδερφό, ε;

Ωρίμασε, παιδί μου.

Κρόνε! Τι χαμπάρια, φίλε;

Θυμάσαι το "καυτό" νεφέλωμα που σου γνώρισα

λίγο καιρό πριν;

Λοιπόν, άκου Γη.

Έχουμε κουραστεί πολύ μαζί σου.

Σου έχουν δοθεί τα πάντα και παρόλα αυτά τα ξοδεύεις όλα.

Έχεις αφθονία πόρων και το ξέρεις.

Γιατί δεν μεγαλώνεις να μάθεις

να είσαι υπεύθυνη, επιτέλους.

Κάνεις μίζερη τη μητέρα σου.

Είσαι μόνος σου, φιλαράκι.

Τελοσπάντων.

[Δημόσια Υγεία]

Τώρα, με δεδομένα όλα αυτά...

από τη σπάταλη μηχανή, γνωστή ως Σύστημα Αγοράς

στη μηχανή χρέους, γνωστή ως Νομισματικό Σύστημα

δημιουργώντας το Πρότυπο της Νομισματικής Αγοράς

που ορίζει τη σημερινή παγκόσμια οικονομία...

υπάρχει μια επίπτωση που διαπερνά

όλον τον μηχανισμό:

Η Ανισότητα.

Είτε είναι το σύστημα αγοράς που δημιουργεί

μια φυσική τάση προς το μονοπώλιο και τη συγκεντρωτική εξουσία

ενώ παράλληλα γεμίζει τσέπες εύπορων βιομηχανιών

που υπερισχύουν των άλλων

ανεξαρτήτως πρακτικότητας-

όπως το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι

επενδυτές στη Γουόλ Στριτ

εισπράττουν τώρα πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο

χωρίς να συνεισφέρουν τίποτα απολύτως.

Ενώ ένας επιστήμονας που ερευνά τη θεραπεία για μια αρρώστια

προσπαθώντας να βοηθήσει την ανθρωπότητα

ίσως να βγάλει 60 χιλιάδες δολάρια τον χρόνο, άμα είναι τυχερός.

Είτε είναι το νομισματικό σύστημα

που έχει ενσωματωμένη την κοινωνική διαστρωμάτωση στη δομή του.

Για παράδειγμα:

Εάν έχω 1 εκατομμύριο δολάρια και τα καταθέσω σε ένα λογαριασμό

με 4% επιτόκιο -

θα βγάζω 40.000 επιπλέον δολάρια τον χρόνο.

Καμία κοινωνική συνεισφορά - τίποτα.

Από την άλλη, αν ανήκω σε κατώτερη τάξη και πρέπει να δανειστώ

για να αγοράσω ένα αυτοκίνητο ή σπίτι

πληρώνω τόκους που

κατ' αφηρημένο τρόπο

πηγαίνουν να αποπληρώσουν τον εκατομμυριούχο με το 4% επιτόκιο τραπεζικής κατάθεσης.

Η κλοπή από τους φτωχούς για να πληρωθούν οι πλούσιοι

είναι ένα θεμελιώδες, δομικό στοιχείο του νομισματικού συστήματος.

Και θα μπορούσε να ονομαστεί: "Δομικός Ταξικός Διαχωρισμός"

Φυσικά, ανά την ιστορία η κοινωνική διαστρωμάτωση

πάντα έμοιαζε άδικη

άλλα ήταν προφανώς γενικά αποδεκτή

καθώς πλέον, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου.

Άλλα πέρα από το "δίκαιο της ύλης"

κάτι άλλο συμβαίνει

κάτω από την επιφάνεια της ανισότητας

κάτι που προκαλεί απίστευτη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας σαν σύνολο.

Λοιπόν, σκέφτομαι ότι συχνά οι άνθρωποι μπερδεύονται από την αντίθεση

ανάμεσα στην υλική επιτυχία των κοινωνιών μας

- άνευ προηγουμένου επίπεδα πλούτου -

και τις πολλές κοινωνικές αποτυχίες.

Αν κοιτάξετε τα ποσοστά της

κατάχρησης ναρκωτικών, ή της βίας, ή της τάσης αυτοκαταστροφής

στα παιδιά, ή τις ψυχικές ασθένειες

είναι σαφές ότι κάτι πάει πολύ στραβά

στις κοινωνίες μας.

Τα δεδομένα τα οποία περιγράφω

απλά δείχνουν τη διαίσθηση που είχαν οι άνθρωποι

για εκατοντάδες χρόνια, ότι η ανισότητα είναι διχαστική

και κοινωνικά διαβρωτική.

Αλλά αυτή η διαίσθηση είναι πολύ πιο αληθινή απ' ότι φανταστήκαμε ποτέ.

Υπάρχουν πολύ ισχυρές ψυχολογικές και κοινωνικές επιδράσεις

της ανισότητας. Υποθέτω ότι έχουν να κάνουν πιο πολύ με αισθήματα

ανωτερότητας και κατωτερότητας.

Αυτό το είδος της διαίρεσης-

μαζί ίσως και με το αίσθημα του σεβασμού ή της έλλειψης σεβασμού -

οι άνθρωποι να νιώθουν ότι κάποιοι τους βλέπουν αφ' υψηλού

το οποίο παρεπιπτόντως είναι και η αιτία που η βία

είναι πολύ πιο κοινή σε κοινωνίες μεγαλύτερης ανισότητας.

Η αφορμή για βία πολύ συχνά δίνεται όταν οι άνθρωποι νιώθουν ότι οι γύρω τους

τους κοιτούν αφ' υψηλού και δεν τους σέβονται.

Αν υπάρχει κάτι στο όποιο θα έδινα έμφαση

αυτό είναι ότι το σημαντικότερο αξίωμα

για την αποτροπή της βίας

θα ήταν η "Ισότητα".

Η σημαντικότερη παράμετρος

που επηρεάζει τα ποσοστά βίας

είναι ο βαθμός της ισότητας έναντι του βαθμού ανισότητας

στην εν λόγω κοινωνία.

Άρα, αυτό που βλέπουμε είναι ένα είδος

γενικής κοινωνικής δυσλειτουργίας.

Δεν είναι απλά ένα ή δύο πράγματα που πάνε λάθος

καθώς αυξάνεται η ανισότητα

όλα φαίνεται να πηγαίνουν στραβά, είτε μιλάμε

για το έγκλημα, είτε για ψυχικές ασθένειες είτε για οτιδήποτε άλλο.

Ένα από τα πιο ενοχλητικά ευρήματα στη δημόσια υγεία

είναι ότι ποτέ μα ποτέ μην κάνεις το λάθος να είσαι φτωχός.

Ή να γεννηθείς φτωχός.

Η υγεία σου πληρώνει για αυτό με αμέτρητους τρόπους:

κάτι που είναι γνωστό ως "Κοινωνικο-Οικονομική Διαβάθμιση Υγείας"

Όπως κατεβαίνουμε από τις υψηλότερες βαθμίδες

της κοινωνίας, σε όρους κοινωνικο-οικονομικής επιφάνειας

στα χαμηλότερα στρώματα η υγεία χειροτερεύει

για πολλές διαφορετικές ασθένειες.

Το προσδόκιμο ζωής χειροτερεύει.

Τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας -

οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε.

Έτσι, ένα τεράστιο θέμα είναι

γιατί υπάρχει αυτή η διαβάθμιση.

Μια απλή προφανής απάντηση

είναι ότι αν έχεις κάποια χρόνια πάθηση, δε θα

είσαι και πολύ παραγωγικός

άρα η υγεία προκαλεί κοινωνικοοικονομικές διαφορές.

Ούτε κατά διάνοια -

στο πιο απλό επίπεδο

δεν θα μπορούσατε να κοιτάξετε

στο κοινωνικοοικονομικο επίπεδο ενός 10χρονου

και να προβλέψετε το οτιδήποτε για την υγεία του

δεκαετίες αργότερα.

Άρα, αυτή είναι η κατεύθυνση της αιτιότητας.

Η επόμενη είναι: "Ω, μα είναι προφανές" -

οι φτωχοί δεν έχουν αρκετά χρήματα για να πάνε στον γιατρό...

είναι η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;

Δεν έχει καμία σχέση με αυτό

επειδή βλέπετε την ίδια διαβάθμιση

και σε κοινωνίες με ολοκληρωμένο σύστημα υγείας

και ισχυρό κράτος πρόνοιας.

Εντάξει, επόμενη 'απλή επεξήγηση':

Ω! Kατά μέσο όρο, όσο φτωχότερος είσαι

τόσο πιο πιθανό είναι να καπνίζεις

και να πίνεις και να έχεις κάθε λογής επικίνδυνους παράγοντες στον τρόπο ζωής σου.

Ναι, αυτά πάνε μαζί αλλά προσεκτικές μελέτες έχουν δείξει

ότι αυτό εξηγεί το ένα τρίτο περίπου της μεταβλητότητας.

Οπότε, τι απομένει;

Αυτό που απομένει έχει κατά πολύ να κάνει

με το ΑΓΧΟΣ για τη φτώχεια.

Έτσι, όσο φτωχότερος είσαι, αρχίζοντας από το

να είσαι αυτός που βγάζει ένα δολάριο λιγότερο από τον Bill Gates...

όσο φτωχότερος είσαι σε αυτήν τη χώρα

κατά μέσο όρο, τόσο χειρότερη είναι η υγεία σου.

Αυτό μας λέει κάτι πολύ σημαντικό:

η σύνδεση της υγείας με τη φτώχεια

δεν έχει να κάνει με το ότι είσαι φτωχός, έχει να κάνει με το να αισθάνεσαι φτωχός.

Όλο και περισσότερο αναγνωρίζουμε ότι το χρόνιο στρες

έχει σημαντική επίδραση στην υγεία

αλλά οι πιο σημαντικές πηγές άγχους

είναι στην ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων.

και αν υπάρχει κάτι που να

υποβαθμίζει την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων

αυτό είναι η κοινωνικο-οικονομική διαστρωμάτωση της κοινωνίας.

Αυτό που έχει πλέον δείξει η επιστήμη είναι

ότι ανεξαρτήτως υλικού πλούτου

το άγχος, όταν απλά ζεις σε μια διαστρωματωμένη κοινωνία

οδηγεί σε ένα τεράστιο φάσμα προβλημάτων δημόσιας υγείας

και όσο μεγαλύτερη είναι η ανισότητα, τόσο χειρότερα γίνονται.

Προσδόκιμο Ζωής: Μεγαλύτερο σε πιο ισότιμες χώρες.

Τοξικομανία: Λιγότερη σε πιο ισότιμες χώρες.

Ψυχική Ασθένεια: Λιγότερη σε πιο ισότιμες χώρες.

Κοινωνικό Κεφάλαιο - εννοώντας την

ικανότητα των ανθρώπων να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον:

Φυσικά, μεγαλύτερο σε πιο ισότιμες χώρες.

Εκπαιδευτικές Επιδόσεις: Υψηλότερες σε πιο ισότιμες χώρες.

Ποσοστά Ανθρωποκτονιών: Μικρότερα σε πιο ισότιμες χώρες.

Έγκλημα και Ποσοστά Φυλάκισης:

Μικρότερα σε πιο ισότιμες χώρες

Και πάει λέγοντας:

Παιδική θνησιμότητα, παχυσαρκία, ρυθμός εφηβικής γεννητικότητας:

Λιγότερα σε πιο ισότιμες χώρες.

και ίσως το πιο ενδιαφέρον:

Καινοτομία: Μεγαλύτερη σε πιο ισότιμες χώρες.

Tο οποίο αμφισβητεί την απαρχαιωμένη αντίληψη ότι μια ανταγωνιστική

διαστρωματωμένη κοινωνία είναι κατά κάποιον τρόπο πιο δημιουργική και εφευρετική.

Επιπλέον, μια μελέτη που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο

με το όνομα Μελέτη Whitehall

διαπίστωσε ότι υπάρχει κοινωνική κατανομή των ασθενειών

καθώς πηγαίνεις από την κορυφή της κοινωνικοοικονομικής κλίμακας

προς τη βάση.

Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε ότι οι χαμηλότερες βαθμίδες

της ιεραρχίας είχαν τετραπλάσια αύξηση

σε θνησιμότητα από καρδιακές παθήσεις

σε σύγκριση με τις υψηλότερες βαθμίδες.

Και αυτό το μοντέλο υφίσταται, ανεξαρτήτως πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη.

Συνεπώς, όσο χειρότερη είναι συγκριτικά η οικονομική κατάσταση ενός ατόμου

τόσο χειρότερη θα είναι κατά μέσο όρο και η υγεία του.

Αυτό το φαινόμενο συνδέεται με αυτό που θα μπορούσε να οριστεί ως

'Ψυχοκοινωνικό Στρες'

και αποτελεί θεμέλιο των μεγαλύτερων κοινωνικών διαστρεβλώσεων

που πλήττουν την κοινωνία μας σήμερα.

Η αιτία του;

Το σύστημα της Νομισματικής Αγοράς.

Ας μη γελιόμαστε:

Ο μεγαλύτερος καταστροφέας της οικολογίας...

η μεγαλύτερη πηγή σπατάλης, εξάντλησης πόρων και ρύπανσης...

ο μεγαλύτερος προμηθευτής βίας

πόλεμου, εγκλήματος, φτώχειας, κακοποίησης ζώων και απανθρωπιάς...

ο μεγαλύτερος δημιουργός κοινωνικών και προσωπικών νευρώσεων...

ψυχικών διαταραχών, αγχώδους κατάθλιψης...

Για να μην αναφέρουμε και τη μεγαλύτερη πηγή κοινωνικής παράλυσης

που μας αποτρέπει να μεταβούμε προς νέες μεθοδολογίες

για προσωπική υγεία, παγκόσμια αειφορία

και πρόοδο σε αυτόν τον πλανήτη

δεν είναι κάποια διεφθαρμένη Κυβέρνηση ή νομοθεσία...

ούτε κάποια πολυεθνική ή τραπεζικό καρτέλ...

ούτε κάποιο ελλάτωμα της ανθρώπινης φύσης...

και ούτε κάποια μυστική κρυμμένη κλίκα που ελέγχει τον κόσμο.

