(h) TROM - 1.3 Çevre

http://tromsite.com - Full documentary, very well organized (download, youtube stream, subtitles, credits, share, get involved, and many more)

Documentary´s description :
-------------------------------------------------------------------------
TROM (The Reality of Me) represents the biggest documentary ever created, it is also the only one that tries to analyse everything : from science to the monetary system as well as real solutions to improve everyone's life.

A new and ´real´ way to see the world.

"Before the Big-Bang, till present, and beyond."
-------------------------------------------------------------------------

[Çevre]

"Şu yaşlı Siggy'ye bakalım. Sigmund Freud, ki, zamanında önemli bir adamdı.

Ona göre davranışı etkileyenler ebeveynler, rüyalar, şakalar ve seks,

ancak bu sırayla olmasına gerek yok. Peki, bu ne demek?

Bu kulağa çevre kampı gibi geliyor, değil mi?"

Pek çok bilimsel araştırma, bize çok bilinen bir gerçeği anlatıyor.

İnsanların davranışlarını çevre yaratır.

Eğer genler bir davranışı muhtemel kılıyorsa, ancak çevre bu davranışı desteklemiyorsa,

o zaman davranış ortaya çıkmaz. Bu durumda genler, önemli değildir.

Gerçekten çok etkileyici gelişmelerle dolu olan

genom çağında yaşıyoruz.

Genomun, sahip olduğun DNA dizgesinin tamamı.

Senin ve benim sahip olduğum dizgeler birbirinden biraz farklı.

Ondan farklı görünüyoruz.

Benim gözlerim kahverengi.

Seninkiler belki mavi, belki de gri.

Ancak farklılıklarımız sadece görünüşte değil.

Gazete manşetleri

genlerin korkunç hastalıklara yol açabileceğini

ve belki karakterimizi şekillendirebileceğini,

hatta bizi akıl hastası bile yapabileceğini yazıyor.

Genlerimiz kaderimizin üzerinde

dehşet verici bir güce sahip gibi görünüyor.

Fakat, şahsen genlerimden

fazlası olduğumu düşünmek istiyorum.

Beynimizdeki nöron kanalları da

zamanla değişiyor.

Ne tür değişiklikler oluyor?

Nöronlar, aynı ağaçlar gibi

yeni dallar çıkarabilirler

ya da eski dallarını kaybedebilirler.

Sinir kavşakları yaratılabilir

veya yok edilebilir.

Sinir kavşakları büyüyebilir

veya küçülebilir.

İkinci soru:

Bu değişikliklere ne sebep oluyor?

Genleriniz tarafından programlandığınız,

bir ölçüde doğru.

Ancak, hikayenin tamamı bu depil.

Nöron dalları üzerinde hareket eden

elektrik sinyalleri bulunuyor,

ve de daldan dala atlayan

kimyasal sinyaller mevcut.

Bu sinyallere nöral faaliyet deniyor.

Nöral faaliyetlerin

düşüncelerimizi, duygularımızı, ve gözlemleri

kısacası zihinsel deneyimlerimizi

düzenlediğini destekleyen pek çok kanıt var.

Nöral faaliyetlerin bağlantılarının

değişmesine yol açabileceğini destekleyen de pek çok kanıt var.

Ve bu iki gerçeği bir arada düşününce,

deneyimlerinin sinir düğümlerini

değiştirebileceği ortaya çıkıyor.

Bu sebeptep ötürü her sinir düğümü eşsizdir,

genetik olarak bir birine tıpatıp benzeyen ikizlerde bile.

Sinir düğümü, doğayla çevrenin buluştuğu yer.

Ve de sadece düşünerek

sinir düğümlerini değiştirebileceğin fikri de

doğru olabilir,

bu fikir, seni daha güçlü hissettirebilir.

"İnsanın cinsel kimliğinin sosyal yollarla mı şekillendiği

yoksa biyolojik veya hormonal mı olduğu meselesini biliyor musunuz?

Tabii ki, ben bu meselenin biraz biyoloji tarafındayım ancak

yıllarca biyoloji alanında çalıştıktan sonra başa geldiğime inanıyorum.

Ve de bu noktada doğa-çevre tartışmasının pek çok anlamda

artık sona erdiğini düşünüyorum. Sebebi de şu:

Beyni işlemek gerçekten çok kolay;

Hepimiz erkek veya dişi eğilimlerle doğuyoruz,

ve de sinir devrelerini güçlendiren, davranışlarımızı etkileyen hormonlara sahibiz.

Hormonların işi de bu zaten.

Hormonların işi, bizi belli davranışlara eğilimli kılmak.

Örneğin, küçük erkek çocukları olarak nasıl yetiştirildiğimizi düşünün:

Araştırmalar gösteriyor ki erkek çocuklarına bir şeye dokunmamaları söylendiğinde

genel olarak o şeye dokunurlar, ancak kız çocukları bir şeye dokunmamak konusundaki sözlü talepleri dinlerler.

Tüm dünyada, erkek çocukları, yaramazlıkları için daha sık cezalandırılırlar.

Erkek çocuklarına ağlamamaları söylenir... "Erkek gibi" davranmaları gerekir, değil mi?

Oğulları küçük yaşlarda herhangi bir efemine davranış gösterirse

babalar bazen çok, hem de çok korkarlar.

Örneğin, bir gün ülkenin bir kıyısından öteki kıyısına uçarken yanımda bir adamın oturduğunu hatırlıyorum.

Dedi ki, 18 aylık oğlu, bir kaç gün önce kız kardeşinin bir hediyeyi açtığını görmüş.

Hediye bir kadın çantasıydı.

Kız dört yaşındaydı. Oğlu da "Benim de bir çantam olabilir mi?" demiş.

Adam, sanki biri karnını tekmelemiş gibi hissettiğin söyledi.

18 aylık oğluna dönüp bağırmış, "Hayır, erkek çocuklarının çantaları olmaz."

Bana bu olayı anlattı...Sonradan çok utanmış;

çünkü çocuk hiçbir şey ifade etmeye çalışmıyormuş... ne efemine bir şey ne de başka bir şey.

Yani, bunlardan bahsediyorum: küçük erkek çocuklarını ve küçük kız çocukları yetiştirme tarzımız.

Beynimizdeki devreleri değiştirmek o kadar kolay ki. Örneğin, doğduğumuzda piyano çalmayı bilmiyorduk, değil mi?

Devamlı pratik yaparak öğreniyorsunuz.

Beyin devrelerini farklı pek çok şey yapmak üzere eğitebilirsiniz.

Ve hayatımız boyunca eğitiliyoruz...cinsiyete gelince de şu ya da bu şekilde eğitiliyoruz.

Erkekler: