Το τρομακτικό χτύπημα μετά από μια συνάντηση με τον θάνατο
-
0:01 - 0:05Αυτή η ημέρα ήταν η 8η Απριλίου 2003,
-
0:06 - 0:10ήμουν στη Βαγδάτη ως ανταποκριτής
στον πόλεμο του Ιράκ. -
0:10 - 0:15Ήταν η στιγμή που οι Αμερικάνοι
έμπαιναν με τα τανκς τους στη Βαγδάτη, -
0:16 - 0:22μερικοί δημοσιογράφοι βρισκόμασταν
μέσα στο ξενοδοχείο Παλαιστίνη, -
0:22 - 0:27και ο κίνδυνος του πολέμου,
ο πόλεμος ερχόταν κατά πάνω μας, -
0:27 - 0:29από κάτω μας, κάτω από τα παράθυρά μας.
-
0:30 - 0:34Η Βαγδάτη ήταν γεμάτη
από μαύρο καπνό, από πετρέλαιο. -
0:35 - 0:38Βρομούσε, δεν βλέπαμε τίποτα,
βλέπαμε όμως αυτό που συνέβαινε. -
0:38 - 0:40Κι εγώ, φυσικά, έπρεπε να γράψω ένα άρθρο,
-
0:40 - 0:44πάντα κάτι γίνεται
όταν πρέπει να γράψετε ένα άρθρο. -
0:44 - 0:47Ήμουν λοιπόν στο δωμάτιό μου,
στον 16ο όροφο, -
0:47 - 0:50γράφοντας, και πότε πότε
πήγαινα στο παράθυρο -
0:50 - 0:52να δω τι συνέβαινε.
-
0:53 - 0:56Κι έπειτα, σε μια στιγμή,
έγινε μια πιο βίαιη δόνηση. -
0:56 - 0:58Για τρεις εβδομάδες μας βομβάρδιζαν
-
0:58 - 1:01με πυραύλους και βόμβες μισού τόνου,
-
1:01 - 1:07αλλά τότε, τη δόνηση, την ένιωσα μέσα μου.
-
1:07 - 1:11Είπα λοιπόν στον εαυτό μου,
«Είναι κοντά, πολύ πολύ κοντά!» -
1:11 - 1:14Κι έτσι κατέβηκα να δω τι συνέβαινε,
-
1:14 - 1:19κατέβηκα στον 15ο όροφο,
-
1:19 - 1:22και είδα τον κόσμο να ουρλιάζει
στους διαδρόμους, τους δημοσιογράφους, -
1:22 - 1:24και μπήκα σε ένα δωμάτιο
-
1:24 - 1:29και κατάλαβα ότι αυτό το δωμάτιο
είχε χτυπηθεί από ένα βλήμα. -
1:29 - 1:32Υπήρχε κάποιος τραυματισμένος,
-
1:33 - 1:35και κοντά στο παράθυρο, ήταν ένας άνδρας
-
1:35 - 1:39που ήταν καμεραμάν,
τον έλεγαν Τάρας Προτσούκ, -
1:40 - 1:42ήταν πεσμένος μπρούμυτα.
-
1:46 - 1:50Κάποια στιγμή δούλευα σε ένα νοσοκομείο,
ήξερα λοιπόν πρώτες βοήθειες. -
1:50 - 1:54Όταν τον γύρισα ανάποδα,
-
1:56 - 2:02ήταν ανοιχτός από το στέρνο μέχρι
την ηβική χώρα, όμως δεν έβλεπα τίποτα. -
2:02 - 2:09Έβλεπα μια άσπρη κηλίδα, αστραφτερή,
λαμπερή, που με τύφλωνε -
2:09 - 2:11και δεν καταλάβαινα.