Είναι, ουσιαστικά:

Το ίδιο το Κοινωνικο-Οικονομικό Σύστημα

από τα θεμέλιά του.

[Μέρος 3: Σχέδιο Γη]

Ας φανταστούμε για μια στιγμή, ότι είχαμε την επιλογή

να ξανασχεδιάσουμε τον ανθρώπινο πολιτισμό από το μηδέν.

Τι θα γινόταν αν, υποθετικά μιλώντας

ανακαλύπταμε ένα ακριβές αντίγραφο του πλανήτη Γη

και η μόνη διαφορά μεταξύ

αυτού του νέου πλανήτη και του τωρινού μας

είναι ότι δεν είχε λάβει χώρα η ανθρώπινη εξέλιξη.

Θα ήταν ένας λευκός καμβάς.

Χωρίς χώρες, χωρίς πόλεις, χωρίς ρύπανση, χωρίς ρεπουμπλικάνους....

απλά ένα παρθένο, ελεύθερο περιβάλλον.

Οπότε, τι θα κάναμε;

Λοιπόν, πρώτα χρειαζόμαστε έναν "Σκοπό", σωστά;

Και είναι ασφαλές να πούμε ότι ο σκοπός θα ήταν να επιβιώσουμε.

Και όχι απλά να επιβιώσουμε, αλλά να το πράξουμε με έναν βέλτιστο, υγιή

ακμάζων τρόπο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, βέβαια, επιθυμούν να ζήσουν και

θα προτιμούσαν να το κάνουν χωρίς να υποφέρουν.

Ως εκ τούτου, η βάση αυτού του πολιτισμού

πρέπει να είναι τόσο υποστηρικτική, και συνεπώς

όσο το δυνατόν βιώσιμη για την ανθρώπινη ζωή -

λαμβάνοντας υπόψη τις υλικές ανάγκες

όλων των ανθρώπων του κόσμου

προσπαθώντας να απομακρύνουμε οτιδήποτε

θα μπορούσε να μας βλάψει μακροπρόθεσμα.

'Εχοντας κατανοήσει αυτόν το σκοπό της "Μέγιστης Βιωσιμότητας"

η επόμενη ερώτηση αφορά τη "μέθοδό" μας.

Τι είδους προσέγγιση έχουμε;

Λοιπόν, για να δούμε -

την τελευταία φορά που έλεγξα, η πολιτική ήταν η μέθοδος της κοινωνικής λειτουργίας στη γη...

οπότε, τι έχουν να πούν τα δόγματα των ρεπουμπλικάνων, των φιλελεύθερων

των συντηρητικών ή των σοσιαλιστών για τον κοινωνικό σχεδιασμό;

Χμμμ... ούτε ένα αναθεματισμένο πράγμα.

Εντάξει τότε - τι έχει να πει η θρησκεία;

Σίγουρα ο μεγάλος δημιουργός θα έπρεπε να έχει αφήσει κάποια προσχέδια κάπου...

Μπα... τίποτα που να μπορώ να βρω.

Εντάξει λοιπόν - οπότε τι μένει;

Απ' ότι φαίνεται, κάτι που ονομάζεται "Επιστήμη".

Η επιστήμη είναι μοναδική στο ότι οι μέθοδοί της απαιτούν όχι μόνο οι ιδέες

που προτείνει να ελέγχονται και να επαναλαμβάνονται...

αλλά και ό,τι επινοεί η επιστήμη είναι επίσης εγγενώς διαψεύσιμο.

Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με τη θρησκεία και την πολιτική

η επιστήμη δεν έχει "Εγώ"

και για οτιδήποτε προτείνει, αποδέχεται το ενδεχόμενο

να αποδειχθεί τελικά λάθος.

Δεν προσκολλάται σε τίποτα και εξελίσσεται συνεχώς.

Λοιπόν, αυτό μου ακούγεται αρκετά φυσικό.

Έτσι λοιπόν - με βάση την τρέχουσα κατάσταση της επιστημονικής γνώσης

στις αρχές του 21ου αιώνα

μαζί με το σκοπό μας για "μέγιστη βιωσιμότητα"

για τον ανθρώπινο πληθυσμό

πώς αρχίζουμε αυτήν τη διαδικασία κατασκευής;

Λοιπόν, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι:

Τι χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε;

Η απάντηση είναι, φυσικά, Πλανητικούς Πόρους.

Είτε είναι το νερό που πίνουμε, η ενέργεια που χρησιμοποιούμε

ή οι πρώτες ύλες που αξιοποιούμε για να φτιάξουμε εργαλεία και καταφύγια

ο πλανήτης φιλοξενεί αποθέματα πόρων

πολλοί από τους οποίους απαιτούνται για την επιβίωσή μας.

Έτσι, δεδομένης αυτής της πραγματικότητας

καθίσταται ζωτικής σημασίας να καταλάβουμε τι έχουμε και πού βρίσκεται.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διεξάγουμε κάποια έρευνα.

Απλά εντοπίζουμε και αναγνωρίζουμε κάθε φυσικό πόρο του πλανήτη

που μπορούμε, μαζί με το ποσό που διατίθεται σε κάθε περιοχή

από τα κοιτάσματα χαλκού, στις πιο πλουσιοπάροχες τοποθεσίες

για αιολικά πάρκα για την παραγωγή ενέργειας

στις φυσικές πηγές πόσιμου νερού

στην εκτίμηση της ποσότητας ψαριών στον ωκεανό

στην πιο προνομιακή εύφορη γη για την καλλιέργεια τροφής, κ.τ.λ.

Αλλά, αφού εμείς οι άνθρωποι πρόκειται να

καταναλώσουμε αυτούς τους πόρους με την πάροδο του χρόνου

συνειδητοποιούμε λοιπόν ότι δεν πρέπει μόνο να τους εντοπίσουμε και να τους αναγνωρίσουμε

πρέπει επίσης και να τους παρακολουθούμε.

Πρέπει να σιγουρέψουμε ότι δε θα εξαντληθεί κανείς...

αυτό θα ήταν άσχημο.

Αυτό σημαίνει όχι μόνο να παρακολούθουμε τους ρυθμούς χρήσης μας

αλλά και τους ρυθμούς της επίγειας αναγέννησης

όπως το πόσος χρόνος, ας πούμε, απαιτείται

για να μεγαλώσει ένα δέντρο ή να ξαναγεμίσει μια πηγή.

Αυτό ονομάζεται "Δυναμική Ισορροπία".

Με άλλα λόγια, αν εξαντλήσουμε τα δέντρα γρηγορότερα απ' όσο μπορούν να ξαναφυτρώσουν-

έχουμε σοβαρό πρόβλημα, επειδή δεν είναι βιώσιμο.

Έτσι, λοιπόν, πώς παρακολουθούμε αυτό το ευρετήριο πόρων

ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι όλα

αυτά τα πράγματα είναι διάσπαρτα παντού:

Έχουμε μεγάλα ορυχεία μεταλλευμάτων στο μέρος που λέμε Αφρική

συγκεντρώσεις ενεργειακών πόρων στη Μέση Ανατολή

τεράστιες δυνατότητες παλιρροϊκής ενέργειας στις ακτές του Ατλαντικού της Βόρειας Αμερικής

τη μεγαλύτερη παροχή φρέσκου νερού στη Βραζιλία, κ.τ.λ.

Λοιπόν, για άλλη μια φορά, η παλιά καλή μας επιστήμη έχει μια πρόταση:

που ονομάζεται "Θεωρία Συστημάτων".

Η Θεωρία Συστημάτων αναγνωρίζει ότι τα θεμέλια του φυσικού κόσμου

από την ανθρώπινη βιολογία ως τη γήινη βιόσφαιρα

ως τη βαρυτική έλξη του ίδιου του ηλιακού συστήματος

είναι ένα τεράστιο συνεργαζόμενο ενιαίο σύστημα - πλήρως διασυνδεδεμένο.

Όπως τα ανθρώπινα κύτταρα συνδέονται σχηματίζοντας τα όργανά μας

και τα όργανα συνδέονται για να σχηματίσουν το σώμα μας

και αφού το σώμα μας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τους γήινους πόρους

της τροφής, του αέρα και του νερού, είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη γη.

Και ούτω καθεξής.

Οπότε - όπως μας λέει η φύση, παίρνουμε όλα αυτά τα στοιχεία

αποθεμάτων και καταγραφής, και δημιουργούμε ένα "σύστημα" για να τα διαχειριστούμε.

Ουσιαστικά, ένα "Παγκόσμιο Σύστημα Διαχείρισης Πόρων"

για την καταγραφή κάθε σχετικού πόρου του πλανήτη.

Δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εναλλακτική λύση, αν ο στόχος μας ως είδος

είναι η επιβίωση σε βάθος χρόνου. Πρέπει να καταγράφουμε συνολικά.

Με αυτό κατανοητό, μπορούμε τώρα να εξετάσουμε την παραγωγή.

Πώς χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα πράγματα;

Ποιες θα είναι οι διαδικασίες παραγωγής μας, και τι πρέπει να

λαμβάνουμε υπόψιν μας για να βεβαιωθούμε ότι είναι όσο πιο βέλτιστη γίνεται

ώστε να μεγιστοποιήσουμε τη βιωσιμότητά μας;

Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας είναι το γεγονός ότι

πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε και να διαφυλάττουμε.

Οι πόροι του πλανήτη είναι ουσιαστικά πεπερασμένοι.

Γι' αυτό είναι σημαντικό το να είμαστε "στρατηγικοί".

Η "Στρατηγική Διαφύλαξη" είναι κλειδί.

Το δεύτερο πράγμα που αναγνωρίζουμε, είναι ότι ορισμένοι πόροι

δεν είναι τόσο καλοί στην απόδοσή τους, όσο κάποιοι άλλοι.

Ουσιαστικά, μερικά απ' αυτά τα πράγματα, όταν μπούν σε χρήση

έχουν τρομερή επίδραση στο περιβάλλον

γεγονός που αναπόφευκτα εμποδίζει την υγεία μας.

Για παράδειγμα: τα ορυκτά καύσιμα, όπως κι αν το δείς

αποδεσμεύουν μερικούς αρκετά καταστρεπτικούς παραγόντες στο περιβάλλον.

Γι' αυτό, είναι σημαντικό να βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να τα χρησιμοποιούμε

μόνο όταν πραγματικά πρέπει να το κάνουμε - αν όχι και καθόλου.

Ευτυχώς για μας, βλέπουμε ένα σωρό δυνατότητες όπως ο ήλιος, ο αέρας, η παλίρροια

τα κύματα, η θερμική διαφορικότητα και η γεωθερμία για την παραγωγή ενέργειας

ώστε να μπορούμε να σχεδιάζουμε στρατηγικά και αντικειμενικά τι χρησιμοποιούμε και πού

για να αποφευχθεί αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί "Αρνητικές Επιπτώσεις"

ή οτιδήποτε προκύπτει από την παραγωγή ή τη χρήση

το οποίο καταστρέφει το περιβάλλον και, ως εκ τούτου, εμάς τους ίδιους.

Αυτό θα τo ονομάσουμε "Στρατηγική Ασφάλειας"

για να δέσει με τη "Στρατηγική Διαφύλαξή" μας.

Ωστόσο, οι στρατηγικές παραγωγής δε σταματούν εκεί.

Θα χρειαστούμε και μια "Στρατηγική Αποδοτικότητας"

για τους πραγματικούς μηχανισμούς της ίδιας της παραγωγής.

Και αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι υπάρχουν περίπου

τρία συγκεκριμένα πρωτόκολλα που πρέπει να τηρήσουμε:

Πρώτο: Oτιδήποτε παράγουμε πρέπει να είναι

σχεδιασμένο να διαρκεί όσο το δυνατόν περισσότερο.

Φυσικά, όσο πιο πολλά πράγματα χαλάνε

τόσο περισσότερους πόρους θα χρειαστούμε για να τα αντικαταστήσουμε

και τόσο περισσότερα απόβλητα παράγονται.

Δεύτερο: Όταν τα πράγματα τελικά χαλάνε

ή δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν για οποιονδήποτε λόγο

είναι σημαντικό να συλλέγουμε ή να ανακυκλώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούμε.

Γι' αυτό, ο σχεδιασμός παραγωγής πρέπει να λαμβάνει

άμεσα υπόψη το γεγονός αυτό, από τα πρώιμα κιόλας στάδια.

Τρίτο: Τεχνολογίες με ταχύτατη εξέλιξη, όπως η ηλεκτρονική

που υπόκεινται στους ταχύτερους ρυθμούς τεχνολογικής απαξίωσης

θα πρέπει να είναι σχεδιασμένα ώστε να

προνοούν και να επιδέχονται φυσική αναβάθμιση.

Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να πετάξουμε έναν ολόκληρο υπολογιστή

μόνο και μόνο επειδή έχει ένα σπασμένο τμήμα ή είναι ξεπερασμένος.

Οπότε, σχεδιάζουμε απλώς τα στοιχεία ώστε να είναι εύκολα αναβαθμίσιμα

κομμάτι-κομμάτι, τυποποιημένα και καθολικά ανταλλάξιμα

με βάση την τρέχουσα τάση τεχνολογικής αλλαγής.

Και όταν κατανοήσουμε ότι οι μηχανισμοί της "Στρατηγικής Διαφύλαξης"

της "Στρατηγική Ασφάλειας" και της "Στρατηγικής Αποδοτικότητας"

είναι αμιγώς τεχνικά ζητήματα

στερούμενα όποιας ανθρώπινης γνώμης ή προκατάληψης

προγραμματίζουμε αυτές τις στρατηγικές σε έναν υπολογιστή

που σταθμίζει και υπολογίζει όλες τις σχετικές μεταβλητές

επιτρέποντάς μας να καταλήγουμε πάντα στην

αναμφισβήτητα καλύτερη μέθοδο για βιώσιμη παραγωγή

με βάση την τρέχουσα γνώση.

Κι ενώ αυτό μπορεί ν' ακούγεται περίπλοκο

δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπερ-υπολογιστή

για να μην αναφέρουμε ότι τέτοια πολυμορφικά

συστήματα λήψης αποφάσεων και εποπτείας

χρησιμοποιούνται ήδη σε όλο τον κόσμο σήμερα

για μεμονωμένες περιπτώσεις. Μένει απλά η διαδικασία του να τα επεκτείνουμε.

