Wat betekent het om egoloos te zijn? (met Nederlands ondertiteling)

Wandeling met Mooji Baba

[Mooji] Dat was een hele goeie vraag die je me stelde vanmorgen,

[Mooji] 'Wat betekent het om egoloos te zijn?' Het betekent leven, het echte leven.

Wat betekent het om egoloos te zijn?
03-01-2018

[Mooji] Je wordt niet gedomineerd door gevoelens,

je leven staat niet in dienst van je persoon.

Wat betekent dat, voor de meeste mensen,

is ons leven voornamelijk in dienst van onze persoon,

zoals hoe het met ons gaat, 'Ik ben niet gezond', 'Ik heb dit nodig',

'Ik heb geen geld'. Het gaat allemaal over ons, ons, ons.

En dat is zo'n ...

Ons leven zou voor service moeten zijn en voor ...

Het is als, één leven in service, niet voor zichzelf, maar het leven,

kan honderden mensen de vreugde laten beleven,

voor veel van hen, als je het in goede service doet.

Een leven in dienstbaarheid aan jezelf is egoïstisch en zo'n verspilling.

Er zit zoveel kracht in jou en die kracht is niet voor jouw persoon.

Dus egoloos zijn ...

wanneer de persoon egoloos wil zijn,

is dat heel moeilijk als de persoon blijft.

Het probeert goed te zijn, en dat is goed, het is een zeer breed pad.

De meeste mensen wordt verteld, wanneer ze de Geschriften lezen, 'Heb elkaar lief ',

'Doe goed aan hen die slechte dingen tegen je doen', en dat soort dingen.

En mensen proberen zo liefdevol en vriendelijk te zijn als ze kunnen, en dat is goed.

Het levert echt goede resultaten op, maar het heeft iets onnatuurlijks,

want je het doet omdat je gezegd wordt dat je goed moet zijn.

In zekere zin zoeken we naar verdiensten, 'Als ik doe wat goed is, krijg ik iets',

dus het is in zekere zin nog steeds voor onszelf.

Maar wanneer we wakker worden tot de waarheid dat jij het Zelf bent,

het Zelf zorgt voor alles, voor iedereen, op de een of andere manier is het anders.

Het leven is veel lichter, je gevoel voor persoonlijke problemen verdwijnt gewoon,

alsof er geen persoonlijke problemen zijn.

Eigenlijk, er geen persoon om problemen te hebben.

Dingen komen boven in het leven, misschien zegt iemand,

'Ik vind je niet leuk!' En dat word gevoeld,

en als ze veel gif hadden in die uiting,

kunt je die droefheid voelen, maar het zal je nooit overweldigen.

Je bent zelfs in staat om het goede te doen, wat wil zeggen: 'God zegen je'.

Dat zeg je niet terwijl je voor hun staat,

want dat zou hen zelfs overstuur kunnen maken,

maar in je hart accepteer je het.
En je neemt het gif uit jezelf.

Het ego is het gif in het leven van een mens,

Het maakt gewoon dingen slecht, het is altijd zelfzuchtig,

het trekt altijd de energie naar zich toe,

het moet altijd gelijk hebben, al deze dingen; het is erg giftig.

Maar soms, geen andere manier te kennen

voelt het als: 'Dat is gewoon hoe ik ben'.

Als je begint te ontwaken naar de diepere ruimte van de Waarheid achter de persoon,

dit is waar zelfonderzoek of de uitnodiging je eruit haalt,

het haalt je uit die ruimte en in de ruimte erachter,

waar een veld van pure intelligentie is, meer licht, meer ruimte.

Je begint je al gelukkig en licht te voelen

en in je geluk en je licht,

wil je op een natuurlijke manier doen wat goed voelt.

Het is alsof dat wat goed voelt van nature in je hart komt

en egoïsme voelt ... als een gif dat je verlaat,

dus je denkt niet zo veel in termen van dat.

