Ήμουν μόνο εννέα ετών όταν ο παππούς μου μού περιέγραψε τους τρόμους που έζησε πριν έξι χρόνια όταν άνθρωποι σε άτακτη φυγή σκότωσαν 39 άτομα στην πόλη μας Νασίκ στην Ινδία. Ήταν το 2003, κατά τη διάρκεια του Νασίκ Κουμπ Μελά, μία από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές συγκεντρώσεις στον κόσμο. Κάθε 12 χρόνια, πάνω από 30 εκατομμύρια Ινδουιστές έρχονται στην πόλη μας -- η οποία χτίστηκε για μόνο 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους -- και μένουν για 45 μέρες. Ο κύριος σκοπός είναι να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους κάνοντας μπάνιο στον ποταμό Γκονταβάρι. Μπορεί να συμβούν εύκολα άτακτες φυγές επειδή το πυκνό πλήθος κινείται αργά. Εκτός από το Νασίκ, αυτή η εκδήλωση γίνεται και σε άλλα τρία μέρη της Ινδίας, με διαφορετική συχνότητα, και μεταξύ του 2001 και 2004, έχουν χαθεί πάνω από 2.400 ζωές εξαιτίας των όχλων. Αυτό που με στεναχώρησε περισσότερο ήταν να βλέπω ανθρώπους γύρω μου να αποδέχονται τη μοίρα της πόλης βλέποντας τους φαινομενικά αναπόφευκτους θανάτους δεκάδων ανθρώπων σε κάθε Κουμπ Μελά. Επιδίωξα να το αλλάξω, και σκέφτηκα, γιατί να μη βρω κάποια λύση; Επειδή ήξερα πως ήταν λάθος. Έχοντας μάθει από νωρίς τη γλώσσα του υ/η και όντας κατασκευαστής, Σκέφτηκα κάτι τρελό -- (Γέλια) [Πάντα τα καταφέρνουμε] Μου ήρθε η τρελή ιδέα να χτίσω ένα σύστημα που θα βοηθούσε στον έλεγχο της ροής των ανθρώπων στο επόμενο Κουμπ Μελά το 2015, έχοντας έτσι λιγότερη λαοθάλασσα, και, ελπίζω, λιγότερους θανάτους. Φάνταζε εντελώς απίθανο, ένα αρκετά μεγάλο όνειρο, ειδικά για ένα 15χρονο, όμως το όνειρο πραγματοποιήθηκε το 2015, που όχι μόνο επιτύχαμε, στη μείωση των άτακτων φυγών και στη συχνότητά τους, αλλά σημειώσαμε το 2015 ως το πρώτο Νασίκ Κουμπ Μελά χωρίς καμία άτακτη φυγή. (Χειροκρότημα) Ήταν η πρώτη φορά στην καταγεγραμμένη ιστορία που το γεγονός αυτό έγινε χωρίς καμία απώλεια. Πώς το κάναμε; Όλα ξεκίνησαν όταν πήρα μέρος σε ένα σεμινάριο καινοτομίας από το MIT Media Lab το 2014 που λέγεται Kumbhathon που στοχεύει στην επίλυση προκλήσεων που αντιμετωπίζονται στη μεγάλη κλίμακα του Κουμπ Μελά. Μόλις καταλάβαμε πώς να λύσουμε το πρόβλημα της άτακτης φυγής, θέλαμε να μάθουμε μόνο τρία πράγματα: τον αριθμό των ανθρώπων, την τοποθεσία, και το ποσοστό ροής ανθρώπων ανά λεπτό. Έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε για τεχνολογίες που θα μας βοηθούσαν να τα υπολογίσουμε. Μπορούμε να διανείμουμε μάρκες ραδιοσυχνότητας για τον εντοπισμό ανθρώπων; Καταλάβαμε ότι θα ήταν πολύ ακριβό και καθόλου πρακτικό να διανείμουμε 30 εκατομμύρια αριθμούς. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις CCTV κάμερες με τεχνικές επεξεργασίας εικόνας; Ακόμα πολύ ακριβό για τέτοιο επίπεδο μαζί με τα μειονεκτήματα του να μην είναι φορητό και του να είναι εντελώς άχρηστο σε περίπτωση βροχής, που είναι συχνό φαινόμενο στο Κουμπ Μελά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δεδομένα πύργων κινητής τηλεφωνίας; Ακούγεται ως η τέλεια λύση, αλλά το αστείο είναι ότι, οι περισσότεροι δεν έχουν κινητό τηλέφωνο σε εκδηλώσεις όπως το Κουμπ Μελά. Ακόμα, τα δεδομένα δεν θα ήταν αρκετά για εμάς. Έτσι θέλαμε κάτι που θα ήταν σε πραγματικό χρόνο, χαμηλού κόστους, ανθεκτικό και αδιάβροχο, και θα ήταν εύκολη η επεξεργασία δεδομένων. Έτσι, φτιάξαμε το Ashioto, που σημαίνει «βήμα» στα Ιαπωνικά, αφού αποτελείται από ένα φορητό χαλί με αισθητήρες πίεσης που μπορούν να μετρήσουν πόσοι άνθρωποι περπατάνε πάνω του και στέλνει τα δεδομένα στο διαδίκτυο στο εξελιγμένο λογισμικό επεξεργασίας