Λοιπόν...

Τώρα, δεν έχουμε μόνο το Σύστημα Διαχείρισης Πόρων

αλλά κι ένα Σύστημα Διαχείρισης Παραγωγής

που και τα δυο είναι εύκολα αυτοματοποιημένα μέσω υπολογιστή

για τη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας, της συντήρησης και της ασφάλειας.

Η πραγματικότητα μας διδάσκει ότι το ανθρώπινο μυαλό

ή και μια ομάδα ανθρώπων, δεν μπορεί να παρακολουθεί ό,τι πρέπει να παρακολουθείται.

Αυτό πρέπει να γίνεται από υπολογιστές και μπορεί να γίνει.

Και αυτό μας φέρνει στο επόμενο επίπεδο: Διανομή.

Ποιες στρατηγικές βιωσιμότητας έχουν νόημα εδώ;

Λοιπόν, επειδή γνωρίζουμε ότι η συντομότερη

απόσταση μεταξύ δύο σημείων είναι μια ευθεία γραμμή

και δεδομένου ότι απαιτείται ενέργεια για να κινηθούν οχήματα μεταφοράς

όσο πιο μικρή είναι η απόσταση μεταφοράς, τόσο το καλύτερο.

Η παραγωγή εμπορευμάτων σε μια ήπειρο και η μεταφορά τους σε άλλη

έχει νόημα μόνο αν τα εν λόγω προϊόντα απλώς δεν μπορούν να

να παράγονται στην εν λόγω περιοχή.

Διαφορετικά, δεν είναι παρά σπατάλη.

Πρέπει η παραγωγή να έχει τοπικό χαρακτήρα, ώστε η διανομή να είναι απλή

γρήγορη και ν' απαιτεί την ελάχιστη ποσότητα ενέργειας.

Θα το λέμε αυτό "Στρατηγική Εγγύτητας"

πράγμα που σημαίνει απλώς ότι μειώνουμε τη

μετακίνηση των εμπορευμάτων όσο το δυνατόν περισσότερο

είτε πρόκειται για πρώτες ύλες, είτε για τελικά καταναλωτικά προϊόντα.

Φυσικά, ίσως θα ήταν σημαντικό να

γνωρίζουμε τι εμπορεύματα μεταφέρουμε και γιατί…

Και αυτό εμπίπτει στην κατηγορία της Ζήτησης.

Και η ζήτηση είναι απλά αυτό που χρειάζονται οι άνθρωποι για να είναι

υγιείς και να έχουν μια υψηλή ποιότητα ζωής.

Το φάσμα των υλικών ανθρώπινων αναγκών

κυμαίνεται από τις βασικές ανάγκες για την υποστήριξη της ζωής

όπως είναι η τροφή, το καθαρό νερό και η στέγαση…

έως τα κοινωνικά και ψυχαγωγικά αγαθά που επιτρέπουν τη χαλάρωση

και την ατομική - κοινωνική αναψυχή -

και τα δύο σημαντικοί παράγοντες για την ανθρώπινη και κοινωνική υγεία συνολικά.

Έτσι - πολύ απλά - διεξάγουμε άλλη μια έρευνα.

Οι άνθρωποι περιγράφουν τις ανάγκες τους, η ζήτηση

προσδιορίζεται, και η παραγωγή ξεκινά με βάση αυτήν τη ζήτηση.

Και δεδομένου ότι το επίπεδο της ζήτησης των διαφόρων αγαθών

θα διακυμαίνεται και θα αλλάζει γύρω από διαφορετικές περιοχές

πρέπει να δημιουργήσουμε ένα "Σύστημα Παρακολούθησης Ζήτησης / Διανομής"

έτσι ώστε να αποφευχθούν οι υπερβάσεις και οι ελλείψεις.

Φυσικά, αυτή η ιδέα είναι γνωστή

και χρησιμοποιείται σε κάθε μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων σήμερα

για να επιβεβαιώσει ότι συμβαδίζει με την απογραφή της.

Μόνο που αυτήν τη φορά, παρακολουθούμε σε παγκόσμια κλίμακα.

Αλλά για ένα λεπτό. Πραγματικά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε πλήρως τη ζήτηση

αν δε λάβουμε υπόψη την πραγματική χρήση του ίδιου του αγαθού.

Είναι λογικό και βιώσιμο για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά

να έχει π.χ. ένα αγαθό από οτιδήποτε δημιουργείται; Ανεξάρτητα από τη χρήση του;

Όχι. Αυτό θα ήταν απλώς σπάταλο και μη αποδοτικό.

Αν κάποιος έχει την ανάγκη ενός αγαθού, αλλά αυτή η ανάγκη είναι μόνο ας πούμε:

45 λεπτά την ημέρα κατά μέσο όρο

θα ήταν πολύ πιο αποδοτικό αν

αυτό το αγαθό ήταν στη διάθεσή τους τότε

αλλά και σε άλλους όταν θα το χρειάζονταν.

Πολλοί ξεχνούν ότι δεν είναι το αγαθό αυτό που θέλουν

είναι ο σκοπός αυτού του αγαθού.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το ίδιο το αγαθό

είναι μόνο τόσο σημαντικό όσο και η χρησιμότητά του,

βλέπουμε ότι ο "Εξωτερικός Περιορισμός"

ή ό,τι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε σήμερα "Ιδιοκτησία"

είναι εξαιρετικά σπάταλη και περιβαλλοντικά παράλογη

κατά μία θεμελιώδη, οικονομική έννοια.

Χρειάζεται λοιπόν να χαράξουμε μια στρατηγική που ονομάζεται: "Στρατηγική Πρόσβασης".

Αυτό θα είναι το θεμέλιό μας για το

"Σύστημα Παρακολούθησης Ζήτησης/Διανομής".

που εξασφαλίζει ότι μπορούμε να καλύψουμε

τη ζήτηση των αναγκών του πληθυσμού

για την πρόσβαση σε ό,τι χρειάζονται, όταν το χρειάζονται.

Σχετικά με την παραλαβή αγαθών σε φυσικό επίπεδο

κεντρικά και περιφερειακά κέντρα

προσβάσης έχουν νόημα, ως επί το πλείστον

τοποθετημένα κοντά στον πληθυσμό

και ένα άτομο απλά θα ερχόταν, θα έπαιρνε το αντικείμενο

θα το χρησιμοποιούσε, και όταν τελείωνε θα το επέστρεφε, όταν δε θα το χρειαζόταν πλέον...

όπως περίπου λειτουργεί μια βιβλιοθήκη σήμερα.

Ουσιαστικά, αυτά τα κέντρα θα μπορούσαν να υπάρχουν όχι μόνο

στις κοινότητες, όπως είναι τα τοπικά καταστήματα σήμερα

αλλά και σαν εξειδικευμένα κέντρα θα υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιοχές

όπου χρησιμοποιούνται συχνά κάποια προϊόντα

εξοικονομώντας περισσότερη ενέργεια με λιγότερες επαναλαμβανόμενες μεταφορές.

Και μόλις αυτό το Σύστημα Παρακολούθησης Ζήτησης είναι έτοιμο

ενσωματώνεται μέσα στο Σύστημα Διαχείρισης Παραγωγής

και, βεβαίως, μέσα στο Σύστημα Διαχείρισης Πόρων

δημιουργώντας έτσι έναν ενοποιημένο, δυναμικά αναβαθμιζόμενο

παγκόσμιο οικονομικό μηχανισμό διαχείρισης

που απλά εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά μας

αρχίζοντας με τη διασφάλιση της ακεραιότητας των πεπερασμένων πόρων

και συνεχίζοντας στην εξασφάλιση ότι δημιουργούμε μόνο τα καλύτερα

πιο στρατηγικά αγαθά που είναι δυνατόν

ενώ διανέμουμε τα πάντα με τον

πιο έξυπνο και αποδοτικό τρόπο.

Και το μοναδικό αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης, βασισμένης στη συντήρηση

η οποία είναι διαισθητικά αντίθετη σε πολλούς

είναι ότι αυτή η λογική, από μηδενική βάση

εμπειρική διαδικασία συντήρησης και αποδοτικότητας

η οποία μπορεί να ορίσει την αληθινή ανθρώπινη βιωσιμότητα στον πλανήτη

πιθανόν θα επέτρεπε κάτι που δεν έχουμε δει ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία.

Πρόσβαση στην Αφθονία...

όχι μόνο για ένα ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού...

αλλά για ολόκληρο τον πολιτισμό.

Αυτό το οικονομικό μοντέλο, όπως γενικά παρουσιάστηκε...

Αυτή η υπεύθυνη, συστημική προσέγγιση στη συνολική

διαχείριση των πλανητικών πόρων και διαδικασιών

ανασχεδιασμένη για να κάνει τίποτα λιγότερο

από το να φροντίζει την ανθρωπότητα στο σύνολό της

με τον πιο αποδοτικό και βιώσιμο τρόπο

θα μπορούσε να ονομαστεί:

μία "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ"

Η ιδέα ορίστηκε τη δεκαετία του '70 από

τον Δομοστατικό Πολιτικό Μηχανικό - Jacque Fresco.

Κατανοούσε τότε ότι η κοινωνία ήταν σε πορεία σύγκρουσης

με τη φύση και με τον εαυτό της - μη βιώσιμη σε κάθε επίπεδο

και αν τα πράγματα δεν άλλαζαν

θα καταστρέφαμε τον εαυτό μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Είναι όλα αυτά που λες, Jacque...

μπορούν να κατασκευαστούν με ό,τι γνωρίζουμε σήμερα;

Ή κάνεις υποθέσεις... βασισμένος σε αυτά που γνωρίζουμε σήμερα.

Όχι, όλα αυτά μπορούν να κατασκευαστούν με ό,τι γνωρίζουμε σήμερα.

Θα πάρει 10 χρόνια για να αλλάξει η επιφάνεια της γης.

Να ξαναχτίσουμε τον κόσμο σε έναν 2ο Κήπο της Εδέμ.

Η επιλογή βρίσκεται σε εσάς.

Η ηλιθιότητα της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών...

η ανάπτυξη των όπλων...

προσπαθώντας να λύσετε τα προβλήματα με την πολιτική

εκλέγοντας αυτό ή το άλλο πολιτικό κόμμα...

όλη η πολιτική είναι βυθισμένη στη διαφθορά.

Ας το ξαναπώ:

Ο Κομμουνισμός, ο Σοσιαλισμός, ο Φασισμός... οι Δημοκρατικοί

οι Φιλελεύθεροι- θέλουμε να απορροφήσουμε ανθρώπινα όντα.

Όλοι οι οργανισμοί που πιστεύουν σε μια καλύτερη ζωή για τον άνθρωπο·

δεν υπάρχουν προβλήματα Νέγρων ή Πολωνικά προβλήματα

ή Εβραϊκά προβλήματα ή Ελληνικά προβλήματα

ή γυναικεία προβλήματα - υπάρχουν Ανθρώπινα Προβλήματα!

Δεν φοβάμαι κανέναν· δεν δουλεύω για κανέναν·

κανείς δεν μπορεί να με απολύσει.

Δεν έχω αφεντικό.

Φοβάμαι να ζήσω στην κοινωνία που ζούμε σήμερα.

Η κοινωνία μας δεν μπορεί να διατηρηθεί από αυτό το είδος ανικανότητας.

Ήταν υπέροχο - το σύστημα της ελεύθερης αγοράς -

πριν 35 περίπου χρόνια. Αυτό ήταν και το τέλος της χρησιμότητάς του.

Τώρα, θα πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης ή να χαθούμε.

Οι ταινίες τρόμου του μέλλοντος θα είναι η κοινωνία μας...

ο τρόπος ο οποίος δεν δούλεψε

και η πολιτική...

θα είναι μέρος μιας ταινίας τρόμου.

Λοιπόν, πολλοί άνθρωποι σήμερα χρησιμοποιούν τον όρο "Ψυχρή Επιστήμη"

επειδή είναι αναλυτική

και ούτε καν ξέρουν τι σημαίνει αναλυτικός.

Επιστήμη σημαίνει: Πιο κοντινές προσεγγίσεις

στον τρόπο με τον οποίο δουλεύει πραγματικά ο κόσμος.

Άρα, είναι το να λες την αλήθεια ουσιαστικά.

Ένας επιστήμονας δεν προσπαθεί να τα έχει καλά με τους ανθρώπους.

Τους λέει ποια είναι τα ευρήματα.

Πρέπει να αμφισβητούν τα πάντα

και αν κάποιος επιστήμονας υποβάλλει ένα πείραμα που δείχνει

ότι συγκεκριμένα υλικά έχουν συγκεκριμένες αντοχές

οι άλλοι επιστήμονες πρέπει να μπορούν να αναπαράγουν

το ίδιο πείραμα και να καταλήξουν στα ίδια αποτελέσματα.

Ακόμα κι αν ένας επιστήμομας νιώθει ότι το φτερό ενός αεροπλάνου

λόγω των μαθηματικών ή υπολογισμών

μπορεί να αντέξει μια συγκεκριμένη ποσότητα βάρους

παρόλα αυτά στοιβάζουν σάκους άμμου πάνω σ' αυτό

για να δουν πότε θα σπάσει, και λένε:

"ξέρετε, οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, ή δεν είναι σωστοί".

Λατρεύω αυτό το σύστημα διότι είναι ελεύθερο από προκαταλήψεις

και από τη σκέψη ότι τα μαθηματικά μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα.

Πρέπει να υποβάλλεις ακόμα και τα μαθηματικά σου σε δοκιμασία.

Πιστεύω ότι κάθε σύστημα που επιδέχεται

δοκιμής, πρέπει να δοκιμάζεται.

Και ότι όλες οι αποφάσεις πρέπει να βασίζονται πάνω σε έρευνα.

Μια Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους είναι απλώς η

Επιστημονική Μέθοδος, εφαρμοσμένη στην Κοινωνική Μέριμνα

μια προσέγγιση παντελώς απούσα στον κόσμο σήμερα.

Η κοινωνία έιναι μια τεχνική εφεύρεση.