Als je iets vindt dat je gelukkig maakt,

je wilt het delen en zoveel als mogelijk mensen gelukkig maken,

Je gaat door een deur naar een ruimte,

dan wil je zoveel mensen als mogelijk door laten komen.

Dus egoloosheid is zo.
En hoe meer de ego wegvalt,

deze zware mantel van ego, van 'ik, mij, mij, mij, ik, mij mijn, mijn',

is er gewoon zoveel meer ruimte.

Dat is waarom ik zeg, je komt in het Godsveld.

Het Godeveld heeft geen jaloezie,

al dit soort dingen gaan: egoïsme, zware verlangens ...

Je bevindt je in een veld en het zorgt op een natuurlijke manier

en alles wordt er gewoon in opgepikt.

Het zorgt voor elk aspect van je leven

en de levens van degenen van wie je houdt.

Maar je liefde houdt niet op, het breidt zich steeds verder uit.

Dus dat is wat het is om zonder ego te zijn.

Het is het krachtigste ding in de hele wereld.

Ego is de donkerste kracht ter wereld.

Vrijheid van ego is de lichtste en prachtigste kracht in de wereld.

En dat is voor mij de uitdaging van leven als een mens,

om de egoïsche identiteit te transcenderen.

Maar het lijkt heel zeldzaam in onze wereld,

omdat er zo veel op de persoon wordt gelegd,

het is als onze eerste liefde en daar houden we het eerst van.

Maar je moet het Zelf liefhebben, niet de persoon,

hou eerst van het Zelf, maar we neigen er het minst van te houden.

Zo is het.
We groeien eerst op met een sterke identiteit

alles is 'ik, ik, ik', maar we zijn niet gelukkig.

We hebben zoveel dingen nodig: we hebben geld nodig, we hebben vriendschap nodig,

we hebben partners nodig, we hebben leuke dingen nodig om gelukkig te zijn.

Maar iemand die vrij van ego is kan gewoon gelukkig zijn.

Waar je ze ook neerzet, ze zijn gelukkig.
Ze zijn niet competitief,

ze zijn heel ruim in hun omgang,

ze denken altijd aan de gevoelens van anderen.

Het is heel mooi en mijn wens en gebed is dat

het weer aanstekelijk wordt om gewoon gelukkig te zijn, dat wezens gewoon genieten ...

Wanneer we groepsacties hebben,

sommige mensen leren zien dat ze kunnen samenwerken

en produceren iets moois, en ze houden ervan.

In Monte Sahaja nu, het klimaat en de trillingen

zijn zoveel hoger geworden, zodat het gevoel van liefde gemakkelijk is.

Mensen doen niet alsof ze liefhebben,

ze voelen echt de vibratie.

Waar komt deze vibratie vandaan?

Het is niet dat we hier zijn gekomen en het was een speciaal land

en de bomen gaven een trilling.

Nee! Wij brengen de vibratie, het levende zelf,

door onze acties, door onze gedachten, door de meditatie,

door het begrip, door de verering en de aantrekking tot God,

of naar puur bewustzijn.

Dit alles is de vibratie opheffen, dus het wordt krachtig.

Zelfs mensen die niet van deze dingen afweten,

wanneer ze komen, voelen ze iets

'Ik voel me hier goed. Ik vind het leuk om hier te zijn. ' Waar reageren ze op?

Ze reageren op de vibratie van de plaats.

Ze kennen waarschijnlijk de filosofie niet, het is niet belangrijk.

Het is de activiteit van de filosofie,

het is de kracht van de begeleiding wanneer het wordt geaccepteerd

Er zit geen kracht in de begeleiding als het niet wordt geaccepteerd.

Wanneer het wordt geaccepteerd,
dan wordt het wakker en begint het te bewegen

en dan alles ...
De bomen beginnen het op te rapen,

de aarde pakt het op, alles pakt het op.

