Britta Riley: Dairemde bir bahçe

Britta Riley kendi yiyeceğini (minik apartman dairesinde) kendi yetiştirmek istedi. Bu yüzden o ve arkadaşları atılmış plastik şişeler içinde bitki yetiştirmek için bir sistem geliştirdi -- araştırıyor, test ediyor ve sosyal medyayı kullanarak sistem üzerinde küçük ayarlar yapıyor, birçok değişikliği aynı anda deneyip, hızlı bir şekilde ideal sisteme varıyorlar. Dağıtımlı kendin yap projesi deyin. Peki sonuçlar nasıl? Leziz.

Ben, birçoğunuz gibi

Dünya üzerinde şehirlerde yaşayan iki milyar

kişiden biriyim.

Ve bazı günler -- geri kalanınızı bilmiyorum --

ama bazı günler hayatımda neredeyse

herşey için başkalarına ne kadar çok

güvendiğimi somut olarak hissediyorum.

Ve bazı günler, bu biraz da korkutucu olabiliyor.

Ama bugün burada, hakkında konuşmak için bulunduğum konu

işte bu dayanışmanın aslında nasıl,

açık kaynaklı işbirliği uygularsak, en derin sivil sorunlarımızın

bazılarının iyileşmesine yardım etmesi için

kullanabileceğimiz son derece güçlü

bir sosyal altyapı olduğu.

Birkaç yıl önce, New York Times yazarı

Michael Pollan tarafından yazılmış bir makale okudum.

Pollan bu makalede kendi yiyeceklerimizin bazılarını bile yetiştirmenin,

çevre için yapabileceğimiz

en iyi şeylerden biri olduğunu savunuyordu.

Bu makaleyi okuduğum zaman,

kış mevsiminin ortasıydı

ve New York şehrindeki dairemde kesinlikle

toz toprak için yer yoktu.

Bu nedenle sadece bir sonraki Wired dergisini

okumak ve uzmanların bizim için gelecekte

bütün bu sorunları nasıl çözeceklerini öğrenmekle

yetinmeye hazırdım.

Ama aslında Michael Pollan'ın bu makalede

savunduğu nokta tam olarak da buydu --

tam da bütün bunların sorumluluğunu

uzmanlara devrettiğimiz zaman, yiyecek sisteminde

gördüğümüz türlü karışıklıklara

neden oluyoruz.

Kendi işimden tesadüfen biraz da olsa, NASA'nın nasıl

uzayda yiyecek yetiştirme konusunda araştırmalarında

hidrofoniği (suda bitki yetiştirme) kullandığını biliyorum.

Ve aslında bitkilerin kök sistemleri üzerinden

bir tür yüksek kalite sıvı toprak geçerek

ideal besinsel ürün elde edebilirsiniz.

Şimdi bir sebze bitkisi için,

benim dairem neredeyse uzay kadar

yabancı bir yer olmalı.

Ama biraz doğal ışık ve yıl boyunca

iklim kontrolü sunabilirim.

İki yıl sonrasına hızla geçelim:

şimdi pencere çiftliklerimiz var,

ev içinde yiyecek yetiştirmek için dikey,

hidrofonik platformlar.

Ve şöyle işliyor: dibinde bir pompa var ve bu pompa

belirli aralıklarla bu sıvı besin çözeltisinin bazısını yukarı yolluyor ve sonra

kil peletleri içinde asılı bitkilerin kök sistemlerine

damla damla akıyor --

böylece hiç çamur oluşmuyor.

Işık ve sıcaklık her pencerenin

mikroiklimine göre değişiyor,

bu nedenle bir pencere çiftliğinin

bir çiftçiye ihtiyacı var,

ve pencere çiftliğine

ne tür ekinler koyacağına ve yiyeceklerini organik bir şekilde

besleyip, beslemeyeceğine karar vermeli.

O zamanlarda, bir pencere çiftliği, bir sürü test gerektirecek

teknik olarak karmaşık bir fikirden

başka birşey değildi.

Ve ben gerçekten bunun açık bir proje olmasını istedim

çünkü suda bitki yetiştirme

şu an A.B.D.'de patentlemenin hızla büyüyen

alanlarından biri ve muhtemelen

Monsanto gibi, insanların

yiyecekleri üzerinde

pek çok kurumsal fikri mülkiyetin olduğu başka

alanlardan biri haline gelebilir.

Bu nedenle, bir ürün yaratmak yerine,

yapacağım şeyin

bu projeyi bir sürü eş geliştiriciye açmak olduğuna karar verdim.

Yarattığımız ilk birkaç sistem az çok başarılı oldu.

Tipik bir New York kenti dairesi penceresinde

haftada yaklaşık bir salata yetiştirebildik.

Ve kiraz domates ve salatalık, her çeşit şey

yetiştirebildik.