Και οι πιο αποδοτικές μέθοδοι για βελτιστοποιημένη ανθρώπινη υγεία

φυσική παραγωγή, διανομή, υποδομή πόλης και παρόμοια

ανήκουν στο πεδίο της επιστήμης και

της τεχνολογίας - όχι στην πολιτική και τα χρηματοοικονομικά.

Λειτουργεί με τον ίδιο συστηματικό τρόπο, όπως για παράδειγμα ένα αεροπλάνο

και δεν υπάρχει Ρεπουμπλικανικός ή Φιλελεύθερος τρόπος να φτιάξεις ένα αεροπλάνο.

Αντίστοιχα, η ίδια η φύση είναι

η φυσική αναφορά που χρησιμοποιούμε για να αποδείξουμε την επιστήμη μας

και είναι ένα ενιαίο σύστημα-

αναδυόμενο μόνο από την αυξανόμενη κατανόησή μας γι' αυτό.

Στην πραγματικότητα, δεν νοιάζεται για το τι εσύ

υποκειμενικά νομίζεις ή πιστεύεις ότι είναι αλήθεια.

Αντίθετα, σου δίνει μια επιλογή:

Μπορείς να μάθεις να ευθυγραμμίζεσαι με τους

φυσικούς της νόμους και να συμπεριφέρεσαι αντίστοιχα

δημιουργώντας σταθερά, καλή υγεία και βιωσιμότητα

ή μπορείς να πας ενάντια στο ρεύμα - χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν έχει σημασία πόσο πιστεύεις ότι μπορείς να

σηκωθείς και να περπατήσεις πάνω στον τοίχο δίπλα σου.

Ο νόμος της βαρύτητας δε θα το επιτρέψει.

Εάν δεν φας - θα πεθάνεις.

Εάν δε σε αγγίξουν ως βρέφος - θα πεθάνεις.

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, η Φύση είναι μια Δικτατορία

και είτε την ακούμε και ερχόμαστε σε αρμονία με αυτήν

ή θα υποφέρουμε τις αναπόφευκτες ολέθριες συνέπειες.

Άρα, μια Οικονομία Βασισμένη Στους Πόρους δεν είναι τίποτε άλλο

παρά ένα σύνολο από αποδεδειγμένες κατανοήσεις, που υποστηρίζουν τη ζωή

όπου όλες οι αποφάσεις βασίζονται πάνω

στη βελτιστοποιημένη ανθρώπινη και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.

Λαμβάνει υπόψη της το εμπειρικό "Ζωτικό Έδαφος"

το οποίο κάθε ανθρώπινο ον έχει κοινό ως ανάγκη

ανεξάρτητα, πάλι, από την πολιτική ή τη θρησκευτική του φιλοσοφία.

Δεν υπάρχει πολιτισμικός σχετικισμός σε αυτήν την προσέγγιση.

Δεν είναι θέμα απόψεων.

Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι ανθρώπινες ανάγκες

και το να έχουμε πρόσβαση στα απαραίτητα για τη ζωή, όπως καθαρό αέρα

θρεπτικό φαγητό και καθαρό νερό

μαζί με ένα θετικά ενισχυόμενο, σταθερό

μη βίαιο περιβάλλον που φροντίζει για τον άνθρωπο, απαιτείται

για την φυσική και ψυχική μας υγεία

την εξελικτική μας ικανότητα

και, συνεπώς, την επιβίωση του ίδιου του ανθρώπινου είδους.

Μια Οικονομία Βασισμένη Στους Πόρους

θα είναι βασισμένη πάνω στους διαθέσιμους πόρους.

Δεν μπορείς απλά να φέρεις πολλούς ανθρώπους σε ένα νησί

ή να χτίσεις μια πόλη 50.000 ανθρώπων χωρίς να έχεις πρόσβαση

στις αναγκαιότητες της ζωής.

Οπότε, όταν χρησιμοποιώ τον όρο "Aναλυτική Συστημική Προσέγγιση"

εννοώ ότι κάνουμε πρώτα μια καταγραφή της περιοχής

και προσδιορίζουμε τι μπορεί να προσφέρει αυτή η περιοχή-

όχι μόνο αρχιτεκτονική προσέγγιση-

όχι μόνο σχεδιαστική προσέγγιση-

αλλά η σχεδίαση πρέπει να βασίζεται σε όλες τις προϋποθέσεις

για να βελτιώσει την ανθρώπινη ζωή

και αυτό είναι που εννοώ με έναν ολοκληρωμένο τρόπο σκέψης.

Φαγητό, ρούχα, στέγη, ζεστασιά, αγάπη -

Όλα αυτά είναι απαραίτητα

κι αν στερήσεις κάποιο από τους ανθρώπους

έχεις ένα υποβαθμισμένο ανθρώπινο ον, λιγότερο ικανό να λειτουργήσει.

Όπως περιγράφηκε προηγουμένως, σε μια Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους, η θεμελιώδης

παγκόσμια, συστημική προσέγγιση στην εξαγωγή, παραγωγή και διανομή

βασίζεται πάνω σε ένα σύνολο αληθινών οικονομικών μηχανισμών ή "στρατηγικών"

που εγγυώνται αποδοτικότητα και

βιωσιμότητα σε κάθε τομέα της οικονομίας.

Έτσι, συνεχίζοντας με αυτό το σκεπτικό σχετικά με τον λογικό σχεδιασμό-

τι έπεται στην εξίσωσή μας;

Πού ακριβώς αποκτά υπόσταση όλο αυτό;

Πόλεις.

Η έλευση της πόλης είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του μοντέρνου πολιτισμού.

Ο ρόλος της είναι να επιτρέψει την αποδοτική πρόσβαση στα αναγκαία της ζωής

μαζί με αυξημένη κοινωνική στήριξη και αλληλεπίδραση.

Έτσι, πώς θα αρχίζαμε να σχεδιάζουμε μία ιδανική πόλη;

Τι σχήμα θα της δίναμε;

Τετράγωνο; Τραπεζοειδές;

Λοιπόν, δεδομένου ότι θα κινούμαστε εκεί γύρω

ίσως να την σχεδιάζαμε όσο το δυνατόν ισαπέχουσα για ευκολία...

για αυτό και ο κύκλος.

Τι θα πρέπει να περιέχει η πόλη;

Φυσικά, χρειαζόμαστε μια αστική περιοχή, μια περιοχή παραγωγής προϊόντων

μια περιοχή παραγωγής ενέργειας· μια περιοχή αγροκαλλιέργειας.

Αλλά ταυτόχρονα ανατρεφόμαστε και ως ανθρώπινα όντα - οπότε κουλτούρα

φυσικό περιβάλλον, αναψυχή και παιδεία.

Ας συμπεριλάβουμε λοιπόν ένα ωραίο ανοιχτό πάρκο

μια περιοχή ψυχαγωγίας/εκδηλώσεων για πολιτισμικούς σκοπούς και κοινωνικοποίηση

και εγκαταστάσεις εκπαίδευσης και έρευνας.

Και αφού έχουμε να κάνουμε με κύκλο

φαίνεται λογικό να οργανώσουμε αυτές τις λειτουργίες σε Ζώνες

βασιζόμενοι στην έκταση γης που απαιτείται για κάθε σκοπό

παράλληλα με την ευκολία στην πρόσβαση.

Πολύ καλά.

Και τώρα, ας μπούμε στις λεπτομέρειες:

Πρώτα πρέπει να εξετάσουμε την κύρια

υποδομή, ή αλλιώς τα ζωτικά όργανα του οργανισμού της πόλης.

Αυτά είναι τα δίκτυα ύδρευσης, μεταφοράς προϊόντων

απορριμμάτων και ενέργειας.

Όπως σήμερα έχουμε τα συστήματα ύδρευσης και λυμάτων κάτω από τις πόλεις μας

θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε αυτήν την ιδέα διοχέτευσης ώστε

να ενσωματώσουμε και τα δίκτυα ανακύκλωσης και διανομής προϊόντων.

Όχι πλέον ταχυδρόμοι ή σκουπιδιάρηδες.

Θα είναι ενσωματωμένο. Θα μπορούσαμε ακόμα να χρησιμοποιήσουμε

αυτοματοποιημένους σωλήνες πεπιεσμένου αέρα και παρόμοιες τεχνολογίες.

Το ίδιο ισχύει και για το δίκτυο μεταφορών.

Χρειάζεται να είναι ενσωματωμένο και στρατηγικά σχεδιασμένο, ώστε να περιορίζει

ή ακόμα και να εξαλείφει την ανάγκη για σπάταλα, ανεξάρτητα αυτοκίνητα.

Ηλεκτρικά τραμ, ταινιόδρομοι και μεταφορικά μέσα μαγνητικής αιώρησης

τα οποία μπορούν κυριολεκτικά να σας μεταφέρουν

οπουδήποτε μέσα στην πόλη, πάνω και κάτω

καθώς επίσης και να σας συνδέσουν με άλλες πόλεις.

Και φυσικά, σε περίπτωση που απαιτείται αυτοκίνητο

αυτό κατευθύνεται από δορυφόρο για ασφάλεια και ακεραιότητα.

Στην πραγματικότητα, αυτή η αυτοματοποιημένη τεχνολογία είναι διαθέσιμη αυτήν τη στιγμή.

Τα αυτοκινητικά δυστυχήματα σκοτώνουν περίπου 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως

και τραυματίζουν άλλα 50 εκατομμύρια περίπου.

Αυτό είναι αδιανόητο και δεν υπάρχει λόγος να συμβαίνει.

Με τον αποδοτικό σχεδιασμό πόλεων και αυτοκατευθυνόμενων αυτοκινήτων

αυτός ο δείκτης θανάτου μπορεί κυριολεκτικά να εξαλειφθεί.

Αγροκαλλιέργεια.

Σήμερα, μέσω των αυθαίρετων βιομηχανικών μεθόδων περικοπής κόστους

χρησιμοποιώντας φυτοφάρμακα, λιπάσματα σε υπερβολικό βαθμό και άλλα μέσα

έχουμε καταστρέψει επιτυχώς μεγάλο μέρος

αρώσιμης γης σε αυτόν τον πλανήτη

χωρίς να αναφέρουμε την εκτεταμένη δηλητηρίαση του οργανισμού μας.

Στην πραγματικότητα, βιομηχανικές και γεωργικές χημικές τοξίνες

εμφανίζονται, κυριολεκτικά, μέσα σε κάθε άνθρωπο που έχει ελεγχθεί, συμπεριλαμβανομένων και βρεφών.

Ευτυχώς, υπάρχουν φωτεινές εναλλακτικές -

όπως οι άνευ-χώματος υδροπονικές και αεροπονικές καλλιέργειες

που μειώνουν, επίσης, και τις απαιτήσεις για ιχνοστοιχεία και νερό

εώς και 75% της σημερινής μας χρήσης.

Η τροφή μπορεί πλέον να παραχθεί Βιολογικά σε βιομηχανικό επίπεδο

μέσα σε εσωτερικές, κάθετου τύπου καλλιέργειες.

Όπως σε 50-όροφα 4 στρεμμάτων οικόπεδα-

εξαλείφοντας κυριολεκτικά την ανάγκη για

φυτοφάρμακα και υδρογονάνθρακες γενικότερα.

Αυτό είναι το μέλλον της βιομηχανικής καλλιέργειας της τροφής.

Αποτελεσματικά, καθαρά και σε αφθονία.

Έτσι, τέτοια προηγμένα συστήματα θα συνιστούν

εν μέρει, την γεωργική ζώνη

παράγοντας την αναγκαία τροφή για όλο τον πληθυσμό της πόλης

δίχως ανάγκη να εισάγουμε οτιδήποτε απ'έξω

εξοικονομώντας χρόνο, απόβλητα και ενέργεια.

Και μιλώντας για ενέργεια-

Η Ζώνη Ενέργειας θα λειτουργούσε με μια συστημική προσέγγιση

εξάγοντας ηλεκτρισμό από τα άφθονα ανανεώσιμα μέσα μας

-συγκεκριμένα αέρα, ήλιο, γεωθερμία και διαφορά θερμότητας

κι αν έχει δυνατότητα επικοινωνίας με θάλασσα - παλιρροιακή και κυματική ενέργεια.

Προκειμένου να αποφευχθούν διακοπές και να διασφαλιστεί

μια θετική απόδοση ενέργειας

αυτά τα μέσα θα λειτουργούν εντός ενός ενιαίου συστήματος

ανεφοδιάζοντας το ένα το άλλο όταν χρειάζεται

ενώ θα αποθηκεύουν την πλεονάζουσα ενέργεια σε

μεγάλους υπόγειους υπερ-πυκνωτές

ώστε τίποτε να μην πάει χαμένο.

Και όχι μόνο θα αυτοτροφοδοτείται η πόλη

αλλά συγκεκριμένα κτήρια θα τροφοδοτούν ανεξάρτητα

παράγοντας ηλεκτρισμό μέσω φωτοβολταϊκών βαφών

μετατροπέων δομικής πίεσης, του θερμοηλεκτρικού φαινομένου

και από άλλες υπάρχουσες τεχνολογίες που δεν έχουν αξιοποιηθεί πλήρως.

Φυσικά, όλα αυτά εγείρουν την ερώτηση:

πώς αυτή η τεχνολογία, και τα αγαθά

γενικότερα, θα φτιαχτούν σε πρώτη φάση;

Αυτό μας φέρνει στην Παραγωγή:

Η Βιομηχανική Ζώνη δε θα έχει μόνο νοσοκομεία και τα συναφή·

θα είναι το κέντρο εργοστασιακής παραγωγής.

Όντας εντελώς τοπική στο σύνολό της

θα προμηθεύεται, φυσικά, πρώτες ύλες μέσω

του παγκοσμίου συστήματος διαχείρισης πόρων που ήδη σχολιάστηκε-

με τη ζήτηση να δημιουργείται από τον πληθυσμό της ίδιας της πόλης.

Όσον αφορά την μηχανική της παραγωγής

πρέπει να συζητήσουμε ένα νέο, ισχυρό φαινόμενο

που προκλήθηκε πρόσφατα στην ανθρώπινη ιστορία

και είναι στο δρόμο να αλλάξει τα πάντα.