-
2:11 - 2:15Μετά η κηλίδα διαλύθηκε και
είδα την πληγή, που ήταν πολύ σοβαρή, -
2:15 - 2:18τον βάλαμε σε ένα σεντόνι
μαζί με τους συναδέλφους, -
2:18 - 2:22τον κατεβάσαμε μέσα σε ένα ασανσέρ
που σταματούσε σε κάθε όροφο, 15 όροφοι, -
2:22 - 2:25τον βάλαμε σε ένα αυτοκίνητο
που τον πήγε στο νοσοκομείο. -
2:25 - 2:29Πέθανε στον δρόμο για το νοσοκομείο,
και ο Ισπανός καμεραμάν, Χοσέ Κουσό, -
2:29 - 2:32που ήταν στον 14ο όροφο
ο οποίος επίσης πλήχθηκε -
2:32 - 2:35-γιατί το βλήμα έπεσε
μεταξύ των δύο ορόφων- -
2:35 - 2:37πέθανε επάνω στο χειρουργικό τραπέζι.
-
2:37 - 2:44Μόλις έφυγε το αυτοκίνητο, επέστρεψα.
Είχα ένα άρθρο να γράψω. -
2:45 - 2:52Επέστρεψα στο λόμπι του ξενοδοχείου
με τα χέρια μου γεμάτα αίμα, -
2:52 - 2:55κι εκεί με σταμάτησε
ένας Ιρακινός, τσιράκι του ξενοδοχείου, -
2:55 - 2:59για να μου ζητήσει να πληρώσω
τις 10 μέρες φόρων που είχα καθυστερήσει. -
2:59 - 3:01Του είπα να εξαφανιστεί.
-
3:02 - 3:05Και είπα στον εαυτό μου,
«Παράτα το. Παράτα το! -
3:07 - 3:09Εάν θέλεις να γράψεις,
πρέπει να το αφήσεις». -
3:09 - 3:12Και αυτό έκανα, ανέβηκα,
έγραψα το άρθρο μου, -
3:12 - 3:14το οποίο έστειλα.
-
3:15 - 3:19Αλλά μετά εκτός από το συναίσθημα
ότι είχα χάσει τους συναδέλφους μου, -
3:20 - 3:22υπήρχε κάτι που με ενοχλούσε:
-
3:22 - 3:26Ξαναέβλεπα αυτή την κηλίδα,
αστραφτερή, λαμπερή, -
3:29 - 3:31και δεν καταλάβαινα
αυτό που ήθελε να πει. -
3:31 - 3:34Κι έπειτα, ο πόλεμος τελείωσε,
-
3:36 - 3:42Αργότερα, είπα, «Δεν είναι δυνατόν.
Δεν γίνεται να μην ξέρω τι συνέβη». -
3:42 - 3:46Διότι δεν ήταν η πρώτη φορά,
και δεν συνέβη μόνο σε μένα. -
3:46 - 3:49Είχα δει τέτοια πράγματα
να συμβαίνουν σε άλλους -
3:49 - 3:52στα 20 ή 35 χρόνια που κάνω ρεπορτάζ.
-
3:53 - 3:56Είχα δει πράγματα που επίσης
με είχαν επηρεάσει. -
3:56 - 3:59Αλλά για παράδειγμα,
στον Λίβανο, είχα γνωρίσει έναν άνδρα, -
3:59 - 4:02έναν βετεράνο, 25 χρονών,
πολεμούσε για πέντε χρόνια, -
4:02 - 4:04ένας πραγματικός βετεράνος,
τον ακολουθούσαμε παντού. -
4:04 - 4:07Σερνόταν στο έδαφος
τη νύχτα με τέτοια σιγουριά, -
4:07 - 4:11ήταν εξαιρετικός στρατιωτικός,
αληθινός στρατιώτης. -
4:11 - 4:14Τον ακολουθούσαμε γιατί ξέραμε
ότι μαζί του ήμασταν ασφαλείς. -
4:14 - 4:18Μια μέρα μου είπαν, και τον ξαναείδα,
-
4:18 - 4:20ότι έπαιζε χαρτιά μέσα στο στρατόπεδο,
-
4:20 - 4:26και κάποιος μπήκε, από δίπλα,
του πήρε το όπλο, -
4:26 - 4:31πυροβόλησε και η ανάφλεξη,
ο απλός πυροβολισμός, -
4:31 - 4:35τον έκανε να ξαπλώσει
κάτω από το τραπέζι σαν παιδάκι. -
4:35 - 4:37Έτρεμε, είχε πανικοβληθεί.
