Massimo Banzi: Jak Arduino czerpie z wyobraźni otwartego oprogramowania

Massimo Banzi współtworzył Arduino, mały, łatwy w użyciu mikrokontroler typu open-source, który zainspirował tysiące ludzi na całym świecie do stworzenia najfajniejszych rzeczy, jakie można sobie wyobrazić - od zabawek do sprzętu satelitarnego. Bo, jak mówi, "nie trzeba niczyjej zgody, by stworzyć coś wielkiego".

Kilka tygodni temu

przyjaciel podarował ten samochód-zabawkę

swojemu 8-letniemu synowi.

Lecz zamiast pójść do sklepu,

jak to się zazwyczaj robi,

pobrał ze strony plik

i wydrukował go

za pomocą tej oto drukarki.

Pomysł, dzięki któremu

można tworzyć cyfrowo przedmioty

używając tego urządzenia,

"The Economist" definiuje

jako trzecią rewolucję przemysłową.

Uważam, że nadchodzi inna rewolucja,

która będzie mieć do czynienia

ze sprzętem open-source i ruchem zrób-to-sam,

bo drukarka, której użył mój przyjaciel,

działa właśnie na zasadach otwartoźródłowych.

Możecie wejść na tę stronę internetową,

i pobrać potrzebne pliki, by zrobić taką drukarkę:

pliki konstrukcyjne, osprzęt, oprogramowanie,

wszystkie instrukcje znajdziecie właśnie tam.

To również część wielkiej społeczności,

zrzeszającej tysiące ludzi

na całym świecie,

którzy tworzą tego typu drukarki,

i gdzie zachodzi dużo innowacji,

bo wszystko działa na zasadzie open-source.

Nie trzeba niczyjej zgody, aby stworzyć coś wielkiego.

Ten rynek powstaje podobnie

jak ten komputerowy z 1976 roku,

gdy toczyła się walka między Apple a innymi firmami.

W ciągu kilku lat będzie można zaobserwować

odpowiednik Apple na tym rynku.

Jest jeszcze coś interesującego.

Otóż sercem tej drukarki jest coś,

do czego jestem naprawdę przywiązany:

Arduino - płyta główna zarządzająca pracą drukarki,

Arduino - płyta główna zarządzająca pracą drukarki,

projekt, nad którym pracuję od 7 lat.

To projekt otwarty, dostępny dla wszystkich.

Pracowałem nad nim z kolegami.

Nasza piątka, dwóch Amerykanów, dwóch Włochów

i Hiszpan... (Śmiech)

To projekt globalny. (Śmiech)

Spotkaliśmy się w instytucie

Interaction Design Institute Irvea,

zajmującym się projektowaniem interakcji.

Idea polega na tym,

że wzór przedmiotu o prostym kształcie

można przenieść dalej

i stworzyć wzór interakcji z innymi rzeczami.

Kiedy projektujemy przedmiot interaktywny dla ludzi,

tworzenie piankowego modelu

telefonu komórkowego nie ma żadnego sensu.

Musicie mieć coś,

co naprawdę współdziała z ludźmi.

Pracowaliśmy nad Arduino

i wieloma innymi projektami,

żeby stworzyć platformy

proste w obsłudze dla naszych studentów,

żeby mogli tworzyć sprawne urządzenia

po miesiącu nauki elektroniki, a nie po 5 latach.

Jak zrobić coś, z czego może korzystać
nawet dziecko?

Właściwie przy Arduino

mamy dzieci, takie jak Sylvia, którą tu widzicie.

Sylvia buduje urządzenia z pomocą Arduino.

11-latkowie pokazują mi,

co zbudowali z jego pomocą.

Przerażające są możliwości dzieci,

jeśli tylko dać im odpowiednie narzędzia.

Zobaczmy, co się stanie, jeśli stworzymy urządzenie,

z którego pomocą każdy może coś zbudować.

Jednym z przykładów,

od których chciałbym zacząć tę dyskusję,

jest dozownik pokarmu dla kotów.

Pan, który go stworzył miał dwa koty.

Jeden z nich był chory, a drugi zdrowy,

więc właściciel chciał mieć pewność,

że każdy z nich je właściwy pokarm.

Skonstruował maszynę, która rozpoznaje kota

dzięki chipowi w obroży,

następnie otwiera drzwi

i kot może zjeść odpowiedni pokarm.

