Return to Video

Τι έμαθα από 100 ημέρες απόρριψης | Τζια Τζιάνγκ | TEDxMtHood

  • 0:15 - 0:16
    Δώρα.
  • 0:16 - 0:18
    Θαυμάσια πράγματα!
  • 0:18 - 0:20
    Ποιος δεν τα θέλει;
  • 0:22 - 0:23
    Όταν ήμουν έξι χρονών,
  • 0:23 - 0:25
    έλαβα τα δώρα μου.
  • 0:25 - 0:29
    Η δασκάλα μου στην πρώτη δημοτικού
    είχε την εξής εξαιρετική ιδέα.
  • 0:29 - 0:32
    Ήθελε να βιώσουμε την εμπειρία
    της ανταλλαγής δώρων
  • 0:32 - 0:36
    αλλά ταυτόχρονα να μάθουμε
    την αξία του αμοιβαίου επαίνου.
  • 0:37 - 0:40
    Έτσι μας έβαλε να σηκωθούμε στον πίνακα·
  • 0:40 - 0:43
    είχε αγοράσει σε όλους μας δώρα
    και τα είχε βάλει στη γωνία.
  • 0:43 - 0:44
    Μετά είπε,
  • 0:44 - 0:46
    «Γιατί δεν λέμε ωραία πράγματα
    ο ένας για τον άλλον;
  • 0:46 - 0:48
    Όποιος ακούει το όνομά του,
  • 0:48 - 0:51
    σηκώνεται, παίρνει το δώρο του
    και κάθεται».
  • 0:52 - 0:53
    Τι φοβερή ιδέα, σωστά;
  • 0:54 - 0:55
    Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
  • 0:55 - 0:57
    (Γέλια)
  • 0:57 - 0:59
    Ήμασταν 40 άτομα στην τάξη,
  • 0:59 - 1:02
    και κάθε φορά που άκουγα το όνομα κάποιου,
  • 1:02 - 1:04
    χειροκροτούσα δυνατά.
  • 1:04 - 1:07
    Μετά είχανε μείνει 20 άτομα,
  • 1:07 - 1:09
    δέκα άτομα,
  • 1:09 - 1:10
    πέντε...
  • 1:11 - 1:12
    και τρία...
  • 1:12 - 1:13
    Ήμουν ένας από αυτούς.
  • 1:14 - 1:16
    Οι φιλοφρονήσεις σταμάτησαν.
  • 1:17 - 1:19
    Μέχρι τότε εγώ είχα βάλει τα κλάματα,
  • 1:20 - 1:23
    και δεν ήθελα να ακούσω
    καν τη λέξη «δώρο» πλέον.
  • 1:24 - 1:25
    Ούτε άλλους επαίνους ήθελα,
  • 1:25 - 1:28
    ήθελα απλώς να φύγω και να καθίσω κάτω.
  • 1:28 - 1:31
    Και η δασκάλα είχε πανικοβληθεί.
  • 1:31 - 1:34
    Ρωτούσε: «Κάποιος να πει κάτι καλό
    για αυτά τα παιδιά;»
  • 1:34 - 1:35
    (Γέλια)
  • 1:35 - 1:38
    «Κανένας; Ωραία,
    πάρτε τα δώρα σας και καθίστε.
  • 1:38 - 1:40
    Να είστε φρόνιμοι στο εξής·
  • 1:40 - 1:42
    ίσως κάποιος πει κάτι καλό για εσάς».
  • 1:42 - 1:44
    (Γέλια)
  • 1:44 - 1:46
    Όπως σας το περιγράφω,
  • 1:46 - 1:49
    μάλλον καταλαβαίνετε ότι ακόμη
    το θυμάμαι πολύ καλά.
  • 1:49 - 1:50
    (Γέλια)
  • 1:51 - 1:53
    Αλλά δεν ξέρω ποιος ένιωσε πιο άσχημα,
  • 1:53 - 1:55
    εγώ ή η δασκάλα;
  • 1:55 - 1:58
    Πρέπει να συνειδητοποίησε ότι μετέτρεψε
    μια ομαδική δραστηριότητα
  • 1:58 - 2:01
    σε δημόσιο εξευτελισμό τριών εξάχρονων.
  • 2:02 - 2:03
    Δεν είχε καθόλου πλάκα.
  • 2:03 - 2:05
    Όταν εξευτελίζουν κάποιον στην τηλεόραση,
  • 2:05 - 2:07
    αυτό ναι, είναι αστείο.
  • 2:07 - 2:09
    Δεν είχε τίποτα το αστείο εκείνη η μέρα.
  • 2:09 - 2:12
    Αυτή λοιπόν, ήταν μία εκδοχή μου,
  • 2:12 - 2:16
    και θα προτιμούσα να πεθάνω
    παρά να βρεθώ ξανά σε αυτή τη θέση·
  • 2:16 - 2:18
    να με απορρίψουν ξανά δημόσια.
