Πώς είναι να είσαι γονιός σε μια εμπόλεμη ζώνη
-
0:00 - 0:04Παγκοσμίως,
πάνω από 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι -
0:04 - 0:06βιώνουν ένοπλες συγκρούσεις.
-
0:07 - 0:10Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι αναγκάζονται
να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, -
0:10 - 0:13και οι πρόσφυγες είναι πάνω
από 15 εκατομμύρια. -
0:14 - 0:18Τα παιδιά, χωρίς αμφιβολία,
είναι τα πιο αθώα και ευάλωτα θύματα. -
0:19 - 0:21Όχι μόνο από τους προφανείς
σωματικούς κινδύνους, -
0:21 - 0:25αλλά και από τις σιωπηρές συνέπειες
των πολέμων πάνω στις οικογένειές τους. -
0:26 - 0:30Οι εμπειρίες του πολέμου αφήνουν
τα παιδιά σε πραγματικά υψηλό κίνδυνο -
0:30 - 0:33ανάπτυξης συναισθηματικών
και συμπεριφορικών προβλημάτων. -
0:34 - 0:36Τα παιδιά, όπως μπορούμε
μόνο να φανταστούμε, -
0:36 - 0:39ανησυχούν, νιώθουν ν΄απειλούνται
και να κινδυνεύουν. -
0:39 - 0:40Αλλά υπάρχουν και καλά νέα.
-
0:40 - 0:44Η ποιότητα της φροντίδας που λαμβάνουν
τα παιδιά στις οικογένειές τους -
0:44 - 0:48μπορεί να έχει πιο σημαντική επίδραση
στην ευημερία τους -
0:48 - 0:52απ' ότι τα βιώματα του πολέμου
στα οποία έχουν εκτεθεί. -
0:52 - 0:55Έτσι τα παιδιά μπορούν να προστατευθούν
-
0:55 - 1:00με ζεστή και ασφαλή ανατροφή
κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης και μετά. -
1:02 - 1:05Το 2011, ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια
στο διδακτορικό μου, -
1:05 - 1:09στη σχολή Ψυχολογικών Επιστημών
στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. -
1:09 - 1:11Όπως πολλοί από εσάς εδώ,
-
1:11 - 1:14παρακολουθούσα στην τηλεόραση
την εξέλιξη της κρίση στη Συρία. -
1:15 - 1:17Η οικογένειά μου κατάγεται από τη Συρία,
-
1:17 - 1:18και από πολύ νωρίς,
-
1:18 - 1:22έχασα αρκετά μέλη της οικογένειάς μου
με πραγματικά τρομακτικούς τρόπους. -
1:22 - 1:25Καθόμουν μαζί με την οικογένειά μου
και βλέπαμε τηλεόραση. -
1:25 - 1:27Όλοι μας έχουμε δει αυτές τις σκηνές:
-
1:27 - 1:29Βόμβες να καταστρέφουν κτίρια,
-
1:29 - 1:31χάος, καταστροφή,
-
1:31 - 1:33και άνθρωποι να ουρλιάζουν και να τρέχουν.
-
1:33 - 1:37Πάντα αυτοί που ούρλιαζαν και έτρεχαν
με επηρέαζαν περισσότερο, -
1:37 - 1:40ιδίως εκείνα τα τρομοκρατημένα παιδιά.
-
1:41 - 1:45Ήμουν μητέρα δύο μικρών παιδιών
με συνηθισμένη περιέργεια. -
1:45 - 1:47Τότε ήταν πέντε και έξι ετών,
-
1:47 - 1:50μια ηλικία που συνήθως κάνουν
πάρα πολλές ερωτήσεις, -
1:50 - 1:52και περιμένουν αληθινές,
πειστικές απαντήσεις. -
1:53 - 1:56Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν
-
1:56 - 1:58να αναθρέφω τα παιδιά μου
σε μια εμπόλεμη ζώνη -
1:58 - 2:00και σε έναν καταυλισμό προσφύγων.