-
4:37 - 4:42Και μετά, δεν μπόρεσε ξανά
να επιστρέψει στη μάχη. -
4:42 - 4:45Κατέληξε κρουπιέρης
στο καζίνο της Βηρυττού -
4:45 - 4:46όπου τον ξαναβρήκα,
-
4:46 - 4:50γιατί δεν κοιμόταν πια, οπότε
ήταν η κατάλληλη δουλειά γι' αυτόν. -
4:50 - 4:55Αναρωτήθηκα λοιπόν,
«Τι είναι αυτό το πράγμα -
4:55 - 5:01που μπορεί να σας σκοτώσει
χωρίς εμφανές τραύμα; -
5:01 - 5:06Τι συμβαίνει;
Τι είναι αυτό το άγνωστο πράγμα; -
5:06 - 5:11Ήταν πολύ συχνό για να είναι κάτι τυχαίο.
-
5:11 - 5:15Άρχισα λοιπόν να ερευνώ,
αυτό ξέρω να κάνω. -
5:15 - 5:17Άρχισα να ερευνώ,
-
5:17 - 5:25να ψάχνω βιβλία, ψυχιάτρους,
μουσεία, βιβλιοθήκες κλπ. -
5:26 - 5:31Κι έτσι ανακάλυψα ότι
υπήρχε κόσμος που το γνώριζε, -
5:31 - 5:33συχνά στρατιωτικοί ψυχίατροι,
-
5:33 - 5:38και ότι βρισκόμασταν απέναντι
σε κάτι που ονομάζουμε τραύμα. -
5:38 - 5:42Οι Αμερικανοί το ονομάζουν «PTSD»,
τραύμα, μετατραυματικό στρες, -
5:42 - 5:49κι ότι ήταν κάτι υπαρκτό,
για το οποίο δεν μιλούσαμε ποτέ. -
5:52 - 5:55Και τι είναι αυτό το τραύμα;
-
5:55 - 5:58Είναι μια συνάντηση με τον θάνατο.
-
5:59 - 6:02Δεν ξέρω αν έχετε δει τον θάνατο κατάματα,
δε μιλώ για πτώματα, -
6:02 - 6:07δε μιλώ για το σώμα του παππού
σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, όχι. -
6:07 - 6:11Ή για κάποιον πεσμένο στο οδόστρωμα.
-
6:12 - 6:17Μιλάω για τη συνάντηση
με το κενό του θανάτου. -
6:18 - 6:24Κι αυτό είναι κάτι που κανείς
δεν πρέπει να δει. -
6:24 - 6:29Οι αρχαίοι έλεγαν, ούτε τον ήλιο ούτε
τον θάνατο μπορείς να τον δεις κατάματα. -
6:29 - 6:34Ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να δει
το κενό του θανάτου κατάματα. -
6:34 - 6:41Κι όταν αυτό συμβεί, μπορεί να παραμείνει
αόρατο για κάποιο διάστημα, -
6:41 - 6:44για μέρες, εβδομάδες,
μήνες, για χρόνια μερικές φορές. -
6:44 - 6:49Και μετά, κάποια στιγμή, αυτό εκρήγνυται,
-
6:49 - 6:52γιατί είναι κάτι
που εισέρχεται στον εγκέφαλο. -
6:52 - 6:54Ένα είδος παράθυρου σαν αυτό,
-
6:54 - 6:59μεταξύ μιας εικόνας και εγκεφάλου,
που έχει εγκατασταθεί μέσα στον εγκέφαλο, -
6:59 - 7:04έχει απομείνει και θα καταλάβει
όλο τον χώρο του εγκεφάλου μας. -
7:05 - 7:08Κι έτσι υπάρχουν άνθρωποι,
άντρες και γυναίκες, -
7:09 - 7:11που ξαφνικά δεν κοιμούνται πια.
-
7:12 - 7:15Παθαίνουν τρομακτικές κρίσεις άγχους --
-
7:15 - 7:17κρίσεις πανικού, όχι απλοί φόβοι.
-
7:17 - 7:21Οι οποίοι ξαφνικά δεν θέλουν να κοιμηθούν,
γιατί όταν κοιμούνται, -
7:21 - 7:24έχουν κάθε νύχτα, κάθε νύχτα,
τον ίδιο εφιάλτη, -
7:24 - 7:26κάθε νύχτα την ίδια εικόνα.