Zrobiono to ze starego odtwarzacza CD,

który można znaleźć w każdym starym komputerze,

kilku czujników, taśmy, paru kartonów i diod LED.

Nagle powstaje urządzenie. Zbudowano coś,

czego nie ma w żadnym sklepie.

Lubię powiedzenie: "Brać sprawy w swoje ręce".

Jeśli masz pomysł, po prostu wciel go w życie.

To ekwiwalent szkicowania na papierze,

za pomocą elektroniki.

W naszej pracy istotne jest to,

W naszej pracy istotne jest to,

że nasz sprzęt,

zrobiony z miłością we Włoszech,

jak widać

w tle płytki... (Śmiech)

jest dostępny dla każdego,

więc wszystkie schematy obwodów

publikujemy w internecie,

skąd można je pobrać,

a następnie użyć do budowy urządzeń,

modyfikacji lub nauki.

Kiedy uczyłem się programowania,

przeglądałem kody innych programistów,

lub oglądałem obwody w magazynach.

Świetnym sposobem nauki jest takie

podglądanie pracy innych.

Wszystkie elementy projektu są wtedy otwarte,

więc sprzęt jest wydawany

z licencją Creative Commons.

Podoba mi się pomysł, by sprzęt stał się

podobny do kultury, do której każdy ma dostęp,

i na której można budować dzięki Creative Commons,

jak na piosenkach lub wierszach.

Software jest na licencji GNU, także open-source.

Cała dokumentacja i poradnik praktyczny

jest ogólnie dostępny jako Creative Commons.

Tylko nazwa Arduino chroniona jest po to,

abyśmy mogli mówić ludziom,

czy to coś to Arduino, czy nie.

Arduino składa się

z różnych komponentów open source,

które osobno może są trudne w użytkowaniu

dla 12 letniego dziecka,

lecz Arduino pozwala współpracować

z różnymi dostępnymi technologiami open-source,

gdzie staramy się dać użytkownikom

możliwość szybkiej realizacji projektu.

Istnieją przykłady,

gdzie kilka osób w Chile

zamiast kupować,

postanowiło zrobić własne obwody drukowane,

żeby zaoszczędzić pieniędzy.

Istnieją też firmy, które tworzą

własne wersje Arduino,

pasujące do danego rynku.

Jest ich już pewnie około 150.

Jest ich już pewnie około 150.

Ta płytka została zrobiona przez firmę Adafruit,

założoną przez Limor Fried,

założoną przez Limor Fried,

znaną również jako "Ladyada",

jedną z bohaterek ruchu open source

i ruchu producentów.

Cała idea polega na tworzeniu

społeczności "Zrób to sam",

która wierzy w open-source i współpracę,

współpracuje online

na wielu płaszczyznach.

Magazyn "Make" gromadzi tych wszystkich ludzi

i łączy ich w jedną wspólnotę,

dzięki czemu

bardzo złożony technicznie problem

tłumaczony jest na język prosty i zrozumiały.

Istnieją również strony

jak Instructables,

gdzie ludzie uczą się wzajemnie wszystkiego.

Ta strona zawiera informacje

o projektach Arduino, ale można też

nauczyć się robić ciasto lub cokolwiek innego.

Spójrzmy na kilka projektów.

To jest quadcopter.

To mały model helikoptera.

Taka trochę zabawka, nie?

Zaledwie kilka lat temu

była to technologia wojskowa, teraz to open-source,

łatwy w obsłudze, do kupienia online.

Społeczność DIY Drones stworzyła tzw. ArduCopter.

Później ktoś założył start-up

o nazwie Matternet i zorientował się,

że można ich używać do transportu rzeczy

między afrykańskimi wioskami,

a ponieważ projekt był łatwo dostępny,

otwartoźródłowy, łatwy do skopiowania,

udało im się szybko stworzyć prototyp.

Matt Richardson: "Mam dość

oglądania tych samych twarzy w telewizji,

więc postanowiłem coś z tym zrobić.

Ten projekt Arduino

o nazwie Dość Już wycisza telewizor,

kiedy istnieje ryzyko,

że znów zaczną o kimś mówić". (Śmiech)

"Pokażę, jak to zrobiłem". (Brawa)

MB: Spójrzcie na to.

MR: "Nasi producenci złapali Kim Kardashian,

by dowiedzieć się, co dzisiaj planuje założyć..."