-
2:00 - 2:02Θα άλλαζαν τα παιδιά μου;
-
2:03 - 2:06Θα έχαναν τη λάμψη τους τα φωτεινά,
χαρούμενα μάτια της κόρης μου; -
2:07 - 2:12Ο χαλαρός και ανέμελος γιος μου
θα ήταν φοβισμένος και αποτραβηγμένος; -
2:13 - 2:15Πώς θα το αντιμετώπιζα εγώ αυτό;
-
2:15 - 2:17Θα άλλαζα;
-
2:19 - 2:21Ως ψυχολόγοι και εκπαιδευτές γονέων,
-
2:21 - 2:25γνωρίζουμε ότι να εξοπλίζουμε τους γονείς
με τρόπους ανατροφής των παιδιών τους, -
2:25 - 2:28μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση
στην ευημερία τους. -
2:28 - 2:30Αυτό το ονομάζουμε εκπαίδευση γονέων.
-
2:31 - 2:34Είχα, λοιπόν, την απορία
αν τα προγράμματα εκπαίδευσης γονέων -
2:34 - 2:38θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα
για οικογένειες στις εμπόλεμες ζώνες -
2:38 - 2:39ή στους καταυλισμούς προσφύγων.
-
2:39 - 2:42Θα μπορούσαμε να τους δώσουμε
συμβουλές ή εκπαίδευση -
2:42 - 2:45που θα τους βοηθούσε
σε αυτές τις δυσκολίες; -
2:46 - 2:49Έτσι πλησίασα την επιβλέπουσα
του διδακτορικού μου, -
2:49 - 2:50την καθηγήτρια Ρέιτσελ Κέιλαμ,
-
2:50 - 2:53με την ιδέα να χρησιμοποιήσω
τις ακαδημαϊκές μου δεξιότητες -
2:53 - 2:55για να φέρω κάποιες αλλαγές στον κόσμο.
-
2:55 - 2:58Δεν ήμουν απολύτως σίγουρη
για το τι ακριβώς ήθελα να κάνω. -
2:58 - 3:00Με άκουσε προσεκτικά και υπομονετικά,
-
3:00 - 3:02και μετά την άκουσα με χαρά να μου λέει,
-
3:02 - 3:05«Αν αυτό θες να κάνεις,
και σημαίνει τόσα πολλά για σένα, -
3:05 - 3:06τότε ας το κάνουμε.
-
3:06 - 3:09Ας βρούμε τρόπους να δούμε
αν τα προγράμματα γονέων -
3:09 - 3:12μπορούν να είναι χρήσιμα
για οικογένειες σε αυτά τα πλαίσια». -
3:12 - 3:15Έτσι, εδώ και πέντε χρόνια,
εγώ και οι συνάδελφοί μου -
3:15 - 3:18-η καθηγήτρια Κάλαμ
και η Δρ. Κιμ Κάρτραϊτ - -
3:18 - 3:20ψάχνουμε να βρούμε τρόπους
να υποστηρίξουμε οικογένειες -
3:20 - 3:23που έχουν βιώσει πόλεμο και εκτοπισμό.
-
3:24 - 3:27Για να βοηθήσουμε οικογένειες
που έχουν βιώσει συγκρούσεις -
3:27 - 3:29να υποστηρίξουν τα παιδιά τους,
-
3:29 - 3:31το πρώτο βήμα, προφανώς,
θα έπρεπε να είναι -
3:31 - 3:33να τους ρωτήσουμε τι προβλήματα
αντιμετωπίζουν, σωστά; -
3:33 - 3:35Φαίνεται προφανές,
-
3:35 - 3:38αλλά στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε
τους πιο ευάλωτους, -
3:38 - 3:40συχνά δεν ρωτάμε αυτούς τους ίδιους.
-
3:40 - 3:43Πόσες φορές έχουμε απλώς υποθέσει
ότι γνωρίζουμε το σωστό πράγμα -
3:43 - 3:47που θα βοηθήσει κάποιον ή κάτι
χωρίς να τους ρωτήσουμε πρώτα; -
3:47 - 3:51Ταξίδεψα σε καταυλισμούς προσφύγων
στη Συρία και την Τουρκία, -
3:51 - 3:54και κάθισα με κάποιες οικογένειες
και τους άκουσα. -
3:54 - 3:57Άκουσα τα προβλήματα που είχαν ως γονείς,
-
3:57 - 3:59άκουσα τις δυσκολίες που είχαν ως γονείς,
-
3:59 - 4:02και άκουσα το κάλεσμά τους για βοήθεια.
