Ik moet iets bekennen,
maar eerst wil ik
een kleine bekentenis van jullie horen.
Steek je hand op
als je het afgelopen jaar
relatief weinig stress ondervond.
Iemand?
Een gemiddelde hoeveelheid stress?
Wie ondervond veel stress?
Ja, ik ook.
Maar dat is niet mijn bekentenis.
Die gaat zo:
ik ben gezondheidspsycholoog,
mijn missie is mensen te helpen
gelukkiger en gezonder te worden.
Maar ik vrees dat ik hen
de laatste 10 jaar iets aanleerde
dat meer slecht dan goed deed.
Het heeft te maken met stress.
Jarenlang vertelde ik mensen
dat stress hen ziek maakt,
het risico op zowat alles verhoogt,
van een gewone verkoudheid
tot cardiovasculaire ziektes.
Het kwam erop neer dat ik stress
tot vijand maakte.
Ik veranderde echter mijn visie op stress
en vandaag wil ik jullie visie veranderen.
Ik begin bij een studie die
mijn aanpak van stress veranderde.
De studie volgde 30.000 volwassenen
in de VS
gedurende acht jaar.
Ze vroegen mensen:
"Hoeveel stress heb je ervaren
tijdens het afgelopen jaar?"
Ze vroegen ook: "Geloof je
dat stress slecht is voor je gezondheid?"
Dan gebruikten ze de openbare sterftecijfers
om na te gaan wie stierf.
(Gelach)
Oké, eerst het slechte nieuws.
Mensen die vorig jaar
veel stress ondervonden,
hadden 43% meer kans om te sterven.
Maar dat gold enkel voor mensen
die dachten dat stress gevaarlijk was
voor de gezondheid.
(Gelach)
Mensen die veel stress ondervonden
maar stress niet als gevaarlijk beschouwden,
hadden geen hoger risico om te sterven.
Ze hadden in verhouding tot anderen
zelfs het laagste risico om te sterven,
Ze hadden in verhouding tot anderen
zelfs het laagste risico om te sterven,
mensen die relatief weinig stress hadden,
meegerekend.
Onderzoekers schatten dat over de 8 jaar
dat ze sterfgevallen volgden,
182.000 Amerikanen vroegtijdig stierven,
niet door stress,
maar van het idee
dat stress slecht is voor je. (Gelach)
Dat is 20.000 doden per jaar.
Als die schatting juist is,
maakt het geloven dat stress slecht is voor je,
tot de 15de grootste reden van overlijden
in de VS het afgelopen jaar.
Dat is meer dan er sterven aan huidkanker
hiv/aids en moord.
(Gelach)
Je kan zien waarom die studie me
de stuipen op het lijf joeg.
Ik heb ontzettend veel energie gestoken
in mensen vertellen
dat stress slecht is voor je gezondheid.
Door de studie vroeg ik mij af:
kan anders gaan denken over stress
je gezonder maken?
De wetenschap zegt ja.
Als je je beeld van stress verandert,
verandert je lichaam zijn reactie op stress.
Ik leg uit hoe het werkt.
Stel dat je allemaal deelneemt
aan een studie om je te stresseren;
een sociale stresstest.
Je komt in het lab
en je wordt verteld dat je
vijf minuten
voor de vuist weg moet spreken
over je eigen zwakheden
voor een panel van experten.
Om er zeker van te zijn dat je
de druk voelt,
zijn er felle lichten en een camera
op je gericht,
zoals deze hier.
De beoordelaars zijn getraind
om je te ontmoedigen en
non-verbale feedback te geven zoals dit.
(Gelach)
Nu je voldoende gedemoraliseerd bent,
deel twee: een wiskundetest.
Je weet het niet
maar de onderzoeker is getraind
om je te treiteren.
We doen het nu allemaal samen.
Het wordt leuk ...
... voor mij.
Oké. Ik wil dat jullie allemaal aftellen
van 996 in stappen van zeven.
Je doet het luidop
en zo snel je kan, beginnend bij 996.
Start!
Publiek: (Telt)
Sneller, sneller alsjeblieft.
Jullie zijn zo traag.
Stop. Stop, stop, stop.
Die man daar maakte een fout.
We moeten helemaal opnieuw beginnen.
(Gelach)
Jullie bakken er niet veel van.
Je snapt het.
Als je écht aan de studie deelnam,
zou je nu al een beetje gestresseerd zijn.