  • 2:18 - 2:20
    Αυτή είναι μία εκδοχή.
  • 2:20 - 2:22
    Οκτώ χρόνια μετά.
  • 2:22 - 2:24
    Ο Μπιλ Γκέιτς ήρθε στην πόλη μου,
  • 2:24 - 2:27
    το Πεκίνο, στην Κίνα,
    για να δώσει μια ομιλία,
  • 2:27 - 2:29
    οπότε τον άκουσα προσεκτικά.
  • 2:29 - 2:31
    Με μάγεψε αυτός ο τύπος.
  • 2:31 - 2:34
    Σκέφτηκα, ναι, τώρα ξέρω τι θέλω να κάνω.
  • 2:34 - 2:36
    Έτσι έγραψα ένα γράμμα
    στην οικογένειά μου
  • 2:36 - 2:38
    που έλεγε: «Μέχρι τα 25,
  • 2:38 - 2:41
    θα έχω κάνει την μεγαλύτερη
    εταιρία του κόσμου,
  • 2:41 - 2:43
    και αυτή θα αγοράσει τη Μάικροσοφτ».
  • 2:43 - 2:45
    (Γέλια)
  • 2:45 - 2:47
    Είχα κολλήσει με την ιδέα
    να κατακτήσω τον κόσμο,
  • 2:47 - 2:49
    να κυριαρχήσω.
  • 2:49 - 2:52
    Δεν σας λέω ψέματα,
    όντως έγραψα εκείνο το γράμμα.
  • 2:52 - 2:53
    Να το.
  • 2:53 - 2:55
    (Γέλια)
  • 2:55 - 2:57
    Δεν χρειάζεται να το διαβάσετε όλο.
  • 2:57 - 2:59
    (Γέλια)
  • 2:59 - 3:03
    Είναι κακογραμμένο, αλλά σημείωσα
    ορισμένες λέξεις-κλειδιά.
  • 3:04 - 3:05
    Πιάνετε το νόημα.
  • 3:05 - 3:07
    (Γέλια)
  • 3:07 - 3:08
    Λοιπόν...
  • 3:09 - 3:11
    αυτή ήταν μια άλλη εκδοχή μου·
  • 3:11 - 3:13
    αυτή του παγκόσμιου κατακτητή.
  • 3:14 - 3:15
    Δύο χρόνια μετά,
  • 3:15 - 3:19
    μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω στις ΗΠΑ.
  • 3:19 - 3:21
    Φυσικά την άδραξα,
  • 3:21 - 3:23
    γιατί εκεί ζούσε ο Μπιλ Γκέιτς.
  • 3:23 - 3:24
    (Γέλια)
  • 3:24 - 3:27
    Θεώρησα ότι ήταν η αρχή
    της επαγγελματικής μου πορείας.
  • 3:28 - 3:30
    Δεκατέσσερα χρόνια μετά,
  • 3:30 - 3:31
    ήμουν τριάντα χρονών.
  • 3:31 - 3:34
    Όχι, δεν έκανα ποτέ εκείνη την εταιρία.
  • 3:34 - 3:35
    Βασικά, ούτε καν την ξεκίνησα.
  • 3:35 - 3:39
    Στην πραγματικότητα ήμουν υπεύθυνος
    πωλήσεων για μία πολύ σημαντική εταιρία.
  • 3:39 - 3:41
    Όμως ένιωθα κολλημένος.
  • 3:41 - 3:42
    Ήμουν στάσιμος.
  • 3:43 - 3:44
    Γιατί συνέβη αυτό;
  • 3:44 - 3:47
    Που πήγε το 14χρονο παιδί
    που είχε γράψει εκείνο το γράμμα;
  • 3:47 - 3:49
    Δεν έφταιγε
    το ότι δεν προσπάθησε.
  • 3:49 - 3:52
    Απλά σε κάθε νέα ιδέα,
  • 3:52 - 3:54
    κάθε φορά που ήθελα να δοκιμάσω κάτι νέο,
  • 3:54 - 3:58
    ακόμα και στην δουλειά,
    αν ήθελα να προτείνω κάτι,
  • 3:58 - 4:01
    να μιλήσω μπροστά σε κόσμο,
  • 4:02 - 4:03
    υπήρχε μια συνεχής διαμάχη
  • 4:03 - 4:06
    μεταξύ του 14χρονου
    εαυτού μου και του 6χρονου.
  • 4:06 - 4:08
    Ο ένας ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο,
  • 4:09 - 4:10
    να κάνει την διαφορά,
  • 4:10 - 4:12
    ο άλλος φοβόταν την απόρριψη.
  • 4:13 - 4:15
    Κάθε φορά νικούσε το 6χρονο.
  • 4:17 - 4:21
    Αυτός ο φόβος παρέμεινε ακόμα
    και αφού έκανα την δική μου εταιρία.