-
7:26 - 7:27Ποια είναι αυτή η εικόνα?
-
7:27 - 7:31Είναι για παράδειγμα, ένας στρατιώτης
ο οποίος μπαίνει σ' ένα κτίριο -
7:31 - 7:34και βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο
με έναν άλλον στρατιώτη που τον σημαδεύει, -
7:34 - 7:37και βλέπει το όπλο, μέσα στην κάννη.
-
7:37 - 7:40Και το όπλο ξαφνικά
γίνεται τεράστιο, αποσυντίθεται, -
7:40 - 7:43γίνεται αφρώδες, καταπίνει τα πάντα.
-
7:43 - 7:51Κι εκεί, λέει, μετά θα πει «Είδα
τον θάνατο, με είδα νεκρό, είμαι νεκρός». -
7:51 - 7:54Και από εκείνη τη στιγμή,
ξέρει ότι είναι νεκρός. -
7:55 - 8:00Δεν είναι μια αντίληψη,
είναι πεπεισμένος ότι είναι νεκρός. -
8:00 - 8:03Στην πραγματικότητα, κάποιος ήρθε,
έφυγε ή δεν πυροβόλησε, -
8:03 - 8:06δεν τον πυροβόλησαν πραγματικά --
αλλά γι' αυτόν, πέθανε εκείνη τη στιγμή. -
8:06 - 8:09Μπορεί να είναι επίσης
μυρωδιά ενός μαζικού τάφου. -
8:09 - 8:11Έχω δει πολλά στη Ρουάντα.
-
8:11 - 8:15Μπορεί να είναι
η φωνή ενός φίλου που καλεί, -
8:15 - 8:19που τον σκοτώνουν, για τον οποίο
δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. -
8:19 - 8:20Ακούμε αυτή τη φωνή,
-
8:20 - 8:25και θα ξυπνά κάθε βράδυ --
για εβδομάδες, για μήνες -- -
8:26 - 8:29σε μια κατάσταση ύπνωσης,
πανικόβλητος, τρομαγμένος σαν παιδί. -
8:29 - 8:33Έχω δει άντρες να κλαίνε σαν παιδιά,
-
8:34 - 8:38βλέποντας την ίδια εικόνα,
μέσα στον εγκέφαλό τους, -
8:38 - 8:41αυτή την εικόνα φρίκης,
-
8:43 - 8:45Το κενό του θανάτου,
-
8:45 - 8:48που είναι το ανάλογο του τρόμου
που κρύβει κάτι -
8:48 - 8:49θα καταλάβει τα πάντα.
-
8:49 - 8:52Δεν μπορεί πια να κάνει
τίποτα απολύτως. -
8:52 - 8:54Δεν μπορεί να δουλέψει,
δεν μπορεί να αγαπήσει. -
8:54 - 8:58Γυρνάει σπίτι του, δεν αναγνωρίζει πια
κανέναν. Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του. -
9:00 - 9:05Κρύβεται, κλείνεται μέσα στο σπίτι.
-
9:05 - 9:09Ξέρω κάποιους που έβαζαν κονσερβοκούτια
με νομίσματα έξω από το σπίτι τους -
9:09 - 9:11για την περίπτωση που
κάποιος προσπαθούσε να μπει μέσα. -
9:11 - 9:13Και ξαφνικά, θέλει να πεθάνει,
θέλει να σκοτώσει, -
9:13 - 9:15θέλει να κρυφτεί,
θέλει να τραπεί σε φυγή, -
9:15 - 9:18θέλει να τον αγαπούν,
αλλά απεχθάνεται τους ανθρώπους, -
9:18 - 9:24και κάτι τον κυριεύει
από το πρωί ως το βράδυ, -
9:24 - 9:29και υποφέρει απίστευτα.
-
9:29 - 9:31Και κανείς δεν καταλαβαίνει.
