Tajemnice mowy potocznej:
"zero",
liczba, która oznacza brak jednostek.
Aby zrozumieć powstanie słowa "zero",
musimy zacząć od samych początków liczenia.
Najwcześniejszy znany archeologom dowód liczenia
pochodzi sprzed około trzydziestu siedmiu tysięcy lat
i jest zaledwie serią nacięć na kości.
Dopiero jakieś dwa i pół tysiąca lat p.n.e.
stworzono w Mezopotamii
pierwszy pisemny system liczbowy,
złożony z jednostek: jeden, dziesięć i sześćdziesiąt.
Przeskoczmy kolejne trzy tysiąclecia
do siedmiowiecznych Indii
gdzie matematycy używali pojedynczej kropki
aby odróżnić od siebie liczby
takie jak 25, 205 i 250.
Używana zarówno jako symbol zastępczy i liczba,
ta wszechmogąca kropka ewentualnie przekształciła się
w znany nam dziś symbol.
Słowo "zero" pochodzi od arabskiego "safira",
które dosłownie oznacza "pustkę".
Poprzez włoskie "zefiro",
"zero" pojawiło się w jęz. angielskim w XVII w.
Drugi potomek tego arabskiego wyrazu
trafił do jęz. angielskiego poprzez starofrancuski
jako słowo "cipher" (szyfr, cyfra).
Używany początkowo jako synonim słowa "zero",
z czasem "cipher" zaczął oznaczać "kod",
bo kiedyś często używano w nich złożonych zamienników
pomiędzy literami a cyframi.
Wspólnie wywodząc się od słowa "pustka",
"zero" wciąż reprezentuje "cyfrę"
która reprezentuje "nic".