  • 4:21 - 4:24
    Την ίδρυσα στα 30 μου -
  • 4:24 - 4:27
    για να γίνεις ο Μπιλ Γκέιτς,
    από κάπου πρέπει να αρχίσεις, έτσι;
  • 4:28 - 4:31
    Όταν ήμουν επιχειρηματίας,
  • 4:31 - 4:34
    μου παρουσιάστηκε μια επενδυτική ευκαιρία,
  • 4:34 - 4:36
    αλλά με απέρριψαν.
  • 4:36 - 4:38
    Αυτή η απόρριψη με πλήγωσε.
  • 4:38 - 4:42
    Τόσο πολύ, που θέλησα
    να παραιτηθώ εκείνη τη στιγμή.
  • 4:42 - 4:44
    Όμως σκέφτηκα,
  • 4:44 - 4:48
    θα τα παρατούσε τόσο εύκολα ο Μπιλ Γκέιτς;
  • 4:48 - 4:51
    Θα τα παρατούσε ο οποιοσδήποτε
    επιτυχημένος επιχειρηματίας;
  • 4:51 - 4:52
    Όχι βέβαια!
  • 4:52 - 4:54
    Εκεί το πήρα απόφαση.
  • 4:54 - 4:56
    Μπορώ να κάνω μια καλύτερη εταιρία,
  • 4:56 - 4:58
    μια καλύτερη ομάδα ή ένα προϊόν,
  • 4:58 - 5:00
    αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο·
  • 5:00 - 5:02
    έπρεπε να γίνω καλύτερος ηγέτης.
  • 5:02 - 5:03
    Καλύτερος άνθρωπος.
  • 5:04 - 5:07
    Δεν μπορώ να επιτρέψω στο 6χρονο παιδί
    να καθορίσει τη ζωή μου.
  • 5:07 - 5:09
    Πρέπει να το βάλω στη θέση του.
  • 5:10 - 5:13
    Γι' αυτό έψαξα βοήθεια στο διαδίκτυο.
  • 5:13 - 5:14
    Το Γκουγκλ ήταν δίπλα μου.
  • 5:14 - 5:15
    (Γέλια)
  • 5:15 - 5:18
    Έψαξα, «Πώς να ξεπεράσω
    το φόβο της απόρριψης;»
  • 5:18 - 5:21
    Βρήκα διάφορα ψυχολογικά άρθρα,
  • 5:21 - 5:24
    σχετικά με την προέλευση
    του φόβου και του πόνου.
  • 5:24 - 5:27
    Μετά βρήκα τα κλασικά παρακινητικά άρθρα
  • 5:27 - 5:30
    του στυλ: «Μην το παίρνεις προσωπικά,
    ξεπέρασέ το».
  • 5:30 - 5:32
    Ποιος δεν το ξέρει αυτό;
  • 5:32 - 5:34
    (Γέλια)
  • 5:34 - 5:36
    Αλλά γιατί φοβόμουν ακόμα;
  • 5:36 - 5:38
    Τότε έπεσα τυχαία επάνω
    σ' αυτή την ιστοσελίδα.
  • 5:38 - 5:40
    Είναι η rejectiontherapy.com
  • 5:40 - 5:43
    (Γέλια)
  • 5:43 - 5:47
    «Θεραπεία κατά της απόρριψης» ήταν
    ένα παιχνίδι ενός Καναδού επιχειρηματία.
  • 5:47 - 5:48
    Λέγεται Τζέισον Κόμελι.
  • 5:49 - 5:54
    Η βασική ιδέα είναι να επιζητάς
    την απόρριψη επί 30 μέρες,
  • 5:54 - 5:56
    κάθε μέρα να απορρίπτεσαι σε κάτι,
  • 5:56 - 5:59
    έτσι τελικά παύεις να νιώθεις τον πόνο.
  • 6:00 - 6:02
    Λάτρεψα αυτή την ιδέα.
  • 6:02 - 6:04
    (Γέλια)
  • 6:04 - 6:06
    Είπα: «Ξέρεις κάτι; Θα το δοκιμάσω.
  • 6:06 - 6:09
    Θα νιώσω την απόρριψη για 100 μέρες».
  • 6:09 - 6:11
    Σκέφτηκα δικές μου ιδέες για απόρριψη,
  • 6:11 - 6:14
    και ανέβαζα βίντεο στο διαδίκτυο.
  • 6:15 - 6:16
    Να τι έκανα.
  • 6:17 - 6:20
    Να πώς έμοιαζε η διαδικτυακή σελίδα.
  • 6:21 - 6:22
    Πρώτη μέρα...
  • 6:22 - 6:24
    (Γέλια)
  • 6:24 - 6:27
    Δανείσου 100 ευρώ από έναν άγνωστο.
  • 6:28 - 6:31
    Έτσι πήγα στη δουλειά μου,
  • 6:31 - 6:33
    πήγα στον κάτω όροφο
  • 6:33 - 6:35
    και είδα έναν τύπο πίσω από ένα γραφείο.
  • 6:35 - 6:37
    Έμοιαζε με σεκιουριτά.
  • 6:37 - 6:38
    Τον πλησίασα
  • 6:38 - 6:40
    και ενώ περπατούσα,
  • 6:40 - 6:42
    -ήταν η πιο μακρινή διαδρομή της ζωής μου-
  • 6:42 - 6:45
    ανατρίχιαζα,
  • 6:45 - 6:47
    ίδρωνα και είχα ταχυπαλμία.
  • 6:47 - 6:48
    Πήγα μπροστά του και είπα
  • 6:48 - 6:51
    «Συγνώμη, κύριε. Μπορώ να δανειστώ
    100 ευρώ από εσάς;»
  • 6:51 - 6:52
    (Γέλια)
  • 6:52 - 6:55
    Με κοίταξε και μου κάνει, «Όχι».
  • 6:55 - 6:56
    «Γιατί;»
  • 6:57 - 6:59
    Και απλά είπα, «Όχι; Συγνώμη.»
  • 6:59 - 7:01
    Έκανα στροφή και το έβαλα στα πόδια.
  • 7:01 - 7:02
    (Γέλια)
  • 7:03 - 7:05
    Ένιωσα τόσο ντροπιασμένος.
  • 7:05 - 7:07
    Αλλά επειδή με βιντεοσκόπησα,
  • 7:07 - 7:10
    το ίδιο βράδυ είδα τον εαυτό μου
    να βιώνει την απόρριψη.
  • 7:10 - 7:12
    Είδα πόσο τρομαγμένος ήμουν.
  • 7:12 - 7:14
    Έμοιαζα με το παιδί από την Έκτη Αίσθηση.
  • 7:14 - 7:16
    Έβλεπα νεκρούς.
  • 7:16 - 7:18
    (Γέλια)
  • 7:18 - 7:19
    Αλλά μετά είδα αυτόν τον τύπο.
  • 7:19 - 7:21
    Δεν έμοιαζε και τόσο απειλητικός.
  • 7:21 - 7:23
    Ήταν ένας χοντρούλης, αξιαγάπητος τύπος,
  • 7:23 - 7:27
    που με ρώτησε ακόμα «Γιατί;»
  • 7:27 - 7:29
    Όχι μόνο αυτό, αλλά
    μου ζήτησε και να του εξηγήσω.
  • 7:29 - 7:31
    Θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα.
  • 7:31 - 7:33
    Θα μπορούσα να εξηγήσω, να διαπραγματευτώ.
  • 7:33 - 7:35
    Αλλά δεν έκανα τίποτα απ' αυτά.
  • 7:35 - 7:37
    Απλώς το έβαλα στα πόδια.
  • 7:38 - 7:41
    Ένιωσα πως αυτή είναι
    η μικρογραφία της ζωής μου.
  • 7:41 - 7:44
    Κάθε φορά, με την παραμικρή απόρριψη,
  • 7:44 - 7:46
    έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
  • 7:46 - 7:47
    Και ξέρετε κάτι;
  • 7:47 - 7:49
    Την επόμενη φορά, ότι και αν συμβεί,
  • 7:49 - 7:51
    δεν πρόκειται να τρέξω.
  • 7:51 - 7:52
    Θα μείνω αφοσιωμένος.
  • 7:53 - 7:55
    Μέρα δύο: Ζήτα δεύτερο μπέργκερ δωρεάν.
  • 7:55 - 7:57
    (Γέλια)
  • 7:57 - 7:59
    Πήγα σε ένα φαστφουντάδικο,
  • 7:59 - 8:01
    τελείωσα το γεύμα μου,
    πήγα στον ταμεία και του είπα:
  • 8:02 - 8:03
    «Θα ήθελα ένα γέμισμα πιάτου».
  • 8:03 - 8:05
    (Γέλια)
  • 8:05 - 8:08
    Με ρώτησε με απορία: «Τι είναι αυτό;»
  • 8:08 - 8:09
    (Γέλια)
  • 8:09 - 8:13
    Είπα: «Είναι όπως όταν σου ξαναγεμίζουν
    το ποτήρι, αλλά σε μπέργκερ».
  • 8:13 - 8:15
    Είπε: «Λυπάμαι φίλε,
    δεν το συνηθίζουμε εδώ».
  • 8:15 - 8:17
    (Γέλια)
  • 8:17 - 8:21
    Μετά από την άρνησή του θα μπορούσα
    να το βάλω στα πόδια αλλά έμεινα.
  • 8:21 - 8:24
    Είπα: «Βασικά λατρεύω
    τα μπέργκερ σας και το μαγαζί σας,
  • 8:24 - 8:28
    και αν μπορείτε να κάνετε κάτι τέτοιο,
    θα σας λατρέψω περισσότερο».