-
9:31 - 9:34Του λένε, «Δεν έχεις κάτι,
Φαίνεσαι καλά, δεν έχεις τραυματιστεί. -
9:34 - 9:36Πήγες στον πόλεμο, επέστρεψες,
είσαι καλά». -
9:36 - 9:41Αυτά τα άτομα υποφέρουν αφάνταστα
και κάποιοι αυτοκτονούν. -
9:42 - 9:45Άλλωστε, η αυτοκτονία
είναι σαν την ενημέρωση της ατζέντας του, -
9:45 - 9:47αφού ήδη είμαι νεκρός, ας αυτοκτονήσω.
-
9:47 - 9:49Επιπλέον, δεν υπάρχει πια πόνος.
-
9:49 - 9:52Κάποιοι αυτοκτονούν, άλλοι
καταλήγουν κάτω από γέφυρες, πίνουν. -
9:52 - 9:57Όλοι θυμάστε την ιστορία εκείνου
του παππού, εκείνου του θείου, -
9:57 - 9:59εκείνου του γείτονα που έπινε,
που δεν έλεγε τίποτα, -
9:59 - 10:01που ήταν δύστροπος, έδερνε τη γυναίκα του
-
10:01 - 10:05και που κατέληξε να βυθιστεί
στο ποτό ή να πεθάνει. -
10:05 - 10:12Δε μιλάμε γι' αυτό, γιατί;
Γιατί είναι ταμπού. -
10:13 - 10:16Ο άνθρωπος δεν έχει λόγια
για το κενό του θανάτου. -
10:16 - 10:18Οι άλλοι όμως δεν μπορούν
να το καταλάβουν. -
10:18 - 10:22Όταν γύρισα από το ρεπορτάζ πρώτη φορά,
μου είπαν: «Α, επέστρεψε». -
10:22 - 10:24Επίσημο δείπνο, λευκό τραπεζομάντηλο
κεριά, καλεσμένοι, -
10:24 - 10:27«Πες τα μας όλα!» Και το έκανα.
-
10:28 - 10:30Μετά από 20 λεπτά, όλοι με στραβοκοίταζαν,
-
10:30 - 10:32η οικοδέσποινα κοίταζε το τασάκι.
-
10:32 - 10:35Ήταν μια φρίκη και κατάλαβα
ότι κατέστρεψα τη βραδιά. -
10:35 - 10:39Τώρα πια δεν διηγούμαι.
Δεν είμαστε έτοιμοι για να ακούσουμε. -
10:39 - 10:41Ο κόσμος λέει «Σταμάτα».
-
10:41 - 10:45Είναι μόνο κάποιες περιπτώσεις;
Όχι. Είναι εξαιρετικά συχνό. -
10:45 - 10:48Το ένα τρίτο των στρατιωτών
που πέθαναν στο Ιράκ, -
10:48 - 10:50όχι «πέθαναν», ας το πω αλλιώς --
-
10:50 - 10:53το ένα τρίτο των Αμερικανών στρατιωτών
που πήγαν στο Ιράκ -
10:53 - 10:55υποφέρουν από μετατραυματικές διαταραχές.
-
10:55 - 11:01Το 1939, ήταν ακόμη 200.000 στρατιώτες
από τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο -
11:01 - 11:05στα Βρετανικά ψυχιατρικά νοσοκομεία.
-
11:05 - 11:09Στο Βιετνάμ, υπήρξαν 54.000 θάνατοι --
Αμερικανών. -
11:09 - 11:14Το 1987, η αμερικανική κυβέρνηση
προσδιόρισε 102.000, --το διπλάσιο-- -
11:14 - 11:17102.000 αυτοκτονίες βετεράνων.
-
11:17 - 11:19Αριθμός διπλάσιος
από τους θανάτους στη μάχη. -
11:19 - 11:23Καταλαβαίνετε ότι είναι
κάτι που τα καλύπτει όλα. -
11:23 - 11:26Όχι μόνο στους μοντέρνους πολέμους,
τους αρχαίους πολέμους, -
11:26 - 11:28το βρίσκουμε σε αρχαία κείμενα,
τα στοιχεία είναι εκεί. -
11:28 - 11:30Γιατί δε μιλάμε γι' αυτό?