Je hart zou racen,
je zou misschien sneller ademen
en het zweet zou je uitbreken.
Normaal interpreteren we die
fysieke veranderingen
als angst
of tekenen dat we niet goed omgaan
met de druk.
Wat als je die tekenen zou zien
als een teken dat je lichaam energie krijgt,
Wat als je die tekenen zou zien
als een teken dat je lichaam energie krijgt,
zich voorbereidt om de uitdaging aan te gaan?
Dat is precies wat deelnemers te horen kregen
in een studie aan Harvard.
Voor ze de sociale stresstest ondergingen,
werden ze geleerd om hun stress
als hulpmiddel te zien.
Het racende hart bereidt je voor op actie.
Als je sneller ademt, geen probleem.
Er gaat meer zuurstof naar je brein.
Deelnemers die aangeleerd werden
de stressreactie
te zien als ondersteunend
voor hun prestatie,
waren minder gestresseerd,
hadden minder angst en meer zelfvertrouwen.
Wat me meest fascineerde,
was dat hun fysieke stressreactie veranderde.
Bij een typische stressreactie,
gaat je hartslag omhoog
en je bloedvaten trekken samen zoals hier.
Dat is waarom chronische stress
soms wordt geassocieerd met
ziektes van hart en bloedvaten.
Het is niet gezond om
voortdurend in zo'n toestand te blijven.
In de studie, als deelnemers
hun stressreactie als ondersteunend beschouwden,
bleven hun bloedvaten ontspannen zoals hier.
Hun hartslag verhoogde nog steeds,
maar met een gezonder cardiovasculair profiel.
Het lijkt op wat gebeurt
in momenten van vreugde en moed.
Over een leven met stressvolle ervaringen
is dit de biologische verandering
die het verschil kan maken
tussen een stressgerelateerde hartaanval
op je 50e
en goed leven tot je 90e.
De nieuwe wetenschap over stress ontdekte
dat het uitmaakt hoe je denkt over stress.
Mijn doel als gezondheidspsycholoog is veranderd.
Ik wil je niet langer verlossen van stress.
Ik wil je beter maken in stress.
We deden een kleine interventie.
Als je je hand opstak en zei
dat je veel stress had het afgelopen jaar,
kunnen we je leven redden
want de volgende keer
dat je hartslag verhoogt door de stress,
zal je je hopelijk deze talk herinneren
en je zal bij jezelf denken
dat je lichaam je helpt de uitdaging aan te gaan.
Als je stress zo ziet,
gelooft je lichaam je
en je stressreactie wordt gezonder.
Ik besteedde meer dan 10 jaar
aan het demoniseren van stress,
dat moet ik goedmaken.
Dus doen we nog een interventie.
Ik wil jullie vertellen over een van de meest
ondergewaardeerde aspecten van stressreacties.
Het idee is:
stress maakt je sociaal.
Om deze kant van stress te begrijpen,
moeten we het hebben over het hormoon oxytocine.
Het kreeg al heel veel aandacht.
Het kreeg al heel veel aandacht.
Het heeft zels een schattige bijnaam:
het knuffelhormoon,
omdat het vrijkomt als je iemand knuffelt.
Dat is maar een klein aandeel
van wat oxytocine doet.
Oxytocine is een neurohormoon.
Het stelt de sociale instincten van je brein bij.
Het bereidt je voor om dingen te doen
die relaties versterken.
Oxytocine maakt dat je verlangt naar fysiek contact
met je vrienden en familie.
Het verhoogt je empathie.
Het zorgt ervoor dat je meer geneigd bent
de mensen waarvan je houdt,
te helpen en te steunen.
Sommige mensen suggereren
dat we oxytocine zouden moeten snuiven
om meer medelevend en zorgend te worden.
Maar wat mensen niet begrijpen van oxytocin:
Maar wat mensen niet begrijpen aan oxytocine:
het is een stresshormoon.
Je hypofyse verspreidt dit
als deel van de stressreactie.
Zijn aandeel in de stressreactie is even groot
als de adrenaline die je hart doet racen.
Als oxytocine afgegeven wordt in de stressreactie
motiveert het jou om steun te zoeken.
Je biologische stressreactie
zet je aan om iemand te vertellen hoe je je voelt
in plaats van het op te kroppen.
Je stressreactie wil zeker zijn dat je het opmerkt
als iemand anders worstelt
zodat je elkaar kan steunen.