Λέγεται Μηχανοποίηση

ή αυτοματοποίηση της εργασίας.

Εάν κοιτάξετε γύρω σας, θα δείτε ότι σχεδόν

τα πάντα που χρησιμοποιούμε σήμερα

κατασκευάζονται αυτόματα.

Τα παπούτσια σας, τα ρούχα σας, οι οικιακές σας συσκευές, το αυτοκίνητό σας και πάει λέγοντας...

είναι κατασκευασμένα από μηχανές με αυτοματοποιημένο τρόπο.

Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η κοινωνία δεν έχει

επηρεαστεί από αυτές τις μεγάλες τεχνολογικές προόδους;

Μα φυσικά όχι.

Αυτά τα συστήματα, πράγματι, υπαγορεύουν νέες δομές

και νέες ανάγκες, και καθιστούν πολλά άλλα πράγματα απαρχαιωμένα.

Έτσι, συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς την ανάπτυξη

και αξιοποίηση της τεχνολογίας με εκθετικό τρόπο.

Έτσι, σίγουρα η αυτοματοποίηση πρόκειται να συνεχίσει. Δεν μπορείς να παρεμποδίσεις

τεχνολογίες που απλώς έχουν νόημα.

Η αυτοματοποίηση της εργασίας μέσω της τεχνολογίας είναι πίσω από

κάθε μεγάλη κοινωνική μεταμόρφωση στην ανθρώπινη ιστορία.

Από τη Γεωργική Επανάσταση και την επινόηση του αρότρου

στη Βιομηχανική Επανάσταση και την επινόηση της ατμομηχανής

στην εποχή της πληροφορίας που τώρα ζούμε χάριν

της επινόησης προηγμένων ηλεκτρονικών και υπολογιστών.

Και σχετικά με προηγμένες μεθόδους παραγωγής σήμερα

η μηχανοποίηση εξελίσσεται από μόνη της.

Απομακρυνόμενοι από την παραδοσιακή μέθοδο

συναρμολόγησης εξαρτημάτων σε μια διάταξη -

προς μια προηγμένη μέθοδο που δημιουργεί

ολόκληρα προϊόντα σε μία μόνο διαδικασία.

Όπως οι πιο πολλοί μηχανικοί, ενθουσιάζομαι από τη βιολογία επειδή είναι

τόσο γεμάτη με παραδείγματα εκπληκτικών έργων μηχανικής.

Αυτό που είναι η βιολογία - είναι η μελέτη πραγμάτων που αντιγράφουν τον εαυτό τους.

Ως ο καλύτερος ορισμός για τη ζωή.

Πάλι, ως μηχανικός, πάντα διεγειρόμουν

με την ιδέα των μηχανών που αντιγράφουν τον εαυτό τους.

Ο Rep-Rap είναι ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής-

είναι δηλαδή ένας εκτυπωτής που συνδέεται στον υπολογιστή και

αντί να εκτυπώνει δισδιάστατα χαρτιά με σχέδια

κάνει πραγματικά, φυσικά, τρισδιάστατα αντικείμενα.

Δεν υπάρχει κάτι καινούριο σ' αυτό

3-D εκτυπωτές υπάρχουν εδώ και 30 χρόνια.

Το καλό σχετικά με το Rep-Rap είναι ότι τυπώνει τα περισσότερα από τα τμήματά του.

Οπότε, εάν έχετε ένα, θα μπορούσατε

να φτιάξετε άλλο ένα και να το δώσετε σε ένα φίλο

όπως και να μπορείτε να τυπώσετε πολλά χρήσιμα πράγματα.

Από την απλή εκτύπωση των βασικών ειδών οικιακής χρήσης στο σπίτι σας

μέχρι την εκτύπωση ενός ολόκληρου σώματος αυτοκινήτου με μία σάρωση

η προηγμένη, αυτοματοποιημένη τρισδιάστατη εκτύπωση έχει τώρα

τη δυνατότητα να μεταμορφώσει ουσιαστικά κάθε τομέα της παραγωγής.

Συμπεριλαμβανομένης και της κατασκευής κατοικίας.

Η Επεξεργασία Περιγράμματος είναι

στην πραγματικότητα, μια τεχνολογία παραγωγής -

η επονομαζόμενη τρισδιάστατη εκτύπωση- όταν κατασκευάζεις απ' ευθείας

τρισδιάστατα αντικείμενα από ένα μοντέλο του υπολογιστή.

Χρησιμοποιώντας την Επεξεργασία Περιγράμματος, θα είναι δυνατόν

να χτίσουμε ένα σπίτι 185 τετραγωνικών μέτρων

εξ ολοκλήρου από το μηχάνημα, σε μία μέρα.

Ο λόγος που οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να αυτοματοποιήσουν τη δόμηση

είναι επειδή έχει, πραγματικά, πολλά οφέλη.

Για παράδειγμα, η δόμηση είναι έντονα κοπιαστική

και παρόλο που προσφέρει εργασία σε ένα τμήμα της κοινωνίας

έχει επίσης ζητήματα και περιπλοκές.

Για παράδειγμα, η δόμηση είναι η πιο επικίνδυνη εργασία που υπάρχει.

Είναι χειρότερη από τη μεταλλουργία και τη γεωργία.

Έχει το υψηλότερο επίπεδο θνησιμότητας, σχεδόν σε κάθε χώρα.

Ένα άλλο ζήτημα είναι τα απόβλητα.

Ένα μέσο σπίτι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει 3 εώς 7 τόνους απορριμμάτων.

Έτσι, αυτό είναι τεράστιο αν κοιτάξουμε τις επιπτώσεις της κατασκευής

και γνωρίζοντας ότι περίπου το 40% του συνόλου των υλικών

παγκοσμίως, χρησιμοποιούνται για τη δόμηση.

Οπότε, πρόκειται για μια μεγάλη σπατάλη ενέργειας και πόρων

και, επίσης, μεγάλη ζημιά για το περιβάλλον.

Το να φτιάχνουμε σπίτια χρησιμοποιώντας σφυριά, καρφιά και ξύλο

με τη σημερινή κατάσταση της τεχνολογίας, είναι πραγματικά παράλογο

και θα ακολουθήσει τη μοίρα της εργατικής μας τάξης

όσον αφορά τη δόμηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρόσφατα, υπήρξε μια μελέτη του οικονομολόγου David Autor από το MIT

που δηλώνει ότι η μεσαία τάξη μας είναι παρωχημένη

και αντικαθίσταται από την αυτοματοποίηση.

Πολύ απλά, η μηχανοποίηση είναι πιο παραγωγική

αποδοτική και βιώσιμη απ' ότι η ανθρώπινη εργασία

σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας σήμερα.

Οι μηχανές δε χρειάζονται διακοπές, διαλλείματα, ασφάλεια, συντάξεις

και μπορούν να εργάζονται 24 ώρες τη μέρα, κάθε μέρα.

Η παραγωγική δυνατότητα και η ακρίβεια

σε σχέση με την ανθρώπινη εργασία, είναι ασύγκριτες.

Η ουσία: η επαναλαμβανόμενη ανθρώπινη εργασία είναι απαρχαιωμένη

και μη πρακτική σε ολόκληρο τον κόσμο

και η ανεργία που βλέπετε γύρω σας σήμερα

είναι βασικά το αποτέλεσμα αυτής της

εξέλιξης της αποδοτικότητας στην τεχνολογία.

Για χρόνια, οι οικονομολόγοι της αγοράς έχουν απορρίψει αυτό το αναπτυσσόμενο μόρφωμα

που θα μπορούσε να ονομαστεί "Τεχνολογική Ανεργία"

εξαιτίας του ότι νέοι τομείς πάντα έδειχναν

να αναδύονται για να απορροφήσουν εκ νέου τους εκτοπισμένους εργαζόμενους.

Σήμερα, οι υπηρεσίες είναι ο μόνος παραγωγικός τομέας που έχει απομείνει

και απασχολεί σήμερα πάνω από το 80% του Αμερικανικού εργατικού δυναμικού

με τις περισσότερες βιομηχανικές χώρες να διατηρούν παρόμοιες αναλογίες.

Ωστόσο, αυτός ο τομέας βρίσκεται τώρα

υπό αυξανόμενη πίεση από αυτοματοποιημένα περίπτερα-

αυτοματοποιημένα εστιατόρια, και ακόμη αυτοματοποιημένα καταστήματα.

Τελικά, οι οικονομολόγοι σήμερα

αναγνωρίζουν αυτό που αρνούνταν για χρόνια:

όχι μόνο η τεχνολογική ανεργία εντείνει την τρέχουσα

εργασιακή κρίση που βλέπουμε σε όλο τον

κόσμο, εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης

αλλά όσο περισσότερο βαθαίνει η ύφεση

τόσο γρηγορότερα μηχανοποιούνται οι βιομηχανίες.

Η παγίδα, που δεν γίνεται αντιληπτή

είναι ότι όσο γρηγορότερα μηχανοποιούν για να εξοικονομήσουν χρήματα

τόσο περισσότερο υποκαθιστούν τους ανθρώπους-

τόσο περισσότερο μειώνουν τη δημόσια αγοραστική δύναμη.

Αυτό σημαίνει ότι, ενώ η εταιρεία

μπορεί να παράγει τα πάντα πιο φθηνά

όλο και λιγότεροι θα έχουν χρήματα για να αγοράσουν οτιδήποτε

ανεξαρτήτως του πόσο φθηνά γίνονται.

Η ουσία είναι πως το παιχνίδι της "εργασίας για

εισόδημα" φτάνει σταδιακά σε ένα τέλος.

Στην πραγματικότητα, αν αφιερώσετε ένα λεπτό για να σκεφτείτε

τις δουλειές που υφίστανται σήμερα

τις οποίες η αυτοματοποίηση θα μπορούσε να αναλάβει τώρα, εάν εφαρμοζόταν

75% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού θα μπορούσε

να αντικατασταθεί αύριο από τη μηχανοποίηση.

Και αυτός είναι ο λόγος που σε μια Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους

δεν υπάρχει σύστημα Νομισματικής Αγοράς.

Καθόλου χρήματα...

επειδή δεν υπάρχει ανάγκη.

Μια Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους

αναγνωρίζει την αποδοτικότητα της μηχανοποίησης

και την αποδέχεται για αυτά που προσφέρει.

Δεν την πολεμάει, όπως κάνουμε σήμερα.

Γιατί; Επειδή είναι ανεύθυνο να

μη δίνεται καμία σημασία στην αποδοτικότητα και τη βιωσιμότητα.

Και αυτό μας γυρνά στο σύστημα των πόλεών μας.

Στο κέντρο βρίσκεται ο Κεντρικός Θόλος

ο οποίος, όχι μόνο στεγάζει

τις εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις και το κέντρο των μεταφορών

στεγάζει, επίσης, το κύριο σύστημα υπολογιστών που

διαχειρίζεται τις τεχνικές λειτουργίες της πόλης.

Η πόλη είναι, στην πραγματικότητα, μία μεγάλη αυτοματοποιημένη μηχανή.

Διαθέτει αισθητήρες σε όλες τις τεχνικές ζώνες

για να παρακολουθούν την πρόοδο της αγροκαλλιέργειας -

συλλογή ενέργειας, παραγωγή, διανομή και άλλα παρόμοια.

Τωρα, θα ήταν απαραίτητοι οι άνθρωποι για να επιβλέπουν αυτές

τις λειτουργίες στην περίπτωση δυσλειτουργίας ή άλλη παρόμοια;

Πιθανότατα, ναι.

Αλλά αυτός ο αριθμός θα μειωνόταν

με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι βελτιώσεις θα συνεχίζονταν.

Ωστόσο, με τα σημερινά δεδομένα, πιθανώς ένα 3%

του πληθυσμού της πόλης θα ήταν απαραίτητο

για αυτήν τη δουλειά, αν το καλοσκεφτούμε.

Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω

ότι σε ένα οικονομικό σύστημα το οποίο είναι

στην πραγματικότητα, σχεδιασμένο να σας φροντίζει

και να διασφαλίζει την ευημερία σας

χωρίς να πρέπει να υποτάσσεστε σε κάποια

ιδιωτική δικτατορία, σε καθημερινή βάση...

συνήθως, σε μια δουλειά που είναι είτε

τεχνικά αχρείαστη ή κοινωνικά άσκοπη

ενώ συχνά παλεύετε με ένα χρέος που δεν υπάρχει

απλά για να τα βγάλετε πέρα...

σας το εγγυώμαι: οι άνθρωποι θα προσφέρονται εθελοντικά δεξιά κι αριστερά.

για να διατηρήσουν και να βελτιώσουν ένα σύστημα

το οποίο πραγματικά τους φροντίζει.

Και σε συνδυασμό με το θέμα του "Κινήτρου"-

έρχεται η συνηθισμένη υπόθεση ότι

αν δεν υπάρχει κάποια εξωτερική πίεση

για κάποιον, ώστε "να δουλέψει για να ζήσει"

οι άνθρωποι απλά θα κάθονταν, δε θα έκαναν τίποτα

και θα μετατρέπονταν σε παχύσαρκους χασομέρηδες.

Αυτό είναι ανοησία.

Το σύστημα εργασίας που έχουμε σήμερα είναι

στην πραγματικότητα, ο δημιουργός της τεμπελιάς

όχι ο καταστολέας της.

Αν αναλογιστείτε την εποχή που ήσασταν παιδί-

γεμάτοι ζωή, με ενδιαφέρον να κατανοήσετε καινούργια πράγματα-

πιθανώς δημιουργώντας και εξερευνώντας...

αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, το σύστημα σας ώθησε

στο στόχο του να ανακαλύψετε πώς θα βγάλετε χρήματα.

Και, από τα πρώτα στάδια εκπαίδευσης

μέχρι τις σπουδές σε κάποιο πανεπιστήμιο, είστε περιορισμένοι.

Απλά και μόνο για να προκύψει ένα πλάσμα που υπηρετεί

ως γρανάζι σε ένα σύστημα που

στέλνει όλους τους καρπούς στο ανώτερο 1%.