-
11:30 - 11:34Διότι το πρόβλημα είναι ότι,
-
11:34 - 11:40εάν ο άνθρωπος δε μιλάει,
οδεύει προς την καταστροφή. -
11:40 - 11:45Η μόνη θεραπεία,
-
11:45 - 11:48διότι τα καλά νέα εδώ
είναι ότι αυτό θεραπεύεται, -
11:49 - 11:52η κραυγή του Μουνκ, του Γκόγια κλπ,
ναι, θεραπεύεται. -
11:52 - 11:57Η μόνη θεραπεία αυτού του τραύματος,
-
11:57 - 12:02αυτής της συνάντησης με τον θάνατο, που
σας κατακλύζει, σας παγώνει, σας σκοτώνει, -
12:02 - 12:06είναι να καταφέρεις να μιλήσεις γι' αυτό.
-
12:06 - 12:08Κάποτε έλεγαν:
-
12:08 - 12:12«Η γλώσσα είναι το μόνο πράγμα
που μας κρατά ενωμένους». -
12:12 - 12:14Αν δεν υπάρχει γλώσσα, δεν είμαστε τίποτα.
-
12:14 - 12:17Είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους.
-
12:17 - 12:19Κι απένταντι σε αυτή την εικόνα φρίκης,
-
12:19 - 12:21που δεν έχει λέξεις,
-
12:21 - 12:25γιατί δεν έιναι παρά μια εικόνα ανυπαρξίας
που μας βασανίζει, -
12:25 - 12:27ο μόνος τρόπος να βγούμε από αυτό,
-
12:28 - 12:30είναι μέσω του ανθρώπινου λόγου.
-
12:30 - 12:33Διότι αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν
αποκλεισμένοι από την ανθρωπότητα. -
12:33 - 12:36Δεν θέλουμε να τους βλέπουμε
και δεν θέλουν να βλέπουν κανέναν. -
12:36 - 12:38Νιώθουν βρόμικοι,
μολυσμένοι, ντροπιασμένοι. -
12:38 - 12:41Κάποιος είπε: «Γιατρέ,
δεν χρησιμοποιώ πια το μετρό -
12:41 - 12:45γιατί φοβάμαι ότι ο κόσμος θα δει
τη φρίκη στα μάτια μου». -
12:45 - 12:48Ένας άλλος πίστευε ότι είχε
μια τρομακτική δερματική ασθένεια, -
12:48 - 12:52πέρασε έξι μήνες σε δερματολόγους,
από τον ένα γιατρό στον άλλον. -
12:52 - 12:54Και μια μέρα τον έστειλαν στον ψυχίατρο.
-
12:54 - 12:56Και είπε στη δεύτερη συνεδρία
-
12:56 - 12:59ότι είχε μια φρικτή δερματολογική ασθένεια
σε όλο του το σώμα. -
12:59 - 13:02Τον ρώτησε, «Γιατί είστε
σε αυτή την κατάσταση;» -
13:02 - 13:05Και ο άνδρας είπε «Είμαι νεκρός,
άρα πρέπει να αποσυντίθεμαι». -
13:05 - 13:09Βλέπετε ότι είναι κάτι που αγγίζει
το πιο βαθύ σημείο των ανθρώπων. -
13:09 - 13:12Για να θεραπευτεί πρέπει
να μιλήσουμε γι' αυτό. -
13:12 - 13:16Πρέπει ο τρόμος να ειπωθεί --
-
13:16 - 13:20με ανθρώπινο λόγο, ώστε να το
οργανώσουμε, να ξαναμιλήσουμε γι' αυτό. -
13:20 - 13:25Πρέπει να κοιτάξουμε τον θάνατο κατάματα.
-
13:25 - 13:30Κι αν το καταφέρουμε
και μιλήσουμε γι' αυτά, -
13:30 - 13:34εκείνη τη στιγμή, σιγά σιγά,
δουλεύοντας το με τον λόγο, -
13:34 - 13:37καταφέρνουμε να επανακτήσουμε
το ανθρώπινο κομμάτι μας. -
13:37 - 13:41Είναι σημαντικό. Η σιωπή μας σκοτώνει.
