Wat betekent het om egoloos te zijn? (met Nederlands ondertiteling)

Satsang met Mooji

Tijdens een ochtendwandeling in Monte Sahaja wordt de vraag gesteld aan Moojibaba: "wat betekent het om egoloos te zijn?" Moojibaba antwoordt: het betekent LEVEN.

In deze levensveranderende en definitieve toespraak legt Moojibaba uit wat het werkelijk betekent om egoloos te zijn, het ego te transcenderen en in de vibratie van het Godeveld te bewegen. Zonder ego zijn is het krachtigste ding in de hele wereld. Degene die het ego verlaat en zich volledig in de God oceaan stort - deze komt op en wordt een gids in de wereld.

Muziek: "Our Father" van Prem en Ashleigh

Deze en vele andere video's kunnen worden bekeken op Mooji.TV:
http://bit.ly/moojitv
en
http://bit.ly/sahaja-express

#Mooji #satsang #spirituality #advaita #nonduality #awakening

Wandeling met Mooji Baba

[Mooji] Je gaf me een heel goede vraag vanmorgen.

[Mooji] 'Wat betekent het om egoloos te zijn?'
Het betekent leven, een waar leven.

Wat betekent het om egoloos te zijn?
03-01-2018

[Mooji] Je wordt niet gedomineerd door gevoelens,

je leven staat niet in dienst van je persoon.

Wat betekent dat,

voor de meeste mensen staat het leven hoofdzakelijk in dienst van de persoon,

zoals hoe het met ons gaat,
'Ik voel me niet lekker', 'Ik heb dit nodig',

'Ik heb geen geld'.
Alles gaat over ons, ons, ons.

En dat is zo'n ...

Onze levens zouden voor service moeten zijn ...

Eén leven in service, niet aan zichzelf, maar aan het leven,

kan ervoor zorgen dat honderden mensen in die vreugde kunnen leven,

veel van hen, als je het in de juiste service doet.

Een leven in service aan jezelf is egoïstisch en we zouden het zo'n verspillingen kunnen noemen.

Er is zoveel kracht in jou en die kracht is niet voor jou'n persoon.

Dus egoloos te zijn ...

wanneer de persoon egoloos wil zijn,

is dat heel moeilijk als de persoon blijft.

Het probeert goed te zijn, en dat is oké, het is een breed pad.

Veel mensen is gezegd, als ze de geschriften lezen, 'Heb elkaar lief',

'Doe goed aan hen die slechte dingen tegen je doen'.

En mensen proberen zo liefdevol en vriendelijk als mogelijk te zijn, en dat is goed.

Het leverd echt goede resultaten op, maar het heeft iets onnatuurlijks over zich,

omdat je het doet omdat er gezegd is dat je goed moet zijn.

Daardoor zijn we opzoek naar de voordelen,
'Als ik doe wat goed is, krijg ik iets',

dus in zekere zin is het nog steeds voor onszelf.

Maar als we ontwaken tot de Waarheid, dat je de Zelf bent,

de Zelf bekommert zich om alles, en iedereen, het is op een bepaalde manier anders.

Het leven is veel lichter,
je gevoel van persoonlijke problemen verdwijnt gewoon,

er zijn geen persoonlijke problemen.

Er is geen persoon om problemen te hebben.

Dingen gebeuren in het leven, iemand zegt misschien tegen je:

'Ik mag jou niet!' En dat ga je voelen,

en als er veel gif in die uiting zat,

zou je dat verdriet kunnen voelen, maar het zal je nooit overweldigen.

Je bent zelfs in staat het juiste te doen en 'God zegen je' te zeggen.

Vaak zeg je dat niet in hun aanwezigheid,

want dat zou ze zelfs van streek kunnen maken,

maar je accepteert het in je hart.
En je verwijdert het gif uit jezelf.

Want de ego is het gif binnenin het leven van een mens.

Het maakt dingen gewoon slecht, het is altijd zelfzuchtig,

het trekt altijd alle energie naar zich toe,

het wil altijd gelijk hebben, al die dingen; het is erg giftig.

Maar geen andere manier te kennen

voelt het als, 'zo ben ik gewoon'.