Επιστημονικές έρευνες έχουν πλέον δείξει ότι οι άνθρωποι, στην πραγματικότητα

δεν παρακινούνται από χρηματικές ανταμοιβές

όταν πρόκειται για ευφυία και δημιουργία.

Η ίδια η δημιουργία είναι η ανταμοιβή.

Το χρήμα, στην πραγματικότητα, εξυπηρετεί ως κίνητρο, μόνο

για επαναλαμβανόμενες, βαρετές δραστηριότητες-

ένα ρόλο που μόλις δείξαμε ότι μπορεί να αντικατασταθεί από τις μηχανές.

Έτσι, όταν πρόκειται για την καινοτομία

την πραγματική χρήση του ανθρώπινου μυαλού

το χρηματικό κίνητρο έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί εμπόδιο

παρεμβαίνοντας και μειώνοντας τη δημιουργική σκέψη.

Και αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί ο Νικόλα Τέσλα, οι αδελφοί Ράιτ

και άλλοι εφευρέτες οι οποίοι συνεισέφεραν μαζικά

στον σημερινό μας κόσμο

ποτέ δεν επέδειξαν κάποιο χρηματικό κίνητρο για να το κάνουν.

Το χρήμα είναι, ουσιαστικά, ένα εσφαλμένο κίνητρο

και προκαλεί 100 φορές περισσότερη διαστροφή

απ' ότι συνεισφορά.

Καλημέρα παιδιά. Παρακαλώ, καθίστε.

Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να κάνω, είναι να κάνω έναν γύρο

και να σας ρωτήσω όλους τι θα θέλατε να γίνεται όταν μεγαλώσετε.

Ποιος θα ήθελε να απαντήσει πρώτος;

Λοιπόν, τι θα έλεγες εσύ Sarah;

Όταν μεγαλώσω θέλω να δουλέψω στα McDonald's, όπως και η μαμά μου!

Ω, οικογενειακή παράδοση, ε;

Τι θα έλεγες εσύ Linda;

Όταν μεγαλώσω, θα γίνω μια

πόρνη στους δρόμους της Νέας Υόρκης!

Ω! κορίτσι με αίγλη, ε;

Πολύ φιλόδοξο.

Εσύ, Tommy;

Όταν μεγαλώσω, θα γίνω ένας

πλούσιος, εκλεκτός επιχειρηματίας που θα εργάζεται

στη Γουόλ Στριτ και θα επωφελείται από

την κατάρρευση εξωτερικών οικονομιών.

Επιχειρηματικό...

Είναι υπέροχο που βλέπουμε και κάποιο πολυπολιτισμικό ενδιαφέρον!

[Θύματα της Κουλτούρας]

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μια

Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους εφαρμόζει την Επιστημονική Μέθοδο στην Κοινωνική Μέριμνα

και δεν περιορίζεται απλά και μόνο στην τεχνική αποτελεσματικότητα.

Λαμβάνει επίσης υπόψιν την

ανθρώπινη και κοινωνική ευημερία, μαζί με αυτά που τη συνιστούν.

Τι το καλό να έχει να προσφέρει ένα κοινωνικό σύστημα, εάν στην τελική

δεν προάγει την ευτυχία και την ειρηνική συνύπαρξη.

Έτσι, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε

ότι με την καθαίρεση του χρηματικού συστήματος

και την παροχή των αναγκαίων για τη ζωή

θα βλέπαμε μια παγκόσμια μείωση του

εγκλήματος κατά 95% σχεδόν στιγμιαία

αφού δεν υπάρχει τίποτα για να κλέψουμε, να καταχραστούμε, να κάνουμε απάτη κ.λπ.

95% των φυλακισμένων σήμερα, βρίσκονται εκεί

λόγω κάποιου εγκλήματος χρηματικού τύπου ή κατάχρησης ναρκωτικών

και η κατάχρηση ναρκωτικών είναι μια διαταραχή - και όχι έγκλημα.

Και τι γίνεται λοιπόν με το υπόλοιπο 5%;

τους πραγματικά βίαιους...

που φαινομενικά κάποιοι είναι

βίαιοι, μόνο και μόνο για να είναι βίαιοι...

είναι απλά "κακοί" άνθρωποι;

Ο λόγος για τον οποίο ειλικρινά πιστεύω ότι είναι χάσιμο χρόνου

να εμπλεκόμαστε σε κρίσεις περί ηθικών αξιών

σχετικά με ανθρώπινες πράξεις βίας είναι

επειδή δεν προάγει ούτε κατά μία σπιθαμή

την κατανόησή μας είτε για τα αίτια

είτε για την πρόληψη της βίαιης συμπεριφοράς.

Πολλές φορές με ρωτάνε εάν πιστεύω στη "συγχώρεση" των εγκληματιών.

Η απάντηση μου σ' αυτό είναι

"Όχι, δεν πιστεύω στη συγχώρεση

περισσότερο από όσο πιστεύω στην καταδίκη".

Μόνο εάν οι ίδιοι, ως κοινωνία

κρατήσουμε την ίδια στάση απέναντι στην αντιμετώπιση της βίας, με

αυτήν ενός προβλήματος δημόσιας υγείας και προληπτικής περίθαλψης

αντί για ένα ηθικά "κακό"...

μόνο όταν καταφέρουμε να αλλάξουμε την

δική μας συμπεριφορά, υποθέσεις και αξίες

θα επιτύχουμε να μειώσουμε τα

επίπεδα βίας αντί να τα διεγείρουμε-

όπως κάνουμε αυτήν τη στιγμή.

Όσο περισσότερη δικαιοσύνη επιζητάμε, τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε

γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η δικαιοσύνη.

Υπάρχει μόνο αυτό που υπάρχει εκεί έξω. Τόσο απλά.

Με άλλα λόγια, εάν οι άνθρωποι διαμορφώνονται να είναι φανατισμένοι ρατσιστές-

εάν ανατρέφονται μέσα σε ένα περιβάλλον που υποστηρίζει κάτι τέτοιο

τότε, γιατί ρίχνουμε την ευθύνη στο άτομο;

Είναι τα θύματα μιας υποκουλτούρας.

Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να βοηθηθούν.

Η ουσία είναι ότι πρέπει να ανασχεδιάσουμε το περιβάλλον

που παράγει αυτήν την ανώμαλη συμπεριφορά.

Αυτό είναι το πρόβλημα.

Όχι το να πετάμε έναν άνθρωπο στη φυλακή.

Εξ ου και οι δικαστές - δικηγόροι -

"ελευθερία επιλογής" - τέτοιες έννοιες

είναι επικίνδυνες, επειδή μας παραπληροφορούν.

Ότι ένα άτομο είναι "κακό"... ή ότι ένα άτομο είναι ένας "κατά συρροή δολοφόνος".

Οι κατά συρροή δολοφόνοι δημιουργούνται

όπως ακριβώς οι στρατιώτες γίνονται κατά συρροή δολοφόνοι με ένα πολυβόλο στο χέρι.

Μεταμορφώνονται σε μηχανές θανάτου, αλλά κανείς

δεν τους αντιμετωπίζει ως δολοφόνους ή φονιάδες

γιατί κάτι τέτοιο είναι "φυσικό".

Οπότε, κατηγορούμε τους ανθρώπους.

Λέμε: "Λοιπόν, αυτός ο τύπος ήταν Ναζί - βασάνισε Εβραίους".

Όχι, ανατράφηκε έτσι, ώστε να βασανίζει Εβραίους.

Άπαξ και δεχτείς το γεγονός ότι οι άνθρωποι

έχουν προσωπικές επιλογές και ότι είναι ελεύθεροι

να κάνουν αυτές τις επιλογές... ελεύθεροι να κάνουν

επιλογές, σημαίνει χωρίς να επηρεάζονται

και δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό καθόλου.

Όλοι μας επηρεαζόμαστε σε όλες μας τις επιλογές

από την κοινωνία στην οποία ζούμε, από τους γονείς μας

και από τις αξίες που κυριαρχούν.

Άρα, είμαστε επηρεασμένοι- Άρα, δεν μπορούν να υπάρξουν "ελεύθερες" επιλογές.

Ποια είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο; - η πραγματική απάντηση:

"Δεν έχω πάει σε όλον τον κόσμο και δε γνωρίζω

αρκετά για διαφορετικούς πολιτισμούς για να μπορέσω να απαντήσω αυτή την ερώτηση."

Δεν γνωρίζω κάποιον που να μιλά με αυτόν τον τρόπο.

Λένε: "Είναι οι παλιές καλές ΗΠΑ!"

η καλύτερη χώρα στον κόσμο!"

Δεν υπάρχει ανάλυση... "Έχεις πάει στην Ινδία;" - "Όχι."

"Έχεις πάει στην Αγγλία;" - "Όχι."

"Έχεις πάει στη Γαλλία;" - "Όχι."

"Τότε, που βασίζεις τις υποθέσεις σου;"

Δεν μπορούν να απαντήσουν - νευριάζουν μαζί σου.

Λένε, "Που να σε πάρει. Ποιος στο διάολο

νομίζεις ότι είσαι για να μου λες τι να σκεφτώ;"

Και μην ξεχνάς: έχεις να κάνεις με αποπροσανατολισμένους ανθρώπους.

Δεν είναι υπεύθυνοι για τις απαντήσεις˙

είναι θύματα της κουλτούρας, και αυτό σημαίνει

ότι έχουν επηρεαστεί από την κουλτούρα τους.

[Μέρος 4ο: Έγερση]

Όταν εξετάζουμε μια Οικονομία Βασισμένη Στους Πόρους

υπάρχουν, συχνά, μερικά επιχειρήματα που έχουν την τάση να εμφανίζονται...

[Έι!] (Διακόπτεται ο ομιλητής)

[Έι! Όπα!]

[Για περίμενε ένα λεπτό!]

[Ξέρω τι είναι αυτό. Αυτό ονομάζεται Μαρξισμός, φίλε.]

[Ο Στάλιν σκότωσε 800 Δις ανθρώπους εξαιτίας τέτοιων ιδεών...]

[Ο πατέρας μου πέθανε στα Γκούλαγκ!]

[Κομμουνιστή! Φασίστα!]

[Αν δε σου αρέσει η Αμερική μπορείς απλά να φύγεις!]

Εντάξει, ας ηρεμήσουμε λίγο...

[Θάνατος στη Νέα Τάξη Πραγμάτων!]

[Θάνατος στη Νέα Τάξη Πραγμάτων!]

Και καθώς ο παραλογισμός του

κοινού αυξανόταν, σοκαρισμένος και σαστισμένος:

ξαφνικά ο αφηγητής παθαίνει μια θανατηφόρα καρδιακή προσβολή.

Και η ταινία της φαινομενικά κομμουνιστικής προπαγάνδας δεν υπάρχει πλέον.

[Σφάλμα Συστήματος]

[Ανάκτηση αντιγράφου ασφαλείας ξεκίνησε - Αποκαταστάθηκε]

Αλλά, ξέρετε, έχω πει τέτοια πράγματα σε ανθρώπους

σε περιπτώσεις τύπου "δεξαμενών σκέψης"

ξέρετε, αυτές του τύπου "Λέσχη της Ρώμης" και ούτω καθ' εξής...

λένε: "Μαρξιστής!"

Τι; Μαρξιστής; Από που προέκυψε αυτό;

Έχουν απλά αυτήν την εικόνα στην οποία κολλάνε

είναι το Ιερό τους Δισκοπότηρο˙

και είναι τόσο εύκολο, ξέρετε.

Οι άνθρωποι ρωτάνε αν είμαι Σοσιαλιστής ή Κομμουνιστής ή Καπιταλιστής.

Λέω πως δεν είμαι τίποτε απ' τα παραπάνω. Γιατί

πιστεύετε ότι αυτές είναι οι μόνες επιλογές;

Όλα αυτά τα πολιτικά κατασκευάσματα

δημιουργήθηκαν από συγγραφείς οι οποίοι υπέθεσαν

ότι ζούμε σε έναν πλανήτη με απεριόριστους πόρους.

Ούτε μία από αυτές τις πολιτικές φιλοσοφίες

θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει έλλειψη σε οτιδήποτε.

Πιστεύω ότι ο κομμουνισμός, ο σοσιαλισμός, η ελεύθερη αγορά, ο φασισμός

αποτελούν κομμάτι της κοινωνικής εξέλιξης.

Δεν μπορείς να κάνεις ένα γιγάντιο βήμα

από τη μία κουλτούρα στην άλλη-

υπάρχουν ενδιάμεσα συστήματα.

Προτού υπάρξει οποιοσδήποτε "ισμός", έχουμε κάποιες ζωτικές ανάγκες

και οι ζωτικές ανάγκες είναι, όπως μόλις περιέγραψα

πιο εύκολα, όλες οι συνθήκες

που απαιτούνται για να πάρεις την επόμενη ανάσα

και αυτό περιλαμβάνει τον αέρα που αναπνέεις

το νερό που λαμβάνεις, την ασφάλεια που έχεις

την εκπαίδευση που έχεις πρόσβαση- όλα

αυτά τα πράγματα που μοιραζόμαστε και χρησιμοποιούμε, και που

καμία ζωή, σε καμία κουλτούρα, δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτά.

Επομένως, πρέπει να επανέλθουμε στις ζωτικές μας ανάγκες

και οι ζωτικές ανάγκες δεν είναι πλέον κάποιος "ισμός".

Είναι "Ανάλυση της Αξίας της Ζωής".

[Πέρα από τα Όρια]

Είναι απλά θέμα ιστορικής πραγματικότητας

ότι η κυρίαρχη πνευματική κουλτούρα

οποιασδήποτε συγκεκριμένης κοινωνίας, αντανακλά τα

συμφέροντα της κυρίαρχης ομάδας μέσα σε αυτήν την κοινωνία.

Σε μια κοινωνία κατοχής σκλάβων

οι πεποιθήσεις σχετικά με τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα δικαιώματα

και ούτω καθεξής, θα αντικατοπτρίζουν τις ανάγκες των ιδιοκτητών σκλάβων.

Στην κοινωνία, πάλι, η οποία βασίζεται στη

δύναμη ορισμένων ανθρώπων να ελέγχουν και να κερδοσκοπούν από

τις ζωές και την εργασία εκατομμυρίων άλλων

η κυρίαρχη πνευματική κουλτούρα θα

αντανακλά τις ανάγκες της κυρίαρχης ομάδας.