  • 8:28 - 8:29
    (Γέλια)
  • 8:29 - 8:32
    Απάντησε: «Εντάξει,
    θα ρωτήσω το αφεντικό μου,
  • 8:32 - 8:35
    ίσως δεχτεί αλλά λυπάμαι,
    δε μπορεί να γίνει σήμερα».
  • 8:35 - 8:36
    Και έφυγα.
  • 8:36 - 8:38
    Παρεπιπτόντως,
  • 8:38 - 8:40
    δεν νομίζω ότι το εφάρμοσαν ποτέ.
  • 8:40 - 8:42
    (Γέλια)
  • 8:42 - 8:43
    Νομίζω ότι παρέμειναν στα ίδια.
  • 8:44 - 8:47
    Αλλά το αίσθημα ζωής ή θανάτου
    που ένιωσα την πρώτη φορά
  • 8:47 - 8:48
    είχε εξαφανιστεί,
  • 8:48 - 8:52
    απλά και μόνο επειδή είχα επικεντρωθεί
    και δεν το έβαλα στα πόδια.
  • 8:52 - 8:54
    Είπα, «Τέλεια, επιτέλους μαθαίνω πράγματα.
  • 8:55 - 8:56
    Υπέροχα».
  • 8:56 - 8:58
    Μέρα τρίτη:
    Πάρε ντόνατ ολυμπιακούς κύκλους.
  • 8:59 - 9:02
    Εδώ η ζωή μου έφερε τα πάνω κάτω.
  • 9:03 - 9:04
    Πήγα στα «Κρίσπι Κριμ»,
  • 9:04 - 9:08
    ένα μαγαζί με ντόνατ που υπάρχει
    κυρίως στις Νοτιανατολικές ΗΠΑ.
  • 9:08 - 9:10
    Σίγουρα θα υπάρχουν κι εδώ.
  • 9:10 - 9:12
    Μπαίνω λοιπόν μέσα και λέω,
  • 9:12 - 9:14
    «Θα ήθελα το σύμβολο
    των ολυμπιακών αγώνων με ντόνατ,
  • 9:14 - 9:17
    βασικά ενώνεις πέντε ντόνατ μαζί...»
  • 9:17 - 9:20
    Εννοώ, δεν υπήρχε καμία
    περίπτωση να δεχτεί, όχι;
  • 9:20 - 9:23
    Η υπάλληλος με πήρε πολύ στα σοβαρά.
  • 9:23 - 9:24
    (Γέλια)
  • 9:24 - 9:25
    Έβγαλε ένα χαρτί,
  • 9:25 - 9:27
    άρχισε να ενώνει τα χρώματα
    και τους κύκλους,
  • 9:27 - 9:29
    σκεφτόταν «Πώς να κάνω κάτι τέτοιο;»
  • 9:29 - 9:31
    και 15 λεπτά αργότερα,
  • 9:31 - 9:34
    επέστρεψε με ένα κουτί ντόνατ
    στο σχήμα των ολυμπιακών κύκλων.
  • 9:35 - 9:36
    Ήμουν τόσο συγκινημένος.
  • 9:36 - 9:38
    Δε μπορούσα να το πιστέψω.
  • 9:38 - 9:42
    Εκείνο το βίντεο πήρε πάνω από πέντε
    εκατομμύρια προβολές στο YouTube.
  • 9:43 - 9:45
    Ούτε ο κόσμος μπορούσε να το πιστέψει.
  • 9:45 - 9:48
    (Γέλια)
  • 9:48 - 9:53
    Μετά απ' αυτό εμφανίστηκα
    σε εφημερίδες, σε εκπομπές, παντού.
  • 9:53 - 9:54
    Έγινα διάσημος.
  • 9:54 - 9:56
    Πολλοί άνθρωποι άρχισαν
    να μου γράφουν μέιλ
  • 9:56 - 9:59
    λέγοντας, «Αυτό που κάνεις είναι φοβερό».
  • 9:59 - 10:02
    Αλλά η διασημότητα
    και η φήμη δε με άγγιξαν.
  • 10:02 - 10:05
    Αυτό που ήθελα πραγματικά
    ήταν να μάθω, να αλλάξω.
  • 10:06 - 10:08
    Οπότε μετέτρεψα τις υπόλοιπες
    100 μέρες της απόρριψης
  • 10:08 - 10:12
    σε ένα παιχνίδι, σε μια έρευνα.
  • 10:12 - 10:14
    Ήθελα να δω πόσα πράγματα
    μπορούσα να μάθω.
  • 10:15 - 10:17
    Έμαθα πολλά πράγματα.
  • 10:17 - 10:18
    Ανακάλυψα τόσα πολλά μυστικά.