Als je tot de diepere ruimte van de Waarheid achter de persoon begint te ontwaken,

hier haalt het zelfonderzoek of De Uitnodiging

je uit die ruimte en plaatst je in de ruimte daarachter,

waar een veld van pure intelligentie is, meer licht, meer ruimtelijk.

Je begint je al gelukkig en licht te voelen

en in je geluk en je licht,

wil je van nature doen wat goed voelt.

Dat wat goed voelt komt van nature binnenin je hart

en egoïsme voelt...
het is als een vergif dat uit je weggaat,

dus je denkt niet zoveel in die zin.

Als je iets vindt wat je gelukkig maakt,

wil je dat delen om zoveel mogelijk mensen gelukkig te maken.

Als je door een deur een ruimte binnen gaat,

wil je zoveel als mogelijk mensen door laten komen.

Dus egoloosheid is zo.
En hoe meer er wegvalt,

die zware mantel van ego, van 'ik, mij, mij, mij, ik, mij mijn, mijn',

de ruimte is dan zoveel grootser.

Dat is waarom ik zeg, je komt in het Godsveld.

Het Godeveld heeft geen jaloezie,

al die dingen verdwijnen: egoïsme, hevige verlangens ...

Je bent in een veld wat van nature zorgt

en alles wordt er gewoon in opgepikt.

Het zorgt voor ieder aspect van je leven

en de levens van degenen van wie je houd.

Maar je liefde stopt daar niet, het blijft zich meer en meer uitbreiden.

Dus zo is het om zonder ego te zijn.

Het is het meest krachtige ding in de hele wereld.

Ego is de donkerste kracht in de wereld.

Vrijheid van ego is de meest lichtte en mooiste kracht in de wereld.

En dat is, voor mij, de uitdaging van het leven als een mens,

om de egocentrische identiteit te transcenderen.

Maar het lijkt heel zeldzaam in onze wereld,

want we leggen zoveel op de persoon,

het is als onze eerste liefde daar houden we eerst van.

Maar het is de bedoeling dat je eerst van de Zelf houd,
niet van de persoon,

houd eerst van de Zelf,
maar wij houden er vaak als laatste van.

Maar het is zo.
Dat we eerst opgroeien met een sterke identiteit

waarin alles 'ik, ik, ik' is, maar we zijn nooit gelukkig.

We hebben zoveel nodig: we hebben geld nodig, we hebben vrienden nodig,

we hebben partners nodig, we hebben leuke dingen nodig om gelukkig te zijn.

Terwijl iemand die vrij van ego is hoe dan ook gelukkig kan zijn.

Waar je ze ook brengt, zij zijn gelukkig.
Ze zijn niet competitief,

ze zijn heel ruim in hun omgang,

denkt altijd aan de gevoelens van anderen.

Erg mooi en mijn wens en gebed is dat

het opnieuw besmettelijk wordt om gewoon gelukkig te zijn, dat wezens genieten ...

Als we groepsactiviteiten hebben,

en mensen leren dat ze samen kunnen werken

en ze produceren prachtige dingen, en ze vinden het heerlijk.

In Monte Sahaja is het klimaat en de vibraties

zijn zoveel hoger geworden, dus liefhebben is heel gemakkelijk.

Mensen doen niet net alsof ze liefhebben,

ze voelen daadwerkelijk die vibratie.

Waar komt die vibratie vandaan?

Dit was geen speciaal land toen we hier kwamen

of dat de bomen vibraties afgaven.

Nee! Wij zijn het die de vibratie brengen, de levende Zelf,

door onze acties, door onze gedachten, door de meditatie,

door het begrip, door de verering en de aantrekking tot God,

of tot het pure bewustzijn.

Dat alles verhoogt de vibratie, zodat het krachtig wordt.

Zelfs mensen die niets van deze dingen afweten,

als ze komen, voelen ze iets,

'Ik voel me goed hier. Ik vind het fijn hier te zijn.'
Waar reageren ze op?

Ze reageren op de vibratie van de plaats.

Ze kennen de filosofie waarschijnlijk niet, en dat is ook niet belangrijk.

Het is de activiteit van de filosofie,

het is de kracht van de begeleiding, als deze geaccepteerd is.

Er zit geen kracht in de begeleiding als deze niet geaccepteerd is.

Als het geaccepteerd is, ontwaakt het en begint zich te bewegen

en dan alles ...
De bomen beginnen het op te pikken,

de aarde pikt het op, alles pikt het op.