-
4:02 - 4:03Μερικές φορές απλώς σταματούσαν
-
4:03 - 4:06και μπορούσα μόνο να κρατήσω τα χέρια τους
-
4:06 - 4:08και απλώς να κλαίω σιωπηλά μαζί τους
και να προσεύχομαι. -
4:09 - 4:11Μου μίλησαν για τις δυσκολίες τους,
-
4:11 - 4:14μου είπαν για τις δύσκολες συνθήκες
στους καταυλισμούς προσφύγων -
4:14 - 4:17που τους δυσκόλευαν πολύ
να συγκεντρωθούν σε οτιδήποτε -
4:17 - 4:20εκτός από πρακτικά πράγματα,
όπως τη συλλογή καθαρού νερού. -
4:21 - 4:24Μου είπαν πως έβλεπαν τα παιδιά τους
να κλείνονται στον εαυτό τους, -
4:24 - 4:27για τη θλίψη, την κατάθλιψη, το θυμό,
-
4:27 - 4:29να βρέχουν το κρεβάτι,
να βυζαίνουν το δάχτυλο, -
4:29 - 4:32να φοβούνται τους δυνατούς θορύβους,
να φοβούνται τους εφιάλτες - -
4:32 - 4:35τρομαχτικοί, τρομαχτικοί εφιάλτες.
-
4:35 - 4:39Αυτές οι οικογένειες είχαν ζήσει
αυτά που εμείς βλέπαμε στην τηλεόραση. -
4:39 - 4:40Οι μητέρες...
-
4:40 - 4:43Σχεδόν οι μισές ήταν τώρα χήρες πολέμου,
-
4:43 - 4:45ή δεν ήξεραν καν αν οι σύζυγοί τους
σκοτώθηκαν ή ζούσαν. -
4:46 - 4:48Περιέγραψαν πώς ένιωθαν
που τα αντιμετώπιζαν τόσο άσχημα. -
4:49 - 4:54Έβλεπαν τα παιδιά τους να αλλάζουν
και δεν ήξεραν πώς να τα βοηθήσουν. -
4:54 - 4:57Δεν ήξεραν πώς να απαντήσουν
στις ερωτήσεις των παιδιών τους. -
4:57 - 5:01Αυτό που βρήκα ιδιαίτερα εκπληκτικό
και τόσο κινητήριο -
5:01 - 5:06ήταν ότι αυτές οι οικογένειες ήθελαν
τόσο πολύ να υποστηρίξουν τα παιδιά τους. -
5:06 - 5:08Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν,
-
5:08 - 5:10προσπαθούσαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους.
-
5:10 - 5:14Έκαναν προσπάθειες να ζητήσουν
υποστήριξη από τους εργαζόμενους στις ΜΚΟ, -
5:14 - 5:16από δασκάλους
στους καταυλισμούς προσφύγων, -
5:16 - 5:19επαγγελματίες υγείας, άλλους γονείς.
-
5:19 - 5:22Μία μητέρα που συνάντησα ήταν μόνο
τέσσερις ημέρες στον καταυλισμό, -
5:22 - 5:24και είχε ήδη κάνει δύο προσπάθειες
-
5:24 - 5:26για να βρει υποστήριξη
για την οχτάχρονη κόρη της -
5:26 - 5:29η οποία είχε τρομαχτικούς εφιάλτες.
-
5:30 - 5:33Δυστυχώς, αυτές οι προσπάθειες
ήταν σχεδόν πάντα ανώφελες. -
5:34 - 5:36Οι γιατροί των καταυλισμών,
όταν είναι διαθέσιμοι, -
5:36 - 5:38είναι σχεδόν πάντα πολύ απασχολημένοι,
-
5:38 - 5:42ή δεν έχουν τη γνώση ή τον χρόνο
για μια βασική υποστήριξη των γονιών. -
5:42 - 5:46Οι δάσκαλοι των καταυλισμών
και οι άλλοι γονείς είναι σαν κι αυτούς, -
5:46 - 5:50κομμάτι μια νέας κοινότητας προσφύγων
που παλεύει με τις νέες ανάγκες. -
5:51 - 5:54Έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε
-
5:54 - 5:57πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε
αυτές τις οικογένειες; -
5:57 - 6:01Οι οικογένειες αντιμετώπιζαν πράγματα
πολύ μεγαλύτερα απ' ό,τι μπορούσαν. -
6:01 - 6:05Η κρίση στη Συρία έδειξε ξεκάθαρα
πόσο απίστευτα αδύνατο θα ήταν -
6:05 - 6:08να προσεγγίσουμε κάθε οικογένεια χωριστά.