Dat is waarom op sommige plaatsen
je kunt de vibratie van de plek voelen

ook al is die persoon er niet meer.

Ik ben in dergelijke plaatsen geweest, in India

Zelfs in Jamaica, in het huis van Bob Marley voelde ik deze vibratie.

Ik ging naar zijn kamer, waar zijn sloffen bij zijn bed staan,

Ik verwachtte niets, maar het gevoel van liefde was zo krachtig.

Het was zo geweldig!

In India, de plaats van Gandhi en verschillende plaatsen waar ik ben geweest,

het voelt 'Whoa', niet zo veel, maar een flink aantal.

Je voelt deze vibratie en het leeft in de muren,

zelfs de stenen houden de vibratie vast.

Je gaat naar binnen en je voelt, 'Er was geluk in dit huis!'

En het leeft, hoewel de mensen hun lichaam verlieten,

het geluk is in huis.
Het is geweldig!

Soms kan duisternis ook in een huis leven.

Dit zijn de sterke aantrekkingskrachten,

verlangen, angst, liefde, dit zijn krachtige krachten in het mensenrijk

en ze beïnvloeden zelfs de aarde, het laat die vibratie daar achter.

Soms gaan mensen naar het bos, ze zeggen dat ze er van houden om in de natuur te zijn.

Het is omdat het niet is vervuild door menselijke duisternis.

Dus ze voelen, 'Het is leeg van dat'.

Het is meer in het bomenbewustzijn geraakt

en land, aarde bewustzijn, daar meer in.

Wanneer je naar een plaats komt waar

het bewustzijn heeft de menselijke vorm gemanifesteerd, het is veel rijker,

het is meer divers in zijn expressie.

Als het is doordrongen door en doordrongen van bewustzijn,

het is zo krachtig!

Dit is waarom ik zeg, het was 2100 jaar geleden

toen Jezus hier fysiek was, op de aarde,

en gewoon door één mens

wie was de belichaming van het Godsbewustzijn,

zelfs na het verlaten van zijn lichaam, 2100 jaar later,

mensen worden nog steeds volgers van Christus,

of volgers van de Boeddha,

of volgers van Krishna,
wie was hier 5000 jaar geleden,

van Rama, die hier was vele, vele duizenden jaren geleden.

Waarom? Omdat de vibratie daar is
wanneer ze dat vasthouden.

Het is dus een zeer krachtig iets!

Dat zei ik altijd
één mens vergat zichzelf

en sindsdien kan de hele wereld hen niet vergeten.

Dat is een zeer krachtig iets!

Zichzelf vergeten betekent het ego opheffen,
om gewoon niet naar hem te luisteren.

Ze overstegen dat.

En hun invloed,
hun aanwezigheid en hun woorden

beïnvloede het leven van miljoenen wezens.
Er zijn dus voorbeelden.

En elk van deze mensen

had precies hetzelfde soort bloedgroep als wij,

keek naar dezelfde maan, dezelfde sterren
en dezelfde zon, net als wij.

Ze hadden nog steeds trek, ze werden moe,
ze sliepen soms niet,

ze hadden vriendschappen,
ze hadden mensen die hen haatten.

Zelfs nog, waren ze gloeiend
in de geest van waarheid, de geest van God.

Dus dat is voor mij
is de vervulling van een mensenleven,

om wakker te worden in de Waarheid van wat je werkelijk bent,

en dat, dat is wat God is,

dat je in het God koninkrijk bent
binnen in je hart.

Dat is wat is.

Een mens die alleen maar de Schriften volgt
op het oppervlak,

het is niet genoeg. Hun leven zal veranderen,

het zal van invloed zijn op de levens van andere mensen,
maar op een zachte manier.

Maar degene die hun ego verlaat

en stort volledig in de God-oceaan,
deze komt op

en wordt een gids in de wereld,
zelfs als ze niet praten.