Dat is waarom je op sommige plaatsen je de vibratie van de plaats kunt voelen

ook al is die persoon daar niet meer.

Ik ben op zulke plaatsen geweest, in India.

Zelfs in Jamaica, in Bob Marley's huis voelde ik deze vibratie.

Ik ging naar z'n kamer, waar zijn slippers bij zijn bed staan,

Ik verwachtte niets, maar het gevoel van liefde was zo krachtig.

Het was zo geweldig!

In India, Gandhi's plaats en verschillende plaatsen waar ik ben geweest,

voelt het als, 'Whoa', bij niet zo veel, maar een aantal.

Voel je die vibratie en het leeft in de muren,

zelfs de stenen houden die vibratie vast.

Als je naar binnen gaat voel je dat er geluk in dit huis was!

En het leeft, ondanks dat de mensen hun lichaam verlieten,

het geluk zit in het huis.
Het is geweldig!

Soms leeft er duisternis in een huis.

Dat zijn de krachtige energieën van aantrekking,

verlangen, angst, liefde, dit zijn krachtige krachten in het mensenrijk

en ze hebben zelfs effect op de aarde, het laat die vibratie daar achter.

Soms gaan mensen naar het bos, ze zeggen graag in de natuur te zijn.

Dat is omdat het niet vervuild is door menselijke duisternis.

Dus ze voelen, 'Het is daar leeg van'.

Het is heeft zich meer in het boom bewustzijn verplaatst

meer naar het land en aarde bewustzijn.

Maar als je naar een plaats komt waar

het bewustzijn zich in de menselijke vorm heeft gemanifesteerd, want het is zo rijk,

en divers in zijn expressies.

Als het doordrongen is van en bezield met het bewustzijn,

dat is zo krachtig!

Dit is waarom ik zeg, het was 2100 jaar geleden

dat Jezus fysiek hier op deze aarde was,

en dat alleen door één mens

wie de belichaming van het Godsbewustzijn was,

zelfs nadat hij zijn lichaam verlaten had, 2100 jaar later,

worden er nog steeds mensen volgers van Christus,

of volgers van de Boeddha,

of volgers van Krishna, die hier 5000 jaar geleden was,

van Rama, die hier vele, vele duizenden jaren geleden was.

Waarom? Omdat die vibratie er nog steeds is.

Het is iets heel krachtigs!

Wat ik altijd zei: 'omdat één mens zichzelf vergat

sindsdien kan de hele wereld hen niet vergeten'.

Dat is iets heel krachtigs!

Zichzelf vergeten betekent de ego te negeren, gewoon niet naar hem te luisteren.

Zij overstegen dat.

En hun invloed, hun aanwezigheid en hun woorden

beïnvloedde de levens van miljoenen wezens.
Er zijn dus voorbeelden.

En elk van deze menselijke wezens

hadden precies dezelfde bloedgroep als wij,

keken naar dezelfde maan, dezelfde sterren, dezelfde zon, net als wij.

Zij hadden eetlust, ze werden moe, ze sliepen soms niet,

ze hadden vriendschappen, ze hadden mensen die hen haatten.

Toch bleven ze in de spirit van de Waarheid gloeien, de spirit van God.

Voor mij is dat de verwezenlijking van een mensenleven,

te ontwaken tot de Waarheid van wat je werkelijk bent,

en dat dat is wat God is,

dat je binnenin het koninkrijk Gods bent, binnenin je hart.

Dat is wat is.

Een menselijk wezen dat uitsluitend en oppervlakkig de geschriften volgt,

dat zal niet genoeg zijn.
Hun leven zal veranderen,

en het zal van invloed zijn op andere mensen, maar op een zachtere manier.

Maar degene die zijn ego opgeeft

en zich volledig in de God-oceaan stort, deze herrijst

en wordt een gids in de wereld, zelfs al spreken ze niet.

Sommige wezens spreken niet, maar hun aanwezigheid is zo krachtig,

want het zo inherent in hun zijn, deze aanwezigheid van God,

dat mensen in hun aanwezigheid transformeren.

Dus voor mij, is dat wat het betekent om zonder ego te zijn,

het is het meest krachtige in de wereld!