MB: I jak? (Śmiech)

MR: To powinno skutecznie ochronić uszy

przed koniecznością słuchania

o szczegółach ślubu Kim Kardashian.

MB: Co ciekawe,

Matt znalazł moduł

pozwalający Arduino przetworzyć sygnał TV,

odszukał czyjś kod,

który generuje podczerwień,

połączył to wszystko i stworzył genialny projekt.

Arduino używa się też w poważnych miejscach,

jak Wielki Zderzacz Hadronów.

Kilka kulek sterowanych Arduino zbiera dane

i robi pomiary kilku parametrów.

Lub jest używane do...

(Muzyka)

To interfejs muzyczny,

zbudowany przez studenta z Włoch,

który teraz zmienia go w produkt.

Był to projekt studencki,

który teraz się komercjalizuje.

Arduino pozwala też tworzyć urządzenia pomocnicze.

To jest rękawica,

która rozumie język migowy,

przekształca go w dźwięki i zapisuje słowa,

które pokazano na migi.

Stworzono go z części, które można znaleźć

na wszystkich stronach sprzedających części Arduino,

i samemu zrobić z nich urządzenie.

Albo ten projekt z ITP, będący częścią NYU,

Ludzie z NYU poznali niepełnosprawnego chłopca,

który nie mógł grać na PS3.

Zbudowali zatem urządzenie

pozwalające mu grać w bejsbol,

pomimo ograniczonej zdolności ruchu.

pomimo ograniczonej zdolności ruchu.

Można to też znaleźć w projektach artystycznych.

To jest txtBomber.

Wprowadza się tekst do urządzenia,

przeciąga po ścianie muru,

a zamontowane w nim elektromagnesy

naciskają na przyciski puszek ze sprayem.

Wystarczy przeciągnąć po murze,

a urządzenie napisze na nim

każdy manifest polityczny.

Tak... (Brawa)

Tu mamy urządzenie

o nazwie Botanicalls.

Kulki Arduino z modułem Wi-Fi

dokonują pomiaru

samopoczucia rośliny.

Na stworzonym na Twitterze koncie

można wchodzić z tą rośliną w interakcje. (Śmiech)

Roślina może zacząć mówić,

"Strasznie tu gorąco",

albo: "Natychmiast daj mi wody". (Śmiech)

Urządzenie nadaje jej osobowość.

To urządzenie umieszcza na Twitterze informację,

kiedy kopie dziecko

w brzuchu ciężarnej kobiety. (Śmiech)

Ten 14-letni chłopiec z Chile

stworzył system wykrywający trzęsienia ziemi,

publikujący informację na Twitterze.

Ma 280 tys. śledzących.

Ma 14 lat i oczekuje, że w ciągu roku

dostanie zlecenie od rządu. (Brawa)

Inny projekt, gdzie urządzenie

analizuje tweety członków rodziny,

pozwalając strzałce wskazać,

gdzie są, jak w filmie "Harry Potter".

Szczegóły znajdują się na stronie internetowej.

Powstało krzesło, które tweetuje, gdy ktoś puści bąka. (Śmiech)

W 2009 roku Gizmodo stwierdziło,

W 2009 roku Gizmodo stwierdziło,

że ten projekt nadał nowe znaczenie Twitterowi,

wiele się od tego czasu zmieniło. (Śmiech)

To bardzo poważny projekt.

Podczas katastrofy w Fukushimie

garstka ludzi w Japonii zdała sobie sprawę,

że nie można polegać na rządowych informacjach,

dlatego połączyli

licznik Geigera z Adruino i z interfejsem sieciowym.

Zrobili ich około 100, rozdali ludziom,

Zrobili ich około 100, rozdali ludziom,

a zebrane informacje

publikowali na stronie o nazwie Cosm,

gdzie można znaleźć wiarygodne i aktualne

informacje z terenu,

informacje pozbawione przekłamań.

To maszyna

wykonana przez członków ruchu "Zrób to sam",

którą jeden krok dzieli od przetwarzania kodu DNA,

oczywiście na zasadzie open source.

Studenci z krajów rozwijających się

tworzą repliki bardzo drogiej aparatury naukowej,

kosztującej krocie.

Zbudowali je sami, dużo taniej,

używając Arduino i kilku części.

To jest miernik pH.

Te dzieciaki z Hiszpanii

nauczyły się programowania i tworzenia robotów

mając około 11 lat, używają Arduino

do budowy robotów grających w piłkę nożną.

