-
จดหมายรักถึงทหาร
-
ซัมซุลที่รัก
-
ซัมซุล ฉันเขียนจดหมายถึงเธอสองฉบับแต่เธอไม่เคยตอบ
-
หวังว่า ผ่านทางวิดีโอจดหมายนี้ เธอจจะได้เห็นลูกสาวของเธอและได้รับแรงบันดาลที่จะตอบ
-
ฉันส่งวิดีโอจดหมายนี้จากบูพุลไปยังเมโรกีเพื่อเธอจะได้เห็น
-
ซัมซุล ฉันยังอยู่ที่หมู่บ้านบูพุลกับแม่และพ่อ
-
หมู่บ้านนี้ยังคงเหมือนเดิม อากาศยังคงสดชื่น
-
แต่จนกระทั่งวันนี้ มันยังคงไม่มีไฟฟ้าและโทรศัพท์
-
ระหว่างทางไปเมโรกี เราผ่านด่านตรวจของเจ้าหน้าที่หลายด่าน
-
ด่าน TNI ที่เคยอยู่ใกล้สะพานข้ามแม่น้ำมาโร
-
ถูกย้ายไปอยู่ใกล้สำนักงานเขตเอลิโกเบล
-
อย่างที่เธอรู้ การเดินทางจากบูพุลไปเมโรกีค่อนข้างลำบาก
-
ปกติใช้เวลา 4-5 ชั่วโมง
-
ซัมซุล ฉันคิดถึงเธอ
-
หลังจากเธอจากไป ตอนที่ฉันตั้งท้องลูกเราได้ 5 เดือน
-
ชีวิตฉันลำบาก
-
หลายคนถามฉันว่าใครเป็นพ่อของเด็ก
-
พวกที่รู้ว่าพ่อของแกเป็นทหาร TNI เรียกเขาว่าลูกทหารเหลือขอ
-
บางครั้ง ตอนยานิจุกจิกและขี้โมโห
-
พ่อกับแม่เริ่มหงุดหงิดและพูดกับแกว่า
-
"พ่อของเธอรู้จักแค่วิธีทำเธอ แต่เขาไม่รับผิดชอบ"
-
ปกติฉันจะเงียบและยอมรับคำพูดนั้นของพ่อแม่ฉัน
-
ซัมซุล เธอจำตอนเราเจอกันครั้งแรกในปี 2551 ได้มั้ย
-
เธอเคยสุภาพและใจดีมาก
-
เธอเคยมาเยี่ยมบ้านเราบ่อย เอาขนมปังกรอบ เครื่องดื่มซีเรียลกับนมมาให้
-
เธอมาที่บ้านทุกวันจนเราเริ่มคบกัน
-
ฉันยังเป็นเด็กมัธยมตอนนั้น
-
ฉันคิดไปว่าเรากำลังจะแต่งงานกัน
-
แต่เธอจากไปบันดุงในเดือนพฤศจิกายน 2551 ตอนฉันท้อง 5 เดือน
-
เธอสัญญาจะย้ายไปเมโรกีและขอให้ฉันดูแลลูกสาวของเรา
-
วันที่ 17 มีนาคม 2551 ลูกสาวของเรา อนิต้า มาเรียนิ เกิดในหมู่บ้านบูพุล
-
ฉันเรียกแกว่ายานิ
-
ตอนนี้ยานิโตขึ้นแล้ว แกอายุสามขวบ
-
แกอยากไปโรงเรียนและเป็นประโยชน์ต่อชาติ
-
ซัมซุล แม่กับพ่อเริ่มแก่ตัวลง
-
เขาทำงานเพื่อเลี้ยงดูลูกเราไม่ไหวแล้ว
-
มันยากสำหรับฉันที่จะทำงานเพราะฉันต้องดูแลยานิตลอดเวลา
-
แต่ฉันยังคงสู้ต่อเพื่อลูกของเรา
-
ถ้าเธอกลับมาหาเรา แน่นอน ฉันจะยินดีอ้าแขนรับเธอ
-
ฉันจะรอเธอต่อไป ซัมซุล
-
ฉันไม่สนสิ่งที่คนอื่นพูด
-
รัก จากบูพุลและเมโรกี, 21 พฤศจิกายน 2554
-
มาเรีย โกเรติ เมกิว
