-
Estas novega televid-elsendo,
-
nomata Top Ĉef',
-
eble vi spektis ĝin.
-
2010-9-10
-
Cyprien promenas trankvile surstrate.
-
Samtempe asteroido minacas
klaŝi sur la Tero.
-
Neniun mezuron prenis la aŭtoritatoj,
-
kiujn oni ne avertis pro neatento-eraro.
-
Feliĉe, ĝi degradiĝas aere
kaj iĝas nur polvo,
-
kiu tuŝas grasan haron de Cyprien,
-
kaj pro molekula reago,
kiun oni ne povas klarigi nun,
-
asociita al skripta devojiĝo,
-
spaca-tempa krevo estis kreita
-
kaj tiu eklanĉis Cyprien
plurajn jarojn antaŭen,
-
sed li neniam rimarkos tion.
-
Kaptis min la damno Top Ĉef'.
-
T.e., la vesperon,
kiam mi manĝas plej feke
-
estas tiu elsendo televide.
-
Kion ni manĝos ĉi-vespere?
-
Mi prenis ĉiujn restaĵojn de la semajno,
mi metis ilin en restaĵujo,
-
iom da akvo, mikroonden
-
rezulte ian kiĉon,
-
kiel panon, pic-krostaĵojn.
-
30 sekundojn!
-
Ili faras tion cele!
-
Por riproĉi nin, ke ni manĝas malbone.
-
Lasu min manĝi feke trankvile.
-
Iom ruza pri Top Ĉef'
-
de la komenco, estas la elsend-prezento,
-
kun la vizaĝoj de ĉiuj la kandidatoj,
-
ili devus forigi la vizaĝon
de tiuj jam forpelitaj,
-
ŝajnas evidente!
-
Mi bedaŭras, via aventuro finas ĉi-tie.
-
Do, ĉu eblas forigi min el la prezento?
-
Ho, absolute ne!
-
Ni montros vian vizaĝon
ĉiusemajne al milionoj da spektantoj
-
kiuj tute ne memoros vin.
-
Mojose.
-
Tia estas Top Ĉef'.
-
Sincere, la elsendistoj estas bravaj,
-
unue ĉar la ritmo bonegas,
-
kaj la muziko !
Ĉu vi jam aŭdis la tiean muzikon?
-
Ho, ĉu vi spektas Piratojn de la Karibio?
-
Ne, mi spektas ulon tranĉantan poreojn!
-
Kio okazas ĉi-jare ?
-
Oni ŝanĝis preskaŭ tutan ĵurion!
-
Thierry Marx ne plu estas,
mi preferas lin!
-
Nu, li foriris por novaj projektoj
-
por gastronomiaĵoj, kuirartaĵoj,
ege komplikaj, laŭ mi.
-
Li bezonas multe da tempo por tio certe.
-
Lustucru "Kiel Ĉef'",
-
pastaĵojn, kiujn vi emos kuiri, kiel ĉef-kuiristo.
-
La sola ĵuriano restanta estas roboto!
-
Ho, ne kredigu min,
-
ke Jean-François Piège estas homa.
-
Iu, kiu agas tiel
-
nepre estas artefarita inteligenteco.
-
Bonega kuirado, mi ŝategas.
-
Do kiun oni prenis por la ĵurio?
-
Philippe Etchebest!
-
Kridegulo senĉesa!:
-
Fidu je vi, damne! Serĉu vian kreipovon!
-
Elirigu vian kreipovon!
-
Se ne, ĝi forflugos.
-
Homoj malesperiĝas ĉar li kriegas,
-
do ili feke kuiras, do li kriegas.
-
Nu, estas logike malesperiĝi
-
se oni rigardas senbrovulon.
io nervozas.
-
Kion vi kuiras, damne?
-
Fek! Li ne havas brovojn!
-
Ĉu li havis kiam la elsendo komenciĝis?
-
Ĉu tio estas kontaĝa?
-
Mi volas plu havi miajn brovojn!
-
Ni ne mensogu: ĉiujare
la afero preskaŭ samas.
-
La samaj provoj,
-
ili devas kuiri por infanoj,
-
estas fiflatanto kiu decidas
pretigi al ili stultajn legomojn
-
por impresi la ĵurion.
-
Nu, por la geknaboj mi pretigis napon.
-
Kun marinita brasiko.
-
Danceto de forgesitaj legomoj
-
kun dolĉ-acida saŭceto,
-
kiu havas formon de fiŝo.
-
La infanoj ŝategas tion.
-
Ve, ĝi estas naŭziga! Mi volas morti!
-
Ĉu?
-
Panjo, ĝi tute ne estas bongusta!
-
Ho, mi ne atendas tion...
-
ĉiujare, tiu, kiu pretigas pastaĵojn venkas la provon.
-
Jam 6 jaroj!
-
La provo de la nigra skatolo.
-
Freneza afero.
-
Ili devas reprodukti pladon, kiun ili devas gustumi, tuŝi,
-
tute en mallumo. En skatolego.
-
Kun infraruĝas kameraoj.
-
Iel timige.
-
Nu, mi gustumis ĉion,
-
mi metis ĉion en mian buŝon,
-
laŭ mi estas marfruktoj,
-
eble iom forta fromaĝo.
-
Kio estas tio? Tamen mi lekis ĉien.
-
Mi trovos la respondon.
-
La plej terura momento estas la finalo.
-
Tiu estas ege embarasita,
-
la finalistoj devas pretigi dekojn da menuoj,
-
helpataj de eksaj partoprenantoj.
-
Al tiuj oni diris: "Via aventuro finas nun,
-
vi estas tro malbona, iru for!
-
Atendu, revenu, helpu alian homon venki."
-
Nu, jen nokoj de dolĉa terpomo,
-
emulsio de kolbaso kaj saŭco de grashepataĵo
-
pretigita de... mi ne memoras sian nomon,
-
temas pri la ulo kiun oni eliminis la unuan semajnon.
-
Bonan gustumadon!
-
Do por scii, kiu venkis la elsendon,
-
ĉar estas gajninta mono,
-
oni faras surscenigon: ili iras ĉe la finalistoj,
-
kun ĉiuj amikoj kaj familianoj,
-
kaj ili devas eltiri tranĉilon.
-
Se la teĝo estas oranĝa: malvenkinte.
-
Do, eble mia sprito estas tordita, sed
-
mi, pro instinkto de supervivo,
-
se mi anoncos al iu, ke tiu malvenkis,
-
mi ne donas blankan armilon.
-
Ek, iru!
-
Ve, oranĝa eĝo, malvenkinte.
-
La 100.000€ estos por la alia kandidato,
-
vere la antifrostraĵo en la nokoj
-
ne konvikis, malbona ideo.
-
Necesas atenti la kondimentadon, foje iom da salo mankis...
-
Kaj la ruĝa eĝo? Kio signifas tion?
-
Ho, tro malmulta salo.
-
Necesas atenti la kondimentadon.
-
Gravas.
-
Nu, Top Ĉef' ne ŝanĝis mian vivon,
-
mi manĝas kiel antaŭe, malfeliĉe.
-
Tamen, estas diferenceto:
-
Antaŭe, mi kuiris tiel...
-
kaj nun tiel...
-
Mi plu manĝas merdon,
-
sed stile.
-
Aboniĝu.
-
Tradukis Eduardo Berdor