δεδομένων που δημιουργήσαμε. Τα πιθανά σφάλματα, όπως παραπάνω μέτρηση ή διπλά βήματα ξεπεράστηκαν με τη χρήση παρεμβάσεων σχεδιασμού. Το μέγιστο πλάτος του χαλιού καθορίστηκε να είναι 45 εκατοστά, αφού δοκιμάσαμε διαφορετικές εκδοχές και παρατηρήσαμε τον μέσο όρο βήματος ενός ατόμου. Διαφορετικά οι άνθρωποι μπορεί να μην πατούσαν τον αισθητήρα. Ξεκινήσαμε με ένα πλάνο φτιαγμένο σε τρεις ημέρες, από χαρτόνι και αλουμινόχαρτο. (Γέλια) Όντως δούλεψε. Χτίσαμε άλλο ένα με πάνελ από αλουμίνιο και πιεζοηλεκτρικές πλάκες, οι οποίες παράγουν έναν ηλεκτρικό παλμό όταν βρίσκονται υπό πίεση. Το δοκιμάσαμε σε 30 διαφορετικά πιλοτικά στο κοινό, σε γεμάτα εστιατόρια, σε εμπορικά κέντρα, σε ναούς κ.λπ. για να δούμε την αντίδραση των ανθρώπων. Και μας άφησαν να τρέξουμε αυτά τα πιλοτικά επειδή ενθουσιάστηκαν που είδαν ντόπιους να ασχολούνται με προβλήματα της πόλης. Ήμουν 15 και τα υπόλοιπα μέλη στα 20 τους. Όταν οι αισθητήρες χρωματίζονταν, οι άνθρωποι τρόμαζαν και μας έκαναν ερωτήσεις όπως, «Θα πάθω ηλεκτροπληξία αν πατήσω πάνω του;» (Γέλια) Ή, αν ήταν φανερό ότι υπήρχε ένας ηλεκτρονικός αισθητήρας στο πάτωμα, απλώς πηδούσαν από πάνω του. (Γέλια) Οπότε αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε ένα κάλυμμα για τον αισθητήρα, ώστε να μην ανησυχούν για το τι υπάρχει στο πάτωμα. Έτσι, μετά το πείραμα, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε έναν βιομηχανικό αισθητήρα, που χρησιμοποιείται ως σκανδάλη ασφαλείας σε επικίνδυνες περιοχές, για αισθητήρα, και ένα μαύρο φύλλο καουτσούκ από νεοπρένιο για κάλυμμα. Τώρα, ένα επιπλέον όφελος στη χρήση καουτσούκ είναι ότι η σκόνη συσσωρεύεται στην επιφάνεια, καμουφλάροντάς το σταδιακά με το έδαφος. Έπρεπε ακόμα να σιγουρευτούμε ότι ο αισθητήρας δεν ήταν πάνω από 12 χιλιοστά. Αλλιώς, θα σκόνταφταν πάνω του, το οποίο θα δημιουργούσε άτακτη φυγή. (Γέλια) Δεν το θέλουμε αυτό. (Γέλια) Έτσι μπορέσαμε να σχεδιάσουμε έναν αισθητήρα μόνο 10 χιλιοστά παχύ. Τα δεδομένα στέλνονται στον διακομιστή σε πραγματικό χρόνο, και απεικονίζεται ένας χάρτης θερμότητας, λαμβάνοντας υπ' όψη όλες τις ενεργές συσκευές στο έδαφος. Οι αρχές θα μπορούν να ειδοποιηθούν αν η κίνηση του πλήθους επιβραδύνθηκε ή αν η πυκνότητά του ξεπέρασε το επιθυμητό ποσοστό. Εγκαταστήσαμε πέντε από αυτά τα χαλάκια στο Νασίκ Κουμπ Μελά 2015, και μέτρησαν πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπων σε 18 ώρες, διασφαλίζοντας ότι τα δεδομένα ήταν διαθέσιμα σε πραγματικό χρόνο σε διάφορα σημεία ελέγχου εξασφαλίζοντας μια ασφαλή ροή ανθρώπων. Αυτό το σύστημα μαζί με άλλες καινοτομίες βοήθησαν στην αποτροπή άτακτης φυγής συνολικά σε αυτό το φεστιβάλ. Ο κώδικας που χρησιμοποίησε το Ashioto στο Κουμπ Μελά, θα είναι σύντομα διαθέσιμος στο κοινό για να τον χρησιμοποιήσουν. Θα χαρώ αν χρησιμοποιήσει κάποιος αυτό τον κώδικα για να κάνει πιο ασφαλείς τέτοιες συγκεντρώσεις. Έχοντας επιτύχει στο Κουμπ Μελά με ενέπνευσε να βοηθήσω άλλους που μπορεί επίσης να υποφέρουν. Ο σχεδιασμός του συστήματος το καθιστά εφαρμόσιμο σε σχεδόν οποιοδήποτε γεγονός που περιλαμβάνει οργανωμένη συγκέντρωση ανθρώπων. Και το νέο μου όνειρο είναι να βελτιώσω, να προσαρμόσω και να αναπτύξω το σύστημα παγκόσμια για την πρόληψη απώλειας ζωών και τη διασφάλιση μιας ασφαλούς ροής, γιατί κάθε ανθρώπινη ψυχή είναι πολύτιμη, είτε σε συναυλίες, είτε σε αθλητικές εκδηλώσεις, στο Μάχα Κουμπ Μελά στο Αλαχαμπάντ, στο Χατζ στη Μέκκα, στην πομπή των Σιών στη Καρμπάλα ή στην πόλη του Βατικανού. Τι πιστεύετε, μπορούμε να το κάνουμε; (Κοινό) Ναι! Ευχαριστώ. (Φωνές) (Χειροκρότημα)