-
13:42 - 13:43Τι σημαίνει αυτό;
-
13:43 - 13:46Σημαίνει ότι μετά από ένα τραύμα,
-
13:46 - 13:49προφανώς, χάνουμε την αβάσταχτη
ελαφρότητα του είναι μας, -
13:49 - 13:52αυτό το αίσθημα αιωνιότητας
που μας κρατά εδώ -- -
13:52 - 13:55δηλαδή αν είστε εκεί, είναι επειδή
αισθανόμαστε αθάνατοι, που δεν είμαστε. -
13:55 - 13:59αλλά αν δεν το πιστεύαμε,
θα λέγαμε, «Ποιος ο λόγος για όλα αυτά;» -
13:59 - 14:01Αυτοί έχουν χάσει το αίσθημα
αυτό της αθανασίας. -
14:01 - 14:05Έχουν χάσει την ελαφρότητά τους.
Έχουν ξαναβρεί όμως κάτι άλλο! -
14:05 - 14:08Αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε
τον θάνατο στα μάτια, -
14:09 - 14:14και να τον αντιμετωπίσουμε αντί
να κλειστούμε και να κρυφτούμε, -
14:15 - 14:18είναι άνδρες ή γυναίκες που γνωρίζω,
ο Mικαέλ από τη Ρουάντα, -
14:18 - 14:25η Κάρολ από το Ιράκ, ο Φιλίπ από το Κονγκό
και άλλα άτομα που γνωρίζω, -
14:25 - 14:27ο Σορζ Σαλεντόν, που σήμερα
είναι μεγάλος συγγραφέας -
14:27 - 14:29εγκατέλειψε το ρεπορτάζ
μετά από ένα τραύμα. -
14:29 - 14:31Έχω 4-5 φίλους που αυτοκτόνησαν,
-
14:31 - 14:34που δεν επιβίωσαν μετά τα τραύματα.
-
14:34 - 14:39Αν καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε
κατά μέτωπο τον θάνατο, -
14:39 - 14:42εάν εμείς οι θνητοί, οι ανθρώπινοι θνητοί,
-
14:42 - 14:46καταλάβουμε ότι είμαστε άνθρωποι
και θνητοί, θνητοί και άνθρωποι, -
14:46 - 14:51αν καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε
και να επιβληθούμε σε αυτό -
14:51 - 14:54που είναι η πιο άγνωστη γη
από τα πιο μυστήρια μέρη, -
14:54 - 14:57καθώς κανείς δεν την έχει δει.
-
14:58 - 15:00Αν μπορέσουμε
να της ξαναδώσουμε αυτό το νόημα -
15:00 - 15:09μπορούμε να πεθάνουμε,
να επιζήσουμε και να ξαναζήσουμε, -
15:09 - 15:12αλλά πιο δυνατά απ' ό,τι πριν.
-
15:13 - 15:14Πολύ πιο δυνατά.
-
15:14 - 15:15Ευχαριστώ.
-
15:15 - 15:17(Χειροκρότημα)
- Title:
- Το τρομακτικό χτύπημα μετά από μια συνάντηση με τον θάνατο
- Speaker:
- Ζαν-Πολ Μαρί
- Description:
-
Τον Απρίλη του 2003, όταν ξεκινάει η επιχείρηση των αμερικανικών στρατευμάτων στη Βαγδάτη, ένα βλήμα συνετρίβη στο κτίριο όπου βρισκόταν ο συγγραφέας και πολεμικός ανταποκριτής Ζαν-Πολ Μαρί. Εκείνη τη στιγμή, βρίσκεται μπροστά στον θάνατο, γνωρίζοντας ένα φάντασμα που στοιχειώνει αυτούς που ρίσκαραν τη ζωή τους στα πεδία της μάχης, από τα αρχαία χρόνια. «Τι είναι αυτό που μας σκοτώνει χωρίς να αφήνει ορατή ουλή;» αναρωτιέται ο Μαρί. Το γνωρίζουμε ως «μετατραυματική αγχώδη διαταραχή», ή όπως το περιγράφει ο Μαρί, ως τη συνάντηση με την ανυπαρξία του θανάτου. Σε αυτή την ομιλία, θα ψάξει απαντήσεις για την ανθρώπινη κατάσταση, τη θνησιμότητα και την ψύχωση στα έγκατα του τραυματισμού που άφησε ο τρόμος.
- Video Language:
- French
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:30
TED Translators admin approved Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi accepted Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for Jean-Paul Mari speaks at TEDxCannes |