Als ik een ontmoeting zou hebben met twee mensen,

één die naar Venus was geweest en daar zes maanden had geleefd,

en één die zes maanden in een kartonnen doos had geleefd in meditatie en God

en ontwaakt was, zou ik ten alle tijden bij die ene willen zijn.

Ik hoef niet met een astronaut over het leven te spreken

want zij zouden evenzeer vol van ego kunnen zijn.

Maar degene die de ego getranscendeerd heeft,

dat zou mijn gelukkigste date zijn.

Het liefst zou ik daar willen zitten, om gewoon met dit te zijn,

om in dat veld van mensen te zijn, mensen die van God houden,

of op zoek zijn naar de Waarheid, dat is heilig gezelschap.

Om in het gezelschap van zoekers naar de Waarheid te zijn

wordt uitzonderlijk genoemd.

Dus ik heb het gevoel dat we op de juiste plek zijn,

meer en meer vinden de wezens het echtte geluk,

geen trip, niet: 'We gaan de wereld veroveren!' Nee.

Gewoon te vinden, en één voor één is genoeg,

dat licht bewegend in de wereld is iets.

Want ik denk niet dat de wereld meer boeken over spiritualiteit nodig heeft.

Zij hebben mensen nodig die de Waarheid belichamen

in plaats van boeken die over de Waarheid schrijven!

Zij willen het levende boek zien en niet slechts van papier.

Zij willen een boek zien van een mens zoals hun

wiens leven uitdaagt of confronteert

of iets in hunzelf onthult.

Door iemand van dat kaliber te ontmoeten,

kan hun wezen niet ontkennen dat het God ontmoet heeft.

Vaak hebben we verhalen gehoord

van mensen die beweerden atheïst zijn,

die een wezen hadden ontmoet die zo'n impact op hen had,

dat ze merkten, 'Whoa, ik weet niet wat dit is,

maar het veroorzaakt al deze veranderingen in mijn hart'.

Want ze kunnen geen echte atheïst zijn, dat is gewoon een rariteit.

het laat alleen de diepte van onwetendheid zien,

dat je niet erkent dat er een Hogere macht is die controleert

en de volgorde van het universum bepaalt en om de dingen geeft.

Het is niet mens die dit doet, het is niet de mens die ervoor zorgen dat de bomen groeien

en de regen stuurt en het weer verandert

en voor al de verschillende planeten zorgt,

niet alleen in één zonnestelsel, maar in alle zonnestelsels!

Zelfs erover praten laat je je zwak voelen.

Je bent niet in staat om de pracht en de macht van dat Opperwezen te begrijpen.

Het Wezen is niet afgescheiden als een entiteit, de dingen te doen,

het zit binnenin de dingen zelf.
Het is als een ...

God kan niet alleen de vorm zijn,

of God belichaamd alle vormen en daaraan voorbij.

Want de vormen veranderen continu,

want Hij geeft hen de ruimte van tijd en groei

en alles dat groeit moet transformeren en veranderen.

Maar de God-Zelf is onveranderlijk en toch verandert het gemanifesteerde

en het zorgt voor al de verschillende permutaties van zijn expressie.

Soms probeer ik het af te schilderen

als een soort veld van energie, maar niet gewoon energie,

het is een intelligentie en een spirit ...

Dit is de zichtbare expressie ervan

het komt eruit voort, het geeft veel aanwijzingen,als je tenminste kijkt.

Als we naar iemands hoofd kijken zien we daar haar op,

en die blijven er maar uitkomen, maar waar vandaan?

Als je binnen in dat hoofd kijkt zit er geen haar in dat hoofd,
wat eruit komt.

Er is niets daar, het groeit gewoon.

Hij wil je laten zien, 'Uit de leegte creëer ik al deze dingen,

en ondersteun ze en breng ze terug naar de leegte'.

Het is te schitterend om over te praten!

Sommige wezens worden overweldigd met alleen de grootsheid van die kracht.

Dus die kracht is de bron van je eigen zelfgevoel.

Om dit te weten, zelfs als je het niet begrijpt,

dat zou je leven in vuur en vlam moeten zetten,

dan zul je ergens moeten gaan zitten.

Er is geen einde aan dankbaarheid voor het weten

dat jouw leven uit God afkomstig is.

Voor iemand die dat niet echt begrijpt ...

