Tajemnice mowy potocznej:

"zero",

liczba, która oznacza brak jednostek.

Aby zrozumieć powstanie słowa "zero",

musimy zacząć 
od samych początków liczenia.

Najwcześniejszy 
znany archeologom dowód liczenia

pochodzi sprzed około 37 tysięcy lat

i jest zaledwie serią nacięć na kości.

Dopiero jakieś 2500 lat p.n.e.

stworzono w Mezopotamii

pierwszy pisemny system liczbowy,

złożony z jednostek: 
jeden, dziesięć i sześćdziesiąt.

Przeskoczmy kolejne trzy tysiąclecia

do Indii w VII w.

gdzie matematycy 
używali pojedynczej kropki

aby odróżnić od siebie liczby

takie jak 25, 205 i 250.

Używana zarówno 
jako symbol zastępczy i liczba,

ta wszechmogąca kropka 
w końcu przekształciła się

w znany nam dziś symbol.

Słowo "zero" pochodzi 
od arabskiego "safira",

które dosłownie oznacza "pustkę".

Poprzez włoskie "zefiro",

"zero" pojawiło się
w angielskim w XVII w.

Drugi potomek tego arabskiego wyrazu

trafił do angielskiego 
poprzez starofrancuski

jako słowo "cipher" (szyfr, cyfra).

Używany początkowo
jako synonim słowa "zero",

z czasem "cipher" zaczął oznaczać "kod",

bo kiedyś często używano 
w nich złożonych zamienników

pomiędzy literami a cyframi.

Wspólnie wywodząc się od słowa "pustka",

"zero" wciąż reprezentuje "cyfrę"

która reprezentuje "nic".