-
6:08 - 6:10Πώς αλλιώς μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε;
-
6:10 - 6:14Πώς θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε
τις οικογένειες ως σύνολο, -
6:14 - 6:16με χαμηλό κόστος,
-
6:17 - 6:20σε αυτούς τους τρομαχτικούς καιρούς;
-
6:21 - 6:23Αφού μίλησα για πολλές ώρες
με εργαζόμενους σε ΜΚΟ, -
6:23 - 6:26κάποιος πρότεινε
μια φανταστική καινοτόμα ιδέα -
6:26 - 6:31διανομής πληροφοριακών εντύπων ανατροφής
μέσω περιτυλιγμάτων ψωμιού, -
6:31 - 6:35ψωμιού που παραδιδόταν σε οικογένειες
σε εμπόλεμες ζώνες στη Συρία -
6:35 - 6:37από ανθρωπιστικές οργανώσεις.
-
6:37 - 6:39Αυτό κάναμε λοιπόν.
-
6:39 - 6:42Τα περιτυλίγματα του ψωμιού δεν έχουν
αλλάξει καθόλου σε εμφάνιση, -
6:42 - 6:44εκτός από την προσθήκη
δύο κομματιών χαρτιού. -
6:45 - 6:50Το ένα ήταν ένα φυλλάδιο για τους γονείς,
με βασικές συμβουλές και πληροφορίες -
6:50 - 6:53που εξηγούσε στον γονιό
αυτό που μπορεί να βίωνε, -
6:53 - 6:55και αυτό που ίσως να βίωνε το παιδί του.
-
6:55 - 6:59Πληροφορίες για το πώς να υποστηρίξουν
τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. -
6:59 - 7:03Πληροφορίες για το πώς να περνούν χρόνο
μιλώντας στα παιδιά τους, -
7:03 - 7:05να τους δείχνουν περισσότερη στοργή,
-
7:05 - 7:08να έχουν περισσότερη υπομονή
με τα παιδιά τους, -
7:08 - 7:09να μιλούν στα παιδιά τους.
-
7:09 - 7:12Το άλλο χαρτί ήταν ένα ερωτηματολόγιο,
-
7:12 - 7:14και φυσικά, υπήρχε κι ένα στυλό.
-
7:14 - 7:18Είναι αυτό μια απλή διανομή φυλλαδίων,
-
7:18 - 7:22ή είναι ένα πιθανό μέσο
για ψυχικές πρώτες βοήθειες -
7:22 - 7:25που θα ενισχύσει τη ζεστή, ασφαλή
και στοργική ανατροφή; -
7:25 - 7:29Καταφέραμε να διανείμουμε
3.000 από αυτά μόνο σε μία εβδομάδα. -
7:30 - 7:34Το απίστευτο ήταν ότι είχαμε
ποσοστό ανταπόκρισης 60%. -
7:34 - 7:38Το 60% από 3.000 οικογένειες απάντησαν.
-
7:38 - 7:40Δεν ξέρω πόσους ερευνητές
έχουμε σήμερα εδώ, -
7:40 - 7:43αλλά είναι εντυπωσιακό
ποσοστό ανταπόκρισης. -
7:43 - 7:46Αυτό στο Μάντσεστερ
θα ήταν τεράστιο κατόρθωμα, -
7:46 - 7:49πόσο μάλλον σε μια περιοχή
συγκρούσεων στη Συρία. -
7:49 - 7:53Δείχνει πόσο σημαντικά ήταν
αυτά τα μηνύματα για τις οικογένειες. -
7:55 - 7:59Θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι
ήταν να επιστρέψουν τα ερωτηματολόγια. -
7:59 - 8:02Οι οικογένειες είχαν αφήσει
εκατοντάδες μηνύματα. -
8:02 - 8:04Τα περισσότερα ήταν απίστευτα
θετικά και ενθαρρυντικά. -
8:04 - 8:06Αλλά το αγαπημένο μου νομίζω πως είναι,
-
8:06 - 8:09«Σας ευχαριστώ που δεν ξεχάσατε
εμάς και τα παιδιά μας». -
8:10 - 8:12Αυτό δείχνει πραγματικά τα πιθανά μέσα
-
8:12 - 8:15για να λάβουν οικογένειες
ψυχικές πρώτες βοήθειες -
8:15 - 8:17και να λαμβάνουμε τα σχόλιά τους.