Ook dat wordt bestemd door de kracht,

dat er wezens zullen zijn die dat een tijdje niet voelen,

en uiteindelijk moeten ook zij ontwaken tot dat in zichzelf.

Een veelbelovend leven, voor mij,
is een leven dat zich van het ego verwijdert

die blindheid in het wezen creëert

en maakt dat we ons druk maken over alleen maar aardse dingen,

in tegenstelling tot iemand die zich bewust is

en in dat bewustzijn leeft, en dan als dat bewustzijn leeft.

Als je als bewustzijn gaat leven, ben je al in dat koninkrijk,

dan ben je al in die ruimte.

Het is zelfs, zou ik zeggen, grootser dan de hemel,

als ik zoiets kan zeggen.

Toen dat gevoel kwam, dacht ik, is dat godslasterlijk om te zeggen?

Ik voelde, als de hemel van afbeeldingen en objecten gemaakt is,

dan zijn ze ook in een soort van tijd.

Misschien zou één dag van God duizend menselijke jaren kunnen zijn.

Wie weet? Maar wat het ook is, er moet verandering zijn.

Als er verschillende niveaus van wezens zijn,

dan natuurlijk is het proces van evolueren en groeien er nog steeds.

Maar in het zuivere bewustzijn, het is niet bezorgd over groei.

Het is zo perfect, maar het is zo onaantrekkelijk voor de mind,

omdat de mind altijd bezorgd over dingen en objecten is

en hebben en verliezen en krijgen en veranderen en groeien

en worden en verliezen, dat allemaal.

Bewustzijn transcendeert zulke concepten.

Dit is wat ik probeer te zeggen, als ik tegen iedereen zeg: 'laat dit nu,

Laat dit nu.
Laat zelfs de zorg voor je identiteit achter.

Laat dit allemaal'. Tegen wie spreek ik?

Tegen de intelligentie die dit niet genoeg hoort.

Als ze dit bevel hoort dat uit het hart komt,

is ze in staat om alles te laten vallen en in het Een-zijn te zijn,

in de ervaring van haar eigen Een-zijn.

Dan zie je zelden mensen in de satsang hal, in meditaties zoals deze,

en met deze begeleiding, dan is er geen onrust,

het is alsof je op een transcendentaal vlak bent.

Egoïsme en al dit soort dingen verdwijnen langzaam

en het is alsof je in een lichtere dimensie van Zijn zweeft.

Het is eigenlijk heel tastbaar, en we voelen het

en hebben het vermogen om het te ervaren.

In het begin komt voor veel mensen hun mind terug

Soms komen er mensen die niet aan dit soort omgeving gewend zijn

en je ziet hoeveel hun mind hen dwarszit.

Het lijkt alsof de plaats en de mensen ze verontrusten,

maar het is hun eigen mind die hen verontrust.

Het voelt ongemakkelijk, omdat het zich uitgedaagd voelt,

Waar zijn deze mensen zo blij mee?

Ik vertrouw ze niet. Ze doen alsof. '
Het gaat overdrijven,

cynisme, oordelen, ongemak, al die dingen komen boven.

Maar dat zijn slechts de geboorteweeën om een hogere staat te bereiken,

als ze volharden, vaak doen ze dat niet, ze gaan weg.

Maar er is iets binnen

en dat zaad begint te groeien, want God heeft ze hier gebracht.

Zelfs als ze voelen, 'Ik wilde hier niet komen, mijn vrouw ...',

het blijft de kracht die er voor zorgt dat ze hier komen,

de kracht zorgt dat ze de onrust ervaren,

maar ze herkennen niet dat het van hen komt.

Ze denken dat het van buiten komt.

Maar het komt vanuit een reactie op de energie die ze ervaren

waar ze nog niet op afgestemd zijn,

omdat ze zo veel in het domein van de egoïstische identiteit zijn.

Dus dat schudt.

Dus, het is een heel goede vraag je gaf me deze ochtend,

over wat het betekent om egoloos te zijn.

Het betekent leven, het echte leven.

Of we nu aan Jezus denken, of de Profeet Muhummad, of Krishna, of de Boeddha,

het is onmiddellijk ...
Zelfs mensen die niets van deze dingen afweten,

zij weten dat het voor een hoger bewustzijns-niveau staat,

een niveau waar liefde en vrede het klimaat zijn.