Έτσι, αν κοιτάξετε σε όλα τα επίπεδα, οι

ιδέες που διαποτίζουν την ψυχολογία, και

την κοινωνιολογία, και την ιστορία

και την πολιτική οικονομία, και την πολιτική επιστήμη

ουσιαστικά, αντικατοπτρίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα της ελίτ.

Και οι ακαδημαϊκοί που το αμφισβητούν αυτό πάρα πολύ

τείνουν να τοποθετούνται στο περιθώριο, ή

να θεωρούνται ένα είδος "ριζοσπάστη".

Οι κυρίαρχες αξίες μιας κουλτούρας

τείνουν να υποστηρίζουν και να διαιωνίζουν

το τι ανταμείβεται από αυτήν την κουλτούρα.

Και σε μια κοινωνία, όπου η επιτυχία και η

κοινωνική θέση μετριούνται βάσει του υλικού πλούτου

- όχι την κοινωνική συνεισφορά -

είναι εύκολο να δείς γιατί η κατάσταση του κόσμου είναι αυτή που είναι σήμερα.

Αντιμετωπίζουμε μια διαταραχή του Συστήματος Αξιών

- πλήρως αλλοιωμένων -

όπου η προτεραιότητα της προσωπικής και κοινωνικής υγείας

έχει καταστεί δευτερεύουσα σε σχέση με τις επιβλαβείς

έννοιες του τεχνητού πλούτου και της απεριόριστης ανάπτυξης.

Και όπως ένας ιός, αυτή η διαταραχή, τώρα

καταλαμβάνει κάθε πτυχή της διακυβέρνησης

Μέσα Ενημέρωσης, Ψυχαγωγία, ακόμα και τον Ακαδημαϊκό χώρο.

Και ενσωματωμένοι στη δομή της

είναι μηχανισμοί προστασίας

από οτιδήποτε μπορεί να παρέμβει.

Οπαδοί της θρησκείας της Νομισματικής Αγοράς

οι Αυτοδιορισμένοι Φύλακες του status quo

συνεχώς αναζητούν τρόπους για να αποτρέψουν κάθε μορφή σκέψης

που μπορεί να παρενοχλήσει τα πιστεύω τους.

Ο συνηθέστερος εκ των οποίων είναι: οι Προβαλλόμενες Δυαδικότητες.

Εάν δεν είστε Ρεπουμπλικάνος, θα πρέπει να είστε Δημοκράτης.

Εάν δεν είστε Xριστιανός, μπορεί να είστε σατανιστής

και εάν αισθάνεστε ότι η κοινωνία μπορεί να βελτιωθεί κατά πολύ

ώστε να δίνει προσοχή, ίσως - δεν ξέρω -

στη φροντίδα όλων;

είστε, απλά, ένας Ουτοπιστής.

Και το πιο ύπουλο από όλα αυτά:

αν δεν είστε οπαδός της "Ελεύθερης Αγοράς"

θα πρέπει να είστε εναντίον της ίδιας της ελευθερίας.

Είμαι υποστηρικτής της ελευθερίας!

Κάθε φορά που ακούτε τη λέξη "ελευθερία"

να λέγεται οπουδήποτε, ή τη λέξη "κυβερνητική παρέμβαση"

να λέγεται οπουδήποτε, αυτό σημαίνει, αποκωδικοποιημένο:

Παρεμπόδιση της μεγιστοποίησης της μετατροπής χρημάτων

σε περισσότερα χρήματα για τους κερδοσκόπους.

Αυτό είναι. Κάθε άλλο πράγμα που θα πουν:

"Ω, χρειαζόμαστε περισσότερα εμπορεύματα για τους ανθρώπους·

Ω, αυτή είναι η ελευθερία ενάντια στην τυραννία" και ούτω καθεξής.

Kάθε φορά που το βλέπετε αυτό, μπορείτε να το αποκωδικοποιήσετε σε

αυτό, και νομίζω ότι θα βρείτε έναν 1-προς-1 συσχετισμό

για κάθε φορά που το χρησιμοποιούν.

Και αυτό, κατά μια έννοια, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε:

ένα Συντακτικό. Ένα κυβερνητικό συντακτικό της κατανόησης και της αξίας.

Έτσι, αυτό κυβερνά υπό τη δική τους αναγνώριση

έτσι θα μπορούσαν να πούν: "Ω, δεν το εννοούσα αυτό καθόλου!"

αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό είναι που κάνουν.

Ακριβώς όπως μπορείτε να μιλάτε με μια γραμματική

και έχετε κανόνες της γραμματικής που ακολουθείτε

χωρίς να αναγνωρίζετε ποιοι είναι οι κανόνες...

κι έτσι, αυτό που έχουμε, είναι αυτό που εγώ αποκαλώ "το Συντακτικό των Κυρίαρχων Αξιών"

που αποτελούν το θεμέλιο αυτού. Έτσι, κάθε φορά που χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια:

κυβερνητική παρέμβαση, έλλειψη ελευθερίας, ή ελευθερία

ή πρόοδος, ή ανάπτυξη

μπορείτε να τα αποκωδικοποιήσετε όλα, ώστε να καταλάβετε την αρχική τους σημασία.

Φυσικά, όταν ακούς τη λέξη "Ελευθερία"

συνήθως βρίσκεται στην ίδια πρόταση

με κάτι που λέγεται "Δημοκρατία".

Είναι συναρπαστικό πώς οι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν

ότι όντως έχουν μια σχετική

επιρροή στο τι κάνει η κυβέρνησή τους

ξεχνώντας ότι η ίδια η φύση

του συστήματός μας θέτει τα πάντα προς πώληση.

Η μόνη ψήφος που μετράει είναι η χρηματική ψήφος

και δεν έχει καμία σημασία το πόσο

φωνάζει ο κάθε ακτιβιστής για την ηθική και την ευθύνη.

Σε ένα σύστημα αγοράς, κάθε πολιτικός, κάθε νομοθεσία

άρα και κάθε κυβέρνηση είναι προς πώληση.

Και ακόμα και με τα πακέτα στήριξης των τραπεζών, αξίας 20 τρις δολαρίων

αρχίζοντας από το 2007

ένα ποσό χρημάτων το οποίο θα μπορούσε να έχει αλλάξει

π.χ. τις ενεργειακές υποδομές παγκοσμίως

σε πλήρως ανανεώσιμες πηγές

πάει αντιθέτως σε ένα σύνολο ιδρυμάτων

που δεν βοηθούν καθόλου την κοινωνία

ιδρύματα τα οποία θα μπορούσαν να

καταργηθούν ακόμη και αύριο χωρίς καμία επίπτωση...

ο τυφλός συσχετισμός ότι η πολιτική και

οι πολιτικοί υπάρχουν για την ευημερία της κοινωνίας ακόμα συνεχίζεται.

Το γεγονός είναι ότι η πολιτική είναι απλά μια μπίζνα

- δε διαφέρει από καμία άλλη σε ένα σύστημα αγοράς

και νοιάζεται για το προσωπικό της συμφέρον πέρα από οτιδήποτε άλλο.

Ειλικρινά, δεν πιστεύω κατά βάθος στην πολιτική δράση.

Πιστεύω το σύστημα συστέλλεται και διαστέλλεται όπως θέλει.

Το σύστημα διευκολύνει αυτές τις αλλαγές.

Θεωρώ ότι το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα ήταν διευκόλυνση

προς το μέρος εκείνων που κατέχουν τη χώρα.

Θεωρώ ότι καταλαβαίνουν πού έγκειται το συμφέρον τους·

βλέπουν ότι μια δόση ελευθερίας φαίνεται καλή

-μια ψευδαίσθηση ελευθερίας- δώστε τους μια μέρα εκλογών το χρόνο

για να έχουν την ψευδαίσθηση της ανούσιας επιλογής.

Ανούσια επιλογή - έτσι πάμε, σαν σκλαβοι, και λέμε

"Εγώ ψήφισα." Τα όρια του ντιμπέιτ σ'αυτήν τη χώρα έχουν καθοριστεί

πριν καν ξεκινήσει, και όλοι οι άλλοι

περιθωριοποιούνται και παρουσιάζονται είτε

ως κομμουνιστές, είτε ως κάποιο είδος ανυπάκουου ανθρώπου

-ένα "αντιδραστικό στοιχείο"- να η λέξη...

και τώρα "συνομωσιολογία". Βλέπετε, αυτοί το εφηύραν.

Είναι κάτι που δεν πρέπει να ασχοληθούμε ούτε λεπτό:

ισχυρά άτομα να ενωθούν για κάποιο σχέδιο!

Δεν συμβαίνει! Είσαι "αντιδραστικό στοιχείο"! Είσαι "συνομωσιολόγος"!

Και από όλους τους μηχανισμούς άμυνας του συστήματος

δύο είναι αυτοί που εμφανίζονται συνέχεια.

Ο πρώτος είναι η ιδέα ότι το σύστημα υπήρξε η "αιτία"

της υλικής προόδου που βλέπουμε στον πλανήτη.

Ε, λοιπόν... Όχι.

Υπάρχουν βασικά δύο θεμελιώδεις αιτίες οι οποίες

δημιούργησαν την αύξηση του αποκαλούμενου "πλούτου"

και αυτή του πληθυσμού που βλέπουμε σήμερα.

Πρώτον: η εκθετική πρόοδος της τεχνολογίας παραγωγής

συνεπώς, η επιστημονική εφευρετικότητα.

Και δεύτερον: η αρχική ανακάλυψη άφθονης ενέργειας υδρογονανθράκων

- η οποία είναι σήμερα το θεμέλιο ολόκληρου του κοινωνικοοικονομικού συστήματος.

Το καπιταλιστικό, νομισματικό σύστημα

της ελεύθερης αγοράς - πείτε το όπως θέλετε -

δεν έχει κάνει τίποτα, παρά να εκμεταλλεύεται αυτά τα ευρήματα

με ένα διεστραμμένο σύστημα κινήτρων, και μια ανοργάνωτη

και άνιση μέθοδο διανομής και χρήσης αυτών των καρπών.

Ο δεύτερος μηχανισμός άμυνας είναι μια "πολεμική" κοινωνική προκατάληψη

που προκλήθηκε μέσα από χρόνια προπαγάνδας

και βλέπει κάθε άλλο κοινωνικό σύστημα

σαν έναν δρόμο προς την αποκαλούμενη "Τυραννία"

με διάφορα παραδείγματα όπως του Στάλιν, του Μάο, του Χίτλερ...

και το σύνολο των θυμάτων που προκάλεσαν.

Όσο δεσποτικοί κι αν υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι

παράλληλα με τις κοινωνικές προσεγγίσεις που διαιώνιζαν...

όταν πρόκειται για το παιχνίδι του θανάτου

- όταν πρόκειται για τη συστηματική

καθημερινή μαζική δολοφονία ανθρώπων -

Τίποτα στην ιστορία δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Οι λιμοί - κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα της ιστορίας μας -

δεν προκλήθηκαν από την έλλειψη τροφής.

Προκλήθηκαν από τη σχετική φτώχεια.

Οι οικονομικοί πόροι μοιράζονταν τόσο άνισα

που οι φτωχοί απλά δεν είχαν αρκετά χρήματα

για να αγοράσουν την τροφή, που θα ήταν

διαθέσιμη αν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν για αυτήν.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα Διαρθρωτικής Βίας.

Άλλο ένα παράδειγμα: στην Αφρική και σε άλλες περιοχές

θα εστιάσω ιδιαίτερα στην Αφρική

δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από AIDS.

Γιατί πεθαίνουν;

Όχι γιατί δεν ξέρουμε πώς να το θεραπεύσουμε.

Έχουμε εκατομμύρια ανθρώπους στις πλούσιες χώρες

που η κατάστασή τους βελτιώνεται αισθητά, επειδή

έχουν τα φάρμακα να το θεραπεύσουν.

Οι άνθρωποι στην Αφρική που πεθαίνουν από AIDS

δεν πεθαίνουν εξ αιτίας του ιού HIV...

πεθαίνουν επειδή δεν έχουν τα χρήματα να

πληρώσουν για τα φάρμακα που θα τους κρατούσαν ζωντανούς.

Ο Γκάντι το είδε αυτό. Είπε:

"Η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια."

Και αυτό είναι απολύτως σωστό.

Η φτώχεια σκοτώνει πολύ πιο πολλούς ανθρώπους απ' ότι όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία

πιο πολλούς απ'ότι όλοι οι δολοφόνοι στην ιστορία.

πιο πολλούς απ'ότι όλες οι αυτοκτονίες στην ιστορία...

Η Διαρθρωτική Βία όχι μόνο σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους

απ'όλα τα είδη της διαπροσωπικής βίας μαζί

η Διαρθρωτική Βία είναι επίσης

και η κύρια αιτία της διαπροσωπικής βίας.

[Πέρα από την Κορύφωση]

Το πετρέλαιο είναι το θεμέλιο

και είναι παρόν σε κάθε πτυχή του οικοδομήματος του ανθρώπινου πολιτισμού.

Υπάρχουν 10 θερμίδες υδρογονανθράκων -πετρέλαιο και φυσικό αέριο-

σε κάθε θερμίδα τροφής που καταναλώνουμε στον εκβιομηχανισμένο κόσμο.

Τα λιπάσματα φτιάχνονται απο φυσικό αέριο.

Τα εντομοκτόνα από πετρέλαιο.

Με πετρελαιοκίνητα μηχανήματα οργώνουμε-φυτεύουμε-ποτίζουμε

μαζεύουμε-μεταφέρουμε και συσκευάζουμε. Τυλίγουμε τα τρόφιμα

σε πλαστικό - ίσον πετρέλαιο. Όλα τα πλαστικά είναι πετρέλαιο.

Υπάρχουν 26 λίτρα πετρέλαιο σε κάθε ελαστικό.

Το πετρέλαιο είναι παντού. Είναι πανταχού παρόν. Και μόνο εξ αιτίας

του πετρελαίου υπάρχουν 7 δις άνθρωποι

ή σχεδόν 7 δις άνθρωποι στον πλανήτη αυτήν τη στιγμή.