-
8:17 - 8:20Απλώς φανταστείτε να κάνουμε το ίδιο
και με άλλα μέσα, -
8:20 - 8:24όπως με τη διανομή βρεφικού γάλατος,
ή των ειδών γυναικείας υγιεινής, -
8:24 - 8:26ή ακόμη και των καλαθιών με τρόφιμα.
-
8:28 - 8:30Αλλά ας το δούμε αυτό σε σχέση με εμάς,
-
8:30 - 8:34επειδή η προσφυγική κρίση
έχει επίδραση σε όλους μας. -
8:35 - 8:39Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά
με εικόνες στατιστικών και φωτογραφίες, -
8:39 - 8:41και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη,
-
8:41 - 8:42επειδή μέχρι τον περασμένο μήνα,
-
8:42 - 8:45πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες
είχαν φτάσει στην Ευρώπη. -
8:45 - 8:46Ένα εκατομμύριο!
-
8:47 - 8:50Οι πρόσφυγες προσχωρούν
στις κοινότητές μας, -
8:50 - 8:52γίνονται γείτονές μας,
-
8:52 - 8:54τα παιδιά τους πάνε
στα σχολεία των παιδιών μας. -
8:55 - 8:59Έτσι, προσαρμόσαμε το φυλλάδιο σύμφωνα
με τις ανάγκες των Ευρωπαίων προσφύγων -
9:00 - 9:02και τα έχουμε στο διαδίκτυο
με ανοιχτή πρόσβαση, -
9:02 - 9:05σε περιοχές με μεγάλη εισροή προσφύγων.
-
9:05 - 9:07Για παράδειγμα,
το Yπουργείο Υγείας της Σουηδίας -
9:07 - 9:08το ανέβασε στην ιστοσελίδα του,
-
9:08 - 9:10και μέσα στα πρώτα 45 λεπτά,
-
9:10 - 9:13το κατέβασαν 343 φορές,
-
9:13 - 9:15δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι
-
9:15 - 9:18για τους εθελοντές, τους επαγγελματίες
και άλλους γονείς -
9:18 - 9:22να έχουν ανοιχτή πρόσβαση
σε μηνύματα ψυχικών πρώτων βοηθειών. -
9:23 - 9:29Το 2013, καθόμουν στο κρύο, σκληρό πάτωμα
μιας σκηνής σε καταυλισμό προσφύγων, -
9:29 - 9:33με μητέρες να κάθονται γύρω μου
ενώ διεύθυνα μια ομάδα έρευνας. -
9:33 - 9:36Απέναντί μου καθόταν μια ηλικιωμένη κυρία
-
9:36 - 9:39με ένα κορίτσι που έμοιαζε σαν 13χρονο
ξαπλωμένο δίπλα της, -
9:39 - 9:42με το κεφάλι της στα γόνατα της κυρίας.
-
9:42 - 9:45Το κορίτσι παρέμεινε σιωπηλό
την ώρα της έρευνας, -
9:45 - 9:46δεν μιλούσε καθόλου,
-
9:46 - 9:49με τα γόνατά της μαζεμένα στο στήθος της.
-
9:49 - 9:51Προς το τέλος της έρευνας,
-
9:51 - 9:54και καθώς ευχαριστούσα
τις μητέρες για τον χρόνο τους, -
9:54 - 9:58η ηλικιωμένη κυρία με κοίταξε
δείχνοντας το νεαρό κορίτσι και μου είπε, -
9:58 - 10:00«Μπορείς να μας βοηθήσεις με...;»
-
10:00 - 10:02Δεν ήμουν σίγουρη τι περίμενε να κάνω.
-
10:02 - 10:04Κοίταξα το νεαρό κορίτσι, χαμογέλασα,
-
10:04 - 10:06και είπα στα Αραβικά,
-
10:06 - 10:08«Σαλάαμ αλέκουμ. Σου-ισμάκ;»
-
10:08 - 10:09«Πώς σε λένε;»
-
10:10 - 10:13Με κοίταξε πραγματικά μπερδεμένη
και αποστασιοποιημένη, -
10:13 - 10:14αλλά μετά είπε, «Χαλούλ».