Wanneer we 'ik' zeggen, de implicatie,

de echte betekenis van 'ik' is bewustzijn.

Maar zelden in de wereld, wanneer we 'ik' zeggen, betekent dat bewustzijn.

Het betekent individualiteit, het betekent persoon,

het betekent: 'Ik ben een man', 'Ik ben een vrouw',

het is zo'n contractie, zo'n beperking.

Maar 'ik', zelfs degene die ontwaakt is zal 'ik' zeggen,

wetende dat het verwijst naar een gevoel van individualiteit.

Maar onder dat 'ik', bevinden ze zich in die ruimte van een dieper weten,

een spiritueel weten dat het bewustzijn is dat spreekt, en niet de persoon.

Het is een totaal andere vibratie.

Als je met iemand samen bent,

en als ze spreken, ervaar je ruimtelijkheid,

dat 'ik' is het 'ik' dat voortkomt uit bewustzijn, dat is bewustzijn.

Als je met iemand praat

en je moet voorzichtig zijn met wat je zegt,

is die 'ik' geladen met de persoonlijkheid.
En je kunt de persoon zien ...

De aarde vol persoonlijkheid is een erg verstikkende plaats. Verstikkende!

Zelfs als er maar drie miljoen mensen op de aarde waren,

waarschijnlijk is dat een klein aantal,

maar als je ze ontmoet, zou je je een beetje verstikt voelen.

Maar één mens die ontwaakt is tot het Zelf,

in een menigte van duizenden, schijnt en verlicht,

verhoogt het bewustzijnsniveau bij de mensen die het herkennen.

Omdat iets in ons kan herkennen

dat je in een hogere Aanwezigheid staat, dat is wat gebeurt.

Want zelfs mensen die er niets vanaf weten

beginnen zich anders te gedragen tegenover iemand die ontwaakt is.

Ze kunnen er niets aan doen. Zonder bewust te weten,

'Oh, die persoon is ...', ze gedragen zich gewoon anders.

Ze behandelen het in het begin misschien als een,
'een regulier iets',

maar geleidelijk begint de aanwezigheid door te sijpelen

dieper naar binnen te gaan, en het verandert ze.

Hun klimaat begint te veranderen, ze beginnen zich vriendelijker, meer open te voelen,

ze willen dingen voor je doen,

dat is zonder iets over spiritualiteit te weten.

Het wordt in de wereld geboden, een van de Hadiths van de profeet zegt:

'toen God de wereld schiep,

er staat dat God de hele wereld gebood,
'Dien hen die mij dienen'.

Wat wil zeggen, diegenen die op zoek zijn naar de Waarheid,
dien hen.

'En maak moe en vermoeit hen die u dienen.'

Begrijp je dat? Het is een krachtig ding!

'Dien hen die mij dienen.'

Dien hen, zorg voor hen, die God en de Waarheid eren.

'Maak moe diegenen die u dienen', die de wereld dienen, maak ze moe.

Is dat een vloek? Nee, het is een zegen!

Want als je genoeg hebt van je eigen rotzooi,

dan is er misschien eindelijk ruimte om te zeggen,

'Ik moet iets anders proberen'.

Er staat: 'Maak degenen die u dienen, moe',

omdat hun dienst vergeefs is, het dient gewoon materie en geen spirit.

Dus het is prachtig.

Het is geschreven in het hart, in het DNA van elk levend wezen,

niet alleen menselijke wezens,

dat in de aanwezigheid van iemand die de Waarheid vereert,

iets in hen zal hen eren.
Het zal op hen reageren,

in het begin wil het misschien zelfs van hen af

maar het kan niet ontkennen dat hun aanwezigheid impact op het bestaan heeft.

Dat is de kracht van de Heilige Geest

en de geest van de Waarheid in eenieder.

Ik zeg, deze plaats moet daarin schijnen.

Het moet, zolang ik hier ben.

Het moet zo zijn dat onze focus op het afhakken van het ego ligt.

En niet alleen afhakken, maar in de Waarheid leven.

Want als je leven alleen het hakken, knippen, snijden van de ego is,

proef je misschien niet eens de volle vreugde,

je bent te druk bezig om het ego door te snijden.