Ama ilk birkaç sistem

Martha Stewart'ın kesinlikle asla onaylamayacağı

türden çok enerji harcayan, gürültülü ve sızıntı yapan sistemlerdi.

(Kahkahalar)

Daha fazla eş geliştirici getirmek için,

bir sosyal medya sitesi oluşturduk,

tasarımları yayınladık,

nasıl çalıştıklarını anlattık

ve hatta bu sistemlerin

tüm hatalı yönlerini belirtecek kadar ileri gittik.

Sonra dünyanın heryerinden insanları sistemleri kurmak ve

bizimle deney yapmak için davet ettik.

Gerçekten şu an sitede,

18.000 insan var.

Ve dünyanın her yerinde

pencere çiftliklerimiz var.

Yaptığımız şey

NASA ya da büyük bir şirketin

R&D (A&G) ya da araştırma ve geliştirme dedikleri şey.

Ama biz ona R&D-I-Y (A&K-Y),

ya da araştır ve kendin yap diyoruz.

Mesela,

Jackson katıldı ve su pompaları yerine

hava pompaları kullanmamızı önerdi.

Doğruyu elde etmek için bir sürü sistem kurmak gerekti,

ama doğruyu bulur bulmaz, karbon

ayakizimizi neredeyse yarıya indirebildik.

Chicago'da Tony, diğer birçok pencere çiftçileri gibi

deneyler yetiştirmeye başladı

sadece organik besinlerini değiştirerek

düşük ışık koşullarında yılın dokuz ayı çileklerinin

meyve vermesini sağlayabildi.

Ve Finlandiya'daki pencere çiftçileri

Fin kışlarının karanlık günleri için

pencere çiftliklerini LED ışıkları ile donatarak

kişiselleştiriyorlar ve bunu açık kaynaklı

ve projenin bir parçası yapıyorlar.

Pencere çiftlikleri, yazılıma benzer bir şekilde

hızlı bir sürümleme süreci sayesinde

gelişmekte.

Ve her açık kaynaklı proje ile,

asıl fayda kendi özel endişelerine

göre sistemlerini kişiselleştiren

insanların belirli endişeleri ile

evrensel endişeler arasındaki

etkileşim.

Yani çekirdek takımım ve ben

gerçekten herkese fayda sağlayan gelişmeler

üzerinde odaklanabiliyoruz.

Ve yeni gelenlerin ihtiyaçlarına dikkat edebiliyoruz.

Böylece kendi yapanlar için

ücretsiz, çok iyi test edilmiş talimatlar sunuyoruz

böylece herkes, dünyanın her yerinde,

bu sistemlerden birini ücretsiz inşa edebilir.

Ve bu sistemler için topluluğun elinde tuttuğu

askıda olan bir patent de var.

Projeye yatırım sağlamak için,

çeşitli ürünler yaratıyoruz,

ve sonra kendi sistemlerini kuracak vakti olmayan

insanlara ve okullara satıyoruz.

Şimdi topluluğumuz içinde,

belli bir kültür ortaya çıktı.

Bizim kültürümüzde, başkasının fikrini

destekleyen bir test edici olmak,

sadece fikir adamı olmaktan daha iyi.

Bu projeden elde ettiğimiz şey

kendi çalışmamız için destek almamızın yanısıra

çevre hareketine gerçekten sadece yeni bir ampul

takmaktan başka bir şekilde

katkıda bulunmanın deneyimini kazanmamız.

Ama bence Eileen bundan ne kazandığımızı

en iyi şekilde anlatıyor,

ve bu da işbirliğinin gerçek keyfi.

Dünyanın öteki ucundaki birinin

fikrinizi alıp, geliştirmesi ve sonra

katkıda bulunduğunuz için size

teşekkür etmesinin nasıl birşey olduğunu burada ifade ediyor.

Eğer çevreciler ve yemek insanları olarak hepimizin hakkında konuştuğu

türde geniş tüketici davranışının

değişimini gerçekten görmek istiyorsak,

belki de sadece "tüketici" kelimesinden kurtulmamız

ve birşeyler yapan insanları deskteklememiz gerekiyor.

Açık kaynaklı projelerin kendine has bir ivmesi oluyor.

Ve Araştır & Kendin Yap yalnızca

pencere çiftlikleri ve LEDlerin ötesine geçerek,

solar panellere ve topraksız sistemlere doğru ilerledi.

Ve bizden önce giden nesillerin

yenilikleri üzerine inşa ediyoruz.

Ve yaşamımızı şimdi yenilememize

gerçeken ihtiyacı olan nesillere bakıyoruz.

Bu nedenle sizden istediğimiz şey

birleşik vatandaşların değerini

tekrar keşfetmek,

ve hepimizin hala

birer öncü olduğumuzu ilan etmek.

(Alkışlar)