Sommige wezens spreken niet,
maar hun aanwezigheid is zo krachtig,

omdat het zo veel inherent is aan hun zijn,
deze aanwezigheid van God,

dat mensen gewoon in hun aanwezigheid kunnen zijn
en ze zijn getransformeerd.

Dus voor mij,
dat is wat het betekent om zonder ego te zijn,

het is het krachtigste ding in de wereld!

Als ik twee mensen zou ontmoeten,

iemand die naar Venus is geweest
en woonde daar gedurende zes maanden,

iemand die zes maanden in een kartonnen doos heeft gewoond in meditatie en God

en wie is er ontwaakt,
Ik zou er elk moment naartoe willen gaan en bij deze zijn.

Ik hoef niet met een astronaut over het leven te praten,

omdat ze evenveel van het ego kunnen bevatten.

Maar degene die het ego heeft overstegen
in zichzelf,

dat zou mijn gelukkige datum zijn.

Ik ga liever daar zitten,
gewoon om hiermee te leven,

om in dat veld van wezens te zijn,
zelfs wezens die van God houden,

of die op zoek zijn naar waarheid,
dat is een heilig gezelschap.

Gewoon om in het gezelschap te zijn van zoekers naar waarheid

wordt ook veelbelovend genoemd.

Dus ik voel dat we op de juiste plek zijn,

dat meer en meer wezens
zijn het vinden van waar geluk,

geen reis,
niet: 'We gaan de wereld veroveren!' Nee.

Gewoon vinden, een voor een is genoeg,

dat licht dat in de wereld beweegt, iets is.

Omdat ik niet denk dat de wereld het nodig heeft
meer boeken over spiritualiteit.

Ze hebben menselijke wezens nodig die de Waarheid belichamen

in plaats van boeken die over de waarheid schrijven!

Ze willen het levende boek zien,
niet alleen een boekje.

Ze willen een boek van een mens als zij zien

wiens leven uitdagingen of confrontaties aangaat

of onthult iets in zichzelf.

Door iemand van dat kaliber te ontmoeten,

hun wezen kan niet ontkennen dat het God heeft ontmoet.

Vele malen hebben we verhalen gehoord

waar mensen zichzelf hebben beleden
atheïsten zijn,

een wezen ontmoet hebben dat die impact op hen heeft,

dat ze weten, 'Whoa, ik weet niet wat dit is,

maar het veroorzaakt al deze veranderingen
In mijn hart'.

Omdat ze geen echte atheïst kunnen zijn,
het is gewoon een vreemdheid.

Het betekent gewoon de diepte van onwetendheid,

dat je niet erkent dat er een Supreme Power is die controleert

en bepaalt de volgorde van het universum
en zorgt voor dingen.

Het zijn geen menselijke wezens die het doen,
deze bomen laten groeien

en regen sturen en het weer veranderen

en zorgen voor alle verschillende planeten,

niet alleen in één zonnestelsel,
maar in alle zonnestelsels!

Zelfs als je erover praat, voel je je zwak.

Je kunt de pracht niet begrijpen
en de macht van dat Opperwezen.

Het Wezen is niet afgescheiden als een entiteit
de dingen doen,

het zit in de dingen zelf.
Het is als een ...

God kan niet gewoon een vorm zijn,

of God is belichaamd in alle vormen en daarbuiten.

De vormen veranderen constant,

omdat Hij hun het deel van de tijd geeft
en groei

en alles dat groeit
moet transformeren en veranderen.

Maar het God-Zelf is onveranderlijk
en toch verandering manifesteren

en het zorgen voor alle verschillende permutaties
van zijn uitdrukking.

Soms wil ik het gewoon proberen af ​​te schilderen

als een soort veld van energie, maar niet alleen energie,

het is een intelligentie en een geest ...

Dit is de zichtbare uitdrukking ervan

en eruit te verschijnen,
het geeft veel aanwijzingen, dat is als je kijkt.