  • 10:18 - 10:21
    Για παράδειγμα έμαθα
    ότι αν δεν το βάζω στα πόδια
  • 10:21 - 10:24
    όταν με απορρίπτουν, μπορώ
    να μετατρέψω το «όχι» σε «ναι»,
  • 10:24 - 10:26
    και η μαγική λέξη είναι «γιατί;»
  • 10:26 - 10:30
    Μια μέρα πήγα στο σπίτι ενός αγνώστου,
    κρατώντας ένα λουλούδι στο χέρι,
  • 10:30 - 10:31
    χτύπησα την πόρτα και είπα,
  • 10:31 - 10:34
    «Μπορώ να φυτέψω
    αυτό το λουλούδι στην αυλή σας;»
  • 10:34 - 10:35
    (Γέλια)
  • 10:35 - 10:37
    Απάντησε: «Όχι».
  • 10:38 - 10:40
    Αλλά πριν γυρίσει και φύγει, ρώτησα:
  • 10:40 - 10:42
    «Συγνώμη, μπορώ να μάθω το γιατί;»
  • 10:42 - 10:45
    Απάντησε: «Κοίτα, έχω ένα σκύλο
  • 10:45 - 10:47
    που τρελαίνεται να ξεθάβει
    οτιδήποτε θάβω στον κήπο.
  • 10:48 - 10:49
    Δεν θέλω να χαραμίσω το λουλούδι.
  • 10:49 - 10:53
    Αν θέλεις, πήγαινε απέναντι στην Κόνι.
    Λατρεύει τα λουλούδια».
  • 10:54 - 10:55
    Αυτό ακριβώς έκανα.
  • 10:55 - 10:57
    Πήγα απέναντι στην Κόνι.
  • 10:57 - 10:59
    Χάρηκε τόσο πολύ που με είδε.
  • 10:59 - 11:01
    (Γέλια)
  • 11:01 - 11:03
    Μισή ώρα αργότερα,
    υπήρχε ένα λουλούδι στον κήπο της.
  • 11:03 - 11:05
    Σίγουρα έγινε πιο όμορφο τώρα.
  • 11:05 - 11:07
    (Γέλια)
  • 11:07 - 11:10
    Αν όμως είχα φύγει
    μετά την αρχική απόρριψη,
  • 11:10 - 11:13
    θα έμενα με την εντύπωση,
    ότι ο τύπος δεν με εμπιστευόταν,
  • 11:13 - 11:14
    επειδή του φάνηκα τρελός,
  • 11:14 - 11:16
    ότι δεν είχα ντυθεί καλά,
    ή δεν ήμουν ευπρεπής.
  • 11:16 - 11:18
    Δεν ήταν τίποτα απ' αυτά.
  • 11:18 - 11:21
    Απλώς αυτό που είχα δεν ταίριαζε
    με αυτό που χρειαζόταν.
  • 11:21 - 11:23
    Με εμπιστεύθηκε όμως
    δίνοντας μου μια παραπομπή,
  • 11:23 - 11:25
    όπως λένε στις πωλήσεις.
  • 11:25 - 11:26
    Πέτυχα μια παραπομπή.
  • 11:27 - 11:28
    Μια μέρα...
  • 11:28 - 11:31
    Έμαθα επίσης ότι μπορώ
    να πω κάποια πράγματα,
  • 11:31 - 11:33
    ώστε να πάρω πιο εύκολα θετική απάντηση.
  • 11:33 - 11:36
    Για παράδειγμα μια μέρα
    πήγα στο Στάρμπακς,
  • 11:36 - 11:39
    και ρώτησα τον υπεύθυνο, «Γεια, μπορώ
    να γίνω υποδοχέας στο Στάρμπακς;»
  • 11:39 - 11:42
    Με ρώτησε: «Τι εννοείς
    υποδοχέας στο Στάρμπακς;»
  • 11:42 - 11:44
    «Ξέρεις τους υποδοχείς στο ΙΚΕΑ;
  • 11:44 - 11:47
    Αυτούς τους ανθρώπους
    που σε καλωσορίζουν μόλις μπεις,
  • 11:47 - 11:49
    όμως βασικά φροντίζουν μην κλέψεις τίποτα;
  • 11:49 - 11:53
    Θέλω να βιώσουν αυτή τη θερμή εμπειρία
    και οι πελάτες εδώ».
  • 11:53 - 11:54
    (Γέλια)
  • 11:54 - 11:57
    Δεν είμαι σίγουρος
    αν είναι και πολύ καλό αυτό.
  • 11:58 - 12:00
    Βασικά είμαι σίγουρος ότι είναι κακό.
  • 12:01 - 12:03
    Και ήταν σε φάση: «Ω...»
  • 12:03 - 12:05
    ναι κάπως έτσι έμοιαζε, τον έλεγαν Έρικ,
  • 12:05 - 12:07
    και έλεγε «Δεν είμαι σίγουρος».
  • 12:07 - 12:09
    Έτσι φαινόταν, αβέβαιος.
  • 12:09 - 12:11
    Τότε τον ρώτησα, «Είναι περίεργο;»
  • 12:11 - 12:13
    και είπε: «Ναι, πολύ περίεργο, ρε φίλε».
  • 12:14 - 12:16
    Αλλά με το που το είπε
    άλλαξε όλη του η συμπεριφορά.