Dzięki robotowi Arduino zdobyli mistrzostwo świata.

Kiedy sami mieliśmy do zrobienia

edukacyjnego robota, zwróciliśmy się do nich:

"Zaprojektujcie go, bo najlepiej wiecie,

jak stworzyć robota, który zachwyci dzieci".

Nie ja. Ja jestem stary.

Czym miałbym ekscytować, co? (Śmiech)

Pod względem zasobów edukacyjnych. (Śmiech)

Również firmy takie jak Google,

używają technologii

do tworzenia interfejsu pomiędzy komórkami,

tabletami i światem rzeczywistym.

Accessory Development Kit Google'a

to oprogramowanie otwartoźródłowe,

bazujące na Arduino, w przeciwieństwie

do apple'owskiego tajnego kodu,

umów poufności, podpisywania cyrografu na życie.

Proszę bardzo.

To jest olbrzymi labirynt,

który rusza się, jeśli przechylić tablet.

W Włoszech, skąd pochodzę,

wzornictwo jest bardzo istotne i konserwatywne.

Pracowaliśmy z biurem projektowym

o nazwie Habits z Mediolanu,

by stworzyć to otwartoźródłowe lustro,

które jednocześnie służy jako głośnik iPoda.

Chodzi o to, by sprzęt, oprogramowanie,

projekt tego przedmiotu, produkcja,

wszystko było wolne od praw autorskich,

żeby każdy mógł zrobić to sam.

Chcemy, by inni projektanci podchwycili ideę

i uczyli się tworzyć interaktywne produkty,

i uczyli się tworzyć interaktywne produkty,

zaczynając od czegoś wykonalnego.

Ale kiedy rodzi się ten pomysł...

Co się dzieje z tymi wszystkimi pomysłami?

Są tysiące pomysłów.

Prezentacja wszystkich zajęłaby mi z 7 godzin.

Prezentacja wszystkich zajęłaby mi z 7 godzin.

Nie zrobię tego...Dziękuję.

Zacznijmy od przykładu.

Grupa ludzi z firmy Pebble, opatentowała zegarek,

Grupa ludzi z firmy Pebble, opatentowała zegarek,

który za pomocą Bluetooth łączy się z telefonem,

przez co można na nim wyświetlać informacje.

Stworzyli prototyp

z wyświetlaczem LCD Nokii i Arduino.

z wyświetlaczem LCD Nokii i Arduino.

Mając ukończony projekt,

rozpoczęli Kickstarter,

prosząc o 100 000 dolarów,

by zrobić kilka i spróbować sprzedać.

Dostali 10 milionów dolarów.

Całkowicie sfinansowano im start-up,

tak że nie było potrzeby

angażowania kapitału rynkowego,

wystarczyło zachwycić ludzi świetnym projektem.

Ostatni projekt, który chcę zaprezentować

nazywa się ArduSat. Jest obecnie na Kickstarterze,

jeśli chcecie go wspomóc, bardzo proszę!

To satelita kosmiczny, czyli pewnie

najmniej oczekiwany projekt typu open-source,

z Arduino, podłączony do różnych czujników.

Wiedząc, jak używać Arduino,

można podłączyć projekty

do satelity i wypróbować je.

Wyobraźcie sobie, że przez tydzień

licealista może mieć do dyspozycji satelitę

i przeprowadzać różne eksperymenty.

Jak już wspomniałem,

jest wiele przykładów...Na tym zakończę.

Chcę jedynie podziękować społeczności Arduino

za to, że są najlepsi,

za stworzenie tylu świetnych projektów.

Dziękuję. (Brawa)

(Brawa)

I podziękowania dla społeczności Arduino.

Chris Anderson: Massimo,

wspomniałeś, że nie miałeś pojęcia,

że to się aż tak dobrze przyjmie.

MB: Nie.

CA: Jak się czujesz, gdy czytasz o tym wszystkim

czemu dałeś początek?

MB: To praca wielu ludzi. Jako wspólnota

umożliwiamy ludziom tworzenie wspaniałych rzeczy.

Czuje się tym naprawdę oszołomiony.

Trudno to opisać.

Każdego ranka budzę się,

czytam alerty Google'a, i...

To niesamowite.

Pojawia się we wszystkich możliwych dziedzinach.

CA: Dziękuję bardzo. (Brawa)

(Brawa)