Als het leven moeilijk is,
wil je stressreactie
je omringen met mensen die je graag zien.
Hoe maakt de kennis
over deze kant van stress
je gezonder?
Oxytocine heeft niet alleen invloed op je brein
maar ook op je lichaam.
Een van de belangrijkste rollen van oxytocine
is je cardiovasculaire systeem
te beschermen
tegen de effecten van stress.
Het is een natuurlijk ontstekingsremmer.
Het helpt je bloedvaten ontspannen te blijven
tijdens de stress.
Maar mijn favoriete effect op het lichaam
is op je hart.
Je hart heeft receptoren voor dit hormoon
en oxytocine helpt je hartcellen te regenereren
en te genezen van stressgerelateerde schade.
Dit stresshormoon versterkt je hart
en het geweldige is dat al die fysieke voordelen
van oxytocine worden versterkt door sociaal contact
en sociale steun.
Als je contact zoekt met anderen onder stress,
om steun te krijgen of te geven,
geef je meer van deze hormonen af,
je stressreactie wordt gezonder,
en je recupereert sneller van stress.
Ik denk dat dit wonderbaarlijk is,
dat je stressreactie
een ingebouwd mechanisme bezit
voor stressveerkracht,
en dat mechanisme is verbinding met mensen.
Ik wil eindigen met jullie te vertellen
over nog een onderzoek.
Luister goed,
want dit onderzoek kan je leven redden.
Het volgde 1000 volwassenen in de VS
tussen de 34 en 93 jaar.
De eerste vraag was:
"Hoeveel stress ondervond je het afgelopen jaar?"
Ze vroegen ook: "Hoeveel tijd spendeer je
met het helpen van vrienden en buren,
en mensen in je gemeenschap?"
Ze gebruikten publieke gegevens
van de volgende vijf jaar
om sterfgevallen op te volgen.
Het slecht nieuws eerst:
elke grote stressvolle levensgebeurtenis,
zoals financiële moeilijkheden
of een familiecrisis
verhoogde het risico op sterven met 30%.
Maar, ik hoop dat jullie een 'maar' verwachten ---
maar dat was niet zo voor iedereen.
Mensen die veel tijd spendeerden
met het zorgen voor anderen,
hadden geen verhoogde kans te sterven door stress.
Geen enkele.
Zorgen zorgde voor veerkracht.
We zien nog eens
dat de schadelijke effecten van stress
op je gezondheid
niet onvermijdelijk zijn.
Hoe je denkt en je gedraagt,
kan je stresservaring transformeren.
Als je je stresservaring beschouwt als nuttig,
Als je je stresservaring beschouwt als nuttig,
creëer je een biologie van moed.
Als je kiest om te verbinden met anderen
onder stress,
creëer je veerkracht.
Ik vraag niet om
meer stresservaringen in mijn leven,
maar de wetenschap geeft mij
een nieuwe appreciatie van stress.
Stress geeft ons toegang tot onze harten.
Het medelevende hart vindt vreugde en betekenis
in verbinding met anderen
en ja, je kloppende fysieke hart,
dat zo hard werkt om je kracht en energie te geven.
Als je ervoor kiest om stress zo te bekijken,
word je niet alleen beter in stress,
maar maak je ook een stevig statement.
Je zegt dat je jezelf kan vertrouwen
om de uitdagingen van het leven aan te gaan.
Je herinnert je
dat je ze niet alleen hoeft aan te gaan.
Dank je.
(Applaus)
Chris Anderson: Dit is geweldig wat je ons vertelt.
Het is verbazingwekkend dat je visie op stress
zoveel verschil kan maken
voor je levensverwachting.
Hoe zou je iemand adviseren
die een levenskeuze maakt
tussen een stressvolle
en een stressloze baan,
is het belangrijk welke richting ze uitgaan?
Je kan net zo goed de stresserende baan nemen
als je er maar in gelooft dat je het aankan.
Kelly McGonigal: Ja, één ding weten we zeker:
betekenis in je leven nastreven is gezonder
dan ongemak proberen te vermijden.
De beste manier om beslissingen te maken
is dat na te jagen wat betekenis in je leven brengt
en jezelf te vertrouwen
dat je de stress die volgt, aankan.
CA: Dank je wel, Kelly. Interessant.
KM: Dank je
(Applaus)