  • 12:16 - 12:19
    Σαν να άφηνε όλες τις αμφιβολίες του
    να πέσουν στο πάτωμα.
  • 12:19 - 12:22
    Και είπε: «Ναι μπορείς να το κάνεις,
    αλλά διακριτικά».
  • 12:22 - 12:24
    (Γέλια)
  • 12:24 - 12:26
    Έτσι για την επόμενη μισή ώρα
    έγινα υποδοχέας.
  • 12:26 - 12:28
    Έλεγα «Γεια» σε κάθε πελάτη που έμπαινε,
  • 12:28 - 12:31
    δίνοντας του ευχές για τις γιορτές.
  • 12:31 - 12:34
    Δεν ξέρω τι επάγγελμα έχετε,
    αλλά μη γίνετε υποδοχέας.
  • 12:34 - 12:35
    (Γέλια)
  • 12:35 - 12:37
    Ήταν απίστευτα βαρετό.
  • 12:38 - 12:43
    Αλλά έμαθα ότι μπόρεσα να το κάνω
    γιατί ρώτησα «Είναι περίεργο;»
  • 12:43 - 12:45
    Επειδή σχολίασα την αμφιβολία που είχε,
  • 12:45 - 12:49
    και πρόσθεσα «Είναι περίεργο;»
    Αυτό σήμαινε πως εγώ δεν ήμουν.
  • 12:49 - 12:51
    Αυτό σήμαινε ότι σκεφτόμουν όπως εκείνος,
  • 12:51 - 12:54
    βλέποντάς το σαν κάτι περίεργο.
  • 12:54 - 12:55
    Ξανά και ξανά,
  • 12:55 - 12:58
    έμαθα ότι αν ανέφερα τις αμφιβολίες
    που ίσως έχουν οι άλλοι,
  • 12:58 - 13:01
    πριν κάνω μία ερώτηση,
    με εμπιστεύονταν.
  • 13:01 - 13:03
    Ήταν πιο πιθανό να μου απαντήσουν θετικά.
  • 13:04 - 13:08
    Τότε έμαθα ότι μπορούσα να εκπληρώσω
    το όνειρο ζωής μου, ρωτώντας.
  • 13:08 - 13:11
    Προέρχομαι από τέσσερις γενιές καθηγητών·
  • 13:11 - 13:14
    η γιαγιά μου πάντα έλεγε,
  • 13:14 - 13:17
    «Τζια, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις,
  • 13:17 - 13:19
    αλλά θα ήταν τέλειο αν γινόσουν δάσκαλος».
  • 13:19 - 13:20
    (Γέλια)
  • 13:20 - 13:22
    Εγώ όμως ήθελα να γίνω επιχειρηματίας.
  • 13:22 - 13:26
    Ήταν βέβαια πάντα όνειρό μου
    να διδάξω κάποτε κάτι.
  • 13:26 - 13:28
    Οπότε είπα: «Γιατί δε ρωτάω
  • 13:28 - 13:30
    αν μπορώ να διδάξω στο πανεπιστήμιο;»
  • 13:30 - 13:32
    Έμενα στο Όστιν τότε,
  • 13:32 - 13:34
    οπότε πήγα στο τοπικό πανεπιστήμιο
  • 13:34 - 13:37
    και ρώτησα τους καθηγητές: «Μπορώ να κάνω
    μια διάλεξη στο μάθημά σας;»
  • 13:37 - 13:40
    Δεν έβγαλε πουθενά τις πρώτες φορές.
  • 13:40 - 13:42
    Αλλά επειδή δεν το έβαλα στα πόδια,
    αλλά επέμεινα,
  • 13:42 - 13:45
    ο τρίτος καθηγητής που ρώτησα
    ήταν πολύ εντυπωσιασμένος.
  • 13:45 - 13:48
    Είπε: «Κανείς δεν το
    έχει ξανακάνει αυτό».
  • 13:48 - 13:52
    Πήγα προετοιμασμένος με παρουσιάσεις
    και πλάνο διδασκαλίας.
  • 13:52 - 13:54
    Είπε: «Μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό.
  • 13:54 - 13:57
    Γιατί δεν έρχεσαι ξανά σε δύο μήνες;
    Θα σε χωρέσω κάπου στο πρόγραμμα».
  • 13:57 - 13:59
    Δύο μήνες μετά δίδασκα μια τάξη.
  • 14:00 - 14:03
    Αυτός είμαι εγώ. Δεν φαίνομαι καλά,
    η φωτογραφία δεν είναι καθαρή.
  • 14:03 - 14:06
    Μερικές φορές σε απορρίπτει
    μέχρι και ο φωτισμός.
  • 14:06 - 14:07
    (Γέλια)
  • 14:08 - 14:10
    Αλλά ναι,
  • 14:10 - 14:12
    όταν τελείωσα το μάθημα έβαλα τα κλάματα,
  • 14:12 - 14:14
    γιατί σκέφτηκα ότι
  • 14:14 - 14:17
    μπορώ να καταφέρω ό,τι ονειρεύομαι
    αρκεί να το ζητήσω.