Η άφιξη αυτής της φθηνής, εύκολης ενέργειας

η οποία, παρεπιπτόντως, ισοδυναμεί

με δισεκατομμύρια σκλάβους να δουλεύουν όλο το 24ωρο

άλλαξε τον κόσμο με τόσο ριζοσπαστικό τρόπο τον τελευταίο αιώνα

που ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 10 φορές.

Όμως, έως το 2050, τα αποθέματα πετρελαίου θα μπορούν να καλύψουν

τις ανάγκες του πληθυσμού κάτω από το ήμισυ

του σημερινού, βάσει του τωρινού τρόπου ζωής.

Έτσι, το μέγεθος προσαρμογής σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής είναι απλά τεράστιο.

Ο κόσμος σήμερα χρησιμοποιεί 6 βαρέλια πετρελαίου για καθε βαρέλι που βρίσκει.

Πέντε χρόνια πριν χρησιμοποιούσε 4

βαρέλια για κάθε ένα που έβρισκε.

Σε ένα χρόνο από τώρα θα χρησιμοποιεί

8 βαρέλια για κάθε ένα που θα βρίσκει.

Αυτό που με ενοχλεί είναι η

έλλειψη οποιασδήποτε αληθινής προσπάθειας από τις κυβερνήσεις παγκοσμίως

και από τους ηγέτες της βιομηχανίας ανά τον κόσμο να κάνουν κάτι διαφορετικό.

Έχουμε αυτές τις, ας τις πούμε, προσπάθειες να παραχθεί περισσότερη αιολική ενέργεια

και ίσως να γίνει κάτι και με την παλιρροιακή...

Γίνονται προσπάθειες για την καλύτερη απόδοση των αυτοκινήτων μας

αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει

με επερχόμενη επανάσταση- όλα αυτά είναι ασήμαντα

και αυτό είναι αρκετά τρομακτικό.

Και οι κυβερνήσεις, καθοδηγούμενες από οικονομολόγους

που δεν εκτιμούν αυτά για τα οποία μιλάμε

προσπαθούν να διεγείρουν τον καταναλωτισμό για να αποκαταστήσουν την περασμένη ευημερία

ελπίζοντας να αποκαταστήσουν το παρελθόν.

Εκτυπώνουν ακόμα περισσότερο χρήμα το οποίο στερείται παντελώς αντικρύσματος.

Έτσι, εάν η οικονομία βελτιωθεί και

ανακάμψει, και η περίφημη ανάπτυξη επανέλθει

θα είναι σύντομη, επειδή

μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, το οποίο μετριέται σε μήνες

και όχι σε χρόνια, θα συναντήσει ξανά το εμπόδιο των προμηθειών·

θα υπάρξει ακόμη ένα σοκ των τιμών

και μια ακόμα βαθύτερη ύφεση. Έτσι, πιστεύω

ότι οδηγούμαστε σε μια σειρά φαύλων κύκλων.

Έτσι, έχεις την οικονομική ανάπτυξη να αυξάνεται - ξέσπασμα τιμών -

και τα πάντα κλείνουν. Εκεί βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή.

Τότε θα αρχίσουν να ξανανεβαίνουν, αλλά εδώ που βρισκόμαστε είναι

το σημείο όπου δεν υπάρχει πια η δυνατότητα να παραχθεί φτηνή ενέργεια.

Είμαστε στην κορυφή- με καθοδική πορεία στην παραγωγή πετρελαίου.

Δεν πρόκειται να εξάγεις περισσότερο από το έδαφος πιο γρήγορα

πράγμα που σημαίνει ότι τα πράγματα κλείνουν, η τιμή του πετρελαίου πέφτει

όπως κι έγινε στις αρχές του 2009, αλλά στη συνέχεια, καθώς έχουμε μια "ανάκαμψη"

η τιμή του πετρελαίου αρχίζει να επανέρχεται.

Πρόσφατα έχει κυμανθεί περίπου στα $80 το βαρέλι

και αυτό που βλέπουμε είναι ότι, ακόμη και με $80

το βαρέλι, με τη δημοσιονομική και οικονομική κατάρρευση

οι άνθρωποι δεν μπορούν να το αγοράσουν.

Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου τώρα είναι περίπου 86 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.

Σε περίπου 10 χρόνια, προβλέπεται

να πρέπει να αντικατασταθούν σχεδόν 14 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.

Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να πλησιάσει και

να καλύψει έστω και το 1% αυτού του είδους τη ζήτηση.

Αν δεν κάνουμε κάτι αρκετά γρήγορα

πρόκειται να υπάρξει τεράστια έλλειψη ενέργειας.

Νομίζω ότι το μεγάλο λάθος είναι ότι δεν αναγνωρίσαμε

πριν μια δεκαετία περίπου, ότι χρειαζόταν συντονισμένη προσπάθεια

για την ανάπτυξη

αυτών των βιώσιμων μορφών ενέργειας.

Νομίζω αυτό είναι κάτι που τα εγγόνια μας θα το αναπολήσουν

με τρομερή δυσπιστία. "Αφού γνωρίζατε ότι

είχατε να κάνετε με ένα πεπερασμένο αγαθό...

πώς ήταν δυνατόν να χτίσετε την οικονομία σας

πάνω σε κάτι το οποίο επρόκειτο να εξαφανιστεί;"

Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία

βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την εξάντληση ένος βασικού πόρου

καίριου στο τωρινό μας σύστημα επιβίωσης.

Και το γαμώτο της όλης υπόθεσης είναι ότι

ακόμη και με το πετρέλαιο να γίνεται όλο και πιο σπάνιο

το οικονομικό σύστημα θα συνεχίσει να ωθεί με κλειστά μάτια

το καρκινικό του μοντέλο ανάπτυξης...

ώστε οι άνθρωποι να αγοράζουν πιο πολλά πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα

για να δημιουργούν ΑΕΠ και δουλειές... χειροτερεύοντας την παρακμή.

Υπάρχουν λύσεις για να αντικαταστήσουμε το

οικοδόμημα της οικονομίας υδρογονανθράκων;

Φυσικά.

Αλλά η πορεία που χρειάζεται για την επίτευξη των αλλαγών

δε θα εκδηλωθεί μέσω των Πρωτοκόλλων του Συστήματος Αγοράς

δεδομένου ότι νέες λύσεις μπορούν να

εφαρμοστούν μόνο μέσω του Μηχανισμού Κέρδους.

Οι άνθρωποι δεν επενδύουν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

επειδή δεν υπάρχει κέρδος, τόσο μακροπρόθεσμα όσο και βραχυπρόθεσμα.

Και η δέσμευση που χρειάζεται για να γίνουν πραγματικότητα

μπορεί να συμβεί μόνο με σοβαρή ζημιά της οικονομίας.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει χρηματικό κίνητρο, και σε αυτό

το σύστημα, αν δεν υπάρχει χρηματικό κίνητρο, δεν γίνεται τίποτα.

Και πάνω απ'όλα, η Κορύφωση Πετρελαίου είναι

μόνο μία από τις αναδυόμενες συνέπειες

του περιβαλλοντικο-κοινωνικού σαραβαλιασμένου τρένου που κερδίζει σήμερα ταχύτητα.

Άλλες υποβαθμίσεις περιλαμβάνουν το Πόσιμο Νερό

-η ίδια η δομή της ύπαρξής μας-

το οποίο παρουσιάζει σήμερα

ελλείψεις για 2,8 δις ανθρώπους

και αυτές οι ελλείψεις πρόκειται να φτάσουν τα 4 δισεκατομμύρια μέχρι το 2030.

Παραγωγή Τροφής:

Η καταστροφή της καλλιεργήσιμης γης, από την οποία

προέρχεται το 99,7% όλης της ανθρώπινης τροφής

λαμβάνει χώρα έως και 40 φορές ταχύτερα απ' όσο μπορεί να αναπληρωθεί

και μέσα στα τελευταία 40 έτη, το 30% της

καλλιεργήσιμης γης έχει καταστεί αντιπαραγωγικό.

Για να μην πούμε ότι οι υδρογονάνθρακες είναι η ραχοκοκαλιά

της γεωργίας σήμερα, και όσο αυτοί μειώνονται...

έτσι και ο εφοδιασμός μας σε τρόφιμα.

Όσον αφορά τους πόρους γενικότερα

με τα τωρινά πρότυπα κατανάλωσης, έως το 2030

θα χρειαζόμαστε δύο πλανήτες για να συνεχίσουμε τους ρυθμούς μας.

Για να μην αναφέρουμε τη συνεχή καταστροφή

της βιοποικιλότητας που υποστηρίζει τη ζωή

προκαλώντας κρίσεις εξαφάνισης και

περιβαλλοντική αποσταθεροποίηση σε όλη τη γη.

Και με όλες αυτές τις υποβαθμίσεις

έχουμε και τη σχεδόν εκθετική αύξηση του πληθυσμού

όπου έως το 2030 μπορεί να είναι πάνω από

8 δις άνθρωποι στον πλανήτη.

Η παραγωγή ενέργειας, και μόνο, θα πρέπει να

αυξηθεί κατά 44% έως το 2030 για να καλυφθεί τέτοια ζήτηση.

Και πάλι, καθώς τα χρήματα είναι ο μόνος πρωταρχικός παράγοντας για δράση·

μπορούμε άραγε να αναμένουμε κάποια χώρα

του πλανήτη να είναι σε θέση να αντέξει

τις μαζικές αλλαγές που απαιτούνται για την επανάσταση στη γεωργία

στην επεξεργασία ύδατος, στην παραγωγή ενέργειας κ.τ.λ.

Όταν η σκευωρία του παγκόσμιου χρέους

κλείνει σιγά-σιγά όλο τον κόσμο...

Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι

η ανεργία που βλέπετε σήμερα

πρόκειται να γίνει ο κανόνας

λόγω της φύσης της τεχνολογικής ανεργίας.

Οι θέσεις εργασίας δεν θα επιστρέψουν.

Και τέλος, μια ευρεία κοινωνική εκτίμηση.

Από το 1970 έως το 2010, η φτώχεια στον

πλανήτη διπλασιάστηκε λόγω αυτού του συστήματος...

και βάσει της σημερινής μας κατάστασης

πιστεύετε ειλικρινά ότι θα δούμε

κάτι λιγότερο από περισσότερο διπλασιασμό...

περισσότερα δεινά και περισσότερη μαζική λιμοκτονία;

[Η Αφετηρία]

Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ανάκαμψη.

Δεν πρόκειται για κάποια μεγάλη ύφεση

από την οποία θα μπορέσουμε κάποτε να βγούμε.

Νομίζω αυτό που θα ακολουθήσει μετά την επόμενη φάση

της οικονομικής κατάρρευσης είναι τεράστια κοινωνική αναταραχή.

Όταν σταματήσουν να καταβάλλονται τα επιδόματα ανεργίας

επειδή δε θα έχουν μείνει χρήματα στα κράτη.

Και όταν τα πράγματα γίνουν τόσο άσχημα, που οι άνθρωποι χάσουν την εμπιστοσύνη

προς τους εκλεγμένους ηγέτες τους, θα απαιτήσουν αλλαγή

αν δεν αλληλοσκοτώθουμε στην πορεία

ή αν δεν καταστρέψουμε το περιβάλλον.

Απλά φοβάμαι ότι μπορεί και να φτάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή...

και αυτό με ενοχλεί όσο δεν πάει.

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε αυτήν την κατάσταση.

Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης μετάβασης στην ανθρώπινη ζωή...

Ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα, είναι αυτή η ριζική

αλλαγή της ζωής όπως την ξέρουμε κατά τον τελευταίο αιώνα.

Θα πρέπει να υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της οικονομίας και

των πόρων αυτού του πλανήτη

εννοώντας φυσικά, όλη τη χλωρίδα και πανίδα·

την υγεία των ωκεανών και όλα τα άλλα.

Είναι ένα χρηματικό πρότυπο που δεν θα

φύγει μέχρι να σκοτώσει και το τελευταίο ανθρώπινο ον.

H "κυρίαρχη ομάδα" θα κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει στην εξουσία

και αυτό είναι που πρέπει να έχετε κατά νου.

Θα χρησιμοποιήσουν στρατό και ναυτικό και ψέμματα...

ή ό,τι άλλο διαθέτουν για να κρατηθούν στην εξουσία.

Δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουν

διότι δεν ξέρουν κανένα άλλο σύστημα που θα διαιωνίσει το είδος τους.

[Νέα Υόρκη - Ζωντανή Σύνδεση]

[Παγκόσμιες Διαδηλώσεις Κλείνουν τη Διεθνή Οικονομία]

[Λονδίνο - Ζωντανή Σύνδεση]

[Κίνα - Ζωντανή Σύνδεση]

[Νότια Αφρική - Ζωντανή Σύνδεση]

[Ισπανία - Ζωντανή Σύνδεση]

[Ρωσία - Ζωντανή Σύνδεση]

[Καναδάς - Ζωντανή Σύνδεση]

[Σαουδική Αραβία - Ζωντανή Σύνδεση]

[Tα Ποσοστά Εγκληματικότητας στη Δύση Απογειώνονται]

[Ο ΟΗΕ Κηρύσσει Κατάσταση Παγκόσμιας Έκτακτης Ανάγκης]

[Η Παγκόσμια Ανεργία Χτυπά το 65%]

[Οι Φόβοι για Παγκόσμιο Πόλεμο Συνεχίζονται]

[Η Κατάρρευση Χρέους προκαλεί τώρα ελλείψεις σε τρόφιμα]

[Πάρτε τα Πίσω]

[Αν και δεν έχει αναφερθεί βία καθώς

οι άνευ προηγουμένου διαδηλώσεις συνεχίζονται...

φαίνεται ότι το ισοδύναμο τρισεκατομμυρίων δολάριων

αποσύρεται συστηματικά από τραπεζικούς λογαριασμούς

σε ολόκληρο τον κόσμο, και με τη σειρά τους...

τελικά πετιούνται τώρα

μπροστά από τις παγκόσμιες Κεντρικές τράπεζες.]

[ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΣ]

[ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ]

[Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ]

[WWW.THEZEITGEISTMOVEMENT.COM]