James Baldwin Debates William F. Buckley (1965)

[μουσική]

Αφηγητής: το παρακάτω πρόγραμμα
είναι μια προσφορά του ΝΕΤ,

του Διεθνούς Τηλεοπτικού
Εκπαιδευτικού Δικτύου.

Δημόσια συζήτηση ανάμεσα στον Τζέιμς
Μπάλντουιν και τον Γουίλιαμ Μπάκλεϊ.

Θέμα: "Το Αμερικάνικο Όνειρο
έχει πραγματωθεί

εις βάρος των Αφροαμερικανών;"

Η δημόσια συζήτηση έλαβε χώρα πρόσφατα
στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ στην Αγγλία

και μαγνητοσκοπήθηκε από το NET.

Βρισκόμαστε στην αίθουσα συζητήσεων της
Φοιτητικής Λέσχης του Κέιμπριτζ.

Περιμένω με ανυπομονησία,
μαζί με εκατοντάδες φοιτητές,

για τη συζήτηση που αναμένεται να είναι
από τις πιο συναρπαστικές

που έχουν λάβει χώρα
στα 150 χρόνια λειτουργίας της λέσχης.

Πραγματικά, δεν έχω δει ποτέ τόσο
μεγάλο ακροατήριο σε συζήτηση εδώ.

Η αίθουσα σφύζει από φοιτητές.
Κάθονται στα παγκάκια, στο πάτωμα,

και πολλοί περισσότεροι
προσπαθούν να μπουν στην αίθουσα.

Το θέμα που έχει τραβήξει τόσο μεγάλο
ακροατήριο απόψε είναι το εξής:

Το Αμερικανικό Όνειρο έχει πραγματωθεί
εις βάρος των Αφροαμερικανών;

Τη συζήτηση θα ανοίξουν
δύο προπτυχιακοί φοιτητές,

υποστηρίζοντας
τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές,

και ύστερα θα μιλήσει ο πρώτος επίτιμος
καλεσμένος μας, ο κος Τζέιμς Μπόλντουιν.

Ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας
που έγινε παγκοσμίως γνωστός

με το μυθιστόρημα "Μια Άλλη Χώρα".

Ύστερα, κατά της πρότασης θα μιλήσει
ο Γουίλιαμ Μπάκλεϊ, επίσης Αμερικανός.

Γνωστός συντηρητικός
στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Να σημειώσω "συντηρητικός"
με την έννοια που αποδίδουν οι Αμερικανοί.

Συγγραφέας του "Up From Liberalism"
και αρθρογράφος στο National Review.

Ένας από τους πρώτους δημοσιογράφους
υπέρ του γερουσιαστή Γκόλντγουοτερ.

Από στιγμή σε στιγμή, ο πρόεδρος
θα εισάγει τους αξιωματικούς

και τους επίτιμους καλεσμένους του,
θα πάρει θέση,

και θα ξεκινήσει η συζήτηση.

[χειροκρότημα]

Πρόεδρος: Η πρόταση απόψε
είναι η εξής:

"Το Αμερικανικό Όνειρο πραγματώθηκε
εις βάρος των Αφροαμερικανών."

Υποστηρικτής της πρότασης, κος Ν. Χέικοκ
απ' το Πανεπιστήμιο Πέμπροουκ.

Αντίθετος, ο κος Τζέρεμι Μπάρφορντ
απ' το Κολέγιο Εμάνουελ.

Ο κος Τζέιμς Μπόλντουιν θα μιλήσει τρίτος,
ο κος Γουίλιαμ Φ. Μπάκλεϊ τέταρτος.

Κε Χέικοκ, έχετε την προσοχή μας.

[χειροκρότημα]

Ντέιβιντ Χέικοκ: Κε πρόεδρε,
σύμφωνα με την παράδοση,

ο πρώτος ομιλητής απευθύνει επισήμως
τις ευχαριστίες του στους καλεσμένους.

Ειλικρινά είναι μεγάλη μου τιμή
να καλωσορίζω τον κο Γουίλιαμ Μπάκλεϊ

και τον κο Τζέιμς Μπόλντουιν
στο πανέπιστήμιό μας.

Ο κος Μπάκλεϊ έχει τη φήμη του πιο
εύγλωττου συντηρητικού στις ΗΠΑ.

Απόφοιτος του Γέιλ,

πρωτοέγινε γνωστός με το βιβλίο
"Ο Θεός και ο Άνθρωπος στο Γέιλ".

[γέλια]

Από τότε, έχει αφιερωθεί στους κοσμικούς,
όπως Νόρμαν Μάιλερ, Κένεθ Τίναν,

Μέρι Μακάρθι και Φιντέλ Κάστρο,

κανείς από αυτούς δεν βγήκε αλώβητος
απ' τις αντιπαραθέσεις.

[γέλια]

Η παρούσα ασχολία του είναι η επιμέλεια
μιας δεξιάς εφημερίδας στις ΗΠΑ,

με τίτλο "The National Review".

Ο κος Τζέιμς Μπόλντουιν
δεν χρειάζεται συστάσεις.

Είναι διεθνώς γνωστός ως συγγραφέας και
υπέρμαχος των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το τρίτο μυθιστόρημά του "Μια Άλλη Χώρα"
δημοσιεύθηκε σήμερα στην Αγγλία,

σε χαρτόδετη έκδοση.