-
10:15 - 10:19Το Χαλούλ είναι το υποκοριστικό
για το αραβικό γυναικείο όνομα, Χάλα, -
10:19 - 10:22και χρησιμοποιείται μόνο
στα πολύ μικρά κορίτσια. -
10:23 - 10:27Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι
η Χάλα ήταν πολύ μεγαλύτερη από 13. -
10:28 - 10:32Τελικά η Χάλα ήταν μια 25χρονη μητέρα
με τρία μικρά παιδιά. -
10:33 - 10:35Η Χάλα ήταν μια μητέρα
γεμάτη αυτοπεποίθηση, -
10:35 - 10:38φωτεινή, χαρούμενη,
στοργική με τα παιδιά της, -
10:38 - 10:40αλλά ο πόλεμος τα είχε αλλάξει όλα αυτά.
-
10:41 - 10:45Είχε ζήσει βόμβες
να πέφτουν στην πόλη της, -
10:45 - 10:48είχε ζήσει εκρήξεις.
-
10:48 - 10:51Όταν τα πολεμικά αεροπλάνα
πετούσαν γύρω από το κτίριό τους, -
10:51 - 10:52ρίχνοντας βόμβες,
-
10:52 - 10:55τα παιδιά της ούρλιαζαν,
τρομοκρατημένα από τον θόρυβο. -
10:55 - 10:58Η Χάλα πανικόβλητη άρπαζε μαξιλάρια
και κάλυπτε τα αυτιά των παιδιών της -
10:58 - 11:01για να μπλοκάρει τον θόρυβο,
ενώ η ίδια ούρλιαζε. -
11:02 - 11:04Όταν έφτασαν στον καταυλισμό προσφύγων
-
11:04 - 11:07και ήξερε ότι επιτέλους είχαν βρεθεί
σε κάποιου είδους ασφάλεια, -
11:07 - 11:11κλείστηκε τελείως στον εαυτό της
και συμπεριφερόταν σαν παιδί. -
11:11 - 11:14Απέρριψε τελείως την οικογένειά της,
-
11:14 - 11:17τα παιδιά της, τον σύζυγό της.
-
11:17 - 11:20Η Χάλα απλά δεν μπορούσε πια
να το διαχειριστεί. -
11:21 - 11:23Αυτό είναι μια πάλη γονιού
με πραγματικά σκληρό τέλος, -
11:24 - 11:25αλλά δυστυχώς, δεν είναι ασυνήθιστο.
-
11:25 - 11:28Αυτοί που βιώνουν
ένοπλες συγκρούσεις και εκτοπισμό -
11:28 - 11:31θα αντιμετωπίσουν σοβαρά
συναισθηματικά προβλήματα. -
11:32 - 11:34Και αυτό είναι κάτι που
μπορούμε όλοι να νιώσουμε. -
11:35 - 11:38Αν έχετε βιώσει μια πολύ στενάχωρη
περίοδο στη ζωή σας, -
11:39 - 11:43αν έχετε χάσει κάποιον ή κάτι
για το οποίο πραγματικά νοιαζόσαστε, -
11:43 - 11:46πώς θα συνεχίσετε να τα βγάζετε πέρα;
-
11:47 - 11:50Θα εξακολουθείτε να μπορείτε
να φροντίζετε εσάς και την οικογένειά σας; -
11:51 - 11:55Δεδομένου ότι τα πρώτα χρόνια
στη ζωή ενός παιδιού είναι κρίσιμα -
11:55 - 11:58για μια υγιή σωματική
και συναισθηματική ανάπτυξη, -
11:58 - 12:03και ότι 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι
βιώνουν ένοπλες συγκρούσεις -
12:03 - 12:06-πολλοί από τους οποίους τώρα
προσχωρούν στις κοινότητές μας- -
12:06 - 12:08δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας
-
12:08 - 12:11στις ανάγκες αυτών που βιώνουν
πόλεμο και εκτοπισμό. -
12:13 - 12:16Πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα
στις ανάγκες αυτών των οικογενειών. -
12:16 - 12:18Και σε εκείνους
που έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά, -
12:18 - 12:21αλλά και στους πρόσφυγες παγκοσμίως.