We kijken en zien het haar op iemands hoofd,

die steeds naar buiten komt, maar waar vandaan?

Als je in het hoofd kijkt,
er is geen haar van binnen naar buiten.

Niets is er, het groeit gewoon.

Het laat je zien,
'Uit de leegte creëer ik al deze dingen,

ondersteun ze en breng ze terug naar de leegte '.

Het is te schitterend om over te praten!

Sommige wezens worden overweldigd
alleen de majesteit van die kracht.

Dus die kracht is de bron
van je eigen zelfgevoel.

Om dit te weten, zelfs als je het niet begrijpt,

zou je leven al in vuur en vlam moeten zetten,

je zou moeten gaan zitten.

Er is geen einde aan dankbaarheid voor het weten

dat je leven is afkomstig van God.

Voor iemand die dat niet echt begrijpt ...

Ook dat wordt aangeduid door de macht,

dat er wezens zullen zijn
die dat een tijdje niet voelen,

en eventueel,
ze moeten wakker worden met dat van zichzelf.

Een veelbelovend leven, voor mij,
is een leven dat zich verwijdert van het ego

die blindheid in het wezen creëert

en maakt ons
maak je alleen zorgen om aardse dingen,

in tegenstelling tot iemand die op de hoogte is

en leven in dat bewustzijn,
en dan te leven als dat gewaarzijn.

Als je als bewustzijn gaat leven,
je bent al in het koninkrijk,

je bent al in die ruimte.

Het is zelfs, zou ik zeggen, groter dan de hemel,

als ik zoiets kan zeggen.

Toen dat gevoel kwam, dacht ik,
Is dat godslasterlijk om te zeggen?

Ik voelde, als de hemel is gemaakt van afbeeldingen en objecten,

dan zijn ze ook in een soort van tijd.

Misschien een van Gods dagen
zou duizend menselijke jaren kunnen zijn.

Wie weet? Maar wat het ook is,
er moet verandering zijn.

Als er verschillende niveaus van wezens zijn,

dan natuurlijk het proces van evolueren
en groeien is er nog steeds.

Maar in het zuivere bewustzijn,
het is niet bezorgd over groei.

Het is zo perfect,
maar het is zo onaantrekkelijk voor de geest,

omdat de geest altijd bezorgd is
over dingen en objecten

en hebben en verliezen en krijgen
en veranderen en groeien

en worden en verliezen, dat is het allemaal.

Terwijl in bewustzijn,
het is transcendentaal aan dergelijke concepten.

Dit is wat ik probeer te zeggen,
als ik tegen iedereen zeg, laat dit nu.

Verlaat dit nu.
Laat zelfs de zorg voor uw identiteit achter.

Laat dit allemaal. Met wie spreek ik?

Voor de intelligentie die dit niet genoeg hoort.

Wanneer het deze opdracht hoort
dat komt uit het hart,

het is in staat om alles te laten vallen
en dan in het eenzijn zijn,

in de ervaring van zijn eigen eenheid.

Dan zie je mensen in de hal in Satsang,
in de meditaties zoals deze,

en met begeleiding als deze,
dan is de storing er niet,

het is alsof je in een transcendentaal vlak bent.

Egoïsme en al dit soort dingen
verdunt gewoon

en het is alsof je zweeft
in een lichtere dimensie van zijn

Het is dus heel tastbaar dat we het voelen

en we hebben het vermogen om het te ervaren.

In het begin, voor veel mensen,
hun geest komt.

Soms komen mensen hier,
ze zijn niet gewend aan dit soort omgeving

en je ziet hoeveel hun geest hen dwarszit.

Het lijkt alsof de plaats en de mensen
ze verontrusten,

maar hun eigen geest verontrust hen.

Het voelt ongemakkelijk,
omdat het voelt uitgedaagd,

Waar zijn deze mensen zo blij mee?

Ik vertrouw ze zelfs niet. Ze doen alsof. '
Het gaat overdrijven