  • 14:18 - 14:20
    Παλιά πίστευα ότι έπρεπε να κάνω
    όλα εκείνα τα πράγματα,
  • 14:20 - 14:24
    έπρεπε να γίνω τέλειος επιχειρηματίας
    ή να κάνω διδακτορικό για να διδάξω,
  • 14:24 - 14:25
    αλλά όχι, απλά ρώτησα,
  • 14:25 - 14:27
    και μπόρεσα να διδάξω.
  • 14:27 - 14:29
    Σε αυτή τη φωτογραφία
    όπου δεν φαίνεται τίποτα,
  • 14:30 - 14:33
    παρέθεσα τα λόγια του Μάρτιν
    Λούθερ Κίνγκ του νεότερου.
  • 14:33 - 14:37
    Γιατί; Γιατί στην έρευνά μου ανακάλυψα
    ότι οι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο,
  • 14:37 - 14:40
    τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε,
  • 14:40 - 14:44
    είναι οι άνθρωποι που αντιμετώπισαν
    αρχικά και συχνά τη βία, την απόρριψη.
  • 14:44 - 14:47
    Άνθρωποι σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ,
  • 14:47 - 14:49
    σαν τον Μαχάτμα Γκάντι,
    τον Νέλσον Μαντέλα,
  • 14:49 - 14:50
    ή ακόμη και τον Ιησού Χριστό.
  • 14:50 - 14:54
    Αυτοί οι άνθρωποι δεν άφησαν
    να τους καθορίσει η απόρριψη,
  • 14:54 - 14:58
    αλλά να τους καθορίσει η αντίδρασή τους
    μετά από αυτήν.
  • 14:59 - 15:01
    Αγκάλιασαν την απόρριψη.
  • 15:01 - 15:04
    Δε χρειάζεται να γίνουμε ίδιοι
    για να μάθουμε για την απόρριψη,
  • 15:04 - 15:08
    στην περίπτωσή μου,
    η απόρριψη ήταν η κατάρα μου,
  • 15:08 - 15:09
    ο δικός μου μπαμπούλας.
  • 15:09 - 15:13
    Με κυνηγούσε σε όλη μου τη ζωή
    επειδή την απέφευγα.
  • 15:13 - 15:15
    Μετά άρχισα να την αποδέχομαι.
  • 15:15 - 15:19
    Την μετέτρεψα στο μεγαλύτερο
    δώρο της ζωής μου.
  • 15:19 - 15:23
    Ξεκίνησα να διδάσκω σε άλλους ανθρώπους
    πώς να κάνουν την απόρριψη ευκαιρία.
  • 15:24 - 15:26
    Χρησιμοποίησα τη σελίδα, τις ομιλίες μου,
  • 15:26 - 15:30
    το βιβλίο που μόλις εξέδωσα,
    ενώ παράλληλα δομώ νέα μέσα
  • 15:30 - 15:33
    για να βοηθήσω κι' άλλους να ξεπεράσουν
    τον φόβο της απόρριψης.
  • 15:34 - 15:36
    Όταν σε απορρίπτουν στη ζωή,
  • 15:36 - 15:38
    όταν αντιμετωπίζεις ένα ακόμη εμπόδιο,
  • 15:38 - 15:40
    ή άλλη μια αποτυχία,
  • 15:40 - 15:42
    συλλογίσου τις πιθανότητες.
  • 15:42 - 15:43
    Μην το βάλεις στα πόδια.
  • 15:43 - 15:44
    Αν τα αποδεχθείς,
  • 15:44 - 15:47
    ίσως γίνουν και δικά σου δώρα επίσης.
  • 15:47 - 15:48
    Σας ευχαριστώ πολύ.
  • 15:48 - 15:51
    (Χειροκροτήματα)
Title:
Τι έμαθα από 100 ημέρες απόρριψης | Τζια Τζιάνγκ | TEDxMtHood
Description:

Ο Τζια Τζιάνγκ εξετάζει με θάρρος μια περιοχή που πολλοί από εμάς φοβόμαστε: την απόρριψη. Αναζητώντας την απόρριψη επί 100 ημέρες -ζητώντας να δανειστεί 100 δολάρια από έναν άγνωστο έως να ζητάει δωρεάν μπέργκερ σε εστιατόριο- ο Τζιάνγκ αναισθητοποίησε τον εαυτό του στον πόνο και τη ντροπή που φέρνει η απόρριψη, και κατά τη διαδικασία ανακάλυψε ότι και απλά ζητώντας κάτι που θέλεις, μπορεί να σου ανοιχτούν δυνατότητες που θεωρούσε αδύνατες.

Αυτή ή ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή
των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα. Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDxTalks
Duration:
16:00

Greek subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.