-
12:21 - 12:25Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα
από τους εργαζόμενους σε ΜΚΟ, -
12:25 - 12:26τους φορείς χάραξης πολιτικής,
-
12:26 - 12:30τον Π.Ο.Υ., την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ
και κάθε έναν από εμάς, -
12:30 - 12:34με όποια ιδιότητα λειτουργούμε
στην κοινωνία μας. -
12:36 - 12:41Όταν αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε
τα μεμονωμένα πρόσωπα της σύγκρουσης, -
12:41 - 12:45όταν αρχίζουμε να προσέχουμε τα περίπλοκα
συναισθήματα στα πρόσωπά τους, -
12:45 - 12:48αρχίζουμε να τους βλέπουμε
και αυτούς σαν ανθρώπους. -
12:48 - 12:51Αρχίζουμε να βλέπουμε τις ανάγκες
αυτών των οικογενειών, -
12:51 - 12:53κι αυτές είναι οι πραγματικές
ανθρώπινες ανάγκες. -
12:54 - 12:57Όταν δοθεί προτεραιότητα
σε αυτές τις οικογενειακές ανάγκες, -
12:57 - 13:00οι παρεμβάσεις για τα παιδιά
σε σημεία ανθρωπιστικής βοήθειας -
13:00 - 13:02θα δώσουν προτεραιότητα
και θα αναγνωρίσουν -
13:02 - 13:06τον πρωταρχικό ρόλο της οικογένειας
στην υποστήριξη των παιδιών. -
13:06 - 13:10Η ψυχική υγεία της οικογένειας θα έχει
εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ατζέντα. -
13:11 - 13:15Και θα είναι λιγότερο πιθανό τα παιδιά
να μπουν σε συστήματα κοινωνικών υπηρεσιών -
13:15 - 13:16στις χώρες επανεγκατάστασης
-
13:16 - 13:20επειδή οι οικογένειές τους
θα έχουν υποστήριξη από πριν. -
13:21 - 13:23Και εμείς θα είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι,
-
13:23 - 13:25πιο φιλόξενοι, πιο στοργικοί,
-
13:25 - 13:29και θα εμπιστευόμαστε περισσότερο
αυτούς που προσχωρούν στις κοινότητές μας. -
13:30 - 13:32Πρέπει να σταματήσουμε τους πολέμους.
-
13:33 - 13:36Πρέπει να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου
τα παιδιά μπορούν να ονειρευτούν -
13:36 - 13:39αεροπλάνα που πετάνε δώρα και όχι βόμβες.
-
13:39 - 13:41Μέχρι να σταματήσουμε
τις ένοπλες συγκρούσεις -
13:41 - 13:43που μαίνονται σε όλον τον κόσμο,
-
13:43 - 13:46οι οικογένειες θα συνεχίζουν
να εκτοπίζονται, -
13:46 - 13:48αφήνοντας τα παιδιά ευάλωτα.
-
13:48 - 13:51Αλλά βελτιώνοντας την υποστήριξη
των γονιών και των κηδεμόνων, -
13:51 - 13:54ίσως να είναι δυνατόν
να αποδυναμωθούν οι συνδέσεις -
13:54 - 13:56μεταξύ πολέμου και ψυχολογικών δυσκολιών
-
13:56 - 13:59στα παιδιά και τις οικογένειές τους.
-
13:59 - 14:00Σας ευχαριστώ.
-
14:00 - 14:02(Χειροκρότημα)
- Title:
- Πώς είναι να είσαι γονιός σε μια εμπόλεμη ζώνη
- Speaker:
- Αάλα Ελ-Κάνι
- Description:
-
Πώς προστατεύουν οι γονείς τα παιδιά τους και τα βοηθούν να αισθανθούν και πάλι ασφαλή, όταν τα σπίτια τους καταστρέφονται από τον πόλεμο; Σε αυτή την από καρδιάς ομιλία, η ψυχολόγος Αάλα Ελ-Κάνι μοιράζεται πώς είναι να εργάζεσαι με οικογένειες προσφύγων που έχουν επηρεαστεί από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, υποστηρίζοντάς τους, αλλά και μαθαίνοντας απ' αυτούς. Ρωτά: Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς τους τρυφερούς γονείς να δώσουν στα παιδιά τους τη ζεστή και ασφαλή ανατροφή που χρειάζονται πάνω απ' όλα;
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:16
Lucas Kaimaras approved Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou accepted Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What it's like to be a parent in a war zone |