Maar ik zeg, ik laat je de Waarheid ook zien, in de tussentijd.

Dus terwijl je de ego probeert door te snijden, vindt je de Waarheid,

zet je je snijder neer en verheug je je in de Waarheid

en laat de waarheid het ego doorsnijden.
Is het niet mooi?

Laat dan de Waarheid het ego doorsnijden.
Waarom moeten je handen het ego doorsnijden?

[Vriend] Dat is wat de uitnodiging doet.

[Mooji] Dat is wat de uitnodiging doet!

De uitnodiging neemt al het vuile werk, het vuil en dat soort dingen eruit

en brengt je in de schoot van God.

[gelach]

Hiervoor is mijn hart zo gelukkig,

want soms zie je de wezens ...

Als iemand hier komt, 'Ik heb zo'n dorst. Mag ik een glas water?'

Geef je ze een glas water.

Als iemand valt, zeg je 'Kom, laten we opstaan'.

Ook al doet je rug pijn, jij helpt ze,

'Hoe voel je je? Beter? Ga zitten.' Jij helpt hen. Nee?

Iemand heeft honger, 'Broeder, alsjeblieft ...'.

Je geeft ze iets te eten.

Wat je ook kunt doen, je helpt.

Als ze ziek zijn, wat ga je doen?

Iets moet er in jou zijn om hen te helpen.

Of het nu gaat om gebed, of je begint mensen te zegenen,

zelfs als het niet werkt, je blijft het toch doen.

'Mijn intentie is om hun leven te zegenen,
om ze te geven ...

niet dat hun leven zoals het mijne wordt. '

Zegen hun leven gewoon met wat het nodig heeft om de obstakels te verwijderen,

om te verwijderen wat het ook is dat besmet is,

of de spontaniteit van hun leven ontsierd,

om dat te verbannen door de kracht van God.
Jij zegent hen!

En daarmee ook mensen zoeken naar de waarheid,

ze kunnen het niet vinden, 'Het is zo moeilijk'.
Ik zeg: lees de uitnodiging.

Luisteren naar dit.
Luister er maar naar. Luister er maar naar.

En dat is de grootste hulp die ze kunnen krijgen.

Ze zeggen: 'Oh mijn god, Ik was me al klaar aan't maken om al die gymnastiek te doen

om over al deze dingen heen te komen, en je maakt het zo gemakkelijk '.

Sommige dingen worden zo gemakkelijk. 'Ik hoefde niet door mijn hoofd te gaan.

Ik hoefde niet naar beneden te gaan in die donkere plaats van mezelf.

Ik kwam naar de lichte plaats van mezelf. '

Is dat niet iets geweldigs?

Waarom moet iedereen lijden, bloed zweet en tranen?

En zij kunnen het niet doen, omdat de mensen zwakker worden.

Ze willen dat alles door machines gedaan wordt.

Zelfs het werk aan onszelf ...

Ja, als het is om je ego op te bouwen gaat, zul je het doen!

Dan til je zware gewichten om het ego op te bouwen.

Maar om te veranderen, om je hart te transformeren

van een lijdende plaats naar de verblijfplaats van vrede,

'Daar kan ik niet in komen!'
Omdat ze vinden dat het niet getoond wordt.

Dus misschien is dit waarom genade de uitnodiging bracht,

om te zeggen: 'Maar jij moet ook naar binnenkomen.

Je denkt dat je gelukkig bent, maar dat is niet het echte geluk. '

En om te proberen ze te krijgen.
Ik denk dat dit de reden is waarom ...

Voor mij is de uitnodiging het gemakkelijkste,

het is als iemand je hand vasthoudt,
met je door de deur loopt, 'Laten we gaan'.

'Ik wil Jezus ontmoeten.'
Kom met mij mee, ik zal je het hier laten zien.

Slechts een minuut.
Laten we naar de andere kant lopen.

'Ik zou naar Jeruzalem en naar Calvarie gaan.'

Nee nee. Hij is hier. Kom.
Ik loop met je door de deur. Is het niet zo?

[gelach]

[Vrienden] Bedankt, Mooji.

[muziek]

Auteursrechten © 2018 Mooji Media Ltd.
Alle rechten voorbehouden.

Niets van deze opname mag worden gereproduceerd

zonder toestemming van Mooji Media Ltd.