Καλωσορίζω θερμά τον κο Μπόλντουιν
και τον κο Μπάκλεϊ στη λέσχη μας απόψε.

[χειροκρότημα]

Φανταστείτε, κε πρόεδρε, μια κοινωνία

που, πάνω απ'όλα δίνει βάση
στην ελευθερία και την ισότητα.

Μια κοινωνία, όπου δεν υφίστανται τεχνητά
εμπόδια στην προσωπική ολοκλήρωση

και στην πρόοδο.

Μια κοινωνία, όπου κάποιος μπορεί να γίνει
από εργάτης σιδηροδρόμων, πρόεδρος.

Μια κοινωνία, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι
ελεύθεροι με όλη τη σημασία της λέξης.

Ελεύθεροι να ζήσουν, όπου θέλουν.
Ελεύθεροι να δουλέψουν, όπου επιλέξουν.

Ίσοι απέναντι στον νόμο και
στην κάθε δημόσια αρχή.

Και ίσοι στα μάτια των συνανθρώπων τους.

Μια κοινωνία, όπου η μισαλλοδοξία
και η προκατάληψη είναι άγνωστοι όροι.

Φανταστείτε, ωστόσο, ότι μία απ'τις
προϋποθέσεις αυτής της κοινωνίας

είναι η παρατεταμένη και σκόπιμη
εκμετάλλευση του 1/9 των κατοίκων της.

Ένας στους εννέα ανθρώπους
έχει στερηθεί τα δικαιώματά του,

αυτά που η υπόλοιπη κοινωνία
έχει ως δεδομένα.

Ένας στους εννέα δεν έχει την ευκαιρία
να ολοκληρωθεί ή να πραγματοποιήσει

τις δυνατότητές του.

Ένας στους εννέα δεν μπορεί να υποσχεθεί
στα παιδιά του ένα ασφαλές μέλλον

και απεριόριστες δυνατότητες.

Φανταστείτε αυτό, κε πρόεδρε,

και θα συνειδητοποιήσετε την πικρή
πραγματικότητα του Αμερικανικού Ονείρου.

Πριν μερικές εβδομάδες, ο Μάρτιν Λούθερ
Κινγκ έκανε μη-βίαιη διαδήλωση

στη Σέλμα της Αλαμπάμα,

με σκοπό την εγγραφή των νέγρων
στους εκλογικούς καταλόγους.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας,
έγραψε πολύ εύστοχα σε επιστολή,

με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων,
από τη φυλακή της Σέλμα στην Αλαμπάμα,

"υπάρχουν περισσότεροι νέγροι στη φυλακή,
παρά στους εκλογικούς καταλόγους."

Όταν ο Κινγκ έγραψε την επιστολή,

335 απ' τους 32,700 νέγρους στο Ντάλας
είχαν το δικαίωμα ψήφου.

Το ένα τοις εκατό του πληθυσμού
στο Ντάλας.

Μετά από μαζική διαδήλωση στο δικαστήριο,

237 νέγροι, ο Κινγκ ανάμεσά τους,
συνελήφθησαν.

Την επόμενη μέρα, 470 παιδιά που είχαν
φύγει απ'τα σχολεία τους

για να διαμαρτυρηθούν ενάντια
στη σύλληψη του Κινγκ,

κατηγορήθηκαν για νεανική παραβατικότητα.

[γέλια]

Την ίδια μέρα, 36 ενήλικες κατηγορήθηκαν
για καταφρόνηση δικαστικής αρχής,

επειδή διαμαρτυρήθηκαν έξω απ' το κτίριο,

την ώρα που
συνεδρίαζε το Κομητειακό Δικαστήριο.

Την επόμενη μέρα,

111 άνθρωποι συνελήφθησαν
με την ίδια κατηγορία,

παρόλο που δήλωσαν ότι ήθελαν απλώς
να δουν τους εκλογικούς καταλόγους.

400 φοιτητές συνελήφθησαν και
μεταφέρθηκαν στο οπλοστάσιο,

όπου πέρασαν τη νύχτα πάνω στο κρύο
τσιμεντένιο πάτωμα.

Την επόμενη μέρα, οι διαμαρτυρίες
εξαπλώθηκαν στο Μάριον της Αλαμπάμα.

Στο Μάριον, οι νέγροι ξεπερνούν σε αριθμό
τους λευκούς, 11,000 προς 6,000 κάτοικοι.

Παρόλα αυτά, μόνο 300 νέγροι
έχουν το δικαίωμα ψήφου.

Οι νέγροι στο Μάριον ήθελαν

να δοκιμάσουν την εφαρμογή του νόμου
για τους δημόσιους χώρους.

Μπήκαν σε ένα μαγαζί, όπου τους σέρβιραν
κόκα-κόλα με αλάτι

και τους είπαν ότι τα χαμπέργκερ
είχαν πάει 5 δολάρια το ένα.

Μετά τη σύλληψη 15 νέγρων,

που διαμαρτυρήθηκαν
για αυτή την αντιμετώπιση,

700 νέγροι δεν πήγαν στα μαθήματά τους

και παρήλασαν ειρηνικά
προς τη φυλακή.

Εκεί τραγούδησαν ύμνους για
τον αγώνα των κοινωνικών δικαιωμάτων,

μέχρι που απειλήθηκαν από έναν αστυνομικό
ότι αν τολμήσουν να πουν άλλο τραγούδι,

θα συλληφθούν. Και βέβαια τραγούδησαν